'till it hurts

Buiten zijn was chill, for a change. Het was iets opgewarmd door de zon, ook al hoorde dat eigenlijk niet op deze de tijd van het jaar. De jongen was naar buiten gegaan, achter het schoolgebouw het bos in gelopen, om vervolgens te shapeshiften naar zijn halve drakenvorm. Zijn paarse vleugels hadden hem de lucht in getild en daar bevond hij zich nu. Hij vloog een paar keer over het schoolgebouw heen, vooral dan om de luchtstromingen te testen. Hij wou niet ineens de zee in geblazen worden. Hij was sterk, maar niet zo sterk als een echte draak zou zijn. Zijn staart zwiepte achter hem aan, zorgde ervoor dat hij op zijn minst wel kon sturen in zijn vlucht. En zo zweefde hij een beetje rond, zijn paarse ogen op de grond gericht, op zoek naar iets interessants.

Want dat bleek toch wel een uitdaging te zijn op dit eiland. Nu goed, de mutanten waren wel interessant, daar niet van.. Maar de meesten waren zo op zichzelf gericht en niet echt de meest sociale types. Behalve dan een paar uitzonderingen, zoals die ene knul in de cafetaria. Die leek wel met iedereen te praten. Er waren er vast nog, maar ja, als nieuweling moest je die eerst leren kennen natuurlijk.  Niet dat hij die hier in de lucht zou vinden, tenzij er nog mutanten waren die konden vliegen. En natuurlijk zouden die er zijn, al bleken die allemaal een break te hebben genomen, want het luchtruim was verrassend leeg vandaag. Tenzij ze natuurlijk boven hem zaten, aangezien hij niet zo heel hoog kon vliegen. Zuurstof en stuff, you know.

Van uit zijn ooghoeken zag hij ineens een ander huisje staan, volledig uit hout gebouwd. Ow, nice, dat moest hij eens van naderbij bekijken. Hij klapte zijn vleugels in en liet zichzelf vallen. Op het laatste moment sloeg hij zijn vleugels uit, om zichzelf af te remmen, maar daar ging het mis. Er kwam net iemand van achter het hoekje gestapt, en hij knalde vol op de chick in kwestie. "Waah", Blurte hij uit, waarna zijn vleugels, staart en hoorns op slag verdwenen. Het enige dat nog op zijn recente halve drakenvorm wees, waren zijn vurige, paarse ogen. Rayan duwde zichzelf op en keek even neer op de brunette onder hem. "Ooit van voorrang aan rechts gehoord?" Merkte hij op, eigenlijk meer grappend dan serieus of gemeen bedoeld. Hij rolde van haar af en ging op zijn rug liggen. "Hashtag stargazing with bae", Grinnikte hij. Mooi ook dat het nog dag was en er letterlijk alleen maar wolkjes te zien waren in de lucht.

Zijn landingen waren normaal gezien wel minder rampzalig als deze. Alhoewel, landen op een chick, wie wou dat nu niet? Right, daar ging hij weer. Dit was waarschijnlijk niet de beste manier om een eerste indruk te geven. Ze keek hem eerst een beetje verward en geschrokken aan, waarna hij toch iets van een verrassing zag. Ja, waarschijnlijk om zijn ogen, die zouden de komende minuten die kleur wel aanhouden. Of iets langer, daar kon hij natuurlijk ook voor zorgen, ghehe. ‘Weetje, ik roep altijd als ik random uit de lucht kom vallen, moet je ook is proberen.’ Merkte ze lachend op. Okay, nu was het zijn beurt om verbaasd te kijken. "Okay, ten eerste riep ik wel degelijk iets, en ten tweede, heb jij er ervaring mee dan?" Vroeg hij nieuwsgierig, zijn interesse wel degelijk gewekt.

Dit eiland liep v o l met interessante mensen. Rayan liet zich van het meisje af rollen, want ja, ze moest eventjes niet bang worden van hem. ‘Moet ik met je naar de ziekenboeg of zo? Ik denk wel dat we die hebben, volgens mij ben je namelijk een beetje te hard tegen me aangeknalt.’ Merkte ze op na zijn woorden. De jongen grinnikte om haar voorstel. "Naah, I'm good. Het is hier trouwens interessanter dan in de ziekenboeg, volgens mij", Antwoordde hij, terwijl hij even opzij keek en zijn paars gloeiende ogen over haar gezicht liet glijden met een veelbetekenend glimlachje om zijn lippen. Ze was meer cute dan hot, maar wel zijn type. Hij had iets met brunettes, dat was wel een feit.

‘Noem ik je trouwens vallende ster of krijg ik een naam?’ Vroeg ze ineens, en hij haalde even nadenkend zijn hand door zijn warrige haren, waarna hij zich op zijn zij draaide en zijn hoofd er mee ondersteunde. "Vallende ster klinkt niet echt elegant", Zei hij lachend. "Ik ben Rayan", Stelde hij zichzelf toen voor, waarna hij haar weer nieuwsgierig aan keek. "En jij? Of noem ik je zacht onverwacht obstakel?" Grapte hij, right, heel creatief was het niet.. Maar daar moest ze maar eventjes mee dealen.

Ging ze hem nu even beschuldigen van het feit dat hij niks had geroepen toen hij tegen haar aan knalde? Want dan moest ze even naar de dokter om haar gehoor te laten checken. Of haar geheugen. Of allebei? ‘Dat zijn de details waar we even niet op letten ‘mkay? En, wel ja misschien een klein beetje. Je jat stiekem mijn trucjes om mensen te meeten.’ Zei ze op zijn woorden, waardoor hij in de lach schoot. "Stiekem werd ik gewoon ingehuurd om je een koekje van eigen deeg te geven", Zei hij geheimzinnig, terwijl hij kort zijn wenkbrauwen ophaalde. "Nee, just kidding, het was echt per ongeluk", Gaf hij toen eerlijk toe. En misschien omdat hij een heel klein beetje te enthousiast was om een speeltuintje voor 10-jarigen.

Maar goed, het kon alleen maar interessanter worden vanaf hier. Dacht hij toch. En hij was redelijk goed in mensen inschatten. Vooral hun houdingen tegenover hem dan. En alles aan haar houding vertelde hem dat zij evengoed geïnteresseerd was in hem. 'Misschien wel ja, dat moet ik nog uitmaken. Het is al wel veelbelovend.’ Zei ze speels. Rayan trok zijn mondhoek op in een scheef grijnsje. "Wel laat het me weten als ik niet aan je verwachtingen voldoe, dan zou ik nog proberen om extra m'n best te doen", Zei hij met een knipoogje. Ja, hij was openlijk aan het flirten, was dat misschien verboden op dit eiland?

Op een heel subtiele manier vroeg ze om zijn naam. Hah, vallende ster. Het leek op zo’n mislukte indianennaam. Alsof hij zijn quest naar mannelijkheid had verpest en hij de bijnaam ‘vallende’ kreeg in plaats van ‘schitterende’ of zoiets. ‘Je landing was ook niet echt elegant te noemen?’ Grapte ze, waarop hij even zijn tong naar haar uit stak. "Please, dat was deels jouw schuld hoor", Grijnsde hij vervolgens. Wat zei hij, deels? Helemaal volledig haar fout ja. Niet dat hij het haar kwalijk nam, integendeel. Ze mocht wel vaker onder hem liggen tbh.

Nu goed, hij stelde zichzelf voor met zijn echte naam, vroeg haar dan die van haar. ‘Dat klinkt alsof ik een gigantische Snorlax ben. No thanks, noem me maar Shay!’ Glimlachte ze. Was dat nu een pokémon reference? Maar Shay, dat klonk wel een naam voor een coole chick. 'Maar vertel eens, ben je hier al lang?' Vroeg ze toen uit het niks. "Nog niet zo heel lang nee. Twee dagen om precies te zijn", Gaf hij grijnzend toe, terwijl hij met zijn vrije hand door een paar plukjes gras zat te woelen. "En jij?" Kaatste hij terug. "Want ik raak nogal snel verdwaald hier.. Misschien kan ik jou dan komen zoeken om me de weg te wijzen", Vervolgde hij met een klein uitdagend glimlachje.

‘Gelukkig heb je nog humor kiddo.’ Merkte de brunette op. Kiddo? H e y. "Please, ik ben geen twaalf ofzo, alhoewel ik wel aangetrokken werd door deze speeltuin", Lachte hij. Nu goed, iedereen had wel zo'n inner child dat je neigingen gaf om van de glijbaan te gaan. Toch? Blijkbaar had ze wel verwachtingen van hem, en over het algemeen vulde hij die wel makkelijk in. ‘Extra je best doen mag altijd hoor bae.’ Zei ze, waarop hij zijn wenkbrauwen even op trok en toen speels glimlachte. "Staat genoteerd", Knikte hij. Oh, nu was het even zijn persoonlijke missie geworden om haar op zijn minst naar first base te krijgen. Want ja, waarom ook niet?

Al ging het bijna mis. Hoewel hij had gedacht dat ze zijn grapje wel zou waarderen, trok ze verbaasd haar wenkbrauwen op. ‘Misschien een klein beetje dan.’ Gaf ze uiteindelijk toe, waarop hij even kort lachte. "Dacht ik wel", Knipoogde hij, grinnikte nog even na. ‘Jij valt stiekem gewoon graag op chicks, niet waar?’ Zei ze lachend, waarop hij even zijn hand stil hield en haar mysterieus aan keek. "Ik val op babes", Corrigeerde hij haar. Dat hij daarmee ook jongens bedoelde, kon ze er misschien wel uit halen, of niet. Either way was het wel een compliment voor haar.

‘Heel erg is het niet  hoor,  je valt wel mee qua gewicht. Misschien kon ik je nog wel terug de lucht in werpen.’ Stelde ze hem toen gerust. Nu ja, gerust. "Mij teruggooien? Doe maar niet, ik ben niet goed in landingen.. Dat weet je", Grinnikte hij. Haar volgende vraag overviel hem een beetje, hij kwam ook zo uit het niks. Maar dat was altijd zo, vond hij dan. ‘Dus, twee dagen. Volgens mij heb ik je door. Rayan hm? Die R. Het is te toevallig, niet?’ Zei ze bedenkelijk. Ow. Ow damn. De jongen richtte zijn paarse ogen op het gras, wist al waar dit heen ging. ‘Rated R, is dat van jou?’ Vroeg ze toen rechtuit. Een grijnsje sloop op zijn gezicht. Hij keek weer op en keek haar geamuseerd aan. "Scherp van je", Grijnsde hij scheef. Hopelijk hield ze het een beetje stil, want serieus, het zou niet echt cool zijn als ze het aan iedereen ging rondvertellen. Dan kon hij er beter gelijk mee stoppen.

‘Al een paar maanden, denk ik. Lang genoeg in ieder geval om jou te kunnen rondleiden.’ Vervolgde ze toen casual. "Nice, dat moeten we sowieso dan een keer doen", Zei hij enthousiast. Rayan ging rechtop zitten, zijn armen rond zijn knieën, en keek vervolgens weer op haar neer. "Maar eh, die blog hé, ik wil jou er op zetten", Begon hij met een uitdagend grijnsje. Hij was toch al door de mand gevallen, kon hij evengoed recht door zee zijn. "Eén van de categorieën is hoe goed je bent in kussen so..", Hij maakte zijn zin niet af, trok in plaats daarvan vragend een wenkbrauw op, met een uitdagende blik in zijn paarse ogen.

Misschien zou hij op een bepaald moment echt nog van die glijbaan gaan. Hoe meer hij er aan dacht, hoe verleidelijker het werd tbh. Maar voor nu had hij betere dingen te doen. En datgene was Shay, al moest je dat dan ook weer niet te letterlijk nemen. Dan kwam het zo gemeen over. Hoewel hij echt een player was, hij ontkende het natuurlijk ook niet, gaf hij wel om zijn hookups. Als ze het zelf niet te awkward vonden, dan hield hij ze ook liever te vriend achteraf, you know. Om gewoon wat te chillen. Tenzij ze dat zelf niet wilden, en dat kon hij dan ook begrijpen. En respecteren. Hij was er wel makkelijk in tbh. ‘Heb je liever dan dat ik je opa noem?’ Grijnsde ze breed. "Denk jij alleen maar in uitersten ofzo?" Grinnikte hij geamuseerd. Bijna wou hij haar speels een duw geven. Hij liet het maar. Ze lag toch al op de grond dus.

Dat hij veel zelfvertrouwen had, bleek ook uit de manier waarop hij om sprong met zijn seksuele geaardheid. Het kon hem niet veel schelen dat mensen wisten dat hij ook op jongens viel. Voor hem was het allemaal gelijk. Hij haalde snel het positieve in mensen naar boven, vond karakter belangrijk. Natuurlijk ook looks, maar hij maakte geen onderscheid in gender of geslacht als hij iemand ging raten. Daarom was hij er ook zo los in bij het corrigeren van Shay. ‘Aye, even goed je valt graag en nogal hard.’ Lachte ze, en hij lachte met haar mee. "Dat klinkt inderdaad als mij", Lachte hij opgewekt. En hij bleef ook opgewekt, tot ze mentionde dat ze met hem ging gooien.

‘Maar dan kon ik je ook weer opvangen, of je misschien helpen met landingen. Weetje, we worden gewoon elkaars crashbuddies!’ Zei ze, waardoor zijn gedachten even naar iets heel anders schoten. Ja, crashbuddies klonk goed, zeker in zijn mening, ghehe. Oh god. "Weet je, leer me gewoon beter landen, dan oefen ik op jou", Knipoogde hij speels. Ja, hij wou wel meer op haar landen, maar dan niet hier en niet met zoveel kleren aan, if you know what I mean. You know what I mean. Het ging allemaal goed tot ze zijn geheim achterhaalde. Okay, misschien moest hij zich in de toekomst maar beginnen voorstellen aan de hand van zijn alias, dan was het minder obvious. Alsof ze zijn gedachten kon lezen, stelde ze hem snel genoeg gerust. ‘No stress bae, je geheimpje is veilig bij me.’ Zei ze, waardoor hij liefjes glimlachte. "Saaaafe", Grijnsde hij, waarna hij zichzelf overeind hees. Hij had nu toch niks meer te verliezen, dus ja.

Dan was hij maar weer zijn straightforward zelf. Haar mond viel er letterlijk door open, waardoor hij even moest grijnzen. Okay, was dat te recht door zee? ‘Daar zul je toch wel iets meer je best voor moeten doen hoor, ik wil namelijk niet bekend staan als een van die meisjes. Make it worth my while and then maybe...’ Knipoogde ze hem toe, waarna ze even haar hand door haar haren haalde. ‘En nee, je oogjes gaan je niet helpen om deze missie te doen slagen.’ Waarschuwde ze hem nog, waarop hij haar met opgetrokken wenkbrauwen aan keek. "Ten eerste", Begon hij, waarbij hij wat meer naar haar toe leunde. "Wat is er mis met een onbekende kussen? Het is niet dat je daardoor gemakkelijk bent", Zei hij, terwijl hij zijn handen op stak en met zijn vingers quote tekentjes maakte in de lucht.

"Alleen avontuurlijk en roekeloos", Zei hij op zijn beurt met een knipoogje. Rayan legde zijn handen terug op zijn knieën en keek haar opnieuw intens aan, liet de paarse kleur in zijn ogen nog eens extra opvlammen. "En ben je zeker tho? Deze oogjes doen wonderen hoor", Plaagde hij, al leunde hij vervolgens weer wat van haar weg. "Maar okay, hoe verdien ik het dan volgens jou?" Vroeg hij, weer rechtuit als altijd. Het was in zijn wereld gewoon normaal, en blijkbaar had zij er ook niet zo heel veel moeite mee, anders was ze by now al lang weg gelopen, right?

‘Als ik daar alleen maar om gaf was ik wel heel oppervlakkig hoor.’ Was haar reactie op zijn beschuldiging. Hij knikte even met een grijnsje. "Je hebt gelijk, en zo zie ik jou ook niet tbh", Zei hij nuchter. Het was wel zo tho, hij meende het echt serieus. Plus, hij had een goeie mensenkennis, vond hij dan van zichzelf. Dus hij zou er niet ver naast zitten. Ze zag er gewoon uit als een chill persoontje. Een beetje kinderlijk vanbinnen, maar dat was niet erg. ‘Trok het speeltuintje je trouwens aan?’ Vroeg ze vrolijk, en hij schoot even in de lach. "You got me", Gaf hij toe, knikte even naar het speelhuisje. "Zo'n dingen zijn ideale hangplekjes", verduidelijkte hij. Yup, daar zat hij bij hem thuis ook af en toe wel eens in.

‘Gelukkig verschillen we daar in niet al te hard.’ Zei ze, waarbij hij zich even probeerde voor te stellen hoe haar eigen landingen er dan wel niet uit zouden zien. In zijn hoofd was het alleszins al hilarisch. Al konden zijn landingen wel eventjes ook improvement gebruiken. Die moest hij dus een beetje oefenen. Op haar, als het even kon. ‘Zou je wel willen hm?’ Zei ze met een korte wenkbrauw wiebel. "Ik ga er niet eens om liegen babe", Grijnsde hij. Oh nee, zo was hij niet. Altijd upfront en zeggen wat hij dacht, zo zat hij nu eenmaal in elkaar. Of ze er mee om kon gaan, was een andere vraag, maar het zag er ergens wel goed uit.

Nu goed, even focus en zijn missie proberen te voltooien. Het zou iets moeilijker worden dan hij had gedacht, al vond hij een uitdaging natuurlijk ook niet erg. Ze wou zichzelf gewoon geen reputatie aan meten, iets waar hij dan voor zichzelf totaal geen probleem mee had. ‘Daar heeft iedereen een andere mening over, zeker op het eiland. Trust me dat ondervind je nog we.’ Waarschuwde ze, waarop hij zijn schouders op haalde. "Ik heb geleerd om me er niks van aan te trekken, van wat andere mensen denken", Zei hij, daarbij schemerde zijn zelfvertrouwen natuurlijk ook weer door.

Dat ze dacht dat zijn ogen niet gingen helpen, hah, goeie. Hij wist wel wat voor effect die hadden. Niet dat hij er mensen mee kon hypnotiseren, maar toch, het bleef altijd iets waar hij indruk mee kon maken. ‘You’re dangerous.’ Lachte ze, waarop hij even wel heel indrukwekkend zijn wenkbrauwen op en neer haalde. "I know", Grijnsde hij scheef. ‘Vertel me hoe het zit met die oogjes van je, dan mag je wel je kans wagen I guess.’ Stelde ze toen voor. Hah, easy. Zonder veel te zeggen stond hij op, keek haar mysterieus aan. "Het is een onderdeel van dit", Zei hij, waarna hij ineens grote, paarse vleugels had, een paarse staart met een scherpe vin en twee hoorns op de zijkant van zijn hoofd. "Ik ben een half draakje", Verklaarde hij. Zo, nu wist ze ook mooi hoe het kwam dat hij uit de lucht was komen vallen.

‘True that, ook de perfecte plekjes waar siblings niet aan denken om je te zoeken.’ Merkte ze op, waarop hij spontaan ook aan zijn eigen broer moest denken. Al was het meestal andersom, hij die Frey liep te zoeken omdat hij iets wou gaan doen maar dat de knul in geen velden of wegen te bespeuren was. "Uiteindelijk vinden ze je wel tho, daar zijn siblings voor", Grijnsde hij. Oh ja, hij had Frey iedere keer weer gevonden, om hem mee te slepen in zijn avonturen. Al was dat dan weer een heel andere kwestie geweest, hem kunnen overtuigen dat op avontuur uit gaan niet zo verschrikkelijk eng en gevaarlijk was. Alhoewel.

Een beetje je eigen ego opkrikken, daar was hij absoluut niet bang voor. En dat van haar er bij, for that matter. Hij maakte de opmerkingen gewoon zonder er twee keer over na te denken. Het was een deel van hem. ‘Je weet het anders wel goed te verwoorden hoor.’ Merkte ze op, en hij maakte even een gespeelde buiging, alsof hij voor een publiek zou buigen. "Jaren en jaren oefening", Grinnikte hij. Ja, nu wist ze dat hij net de reputatie had waar zij bang van was, maar zoals hij al eerder had gezegd, het kon hem weinig schelen. Als iemand op hem zou zitten haten, al was het online of in real, hij trok het hem gewoon niet aan.

‘Ben je al heel je leven zo vol zelfvertrouwen?’ Vroeg ze ineens spontaan. Hij schoot even in de lach, keek haar geamuseerd aan. "Het viel je dus op", Grinnikte hij. Zelfspot ftw. "Maar ja, ik denk het wel. Er is weinig dat mijn zelfvertrouwen doet wankelen, het is een deel van mijn persoonlijkheid net zo zeer als sommige mensen net heel verlegen zijn", Legde hij uit. Het was wel de waarheid tho. Je zou hem niet snel op onzekerheden betrappen. Ook niet om zijn mutatie. Misschien vond ze hem er wel afschuwelijk lelijk uit zien, met zijn vleugels, staart en hoorns, maar ook dat kon hem niet veel schelen.

Vol trots was hij geshift, want ja, met zijn mutatie was hij uiteraard ook heel blij. Meer zelfs, zonder mutatie was hij waarschijnlijk nooit geadopteerd geweest. Hoewel hij zonder mutatie misschien niet weggegeven was in de eerste plek. Oh well. Shay was mee op gestaan, en haar reactie beviel hem ten zeerste. Ze klapte in haar handen als een klein kind. Dat liet hem dan weer lachen. Serieus, ze was wel goed voor zijn abs tbh. ‘Dat is serieus al het coolste wat ik hier heb gezien hoor! Stiekem lijk je nu op een halve pokémon!’ Riep ze enthousiast. "Een pokémon? Okay, dat is ook nieuw", Grinnikte hij geamuseerd.

Uiteindelijk liet zijn draken attributen terug verdwijnen, keek haar verwachtingsvol aan. Hij liet zijn hand nog een keer door zijn warrige haren glijden en stapte toen dichter naar haar toe. Niet dreigend of dwingend, gewoon om de afstand wat te verkleinen. "Dat was dus mijn deel van de deal", Zei hij met een scheef grijnsje. Hij wou toch niks forceren tho, dus bleef hij netjes afwachten tot ze zelf de laatste stap zou nemen en haar belofte zou nakomen.

‘Je klinkt alsof je daar veel ervaring mee hebt.’ Merkte ze op, en hij knikte bevestigend. Er kwam alweer spontaan een grijnsje om zijn lippen. "Ik heb een oudere broer, Frey", Verklaarde hij. "Hij is net het tegenovergestelde van wat ik ben, super verlegen en overdenkt alles vijf keer voor hij iets doet", Grinnikte hij, geamuseerd door de herinneringen. "Dus hij verstopte zich altijd voor mij, aangezien ik hem altijd mee sleurde in de dingen waar hij bang voor was", Vervolgde hij. Ja, het zou vast komen omdat hij, in tegenstelling tot de knul, niet op hun vader leek. Wat ook logisch was aangezien ze niet hetzelfde bloed deelden. Maar dat bewees ook maar weer dat je zelfs familie kon kiezen, als het echt nodig was.

Uiteindelijk bevestigde hij ook even dat hij wel degelijk het soort jongen was die niet bang was om een reputatie te krijgen. Maar hij was perfect gelukkig zo, dus waarom zou hij er ook maar iets aan willen veranderen? Als zij nu weg wou gaan, dan zou hij dat snappen tho. Ze kon immers niet weten dat hij wel degelijk iets gaf om zijn hookups, hoeveel het er ook waren. Hij vond het perfect oké om achteraf gewoon vrienden te zijn, als iemand oprecht zijn interesse had gewonnen, dan wou hij dat natuurlijk niet zomaar kwijtraken. ‘Misschien moet je dat dan maar eens even oefenen met mij, weet je dan is het een win-win. Jij hebt soon perf landingen en ik geef soon niet meer zo veel om wat mensen van me denken.’ Zei ze, waardoor hij wist dat het wel chill was. Ze had dus niet de intentie om weg te gaan. "Als dat geen mooie deal is", Grinnikte hij geamuseerd.

De vergelijking met pokémon kwam wel degelijk onverwachts, maar oh well, het was wel cute dat ze er zo gepassioneerd door leek? ‘Kijk, basically ben je dus gewoon cool. En nee, dat zeg ik niet om je ego babe. Gewoon legit de waarheid.’ Zei ze, al vatte hij het natuurlijk wel op als een compliment. "Toch bedankt", Grijnsde hij, hij kon het toch niet laten tbh. ‘Pokémons zijn geweldig, dus als ik je er al eentje noem. Dan zit het wel goed hoor. Al mag je wel gewoon Rayan blijven noemen.’ Drukte ze hem nog op het hart, waardoor hij even begon te gloeien van trots. Hij had het wel mooi voor elkaar. "Spyro mag ook", Deelde hij haar mee, wist ze daarmee ook meteen zijn alias. Hij vond het sowieso fijner om zijn drakenvorm en zijn mensenvorm uit elkaar te houden met twee verschillende namen.

Maar goed, nu moesten ze even back to business hoor. Hij had zijn belofte gehouden, zijn deel van de deal in gelost. Nu was het maar zo fijn als zij dat ook deed. En ja hoor, met zijn subtiele opmerking (ahum) spoorde hij haar mooi aan om actie te ondernemen. Ze bekeek hem nog een laatste keer, waarna ze op hem af stapte en haar hand op zijn kaak legde. Rayan boog even voor haar gemak wat voorover, plaatste op zijn beurt zijn hand lichtjes op haar onderrug en beantwoordde zo haar voorzichtige, zachte kus. Na een korte tijd maakte hij zichzelf weer van haar los. "Hmm, not bad", Zei hij met een grijnsje, terwijl hij plagend zijn paarse ogen nog een keer liet oplichten. "Al denk ik dat je wel beter kan", Fluisterde hij uitdagend. Eens zien of Shay haar score nog wou verbeteren, ghehe.