Agressies. Problemen. Dieren. Wat was het toch allemaal lastig. Keegan was hier nu misschien een maand en had tot nu toe weinig issues gehad, maar vandaag had hij ze toch echt. Want god, hij had een vogel gezien. En dat is toch wel een heftige trigger. Ten eerste had het vleugels en rook levend. Daarnaast had hij de hartkloppingen van de vogel gehoord en god, wat ging die snel. En zo stressgevend. Zo verslavend. Keegan had de vogel op willen vreten, uit elkaar willen scheuren, maar het arme beestje was sneller dan de grote, witte hond geweest. De Dogo argentino was blaffend, grommend en kwijlend achter het beest aangerend, maar het was al de bomen in gevlucht. De jongen was uit zijn waas van agressie gekomen toen hij vol op z'n bakkes viel door te struikelen over een tak, maar hij was nog te wild geweest terug te gaan in zijn menselijke vorm. Dus zat hij nu af te koelen naast een boom, wachtend tot hij weer gekalmeerd was. En god, wat was dat een lastige opgaven. Overal om hem heen waren vogelgeuren en dierengeuren, iets wat hem echt niet hielp. Uiteindelijk wist hij zichzelf toch zo rustig te krijgen dat hij terug kon naar zijn menselijke vorm. Keegan snoof geïrriteerd en krabde met zijn hand achter zijn oor, in de veronderstelling dat hij nog steeds in zijn hondenvorm zat. Hierna ging hij zuchtend tegen een van de duizenden bomen in het bos zitten en keek hij om zich heen. Ieder geluid zorgde ervoor dat hij opkeek, zoekend naar de bron van geluid, maar elke keer wist hij weer dat het een dier zou zijn en hij enkel weer uit zou flippen als hij het beest in zijn zicht zou krijgen. Daarom zuchtte hij geïrriteerd. Verdomde dieren. Hij zou zichzelf compleet onder controle hebben als die stomme vogels niet bestonden. En alle andere dieren niet bestonden. En alle mensen niet bestonden. Dan had hij zichzelf onder controle! Maar deze beesten verpesten het voor hem. Keegan snoof opnieuw, in de veronderstelling dat hij ooit alle dieren dood zou kunnen maken als niemand keek. Ja, dat ging hij echt doen. Want dan had hij geen issues meer. Het was allemaal hun schuld.
Onderwerp: Re: Damn u birds ma maa 28, 2016 9:44 pm
Hayden
Staying alive is a sign of strength
Gapend liep ze door het bos, ze had honger en goed ook en niet de gewone honger die iedereen had nee zij had speciale honger die ze liever niet botvierde op mensen or mutanten. Ze doodde liever dieren dan menselijke wezens. De term mutant klonk zo rot zo anders. Oke ze waren wel anders maar ze waren ook gewoon mensen maar dan speciaal toch. Ze stopte middenin haar pas en legde haar handen achter haar hoofd en sloot haar ogen. Ze haalde diep adem en blies het bijna vermoeid uit. Ze moest hier ergens wel een kneuzig beest kunnen vinden toch. Ze zag een witte schim voorbij rennen. Ja die zag er wel uit als een kneusje. Ze volgde de witte waas tot het tot stilstand kwam en ze de mogelijkheid kreeg om de witte waas te ontcijferen als een hond. Oh bah zo een gevechtshond. Nee geen gemekker ze had honger. Net toen ze de bosjes uit wilde komen om naar de hond te lopen veranderde het in een jongen. Hmm niet verkeerd om naar te kijken. Ze liep nonchalant de bosjes uit alsof het een normale plek was om rond te hangen. Ze liep naar hem toe en stak haar hand naar hem uit. 'Heey doggy!'
Onderwerp: Re: Damn u birds ma maa 28, 2016 10:50 pm
Bij geluiden achter hem keek Keegan op. Dat klonk niet als een vogel. Dat klonk meer menselijk. Zijn bruingekleurde ogen zochten het gebied af naar het geluid, maar algauw viel een roodharig persoon hem op. Een knappe roodharige, dat zeker. Zij zou hem zeker af kunnen leiden, dan vergat hij die verdomde vogels misschien. Hij keek haar strak en oplettend aan. Bij haar begroeting gromde hij onbewust, maar algauw kwam er nu ook een bijnaam voor haar in zijn hoofd. Hij keek naar de hand die ze uitstak, niet goed wetend wat hij ermee moest doen. Was dit normaal menselijk gedrag of zo? Moest hij nu haar hand beet pakken of zo? Hij ging er vanuit dat dat de bedoeling was en pakte haar hand beet. "Hola pelirrojo," was zijn simpele reactie, die zonder veel emotie eruit kwam. Geen vriendelijkheid, geen irritatie door haar voormalige bijnaam. Helemaal niets. "Moet ik me afvragen wat je in die struiken deed?" vroeg de bruinharige toen met dezelfde toon als voorheen. Niet dat hij haar gezelschap super vervelend vond, maar het was niet de meest gebruikelijke plek om vandaan te komen om iemand te begroeten. Naja, Keegan deed ook weleens vreemde dingen - zoals vogels najagen en naar tv's blaffen, dus eigenlijk kon hij niets zeggen. De aanraking van haar huid maakte de bruinharige vreemd genoeg kalm, hij leek zijn agressie uitbarsting even te vergeten. De jongen keek verbaast naar het meisje en liet haar hand gauw los. Wat was zou nou weer aan het doen? Zoals hij al dacht, iemands hand beet pakken was niet menselijk. Het hoorde gewoon niet.
Onderwerp: Re: Damn u birds di maa 29, 2016 7:55 pm
Hayden
Staying alive is a sign of strength
Ze keek naar zijn hand in de hare en keek hem daarna aan met een brede glimlach. 'Wat ik deed in de bosjes is voor mij een weet en voor jou een vraag Schenok' Zei ze met een glimlach terwijl ze zijn hand goed vast hield en hem zo kalmeerde. 'Wat maakt jou zo druk?' Vroeg de roodharige zachtjes met een zachte uitdrukking terwijl hij zijn hand weg trok. 'Maar hoe noemde jij mij? En waarom. Je mag mij gewoon bij mijn naam noemen of bij mijn alias. Maar net wat jij prefereert.' Zei ze opnieuw zachtjes, ze had honger ze mocht hem nu echt niet afschrikken! Hij zou haar tussendoortje worden. Ze sloot even haar ogen en haalde even rustig adem. Nee rustig blijven, ze opende haar ogen en keek hem opnieuw poeslief aan. Ze zette zichzelf neer op een liggende boomstronk en klopte naast zich als teken naar hem. 'Kom zitten joh je ziet er uit alsof je een maraton hebt gelopen.' Of het waar was of niet deed er niet toe. Ze waren in het bos en een best eind weg van de school en dus een eind weg voor hem om hulp te halen.
Onderwerp: Re: Damn u birds di maa 29, 2016 10:13 pm
Nog altijd keek hij vragend naar het meisje. Wat had ze met hem gedaan? Dit was niet menselijk. Over het algemeen was veel op dit eiland niet menselijk, maar ugh. Hij wist nu wel dat hij nooit meer iemands hand beet ging pakken. Bij haar volgende opmerking keek Keegan haar fronsend aan. "Nu zorg je er wel voor dat het spannend klinkt hoor," respondeerde hij met een klein grijnsje. Zijn bruine ogen, die altijd wat meer leken te glimmen dan de gebruikelijke bruine ogen, keken haar onderzoekend aan. "Pelirrojo, een over het algemeen vriendelijke benaming voor roodharigen in het Spaans," legde hij simpeltjes uit, waarna hij zijn schouders ophaalde. "Maar het ligt eraan wat beter klinkt. Wat is zowel je naam als je alias?" vroeg hij haar vervolgens. Hij hield nog altijd alle geluiden in het bos goed in te gaten en keek constant naar alle bewegende blaadjes en krakende takjes. Bij haar voorstel om te gaan zitten wist hij dat het verstandiger voor hem zou zijn als hij luisterde naar de onbekende roodharige. Daarom ging hij zuchtend naast de roodharige zitten. Waar verdiende hij die vriendelijkheid aan zeg? Dat was hij niet gewend. "Wat betekend schenok trouwens?" vroeg hij vervolgens. De toon waarop het woord uitgesproken was werd niet goed uitgesproken door de jongen, sinds hij de toon niet kende, maar de roodharige zou het vast wel snappen. Hoopte hij tenminste. Nog altijd keek hij gespannen om zich heen, wetend dat er een beest extreem dichtbij was. Hij kon de regelmatige, maar toch snelle hartslag van het dier horen, maar probeerde het zo goed als mogelijk te negeren. Het was wat awkward om nu achter een of ander beest aan te gaan en het zou ook niet goed zijn voor zijn zelfbeheersing.
Onderwerp: Re: Damn u birds wo maa 30, 2016 7:27 pm
Hayden
Staying alive is a sign of strength
Ze glimlachte alleen maar op zijn nieuwsgierigheid. 'Titania, Hayden.' Zei ze met een glimlach en keek naast zich toen hij was gaan zitten. Ze legde haar hand op de zijne en keek hem recht aan. 'Maar Schenok nu heb je mijn vraag nog steeds niet beantwoord. Wat maakt jou zo druk. Als je het mij verteld vertel ik je wat Schenok betekend.' Zei ze plagend en bijna fluisterend. Ze liet haar hand expres op de zijne liggen hem proberend zo rustig mogelijk te krijgen. Ze wilde dingen overhaasten en snel doen maar dat zou nooit niet werken. Ze had zo een honger en hij was al een verwarde creatie in ieder geval zo oogde hij. 'maar je spreek het het uit als Sjenok niet sqenoek' Zei ze vrolijk hem aankijkend haar hand op de zijne houdend. 'Als jij mij verteld wat jij hier doet in de vorm van zo een pitbull vechthond hoe je het wil noemen. Zal ik je vertellen wat ik hier deed. Moet wel een beetje doen alsof ik mysterieus ben hé.' Zei ze als laatste zichzelf bespottend.
Onderwerp: Re: Damn u birds wo maa 30, 2016 8:27 pm
Ze stelde zichzelf voor als Hayden, met als alias Titania. De bruinharige keek haar even nadenkend aan. "Ik hou het wel op Hayden," deelde hij mee. Toen ze haar hand weer op de zijne legde, voelde hij opnieuw dat gevoel. Dat gevoel wat hem kalm leek te maken. Damn, wat had deze chick voor wonderhanden zeg? Normaal gesproken zou hij gauw zijn hand wegtrekken en haar een blik geven die verschillende betekenissen zou kunnen hebben, al was het voornamelijk een blik van 'hou je handen bij jezelf', maar iets zorgde ervoor dat hij gewoon wat schaapachtig bleef zitten. Hij keek haar aan en zei vrij weinig, al kwam hij weer in de realiteit toen ze begon te praten. Oh ja. Waarom hij zo gespannen was. Hij had zin om vogels dood te maken en op te vreten en bij iedere beweging kreeg hij de drang het wezen wat zorgde voor het geluid dood te maken. Beste reden ooit wel. Maar aangezien Keegan over het algemeen iets te eerlijk was en het hem niets boeide over hoe anderen over hem dachten besloot hij gewoon de waarheid te zeggen. Ze vertelde vervolgens dat je het uitsprak als 'Sjenok'. Een toon die hij niet kende en daarom deed hij ook geen moeite om het opnieuw uit te spreken. "Ik wilde de vogels in dit bos opvreten en bij ieder klein geluid krijg in de neiging de veroorzaker van het geluid op te vreten," legde hij simpeltjes uit. Hij haalde zijn schouders op, alsof het iets doodnormaals was, en keek haar weer aan. "Iets wat mij is aangeleerd," vertelde hij er achteraan. De jongen was op het moment vrij kalm, waarschijnlijk door de wonderhanden van Pelirrojo, waardoor hij de geluiden om hem heen goed wist te negeren. Het feit dat ze hem een 'pitbull vechthond hoe je het wil noemen' noemde liet hij maar achterwegen. Het was een vrij normale fout en zin om daarover te discussiëren had hij niet. "Dus vertel me nu wat Schenok, of hoe je het ook wilt noemen, betekend." Opnieuw lukte het Keegan om het woord verkeerd uit te spreken en hij had het zelf niet eens door. Ze had nu vast een geweldig beeld bij hem. Hij was nu de vogeletende 'pitbull vechthond hoe je het wil noemen'.
Onderwerp: Re: Damn u birds do maa 31, 2016 11:37 am
Can you be my Nightingale,
Ze glimlachte bij het horen van haar naam en tilte haar hoofd iets en bleef hem aankijken. 'Maar ik weet jou naam nog niet Schenok.' Ze ze grinnikend. Ze keek om zich heen de vogeltjes vloten en waren druk in de weer met nesten bouwen. Ze schoof iets naar de langere jongen toe en trok kort haar wenkbrauw op bij zijn uitleg. Niet dat ze zelf veel anders deed als ze een vogel in haar handen had. 'Waarom heb je die neigingen dan? Ik maakt toch ook geluid ga je nu ook mij op eten?' Ze wiebelde even met haar wenkbrauwen en begon te grinniken. Ohkee foute opmerking nee hou maar op. 'Het is jou aangeleerd? Waarom zou iemand je aanleren dat je alles wat geluid maakt uit elkaar moet trekken. Je kan het ook zachtaardig doen en langzaam een nekje omdraaien. Dan kom je in ieder geval niet agressief over enkel psychopatisch.' Zei ze plagend en keek hem aan. Ze legde haar benen over zijn schoot heen en hield zijn hand goed vast hem zo kalm mogelijk makend. 'Ik had je antwoorden belooft hé Schenok. Schenok is het Russische woord voor puppy want ergens was je wel een schattige pitbull achtig ding dus vandaag Schenok. Wat ik hier in het bos deed was eten zoeken want ik heb honger.' Haar mondhoeken waren niet omlaag te krijgen. Ze bleef ze omhoog drukken en hem aankijken. Ze had haar benen over zijn schoot liggen en schoof zo door dat ze helemaal op zijn schoot zat. Ze liet zijn hand los en legde haar handen in zijn nek en bleef hem aankijken.
Onderwerp: Re: Damn u birds do maa 31, 2016 5:42 pm
Oh ja, zijn naam. "Keegan," stelde hij zichzelf simpeltjes voor. De roodharige schoof dichter naar hem toe, een reactie die hij niet verwacht had na zijn verhaal. Zijn wenkbrauw ging omhoog bij haar vraag. "Mijn eigenaar vond het fijn als ik andere dieren opvrat en dat is er een beetje in blijven zitten. Maar ik heb geleerd mensen niet op te vreten, dus je hebt geluk," legde hij uit, opnieuw alsof het heel normaal was dat hij een eigenaar had en dieren wilde opvreten. Hierna grijnsde hij even. "Ik zal er aan denken volgende keer," vermeldde hij, besluitend niet in te gaan op de vraag ervoor. Het was niet iets wat raar was, vond hij. Hoe moest hij nou weten dat het niet normaal was dat je getraind was om anderen te doden. Voor hem was het heel normaal en aangezien hij nooit interesse getoond had in anderen hun geschiedenis kon hij er ook niet achter komen dat het niet echt normaal was. Toen ze plotseling haar benen over zijn schoot legde, keek hij haar opnieuw aan, dit keer echter vragend. Wat moest dat nou weer voorstellen? Haar aanraking zorgde er echter voor dat hij niet tegenstribbelde. Hij legde zijn vrije hand op haar bovenbeen en luisterde naar de uitleg van het woord, wat blijkbaar 'puppy' betekende in Russisch. "Puppy? Ik echt een hele schattige pup." Zijn woorden klonken wat sarcastisch. "En als je honger hebt kan je denk ik beter naar school gaan. Meer kans op eten." Behalve als je net als hem natuurlijk enkel vers vlees wilde eten. De roodharige ging nu volledig op zijn schoot zitten. Aha. Ook niet iets wat dagelijks gebeurde. Eerst kwam Pelirrojo uit de struiken gestapt en nu ging ze op zijn schoot zitten? Interessant. Hij legde zijn hand op Haydens heup en keek recht in haar ogen. De roodharige legde nu haar hand in zijn nek. Keegan wist niet goed wat het allemaal moest voorstellen, maar hij protesteerde ook niet. Vast weer iets wat die wonderhanden van haar deden. Afwachtend keek hij haar aan. Spannend hoor.
Met een vreemde blik keek ze naar de jongen, eigenaar? Maar mensen waren vrij in alles wat ze deden. Die hadden geen eigenaar. Bij zijn woorden dacht ze even dubbel zinnig en drukte haar lippen op elkaar om niet een vunzige opmerking te maken bij het serieuze onderwerp. Haar grapje werd alleen niet in dank afgenomen, misschien nam hij het serieus. Ach dat is zijn probleem. Het was iets om de sfeer te verlichten bij een serieus onderwerp niet om serieus genomen te worden. Ze sloeg haar ogen neer en kwam wat overeind om hem goed aan te kijken. Ze zette haar benen aan wederzijdes van zijn lichaam en zette zich op haar knieën. 'Schenok ik vind jou heel schattig en ik blijf je schenok noemen want dat is nu wie jij bent. Erg floof en cuddley!' Zei ze terwijl ze haar armen rond zijn nek sloeg en dichter naar hem toe ging. 'Maar mijn definitie van honger is anders schenok. Om dat te stillen heb ik jou nodig. Ik beloof het het zal geen pijn doen.' Zei ze met een vrolijke niet meer zachte stem. Haar glimlach was ook wat verdwenen ze moest zich focussen op hem niet leeg zuigen. Ze drukte haar lippen op de zijne en opende haar lippen een klein stukje. Haar hand lag op de zijkant van zijn nek en de andere in zijn nek. De honger was bijna onbeheersbaar maar ze moest wel. Een wandelende voorraadkast was altijd wel een fijn iets. Ze zoog zo een hoeveelheid chi naar binnen en duwde hem daarna weg en keek hem aan en glimlachte onschuldig. Ze haalde opgelucht adem en liet zich naast hem op de grond tegen de boomstronk zakken. Ja dat had ze lang niet gehad een goede heerlijke chi in plaats van al die vieze beesten. 'Thanks Mate.'
