Closed - A new start.

Diep achterin haar hoofd twijfelde Lydia nog steeds of haar gedachten wel klopte of niet. Het kon gewoon niet dat ze zomaar uit het niets haar gedachten had veranderd en het antwoord gaf waar hij om had gevraagd. Het klopte gewoon niet, maar er was geen bewijs in haar hoofd te vinden dat hij een mutatie techniek had gebruikt. En eigenlijk was er ook geen bewijs dat hij dat niet had gedaan, maar daar dacht ze op dit moment niet over na. Ze wilde antwoord op haar vraag die door haar hoofd heen ging, niets meer en niets minder. Wat twijfelend had ze daardoor haar vraag over haar lippen laten rollen, waarbij ze al snel een antwoord terug kreeg. Het antwoord dat hij gaf, gaf haar weer hetzelfde gevoel als op het moment dat hij haar duidelijk maakte dat ze graag het antwoord wilde geven. Het gevoel gaf haar het gevoel dat hij gelijk had op een of andere manier. Waren het echt haar eigen gedachten die helemaal fucked up gingen doen zonder dat het haar een kans gaf om in de vijandige aanval te gaan? “Ja, ik weet het ook niet. Waarschijnlijk ga ik weer een beetje fucked up denken, sorry,” sprak ze, terwijl ze naar de grond keek en rustig tot tien ging tellen om alles weer op een rijtje te zetten. Het ene moment was ze hard aan het twijfelen wat er mis was met Syler, en het volgende moment had ze zelf haar excuses aan geboden om haar fucked up gedachtes? Er was hier iets aan de hand wat ze niet kon plaatsen, maar ze vond dit dan ook niet het juiste moment om haar zelf haar mutatie te gaan gebruiken.
Zowat uit het niets was Syler op gaan staan en had gevraag of ze wat wil drinken. Lydia volgde zijn blik naar de bar die in de ruimte aanwezig was en knikte uiteindelijk. “IJsthee is wel goed,” zei om haar keuze gelijk maar te vertellen. Ze wist niet zeker of hij daar ook mee bedoelde dat ze mee moest lopen om haar eigen drinken te halen. “Wil je dat ik mee loop of niet?” vroeg ze vervolgens, bij beide keuzes had geen probleem, want dan konden ze nog door praten of koetjes en kalfjes.

Het was nog altijd even raar dat Lydia van crazy psycho gedachtes toch rustig en kalm over kwam alsof ze net als ieder andere meid normaal was. Natuurlijk had ze nog steeds in haar hoofd zitten dat ze Syler wilde laten voelen van de pijn die ze over kon brengen naar mensen. Het was Syler via zijn eigen woorden (?) gelukt om haar kalm te houden. Ze had nog steeds haar ogen op hem gericht voor als ze wel haar mutatie moest gebruiken. Het was voor nu nog helemaal niet nodig geweest, maar niemand wist of hier een plottwist aan zou komen of niet. Misschien hield Lydia zich deze dag wel kalm en rustig, maar de trainingen die ze nodig had om haar mutatie weer sterker te laten worden bleven in haar hoofd zweven.
Ze vroeg zich af of Syler haar al een stempel had gegeven van crazy psycho bitch of de kalme rustige types. Ondanks de keuze die ze hem had gegeven had hij duidelijk gemaakt dat hij daar nog geen antwoord op kon geven. Iets wat haar een gevoel gaf dat ze nog een kans had om een goede eerste indruk te maken en die ze vervolgens zelf weer kon verbreken. “Als je eruit bent met de keuze laat het me dan weten, ik ben wel nieuwsgierig,” sprak ze uitdagend met speelse ondertoon. “Al is het diep in de nacht dat je het te binnen schiet, ik kom wel gewoon met koffie om je wakker te houden terwijl je het dan verteld,” grapte ze kort. De koffie geven midden in de nacht deed haar aan een serie denken, waardoor ze het dan ook wel grappig vond om voor te stellen. Wie weet zou het Syler ook nog wel aan het lachen maken. Iets wat ze niet zou verwachten, omdat ze eigenlijk niet zo’n grappenmaker is. Nou ja, eigenlijk kon je beter zeggen dat ze totaal het tegenovergestelde was van grappig.

{zie je het al voor je hoe Lydia koffie brengt }

Outfit