Challenges [Ivy]

Met een brede grijns vergrendelde hij zijn scherm en werd zijn hele kamer weer donker. Devon sloeg zijn deken over zijn onderlichaam uit en zette zijn voeten op de houten vloer. Zo stil als hij kon -want onder zijn gewicht kon die oude vloer nogal wat lawaai maken- trippelde hij naar zijn kleerkast en haalde er op de tast een joggingbroek aan. Met het nodige geklungel stapte hij erin, want het was nu niet echt gepast om in het midden van de nacht in enkel een losse boxershort doorheen de schoolgangen te dolen. Enkel een joggingsbroek was nu ook niet de ideale outfit, maar voor Devon was het ruimschoots voldoende. Niet dat hij veel kleren nodig zou hebben voor hetgeen hij in zijn gedachten had. Hij klemde zijn gsm tussen zijn tanden, draaide met een hand de sleutel van hun kamerdeur om en trok met de andere voorzichtig de klink omlaag. Nadat hij nog een blik over zijn schouder had geworpen en zag dat Hal nog steeds vredig lag te slapen, trok hij de deur weer zachtjes achter zich dicht. Eens op de gang wandelde hij weer normaal, met die zelfzekere tred die hem overal heen droeg. Met zijn ogen speurde hij in het donker de kamernummers af, en kwam muisstil tot stilstand bij de deur waarop een gouden 13 te zien was. Devon liet zijn lichaamstemperatuur de hoogte in schieten waardoor lichaam als een levende ‘luchtverfrisser’ begon te werken. Als natuur- en dan vooral berengeur verfrissend te noemen was.

Hij doolde doorheen de gangen, nam hier en daar een omweg, ging trappen omlaag en om vervolgens weer op een andere trap omhoog te gaan. De brede grijns was niet van zijn gezicht te slaan en zijn witte tanden schitterden door het licht van de halve maan die doorheen de ramen naar binnen scheen. Uiteindelijk drukte hij met zijn grote hand tegen de buitendeur en voelde hoe onmiddellijk de frisse nachtlucht hem tegemoet kwam. Hij haalde zijn gsm weer uit de broekzak van zijn joggingbroek en stuurde Ivy een sms dat ze buiten mocht gaan. Terwijl zette hij het op een langzame jog-pas en begaf zich richting het buitenzwembad, dat een eindje van het schoolgebouw zelf af lag.

Eens daar liet hij zijn ogen over het muisstille water glijden dat haast een spiegel leek voor de maan en de sterren aan de hemel. Alleen nog maar denken aan de manier waarop Ivy zou reageren als ze hier aan kwam deed hem zachtjes lachen. Geen bikini, geen handdoek, niets. Devon knipte de zwembadverlichting aan en zag onmiddellijk hoe het water lichtblauw scheen door de lampen onder water. Daarnaast liet hij het glazen dak opzij schuiven, waardoor de hemel boven het zwembad open en bloot was. Hij trok zijn joggingbroek uit, legde ze samen met zijn gsm op een struikje langs het zwembad en nam een kleine aanloop om vervolgens soepel in het water te duiken. Klotsend ging het water over de kant en Devon kwam met het nodige gespetter weer boven. Met zijn ogen speurde hij de omgeving af, benieuwd of er al enig teken was van het vampieren meisje.

Challenges / Ivy Schwartz

Het kleine briesje wind dat er in de lucht hing streek als een zachte aanraking langs zijn hoofd af. Devon wreef met zijn hand over zijn gezicht en vervolgens door zijn haren om ze wat warrig omhoog te zetten. Het zwembadwater liep met straaltjes naar beneden en drupte via zijn sterk afgetekende kaken weer het water in. Het water was diep, maar hijzelf was groot genoeg om op zijn vlakke voeten te kunnen staan en dan nog met de helft van zijn schouders boven het water uit te torenen. Voor een moment liet hij zijn blik over de Grieks-achtige pilaren gaan die om de zoveel meter langs het zwembad stonden. Het bracht bij hem een vreemd vakantiegevoel teweeg, zeker toen hij zijn ogen sloot en in de verte zachtjes krekels hoorde tsjirpen. ”Found ya.” Devon was uiteindelijk zo in gedachten verzonken geraakt dat hij haar niet had horen aankomen. Alert keerde hij zich om en keek recht in de rode ogen van Ivy. Onmiddellijk toverde hij weer die schitterende glimlach op zijn lippen en trok een wenkbrauw de lucht in. ’Seems so.’ zei hij zachtjes en wandelde doorheen het water, naar de kant waar Ivy stond. ’Wat denk je?’ vroeg hij haar, haast uitnodigend en gebaarde met een knikje naar het water waar hij in stond. Ze zag er overduidelijk verbaasd uit, maar het was de vraag of het een positieve of een negatieve verbazing was. ’Ik hoop dat water meer je ding is..’ vroeg hij op een misschien toch wel charmante manier en haalde licht vragend zijn schouders op. Vuur was niet zo haar ding, was wel gebleken. Devon haalde een hand boven water en liet het water met kleine golfjes richting de kant gaan, waar het dan ook overheen klotste, net niet tot aan haar voeten.

Challenges / Ivy Schwartz

”Water is inderdaad meer mijn ding.” Devon keek haar met een -ik wist het wel- blik aan en hield zijn hoofd in een klein knikje opzij. Hij had rekening met haar gehouden, misschien iets té overdreven, maar misschien was het op een onbewuste manier wel zijn manier om sorry te zeggen dat hij haar in de lounge op haar eentje achter had gelaten. ”Maar..” Liet ze er op een licht vragende manier achteraan komen en Devon hoorde de vraag al in zijn hoofd nog voordat ze haar vuurrode lippen bewoog en haar vraag stelde. Een lachende grinnik rolde over zijn lippen en hij liet zich wat dieper zakken in het water, zodat het oppervlakte net over zijn sleutelbenen kwam. ’Is zwemkledij nodig dan?’ Zij hij licht schouderophalend en keek haar uitdagend over het water aan. Zijn ogen had hij aan haar vastgekluisterd, nam zoals gewoonlijk weer elk detail gewaar. Van haar perfect in orde make-up tot haar bijna lijkbleke benen die goed tot uiting kwamen in het korte shortje dat ze droeg. Al snel schopte Ivy haar hakken aan de kant, het leek erop dat ze niet al te veel overtuiging nodig had, en dat zinde hem wel. Devon baande zich doorheen het water naar de kant toe en legde zijn gespierde armen erop terwijl hij haar aan keek. ’Dus..’ Opnieuw die hand door zijn haren en hij schudde kort met zijn hoofd. ’..wat gaat het worden?’ Grijnzend beet hij op zijn onderlip. ’Of heb je daar wat hulp mee nodig?’ Hij gebaarde met zijn wijsvinger naar de kledij die ze droeg. Als ze wou kwam hij haar gerust helpen, ze moest maar met haar vingers knippen. Een beetje doordringend keek hij haar aan, wachtende tot ze de volgende stap zou ondernemen: Haar uitkleden. Reacties uitlokken, dat was wel een van zijn favoriete bezigheden.

Challenges / Ivy Schwartz

”Oké dan, omdat ik je niet teleur wil stellen nu je dit alles al geregeld hebt.’ Devon fronste op een lachwekkende manier zijn wenkbrauwen. Geregeld, yeah right.. Hij had rekening gehouden met haar, maar voor dit alles had hij allesehalve iets moeten regelen. Het zwembad was te danken aan de school, het enige wat hij had gedaan was een trail met geur voor haar achtergelaten. Maar als ze het op die manier zag, zoveel te beter. Devon bracht er niets op in, enkel een goedkeurende blik. Hij wou haar namelijk niet van gedachten doen veranderen, niet nu hij haar op deze plaat en met die intentie had gekregen. ”Op één enkele voorwaarde dan.” Sprak ze hem aan en hief een vinger in de lucht alsof ze een schooljuffrouw was. Kleine fonkelingetjes kwamen in zijn groenige ogen te staan, ze moest eens weten hoe verdomd knap ze er op die manier uit zag, zo streng, wetende wat ze wou. ’En wat mag dat wezen?’ liet hij er even uitdagend achterna klinken en stak zijn kin wat in de lucht waardoor de gespierde pezen in zijn hals wat mee bewogen. ”Je zorg er naderhand voor dat mijn haren weer opdrogen, want föhnen is allesbehalve goed.” Devon tuitte zijn lippen als poging om zijn lach in te houden. ’Beloofd, ik zal wel een manier vinden om die haren van jou droog te krijgen.’ Hij keek met grote ogen naar de sierlijke manier waarmee ze haar lichaam keerde en haar rug aan hem tentoon stelde. Devon slikte begeerlijk en keek even omhoog om vervolgens zijn blik weer aan haar vast te kluisteren alsof ze het mooiste schilderij ter wereld was. ”Als je wil helpen, moet je maar komen.” Net zoals hij niet zag hoe ze in zichzelf stond te grijnzen, zag zij niet hoe hij zijn hand tot een stevige vuist balde en zijn tanden erop plaatste. Zijn lichaamstemperatuur steeg als het ware vanzelf, en Devon kon de temperatuur van het water rondom hem haast voelen stijgen. ’Achteraf bekeken..’ zei hij toen hij zijn tanden weer van zijn vuist afgehaald had. ’..denk ik toch dat ik dat aan jou ga overlaten.’ Zijn ogen volgde haar vestje dat op de grond viel. ’Want je doet dat goed.’ zei hij met zijn ruwe stem en trok een wenkbrauw op. ’Meer dan goed.’ Als er mannen waren die hier niet gek van werden, dan waren dat geen mannen te noemen.

Challenges / Ivy Schwartz

Net zoals hij zijn ogen de vrije loop gaf aan haar lichaam, voelde hij gewoon dat ze net hetzelfde deed. Zijn armen, de spieren bij zijn schouders, zijn borst, alles kreeg een grondige keuring van de doordringende ogen van Ivy, en Devon..ja die kon niet anders dan -zoals Hal het altijd zei- zijn ogen ook getraind houden. Haar korte shortje, haar buik die half zichbaar was, haar recht afgetekende kaaklijn. ”Is dat zo..?” vroeg ze toen Devon haar vertelde dat ze het uiteindelijk toch beter zelf kon. ’Oh.. Je moest eens weten.’ Gaf hij eerlijk toe, en zag hoe ze haar hoofd al grinnikend schudde. ”Mannen..” Devon moest lachen om haar uitspraak, maar zou hem allesbehalve terugnemen. Ivy wist hoe ze een show moest opvoeren en leek er allesbehalve problemen mee te hebben. Waarom zou hij zijn ogen dan niet de kost geven? Het stof vloog als het ware rond haar lichaam uit en als kers op de taart draaide ze zich een kwartslag om zodat hij een mooi zicht had op haar zijkant en haar rondingen die op die manier mooi tot uiting kwamen. De blik in haar ogen, het maakte hem g e k. Nog voor hij het goed en wel besefte stond ze enkel in haar rood lingerie setje voor hem. Devon ademde diep in, hield deze even vast alvorens hij hem weer uitblies. "Ik hoop dat je er geen probleem mee hebt dat ik nog even niet verder dan dit ga, want wie weet is het water wel koud." Devon trok geamuseerd een wenkbrauw op. ’Heb jij even geluk mevrouw Schwartz.’ Met zijn vingers draaide hij kleine kringetjes op de stenen tegels aan de rand van het zwembad die net zoals haar ijskoud aanvoelden. ’Want vanavond zit er per toeval een persoonlijke verwarming in het water.’ Ivy wandelde naar hem toe en zette zich op de rand van het zwembad, net langs Devon. ’Dus zolang je in mijn buurt blijf , beloof ik je dat het water warm zal zijn.’ Geamuseerd beet hij op zijn onderlip en ging voor haar staan, leunde met zijn warme borstkast tegen haar gladgeschoren benen. ’Dus dat..’ Hij gebaarde nonchalant naar haar rode ondergoed. ’..kan je voorlopig even aanhouden ja.’ Hij knipoogde haar charmant toe en streek met enkele vingers zachtjes over haar bovenbeen. ’Al kan ik niet beloven dat je het dan niet té warm gaat krijgen.’ Na die woorden en die aanraking duwde hij zich af van de kant en dreef richting het midden van het water, zijn ogen lieten die van haar geen moment los.

Challenges / Ivy Schwartz

Wat ze deed.. Devon kon er geen naam op kleven. Het was haast een spelletje van aantrekken en afstoten, een spelletje dat al begonnen was in de lounge, en hier gewoon verder liep. Het ene moment liep ze hem uit te dagen, te pronken met haar lichaam terwijl ze zichzelf langzaam maar zeker onthulde. Maar tóch, als Devon dan op zijn typische manier naar haar keek, rolde ze met haar ogen of trok een wenkbrauw op. Soms had hij het gevoel dat ze twijfelde over hetgeen ze hier aan het doen was, en het ander moment leek ze zich er weer volledig in te storten. Maar het was misschien net dát was Devon nog dat tikkeltje meer naar haar deed hunkeren. Dat kleine zweempje van onbereikbaarheid, de moeite die hij voor haar moest doen. Maar zo was hij net hetzelfde geweest, en daar had ze al een beetje van kunnen proeven in de lounge toen hij haar alleen achter liet, gevangen in haar veilige stukje schaduw. ”Voorlopig nog wel.” En daar was de spottende ondertoon in haar stem weer, de kleine blijk van het feit dat ze zich niet zómaar voor hem zou smijten. Hij was benieuwd hoe lang die ‘voorlopig’ zou duren. The game was on, en hij zou al zijn troeven in de strijd gooien, want ja, hij was niet voor niets Devon Garnet. Het begon met een zachte streling over haar bovenbeen, gevolgd door zijn borstkas die hij tegen haar knieën opduwde. Het waren net ijsklontjes die hij tegen zich aangeduwd kreeg, en voor een keer waren de rollen omgekeerd: Rilde hij onder haar aanraking. Het was vreemd, voor iemand die altijd de temperatuur had van iemand die dodelijke koorts had en hoger, als hij zich erop concentreerde. Devon drukt zich met zijn voeten tegen de zijkant van het zwembad af en dobberde op die manier naar het midden van het enorme zwembad. Voor een moment legde hij zijn hoofd op het water en staarde omhoog, naar de sterren waaronder de kleine en de grote beer.

Een zachte plons weerklonk toen Ivy in het water liet zakken, stukken eleganter als dat Devon dat gedaan had. ”Dus.. Devon..” Zijn ogen schoten geïnteresseerd naar haar toen ze zijn naam noemde. Enkel die manier al, je kon gewoon zién aan haar dat ze wist waar ze naartoe wilde. Net zoals haar ging hij op zijn voeten staan, het enige verschil was dat hij een stuk verder boven het water uitkwam dan zij. En alsof ze het ervoor deed, boog ze door haar knieën en omhelsde het water haar smalle schouders. ”..wat waren je verdere intenties voor vannacht?” Devon trok zijn wenkbrauwen geamuseerd en tegelijkertijd uitdagend de lucht in en plaatste de charmante blik in zijn ogen. Hij wilde antwoorden, maar nog voor hij zijn mond kon openen ging Ivy onder water om redelijk snel daarna weer boven te komen. ”..je had vast wel iets bedacht, behalve hier een beetje ronddobberen, of niet soms?” Haar haren lagen egaal naar achteren, waardoor de contouren van haar gezicht mooi uitkwamen. Devon deed enkele passen in haar richting, tot hij net voor haar stond. Het rood van haar bh trok zo zijn aandacht dat het moeilijk was om haar in de ogen te kijken, maar met heel wat moeite, slaagde hij er toch in om zijn ogen mooi in die van haar gericht te houden. ’Eigenlijk had ik niet echt iets bedacht..’ gaf hij eerlijk toe en zakte wat door zijn knieën, om op ooghoogte met haar te komen. Als hij recht stond stak hij zowel lang boven als langs opzij een heel stuk verder als haar uit. Hij wilde niet intimiderend overkomen, of toch niet op de slechte manier in ieder geval. ’Maar ik bedoel, jij bent hier..’ hij legde zijn hand onder water zachtjes op haar heup. ’Ik ben hier..’ Hij hield zijn hoofd in een klein knikje opzij en probeerde tot op haar ziel te staren. ’Ik ben er zeker van dat we samen wel op iets leuks komen, niet dan?’ Die onschuldigheid in haar ogen.. Devon geloofde er toch niet voor de volle 100% in. En hij zou er wel in slagen, om het tegendeel te bewijzen. Desnoods gingen ze gewoon verder waar ze in de lounge geeïndigd waren, al had hij wel het ongeluk om hier geen zon te hebben als partner in crime.

Challenges / Ivy Schwartz

Devon had haar in zijn greep, zowel letterlijk als figuurlijk. Zijn grote handen op haar slanke taille, zijn ogen doordringend in die van haar. Ivy bestudeerde hem alsof hij een preparaat in de biologie les was en hij kon haast voelen hoe haar sprekende ogen over zijn gespierde lichaam gingen. Hij sprak haar toe, op een haast fluisterende maar tegelijkertijd ook ongelooflijk zwoele manier. Ja, hij kon haar alles geven wat ze wilde, het enige wat ze moest doen was laten zien dat ze het wilde. Hij was iemand die graag spelletjes speelde en ondanks dat hij op Genosha gekend stond als een van de grootste players, was Devon wel iemand die de grenzen van de meisjes respecteerde. Maar zijn charmes hadden hem al altijd gebracht waar hij naartoe wilde, dus het kon bijna niet anders dan dat het bij Ivy ook zou lukken. Als hij zijn ogen zou sluiten zag hij de reactie van Hall al zo voor hem als hij een extra streepje onder zijn naam trok. Gelukkig wist niemand -behalve Katerzyna- van dat papier af. Bij de gedachten eraan beet hij op zijn lip, iets wat gelukkig goed in de sfeer opging. ’Hmm’ was het enige dat ze uitbracht toen Devon zei dat ze samen vast wel op iets  leuks zouden komen. Niet afkeurend, maar ook zeker niet bevestigend. Hij voelde haar ijskoude vingers over zijn borstkast gaan alvorens ze hem nog eens diep in de ogen keek. Hij kon de ondeugendheid er zo in lezen. Het was wel duidelijk dat Ivy hem wat moeite zou laten doen, maar spelletjes waren iets waar Devon maar al te graag aan mee deed.

Ze maakte zich soepel los uit zijn handen en werkte zichzelf vooruit in het water, weg van hem. Devon draaide zich, zodat hij haar kon blijven aankijken en stak zijn kin wat in de lucht. ’Dus, is meneer de beer in het water ook zo snel als op het land?’ Devon tuitte zijn lippen en fronste op een grijnzende manier zijn wenkbrauwen. ’Wat weet jij nu van mijn snelheid, miss vampire?’ Devon strekte zijn armen achter zijn hoofd uit en nam een schouder vast om zijn spieren wat te rekken. Hij deed enkele stappen achteruit, totdat hij met zijn schouderbladen tegen de rand van het zwembad kwam. ’Ik hoop alleen…’ Hij plaatste een voet tegen de rand. ’dat je me niet opnieuw gaat onderschatten…’ Hij nam kort zijn onderlip tussen zijn tanden en trok zijn wenkbrauwen op. ’want..’ Devon drukte zichzelf met een ongekende kracht af tegen de rand van het zwembad en stoof recht door het water alsof hij een levende tornado was. Aan weerszijden van zijn lichaam spatte het water opzij en klotste met grote hoeveelheden over de rand. Regelrecht ging hij op Ivy af en reek met zijn hand naar haar uit, om haar in een soepele zwaai in zijn warme armen te nemen alsof ze een baby was. ’ik..’ hijgde hij zachtjes. ’Ik kan wel eens sneller zijn dan je zou denken.’ In zijn menselijke vorm kon hij krachten van de Ursus ontlenen, waardoor hij sterker, sneller, maar ook stukken zwaarder was. In  zijn Ursus vorm kon hij uren rennen aan een enorm tempo, als mens kon hij dat maar enkele minuten, maar het veranderde niets aan het feit dat hij ín die minuten wel verdomd snel was. Water drupte langzaam van zijn kin, en hij hing lichtjes over haar gebogen terwijl hij haar veilig in zijn gespierde armen droeg. ’En nu?’ fluisterde hij haar toe, trok zijn mondhoek wat omhoog en greens met zijn tanden bloot.

Challenges / Ivy Schwartz

Op een intrigerende manier keek ze hem aan bij alle kleine stapjes die hij ondernam. Van de pas achteruit tot zijn kin die hij wat in de lucht zette. Ivy was zo bezig met hetgeen hij zei, dat ze volledig verrast werd toen Devon zichzelf als een levende kanonskogel doorheen het zwembad op haar af vuurde. Water klotste hevig over de rand en een mini-golfje kwam net tot voor haar gsm op zijn eind. Maar ze had er niets van gemerkt, het enige wat haar aandacht had, was Devon, waar ze languit in zijn gespierde armen lag. Een hoog gilletje en Devon grinnikte luid. Typisch... Ze sloeg haar slanke arm om zijn hals en keek hem diep in de ogen aan. Voor een moment had Devon haar masker doorbroken, zag jij echte pret in haar donkere ogen, maar in minder dan een fractie van een seconde had ze dat masker van haar weer opgezet. Die diepe blik in haar ogen die hem haast leek toe te fluisteren dat hij meer in huis moest halen om haar voor zich te winnen. "Well.." fluisterde ze hem met een speelse lach op haar lippen toe. "Ik denk dat ik nu maar eens moet proberen te ontsnappen" Devon zijn wenkbrauwen schoten lacherig de lucht in en hij rolde kort met zijn ogen. Dacht ze nu werkelijk dat hij haar zo gemakkelijk tussen zijn vingers zou laten glippen? Iets wat ze plotseling ook zelf leek te beseffen, want ze gaf het met die ontdeugende stem van haar toe. Of was het gewoon een afleidingsmanoeuvre? Devon streek zachtjes met zijn vingers over haar heup, waar hij gemakkelijk bij kon doordat ze dwars in zijn armen lag. "Ik vraag mij af hoeveel je eigenlijk wel niet op je wederhelft lijkt." Devon fronste zijn wenkbrauwen bedenkelijk, maar terwijl stonden zijn mondhoeken nog in de lucht gericht. Hall en hij leken best op elkaar, hun manier van doen dan toch. Maar wat had dit met deze situatie te maken? Voor even stond een vragende blik in zijn groenige ogen, totdat ze zichzelf verduidelijkte. Hij perste zijn lippen op elkaar om een lach te onderdrukken en liet Ivy uit zijn armen glijden waardoor ze weer met haar beide voeten op de bodem van het zwembad terecht kwam. 'Hall, jij...' hij klemde zijn kaken al grijzend op elkaar om verdere woorden tegen te houden en staarde even in de verte, zijn beide handen tot vuisten gebald. 'Dus je wil me eigenlijk vertellen dat mijn roommate me voor was?' hij schudde grijnzend met zijn hoofd en liet zijn handen wat over het wateroppervlak glijden. Hoe kón het ook anders? Overal kwam hij Hall tegen, was het niet via een liedje in zijn hoofd, dan was het wel via het meisje waar hij even gehoopt had om een move mee te maken. Hij zuchtte, haalde zijn schouders op en keek Ivy weer aan. 'Wat een jammer toeval.' hij ging kort met zijn tong over zijn bovenlip, probeerde een lach te onderdrukken. 'Want Hall zijn manier van vermaken is niets in vergelijking met die van mij.' Hij zag het zo al voor zich, de reactie van Storm als hij dit tegen hem zou vertellen. Beide achter hetzelfde meisje, zonder dat ze het van elkaar wisten. In ieder geval hadden ze alletwee een goede smaak, dat was wel duidelijk. 'Ik had het liever niet gedaan, je hier opnieuw achterlaten.' hij deed een stap naar voren en nam haar weer voor een moment vast bij haar heup. 'Maar.. hij bracht zijn lippen naar haar gezicht, en draaide net op het laatste moment met zijn vrije hand haar hoofd opzij om ze te laten neerkomen op haar kaaklijn. '..ik denk niet dat je mij daarbij ook nog eens aankan.' Langzaam -en met het nodige getreuzel van zijn vingers over haar huid- trok hij zijn hand terug en deed een stap naar achter. Zijn ogen liet hij nog even doordringend in die van haar zinken alvorens hij zich omdraaide en aanstalte maakte om naar de kant te gaan. Benieuwd of ze het wel zo graag wilde als dat ze liet uitblijken.

Challenges / Ivy Schwartz