Controls

Het was Cas die hem had overtuigd dat het beter was om zijn mutatie wat te trainen. Niet persé omdat hij er mee moest vechten, maar omdat hij het meer onder controle zou krijgen. Ze vond ook dat hij misschien meer op zijn gemak zou zijn als hij niet meer zo bang was van alles en nog wat dat onbekend voor hem was. Zoals zijn eigen mutatie bijvoorbeeld. Sommige delen had hij wel onder controle, zoals het summonen van kleine diertjes. Maar andere delen? Nee, daar was nog heel wat werk aan. En het feit dat het universum met hem wou communiceren, maakte het niet veel beter. Alles leek zo groot en dat maakte hem bang.

Dus had Cas voor hem geregeld dat hij les zou krijgen, of eerder een training, om zijn mutatie en zichzelf beter te begrijpen. Momenteel liep ze naast hem vrolijk te praten over hoe leuk hij het zou hebben de komende uren, en dat ze best jaloers was dat hij niet naar de gewone les hoefde nu. "Zo, hier is het!" Zei ze plots, waardoor hij op schrok en een beetje onzeker naar de deur keek. "Het is echt niet erg Cloud, ik beloof het", Zei ze nog, waarna ze de deur opende en hem gebaarde dat hij naar binnen kon gaan. "Ok", Zei hij zachtjes, waarna hij braafjes naar binnen stapte en even rond keek. De deur ging opnieuw open en hij draaide zich snel en alert om. Het was niet Cas, maar een onbekende vrouw met oranje haar. "H-hallo", Forceerde hij zichzelf te zeggen. Beleefdheid en alles, je weet zelf.

Cas had hem wel mooi gedropt hier. Waarom kon ze zelf niet meer komen naar binnen? Oh ja, omdat zij wel les had. En hij niet. Dat had ze een paar keer gezegd, zijn geheugen had het gewoon een beetje willen negeren. Sinds hij hier aan was gekomen, had hij veel tijd doorgebracht met Cas en daar was hij aan gewend geraakt. Maar nu stond hij alleen in deze grote ruimte. Tot er iemand kwam binnen gelopen. Gelijk stapte ze op hem af, stak haar hand naar hem uit. Hij moest moeite doen om te blijven staan en niet in elkaar te duiken. Meteen kwam er een hele reeks woorden als een waterval uit haar mond, en hij luisterde er een beetje overdonderd naar, terwijl hij haar hand aan nam en zacht schudde.

“Zo, ik hoorde dat je wat hulp wil met je mutatie. Meer controle right? Als je me even uitlegt wat je precies wil, en hoe je mutatie een beetje in elkaar zit dan kan ik bedenken hoe we dit gaan aanpakken.” Vervolgde ze rustig, en hij knikte even voor hij probeerde om zo duidelijk mogelijk een antwoord te formuleren. "Sinds ik meer buiten kom, voel ik ze meer. De sterren, bedoel ik. Ik voel er meer dan anders en ook constant", Begon hij zachtjes. "En ik weet niet in hoeverre ik daar iets mee kan. Ik bedoel, ik weet dat ik er iets mee kan, maar ik weet niet precies wat en in welke mate.. En ik denk niet dat het een goed idee is om daarover onwetend te zijn. Straks doe ik per ongeluk iemand pijn", Vervolgde hij. Met die iemand bedoelde hij Cas, aangezien die ook wel de enige was waar hij bijna altijd bij was. En de andere leerlingen ook, natuurlijk. Daar mocht ook niet plots iets mee gebeuren zonder dat hij het kon tegenhouden..

Bijna begon hij te denken of hij geen fout had gemaakt om hiernaartoe te komen. Straks ging ze vragen of hij zijn mutatie wou demonstreren en dat durfde hij eigenlijk nog niet aan. Hij wist dat hij er geen controle over had, dus het kon wel eens helemaal mis lopen. Maar Cas had hem verzekerd dat er niks ergs kon gebeuren, dus ze moest haar maar geloven. En Pandora zag er ook redelijk relax uit, dus zij had er ook vertrouwen in. Ze vertelde hem dat het uitzoeken van mutaties redelijk uniek was per persoon, en dat ze hem daar niet mee kon helpen. Ze kon hem uiteindelijk wel helpen met het verkrijgen van controle, en dat was uiteindelijk het doel.

“Je zegt ook dat je bang bent om anderen pijn te doen, en dat begrijp ik helemaal, echt ik ken het. Is er misschien al iets voorgekomen waarbij je anderen pijn hebt gedaan? Je hoeft het niet te vertellen maar ik zou je ermee kunnen helpen natuurlijk.” Vroeg ze, en hij knikte kort. "Soms kreeg ik de kans om stiekem iets uit te proberen, wat ik altijd met een vriendin van me deed, die de wacht hield. Ik heb mezelf en haar een keer per ongeluk verbrand", Vertelde hij. Dat hadden ze mooi mogen uitleggen, een heel verhaal moeten bedenken om de brandwonden te verklaren. Gelukkig hadden ze zich er uit gekletst. "Ik weet dat ik krachtvelden kan maken, en telekinese gebruiken. Ik heb ook ooit die zonnevlammetjes opgewekt maar toen liep het mis", Vervolgde hij terwijl hij even diep had nagedacht over alle geheime experimentjes die hij ooit had gedaan.

Zo volledig en duidelijk mogelijk probeerde hij te antwoorden op de vragen die Pandora hem stelde. Hoe beter zij hem snapte, hoe beter ze hem kon helpen, of niet soms? Dat was toch wat Cas hem had verteld. Pandora was hier om hem te helpen, en blijkbaar was ze er zelf ook wel enthousiast over. Iets waardoor Cloud zelf ook meer zin kreeg in het daadwerkelijk proberen van iets nieuws in plaats van op zijn oude vertrouwde mutaties terug te vallen. Summonen bijvoorbeeld, dat kon hij het beste van alles wat hij tot nu toe kon. Misschien kon hij nog meer dan hij wist, wie zou het zeggen. Ze had hem wel duidelijk gemaakt dat het een persoonlijk en intensief lang proces was, waardoor hij besefte dat hij sowieso nog veel zou moeten oefenen. Maar op summonen hoefde hij niet meer te oefenen, dat kon hij al goed meester. Zelfs de meer geavanceerde summons.

“Dus waar komt die hitte vandaan precies?” Vroeg ze, en hij dacht er even over na. "Uit de ruimte? Ik denk van de sterren", Antwoordde hij, waarna hij verder ging met de opsomming van zijn reeds gekende mutaties. “Zonnevlammetjes? Wow dat is interessant…” Zei ze, en hij glimlachte even. Hij voelde zich best gevleid, dat een trainingsdocent zijn mutaties interessant vond. “Oke… dus wat zeg je ervan als we beginnen met het oefenen van je zonnevlammen. Ik denk dat controle daarover wel heel handig zou zijn, right?” Vroeg ze, waarbij ze hem even aan keek. Cloud knikte bevestigend. Daarna somde ze op met wat ze hem allemaal kon helpen, en hij voelde zich ergens gerust gesteld dat ze hem met zoveel dingen wou proberen te helpen, zelfs al kon ze het zelf niet allemaal. "Op telekinese moet ik sowieso ook nog oefenen, maar dat heb ik wel onder controle. Dus de zonnevlammetjes lijken me wel een goed idee?" Stelde hij voor. "Maar.. Moet ik dat hier doen? Met jou in dezelfde ruimte? Wat als het weer mis gaat?" Sprak hij bezorgd. Ze was misschien wel in staat om zich te beschermen, maar dat kon hij ook niet zeker weten.