Challenges [Ivy]

Voordat ze die laatste zin had uitgesproken voelde ze nog hoe hij met zijn hand over haar heup heen streek. Een kleine zucht rolde over haar lippen en ze keek hem diep in zijn ogen aan, waar was ze toch eigenlijk mee bezig. Haar woorden hadden in elk geval wel nut gehad, want voordat ze het wist had hij haar weer langzaam los gelaten en raakten haar tenen de bodem weer aan. 'Hall, jij...' De zoete glimlach rond haar lippen vertelde waarschijnlijk wel genoeg terwijl hij zijn zin afkapte. 'Dus je wil me eigenlijk vertellen dat mijn roommate me voor was?' De ander schudde grijnzend zijn hoofd en ze volgde opnieuw elke beweging die hij maakte, van zijn handen die over het wateroppervlak heen gingen tot de schouders die hij ophaalde. "Zo zou je het kunnen zeggen ja. De vraag is alleen, hoeveel voor was hij je." Mysterieus wiebelde ze een keer met haar wenkbrauw, want het moment wat ze hadden gehad in het bos was jammer genoeg onderbroken door Lupos. 'Wat een jammer toeval.' Het leek erop dat hij zijn lach moest onderdrukken. Met een onschuldige blik in haar ogen keek ze hem aan, afwachtend over wat hij nu zou gaan zeggen. 'Want Hall zijn manier van vermaken is niets in vergelijking met die van mij.' Nu begon er toch echt wel wat nieuwsgierigheid in haar op te borrelen, waarschijnlijk was dat er zelfs al wel geweest, maar deze uitspraak versterkte het alleen nog maar meer. Ondertussen had Devon een stap naar voren gedaan en voelde hoe hij haar weer vast hield bij haar heup. 'Maar..' Zijn hoofd kwam dichterbij en het was een vrijwel spontane reactie toen haar ogen sloot. Maar net op het moment dat hij weer zo dichtbij was dat ze zijn warme adem over haar koude huid voelde, had hij met zijn andere hand haar hoofd een slag omgedraaid waardoor zijn lippen op haar kaaklijn kwamen. Een huivering ging door haar lichaam heen terwijl ze haar ogen gesloten hield. '..ik denk niet dat je mij daarbij ook nog eens aankan.' Langzaam opende ze haar ogen weer toen ze voelde hoe zijn vingers nog wat over haar huid heen gingen waarna hij zijn gespierde lichaam omdraaide en aanstalten maakte om naar de kant te gaan. Hmn. Een aantal keuzes overweeg ze in haar hoofd, terwijl ze met de toppen van haar vingers wat over het water heen streek. Binnen een fractie van een seconde stond ze voor zijn neus, opnieuw. In het voorbijgaan had ze haar koude vingers over zijn gespierde arm laten glijden, voor haar was dat in een soort slow motion gebeurd. "Nou zeg," begon ze toen liefjes, "als ik een weerwolf aankan.." Quasi vragend haalde ze haar smalle schouders op terwijl ze hem met een onschuldige blik aankeek. "Daarbij, Lupos had het ook nog eens niet zo erg op me." Ivy had een stapje dichterbij gedaan en ging met haar wijsvinger over zijn bovenarm heen, alsof ze kleine tekeningetjes maakte op zijn vochtige huid. Vanonder haar wimpers keek ze een beetje omhoog naar hem. "Los daarvan, jammer dat je weer gaat." Een gespeelde teleurgestelde houding werd aangenomen waarbij haar mondhoeken wat treurig naar beneden gingen. "Ik dacht net dat ik het wat.. warmer.. ging krijgen namelijk." De treurige blik ging bij deze woorden weer over in een onschuldige, het was wel duidelijk dat ze enorm genoot van dit hele spel of hoe je het dan ook wilde noemen. Haar vinger die al de hele tijd tegen zijn bovenarm aan drukte gleed nu over zijn torso heen naar beneden, tikte zacht tegen de rand van zijn onderbroek aan en werd daarna teruggetrokken.

’Ik gok niet zo heel lang geleden.’ Er waren zoveel opties waar ze op dit moment uit kon kiezen. Immers kon ze hem gewoon laten gaan, deze hele ontmoeting in een sisser laten aflopen en over een paar minuten zelf ook weer in de richting van haar kamer gaan om te gaan slapen alsof er niets gebeurd was, wat feitelijk ook zo was, er was nog niets gebeurd. En toch maakte ze de keuze om hem zijn zin te geven, om te laten zien dat ze nog niet wilde dat hij weg zou gaan. Nog voordat hij zijn handen op de kant had kunnen zetten stond ze voor zijn neus en bracht opnieuw een reeks aan uitdagende woorden uit in de hoop een reactie uit te lokken. Ivy volgde zijn blik en zag dat zijn ogen werden afgeleid door de rode stof van haar bh, iets wat een kleine grijns rond haar lippen liet verschijnen. De warme ademhaling die hij zacht uitblies toen ze met haar ijskoude vingers over zijn gespierde bovenarm heen ging kon ze duidelijk voelen, haar zintuigen stonden namelijk op scherp vanwege de spanning die er op dit moment duidelijk te voelen was. ’Altijd de juiste woorden klaar..’ Een instemmend geluid kwam snel na zijn woorden uit haar keel opzetten, maar voordat ze het wist had hij al een stap dichterbij gedaan en voelde ze hoe haar rug zacht tegen de koude rand van het zwembad aan kwam, al voelde deze misschien nog wel wat warmer aan dan haar eigen huid. Haar opmerking zorgde ervoor dat hij zacht over haar hals streek, een beweging waarbij ze haar hoofd licht kantelde zodat hij daar vrij spel had. ’In dat geval moet ik hier blijven.’ Het leek wel alsof hij het expres deed, die warme adem over haar uitblazen, want het zorgde er opnieuw voor dat ze een korte rilling niet meer kon onderdrukken. ’Het zou namelijk een schande zijn om..’ Ze keek naar hem omhoog terwijl haar vingers wat afdwaalden naar beneden, hij had zijn ogen dit keer gesloten. ’..een dame zoals jij ijskoud achter te laten.’ De ademhaling die hij uitblies klonk duidelijk wat verzwaard en Ivy kon de ondeugende glimlach niet van haar gezicht af krijgen. Het was gewoon de manier waarop hij reageerde, hoe hij op zijn lip beet, waarschijnlijk zou er geen één meisje zijn die zo'n aanbod in de wind zou slaan. Hij leek zijn bewustzijn weer wat te vinden en voordat ze het goed en wel doorhad, had haar opnieuw bij haar middel vastgenomen en werd ze in een simpele beweging uit het water getild. Terwijl het water van haar lichaam af droop zette hij haar op de rand van het zwembad. Ongeveer op gelijke hoogte waren ze nu, al leek hij zelfs nu nog wat langer te zijn. Dat bewees maar weer hoe klein ze eigenlijk was, haar lengte stelde inderdaad niets voor. Een koude ademhaling rolde over haar lippen terwijl ze hem met een wat zachtere blik aankeek, eentje die voor een kort moment door haar masker heen wist te breken. ’Dus wat zeg je, laten we de boel hier eens ophitsen, niet?’ Met haar goud groenige ogen keek ze hem aan, een zacht instemmend geluid kwam uit haar keel en het leek erop dat hij haar helemaal had betoverd. Zijn hand gleed over haar rug heen en ze voelde hoe twee van zijn vingers achter het bandje van haar bh werden gehaakt. Met een scheve blik keek ze naar zijn arm, maar lang de tijd om te kijken had ze niet. Want heel onverwachts drukte hij plots zijn lippen op de hare, een move die hij al veel te vaak bijna had gemaakt bij haar. Zonder enige tegenwerking ging ze mee in zijn onstuimige zoen, waarbij ze haar armen rondom zijn nek legde zodat ze hem helemaal naar zich toe kon trekken, alsof ze niet van plan was hem nog te laten gaan. Toen hij zich weer wat terug trok voelde ze hoe zijn ademhaling nu duidelijk versneld was. Ivy opende langzaam weer haar ogen toen ze hoorde hoe hij weer begon te praten. Deze hadden niet langer meer hun natuurlijke kleur, maar ze waren zo rood als ze maar wezen konden. Die kant in haar kwam opzetten als haar emoties versterkt waren. Zo kon dat zijn als ze bloed nodig had, maar ook een ander geval van lust. En dat andere was dus precies wat er nu aan de hand was. ’Geef aan waar je grens ligt Ivy, ik zou niet willen dat je je verbrand.’ Het was alsof het ijs tussen hen nu helemaal gebroken was, want ze voelde hoe zijn hand langzaam afgleed naar beneden. Ondertussen boog ze haar hoofd weer naar hem toe en drukte vurig haar rode lippen op de zijne, haar armen nog steeds rond zijn nek geslagen en genietend van de warmte die hij afgaf. Niet al te lang liet ze het duren voordat ze haar lippen weer los maakte van die van hem. "Het enige wat zo jammer is.." fluisterde ze terwijl één van haar handen losmaakte van zijn nek en de vingers door zijn natte haren liet gaan. ".. dat ik niet zo simpel ben als je denkt." Nee, ze zou zich niet zomaar gewonnen geven, het was alsof ze zichzelf probeerde te verzetten tegen het gevoel van lust wat wild in haar buik borrelde. Ze verzette zich tegen haar menselijke wil. Ivy slikte een keer kort en keek hem recht aan met haar rode ogen, ze was in een tweestrijd met zichzelf. De ene kant wilde hem maar al te graag, maar de andere kant was nog niet klaar met het uitdagen, die kant wilde zich nog lang niet gewonnen geven. "Ik wed dat je genoeg meisjes aan je voeten hebt liggen die maar al te graag zouden willen.." Nu bracht ze haar hoofd opnieuw dichtbij, zodat ze de woorden in zijn oor kon fluisteren. "Zo ben ik echter niet." Haar mondhoeken krulden zich wat omhoog terwijl ze kort haar ogen sloot en zacht haar lippen tegen zijn kaak aan drukte, om haar rug vervolgens wat te rechtten en de afstand tussen hen in wat te vergroten. "Ik houd er niet van om één van de zoveel te zijn." Om na een enkele nacht weer vergeten te worden, daar hield ze absoluut niet van, dat wilde ze niet. Toch hadden haar ogen nog altijd die rode kleur die hem lieten met wat voor 'n sterke persoonlijkheid hij te maken had.

’Niet zo simpel?’ Hij had haar woorden herhaald en rolde kort glimlachend met zijn ogen. Het was gewoon die enorme tweestrijd waarin ze verkeerde op dit moment. Want aan de ene kant wilde ze het liefst haar lippen weer tegen die van hem aandrukken, zich helemaal meeslepen in wat hij ook wilde doen deze avond. Maar aan de andere kant stond haar eigenwijze persoonlijkheid te schreeuwen dat ze zich niet zo makkelijk moest laten verleiden. En het was vooral door de moves die hij maakte dat ze in zo'n tweestrijd bleef. Net zoals nu, toen hij uitdagend met zijn hand over haar bovenbeen heen ging. ’Oke, ik geef het toe.’ Zijn zachte toontje was mysterieus geweest en afwachtend keek ze hem aan, dat was iets geweest wat ze al wel had vernomen. Want hoe kon het ook anders dan dat hij geen rijen met vrouwelijk schoon klaar had staan om op te roepen wanneer hij maar wilde. Devon had zijn hoofd wat gekanteld toen ze de woorden in zijn oor had gefluisterd. Vervolgens voelde ze hoe zijn handen afgleden naar haar onderbenen. ’Waarom heb ik zo een vermoeden Ivy, dat dat je eigenlijk allemaal niet uitmaakt? Ondanks dat je zegt van wel.’ Kort beet ze op haar lip en keek toe hoe hij haar enkel vastpakte en deze wat uit het water liftte. ’Je kent mijn naam, en waar die voor gekend is.’ De brunette was voor een moment wat te verbaasd om echt wat uit te brengen, want hij zakte wat meer het water in zodat hij op de hoogte was van haar voet, en het duurde niet lang voordat ze zijn lippen tegen haar enkel aan voelde. Voordat ze het wist had hij haar voet op zijn schouders gelegd en schoof hij langzaam steeds verder omhoog. ’Je kent StormOn..’ Ze voelde hoe hij nu bij haar kuit was en traag sloot ze haar ogen, waarbij ze voelde hoe haar lange wimpers zacht tegen de huid daaronder aan kwamen. ’..en waarvoor wij gekend staan.’ Kort opende ze haar ogen weer toen hij tegen de binnenkant van haar knie aan kwam. Een zwoele blik verscheen nu in haar bloedrode ogen terwijl hun blikken elkaar voor een moment vasthielden. ’En toch, mevrouw Schwartz..’ ging hij toen verder alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Hij drukte zijn lippen nu tegen de binnenkant van haar bovenbeen aan, één van de plekken waar ook zij nogal gevoelig was. Het was dan ook een vrijwel typische reactie toen ze op haar onderlip beet en haar blik geen moment van hem africhtte. ’..heb je ons beide al aan de haak geslagen.’ Haar mondhoeken bewogen traag omhoog terwijl ze haar onderlip weer los liet. "Hmn.." mompelde ze zachtjes, bedachtzaam, ".. is dat zo?" vroeg ze hem toen. Maar veel tijd om er nog verder op in te gaan had ze niet, want hij besloot haar nog wat erger te plagen. Toch wist ze hem nog te vertellen dat ze er niet van hield om één van de zoveel te zijn, iemand die na een enkele nacht simpel vergeten werd. Hij humde een keer kort en ze keek hem vragend aan, maar toen ze zijn tanden over haar zachte huid voelde gaan sloot ze opnieuw haar ogen. Een rilling ging door haar hele lichaam heen, die moest hij ook wel gevoeld hebben. Haar ademhaling was ook wat zwaarder geworden door al zijn plagerijtjes. ’Je wil de enige zijn?’ vroeg hij haar, de kans om meteen antwoord te geven kreeg ze niet van hem omdat hij zacht zijn tanden in haar huid zette. Een hoorbare zucht koude adem gleed over haar rode lippen heen en ze drukte haar been zacht wat krachtiger tegen zijn rug aan, al was dat vooral om zichzelf wat meer stevigheid te geven. En misschien ook wel om hem duidelijk te maken dat ze het wel waardeerde, wat hij nu allemaal aan het doen was. "De enige, ja," fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar ogen weer opende, die nog altijd een passievolle rode kleur hadden. Al weet ik dat dat helaas onmogelijk is bij jullie.. bij jou.." Met nog altijd een licht zwoele blik op hem gericht boog ze zich wat meer naar hem toe, de afstandelijke manier was als sneeuw voor de zon verdwenen na de move die hij zojuist had gemaakt. En de blik in haar ogen was wel duidelijk, ze wilde meer.

Zachtjes beet ze op de binnenkant van haar lip toen ze zijn doordringende blik zag. En ze wist zeker dat, mocht ze nog een kloppend hart in haar borstkas gehad hebben, deze er ondertussen zowat uit kwam springen. Misschien was dat één van de weinige voordelen, dat mensen je hartslag niet konden peilen en ze het niet konden horen op bepaalde momenten. Aan de andere kant mistte ze het ook wel, het was een standaard herinnering dat ze anders was dan anderen. Onsterfelijk, immuun voor het natuurlijke proces van veroudering. Devon had zijn hand opgeheven en streek over de zijkant van haar hoofd. Vanuit haar ooghoek volgde ze deze beweging, waarbij hem half vanonder haar wimpers aankeek. Ondertussen had hij ook haar been van zijn schouder af gewerkt, die nu weer deels in het water hing. ’En wat als ik je zeg dat ik je voor nu zal laten voelen alsof je de enige bent?’ Zijn stem was niets meer dan een fluistering in de nacht. Hij had zijn hoofd wat opgericht waardoor deze weer wat dichterbij was, waarna hij een stap naar voren deed en met zijn buik tegen de rand van het zwembad aan stond, haar benen beide aan een kant van hem. “Dat klinkt wel goed..” mompelde ze zachtjes terwijl ze haar hoofd wat naar beneden kantelde. ’Wat de toekomst brengt zullen we wel zien prinses.’ De kans om nog iets daarop te zeggen, al vond ze het helemaal niet erg dat hij op deze manier sprak, kreeg ze niet. Hij had zijn hand in haar hals gelegd en dwong haar zo om verder voorover te buigen. Dat gebeurde dus ook, en ze voelde hoe hij zijn lippen weer vurig op de hare drukte. Natuurlijk reageerde ze daar meteen op en zoende hem terug.

Uiteindelijk trok Devon zich terug en wat geïntrigeerd keek ze op toen hij zichzelf op de kant hees. Voordat ze het wist had hij haar al rechtgetrokken en kwam ze voor hem te staan. Daar had hij niet veel kracht voor nodig, immers was ze maar een lichtgewicht. Vervolgens tilde hij haar op, vrijwel meteen sloeg ze haar benen rond zijn middel en haar armen rondom zijn nek. Zijn lippen voelde ze zacht achter haar oor, wat ervoor zorgde dat ze kort moest huiveren. Zacht ademde ze haar koude adem uit in zijn nek, de grip wat verstevigend en zich tegen hem aandrukkend terwijl hij liep. Dat was wel nodig, want haar benen waren nog nat van het water, evenals Devons lichaam. En ook al ondersteunde hij haar, het was een soort van reflex op dat moment. Echter duurde het niet lang voordat hij zich voorover boog en haar op haar rug op een tweepersoonsbankje legde. Haar ademhaling was lichtjes versneld en voor een kort moment keek ze hem recht aan. Zijn hand gleed aan de zijkant van haar lichaam en voordat ze het wist had hij zich weer langzaam voorover gebogen en zijn lippen op de hare gedrukt. Terwijl ze hem terug zoende liet ze langzaam haar benen van zijn onderrug af zakken, zodat haar ene voet op het bankje stond en haar been in een soort driehoek stond en haar andere been helemaal gestrekt lag. Haar armen hield ze echter nog wel lichtjes rond zijn nek geslagen, al dwaalde eentje nu wat af zodat haar koude vingertoppen zacht over zijn borstkas heen streken.