Het was vandaag niet eens sneeuw te noemen, wat er buiten naar beneden kwam vallen, maar ook geen regen. Hoe het ook zij, het was 'net-niet' weer, zoals een vriendin van Dani het altijd noemde.
Dani zelf zat met opgetrokken knieën op een van de stoelen, behaaglijk weggedoken onder een kleurrijke, dikke poncho. Haar haar was losjes in een rommelige knot gebonden. Op een klein tafeltje naast haar stond een dampende mok chocolademelk, ietwat wankel op een stapel schoolboeken.
Ja, ze was technisch gezien 'aan het leren', maar de energie was een beetje op. Concentreren wilde gewoon eventjes niet meer lukken.
Al meerdere malen had ze haastig op haar telefoon gekeken, maar ook daar was weinig boeiends.
Het was tegen de namiddag en het was verrassend rustig in de living room. Dani wist niet zeker of dat nou was omdat er iets gaande was waarvan ze niet op de hoogte was, of gewoon toeval, maar het was in ieder geval een stuk rustiger dan ze het graag zou zien.
De telefoon trilde en ze pakte hem zo snel dat ze er even een moment bij stilstond hoe sneu dat eigenlijk was. Behoorlijk sneu. Toch las ze vlug het berichtje van een vriendin, alvorens erop te antwoorden, waarna het wachten tot het later werd weer verder ging.
De deur ging open en een meisje kwam binnen. Dani groette haar en ze groette terug, maar na een schrift van een stoel te hebben gepakt, verliet ze haastig de ruimte weer.
Dani nam een slok van haar drinken. Ze ondernam nog een poging wat lesstof tot zich te nemen, maar legde het boek al snel weer met een ongedurige zucht aan de kant. Ze wilde socializen, een beetje babbelen. Afleiding.
De deur ging opnieuw open, en nieuwsgierig keek de blondine op.
(aan de korte kant, sorry)
