Onderwerp: Taste of Poison in Our Mouths // & Valicity do apr 21, 2016 8:49 pm
Her expression was damp and crooked; Grabs onto my throat and won't let go
Het was en zonnige dag. Arabella zat met haar kop in de zon en haar ogen gesloten. Het was nog niet warm genoeg om in een T-shirtje buiten te lopen, dus had ze een groot spijkerjack aangetrokken voor ze haar dormroom verliet. Haar ipod stond op suffle en een liedje van The Neighberhood stond aan.
Sometimes the silence guides our minds So move to a place so far away The goose bumps start to raise The minute that my left hand meets your waist
Ze neuriede de test zachtjes mee. Een jongen liep voorbij en uit verveling begon ze zich op hem te focussen. Vervolgens pakte ze haar linker pols en zette haar nagels zachtjes in haar huid. Een grijnsje sierde haar lippen toen de jongen geïrriteerd over zijn pols wreef. Ah, het leven van een voodoo doll was zo saai nog niet. Ze bekeek haar armen. Vele kleine littekens waren zichtbaar. Iedere keer als ze voodoo gebruikte om iemand te verwonden bleef het litteken ook op haar eigen huid staan. Gelukkig was het dit keer enkel oppervlakkig, dus zou het geen blijvende schade zijn. Ze zuchtte en was van plan een sigaret op te steken, maar aangezien ze net ook al gerookt had deed ze dit niet. Verveling was killig. Altijd als ze zich verveelde ging ze roken of eten, en vaak ook mensen lastig vallen. Nu moest ze daar wat meer mee oppassen, aangezien ze op een mutantenschool zat. What you give is what you get, dus misschien was het niet zo handig om andere mede leerlingen hier te gebruiken als proefkonijn. Over mede leerlingen gesproken. Een meisje kwam naast haar op het bankje zitten. Waarschijnlijk kwam ze ook genieten van de laatste zonnestralen. “Lekker weer hm?” sprak ze terwijl ze haar even vlug aankeek. Ze had nog maar weinig mutanten gesproken sinds ze hier was, en daar moest verandering in komen.
Onderwerp: Re: Taste of Poison in Our Mouths // & Valicity zo apr 24, 2016 12:58 pm
Rattle a snake, and get bitten ♥
Valicity haar tengere lichaam was gehuld in een eigenlijk te dikke jas voor het jaargetijden. De dunne sjaal die ze om had geslagen was ze tot aan haar neus in weg gekropen. Door haar verwantschap aan de reptielen was ze erg gevoelig voor de temperatuur, en was ze op haar best als deze een stuk omhoog ging. Ze had na de lessen haar schoolspullen in haar lege slaapkamer achtergelaten en bewoog zich nu voort met een dik boek tegen haar borst aan gedrukt. Haar handen weggestopt in haar mouwen bewoog ze zich stilletjes voort door de drukte van andere leerlingen. Hoewel ze liever alleen was, zat ze het nu van onder de mensen zijn soms ook wel in. Enkel de directe interactie aangaan was niet voor haar weg gelegd. Heerlijk vond ze het om andere te observeren, als een jachtdier die zijn prooi tot in de puntjes wilde kennen. Enkel was het nadeel dat je in menselijke interacties vaak in ruil ook informatie over jezelf vrij moest geven. Met de reden om meer bekend te worden met de menselijke aanwezige van haar leeftijd had ze zichzelf gedwongen haar hobby mee naar buiten te nemen naar een van de drukste plekken na de lessen of tijdens de pauzes. Geluidloos bewoog ze zich voort tussen de andere schoolgangers, trok haar blik af en toe van de tegels af om nog altijd verwonderd om zich heen te kijken naar sommige mede mutanten. In haar normale staat verraadde enkel haar felle groengele ogen met de ovale pupillen dat ze biologisch anders was dan andere. In de drukte waren de meeste bankjes bezet. Valicity’s blik viel op een bankje met een enkel ander persoon erop. Ze zag haar in zichzelf grijnzen, maar het was te laat om om te keren en ergens een plek te zoeken waar ze niet pal naast iemand naast moet zitten. Ze was te dichtbij om ongemerkt van richting te veranderen. Stilletjes nam ze plaats naast het meisje, ging zo ver mogelijk van haar af zitten. Hoewel ze mensen dan ergens wel interessant vond, was ze nog niet gemakkelijk met andere. Het dikke boek met de oude kaft legde ze op haar schoot neer. Haar handen met de dunne, lange vingers rustte op de kaft terwijl haar vingertoppen de kaft onderzochten. Ze had hem eindelijk in de bieb kunnen vinden, om zich verder in de denkwijzen die in de geschiedenis aanwezig waren en de ontwikkeling via evolutie van diersoorten te kunnen storten. Haar blik schoot opzij, tussen de steile rode lokken haar naar het meisje wat naast haar zat. Een vraag. Even vroeg Valicity zich af of het een retorische vraag was, omdat in haar opzicht de temperatuur nog redelijk laag was. ‘Het is officieel 4 graden te koud voor de tijd van het jaar,’ gaf ze als antwoord op de vraag, niet realiserend dat het een meer sociale vraag was voor een koetjes en kalfjes gesprek. Dat soort gesprekken waren al helemaal niet Valicity haar sterkste punt, was eigenlijk niet eens op de hoogte dat mensen ook dat soort gesprekken konden hebben. Pas nu haar blik op het meisje gevestigd was bleef deze haar hangen. Binnen in haar wurmelde een van herkenning. Het onderdeel van ar ziel dat dit soort informatie aan haar verschaf had ze benoemd tot het instinct van haar mutatie, die nauw in contact stond met de aard van het jachtdier dat biologisch zo dichtbij haar stond. Hierdoor bleef haar blik langer dan normaal op het gezicht van het vreemde meisje hangen. Vluchtig probeerde ze zo veel mogelijk details in zich op te nemen voordat ze haar blik weer afsloeg naar het boek op haar schoot. ‘Maar dat hebben de meeste mensen niet door,’ vervolgde ze haar antwoord met een bedachtzame blik en een lichte frons van haar roodgekleurde wenkbrauwen. Haar scherpe reuk had de sigaretten geur al vanaf een afstandje opgepikt. Maar vandaag de dag was er bijna niet aan te ontkomen, dus probeerde ze langzaam eraan gewend te raken. ‘Waarom rook je?’ ze had eventjes gewacht met het stellen van de vraag aan het onbekende meisje. Door haar versterkte reuk en smaak kon ze de sigaretten totaal niet waarderen. Ze vroeg zich dan ook altijd af wat mensen zover kon brengen om zo’n bitter iets aan hun lippen te zetten. Evenals waarom mensen in soms ongelofelijke hoeveelheden parfum of after shave opspoten. In klas zat ze vaak achter haar sjaal verstopt om de sterke geuren voor een groot deel af te kunnen weren. Ze had zich niet bedacht dat deze vraag wellicht ongepast zou zijn voor de situatie waarin ze zich bevonden. Maar ze was oprecht nieuwsgierig naar haar antwoord. Haar blik was daarom ook na het stellen van haar vraag terug gekropen naar het meisje naast zich, waarbij ze nog steeds niet geheel kon plaatsen waarom ze de rare seintjes van verwantschap vanuit haar binnenste kreeg.
