Darling oh I know, I said so [&Lauren]

Druppels sloegen tegen de ramen van de taxi aan, die door de waas die op de ramen geslagen was haast niet te zien waren. Toch zag ze duidelijk het verschil tussen de condens en de kleine halve doorzichtige cirkeltjes op de ramen sloegen, die zo nu en dan groen of rood kleurden door de lichten van de gebouwen en stoplichten die ze passeerden.  ''Ik heb zo'n honger van die vlucht, ik baal er bijna van dat we niks op het vliegveld hebben gehaald.'' Kreunde Laurel hoofdschuddend terwijl ze met haar hoofd tegen het hoofdkussentje leunde van de achterbank. Ze drukte de palm van haar hand tegen haar voorhoofd aan uit frustratie. Doordat ze honger had ontstond er hoofdpijn en ze begon zich ook hevig te irriteren aan de muziek die de taxi chauffeur draaide- wanneer had ze daar eigenlijk mee ingestemd? ''Zet die muziek uit.'' Zei ze met een strenge stem en de man reageerde onmiddellijk zonder te protesteren. Laurel kon het weinig schelen though, ze draaide haar hoofd richting haar zus en gaf een zucht met een glimlach die zei dat ze het, zoals altijd, weer zonder problemen gered hadden. Waarna haar maag nog even erop reageerde met een knor. Ze nam Lauren's hand in de hare en legde die tussen hun benen op de bank in. ''Regel jij de kamer? Dan regel ik de bagage.'' Vroeg ze met een aardige stem die Lauren meestal te horen kreeg en zelden maar andere mensen. Ze sloot even haar ogen terwijl ze haar hand vast bleef houden. Het geluid van de accu, het getik van de regen op het dak van de taxi en Lauren's stem brachten haar kalmte voor de storm. Pennsylvania was een heel ander verhaal dan Columbia en ze zouden hier vast en zeker een heel andere community tegenkomen die hun misschien wel niet zouden accepteren. Ze wist het niet. Maar ze was bereid om samen met Lauren het avontuur aan te gaan in deze nieuwe plek. Daar dacht ze aan totdat de taxi tot een stilstand kwam en de man vertelde dat ze bij het motel gestopt waren. Natuurlijk was het eerste waar hij om vroeg geld en krulde een hoek van haar mond ietsje omhoog voordat ze haar ogen opende. ''Ga maar vast, ik zie je zo.'' Verzekerde ze haar met een fijn kneepje in haar hand voordat ze tussen de twee stoelen voorover leunde en hem vertelde dat hij hen nooit gezien had, ze ook niets hoefden te betalen en hij in een dronken waas naar het motel was gereden waardoor hij zich niks kon herinneren. En ze trok nog gauw de bagage vanuit de achterbak voordat hij 'ontwaakte' uit de trance en er vandoor reed. Met de tassen over haar schouder geslagen wachtte ze tot haar zus terug met de sleutels zou komen buiten het incheck gebouwtje.

& LAUREN