Relax zat de jongen achterover geleund op de comfortabele kussens die in de zetel lagen. Hij nipte aan een blikje sprite, liet ondertussen zijn ogen door de ruimte gaan. Er waren niet zo heel veel mensen aanwezig, wat hij wel snapte. Het was immers maandag namiddag, en zoals ze hem verteld hadden, waren de meeste mutanten ofwel in de les ofwel ergens aan het trainen. Maar die verplichtingen had hij nog niet, hij mocht eerst gewend raken aan zijn nieuwe omgeving. Super vriendelijk natuurlijk, al vond hij het onnodig; hij zou nog liever naar de les gaan. You know, waar er andere mensen waren. De knul was namelijk een heel sociaal geval, vond niks fijner dan een beetje gezelschap in zijn omgeving. Als ze interessant waren, tenminste.
Niet zoals de mensen die hier nu zaten. Een koppeltje, dat nogal plakkerig zat te doen. Nope, niet bepaald zijn type mensen dus. Hij had iemand nodig die single was, ghehe. Rayan was nu eenmaal een player, dat zou niet zo snel meer uit hem gaan, en waarom zou hij dat ook willen? Hij was perfect zoals hij was, al zei hij het zelf. En er waren er genoeg die dat ook vonden, haha. Bij hem in Noorwegen dan toch. Cynder had het eventjes mooi voor hem verpest. Het had niet lang geduurd voor ze er achter waren gekomen wie er op zijn leven uit was. Een of andere mutante slash huurmoordenaar slash wist hij veel met de alias Cynder dus.
Nu goed, die was niet hier, dus hij moest zich geen zorgen maken. Hij maakte zich meer zorgen om het feit dat hij nog geen wingman had. Maar goed, hij kon zich nu ook wel redden. Hij vloog voor nu maar als Han, en dat was Solo. En had hij nu wel even het geluk dat er iemand nieuw de ruimte kwam in gelopen. Casual volgde hij haar even met zijn ogen. Een sterke 8, volgens zijn schaal dan. En ongeveer zijn leeftijd ook, gokte hij. De chick kwam op de bank zitten die tegenover die van hem stond. Hij zette zijn blikje weg, haalde zijn ogen niet meteen van haar af. "Hi", Zei hij met een klein grijnsje. "Toch nog iets interessants om mijn namiddag mee op te vullen", Vervolgde hij, waarna hij zijn hand even door zijn halflange, warrige kapsel haalde.
Reserved
Laatst aangepast door Rayan Falk op ma maa 07, 2016 2:28 pm; in totaal 1 keer bewerkt
et was nog best koud buiten, alleen gelukkig niet meer zo koud dat het niet uit te houden was. De sneeuw was ook weg, tenminste voor nu even wel. Je wist namelijk nooit wat het weer nog meer te bieden had, voor hetzelfde geld ging het nu weer sneeuwen. Het was in ieder geval wel genoeg reden geweest voor Jack om te denken; fuck school, ik ga naar buiten. Ze had haar oude skateboard ook meegenomen en was eventjes naar het skatepark gegaan, waar ze hoopte nog weer wat te oefenen. Zodat ze Dante de volgende keer even kon overtreffen. Niet ze echt dacht dat het mogelijk was, nee wat dat betrof kon Jackie veel meer van hem leren en was er waarschijnlijk niets wat hij nog van haar kon leren. Anyway, ze was er toch heen gegaan en zonder haar pro skater, en dat was misschien maar beter ook. Omdat het nog wel fuckedup glad was en dus ging ze even lekker hard op haar bek. Ze merkte het meteen al en probeerde haar evenwicht te behouden maar haar board schoot gewoon onder haar vandaan met een rotvaart dus veel kon ze er niet meer aan doen. ”Ah! Gotver!” Vloekte ze even hard op een grommende manier wanneer ze hard op de grond terecht was gekomen en daarbij nog leuk over de beton schaafde. Ze had meteen ook leuke schaafplekken en een gat in haar broek.
Ze was heel even kort blijven liggen om vervolgens rustig weer op te staan, maar dat ging wel goed gelukkig, het deed niet al te zeer. Behalve dan de schaafwondjes die een brandende pijn gaven en ze voelde ook wel dat er blauwe plekken zouden komen. Maar niets ergs. Jackie was al wel vaak genoeg op haar bek gegaan dus echt nieuw was het niet, ze kon daarbij echt wel tegen een stootje. Wel besloot ze toch maar weer terug te gaan, omdat het gewoon te glad was en hetzelfde zou meteen weer gebeuren, waarschijnlijk. Ze pakte haar board weer en begon terug te lopen.
Wanneer ze terug door de gangen liep richting haar kamer kwam ze ook langs de lounge, en ze kon het niet laten om wel even naar binnen te kijken, ondanks dat er niemand in zou zitten rond dit tijdstip. Oh, wel? Ze zag een jongen helemaal alleen zien zitten en hij zag er stiekem wel interessant uit? Nou ja, daar moest ze dan wel nog achter komen, want wie weet was hij ook wel heel saai. Heel smooth draaide ze de Lounge in alsof het ook de bedoeling was dat ze daar heen zou gaan en liep ze meteen door naar de bank tegenover de jongen waar ze ook haar board neerzette. Eerst alsof ze hem niet echt noticede maar toen keek ze hem wel aan. Hij zette even zijn blikje sprite weg en Jackie volgde hem met haar ogen. "Hi" Zei hij met een grijns waardoor Jack ook even een mondhoekje optrok. ”Hallo,” Zei ze met een grijnsje terug. "Toch nog iets interessants om mijn namiddag mee op te vullen" Vervolgde hij waarop ze haar hoofd eventjes een tikje scheef liet hangen. ”Nou, daar moet je volgens mij nog achter komen.” Zei ze lichtjes uitdagend..
Het was wel een feit dat hij een heleboel mensenkennis had opgedaan over de jaren. Niet dat hij al zo heel oud was, maar leeftijdsgenoten inschatten was wel iets wat hij van nature goed leek te kunnen. Dat de nieuwkomer in de lounge dus interessant was, had hij meteen al gezien, en hij had er ook vertrouwen in dat zijn gok wel zou kloppen. Plus, het was ook geen dagelijks zicht, een chick met een skateboard en een gescheurde broek. Niet dat ze er last van leek te hebben tho, wat dan weer wees op het feit dat ze al geen zwak persoon was. Niet zo teer en breekbaar als hij wel vaker had gezien bij meisjes.
De chick leek hem eerst te negeren, maar dat schrok hem niet af om haar aan te spreken. Ze trok even haar mondhoek op toen ze hem aan keek. ”Hallo,” Reageerde ze met een grijnsje. Kijk, hij had toch wel weer goed gegokt. ”Nou, daar moet je volgens mij nog achter komen.” Merkte ze lichtjes uitdagend op op zijn woorden. Rayan grijnsde geamuseerd, zette zijn ellebogen op zijn knieën en leunde naar voren. Inspecterend keek hij haar aan. "Men zegt dat ik mensenkennis heb", Zei hij nonchalant. "Ik kan het ook fout hebben", Vervolgde hij langzaam, waarna hij haar weer in de ogen keek. "Dus vertel mij, ik ga mijn tijd en moeite toch niet in iets steken wat achteraf niet zo interessant blijkt te zijn, of wel? Vroeg hij met zijn ene wenkbrauw vragend wat opgetild.
et was heel smooth gegaan, de manier waarop ze binnen was komen lopen alsof het sowieso al haar plan was en hoe ze hem ‘niet door leek te hebben’ tot ze ging zitten. Daarbij kon het ook niet schelen dat ze nu binnen kwam lopen met haar skateboard en een gescheurde broek, schaamde zich er dan ook echt niet voor. Ze was gevallen, inderdaad, maar niet dat het haar zoveel kon schelen. De pijn voelde ze al lang niet meer, op misschien dat kleine beetje na dat brandde. Het zou wel overgaan, dat wist ze. Schaaf/brandwondjes deden dat altijd wel en het was niets ernstigs, dus niets aan de hand dus.
Ze had zelf ook licht uitdagend plaats genomen en de manier waarop ze tegen hem sprak was ook nog altijd zo, duidelijk was zij ook wel geïnteresseerd in hem alleen liet ze dat aan hem nog niet echt merken, of toch niet zo duidelijk. Hij zag er best leuk uit, dat kon ze ook niet ontkennen. Dat haar van hem, het zat leuk en hij zag er een tikje mysterieus uit vond ze. Daarbij had ze hem ook nog helemaal niet gezien. Hij zette zijn ellebogen op zijn knieën wanneer ze hem vertelde dat hij daar nog achter moest komen. Inspecterend keek hij haar aan waarop zij even uitdagend haar wenkbrauw optrok. "Men zegt dat ik mensenkennis heb" Zei hij waarop ze beide wenkbrauwen even optrok, geacteerd verbaast maar ook nieuwsgierig. ”Oh?” Vroeg ze even om mee te spelen. "Ik kan het ook fout hebben" Vervolgde hij langzaam en keek haar weer aan. "Dus vertel mij, ik ga mijn tijd en moeite toch niet in iets steken wat achteraf niet zo interessant blijkt te zijn, of wel?” Vroeg hij tenslotte waarop ze even haar schouders ophaalde. ”Nee natuurlijk niet, dat zou ik ook niet doen.” Zei ze met een klein grijnsje terug. ”Ik heb je hier trouwens nog niet eerder gezien, nieuw hier?” Vroeg ze vervolgens terwijl ze even heel relaxed achterover begon te leunen tegen de rugleuning, nog steeds met een uitdagende blik..
Haar licht uitdagende houding gaven hem wel genoeg hints. Hij was best goed in het oppikken en interpreteren van zo’n signalen, dus hij had wel het gevoel dat hij er ook deze keer niet naast zat. Tenzij hij echt zijn touch verloren was. Of dat babes die niet uit Noorwegen kwamen, gewoon helemaal anders waren dan de chicks op de rest van de wereld. Dan moest hij zijn technieken een beetje bijschaven. En welke betere manier was er dan dat gewoon in de praktijk te doen? Hij was niet bang om afgewezen te worden, daarvoor was zijn zelfvertrouwen nu eenmaal te groot. Als het niet lukte, dan was dat pech, maar dan gaf hij zichzelf gewoon dubbel zo hard de volgende keer. Niks of niemand kon zijn ego krenken, hij was er namelijk ook niet bang voor. Het was ook iets van een idgaf gevoel dat hij er over had, wat daar dan ook weer bij hielp.
Het was uiteindelijk wal zij zelf die hem liet weten dat het geen verloren moeite was tho. ”Nee natuurlijk niet, dat zou ik ook niet doen.” Had ze geantwoord, waarop hij even zijn mondhoek op trok in een geamuseerd en flirterig grijnsje. "Great minds think alike", Grapte hij lachend. Maar serieus tho, dit maakte zijn hele saaie namiddag wel weer helemaal goed. ”Ik heb je hier trouwens nog niet eerder gezien, nieuw hier?” Vroeg ze toen, terwijl ze achterover leunde. "Dat heb je goed gezien. Ik ben hier gisteren afgeleverd, helemaal uit Noorwegen", Zei hij met een knikje. De jongen duwde zichzelf op van de bank, ging op het lage tafeltje tussen hen in zitten en draaide toen 180° naar haar toe. Vlak voor haar hield hij stil, zette zijn voeten terug op de grond. Nu zat hij op het tafeltje, een stuk dichterbij dan eerst. Hij stak zijn hand naar haar uit. "Rayan", Stelde hij zichzelf netjes voor, al had hij dit natuurlijk ook gewoon gedaan om dichter bij haar te kunnen gaan zitten, let’s be honest..
e was heel even zijn gedachten wel binnen gesneakt, maar omdat dat zo makkelijk ging kon ze het ook vaak niet voorkomen. Het ging bijna automatisch dat ze eventjes de gedachten binnen sloop om daarin rond te neuzen. Hieruit kon ze in ieder geval wel merken dat hij wel wat dacht van zichzelf en ook niet bang was om afgewezen te worden. Tenminste, nu nog niet.. Ha, nee ze ging dit nu even niet doen, hield hem maar gewoon even lekker zo. Want dat zou nog wel eens interessant kunnen worden, en ze hield wel van interessant om eerlijk te zijn. Jup, ze ging wel even kijken waar dit op uit zou komen, met al het plezier.
Nee, natuurlijk niet. Je ging niet iets proberen bij iemand waarvan je toch al wist dat het saai zou worden, hoewel mensen soms verrassend konden zijn. Voor Jackie dan misschien niet, maar voor anderen wel. Zij kon alles lang van te voren al zien aankomen, of toch soort van met de informatie die ze uit iemands gedachten kon halen. En ze was best slim you know. "Great minds think alike" Grapte hij lachend nadat hij even een flirterig grijnsje had laten zien. Ze knikte even grijnzend terug. ”Indeed,” Zei ze even om hem gelijk te geven. Meteen daarna kwam alleen de vraag of hij hier nieuw was. Want hij leek nieuw en ze had hem hier nog niet gezien. "Dat heb je goed gezien. Ik ben hier gisteren afgeleverd, helemaal uit Noorwegen" Zei hij met een knikte. ”Noorwegen?” Vroeg ze eventjes na terwijl hij al overeind kwam en op de tafel kwam te zitten. ”Nice,” Zei ze vervolgens met een grijnsje wanneer hij zich over de tafel draaide, waardoor hij nu dus dichter voor haar zat. Hij stak zijn hand uit waar ze ook even naar keek met een mysterieuze blik voordat ze ook weer een beetje omhoog kwam. Ze ging recht zitten en pakte zijn hand vast. "Rayan" Stelde hij zichzelf voor waarop ze haar mondhoek even een beetje verder optrok. ”Rayan..” Sprak ze hem even na. ”Ik ben Jackie, aka Nightmare.” Zei ze tenslotte tegen hem met een knipoogje. Ja, ze vond het leuk om haar alias erbij te vermelden, het was een beetje een ding geworden. ”Ik neem aan dat je dan ook nog niet alle spannende plekjes op het eiland weet, of wel soms?” Vroeg ze even wat uitdagend terwijl ze zijn hand weer losliet en zichzelf terug in de bank liet zakken. Haar ogen bleven op hem gericht, deels verleidelijk, alsof ze hem nog dichterbij probeerde te krijgen..
Veel jongens en meisjes die hij kende hadden over het algemeen een laag zelfbeeld. Het was iets typisch voor tieners, had Frey hem verteld. Zijn broer had er namelijk ook last van gehad. Rayan wist niet waarom het bij hem dan niet zo was. Misschien omdat hij zichzelf speciaal voelde door zijn mutaties? Want die waren gewoon te cool eigenlijk, al zei hij het zelf. Hij voelde zich er goed bij, bij het feit dat hij mutant was. Niet persé omdat zijn biologische ouders hem daar zelfzeker over hadden gemaakt, maar omdat zijn adoptie ouders dat hadden gedaan. Ze hadden hem net uitgekozen omdat hij speciale gaves had, niet omdat hij zo’n braaf kindje was. Want dat was hij nooit geweest, vroeger niet en nu ook niet. Zijn zelfvertrouwen gebruikte hij om te krijgen wat hij wou. En vaak misbruikte hij dan ook het gebrek aan zelfvertrouwen bij de andere persoon. Niet meteen het meest aardige om te doen, maar hé, dat was eventjes niet zijn probleem.
Maar hij had niet echt de indruk dat deze chick onzelfzeker was. En dat maakte haar dan weer interessant. Zo was hij ook wel, hij zag snel de interessante kantjes van de mensen die hij ontmoette. Rayan was het gewend dat mensen niet snel vragen aan hem durfden te stellen, daarvoor kwam hij meestal te dominant of arrogant over. Deze chick trok zich daar niks van aan. Niet dat hij dat erg vond. Hij antwoordde er gewoon normaal op. ”Noorwegen?” Herhaalde ze vragend. ”Nice,” Zei ze, waarop hij grijnsde. Ondertussen was hij al dichterbij gegaan door over de tafel heen te draaien. Een smooth beweging, al zei hij het zelf.
Beleefd had hij zijn hand uitgestoken en zichzelf voorgesteld. ”Rayan..” Herhaalde ze hem opnieuw, alsof ze zo beter zijn naam zou onthouden. ”Ik ben Jackie, aka Nightmare.” Knipoogde ze. De jongen trok even geïnteresseerd zijn wenkbrauwen op. "Oeh, Nightmare.. Klinkt spannend", Grijnsde hij scheef. Het schrok hem niet af tho, waarom zou het. Het was maar een alias, net zoals de zijne Spyro was. ”Ik neem aan dat je dan ook nog niet alle spannende plekjes op het eiland weet, of wel soms?” Vroeg ze hem vervolgens, en hij lachte even geamuseerd. Jackie leunde weer achterover, hij plaatste opnieuw zijn ellebogen op zijn knieën en leunde naar haar toe, om de afstand te verkleinen maar niet op een creepy manier. Plus, ze vroeg er om, damn.. Die blik. "Dit is de meest spannende plek die ik tot nu toe heb ontdekt", Antwoordde hij nonchalant, gaf haar daarmee tussen de lijntjes wel een groot compliment. Want ja, hij bedoelde natuurlijk dat het hier spannend en interessant was dankzij haar, hah.
ij zag er erg zelfzeker uit en Jackie was dat zelf ook behoorlijk, dus dit kon nog wel eens heel interessant worden. Ze schaamde absoluut niet voor hoe ze eruit zag, want ze was er zelf wel heel tevreden mee. Daarbij twijfelde ze er ook niet aan dat er genoeg anderen waren die dat ook dachten, ze was in London tenslotte ook best gewild geweest. Zeker ook omdat ze nog best goed kon skaten, en dat konden niet veel meisjes zo goed als haar. Niet dat ze meteen super goed was, maar ze kon wel zeker een hele hoop.
Noorwegen, daar kwam hij vandaan. Ze had het even nagevraagd en vervolgens het helemaal goed gekeurd, want het was best cool. Jack was alleen nog nooit naar Noorwegen geweest ofzo, maar ze zou er best eens heen willen want ze had wel foto’s gezien. Sowieso stond Skandinavie wel hoog bovenaan haar lijstje om eens heen te gaan, dus het was best cool dat hij daar vandaan kwam. ”London,” Zei ze lichtjes verveeld, omdat die stad haar eigenlijk niet zoveel meer kon boeien en het liefst zou ze er ook nooit meer komen. Dan wist hij ook even waar zij vandaan kwam en aangezien hij er niet naar vroeg kon ze het zelf ook wel gewoon zeggen, right?
Dichterbij haar was hij gaan zitten. Jaja, ze had hem stiekem wel door. Hij had ook gewoon op die bank kunnen blijven zitten, zat waarschijnlijk zelfs lekkerder dan die tafel maar nee. Of, alhoewel, soms zaten tafels wel erg lekker tho. Ze was namelijk zelf ook een ‘tafelzitter’ en ging vaak gewoon random op tafels zitten, zelfs wanneer het misschien niet gepast was om op een tafel te zitten but who cares. Als er plek was ging ze er zitten. Hij trok ook even geïnteresseerde zijn wenkbrauwen op wanneer ze zich voorstelde met haar alias erbij. "Oeh, Nightmare.. Klinkt spannend" Zei hij waarop ze even speels met haar wenkbrauwen wiebelde, maar op een onheilspellende manier. ”Is het ook, trust me.” Zei ze grinnikend terug, meende het wel tho. Haar mutaties konden allemaal best spannend zijn, of ze kon ze in ieder geval spannend maken voor iemand.
Ze leunde weer achterover wanneer ze hem vroeg of hij alle spannende plekjes al kende op het eiland, aangezien hij nieuw was zou hij die namelijk vast niet weten. Rayan boog zichzelf ook heel smooth weer een beetje voorover, iets waarom haar grijnsje weer even breder werd. Het was namelijk grappig, des te meer de achterover leunde, hoe meer hij naar haar toe zou komen. Iets waar ze dan misschien maar gebruik van moest maken? "Dit is de meest spannende plek die ik tot nu toe heb ontdekt" Antwoordde hij nonchalant waarop ze even haar wenkbrauw lichtjes optrok met een glimlachje. Ze wist precies wat hij daarmee bedoelde omdat ze ook in zijn hoofd kon kijken, en ze was er wel trots op dat ze tot nu toe nog het spannendste was geweest op dit eiland. Ze kwam weer recht en leunde zelf vervolgens ook wat naar voren naar hem toe, om toch redelijk dicht bij hem te komen. ”Ik voel me gevleid, echt waar.” Zei ze met een speels grijnsje. ”We kunnen dan ook hier blijven, als je dat wilt.” Fluisterde ze waarna ze haar ogen richtte op de twee andere mensen die hier nog waren. Natuurlijk drong ze hun hoofdjes binnen en liepen ze geen paar seconden laten ineens een beetje vluchtig de kamer uit, alsof ergens iets in de kamer hun afschrok. Rayan zou er alleen niets van merken, hij zou hun alleen een beetje vreemd weg zien lopen en zien dat ze nog de enige waren in de kamer..
Deze typische small talk was wel handig. Hij kon er zoveel meer mee bereiken dan gewoon haar leren kennen. Het was zijn tweede natuur geworden om zelfs in een doodnormaal gesprek te kunnen flirten. De uitdaging die het hem gaf, de kick, alles. Hij leefde hier letterlijk voor. ”London,” Meldde ze een tikje verveeld, zo wist hij ook meteen waar zij vandaan kwam. "Ai, geen band met Londen?" Merkte hij op. Hij snapte het ergens wel. Hij had zelf totaal ook geen band met waar hij de eerste vier jaar van zijn leven was opgegroeid, meer met waar hij had gewoond bij zijn adoptie gezin. Achteraf gezien was hij blij dat ze hem uit dat verlaten gat hadden gered en naar een iets grotere stad in Noorwegen waren verhuisd.
Al was alles natuurlijk net zo interessant als je het zelf kon maken. Of net zo spannend. En daar wist Jackie aka Nightmare dus duidelijk ook wel wat van af. Haar alias gaf wel een indruk, en dat was waarschijnlijk ook de reden dat ze hem er bij vermeldde. En dat bevestigde ze ook door onheilspellend met haar wenkbrauwen op en neer te gaan. ”Is het ook, trust me.” Zei ze grinnikend, waardoor Rayan haar even aan keek. "Dat moet je me ooit maar bewijzen dan", Zei hij met een grijnsje. Oh ja, hij had ook wel door dat het om haar mutatie ging, en daar was hij nu eenmaal heel nieuwsgierig over. Na al die jaren om gaan met zijn vader en Frey, was hij wel uit gekeken op hun mutaties. Het was eens tijd voor wat nieuws.
Maar dat kwam later wel.. Eerst maar eens zien hoe ver hij hier mee kon komen. Subtiel bleef hij complimentjes geven, en blijkbaar kwamen die nog goed aan ook. ”Ik voel me gevleid, echt waar.” Zei ze met een grijnsje. ”We kunnen dan ook hier blijven, als je dat wilt.” Vervolgde ze, waarna ze even naar het koppel op de andere bank keek. Rayan volgde haar blik, en keek verbaasd toe hoe de twee ineens op stonden en de kamer uit gingen alsof ze net een spook hadden gezien. "Dat is.. Handig", Zei hij met een grijns terwijl hij zijn blik terug op haar vestigde. Ze was intussen ook een stuk dichterbij gekomen. "Maar ik laat me niet zo snel wegjagen", Waarschuwde hij haar, liet zijn ogen even langs haar lippen glijden, om haar vervolgens weer in de ogen aan te kijken. "Want daar zou ik achteraf dik spijt van hebben."
ee, Jackie had zelf helemaal niets meer met London. Na al die jaren er gewoond te hebben hoefde ze eigenlijk nooit meer terug. Ze wilde haar verleden daar ook achterlaten, omdat ze daar teveel herinneringen had liggen. Jack had het er zeker niet makkelijk gehad in haar jeugd, maar ze ging er ook niet om treuren. Ze was sterker dan dat en tenslotte ook helemaal niet bang, daarbij vond ze het hier tenslotte wel leuk. Op school na dan, maar dat skipte ze nu toch, en maar beter ook want dit hier was best interessant. "Ai, geen band met Londen?" Merkte hij op waarop ze even grinnikend een mondhoek optrok. ”Nope, niet meer.” Zei ze met zonder enige teken van zwakte, want die voelde ze er ook helemaal niet voor. Daarvoor voelde ze misschien over het algemeen ook te weinig.
Nightmare, haar alias. Het was een hele toepasselijke als je keek naar haar mutaties, want ze was zo’n beetje letterlijk een nachtmerrie. Ze kon mensen heel veel angst aanjagen, dromen veranderen en als laatste nog veranderen in een zwarte merrie, wat het natuurlijk helemaal afmaakte. Precies, een nachtmerrie. Daarom vond Jackie het er vaak wel leuk om bij te vermelden, omdat het gewoon precies op haar sloeg. "Dat moet je me ooit maar bewijzen dan" Zei Rayan er nog grijnsend bij wanneer ze ook toestemde dat het best spannend was. Ze trok haar scheve glimlach nog iets schever en keek hem at speels/uitdagend aan. ”Ja, dan moet ik dat maar eens laten zien, hé?” Zei ze terug, weer wat onheilspellend. Oh wat hield ze van dit soort gesprekken.
Hij bleef haar subtiel complimentjes, tenminste dat dacht hij. Jackie kon namelijk precies zien wat hij bedoelde in zijn hoofd maar dat wist hij natuurlijk niet, daarom was het wel grappig. Al probeerde Jackie zo veel mogelijk wel uit zijn hoofd te blijven, toch sneakte ze af en toe zijn gedachten wel binnen, puur omdat ze het niet kon laten. Ze keek even naar het andere koppel en het duurde niet lang voordat die opstonden en wegliepen, met een klein beetje angst in hun ogen ondanks dat ze het probeerde te verdwingen, want ze werden tenslotte ineens bang voor iets maar voor wat wisten ze zelf niet eens. "Dat is.. Handig" Zei hij terwijl hij zijn blik weer op haar richtte, iets wat zij langzaam ook weer deed. ”Zeker,” Zei ze met een grijnsje terug. "Maar ik laat me niet zo snel wegjagen" Liet hij vervolgens weten waarop ze even speels haar wenkbrauw optrok en ook doorkreeg dat hij zijn ogen even langs haar lippen liet glijden. ”Oh?” Vroeg ze even verbaast maar merendeels uitdagend, want niet dat ze echt verbaast was. Ze wist wel dat hij zich niet liet wegjagen, en daar zou ze ook geen moeite voor doen, zeker nu niet. "Want daar zou ik achteraf dik spijt van hebben." Zei hij tenslotte nog waardoor haar grijnsje weer even wat breder werd. ”Hm-hmm.. Daar zou je inderdaad wel eens spijt van kunnen krijgen.” Gaf ze toe. Haar ogen gleden ook even kort een beetje naar beneden, naar zijn lippen, om hem vervolgens weer uitdagend aan te kijken.
Het was een goeie beslissing om naar de lounge te komen. Er vielen inderdaad wel spannende dingen te beleven, in het goeie gezelschap dan. En at had hij dus wel duidelijk gevonden. Haar subtiele dreigementjes schrokken hem niet af. Integendeel, het maakte hem op de een of andere manier wel nieuwsgierig? Hij was net wal de persoon die zo’n dingen wou uitzoeken, ook al wist hij op voorhand dat het misschien niet zo goed zou uitdraaien. Hij dacht er gewoon niet over na, stond er niet bij stil. ”Ja, dan moet ik dat maar eens laten zien, hé?” Reageerde ze op zijn uitdaging, haar mondhoeken omhoog in een scheve grijns. Eerlijk gezegd keek hij er al naar uit, vroeg zich echt af in hoeverre ze er in zou slagen om hem echt bang te maken als hij er soort van op voorbereid was. Maar dat was voor later.
Voor nu wou hij nog lang niet weggejaagd worden. Integendeel, hij had het best wel naar zijn zin. Hij maakte oogcontact terwijl hij de woorden uitsprak. ”Hm-hmm.. Daar zou je inderdaad wel eens spijt van kunnen krijgen.” Zei ze, waarbij ze ook even kort naar zijn lippen keek en vervolgens weer met dezelfde uitdagende blik in zijn ogen keek. Rayan trok zijn wenkbrauw op, glimlachte scheef en keek haar intens aan. "Dat moet je denk ik ook maar even bewijzen", Zei hij zachtjes, zijn stem vol verwachting.
et was nog even de vraag hoe Jackie haar mutatie een beetje aan hem kon tonen, of eerder gezegd zou laten voelen. Nou ja, ze kon nu op zich ook wel ineens in een zwarte merrie veranderen, dat zou best grappig zijn namelijk en heel confusing voor hem maar dat was het nu net. Dat maakte het grappig. Random een zwart paard die op de bank zat in plaats van een meisje, dat kon namelijk gewoon. Ja, of hij moest nu in slaap vallen, maar Jackie zou er zelf wel voor zorgen dat hij dat niet ging doen. Wilde niet dat hij nu al in slaap zou vallen. Dus inwerken op zijn angsten, dat was altijd leuk om te doen tho. Jackie kon al die zelfverzekerdheid gewoon whoppa weg nemen en vervangen voor een diepe angst om wat anderen van je zouden denken. Alleen again, dat wilde ze nu even niet doen. Ze zou haar mutatie wel op een andere manier laten voelen.
Rayan maakte wel duidelijk dat hij zichzelf niet door haar liet wegjagen, maar eerlijk gezegd wat ze ook gewoon niet van plan om hem weg te jagen. Nee, beetje met hem spelen was veel leuker en dan hoefde zij zich niet weer te gaan vervelen, daar was namelijk niets leuk aan. Dit aan de andere kant.. Was heel leuk. Hij zou er daarom ook wel spijt van krijgen als hij weg zou gaan, iets wat ze hem dan ook nog licht teasend duidelijk maakte. Hij trok een wenkbrauw op en keek haar intens aan met een scheve glimlach. "Dat moet je denk ik ook maar even bewijzen" Zij hij zacht, vol verwachting. Jackie haar grijns werd ook even wat breder maar ze zuchtte ook even. ”Ik moet wel veel van je bewijzen hé?” Reageerde ze even iets wat droog terug waarbij ze iets terug leunde om hem een tikje verveeld aan te kijken. Alsof ze het ineens niet zo heel leuk meer vond, but it was all part of the act. Hierbij werkte ze ook even in op zijn angsten, zocht even naar het juiste plekje en probeerde hier onzekerheid uit naar boven te halen. Maakte hem bang om afgewezen te worden door haar, voor heel even maar. Lang liet ze het namelijk niet duren voordat ze toch naar voren boog en haar ogen sloot voordat ze haar lippen op die van hem drukte, zonder veel twijfel waarbij ze zelf wat dominant zichzelf hoger dan hem bracht en hem daarbij ook lichtjes probeerde te laten wijken voor haar. Zorgde er hierbij ook dat hij een rilling zou voelen door zijn hele ruggengraat en een soort rush van angst die adrenaline kon vrijmaken. Niet een soort angst dat hij bang van haar zou worden, maar het zou wel heel spannend zijn ineens. Deze liet ze hierna wel weer zachtjes vervagen, samen met de andere angst die ze hem had toegediend, zodat hij weer als zichzelf zou kunnen reageren maar nog altijd wel de rush zou voelen. Haar lippen lieten die van hem weer zachtjes los, al bleef ze op een paar millimeter afstand om te zien hoe hij nu zou reageren.
Ook deze keer had hij niet gefaald, hij had het er eigenlijk best goed van af gebracht. Hij was hier amper twee dagen en hij had al gescoord. Ja, daar was hij serieus trots op, al zouden veel mensen hem er waarschijnlijk om judgen. Maar dat trok hij zich helemaal niet aan, dat had hij nooit gedaan. Dus waarom zou dat veranderen hier? Met een paar simpele woorden had hij haar uitgedaagd om te bewijzen dat hij zijn tijd niet aan het verdoen was. Dat ze het echt waard was dat hij hier bleef zitten. Haar houding veranderde tho, het verwarde hem wel een beetje.
”Ik moet wel veel van je bewijzen hé?” Zei ze een tikje verveeld, en ineens voelde hij een vreemd, onaangenaam gevoel door zijn lichaam gaan. Rayan fronste zijn wenkbrauwen even, zag daarom niet meteen aankomen dat ze hem plots toch kuste. Nu was hij gewoon overdonderd, voelde een rilling van adrenaline doorheen zijn lichaam trekken. Okay dit was gewoon weird. Op het moment dat ze zich terug trok, vervaagden de gevoelens weer.. En legde hij de link.
"Dat was best fuckedup, wat je daar deed", Zei hij met een half grijnsje, terwijl hij haar even in zich op nam. Ze speelde een spelletje met hem en dat maakte het ergens wel interessant. Het was eens iets anders dan die standaard hookups. "Doe het nog een keer", Fluisterde hij, waarna hij zijn ogen sloot en nu op zijn beurt zijn lippen op die van haar plaatste. Hij vroeg zich af, nu hij er op voorbereid was, of het anders zou voelen.
e kon meteen reactie zijn bij Rayan die zich duidelijk verbaasde over de plotselinge verandering van houding, wat even nodig was om hier zo even de grootste verwarring te veroorzaken. Maar ze werkte natuurlijk al in op zijn angsten, want ze maakte hem lichtjes onzeker dat ze hem misschien af zou wijzen. Iets waar hij anders misschien niet bang voor zijn, maar bij haar nu wel. Tja, en dat was nog maar het begin, want vervolgens zou ze het allemaal veel erger maken omdat ze hem plotseling toch kuste. Weer voegde ze er een angst aan toe, maar niet dat hij echt té bang voor haar zou zijn, maar wel dat hij haar ineens heel spannend zou vinden. Zeker omdat hij dacht dat ze hem ging afwijzen. En nu zou de spanning toch ook wat adrenaline loslaten, iets wat hij nog wel leuk zou kunnen vinden dus daarom deed ze hem ook een gunst. Want ergens dacht ze dat hij dit wel leuk zou vinden, de chaos die ze creëerde bij hem.
Ze had het rustig weer af laten werken, zodat hij weer normaal na kon denken zonder allemaal angsten of paniekjes. "Dat was best fuckedup, wat je daar deed" Gaf hij ook toe terwijl hij haar nog eens in zich op leek te nemen. Grijnzend bleef ze hem aankijken. ”I know,” Zei ze met een scheve glimlach terug. Bleef hem uitdagend in de ogen aankijken met een ‘blik’. "Doe het nog een keer" Fluisterde hij vervolgens waarna hij nu terug zijn lippen op die van haar drukte. Ze reageerde meteen terug, eerst nog normaal. Tot ze overeind kwam. Ze liet de spanning weer terug komen om hem rillingen te geven. Weer zou hij niet bang voor haar zijn, maar hij zou haar acties toch wel een beetje eng vinden. Nadat ze overeind was gekomen duwde ze hem een beetje terug en zette ze haar knieën op het tafeltje neer. Duwde hem nu nog verder terug tot hij zelf op de tafel zou liggen met haar boven hem. Daarbij verbrak ze het contact tussen hun lippen en hield ze hem met haar handen tegen de tafel gepint. Haar handen had ze om zijn polsen gesloten en die drukte ze tegen het tafelblad. Nog even liet ze hem nog die spanning voelen tot ze het weer rustig wegnam met een uitdagende grijns. Hij had zelf tenslotte ook nog iets te bewijzen.
Natuurlijk had hij niet verwacht dat ze op deze manier haar mutatie op hem zou gaan gebruiken. Het was iets nieuws en daar kickte hij op. De adrenaline ging door zijn lichaam, deels door het effect van de angst die ze op riep, deels door het feit dat hij het spannend vond op zich. Dat ze daarbij met zijn zelfzekerheid liep te fucken, vond hij zelfs nog niet zo heel erg. Het kon hem niet veel schelen, hij kreeg er namelijk iets voor in de plaats. Meer zelfs, hoewel hij wel degelijk iets van lichte angst had gevoeld, hij wou het nog een keer. Maar niet zonder even te laten merken hoe fuckedup het wel niet was, wat ze met zijn gevoelens deed. ”I know,” Zei ze met een scheef glimlachje. Ja, tuurlijk had zij er geen spijt van..
En toen kwam zijn eis om het nog een keer te doen. Veel keuze gaf hij haar niet, hij drukte al nieuwsgierig zijn lippen opnieuw op de hare. De eerste seconden gebeurde er niets, maar dat wou niet zeggen dat hij er ook niet zo van kon genieten. En toen duwde ze zichzelf weer hoger dan hem. Een rilling gleed weer langs zijn ruggengraat, zette de haartjes op zijn nek overeind. Jackie kwam dichterbij, en hij voelde de drang om achteruit te wijken, iets waar hij zichzelf niet tegen kon verzetten. Ze plaatste haar knieën langs hem heen, dwong hem vervolgens achterover te gaan liggen.
Na nog een kort moment liet ze zijn lippen weer los, verdween de spanning uit zijn lichaam. Een grijnsje speelde om zijn mondhoeken. "Wauw", Grinnikte hij. Zijn blik gleed even naar zijn polsen, die ze nog steeds vast hield, om vervolgens weer naar haar te kijken en zijn wenkbrauw even op te tillen. "Dit noem ik dus vals spelen", Zei hij licht spottend. Op een normale manier kon ze het natuurlijk niet van hem halen, daar was hij te sterk voor. Rayan zette zijn ene voet op de rand van de tafel, zijn knie langs haar lichaam heen, waarna hij zijn heup omhoog duwde en haar zo van zich af kantelde. Met een paarse, lichtgevende blik in zijn ogen rolde hij haar omver, zodat ze nu onder hem lag.
