Got some love to share?

De zwartharige liep rustig door de gangen heen. Het was lunchtijd, en voor eens in de zoveel tijd zou hij maar eens op komen dagen. Het was niet dat hij uberhoud de lessen had gevolgd… ooit.. maar soms maakte hij nog wel gebruik van de katine. Normaal ook alleen wanneer het leeg was, aangezien een plekje zoeken in zijn ogen zeer overrated was als je gewoon random eten kon bestellen of van andere mensen kon jatten. Of zijn plan b; gewoon een konijn vangen buiten als het voedsel niet berijkbaar was. Hij was vrij simpel hierin hoor, nee, Hati leed geen honger. Zijn zijn typische zelfverzekerde houding ging hij dus ook om de hoek de grote ruimte binnen. Met een koel grijnsje keek hij rond en kroop heel subtiel voor in de rij. Hij griste een stel broodjes mee, zonder een bord te pakken of ook maar te kijken wat erop zat, samen met een appel die hij vond op het dienblad van een ander. Nog voor hij hier aangevallen kon worden door welke krachten de ander ook in zich had was hij al verdwenen tussen de menigte. Maar nu waren ze weer bij het originele probleem; een plekje vinden. Met een gezicht vertrokken van het denken besloot hij een random knap persoon op te zoeken en hiernaast te gaan zitten. Deze bleek een dame te zijn voor de verandering, al was hij van natuur niet zo moeilijk. Zonder ene seconde te twijfelen liep hij naar haar tafel toe en ging naast haar zitten, een grijnsje op zijn gelaat. Pas toen hij naast de ander was gaan zitten merkte hij op dat hij haar herkende. Zijn charmante lach klonk even hardop. “Hey Karma, dat is al een tijdje geleden love” Alsof ze hier oude vrienden waren en hij dagelijks bij haar aanschoof. Het was duidelijk dat de jongen geen gevoel van ongemak leek te kennen.

{ Eerste post Karma

Hati zat simpel als dat weer naast de blondine. Hij was haar al eens eerder tegen gekomen en zijn zinnen op de meid gezet. Eens tijd om dat idee door te gaan zetten, niet? Natuurlijk had hij in de tussentijd weer genoeg te doen gehad aan andere, waardoor hij niet doelbewust op zoek was gegaan. Misschien moest hij dat eens op zijn lijstje gaan zetten. Onze Karma kon toch niet al te moeilijk zijn? Nee, vast niet. Toen hij plaats had genomen merkte hij meteen haar geschrokken blik op, waardoor zijn grens enkel verbreedde. Zijn ambere, bijna dierlijke, ogen gleden langs haar gezicht en lichaam, om uiteindelijk bij de aardbeien te blijven hangen. So many options to do this. Hmmm. Zijn aandacht gleed weer terug naar het gezicht van de meid, die nu wegkeek en een aardbei in haar mond propte. Er kwam een lichtelijk ongemakkelijk antwoord terug, al was het voor de zwartharige natuurlijk al duidelijk. Je hoefde geen emoties te voelen om haar ongemak te merken. Het voedde zijn entertainment enkel. “Is eigenlijk wel een schande, vind je niet?” Hij leunde achterover en pakte heel brutaal een van haar aardbeien, waar hij keurend naar begon te kijken. “Bijna even groot een schande als de knapste meid van het eiland alleen te laten zitten” Hij knipoogde naar haar en stopte de vrucht in zijn mond. Zo soepel, zo gemakkelijk voor hem. Heel dit gebeuren was voor hem niks meer dan natuurlijk.

De ander werd rood bij zijn woorden en zei dat hij niet moest liegen. Hij loog helemaal niet. Hoe kwam ze erbij? Dat hij heel veel mensen de knapste van het eiland vond maakte haar plekje aan de top zeker niet minder waar. Ze verdiende het werkelijk. Zelfs dat de woorden gemompeld werden maakte hem niet uit, zintuigen werkten bij hem toch net dat kleine tikje scherper als bij andere. Hij grijnsde dus ook op zijn charmante manier van doen en leunde dichterbij. Héél dichtbij. Zo erg dat ze zijn mintige ademhaling zou kunnen ruiken en de warmte die zijn lichaam uitstraalde voelen. Zachter dan dat je van de grote jongen zou denken nam hij haar kin vast in zijn hand. En hoewel de aanraking teder was bleef deze duidelijk, het was er eentje die je niet makkelijk van je af schudde. Rustig draaide hij haar hoofd even naar zijn wil, om nog dichterbij te leunen, zodat hun neuzen elkaar bijna raakte. Zijn warme, wolfachtige ogen lagen in die van haar. “Ik ben er vrij zeker van dat ik niet heb gelogen” fluisterde hij zodat alleen zij het zou kunnen horen. Hierna liet hij haar fijne kin los en liet zijn hand behendig over haar wang glijden, om uiteindelijk een pluk van haar haren weg te vegen achter haar oor. Hij trok zijn hand terug en ging weer op zijn plek zitten voor ze iets kon uithalen, al was de afstand tussen hun in niet ruim te noemen. “Maar je zou nog mooier zijn als je die ogen liet zien love”

Het was aan alles van haar te merken dat ze dit niet leuk vond. Iets wat alles voor hem enkel een stuk beter maakte. Hehe. Tja, dat was de helft van het plezier of niet soms? Bij haar opmerking moest hij dus ook enkel grinniken. Waarna hij rustig om zich heen keek alsof hij wou weten wie die mensen waren. Echter werd hij teleurgesteld, waardoor hij weer terug naar de blondine keek. “Mensen kijken altijd, je kan ze maar beter een mooi uitzicht geven” Wijze woorden van je plaatselijke Hati, je zou ze maar gratis en voor niks krijgen. Ach ja, gratis? Met een grijnsje sloeg hij zijn arm nu rond de nek van de ander, en liet zijn hand rustig leunen op haar schouder. Automatisch draaide hij zich zo zodat de ander tegen hem aan zou kunnen leunen. In ieder geval, dat was de positie die haar lichaam automatisch aan zou nemen als ze niet tegenstribbelde. Als de onschuld zelve keek ze naar de ander. “Mijn acties? Wat mogen mijn acties dan wel niet zijn?” Zijn was een mix van geraakt zijn en nieuwsgierigheid. Alles aan hem straalde uit dat hij wist waar hij mee bezig was en er geen schuld van ervoer. Nee in tegendeel. Hij vond dit geweldig. Heel zijn lichaam was het toppunt van een laxe rust, alsof hij geen zorg aan zijn kop had. Iets wat nog best waar was ook. Zijn enige zorg was een lege maag of een leeg bedje.

De zwartharige vond aanraking leuk. Maar ja, hij was een man van 19, wat was je punt? Natuurlijk hielt hij van contact, het was zijn ding. Daarbij zorgde fysiek contact onbewust er ook voor dat hij makkelijker emoties kon lezen, aangezien de lichamelijke effecten dan ook tot hem doordrongen. Al was zijn normaalste manier van het opmerken nog steeds door het domweg aan te voelen. Wat hij voelde was ook heel interessant te noemen. Want hij merkte zeker gemixte signalen op. Iets in hem vond dit leuk, want dit betekende dat hij verdere opties had dit aan te moedigen. Hati keek dus ook tevreden uit zijn ogen toen de meid eenmaal tegen haar aan lag en vanaf deze positie omhoog probeerde te kijken. Zelf straalde hij een en al rust uit. Zijn hartslag, een die Karma zeker zou kunnen voelen, was regelmatig en zijn ademhaling relaxed. Hij was wel wat warmer dan gemiddeld, maar dat kwam omdat hij een dier was. Ja, zelfs nu, het dierlijke bleef altijd wel hangen. Bij de reactie van de ander maakte hij een verontwaardigd geluidje. Al ging hij er niet verder op in. Dit bleek ook niet nodig te zijn, want er kwam al een volgende vraag. Ook hij leunde wat achterover, zijn arm nog altijd ontspannen rond de nek van ander heen. Haar toon was gedempt, maar dat was die wel vaker bij de blondine. De zwartharige jongen dacht even over haar vraag na, haalde toen zijn schouders half op en reageerde simpeltjes. “Omdat ik zo ben. En omdat ik graag zie dat mensen de waarheid over zichzelf kennen” Zijn hand begon nu rustig te spelen met een van de plukjes haar die erbij had gehangen. Om hierna wat naar de ander toe te leunen en op zachte maar zelfverzekerde toon te vragen. “Ik heb geen geheimen, een persoon opender dan ik vind je niet. Dat houd nog maar één vraag over, waarom doe jíj zo?”