Baby, won't you take me with you [&Yeray]

Belinda schudde haar paraplu uit zodra ze de rijders deur had geopend van haar auto en ze er half in was gestapt. De regen was roekeloos en het liefste reed ze niet in zo'n weer als deze maar op de plek waar ze nu was in de stad was ze liever niet zo laat nog in de avond dat ze het er maar op waagde om voorzichtig te rijden. Ze gooide haar paraplu met een zucht op de achterbank en sloeg gauw de deur dicht voordat de regen naar binnen zou waaien. Haar ogen vielen kort op Emyr die zich met een zachte piep uiteindelijk naar beneden liet zakken, het dier was vermoeid van de middelen die hij had gehad bij de dierenarts. Al een lange tijd had hij last gehad verdraaide botgroei in zijn achterpoot waardoor ze uiteindelijk de beslissing had genomen om hem te laten opereren. Dit had ervoor gezorgd dat hij de afgelopen dagen in het asiel had doorgebracht en ze moest toegeven dat ze hem die dagen echt gemist had. Emyr had een speciale plek in haar hart, net zoals Anwar en bovenal Jayson.
Ze veegde gauw een krullerige lok naar achter, veegde het beetje vocht dat aan haar vingers was gekomen af aan haar rok en bekeek zichzelf nog kort in het spiegeltje. De regen had haar niet al te erg getroffen in tegenstelling tot Emyr. Alleen was het verschil dat hij er niet zoveel om gaf, hij kon toch niet veel aan zijn uiterlijk doen, en zij wel. Ze zag hoe de hond oogcontact met haar maakte via het spiegeltje waardoor ze een geruste expressie probeerde op te zetten en naar hem glimlachte. ''Het komt goed, darling.''

Misschien had ze die woorden toch niet moeten gebruiken, het weer werd er alleen maar slechter op en de donder was zelfs gaan rommelen als een wilde. Ze kon zweren dat de wind alleen maar negatiever werd elke minuut die er verstreek, elke kilometer die ze reed. Ze knipperde haast niet. Ondanks dat ze niet veel had om bang voor te zijn was ze ergens wel bang dat ze kon gaan crashen en dat verkeerd af zou lopen. Dus focuste ze zich heel kort op het aan knopje van de radio, dat haar op z'n minst een beetje af kon leiden en ook de hond die zich in de achterbak bevond. Het was niet echt haar muziek stijl dat er zich afspeelde, iets dat waarschijnlijk vanuit de Top 40 zou komen, maar iets was in ieder geval beter dan niets.
Ze slaakte nog eens een voorzichtige zucht wanneer ze zich al ietsje voelde bedaren. Het was alleen zo hinderlijk dat de lantaarns enorm leken te flikkeren in haar ogen en er geen auto voor haar reed waar ze zich door kon laten begeleiden. Ze kon door de regen letterlijk geen hand voor ogen zien. De ruitenwissers konden het weer zelfs niet aan, ze gingen veel te langzaam voor haar om ook maar één seconde iets van de buitenwereld te kunnen zien. Daar bovenop besloot de radio ook nog eens enorm te kraken waardoor ze zich alleen maar gestresster voelde en ze op haar onderlip beet van de frustratie. Het begon op haar zenuwen te werken, waardoor ze zich bedacht dat het niet heel erg zou zijn als ze haar ogen heel kort.. echt heel even af liet dwalen naar de knop die de zender zou veranderen. Op het moment dat ze haar vingers op de knop had gelegd besloot de wind om haar auto een ruk naar links te laten scheuren waardoor ze heel snel haar aandacht op de weg lag en door alle regendruppels heen een figuur wist te vormen die midden op de weg stond niet ver meer van haar auto vandaan. Hierdoor trapte ze onmiddellijk op de rem in één adem en gierden haar banden er over wanneer ze een remweg aflegde van vier meter door het natte wegdek. ''Oh God..'' ademde ze tegen zichzelf waarna ze haar hoofd tegen tegen het wiel aan liet crashen en zichzelf terug probeerde te pakken. Het had niet veel gescheeld of ze had tegen het figuur aan gebotst en had zichzelf misschien daarna ook nog eens in de nesten kunnen werken. Met een herpakkende zucht keerde ze een licht trillende hand naar het raampje en drukte op het knopje dat het raam automatisch zou openen. ''Gaat alles goed, darling? Ik heb je geen pijn gedaan, hoop ik?'' Bracht ze hard genoeg boven het geluid van de tikkende regen uit en ze het figuur herkende als een man.

Ze knipperde nog eens wat vaker met haar wimpers, vroeg zich af of haar groengrijze ogen haar bedrogen maar het was niet zo. Ze herkende de jongeman wel degelijk nu hij plots zo voor haar stond en naar de bestuurderskant van de auto was gelopen. Het was duidelijk dat hij volledig nat geregend was door het weer en door de lichte shock stond haar expressie enorm bezorgd. Bezorgder dan ze zich eigenlijk wou uiten, maar op dit moment vond ze het niet erg. Ze kende de jongen, al was het maar een korte ontmoeting geweest en had ze een aantal seconden nodig voordat ze de naam van hem terug voor zich kon halen. Yeray.. dat was het. ''Darling, maak je je om mij maar geen zorgen. Kom snel de auto in, niemand zou buiten moeten lopen met dit weer!'' Vertelde ze hem waarbij haar ogen in die van hem doken en ze hem de beweging gaf met haar vingers dat de andere voorzit nog vrij was. Emyr maakte er niet zo'n groot ophef over zoals hij normaal zou hebben gedaan, de hond was immers nog onder invloed van medicijnen en was ergens wel afgeleid door het weer dat zo hevig tegen de ramen en het gekleurde metaal van de auto zelf aantikte. ''De deur is los,'' meldde ze hem wanneer ze op een vrijlatings knopje had gedrukt en daardoor de andere sloten, op haar deur na omdat die simpelweg al los was geweest, naar onderen gingen en hij makkelijk in kon stappen.

''In gevallen zoals dit wenste ik dat ik een handdoek bij me had voor je. Ik bedoel- ik heb een paraplu maar daar heb je nu weinig aan, vrees ik.'' Er vormde een glimlach op haar gezicht nadat ze een zachte grinnik had laten horen en haar ogen van hem af haalde. Ze keek naar buiten, al bleven haar gedachten het bijna-ongeluk wat ze net gehad had in haar hoofd herhalen. Het overheerste haar op dit moment een beetje en zelfs Yeray's woorden konden haar niet gemakkelijk geruststellen. Alleen alcohol kon dat. ''Ik was op weg naar huis om Emyr weg te brengen en ik denk dat je wel een douche kan gebruiken voordat dit weer je ziek maakt. Er is geen reden om dit te weigeren: ik ben het je verschuldigd.'' Ze knipperde even kalm met haar ogen en liet toen haar blik terug op hem vallen waarbij ze even een hand op zijn knie legde. ''Jayson vertelde me al een beetje over je, jullie zijn vrienden toch?'' Haar aanraking was kort geweest, net zoals haar oogcontact, voordat ze haar aandacht terug naar het stuur liet gaan en ze de auto opnieuw in zijn start zette en ze in haar achteruitspiegel keek om te checken of er niemand achter haar zat. Ze draaide nog vlug aan het volume knopje van de radio waardoor die niet langer meer zoveel ruiste, waarna ze terug de snelheid in haar auto bracht en de niet zovele kilometers meer aflegde naar haar huis.

''Ik raak snel bezorgd, vooral als het om ongelukken gaat. En bovendien heeft Jayson het wel op je dus voel ik me verantwoordelijk om voor je te zorgen. Ben je gek, ik laat je toch niet buiten staan in dit weer? De stoel komt later wel, daar zorgt m'n personeel wel voor.'' Vertelde ze hem terwijl haar ogen op de weg stonden. De regen leek nu wel ietsje te minderen. Of het was enkel verbeelding en was ze gewoon wat meer gerust gesteld door de jongen en het feit dat ze nu wist waar ze reed. De lantaarns in haar straat schenen feller en gaven meer zicht op de omgeving. Ze stond kort stil voor een stoplicht waarin door het voorraam kon uit opmaken dat het rood was, wat haar kort de tijd gaf om naar Yeray te luisteren. ''Vrienden.. dus ik had gelijk.'' Gniffelde ze zachtjes. ''Je bent ouder, toch?'' Vroeg ze hem met een wat diepere stem door het feit dat de regen nu minder hard was begonnen met tikken op haar auto. Het licht sprong op groen en ze duwde subtiel het gas in met haar voet om vervolgens haar handen nu ook weer wat strakker om het wiel te klemmen en ze rechtdoor het kruispunt over ging. De vraag die de jongen had gesteld over Emyr had haar niet ontglipt. ''Hij komt net bij de dierenarts vandaan, de arme knul had last van botgroei op zijn leeftijd nog, dus moest hij geopereerd worden. Hij heeft drie dagen zonder ons moeten doen, natuurlijk mist hij Anwar verschrikkelijk.'' Ze sloeg een hoek om, reed nog eens vijftig meter voordat ze de volgende hoek omsloeg en ze daarna tot stilstand kwam voor de poort die vanzelf open ging. Daar zorgde de bewaking wel voor. Kalm reed ze het grindpad op en zette ze de wagen opnieuw stil voor de garage waarna ze haar handtas van de achterbank nam en die open ritste, zoekend naar haar sleutelbos. ''Het is één van m'n talenten om de sleutels kwijt te raken, ik gooi ze altijd maar ergens en hoop ze later terug te vinden, en negen van de tien keer heb ik geen succes op het moment dat ik ze snel nodig heb.'' Zuchtte met een lachje. Ze haalde haar mobiel tevoorschijn, haar portemonnee, de autopapieren, een spiegeltje, lipstick, mascara, echt alles wat in een typische handtas te vinden viel. Allesbehalve sleutels. ''Als ik nu eens de sleutels van de garage aan de autosleutels hing.. ja, dat zou slim zijn.'' Ze gaf een zucht en liet de tas voor wat het was waarna ze om zich heen keek en haar ogen op het kastje vielen dat zich voor Yeray bevond. ''Ze zouden ook best daar in kunnen liggen.'' Ze boog zich voorover richting het kastje, had niet in de gaten hoe afleidend haar decolleté eigenlijk wel niet kon zijn terwijl haar vingerkootjes om de klem gingen en ze het kastje opentrok. Er lag een hele hoop aan spullen in zoals een tissuebox, pepermuntjes, cd's en zelfs armbandjes die ze vast eens af had gedaan in de auto en vergeten had mee te nemen naar binnen, maar niet hetgeen waar ze naar zocht. ''Weetje, ze liggen vast binnen. Ik ben ze vast vergeten mee te nemen.'' Bekende ze met een zucht, in de hoop dat ze daar vast zouden liggen, terwijl ze zich terug naar haar stoel begaf en ze de paraplu van de achterbank vandaan haalde. In een vlugge handeling haalde ze de autosleutels uit het stuur vandaan en opende ze de deur om daar uit te stappen. Het was niet nodig om de paraplu omhoog te steken, ze stonden immers toch onder het afdakje van de garage. Ze hing haar tas wat beter aan haar arm en liep vervolgens naar de achterkant van de auto om daar Emyr vanuit de kofferbak te halen. Ze klikte de riem die ze naast hem had liggen om zijn hals heen en gaf hem het bevel om uit de auto te komen. Simpel sloeg ze de kofferbak dicht en drukte ze het kleine machientje in dat haar auto op slot zou brengen. ''Kom je? De ingang is deze kant, al wist je dat vast al.'' Gaf ze hem de instructies om mee te komen met een verwelkomende glimlach op haar lippen.

De deur was al open geweest en nadat ze Emyr bevrijd had van de riem was die maar al te blij om zijn broer Anwar weer te zien, al was hij niet zo hyperactief als anders omdat hij natuurlijk nog maar net terug was van een heftige operatie. Ze hing de riem op de plek waar die hoorde en draaide zich naar Yeray. ''Ik zal je wijzen waar de badkamer is en wat kleding van Jayson pakken, ik denk wel dat jullie ongeveer dezelfde maten zullen hebben.'' Ze wenkte hem om haar te volgen zoals ze net ook had gedaan terwijl haar hakken bij iedere stap die ze zette pittig hoorbaar waren. Het was duidelijk. De eigenares van de mansion was weer thuis.

De warmte die door het huis heen ging was al snel door haar kleding heen gekropen en ze sloeg haar jas af, die ze in de woonkamer op de rugleuning van de bank heen legde. Daar zou ze later wel voor zorgen. Of een dienstmeisje die toevallig langsliep. Zo moeilijk of veel moeite was het niet. ''Geen dank, je bent tenslotte een vriend.'' Ze liet haar ogen op de ouderwetse antieke klok vallen wanneer ze er langs liep. Het was nog niet eens tien uur 's avonds. Er lag nog een hele verse zaterdagavond voor hen open. ''Heeft Jayson je al rondgeleid? Soms heb ik het idee dat zelfs hij nog eens verdwaald hier.'' Vertelde ze hem geamuseerd. Ze liep naar de openhaard, waar vlakbij een fles whiskey stond en een aantal glazen waar ze er twee van nam en met een klein laagje vulde. ''Hier, word je gauw warm van.'' Gaf ze hem een knipoog waarna ze de fles terugzette en haar glas tegen die van hem aantikte. De honden hadden hen achterna gevolgd richting de woonkamer en vermaakten zich met een lang touw, ieder scheurend aan een knoop van een uiteinde. Ze liet haar ogen er even op vallen wanneer ze de alcohol haar lichaam in liet gaan en ze toekeek hoe de twee aan het spelen waren, wel rustiger dan normaal want Anwar wist ook wel wat aan de hand was. ''Daar was ik even aan toe,'' deelde ze mee wanneer ze het glas had teruggezet vlak bij de openhaard en haar armen over elkaar heen wreef. ''Vertel eens, waar precies ben je opgegroeid? Praat maar gerust, kom, ik laat je zien waar de badkamer is.'' Ze had haar ogen op die van hem gericht en een hand zorgvuldig op zijn bovenarm gelegd, voelde zijn spieren door het vocht van zijn kleding heen. Niet verkeerd, al zei ze het zelf.

Ze had de kraan van de douche opengedraaid zodat die alvast warm kon draaien, waarna ze zich omdraaide en terug naar de deur opening liep. ''Jayson's slaapkamer is niet ver, ik ben zo terug.'' En daarmee maakte ze een rechtsomkeer en liep ze de hal door op haar hakken, die vast voor hem nog altijd hoorbaar zouden blijven. Als er iets was waar mensen op konden rekenen dan was het geluid van haar hakken dat haast door een kwart van het gebouw kon galmen. Belinda kwam snel terug met een knappe broek, een tanktop en een blazer waar ze geen twijfels over had dat Yeray die kon dragen. Met een glimlach legde ze het stapeltje kleren voor hem neer op een rekje dat daarvoor bedoeld was en haalde een handdoek voor hem uit de kast die in de badkamer zelf stond. ''Het zal je vast wel zelf af gaan, ik ben in de ruimte hiernaast als je me nodig hebt.'' Weer was die diepte in haar stem te horen, voordat ze hem nog een knikje gaf en de deur wat dichter trok en ze naar de ruimte ernaast liep zoals ze had gezegd.

Het was een van de salonruimtes die ze had in het huis en waar ze zich uitstekend kon vermaken als het ging om het bewerken van haar haren en het opdoen van haar make-up. Ze boog zich wat voorover tegenover de make-up tafel om haar borsten beter in haar beha omhoog te brengen, waarna ze aan het elastiekje frunnikte dat ze nog in haar haren had zitten en flink met haar hoofd schudde waardoor haar blonde krullen alle kanten op vielen als een golvende waterval. ''Beter. Veel beter.'' Praatte ze zacht tegen zichzelf waarbij een grijns op haar lippen tevoorschijn kwam en ze zich vervolgens omdraaide om zich in een langere spiegel te bekijken. Ze zag er dunner uit dan ooit te voren in de outfit die ze droeg en ze genoot er ontzettend van.

Ze was vlekkeloos. Haar outfit in ieder geval. Er was geen laagje aan mascara teveel over haar wimpers gegaan, de rode lipstick die ze droeg was perfect voor het avondleven. Ze hoorde het geluid van de douche, waardoor ze haar ogen op de radio liet vallen die vlakbij het make-up tafeltje stond op een ander kastje en ze kleineerde de afstand vanaf de spiegel naar de radio. Teder rustte ze haar wijsvinger op de aan-knop en zag hoe het licht van het menuutje aan knipperde, die meteen de zender weergaf en een nummer begon te spelen dat ze ergens vaag herkende. 'I still miss you babe, and I don't wanna miss a thing.' Geamuseerd had ze naar de radio blijven kijken alsof die haar nog veel meer zou gaan vertellen dan enkel het nummer en de zender die afgespeeld werd. Dat gebeurde echter niet en voordat de laatste melodie van het nummer had geklonken werden haar gedachten verstoord door een stem. Ze keek op en zag Yeray staan in de kleding die ze voor hem had uitgekozen.

De verbazing was op haar gezicht te zien over zijn plotselinge entree, ze was ver in haar gedachten geweest over haar jeugd dat ze even Yeray vergeten was en zijn woorden haar verrast hadden. ''Een drankje?'' Herhaalde ze met een verraste toon in haar stem waarna ze afstand nam van de radio en haar handen in haar zij liet rusten, haar nagels nog net niet door de stof van haar kleding liet prikken. Maar ze voelde wel de scherpheid van ze in haar lichaam prikken, wat ze om één of andere reden een fijn gevoel vond. Het had vast iets te maken met dat ze graag vastgenomen werd, in iemands armen kon liggen zonder zich zorgen te maken over haar werk, haar zoon of haar honden. En ze wist ook dat de enige persoon waar ze zich ooit het veiligst zou gaan voelen dat niet waar kon maken, dus had ze die hoop al jaren geleden verloren nadat hun contact verbroken was. Ze schraapte haar keel lichtjes en draaide haar hoofd ietsje richting haar schouder. ''Oh dat is oké, ik zorg er wel voor dat het personeel ervoor zorgt. Je zal het zo snel mogelijk droog, gestreken en gevouwen en wel terugkrijgen. Is het niet van mij, dan is het wel via Jayson. Maak je maar geen zorgen om Jayson's kleding, leen ze zolang je ze nodig hebt.'' Langzaam knipperde ze met haar wimpers en kwam ze nog eens een paar stappen naar voren gelopen, zijn richting op. ''Waar stel je voor waar we wat gaan drinken? Welke plek gaat er door je gedachten heen?'' Haar stem had wat heser geklonken, waarna ze een wenkbrauw optrok en haar tong rustig over haar onderlip liet gaan.

Voorzichtig had ze aan haar donkerrood-gekleurde onderlip getrokken nadat ze haar tong er over had laten gaan terwijl ze naar de jongeman luisterde die haar vertelde dat hij de kleren zo snel mogelijk terug zou brengen. Hierna had ze zich omgedraaid terug richting haar make-up tafeltje en legde daar haar hand om de parfumfles om vervolgens een aantal spraytjes in haar nek te zetten waardoor er meteen een iets zoetere geur in haar huid getrokken was, ééntje die vroeg om meer, en ze vervolgens de radio uitdrukte zoals ze hem ook aangezet had, met één vinger waarna ze zich terug omdraaide richting Yeray.

Ze knikte als reactie op zijn woorden met daarna een kleine hint van een glimlach op haar gezicht waarna ze langs hem heen liep en hem met een expressie in haar ogen had aangekeken dat hij mee mocht lopen, en ze terug richting de woonkamer liep. Daar zette ze zichzelf tegen de rugleuning van de bank neer net naast haar jas en keek ze naar hem omhoog. ''De jazz club klinkt interessant. Dat jij de drankjes betaalt echter niet..'' Antwoordde ze op zijn voorstel nadat ze terug door de hal waren gelopen richting de woonkamer en ze vanaf het moment dat ze tegen de bank aan leunde haar ogen meteen op die van hem had gericht. ''Laten we daar heen gaan,'' knikte ze met nog altijd dezelfde kleine glimlach op haar lippen spelende. Ze had het kuiltje dat in zijn wang was ontstaan heus wel opgemerkt eerder en ook de manier waarop hij constant zijn ogen op haar liet vallen. Hoewel hij de moeite deed om niet zo opvallend te doen, was ze inmiddels wel ervaren genoeg om te weten dat mannen het nu eenmaal niet aan konden om hun blik lang van haar af te probeerden te houden. Vroeg of laat faalden ze daar allemaal stuk voor stuk in. En ze hield van die aandacht, dat ze zeker weten wist dat ze een lust voor het oog was.

Ze realiseerde zich plots dat ze een heel stuk verstaanbaarder was geworden, waardoor ze een hand naar haar blonde krullen bracht en die achter haar linkeroor schoof wanneer ze naar buiten keek. De regen leek een stuk minder te zijn geworden, waarschijnlijk was gewoon even een plaatselijke onweersbui geweest. ''Het weer is in ons voordeel,'' sprak ze zacht tegen Yeray zodra ze haar ogen terug op hem had gezet en ze het niet kon laten om haar ogen over hem heen te laten gaan. Zijn kleding zat echt als gegoten. ''Ligt het aan mij of begint het hier warmer te worden?'' Vroeg ze zich af waarbij ze met haar hand lichtjes in haar nek begon te zwaaien en ze vervolgens op stond van de bank. ''Je mag wel een jas van Jayson lenen, hij heeft er tenslotte genoeg hangen.'' Deelde ze hem mee wanneer ze haar schoudertas van de bank afnam en opmerkte dat de paraplu die ze erbij had gelegen inmiddels in de paraplubak terecht was gekomen in de hal waar ze zicht op had vanaf de woonkamer. ''Is het ver? Weet je dat toevallig? Anders staat de auto tot zijn beschikking.''

Belinda had kort haar wenkbrauw opgetrokken samen met een grijns die op haar lippen speelde wanneer hij haar er echt niet onder vandaan probeerde te laten komen als het om het betalen van de drankjes ging. Ze zou nog wel zien, ze liet hem dit niet zo makkelijk betalen. Al zou ze daarvoor nog haar krachten moeten gebruiken. Mentral control was iets dat ze niet vaak gebruikte maar wel zou activeren indien Yeray dacht alles te gaan betalen. Ze voelde zich nog altijd wat schuldig van binnen over het feit dat ze hem bijna aangereden had. Hij had al het recht om nu in de watten gelegd te worden en dat meende ze. ''We zullen nog wel zien,'' had ze naar hem geknipoogd.

Inmiddels had ze haar rode jack van de kapstok afgenomen en om haar heen geslagen. Ze draaide zich naar Yeray om wanneer ze hem iets tegen haar hoorde zeggen en ze ondertussen haar krullen uit het jack vandaan haalde en overal goed verspreid gooide zonder dat ze uit hun vorm zouden raken. ''Dat vleit me, Yeray, dankjewel.'' Verzekerde ze haar woorden met een oprechte glimlach, waarna ze haar handtas over haar arm hing en de deur opende. ''Weet je het zeker?'' Vroeg ze, al had ze al aan hem gezien dat het echt bepaald niet nodig was, vooral toen ze zich bedacht dat hij natuurlijk net een warme douche had gehad. ''Natuurlijk. Dan gaan we met de auto, zo simpel als dat.'' Ze wachtte tot Yeray de deur gesloten had voordat ze naar de auto toe liep en de sleutels weer tevoorschijn had gehaald die ze nog snel vanaf de plek had gegrist waar ze ze eerder had neergelegd. ''Ik denk dat het misschien handiger is als je achterin gaat zitten.. de stoel zal vast nog erg nat zijn en het zou zonde zijn als je weer nat zou worden.'' Instrueerde ze hem terwijl ze naar de achterkant van de auto wees en haar eigen deur daarna opende die haar tot de bestuurdersstoel zou leiden. Ze zette haar tas onder de stoel neer van de bijrijder waar Yeray eerder nog in had gezeten en keek achterom om te checken of de jongeman in orde was. ''Hoe heet de club eigenlijk? Als je me de weg zou willen leiden, dat zou ik waarderen.'' Vroeg ze waarbij ze haar ogen nog even op hem liet rusten en vervolgens haarzelf rustig weer omdraaide om de auto te starten. ''Je bent trouwens zelf ook niet verkeerd..'' vertelde ze hem wanneer ze zijn ogen ving in het achteruitkijk spiegeltje.

Het leek nu ook al meteen warmer in de auto te zijn geworden. Vreemd. Of eigenlijk niet zo heel vreemd. Ze wist wel waar het aan lag, een stem achter in haar hoofd vertelde dat het een doodnormale zaak was dat het zo warm was in de auto nu ze gezelschap had die haar alle aandacht gaf waar ze naar snakte. Aandacht die haar tot plezier zou leiden en die ze met nog veel meer plezier zou aanvaarden. Met of zonder haar krachten. Vaak hoefde ze ze niet eens te gebruiken. Sterker nog, ze kon zich op het moment geen enkele keer herinneren dat ze haar krachten toegepast had om te krijgen wat ze wilde als het ging om het delen van een bed met een ander, een vreemde. Dat bedacht ze zich terwijl ze haar jack wat losser ritste en daardoor haar voorgevel veel meer zichtbaarder werd en ze het niet kon laten om ze even wat meer push-up te geven. Kort gleden haar ogen nog eens naar de jongeman die zich achterin bevond voordat ze haar handen aan het stuur zette en ze de ruitenwissers aan klikte zodat het voorraam schoon werd geveegd van alle druppels die erop hadden gelegen en er ook steeds weer opkwamen door de miezerige regen die nog altijd doorging.

Voorzichtig reed ze de auto achteruit van het pad zodra hij eenmaal de richtingen had aangegeven en ze het in haar geheugen opsloeg. Ditmaal was het gekraak van het grindpad wel te horen in tegenstelling tot de vorige keer, wanneer de regen het geluid totaal overstemd had. Zodra ze de poort uit was de straat op herinnerde ze zich duidelijk dat ze de straat uit moest rijden, de kant op die hij had aangewezen en vervolgens de eerste links. ''Dat heb ik met alle plezier gedaan,'' zei ze terwijl ze haar ogen uitermate op de weg gefixeerd hield en de tweede rechts sloeg. Het zou niet ver meer zijn of ze zou een parkeerplaats tegenkomen op een hoek. En net zoals hij had vermeld was het allemaal waar, het gebouw had grote letters waar The Black Orchid geschreven stond en ze zette haar auto snel maar met beleid neer op een plek waar ze snel ook weer van de parkeerplaats af kon rijden. Ze nam de sleutels uit het stuur vandaan en boog voorover om haar tas terug van de grond af te pakken, die zou ze natuurlijk niet in de auto laten, ze was geen dwaas die later van het drinken terug zou nemen om vervolgens het autoraampje ernaast ingeslagen aan te treffen en zonder haar tas die weg zou zijn. ''Here it is.'' Zei ze met een glimlach waarbij ze uitstapte.

De club binnenkomen was geen probleem geweest en de sfeer die ze ontving was zodra ze binnen was gestapt had haar meteen in de ban gehad. Ze had haar jacket bij de balie afgeleverd en haar tas bij zich gehouden terwijl ze zich naar de bar begaven. ''Een Lemon Martini voor mij.'' Bestelde ze verleidelijk waarna ze Yeray aankeek. ''Ik geloof dat ik nooit je achternaam heb opgepikt.''