Mister Hal, at your servise. [Denni]

.Always live before you die.

Het was niet voor Denni, oké … correctie, haar aanwezigheid zou het meest doen waarschijnlijk. Maar zijn oprechte vrolijkheid kwam meer om het feit dat hij iets zou doen dat hij al deed van voor hij weerwolf was geworden. Hij ging iets koken, iets wat hij altijd deed als er familie langs kwam want Hall’s spaghetti was overheerlijk, dus moest hij het altijd klaar maken als er familie langs kwam. Sinds zes maanden had hij dat niet meer kunnen doen, was zijn wereld op ongekend vlak volledig ingestort en had hij nu af te handelen met een veel groter probleem dan gebrek aan kaas of tomaten. Hij had een weerwolf, een hele agressieve weerwolf die alle beetjes rust in zijn leven verstoorde. Deze avond mocht hij twee dingen doen die hij leuk vond. Hij mocht koken, koken voor een prachtige verschijning als Denni. Dus ja, Storm was behoorlijk in zijn nopjes, al hield hij zijn hartslagmeter nauwkeurig in de gaten terwijl hij heen en weer wandelde tussen de kantine, zijn kamer en alle andere dingen die hij nog moest doen.

Het was hem gelukt, met dank aan de chef kokkin … ja, kokkin. Hij had wat van zijn charmes moeten gebruiken en haar beloofd een beetje van zijn spaghetti voor haar opzij te laten om de keuken te krijgen en alle ingrediënten die hij nodig had, inclusief een fles rode wijn. Het ging eigenlijk als niets, zijn lichaam functioneerde perfect, zijn hoofd bleef koel, zijn hartslag laag dus na zijn “reservatie” voor de keuken was hij op zoek gegaan naar kaarsen want hij wilde het goed doen. Niet dat het een date was, maar hij was ervan overtuigd indruk te maken, zoals hij het liefst bij alle dames graag deed. Met twee kaarsen in de achterzak van zijn zwarte jeans en een koptelefoon rond zijn nek, die van Devon wel te verstaan, liep hij terug naar zijn kamer. Zijn kamergenoot was er niet en dat kon meteen honderden één betekenissen hebben. Storm schreef hem  een briefje “Dinner with a lady ;-)” hij zou later wel zeggen wie het was en hoe het verlopen was. Na maanden te leven zonder gsm was hij vergeten hoe het was om gewoon een simpel sms’je te sturen.  Storm was er steevast van overtuigd zijn hartslag onder de grens te houden zodat hij Denni niet zou moeten vertellen wat hij was, of waar hij in staat tot was.

Het was half acht als hij de verlaten kantine en keukens binnen wandelde. Hij knipte de lichten niet aan en ging volledig op in zijn zintuigen terwijl hij naar de keuken wandelde. Daar knipte hij wel de lichten aan en liet zijn ogen wennen aan het licht. Vanaf dan ging alles automatisch, hij schoof één van de tafels uit de kantine de keuken binnen, legde er een keurig tafelkleedje op en stak de kaarsen in houdertjes in het midden. Bestek, bord, servet … dank aan zijn jaren werk in een restaurant wist Storm precies hoe het allemaal in zijn werk ging. Hij zette alle potten en pannen klaar die hij nodig zou hebben en haalde de groenten uit die hij nodig had voor het voorbereidend werk. Hij schoof zijn gsm over het kookeiland waardoor Michael Jackson doorheen de keuken speelde, Billy Jean. Over goede klassiekers gesproken. 'People always told me, be careful what you do. Don't go around , breaking young girls' hearts.' Zong hij zachtjes mee met het nummer. Hij schoof half dansend naar de gootsteen met zijn pot voor water op te zetten voor de pasta en schoof dan terug naar het kookeiland. Met zijn hoofd meegaand op de muziek zette hij het water op een laag vuurtje en begon alvast met het snijden van de paprika’s. Ze kon elk moment aankomen, wat hij zou horen … of niet, als hij nog veel bleef zingen op het liedje van Micheal Jackson …

tag: Tweetygirl --- words: 647 --- notes: - --- outfit: Klik

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Zachtjes stroomde het warme water uit de doucheknop over het lichaam van de blondine heen en werd de badkamer gevuld met stoom. Dennimae vond het altijd heerlijk om lekker lang onder het warme water te staan en zeker na een dag gezwommen te hebben. Ze mocht zichzelf dan misschien bij het zwembad ook gedouched hebben, maar je kon nooit schoon genoeg zijn. En zeker niet als je plannen had in de avond, vandaar dat er allemaal spullentjes uit de kast waren getrokken. Denni had haar haren met heerlijke shampoo gewassen, met cremespoeling verzorgd en was nu het haarmaskertje aan het in laten trekken. Ondertussen smeerde ze haar -net geschoren en daardoor zachte benen-, in met een kokos ruikende douchegel. Rustige, mee zing muziek stond op de achtergrond en de meid genoot duidelijk van haar douche momentje.
Het was dan ook redelijk jammer dat ze de kraan weer dicht moest draaien. Maar aan telaat komen had ze een hekel, zeker als het om etentjes ging. Een kleine glimlach verscheen rond haar lippen bij het idee, Storm die voor haar zou koken. Nog nooit had iemand zomaar voor haar gekookt, dus Denni wist niet precies wat ze moest verwachten. Met haar handoek rond haar lichaam tribbelde ze de badkamer uit, naar haar kledingkast. Ze pakte de kleren die ze klaar gelegd had en trippelde terug de warme ruimte in. Het was misschien een wat eenvoudige outfit, maar éh, Storm had geen dresscode aangegeven. Dus haar jurkjes en rokjes bleven netjes in de kast en de dame ging voor comfi. Dennimae föhnde haar blonde haren, die ze vervolgens naar één kant kamde. Haar make-up was niet uitbundig, maar je kon zien dat de meid toch wat moeite aan haar uiterlijk besteed had. Het was dan misschien wel geen date, maar een beetje je best doen kon geen kwaad. Wie wist wat deze avond zou kunnen brengen? En aangezien Hall het eten verzorgde, was haarzelf mooi maken het minste wat ze voor hem terug kon doen.
Zodra ze klaar was, bleef ze kort voor de spiegel staan om een laatste blik op haarzelf te werpen. Zachtjes zuchtte ze. Zou ze toch een jurkje aan moeten trekken? Of zou dat too much zijn? Misschien een rokje dan, dat was een tussenweg. Dennimae zakte op haar linkerbeen en legde haar handen voor haar gezicht. Nee, ze ging het zo laten. Na nog stiekem een keer naar haar outfit te kijken, draaide ze zich om en greep ze haar tasje van de stoel voordat ze de kamer verliet. De slag in haar haren zorgde ervoor dat ze bij elke stap op en neer dansde. Een zachte grinnik liet ze horen zodra ze besefte dat ze met de kamergenoot van Devon ging eten.. Ze ontmoette de jongens wel op een rare manier hier eigenlijk. Haar uitje naar het zwembad was heel anders verlopen dan gepland, wel aangenaam, en eindigde in een heerlijk etentje. Ofja, dat heerlijke moest ze nog ondervinden. Maar aan Storms zelfvertrouwen zou het vast en zeker niet liggen.
De cafetaria kwam al snel in zicht en zachtjes duwde ze de deur open, waar ze de blonde jongen druk in de weer zag. Hij zong zachtjes mee met de muziek, al was het net te zacht voor Dennimae om goed te kunnen horen. Een klein, lief glimlachje verscheen rond haar lippen terwijl ze in de deuropening bleef staan; genietend van de plezier die Storm in het koken had. "Stoor ik?" Sprak ze met een glimlach zijn kant op, terwijl ze langzaam dichter naar hem toe liep. Haar lichte ogen gleden kort naar de dingen die hij aan het maken was.

Looks

.Always live before you die.

Storm was in een hele lange tijd niet meer zo opgegaan in een moment als nu. Normaal had hij om de vijf minuten een blik nodig naar zijn hartslagmeter en was hij daarnaast nog eens constant naar zijn omgeving aan het kijken. Zijn zintuigen stonden altijd extra scherp omdat hij niets wilde missen van wat er rondom hem gebeurde. Nu was dat niet het geval, hij ging op in het simpele liedje op zijn gsm en zijn hoofd gonsde met alle dingen die nog moesten gebeuren. Hij had geen enkele keer naar zijn hartslagmeter gekeken en ook niet gedacht over wat er allemaal mis kon lopen. Hij was … ontspannen. Oprecht ontspannen en dat was hij niet meer volledig geweest in de zes afgelopen maanden. Storm voelde zich nog ver van gelukkig en normaal maar de kleine dingen als dit gaven hem hoop. Hoop dat hij Denni niet zou hoeven zeggen hoe gevaarlijk hij was, hoop op de meest normale avond van afgelopen zes maanden. Hij dacht er zelf niet aan, hij voelde zich oprecht de meest normale jongen die er was en dat was een hele stap in de goede richting. Blijkbaar was het ophalen van oude gewoontes een positief iets voor in de toekomst.

Hij was zo opgegaan in de muziek, in het snijden van de paprika’s dat hij Denni niet had horen aankomen tot ze vroeg of ze stoorde. Zijn hoofd schoot in de lucht, de scheve glimlach volgde bijna meteen. Haar horen aankomen was misschien moeilijker geweest door de muziek maar hij had haar op zen minst moeten ruiken, ze rook geweldig. ‘Jij stoort nooit.’ Glimlachte hij terwijl zijn blik van aan zijn kant van het kookeiland kort over haar heen gleed. Lichtjes opgemaakt, haar in orde, casual kleding die wel bij Storm in de smaak viel, kortom ze had, ze was alles wat deze avond tot zijn recht bracht. Hij gooide de handdoek over zijn schouder en liet het mes liggen naast de paprika’s waarna hij op haar af liep. ‘Denni. Je ziet er geweldig uit.’ Begroette hij haar met zijn meest charmantste Britse accent die hij kon bovenhalen. Hij drukte een kus op haar wang en gooide zijn arm rond haar schouder terwijl hij haar richting de tafel en het kookeiland begeleidde. Oh ja, Storm had hier heel veel zin in, dat was duidelijk te merken aan zijn gehele gedrag. Hij was opgewekter, op niet te zeggen compleet ontspannen.

‘Ik hoop dat je honger hebt gehad van al dat zwemmen.’ Hij liet haar los eens ze aan het kookeiland zijn en nam een stukje paprika en gooide het omhoog en mikte het zijn mond in. ‘Of dorst want,’ hij stak zijn vinger op en liep naar één van de voorraadkasten. Wijn hield je niet koud, dat was er bij hem van kleins af aan ingestampt. Hij trok een fles rode wijn uit de kast en draaide zich langzaam om naar Denni. ‘Ik heb wijn, ik hoop dat je wijn drinkt anders verplicht je me heel die fles alleen op te drinken vanavond.’ Knipoogde hij. Er was hier meer dan alleen wijn te vinden, maar dat zat achter slot en grendel, niet dat het hem veel moeite koste om zoiets open te krijgen. Maar hij wilde niet dat ze ging gaan gokken naar zijn mutatie. Hij zette de fles voor haar neus en keek haar afwachtend aan. ‘Of durf je je niet te wagen aan iets sterkers dan zwembadwater, want ik kan me voorstellen dat je daar vandaag veel van binnen hebt gekregen.’ Greens hij geamuseerd. Hij nam het mes terug van het keukenblad en richtte zijn blik terug naar de paprika’s die hij snel, vakkundig en met precisie in kleine blokjes sneed, jep, je kon het zien dat hij dit gewoon was …

tag: Tweetygirl --- words: 629 --- notes: - --- outfit: Klik

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Het was misschien dan wel geen date, geen 'speciale' gelegenheid, maar de blondine was toch een tikkeltje nerveus. Ze wist totaal niet wat ze moest verwachten, aangezien er nog nooit iemand zomaar voor haar gekookt had. En een avond alleen met Storm, wie wilde dat nou niet? Vele meisjes -en misschien wel jongens- zouden er van alles voor over hebben om nu in haar schoenen te mogen staan. Wie wist wat deze avond ging brengen. Het klikte met Storm, tenminste vanuit Dennimae's kant en ze wist bijna zeker dat ze bevriend met hem zou raken. Ook Denni was wel benieuwd naar zijn verhalen over zijn tijd in Londen en waar kon je dat beter bespreken dan tijdens een etentje? Gewoon, als een gezellige avond waarbij geen verplichtingen of verwachtingen aan vast zaten. Heerlijk.
Toch weerhield het de blonde meid er niet van om zenuwachtig te zijn, onzeker over haar kleding keuze. Misschien was het te simpel? Dennimae zou onwijs balen als Storm er uit ziet als een heuze gentleman, buiten zijn charmes om en zij als een doorsnee girl kwam aan zetten. Maar uiteindelijk was ze toch voor comfi gegaan en hoe dichter ze bij de cafetaria kwam, hoe zelferzekerde ze werd van haar verschijning.

Denni trof de jongen aan achter het aanrecht, druk in de weer met het eten. Hij had haar niet zien aankomen, waarvan ze gebruik maakte om hem stiekem in de deur opening te bekijken. Misschien zou Storm haar ooit wat kookkunsten kunnen leren, aangezien ze die nodig kon gebruiken. Maar voor nu liet ze zich verwennen en stiekem had ze daar erg veel zin in. ‘Jij stoort nooit.’ Glimlachte Storm terwijl zijn blik van aan zijn kant van het kookeiland kort over haar heen gleed. Denni stapte met een glimlach verder de keuken in en haar blik gleed nieuwschierig naar het geen dat hij aan het bereiden was. Haar lichte ogen gingen terug naar de jongen die haar kant op kwam gelopen, waarbij haar glimlach breder werd. ‘Denni. Je ziet er geweldig uit.’ Het charmante, Britse accent die hij er in gooide liet het compliment nog beter aankomen. Zachtjes grinnikte de meid zodra ze een kus op haar wang voelde. "Jij mag er ook best wezen." Knikte ze goedkeurend, voordat hij haar richting de tafel en het kookeiland begeleidde. Nog steeds droeg ze een glimlach, die kort veranderde in een grijnsje toen de gedekte tafel op haar netvlies verscheen. Wat, positief, verbaasd gingen haar wenkbrauwen omhoog. Well done, Hall. Storm had van een simpele, niet echt sfeervolle keuken toch nog iets leuks weten te maken. Iets dat de blondine erg kon waarderen.
‘Ik hoop dat je honger hebt gehad van al dat zwemmen.’ Sprak Storm waarbij hij haar losliet en een stukje paprika in zijn mond gooide. Zijn enthousiasme was zeker aanstekelijk en het zachtje gelach van het meisje overstemde voor een kort moment de muziek. "Je weet niet half hoeveel zin ik heb in eten." Met een zeer overtuigende blik wrijfde Denni met haar hand over haar buik heen, alsof ze al in geen dagen meer gegeten had. "Ik heb altijd honger en ben heel erg benieuwd naar jou kookkunsten, meneer Hall." Grinnikend haalde ze haar wenkbrauwen tweemaal op, waarbij ze met haar onderarmen op het eiland leunde.  ‘Of dorst want,’ Storm stak zijn vinger in de lucht, wat voor de meid altijd een teken was dat ze haar mond moest houden. Met een klein glimlachje volgde haar ogen nieuwschierig elke beweging die Storm maaktte, richting een voorraadkast. Een rode fles wijn werd uit de kast getrokken en lachend schudde de meid haar hoofd. Ze kantelde haar hoofd iets om vervolgens met een snelle beweging haar lippen nat te maken.  ‘Ik heb wijn, ik hoop dat je wijn drinkt anders verplicht je me heel die fles alleen op te drinken vanavond.’ Knipoogde Storm. "En dat zal je vast vreselijk vinden, zoveel wijn voor je alleen." Grinnikte ze en de wijn werd voor haar neus neergezet. ‘Of durf je je niet te wagen aan iets sterkers dan zwembadwater, want ik kan me voorstellen dat je daar vandaag veel van binnen hebt gekregen.’ Onderzoekend tilde ze de wijn op, knikte en draaide elegant haar lichaam om. "Hier kan ik me wel mee vermaken." Haar stem klonk liefjes, onschuldig terwijl ze over haar schouder snel naar Storm knipoogde. Dennimae zette de wijn op de tafel en om voor een kort moment naar het kaarsje te staren. Een glimlach sierde haar lippen, hoe schattig was een kaarsje. "Hopelijk smaakt je spagetti beter dan het zwembad water," Grijnsde ze terwijl ze haar lichaam omdraaide. "Ik heb nu hoge verwachtigen van je kookkunsten, je klonk heel zelfverzekerd." Wat uitdagend keek ze hem aan. Haar voeten bewogen zich een weg naar het eiland terug, waarbij ze de handdoek van zijn schouder vakte. "Denk je dat je die kunt waarmaken?" Vroeg ze liefjes, terwijl ze de handdoek opvouwde en haar blik naar de gesneden paprika's liet gaan. Het snijden ervan kon hij iniedergeval zeker.

.Always live before you die.

Storm had niet veel nodig om te kunnen merken aan Denni dat ze misschien ergens een beetje zenuwachtig was. Ze was een stukje terughoudender dan in het zwembad maar dat zou een kwestie van tien minuten bij Storm zijn voor dat als sneeuw voor de zon zou verdwijnen. Daarnaast hoorde hij haar hartslag gemakkelijk, zelf boven de muziek uit. Ondanks dat het een ontspannen geklop was was het ook niet ontspannen genoeg. Hij begreep haar wel, eerst Devon, dan hij, ze moest waarschijnlijk het gelukkigste meisje zijn van dit eiland momenteel. Storm stond, zoals altijd, compleet achter Devon en hij kon zijn keuze in dames dan ook geheel appreciëren. Denni zag er geweldig uit, zelf in casual kleding zag ze er geweldig uit. Storm was er dan ook honderd procent van overtuigd dat hij haar de meest ontspannen avond zou geven die ze in tijden niet had gehad. Want Storm was nu eenmaal iemand die snel je snel ontspannen kon krijgen, daarnaast maakte hij snel vrienden en Denni was ieder aspect van dat waard. Plus, wie weigerde nu een Brits iemand als Storm, met kookkunsten, het lichaam en de looks … niemand toch?

Denni gaf hem het compliment gelijk terug over het feit dat hij er ook mocht wezen. Hij gaf haar een charmante glimlach voor ze naar het kookeiland wandelde en hij zag dat ze haar blik op de kleine gedekte tafel liet glijden. Er was niet veel waarmee hij het gezelliger kon maken, zeker niet in een lege cafetaria en een verschrikkelijk kale keuken. Buiten alle metalen kasten, fornuizen en andere keukentoestellen was er niets wat ook maar een beetje kleur bracht buiten zijn tafelkleed en de kleine vlammetjes op de kaarsen. Haar, meneer Hall, bracht gelijk de glimlach terug op zijn lippen. ‘Ik zal je niet teleur stellen Denni.’ Hij kreeg eerlijk gezegd ook honger als hij naar alle ingredienten staarde. Er was niet veel soeps voor het eten hier op school, alle gerechten waren lekker maar het had niets extra’s, dat was wat Storm ervan vond. Toen hij de fles rode wijn tevoorschijn had gehaald had ze meteen een antwoord aan. Hij kon die fles met gemak alleen aan, dronken zou hij er niet van worden, daarvoor had hij een drietal flessen nodig. Maar wijn verspillen aan zichzelf … daar had hij een hekel aan. ‘Ik drink niet alleen dus of je drinkt niet en dan drink ik ook niet of we drinken samen.’ Hij keek kort op van zijn snijwerk naar Denni die de fles tussen haar vingers draaide en de etiquette ervan las. “Hier kan ik me wel mee vermaken.” Ze draaide zich liefjes naar hem om en knipoogde. Storm’s wenkbrauwen schoten gelijk de lucht in, zie, zolang duurde het om Denni vanuit het zwembad terug te krijgen. ‘Er staat hier vast nog andere soorten drank voor als je vermaak niet gevuld is tegen het einde van de avond.’ Bood hij uiterst beleefd aan waarna hij kort knipoogde en terug naar de groenten keek. Hij sneed ze allemaal fijn en gooide ze in één bokaal samen. ‘Ik ben altijd zelfzeker.’ Glimlachte hij zonder op te kijken. Hij zette het vuur voor het water hoger en goot een klein beetje olie bij het water waarna hij de muziek een beetje lager zette.

Bij haar vraag plukte de handdoek van zijn schouder. Storm nam het plankje met de paprika’s en schraapte met zijn mes de groenten bij de rest alvorens hij naar Denni keek die naast hem stond, met die uitdagend lieve blik in haar ogen. ‘Hangt af van hoe kieskeurig je bent.’ Zei hij terwijl hij twee wortelen nam en begon met die te schillen en snijden. ‘Ik heb drie jaar in een restaurant gewerkt, voornamelijk serveren en klantbedediening maar soms hielp ik ook voorbereiden in de keuken,’ hij zweeg en keek kort opzij naar Denni. ‘Omdat ik het leuk vind.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Wat heb jij altijd gedaan voor je naar hier kwam?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Zijn blik gleed altijd afwisselend van de groenten naar Denni zonder ook maar één keer te aarzelen in zijn snijden, en nee, hij sneed geen enkele keer in zijn eigen vingers …

tag: Tweetygirl --- words: 696 --- notes: - --- outfit: Klik

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Voor een kort moment bedacht de blondine zich dat ze de mensen hier op een wel vreemde manier ontmoette. Normaal gesproken ontmoette je iemand op je sportclub, in de klas, buiten als je met andere vrienden was of op de hondenclub. Maar hier had ze mensen leren kennen door het verliezen van haar notitieboekje, doordat iemand met vuur aan het spelen was en omdat ze in het zwembad viel.
Storm zag er, als altijd, geweldig leuk uit. Het colbertje dat hij droeg sierde hem goed en het lichtblauwe shirtje dat hij er onderdroeg paste perfect bij zijn ogen. Het compliment over haar verschijning liet een klein glimlachje rond Dennimae's lippen vormen. Storm had van de kale kantine toch een sfeervol plekje weten te maken. Dennimae kon het altijd erg waarderen als iemand zijn best ergens voor deed, al was het maar simpel een tafel dekken. ‘Ik zal je niet teleur stellen Denni.’ Sprak Storm, waarbij Denni met haar armen op het kookeiland leunde. Haar lichte kijkers waren op het eten gericht, het zag er veel belovend uit. De meid volgde met haar ogen hoe de wijn voor haar neus werd gezet en een grijnsje sierde haar lippen. Denni was niet echt een wijndame, dus ze had geen idee hoe deze rode wijn zal smaken. Het was niet dat ze wijn niet lekker vond, zeker niet. Maar haar voorkeur ging met stappen meestal uit naar de mixjes of cocktails. ‘Ik drink niet alleen dus of je drinkt niet en dan drink ik ook niet of we drinken samen.’ De blonde meid bekeek de fles in de hoop de smaak te ontrafelen, al was dit natuurlijk tervergeefs. Er stonden moeilijke, dure woorden op het etiquette en was tevens in een andere taal. Goedkeurend knikte ze naar de fles voordat ze haar lichaam elegant omdraaide. Net als in het zwembad waren haar stem en uitstraling onschuldig, al kwam er steeds een enkele beweging die aantoonde dat ze dat stiekem helemaal niet zo erg is. Een kleine knipoog zijn kant op verraadde haar poging hier. En natuurlijk was de meid de onschuldigheid zelve, al leek ze dat soms eventjes te vergeten.
‘Er staat hier vast nog andere soorten drank voor als je vermaak niet gevuld is tegen het einde van de avond.’ Bood Storm uiterst beleefd aan en zijn knipoog liet Denni doen glimlachen. "Neehoor, het is allemaal meer dan goed." Zei ze ietwat zachtjes, waarna ze tevreden zuchtte. De zenuwen waren bijna zo goed als weg en Denni voelde zich prima op haar gemak bij Storm. Nadat ze de wijn op de tafel gezet had en hier voor een kort moment naar de kaarsjes gekeken te hebben, draaide ze haar lichaam weer naar de jongen om. ‘Ik ben altijd zelfzeker.’ Glimlachtte hij zonder zijn blik van het snijwerk af te wenden. "Zou je mij dat ooit kunnen leren?" Vroeg ze terwijl ze haar hoofd iets kantelde. Haar blik stond moeilijk, proberend te volgen welke bewegingen Storm met zijn handen maaktte. Maar het ging allemaal zo snel, soepel en gemakkelijk dat ze het snel kwijt was.
Haar voeten bewogen zich een weg naar het eiland terug, waarbij ze de handdoek van zijn schouder pakte. Terwijl ze de handdoek opvouwde klonk haar stem liefjes, waarbij haar blik op de paprika's gericht was. ‘Hangt af van hoe kieskeurig je bent.’ Een grijns verscheen rond Denni's lippen, waarbij ze zachtjes grinnikte. "Dan gaat het nog een hele uitdaging voor je worden." Zachtjes porde ze in zijn zij, om haar hand daar vervolgens te laten liggen. Met haar hand in zijn zij liep ze achter hem langs naar zijn andere zijde, om een stukje gesneden wortel van het aanrecht te grijpen en deze op te eten. ‘Ik heb drie jaar in een restaurant gewerkt, voornamelijk serveren en klantbedediening maar soms hielp ik ook voorbereiden in de keuken,’ Geïnteresseerd keek ze naar Storm, benieuwd wat hij nog meer te vertellen had. Ontertussen had ze haar hand van zijn zij gehaald om naast zijn kookwerk op het aanrecht te leunen. ‘Omdat ik het leuk vind.’ "Dat lijkt me inderdaad echt leuk, in de horeca werken. Niet dat ik kan koken, of handig ben," Kort grinnikte ze. "Waarschijnlijk zal ik alle borden en glazen van het dienblad laten vallen." Dennimae zag het al helemaal voor zich. Zij, als ober in een restaurant. Arme klanten..
‘Wat heb jij altijd gedaan voor je naar hier kwam?’ Vroeg Storm vervolgens nieuwschierg en zodra hij naar haar keek nam ze de kans om nog een stukje wortel van zijn plakje af te jatten. "Ik heb niet echt gewerkt, eigenlijk." Haar gezicht betrok iets, waarna ze het stukje wortel in haar mond stopte. Ze was even stil van wege het kauwen, met volle mond praten was niet echt heel charmant. "Ik heb twee oudere broers, hun hebben altijd gewerkt. Als ik niet naar school ging was ik thuis om op mijn jongere broertje te passen. Af en toe hielp ik mijn oom, hij heeft een eigen café. Maar dan deed ik enkel schoonmaken na sluitingstijd." Het glimlachje dat eerder zichtbaar was geweest rond haar lippen, was nu verdwenen. "Maar nadat we verhuisd waren heb ik mijn oom eigenlijk nooit meer echt gezien. Alleen op zijn bruiloft." Nonchalant haalde ze haar schouders op. "Kan ik trouwens helpen met iets?" Vroeg ze opgewekt, waarbij ze haar handen tegen de rand van het aanrecht aanzette en Storm met een brede glimlach aankeek.

.Always live before you die.

De wijn kreeg de meest nauwkeurigste blik van Denni, dat was omdat ze het niet dronk of omdat ze het goed genoeg kende om te zoeken of het een goede of slechte wijn was. Maar Denni zag er hem niet het type uit dat veel aandacht schonk aan hoe duur en goed iets was, ze was volgens hem al meer tevreden met de setting en de moeite om iets te verwezenlijken. Hij liet het niet merken dat hij ergens wel genoot van haar onderzoekende blik tegenover de wijn maar hij kon het niet laten af en toe eens een blik haar kant uit te werpen, met een kleine glimlach op zijn lippen. Uiteindelijk knikte ze goedkeurend en Storm schudde zachtjes lachend zijn hoofd zonder er een verklaring aan te geven. Denni was anders dan de meesten, ze verraste je. Ze had Storm in ieder geval al verrast, toen hij haar eerder aan he zwembad had ontmoet had hij niet gedacht dat het zo zou uitdraaien. Ze toonde zich stoer voor maar ze was een stuk aangenamer gezelschap dan de meeste dan sommige andere dames hier. En ze had iets gevoeligs, de jongens gaven het niet graag toe, maar gevoelig was altijd ergens een beetje positief. Dus hij begreep in de volle honderd procent waar Devon het over had toen Denni ter sprake kwam.

Ze bewoog zich elegant en onschuldig rond. Storm had zijn ogen vaak op zijn werk gericht en toch ontging het hem niet dat ze zich bewoog. Zijn zintuigen stonden zo gevoelig en scherp dat iedere beweging van haar lichaam door hem geregistreerd werd. Dat het allemaal goed was voor haar nam hij op met een milde glimlach, hij keek op van zijn snijwerk naar Denni die de fles wijn op tafel zette en een tijdje naar de kaarsjes staarde. Zijn ogen gleden onderzoekend langs haar achterkant voor hij rustig weer verder ging met snijden. Zijn zelfzekerheid was er negentig procent van de tijd, de andere tien procent kwam enkel als het op de weerwolf aan kwam. En hij vroeg zich nog steeds af of hij het niet meer mensen zou moeten zeggen. Bij haar vraag, of hij het haar wou leren keek hij naar haar opzij. ‘Zelfzeker zijn?’ Vroeg hij verbaast. ‘Ik kan je alles leren.’ Zijn blik gleed kort langs haar lichaam voor hij terug haar lichte ogen in keek. ‘Waarom denk je dat je niet zelfzeker bent?’ Vroeg hij haar vervolgens nieuwsgierig. Hij was er echt nieuwsgierig naar want Denni kwam op een bepaald punt wel heel zelfzeker over. ‘Trouwens, zelfzekerheid siert niet iedereen, het is niet slecht om af en toe kwetsbaar te zijn.’ Glimlachte hij ontspannen. Hij had wel wat mensenkennis, in Londen kwam je honderd verschillende persoonlijkheden tegen per dag, zeker als je werkte waar Storm een tijdje had gewerkt.

Toen ze de handdoek van zijn schouder plukte keek hij haar aan bij haar woorden. Zijn wenkbrauwen kwamen naar omhoog en hij glimlachte traag. ‘Oh jee.’ Zei hij gelijk. Ze porde hem in zijn zij en liep naar zijn andere kant, haar hand op dezelfde plaats houdend. Ze nam een stukje wortel, Storm volgde iedere beweging aandacht, geamuseerd door het gemak waarmee het haar altijd lukte. ‘Gelukkig hou ik van een goede uitdaging.’ Zei hij uiteindelijk met dezelfde zelfzekerheid als anders. Ja, ze zou zwichten voor Storm’s kookkunsten. Ze bleef naast hem geleund staan terwijl hij vertelde over zijn verleden in de horeca. ‘Het is hopen stress maar ik kon toen goed omgaan met stress dus het maakte het aangenamer voor mij om te werken.’ Ging hij in op haar woorden. Hij koos ook expres voor het woord “toen” want nu kon hij helemaal niet meer omgaan met stress. ‘Trouwens, het ziet er moeilijker uit dan het is.’ Zijn ogen gingen naar een dienblad een beetje verder. Hij liet zijn mes op het keukenblad liggen en nam het dienblad van een beetje verder. ‘Weet je dat ze daar een test voor hebben, of je een goede ober zou zijn.’ Hij opende één van de kasten en nam er vier plastic glazen uit. Hij vulde ze met water en zette ze op het dienblad. Hij draaide zich naar Denni en keek haar uitdagend uit. ‘Neem het dienblad, loop rond de tafel, stap over de stoel en kom dan in een hoop bochten terug.’ Hij nam het dienblad en gaf het aan Denni. Hij bleef achter haar staan, legde zijn handen op haar schouders. ‘You can do it. Niet morsen.’ Fluisterde hij in haar oor. Hij drukte een kus op haar wang, als geluk en liet haar dan gaan. ‘Denk aan die zelfzekerheid.’ Riep hij haar achterna waarna hij zelf terug aan het kookeiland ging staan, voorover gebogen met zijn hoofd op zijn hand terwijl hij toekeek naar Denni.

Achteraf vroeg hij haar wat ze zelf had gedaan voor ze naar hier kwam. ‘Ik heb ook een jongere broer, ik weet er alles van.’ Beloofde hij haar haast plechtig. Ze waren geweldig maar ze konden soms ook verschrikkelijke rotzakken zijn. Maar hij hield van Levi, de kilometers tussen hen in maakte het voor Storm een heel stuk zwaarder dan hij ooit had gedacht. Denni’s glimlach was voor een tijdje eventjes verdwenen, Storm vroeg zich af waarom maar ging er niet op in. Toen ze voorstelde of ze met iets moest helpen schonk hij haar een charmante glimlach. ‘Nee, jij bent mijn gast, ik doe al het werk en jij bent mijn uitstekende gezelschap.’ Glimlachte hij haar toe. Hij schudde zachtjes zijn hoofd en schoof de laatste groenten in de kom. ‘Je hoeft niets te doen, ik heb het onder controle.’ Vervolgde hij veel te beleefd. Een echte Brit, die Storm Hall …

tag: Tweetygirl --- words: 948 --- notes: - --- outfit: Klik