Wren Máraz

• Naam (+ middelste naam) (+ achternaam): Wren Máraz
Faceclaim: Chloë Norgaard
• Bijnaam The Dictator
• Leeftijd 16 jaar
• Geboorteplaats London [wijk: Brixton]

• Karakter
Bitchy: Tja, er zijn weinig aardige manieren om duidelijk te maken dat iemand een bitch is. Wren is zelfs al zo diep gezonken dat ze deze titel met trots draagt. Wie je ook bent, je hoeft echt geen vriendelijke woorden van Wren te verwachten. Misschien dat ze nog enigszins aardig poogt te doen als je een invloedrijk persoon bent of ze iets van je wil hebben, maar daar houdt het ook echt op. Wren ziet de meeste mensen niet aan als personen die haar tijd waard zijn en dan zijn er maar twee dingen om te doen: of je negeert ze, of je gaat ze keihard irriteren om er een beetje lol aan te hebben. En als je toch vrienden met haar bent, dan vindt ze het alsnog erg leuk om je uit te schelden met ‘sukkel’ en ‘stumperd’ en ‘nerd’. Wren heeft een soort van affectieve bitch modus, die je leert kennen als ze je wel mag. Maar echt aardig, dat zal ze nooit worden. Wren heeft gewoon een zeer aparte manier van vrienden zijn. Ook is het zo dat Wren ongeveer drie seconden nodig heeft om te beslissen of ze iemand mag of niet: eerste indrukken zijn alles voor haar.

Onafhankelijk: Ofwel, lui en doet wat ze zelf wil. Wren laat zich niet graag door anderen vertellen wat ze moet doen. Ook heeft ze geen enkel probleem met ‘nee’ zeggen, of haar eigen mening duidelijk maken. Ze trekt haar eigen plan wel. Jammer genoeg is Wren niet zo’n ster in plannen. Ze doet waar ze op een bepaald moment zin in heeft: soms stapt ze op de bus om ergens heen te gaan, stapt de tweede halte uit, neemt dan de tram naar de bioscoop en komt tien minuten later thuis weer aan omdat ze er toch allemaal geen zin in had. Wren maakt last-minute beslissingen en verzint pas op het moment dat ze een keuze gaat maken wat ze eraan gaat doen. Ze is erg onvoorspelbaar. Verder heeft Wren er een hekel aan zwakheden aan anderen te laten zien en doet zich vaak erg stoer voor, zelfs als ze zich niet zo voelt.

Dictator: Als er iets is wat Wren wel ziet zitten, dan is het een troon hebben en vier mensen die hem ronddragen, zodat ze nooit meer hoeft te lopen. Deels door haar lengte is Wren eraan gewend haar mond ver open te trekken om gehoord te worden. Ze schreeuwt vaak en geeft eerder orders dan dat ze het netjes vraagt. Opnieuw maakt het haar niet zoveel uit naar wie haar orders en dreigementen gericht zijn. Wanneer je geen zin hebt om naar haar te luisteren heb je veel kans op een volgende uitbarsting. Wren vindt van zichzelf dat ze recht heeft op dingen en maakt dit dan ook meteen duidelijk. Haar alias is dan ook ‘Dictator’, zoals haar jeugdvriend Allen haar ooit gedubd heeft. Hoewel het alias misschien wat angstaanjagend kan klinken, is niets minder waar. Wren is meer blaf dan bite, aangezien ze verre van sterk is. Haar alias is meer een grapje. De titel sluit wel aan bij Wrens eigenbeeld. Het meisje heeft een flink opgeblazen ego en is niet bang daarmee rond te paraderen.

Pestkop: Wren beleeft meer lol dan nodig aan mensen pesten. Of plagen, als ze met Allen weer eens grapjes uithaalt. Over het algemeen zijn Allens grapjes leuker dan die van Wren. Hij is de persoon die een emmer water op een deur zet of een taart in je gezicht duwt. Als Wren alleen werkt – of om de verveling tegen te gaan, of om wraak te nemen – krijg je vaak taferelen van mensen met hun hoofd in het toilet of rugtassen die in de vijver drijven. Wren pikt vooral graag brugklassers eruit, op haar oude school tenminste, omdat die klein, nieuw en bang zijn. Heerlijk. Het meisje kan zelf ook wel een paar grapjes hebben, maar als ze wraak op je wil nemen wordt het een stuk minder leuk. Wren is voornamelijk vals, gemeen en geeft niets om mogelijke regels of gedragscodes. Ze doet wat ze wil en ze gaat zover als zij nodig acht. Meestal pest ze mensen voor de lol: als je geen huiswerk maakt moet je toch iets doen met je tijd? Wren zoekt ruzie graag zelf op en vindt het heerlijk als ze iemand kan provoceren.

Drama Queen: Als sommige mensen van een mug een olifant maken, dan maakt Wren er een planeet ter grootte van Jupiter van. Ze houdt ervan om te overdrijven en is er ook behoorlijk goed in. Wren is ontzettend snel beledigd. Een normale opmerking kan al leiden tot een enorme tirade, een scheldpartij, een stemverheffing. Ze gilt ongeveer net zo vaak als dat ze normale gesprekken voert. Ook is het ontzettend makkelijk om Wren op haar tenen te trappen. Doordat ze zo onvoorspelbaar is, hangt het er ook nog eens vanaf hoe ze zich die dag voelt. De ene keer zal iets haar laten lachen, de andere keer krijg je een plastic vorkje naar je hoofd gegooid. Ook als ze verhalen verteld, overdrijft ze deze vaak ontzettend. Wren vindt het erg belangrijk om in de aandacht te staan en dit helpt daar wel bij.

Partycrasher: Wren is dol op feestjes. In pubs, in bars, in clubs; zolang er alcohol is en leuke mensen, vindt zij het prima. Ze staat er ook om bekend om gewoon feestjes binnen te lopen, of ze mensen nu kent of niet. Dit is de gezellige kant van Wren. Zodra ze doorheeft dat ze lol met iemand kan hebben, zal ze hen zonder pardon de dansvloer opsleuren en een leuke avond ervan proberen te maken. Ze mag dan niet de aardigste persoon zijn, Wren houdt van lol en is erg enthousiast. Als je haar in zo’n bui tegenkomt, is het minder makkelijk haar te beledigen. Ook is ze soms zo blij dat ze best een paar rondjes shotjes voor je wil kopen. Go hard or go home!

Eerlijk: Wren is geen persoon om te liegen. Ze zegt graag letterlijk wat ze denkt en waar de dingen op staan. Mensen mogen eerlijkheid vaak waarderen, maar bij Wren leer je dat het eigenlijk ook inhoudt dat iemand vooral ontzettend tactloos en bot is. Wren kan wel liegen, voelt er ook geen schuld door, maar ze is te lui om haar leugens bij te houden en inconsistenties zouden direct duidelijk zijn. Daarbij vindt ze het teveel moeite en zegt ze liever direct wat ze denkt.

Fears: Hoewel Wren het niet graag toegeeft, heeft ze ook één enorme zwakte: vuur. Ze is doodsbang voor vuur en als iets wat groter is dan het vlammetje van een aansteker bij haar in de buurt komt, gaat ze gillen. Dit komt doordat vroeger haar huis is afgebrand. Ze heeft er lichamelijk niets aan overgehouden, maar ze vertrouwt vuur niet meer. Een andere angst van haar is wat minder heftig: ze is bang om uitgesloten en achtergelaten te worden. Haar gedrag en koppigheid mogen het dan wel laten lijken alsof ze het liefst alleen is, Wren wil altijd wel ergens bij horen. Ze heeft weinig vrienden en aandacht (goedschiks of kwaadschiks) is wat ze altijd opzoekt. Door haar lengte is ze bang dat andere mensen haar niet serieus nemen, dus probeert ze daar met haar gehele houding verandering in aan te brengen. Nu is haar houding echter zo’n gewoonte voor haar geworden dat ze zich altijd zo gedraagt.

• Uiterlijk
Wren heeft van nature blond haar, maar aangezien ze graag aandacht op zichzelf vestigt heeft ze het blauw geverfd. Haar kapsel slokt elke paar maanden getrouw een deel van haar zakgeld op, aangezien Wren niet van plan is er met uitgroei bij te lopen. Hoewel het niet erg gezond is voor haar haren ziet ze het als een statement en heeft ze altijd minstens vijf pakjes blauwe haarverf thuis staan, voor het geval dat. Verder komen haar haren tot net onder haar schouderbladen en heeft het lichte slag. Wren heeft lang geleden opgegeven haar haren stijl te maken en is er nu wel tevreden mee.
Een ander opvallend ding aan Wren is haar lengte; het meisje is maar 1.54m en ze weegt 51 kilo. Mensen kijken snel over haar heen, dus is het één van Wrens grootste doelen ervoor te zorgen dat ze niet over het hoofd gezien wordt. Jammer voor Wren is ze verre van sterk en totaal niet gespierd; het meisje heeft nog geen dag in haar leven hard moeten werken voor iets. Of in ieder geval, ze heeft geweigerd hard te werken. Haar bouw is dus, samengevat, smal en klein en ze zal het ermee moeten doen.
Qua kleding is Wren nogal simpel: ze draagt het liefst blauw of zwart, maar als het eerste wat ze uit haar kast trekt er anders uitziet is dat ook geen probleem. Ze heeft een voorliefde voor spijkerbroeken met vooraf gemaakte gaten erin – want wie gaat nu de moeite doen zelf gaten in z’n spijkerbroek te vallen – en voor nepleren jasjes. Zo af en toe zal ze het leuk vinden om een jurkje te dragen, maar over het algemeen zijn die dingen niet erg praktisch.

• Mutatie
Omni-negatie
Wrens meest prominente mutatie is alleen op te merken wanneer er andere mutanten zijn. Dit komt doordat haar mutatie het mogelijk maakt de krachten van anderen te onderdrukken. In principe is het voor haar mogelijk om welke mutatie of aanval dan ook met de grond gelijk te maken. Dit geldt voor alle soorten mutaties, dus ook voor shapeshifters, demonen en gedachtenlezers, om maar iets te noemen. Wren gebruikt deze negatie direct op de persoon die een ability gebruikt: ze schakelt de mutatie uit bij de bron. Verder heeft Wren er behoorlijk (teveel) lol in om ‘DENIED’ te schreeuwen als ze haar kracht op anderen gebruikt.
+: Door deze mutatie kan Wren zich tegen de aanvallen van vele mutanten beschermen. Het is een goede defensieve kracht. Ze kan de werking van andermans krachten tegengaan op haarzelf en op anderen, aangezien ze een kracht bij de bron uitschakelt.
-: Wren heeft haar mutatie nog lang niet compleet onder controle. Soms gebeurt het als ze het niet wil, of erger: niet als ze het wel wil. Daarbij komt ook nog eens dat ze haar eigen andere mutaties ook kan onderdrukken met deze kracht. Met andere woorden, het werkt lang niet zo goed als Wren zou willen. Over de mutatie zelf: het werkt tegen andermans mutaties, maar als ze tegen iemand moet vechten die bijzonder goed is met bijvoorbeeld wapens of hand-to-hand combat zal ze er weinig aan hebben.
Grenzen: Hoewel haar mutatie ontzettend veel andere mutaties kan beïnvloeden, zitten er nog wel limieten aan. Wren is zelf niet echt een goed getrainde of sterke mutant; hoe sterker de ability die ze wil negeren, hoe minder effectief het is. Met veel meer oefening zal ze pas in staat zijn sterke mutaties neer te slaan. Daarnaast hangt het effect van haar mutatie erg af van haar concentratie. Ze moet zich namelijk goed concentreren om het te laten werken. Hierdoor werkt haar ability het best op één persoon; gedeelde concentratie maakt het effect steeds minder. De mutatie heeft meer effect als Wren gefrustreerd is over iemand: het helpt haar concentratie en motivatie om die persoon dwars te zitten, waardoor de negatie potenter wordt. Dit betekent jammer genoeg wel dat Wren zichzelf en haar andere mutaties ernstig in de weg zit als ze frustraties over zichzelf heeft.

Cold Stare
Een blik van Wren kan je laten voelen alsof je in een zomerjas op expeditie naar Antarctica bent gegaan. Deze mutatie werkt zonder koelende laser beams of andere flashy effecten; opnieuw leunt het op haar concentratie en op oogcontact. Deze mutatie werkt voornamelijk op personen, maar kan ook (bij geavanceerder gebruik) effect hebben op objecten en omgevingen.
+: My revenge will be sweet. Wren gebruikt deze mutatie graag op mensen die haar irriteren. Een voordeel aan de restrictie van oogcontact is dat het lastig voor Wren is om zichzelf ermee te beïnvloeden. Als ze niet te diep in een spiegel staart zit dat allemaal wel goed.
-: Het werkt alleen met direct oogcontact, waardoor de kracht gemakkelijk te ontwijken of te voorkomen is. Ook is deze mutatie niet bijzonder sterk: in een gevecht is dit eerder een afleiding dan een echte aanval. Wren zal er nog flink aan moeten werken. Dit wordt echter wel bemoeilijkt doordat ze nog geen volledige controle heeft over haar power negation.
Grenzen: De mutatie is niet verschrikkelijk sterk. Hierdoor heeft Wren er wel betere controle over, op het moment. Zo kan ze nog niemand bevriezen, alleen maar heel erg koud maken. Fijn is anders, maar erg effectief is het hierdoor niet. Wren zal meer oefening nodig hebben. Toch is het nodig dat ze eerst aandacht besteedt aan haar power negation voordat dit een ernstig succes zal zijn. Voor nu is het vooral een leuk dingetje om mensen mee te pesten.

Sonic Scream
Zingen kan ze misschien niet, maar gillen is een heel ander verhaal. Haar mutatie heeft haar stembanden en andere vocale machinerie versterkt, waardoor ze een pijnlijk harde of hoge gil kan produceren. Net als haar Cold Stare is deze mutatie niet erg vergevorderd en wordt het vooral in de weg gezeten door de power negation en Wrens eigen luie persoonlijkheid.
+: Het is een nuttige mutatie om algemene verwarring te zaaien en mensen een keer flinke hoofdpijn te geven. Dit krijgt Wren met haar normale attitude ook wel voor elkaar, maar op deze manier is het natuurlijk een stuk leuker. Ook hier is haar controle over de mutatie vrij goed, omdat de mutatie niet sterk is.
-: Charmant is anders. Verder is het ook balen voor Wren dat ze geen selectief gehoor heeft, dus zal ze altijd erg goede oordopjes in moeten doen voordat ze dit doet. Het is maar gelukkig dat ze een goede controle heeft over deze mutatie, anders was ze doof geweest.
Grenzen: De mutatie niet sterk genoeg om trommelvliezen te scheuren etc.: het bezorgt je meer het gevoel dat je een hele nacht in een club met te luide muziek hebt gestaan, alleen dit dan in enkele seconden. Ook hier kan ze niet erg veel mee dus, maar Wren macht geven klinkt ook niet als een goed idee.

• Geschiedenis
Ouders: Misti Raven, 43 x Shane Máraz, 45
Broers & zussen: Robin Máraz, 18

Wren is geboren op 13 februari, in het jaar 2020. Zij en haar familie woonden toen in Brixton, Londen. De wijk is tegenwoordig door enkele gentrificatie projecten gegaan, maar toen Wren er woonde was het allemaal nog niet opgeknapt. Brixton is een wijk met grote fabrieksgebouwen, flats en weinig groen. Hoewel het nachtleven er levendig is, is het één van de minder nette wijken van Londen. De huizenprijzen zijn relatief laag en daarom kon de familie Máraz het zich veroorloven er te wonen. Ze woonden in één van de gezinswoningen in een groot flatgebouw. Gelukkig voor Wren wonen ze op de derde verdieping, waardoor ze nooit erg veel trap heeft moeten lopen. Het arme kind, je moest je eens voorstellen. Dan was ze nooit meer thuisgekomen.

De familie heeft één keer moeten verhuizen. Toen Wren vier was, ontstond er een keer een brand in hun flat. Dit was aan het einde van de middag, waardoor haar broer nog op school was en haar ouders op werk. Het begon in één van de appartementen naast die van de familie Máraz en het vuur breidde zich snel uit. Wren was nog te klein om er iets tegen te kunnen doen, dus kon ze alleen maar met grote ogen en een veel te snel kloppend hart kijken naar de rook. Gelukkig wisten de buren dat ze thuis was; zij lieten de brandweer het meisje uit het gebouw slepen. De brandweer was er op tijd bij, dus Wren heeft er nooit verwondingen of wat dan ook aan overgehouden. Het enige is dat ze nu ontzettend bang is voor vuur. De jeugdherinnering is erg vaag en weggedrukt; eigenlijk kan Wren je nauwelijks vertellen waarom ze bang is voor vuur. Wel zit de angst erg diep: Wren kan echt niet met vlammen omgaan en je moet haar ook nooit vragen om de waxinelichtjes aan te steken.

Al met al heeft Wren een goed leven. Haar ouders zijn niet rijk; Misti heeft zich bij de grote groep zelfstandige ondernemers in Brixton gevoegd en runt een klein winkeltje waar ze kleding maakt en repareert. Shane geeft les op de lokale basisschool. Robin heeft een bijbaantje in de supermarkt en zo komt het geld wel binnen. Aangezien Wren de jongste is, wordt ze nogal vertroeteld. Haar ouders zijn erg slecht in ‘nee’ zeggen en ze mag praktisch gezien doen wat ze wil. Haar broer is zelf ook niet echt de meest nette jongen en hij laat haar haar gang gaan. Dit vindt Wren allemaal wel prima; ze geniet van haar vrijheid.

Het maakt Wren voor een deel wie ze is: een verwend trutje. Wren is eraan gewend dat ze de meeste dingen die ze wil krijgt, als ze maar liefjes genoeg tegen haar ouders praat. Nu is het wel zo dat Wren van haar ouders houdt en zeker niet te dure dingen vraagt. De meeste dingen die ze vraagt zijn of ze naar feestjes mag, bij mensen mag logeren, die gymles alweer mag skippen. Ze vraagt nooit om dure dingen, omdat ze weet dat haar ouders er al moeite mee hebben de huur voor hun woning te betalen. Maar het feit dat niemand Wrens gedrag corrigeert, zorgt er wel voor dat ze een beetje een gevalletje ongeregeld is, een rebel. Het enige waar ze echt lang om gezeurd heeft is haar eigen kat. Ze heeft het dier Siri genoemd en vertroeteld haar ontzettend. Wren is dol op haar huisdier.
Dit wordt al snel duidelijk als Wren steeds meer en meer lessen op de middelbare gaat ditchen om rond te hangen met een groepje ‘vrienden’ op straat. Het zijn de mensen die nooit huiswerk maken, elk weekend dronken thuiskomen en wel eens met dingen experimenteren. Wren gaat er maar al te graag in mee; wie wil er nu op school zitten? Het is verschrikkelijk saai! Met minimale moeite kan ze nog zesjes halen, dus het meisje vindt het helemaal prima en besluit dat lol maken prioriteit heeft.
Dit is de periode waarin Wren dus eigenlijk een hangjongere wordt. Dit heeft haar kledingstijl wel een eind gedefinieerd en hier komt ook het overige gedeelte van haar houding vandaan. Op de straat kun je er niet vanuit gaan dat mensen naar je luisteren. Je moet stoer zijn, van je af kunnen bijten en laten zien dat je wat waard bent. Wren heeft hier geleerd dat ze ontzettend assertief moet zijn. Meer dan eens is ze in een gevecht geraakt, maar het was niets ernstigs; gewoon een kleine show tussen de leden van het groepje. Wrens neiging om ruzie te zoeken, mensen uit te dagen en te gillen als er niet naar haar geluisterd wordt komen zeker uit deze periode voort.

Wrens ouders raakten wel bezorgd over haar in deze periode. Hoewel ze haar schooljaren met de hakken over de sloot haalde, werd ze één keer thuis gebracht door de politie nadat ze een t-shirt van de markt had willen stelen. Dit heeft ze uiteindelijk maar nooit meer gedaan, omdat ze de jeugdgevangenis niet zag zitten. Daarnaast heeft ze wel eens geprobeerd te roken en soft drugs gebruikt. Van beide middelen van Wren niet erg gecharmeerd; het stinkt en nu weigert ze altijd. Nee, geef haar maar mixdrankjes en energy, dan is ze al gek genoeg.
Haar ouders blijven haar echter zien als hun engeltje en zolang ze haar gedrag redelijk in de hand heeft, is Robin er ook niet om haar te stoppen. Hij probeert wel voor zijn zusje te zorgen, maar is jaren geleden al moe geraakt van de constante discussies en hoe gemakkelijk je ruzie met haar krijgt, dat hij het allemaal wel goed vindt. Als het serieus is weet hij dat ze naar hem om hulp zal komen. Ze heeft immers een goede band met hem. Ondertussen is Wren van haar eerste middelbare school geschopt; ze heeft het maar twee jaar volgehouden. Ze pestte leraren en leerlingen, was zo vaak absent dat het geen zin meer had om haar absentie bij te houden en lette ook nog eens niet op als ze er wel was. De school was het helemaal zat toen ze een eenmansstaking begon op de parkeerplaats om een paar bomen daar te beschermen tegen uitbreiding. Dit was de druppel voor het schoolbestuur en hop, daar ging Wren, naar een andere school.

Het meisje liet zich uiteindelijk door haar ouders overtuigen dat ze toch wel een klein beetje haar best moest gaan doen. Of in ieder geval, wat vaker in de lessen zijn. Eerst voelde ze er niet zoveel motivatie voor en was het nogal een last, maar op een gegeven moment maakte ze uiteindelijk toch één vriend op haar nieuwe school. Allen. De jongen heeft een humor die Wren wel kon waarderen. Zodra ze erachter kwam dat hij degene was die alle propjes tegen het plafond had geschoten, besloot ze hem te benaderen. Zo’n iemand kan alleen maar aardig zijn, toch? En ja, de twee konden het prima met elkaar vinden. Aangezien Wren weinig tot geen andere vrienden heeft op school, hangt ze vaak met Allen rond. Hij vormde voor haar wel een motivatie om vaker naar school te komen, zelfs als ze nog niet eens zo goed oplette in de les. Het ging erom dat ze iemand had om lol mee te maken.
Om met Allen rond te kunnen hangen ging Wren ook steeds minder om met haar straatgroepje, wat alleen maar goed voor haar was. Haar assertieve, heetgebakerde gedrag verdwijnt niet snel meer, maar het heeft haar wel wat socialer gemaakt over de jaren. Ze is nu tenminste in staat om mensen niet gelijk af te schrikken bij een eerste ontmoeting. Zo kwam Wren naast Allen nog aan een andere vriendin, Nina. Zij en Nina waren onafscheidelijk, maar Wren heeft haar achter moeten laten toen ze naar de school voor mutanten moest. Ze heeft haar vriendin alleen verteld dat ze weer van school moest verwisselen, verder durfde ze er niet voor uit te komen.

Wren ontdekte pas dat ze een mutant was toen ze na school een keer werd uitgedaagd. Een gevecht met een al even bitchy meid van school, die het niet kon hebben dat Wren enkele sneeuwballen in haar gezicht gegooid had toen ze de kans kreeg. Wat Wren niet wist was dat het andere meisje een mutant was, die haar krachten maar net ontdekt had. Wist zij veel. Het duurde lang voordat Wren precies doorhad wat er die dag gebeurd was. Het meisje tegenover haar zag eruit alsof ze aan wilde vallen; ze kwam dan ook op Wren afrennen. Ze hief haar vuist en sloeg Wren recht in haar gezicht. Het verbaasde Wren; ze had dit wel vaker meegemaakt, waarom kon ze niet simpelweg wegduiken? Dit moest een piece of cake zijn! Toen het meisje een tweede en een derde klap aan Wren verkocht op deze manier was ze het helemaal zat. Ze was ontzettend boos, razend, en zonder het door te hebben werkte haar mutatie op de kracht van het andere meisje, cancelde het. De volgende slag miste compleet. Haar tegenstander was er zo door verrast dat ze doorvloog en op de grond belandde; Wren had haar gewoonweg ontweken.

Hoewel dit verhaal er gewoon in eindigt dat Wren alsnog in elkaar geslagen werd (het meisje was fysiek sterker, daar kon Wren weinig aan doen), was het zeker een belangrijk moment in haar leven. Gelukkig was haar mutatie niet zichtbaar, waardoor ze nog een tijd met haar normale leven door kon gaan. Pas toen haar andere mutaties duidelijker werden onder de power negation, werd het haar duidelijk dat het dan toch echt zo moest zijn. Ze was een mutant. Het was geen ongeluk of toeval geweest. Ze was een freak.
Het raakte Wren best hard en ze besloot het verborgen te houden van haar vrienden en familie. Het lukte haar aardig; gelukkig hadden de uitbarstingen van power negation totaal geen effect op de mensen om haar heen. De enige die er op een gegeven moment achter kwam was Allen. Het water dat ze in een emmer hadden gedaan en op de deur van een lokaal hadden gezet was plots bijna bevroren. Wren probeerde te doen alsof het niets was, maar de jongen had het snel genoeg door. Dit kwam doordat hij zelf ook een mutant was; hij veroordeelde haar niet. Hierdoor probeerde Wren nog meer tijd met Allen te besteden, simpelweg omdat ze het idee had dat ze bij hem tenminste haarzelf kon zijn. Ze hoefde zich geen zorgen te maken dat haar familie… dingen uitvond.
Dit ging een tijdje prima; ze hadden lol, Wren ging door met het leven zoals het was. Hoewel de controle over haar mutaties flink wat te wensen over liet, waren ze niet zo krachtig dat ze er erg veel last mee had. Haar ouders en broer waren vaak van huis door werk en al met al hebben ze het nooit door hoeven hebben. Allen en zij verzonnen op een gegeven moment zelfs aliassen voor elkaar. Ze begon er steeds meer lol in te hebben, de angst verliet haar.

Het duurde daarna echter niet lang voordat de tweede school Wren ook zat was. De hoeveelheid ‘grappige’ dingen waarvoor ze iedere keer naar de hoofdmeester geroepen werd, die paar keer dat ze in een vuistgevecht kwam (en verliezen blijkbaar niet genoeg een lesje voor haar was). Wren werd opnieuw van school getrapt. Toen Allen dit hoorde was hij zo verontwaardigd dat hij een enorme wraakactie plande, om het de school eens goed betaald te zetten. Het is lastig om in woorden uit te drukken, maar de actie is legendarisch geworden op de school. De actie van Wren en Allen zorgde voor zoveel ophef dat Wren opviel voor de school van mutanten en niet lang daarna werd ze opgehaald. Allen volgde pas later, aangezien hij zijn krachten beter onder controle had en veel minder opviel dan explosieve Wren.
Wren was relatief rustig toen ze opgehaald werd om naar het speciale eiland gebracht te werden. Leuk vond ze het niet; ze had er moeite mee tegen haar beste vriendin te liegen over haar verhuizing. Ook deed het haar erg veel pijn om afscheid te nemen van haar ouders, haar broer en haar geliefde kat. Ze snapt ergens wel dat ze niet zomaar rond kan lopen, maar het valt haar zwaar dat zomaar te accepteren. Wren probeert nu te wennen aan haar nieuwe omgeving en haar weg hier te vinden. Ze staat nogal onverschillig tegenover mutanten. Omdat ze er zelf één is heeft ze er vooral geen negatieve vooroordelen over, maar sommige mutaties vindt ze gewoon raar. Verder vindt Wren het even leuk om ruzie te zoeken met mutanten als met normale mensen. Het meisje zal zich dus waarschijnlijk net zo goed thuis kunnen maken hier als in Londen.