Onderwerp: When we first dropped our bags, On apartment floors &Alyssa di feb 23, 2016 10:14 pm
Oohjee wat had ze nu weer gedaan. Wat een beetje begonnen was als een grap op een instagram foto, was steeds serieuzer geworden. Alsof er een echt tour-bedrijf was had ze zelfs een foto op haar eigen instagram geplaatst voor de lol. Het gevolg was dat ze er nu serieus aan vast zat. Ze had moeilijk op Alyssa's bericht kunnen reageren dat ze niet kon komen.. omdat het een grap was geweest. Maar ach, hoe erg kon het zijn? Ze kende de nieuwe lerares nog niet dus ze kon ook niets verwachten. Ze kon geen oordeel maken nu, van een mevrouw die ze niet kende. Dus wat moest ze dan doen? Ze kon het niet maken om niet te gaan, dus veel keuze had ze niet. Al moest ze toegeven dat er altijd een keuze was, ze kon ook gewoon niet gaan. Maar die keuze had veel negatieve gevolgen voor haar zelf. Een goede naam had ze niet echt, ook niet echt slecht, het was vrij neutraal. De lerares zou al gelijk een oordeel over haar en haar beloftes kunnen vormen, evenals haar karakter. Daar zou ze toch wel snel genoeg achter kunnen komen, maar het bleef geen goed begin. Na een klein zuchtje was ze dan toch maar haar bed uit gekomen voor ontbijt.
Na haar ontbijt was ze nog even naar haar kamer gegaan, die ze nu voor zichzelf had. Haar korte tijd bij Melody en Eva was niet echt goed afgelopen, en ze had nog zo haar best gedaan om aardig te blijven. En om leuke grapjes uit te halen. Die waren duidelijk niet in de smaak gevallen, want ze was de kamer uit geschopt na korte tijd. Misschien moest ze maar eens op zoek naar een nieuwe kamergenoot. Hoewel ze had genoten van haar eigen paradijsje, was dit toch niets voor haar. Misschien had Aly nog tips of personen voor haar.
Een simpele *poof* was genoeg om haar te laten verdwijnen. Ze moest nog genoeg lopen vandaag, dus ze zou het nu slim aanpakken. Teleportatie was dan even het slimste en snelste, aangezien ze al te laat was. Pas een minuutje, dus dat maakte niet uit. Zo kon ze tenminste eerst even kijken of ze mevrouw Alyssa wel kon vinden. Ze was weer verschenen in de hal bij de lerarenkamers. Onzichtbaar dat wel. Kitty nam graag eerst de situatie in zich op. Dan wist ze of het allemaal klopte of niet, en ze hield wel van een kleine verassing. Ze zag een mevrouw in de hal staan, dat moest mevrouw Alyssa zijn. Noem het gemeen, maar voor Kitty was gewoon een klein grapje. Dat kon nooit kwaad toch? Bovendien was zou ze niet onaardig zijn tegen deze mevrouw, dat was ze tenminste niet van plan. Ze verscheen weer, voor de mevrouw dat wel. Ze ging haar niet nog erger laten schrikken dan dat ze al deed, ook al viel het redelijk mee. Ze glimlachte even, en zei toen: "U bent zeker mevrouw Alyssa?" Ze stak haar hand even uit, wat was ze toch beleefd vandaag. "Ik ben Kitty. Bent u klaar voor de tour?"
Onderwerp: Re: When we first dropped our bags, On apartment floors &Alyssa do feb 25, 2016 11:03 pm
Don't walk away
I'll be right there for you
De ochtendzon. Het had haar wakker gemaakt, iets waar ze niet aan gewend was. Meestal was ze vroeg in de ochtend al wakker voordat de zon nog maar op kwam, al had ze het dan wel over New York City. De plek die ze nooit echt verlaten had. Hoewel ze kon teleporteren wist ze dat ze nooit een plek zomaar kon bezoeken zonder dat ze het gezien had. Natuurlijk had ze een heleboel prachtige plekken gezien op internet en in boeken maar dat was niet geldig voor haar mutatie. Ze moest er echt eens geweest zijn, wou ze er naartoe teleporteren. Ze gaf een vermoeide wakker-word-kreun en nog één voor het uitrekken dat ze vervolgens deed. Ze kon wel merken dat haar lichaam protesteerde tegen de omgevingsverandering. De zon was door een kier op haar gezicht gaan schijnen en had haar op die manier wakker gemaakt, iets waar ze niet aan gewend was zoals dat de zon nooit haar bed zou bereiken in haar appartement in New York. Of nouja.. ex-appartement, nu ze er niet meer woonde en er ook lang niet meer heen zou gaan. Misschien wel nooit meer. Ze had geen idee. Wat ze echter wél wist was dat ze zich uit bed moest krijgen om haar miauwende katten, die vannacht op haar bed geslapen hadden in plaats van in het asiel, eten te geven. Ze moest maar eens op zoek gaan naar waar het asiel ook alweer was want ze had het echt niet opgeslagen en had waarschijnlijk ook nog eens hulp nodig met- holy shit- ze was het volledig vergeten. Het meisje Kitty van Instagram zou haar een rondleiding geven! ...Klonk dat even raar. Maar hopelijk was het waar. En dat zorgde ervoor dat ze gauw voor haar katjes een bakje met zalm getoverd had en snel onder de douche was gaan staan en zich volledig opgetut had voor de tour.
Spelende op haar mobiel om Instagram weer op te starten had ze een tijdje op de gang gestaan, nouja, hoogstens twee minuten, om te checken of ze nog een berichtje had gehad van Kitty en ze stond op het punt om haar een berichtje te sturen om te zeggen, zoals ze beloofd had, dat ze klaar was. Maar voordat ze dat deed keek ze nog heel even op, zichzelf afvragend of het wel allemaal echt was geweest.. wat nu als het gewoon een prank was geweest van een willekeurig meisje die haar op Instagram al eerder gevolgd had. Dat.. zou vernederend zijn. Als ze daar echt ingetrapt was dan was ze echt heel- WHOA. Ze had een klein sprongetje gemaakt toen een meisje plotseling voor haar verschenen was en haar mobiel was met een salto door de lucht naar de grond gevallen. Haar ogen waren duidelijk verwijd en ze was een klein stapje naar achter gegaan. ''Wow- hoi. Jij moet vast Kitty zijn.'' Zei ze wat verwilderd en knipperde vervolgens voordat ze bukte en haar mobiel van de grond greep. ''Teleportatie dus hé?'' Vroeg ze al verwachtte ze niet echt een antwoord omdat de vraag die ze stelde ook tegelijkertijd een antwoord er op was geweest. ''Moet je eens opletten.'' Grijnsde ze kort met een giechel er achteraan terwijl ze haar mobiel in haar zak stopte en vervolgens in een paarse rook ervandoor poefde. Ze was terug in haar kamer geteleporteerd, vlak bij het bed waar haar katten op lagen. Heel even had ze gewacht totdat de paarse rook weer verdwenen was en liep ze naar de deur die ze opende met een glimlach. ''Een kat-achtige tour zei je toch?'' Vervolgde ze na haar glimlach en opende de deur verder zodat haar katten in zicht waren voor de blondine. ''Ik moet ze nog naar het asiel brengen.. maar ik denk dat ik ze achteraf ook wel op kan halen? Alhoewel.. ik je ook wel kan vertrouwen met een kat in je armen. Wat denk jij?'' Vroeg ze achter elkaar, waarna ze een hand door haar bruine slagen heen haalde. ''Teveel vragen? Ja.. dat denk ik ook.'' Fronste ze daarna, merendeels met het idee dat ze dat tegen zichzelf had gezegd. En ze bracht haar handen bij elkaar om een witte rook tevoorschijn te laten komen. ''You know what, laten we beginnen met een ijskoffie.'' En de ijskoffie verscheen nadat de rook verdwenen was, waarbij ze even naar haar shirt keek en terug naar haar ogen. Ze had de hint heus wel gesnapt. ''Ik had picknick beloofd, deze koffie is nog maar een voorproefje.'' Grinnikte ze zachtjes terwijl ze de koffie aan haar overhandigde. Volgens haar kon de tour wel beginnen.
Onderwerp: Re: When we first dropped our bags, On apartment floors &Alyssa ma maa 21, 2016 6:34 pm
Een grapje dat iets te ver was gegaan, zo kon ze dit noemen. Alhoewel, het had nu geen slechte betekenis. Nog niet tenminste. Ze kon nu niet meer terug, en moest de nieuwste leraar hier op school wel een tour geven. Natuurlijk kon ze ook niet gaan, maar dat zou ook niet zijn voor haar reputatie bij de leraren. Die was al niet erg goed na de gymles van Clyde. Niet dat Kitty erg veel gaf om haar reputatie, zeker niet bij leraren. Maar ach, ze had niets beters te doen vandaag. Dus waarom dan niet iemand rondleiden? Wie wist werd het een succes. Plus, ze kreeg cupcakes, dat had Alyssa beloofd. De keuze was hierna al snel gemaakt, dus het werd opstaan geblazen.
Een minuutje later dan dat ze hadden afgesproken verscheen Kitty in de gang waar de leraren sliepen. Dat ene minuutje maakte het verschil niet, ze wilde vooral weten hoe de lerares er in het echt uit zag. Ze had wel wat research gedaan, op instagram, maar dat zei ook maar een bepaalde hoeveelheid. Kitty was onzichtbaar, dus de mevrouw voor haar zou haar niet kunnen zien. En die vrouw voor haar moest Alyssa wel zijn, het kon haast niet anders. Kitty liep om haar heen, en verscheen recht voor haar neus. "U bent zeker mevrouw Alyssa?" Haar verschijning had ervoor gezorgd dat de vrouw een sprongetje van schrik had gemaakt, en haar mobiel in de lucht had gegooid. Het apparaatje viel naar de grond, en zelfs Kitty was niet op tijd om het op te vangen. Even "Ik ben Kitty. Bent u klaar voor de tour?" Stelde ze zich voor terwijl ze even de hand van de vrouw schudde. ''Wow- hoi. Jij moet vast Kitty zijn.'' Zei Alyssa, en ze klonk nog wat verschrikt. Kitty knikte even als bevestiging, want ja, ze kon natuurlijk ook gewoon een student zijn die hier een grapje uit aan het halen was. ''Teleportatie dus hé?'' Ging de lerares verder. De blondine trok haar mond al open om iets te zeggen, toen Alyssa haar voor was. ''Moet je eens opletten.'' Giechelde de vrouw, en het volgende moment was ze verdwenen in een paarse rookwolk. Wat verdwaasd bleef Kitty daar staan, en keek even om zich heen. Jee, dat had je ook niet vaak. Meestal was zij degene die opeens verdween, en nu was dat Alyssa geweest. Maar waar was de vrouw nu?
Alsof het lot haar had gehoord ging de kamerdeur weer open en verscheen ze weer. ''Een kat-achtige tour zei je toch?'' Vroeg ze, en Kitty moest even peinzen over wat ze had geschreven. Een katachtige tour, dat was het ja, maar dat was meer omdat ze zelf Kitty heette. De deur van de kamer werd wat verder open gemaakt, en daar zag ze een aantal katten liggen. Er verscheen een glimlach op haar gezicht, meer onbewust dan expres. "Zijn die allemaal van u? Dat is echt geweldig.." Mompelde ze zachtjes, nog half overdonderd door alle katten en het teleporteren. Ze begon deze vrouw steeds meer te mogen. Als de cupcakes waar werden gemaakt was het al helemaal geweldig. ''Ik moet ze nog naar het asiel brengen.. maar ik denk dat ik ze achteraf ook wel op kan halen? Alhoewel.. ik je ook wel kan vertrouwen met een kat in je armen. Wat denk jij?'' Kitty werd nu wel een beetje overspoeld door vragen. Niet dat het heel erg was, maar als dit de hele tour lang zo zou zijn zou ze waarschijnlijk niet veel kunnen vertellen over de school. Maar ja, de vrouw leek haar interessant genoeg om haar een leuke tijd te bezorgen, dus daar moest ze maar op vertrouwen. ''Teveel vragen? Ja.. dat denk ik ook.'' Bevestigde Alyssa zelf al, en weer kon Kitty alleen knikken. De vrouw was haar tot nu toe de hele tijd voor geweest. Alsof ze haar gedachten had kunnen lezen. ''You know what, laten we beginnen met een ijskoffie.'' Was het antwoord van Alyssa nadat er witte rook was verschenen. En op magische wijze had ze nu ook twee ijskoffie's in haar hand. Haar mutatie interesseerde Kitty zeker, dat kon ze wel vast stellen. ''Ik had picknick beloofd, deze koffie is nog maar een voorproefje.'' Grinnikte Alyssa. Jeetje, dit werd met de minuut geweldiger, zeker toen ze de koffie aangeboden kreeg.
"Dankjewel," Begon ze als eerste, waarna ze even grijnzend naar het shirt keek wat ze aan had. Alyssa had vast de hint gezien, en het was niet eens echt een hint geweest. "Ik denk dat we het beste binnen eerst kunnen doen, de interessante dingen dan. Daarna de katten ophalen, en dan de picnick?" Stelde het meisje voor. Het leek haar een goede volgorde, maar als haar lerares het anders wilde was dat ook prima, daar had ze geen problemen mee.
Kitty begon met lopen richting de woonkamer, maar ze vertelde niet waar ze heen ging. Dat zou Alyssa zelf wel mogen uitvogelen, of ze moest het vragen. Niet dat Kitty dan antwoord zou geven, want het was een verassing waar ze iedere keer heen gingen. Dat hield het ook een beetje leuk. Onderweg vroeg ze: "Ik heb vernomen dat u uit New York komt?" Nou ja, vernomen was eerder haar Instagram pagina even goed bekeken hebben, maar dat vertelde ze natuurlijk niet. "Ik heb ook in New York gewoond, nadat ik met mijn vader daarheen ben verhuisd vanuit Parijs. Daar heb ik tot de middelbare school gewoond." Vertelde ze, en even keek ze Alyssa glimlachend aan, waarna ze een sipje nam van de ijskoffie. Na een paar kleine minuten waren ze aangekomen in de woonkamer. "Ja wat is hier over te vertellen? Het is de woonkamer, maar je zult hier vooral leerlingen tegenkomen die aan het chillen zijn. Of leraren, dat kan natuurlijk ook. Al houden die zich meer afzijdig in de lerarenkamer. Nou moet ik wel toegeven, je zou denken dat hier altijd veel mensen zijn, soms is er geen ziel te bekennen." Dat was ook wel zo, de woonkamer was soms compleet uitgestorven. Hoe dat kwam wist Kitty zelf ook niet, want er liepen toch best veel mutanten rond op Genosha. "Nou wilde ik eigenlijk niet vertellen waar we dadelijk heen gingen, maar dat moet haast wel. Heeft u toevallig een sleutel van de lerarenkamer? Of gokken we erop dat er iemand is?" Even was ze stil, en liet ze alles tot Alyssa doordringen. Er verscheen een grijnsje op haar gezicht. "We kunnen ons er natuurlijk ook heen teleporteren en de kamer letterlijk binnenvallen," Stelde ze voor. Dat klonk als een topplan, en dat zou de tour ook interessant houden.
