The only one for me [& Wren]

Was het 'misbruik maken van de situatie' als hij zijn moeder overhaalde om geld over te maken zodat hij een pak kon bestellen? Nee toch? Zoiets was een investering in zijn...toekomst? En toen Allen had verteld dat er een deftig bal was en hij een meisje had uitgevraagd begon mams meteen helemaal dolenthousiast te praten over do's en don'ts. Dus dan verdiende hij wel wat financiële compensatie voor het feit dat hij naar haar geouwehoer luisterde. In Ierland hadden ze het niet zo op nette aangelegenheden als een bal, daar was het meer zuipen en vreugdevuren bouwen, maar dat betekende niet dat moeder Maureen er niet van droomde haar zoon in een pak te zien met een lief meisje aan zijn arm. En lief leek ze zeker, vrolijk ook, al was ze soms een beetje te verlegen om dat te laten merken. Tess heette ze, ze kwam uit Luxemburg wat super cool was en ze was zo anders dan de meeste meiden waar hij meestal achteraan ging. Het was een frisse wind in zijn date gebied, want ze had tot zijn verrassing ja gezegd toen hij haar impulsief meevroeg naar het feest! Wat kon er nu nog mis gaan, right?!

Hummend trok Allen zijn groene pak aan. Het idee om in het groen te gaan was in hem opgekomen in een ontzettend dronken en vermoeide bui, wat meestal niet tot goede ideeën leidde, maar het voelde in ieder geval wel lekker origineel tussen alle smokings en andere zwarte pakken. En hij zou het kunnen hergebruiken op Saint Patricks Day! Mega efficient. Allen was ontzettend benieuwd wat de avond hem en Tess te bieden had - Hij kende haar nog niet heel goed, maar daar zou zeker verandering in komen! Ze hadden al eerder gekust, simpel, alleen first base, maar daarna was Tess spoorloos verdwenen toen hij voorstelde samen een alcoholisch drankje te drinken. Dat vond hij best jammer, want hij vond het wel een interessante combinatie van eigenschappen. Aan de ene kant had Tess allerlei punten die hij als saai of raar zou bestempelen, ze dronk niet, ze las dikke boeken. Maar aan de andere kant had ze hem wel gekust toen hij haar met een flirterige openingszin benaderde, wat duidde op verborgen spontaniteit. En dat was nieuw, dat was anders. Daar wilde hij meer van weten! Dus Allen had uiteindelijk maar gewoon gedaan waar hij al een tijdje over twijfelde. Haar opzoeken, haar uit vragen. En dat bewees maar weer eens dat zelfverzekerdheid een groot goed was, nee had je en ja kon je krijgen.

Nog steeds in een opperbest humeur stond Allen bij de grote houten poort van het feest te wachten. Dan konden ze samen naar binnen gaan, lekker officieel. Dat had hij haar ook ge-sms't voor hij weg ging, dus ze kon nu ieder moment komen. Hij checkte zijn mobiel voor de tijd en stak die daarna weer gauw weg in zijn diepste zak. Het stond op stil, want hij kon natuurlijk niet gestoord worden. Speciaal voor haar was hij iets te vroeg gekomen (door hard door te rennen), hij kon natuurlijk zijn date niet laten wachten. Afwachtend frunnikte hij met het plastic prulletje dat hij in zijn handen had, een typisch Allen-cadeautje. Zodra hij Tess zag grijnsde hij van oor tot oor en liep in haar richting. “Tess! Een hele goede avond gewenst,” begroette hij haar. “Al kan ik stiekem nu al garanderen dat dat goed gaat komen.” Dat was de Allen-garantie.

Het was een bijzonder gezicht om Tess in een feestelijke jurk te zien – misschien waren broeken en strakke t-shirts toch outfits die haar beter stonden. Maar hij waardeerde de moeite die ze had gedaan, want het was duidelijk dat ze niet helemaal in haar element was. Gelukkig zou Allen haar vandaag op haar gemak stellen – zonder alcohol nog wel. Hij knipoogde en hield dan de plastic kroon met roze, paarse en blauwe glimmers erin omhoog. “Kan ik je verblijden met dit prachtige authentieke kroonjuweel of mag ik hem zelf houden?” Allen had wat dit soort dingen betreft totaal geen schaamte, dus hij zou met plezier zelf de prinsessenkroon opzetten als Tess dat van hem verlangde. Zo lang hij een samenzweerder had in zulke grappen maakte het niet uit wat anderen van hem dachten. En zo’n aanbod was natuurlijk perfect om Tess een beetje los te maken.

Het meisje lachte zachtjes om zijn grapje, een genot om te horen. Iemand aan het lachen maken, dat was echt iets waar Allen op kickte, bijna een verslaving. “Het is een sprookjesbal, idioot, geen kroning.” Plagerig stootte ze hem tegen zijn schouder, wat Allen zonder meer toe liet. Lichamelijk contact initiëren was een teken van interesse volgens het internet! “Wát?!” reageerde Allen dan ook geschokt. “Heb ik weer eens mijn uitnodigingen door elkaar gehaald, haha, ik ken zo veel koninklijke families moet je weten...” Tess was duidelijk niet onder de indruk, ze begon hem al een beetje door te hebben. “Wil je wat drinken? Punch? Alcoholvrij?” Dat was eigenlijk gewoon gemengd fruitsap natuurlijk, maar hij zou de sfeer mooi niet verpesten door daar zo betweterig over te gaan doen. Nee, hij had met Tess en Tess alleen afgesproken, dus met haar zou hij er een geweldige avond van maken. Dus dat betekende ook dat hij haar niet onder druk zou zetten om alcohol te nuttigen.

Notes: Outfit impressie(minus de vage stropdas clip en de riem) - Voor Wren

Ahh het was echt heel lief om te zien hoe Tess straalde. Dat maakte Allen nou blij. Het was niet dat hij zichzelf als een soort barmhartige samaritaan zag, die een zielige loner een fijne avond bood. Hij vond zichzelf geen redder in nood ofzo, want Tess was geen hulpeloos prinsesje. Nee, hij vond het heerlijk om te zien hoe zij óók blij leek te zijn om hem te zien – want stiekem was hij wel even bang geweest dat Tess eigenlijk alleen ja had gezegd omdat.. Omdat ze geen nee durfde te zeggen. Allen wist ook wel dat hij best intens kon zijn, soms zelfs pittig intens. Maar ze was gekomen! En het leek erop dat ze er zin in had. Yes!

Dus maakte hij dikke indruk met een prachtige plastic kroon die hij samen met zijn pak had besteld op Ebay. Dronken aankopen moest je omarmen, niet terugsturen als een of andere lame-o weam-o. De kroon deed ze even op, maar aan haar gezicht te zien zat de plastic diadeem constructie niet heel goed. “We delen wel,” besloot Tess, “Jij mag hem straks flaunten.” En dat vond hij dikke prima, wat Allen aangaf met dubbele duimpjes omhoog. “En nu punch!” Hij bood Tess een arm aan en leidde haar voor een kort moment naar de punch-tafel, maar helaas was het nogal druk op de weg. Hij liet haar los en draaide zich naar haar om. “Als je uit het zicht raakt, zie ik je aan de andere zijde!” En daar gingen ze. Perfect in sync. Als het dansen even goed ging als dit, dan werd dit geweldig.

Het tweetal prooste en wisselde wat woorden over de kleding, de drankjes, de versieringen. Allen gaf toe dat al dit gesparkle niet echt zijn ding was en Tess grijnsde duivels. “Hier, King Sparkles, dan pas je bij de omgeving.” Berustend zette hij de kroon op zijn rode haren en draaide een showend rondje en- HEY. Oookeyyy dan, wie dacht er nou weer dat het een goed idee was om te schreeuwen? Dat was vrij makkelijk te zien, want ze was niet echt uhm, subtiel gekleed.
Jep, duidelijk, het was Wren.
En ze was de.. nee, even voor extra nadruk: DE lelijkste prinses OOIT.
Allen begon te lachen en kon eigenlijk niet meer stoppen. Hij klapte haast dubbel en hoorde maar half wat ze zei. Met zijn hand moest hij z’n fancy kroontje tegenhouden om te voorkomen dat die viel, zo hard schudde hij van het lachen. “Je... Je-hahahaha, je bent een..” Hij kon het niet eens in één keer uit z’n bek krijgen. “Ahahaha, wat moet je voorstellen? Je bent.. Je bent- Hohohohuehue- En je wilt een, hahaha, een króón?! Wie denk je dat je bent? De-de friggin trollenkoningin?!?” Nee hij wist niets meer van zijn eigen uitdaging, dus dit was vooral hilarisch.

Tess stond een beetje afwachtend toe te kijken, maar toen Wren haar aansprak was het meisje niet van plan terug te houden. “Luxemburg.” Sprak ze droogjes toen Wren begon te gillen over waar ze vandaan kwam. “Waar kom jíj vandaan, de speelgoedwinkel?” Allen kwam maar gauw tussen beiden met een grote grijns. “Jaaa, dit is Tess!” riep Allen vrolijk. Het begon wel aan hem te knagen dat Wren opeens een prinses was. En een kroon eisde. Van hem. Die hij nog bij zich had ook. Zo veel toeval, kon het universum dat wel aan? Hmm. Hij had echt meer tijd nodig. Ofwel om na te denken, ofwel heel hard weg te rennen. “Eh, ja, Wren, ga jij even de punch opleuken? Beste barman skills!”

OOC: What even. Idk. Sassy Tess tho.