I know it hurts you but I just can't leave it alone [OPEN]

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Met snelle passen liep de brunette over de gangen heen met een waarschuwende blik, want op het moment kon beter niemand proberen haar aan te raken of wat dan ook. Ze was er echt helemaal klaar mee, waarom probeerde iedereen haar het leven zuur te maken en sowieso wat deden nu net de mensen hier waarmee Aly ruzie had. Waarom moesten hun nu net ook toevallig mutanten zijn op hetzelfde eiland en moesten ze haar dwars zitten op haar kans om gelukkig te zijn. Niet dat Aly het zichzelf ook altijd even gemakkelijk maakte want ja zelf maakte ze ook altijd ruzie met iedereen, zelfs met Adrian maakte ze soms ruzie maar dat kwam gelukkig nog altijd goed. Dit zou nooit meer goed komen, Aurélia had zichzelf nu voor altijd gehaat gemaakt bij Aly en het kwam gewoon niet meer goed. Dat meisje roddelde te veel en nu werd ze ineens vreemd aangekeken door iedereen die het hele verhaal niet eens kende, die geen idee hadden wat Aly hierover te zeggen had. Iedereen leek er ineens van overtuigd te zijn dat ze vreemd ging over Adrian wat helemaal niet waar was, ze moest wel toegeven dat haar mutatie op James los te laten ook niet echt slim was geweest maar ze had het nooit verder laten komen. Ze voelde zich er ook schuldig over maar dat bleek niemand te begrijpen. Ze vroegen zich allemaal af wat hij nog met haar deed maar ze wisten helemaal niets en dat frustreerde haar enorm. Het kon haar ook even helemaal niet schelen maar de eerst volgende die haar besloot aan te kijken met zijn of haar veroordelende ogen viel ze gewoon letterlijk aan, dan pakte ze daarna haar straf maar alleen ze ging zich gewoon niet inhouden, ze zou niet stoppen.

Ze smeet haar schooltas agressief in een hoekje en begon heen en weer door haar kamer te lopen, ze moest ook nog steeds Adrian vertellen over de nieuwe regel over dat jongens en meisjes bij elkaar op de kamer mochten wanneer ze allebei achttien waren, en dat waren ze dus ze mochten ook bij elkaar op de kamer. Aly wilde ook niets liever want op het moment was hij de enige die ze nog wilde zien, al die andere stommelingen mochten van haar dood vallen. Urg, ze moest zichzelf echt even kalmeren voordat ze de spullen in haar kamer nog wat aan ging doen, of zichzelf. Het was niet gezond voor haar om zich zo te voelen want er gingen gewonden vallen, Aly bestond namelijk voor een groot deel uit agressie en dat was ook een van haar vele problemen. Het was ook echt maar goed dat ze alle drugs die ze had door de wc had gespoeld anders had ze daar ook weer naar gegrepen, al had ze eigenlijk wel beloofd aan Adrian om eerder naar hem toe te gaan dan iets anders stoms te doen. Misschien moest ze dan ook maar alvast onderweg gaan naar hem, was dat beter omdat hij haar wel uit deze gevaarlijke staat wist te halen, as always. Ze was alleen te koppig om dat idee ook echt uit te voeren omdat ze vond dat ze het zelf ook wel aankon, ze had helemaal geen hulp nodig. Uit haar kast greep ze sportkleren, want sporten kon haar soms helpen haar agressie kwijt te raken en dan werd ze tenslotte ook moe dus kon ze niets meer aanrichten bij de eerst volgende persoon, of niet zo veel in ieder geval. Ze kleedde zichzelf snel om en liep terug haar kamer uit om naar de sportschool te gaan.

Geluk leek aan haar kant te staan gezien ze niemand onderweg tegen was gekomen die besloot om Aly te gaan lopen veroordelen of wat dan ook, maar nu was ze gelukkig ook niet veel mensen tegen gekomen. In de sportzaal waren wel een paar mensen maar dat vond Aly niet erg, ze deed gewoon haar oordopjes in haar oren en begon op de band te gaan hardlopen. Ze bleef hier alleen maar een kwartier op rennen want binnen die tijd was het groepje weg gegaan, samen met wat zacht gepraat en wat arrogante blikken naar Aly, maar ze wist zich nog in te houden. Ze richtte haar blik gewoon weer naar voren en rende verder met een zucht. Zodra ze alleen weg waren en de deur dicht klapte stopte ze het apparaat om er vervolgens ook vanaf te stappen. Ze liep in haar eentje even door de zaal heen en het viel haar op dat de spiegels alweer gemaakt waren, of het waren gewoon splinternieuwe spiegels. Heel even bleef ze ervoor staan en bekeek ze zichzelf tot de twee metalen palen haar aandacht trokken die van de vloer naar het plafond gingen. Zachtjes ging ze even met haar hand over de paal heen en verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht. Zou ze het nog steeds kunnen? Ze trok het vest uit dat ze over de zwarte sport bh had aangetrokken, want haar mooie sport bh was stukgesneden en dit was maar een simpele zwarte die spotgoedkoop was geweest, en tja dat was niet echt iets waar Aly trots op was ofzo, niet zoals ze dat was op de vsx sport bh. Ze trok simpelweg de legging uit en gooide deze bij haar vest op de grond neer. Nog een keer keek ze om haar heen om er zeker van te zijn dat er niemand stond te kijken. Ze liep naar de radio toe en sloot deze aan op haar mobiel met de bluetooth waarbij ze het liedje Wicked Games van The Weeknd opzette, een liedje waarop ze vaak had moeten dansen en ze vond het ook een heel mooi liedje om eerlijk te zijn. Aly was een best goede danser maar er was maar een ding waar ze echt in uitsprong, waar ze echt zoveel in getraind had dat ze toch echt wel op een hoog niveau zat qua skills. Ze nam een diepe adem en sloot even haar ogen om al haar zorgen en woede gewoon van haar af te laten glijden. Sierlijk liep ze op de paal af en wist ze zichzelf weer in een soort trance te brengen waarop het alleen haar en de paal was, niemand anders aanwezig, al was dat natuurlijk ook echt zo. Ze draaide een rond om de paal maar al snel raakte haar voeten de vloer niet meer en draaide ze aan een arm een rondje om te paal, ging het nog steeds zo soepel als anders. Haar haar liet ze los en zwiepte ze sierlijk in het rond en af en toe keek ze naar zichzelf in de spiegel om alleen maar te zien hoe ze zelf weer er prachtig uit zag als ze om dat ding heen danste. Ze had er ook weer veel kracht voor nodig, dat merkte ze meteen maar ze kon het nog volhouden, dat lukte nog. Misschien moest ze dit ook weer vaker doen, moest ze er weer in gaan trainen en ze wist bijna zeker dat Adrian dat vast ook niet al te erg zou vinden, ze kon hem bovendien ook goed haar skills laten zien en de manier waarop Aly haar lichaam prachtig om de paal heen kon bewegen. Dit was waarom alle jongens in Italië weg waren van haar, dat en dat ze natuurlijk een mutatie had die hun helemaal gek maakte. Hier had jaren lang haar passie in gezeten en het was voor een tijdje misschien zelfs het enige echte positieve in haar leven geweest, het feit dat ze dit kon en er goed in was. Na eventjes besloot ze ook om naar de andere paal die er stond te gaan waar ze de rest van het liedje nog afmaakte tot ze uiteindelijk zichzelf op het einde weer op grond bevond en de muziek stopte..

performance

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Ze hoopte ergens toch echt niet dat iemand nu besloot te gaan trainen, ze wist dat de mogelijk zeker bestond dat iemand nu binnen zou kunnen lopen op haar, maar kon de verleiding ook niet weerstaan het daarom niet te doen. Het was bovendien ook prima mogelijk dat nu gewoon niemand echt de behoefte had om te trainen, dan kon ze de mogelijkheid maar het beste nu pakken. Haar kleren had ze gewoon op een hoopje gelegd bij de box in de buurt en zodra de muziek begon liep ze naar de paal toe. Eigenlijk hoopte ze maar dat ze de routine die ze vroeger nog best wel vaak geoefend had nog kende, maar dit leek haar nog redelijk goed af te gaan. Ze kwam er heel snel weer in en mede doordat ze zich er zo op inleefde ging het bijna automatisch. Het was daarom ook dat ze compleet niet meer lette op wat er verder in de kamer mocht gebeuren, er kon prima iemand nu naar haar zitten kijken zonder dat ze het zelfs ook maar een klein beetje door had. Ze keek alleen af en toe in de spiegel naar wat ze zelf aan het doen was maar voor het grootste gedeelte was ze daar ook eigenlijk niet mee bezig.

De muziek leek haar weg te nemen naar een andere plek, het bracht een soort rust over haar heen en een kalmte maar ze was zich nog wel redelijk bewust van het feit dat ze eigenlijk gewoon bang was. Haar hoofd had nogal wat overuren gemaakt en ze wist gewoon even niet zo goed meer hoe ze alles aan moest pakken. Het was wel een beetje overduidelijk dat ze Adrian liep te ontwijken, alweer.. Ze had hem beloofd dat niet meer te doen en gewoon eerlijk tegen hem te zijn maar weer koos ze voor de makkelijke weg uit, eentje die altijd uiteindelijk juist het minst makkelijk bleek te zijn. Nog steeds was het blijkbaar te moeilijk voor haar om rechtstreeks met haar gevoelens en frustraties naar hem toe te gaan, deze keer ook met dingen ze eigenlijk al wel aan hem had moeten vermelden. Ze durfde alleen niet zo goed meer, zeker niet vanwege dat stomme blog en het feit dat iedereen haar al leek te beschuldigen van vreemd gaan terwijl niemand wist wat er echt gebeurde, het was nog steeds niet juist wat ze had gedaan en het was een stomme actie geweest maar iedereen dacht dat ze verder was gegaan omdat Aurélia vast en zeker een leuk verhaaltje had opgehangen die nu de school door ging, en James had haar misschien ook nog wel geholpen. Ze was echt even helemaal klaar met die mensen, kon ze ook echt niet meer zien vandaag want dan kreeg ze nog een knokparty op haar naam.

Toch werkte dit heel goed om eventjes haar gedachten af te leiden en ze was er ook nog steeds erg goed in, het ging sierlijker en soepeler dan ze had gedacht en de routine voerde ze gewoon foutloos uit. Nah ja, heel af en toe maakte ze een klein mini foutje of ging het even iets minder soepel, maar hea het was alweer even geleden dat ze dit had gedaan. Dat ze daarom ook weer blauwe plekken zou gaan krijgen was ook zeker, dat voelde ze nu ook al wel, maar het kon haar even niets schelen. Dit was háár afleiding voor nu en het werkte dus ze ging even niet opgeven. Paaldansen zorgde er ook voor dat ze zich weer sexy voelde, iets wat ze de laatste dagen ook wel een beetje gemist had. Al begon er wel ook steeds meer emotie in haar op te komen, haar woede en agressie waren langzaam verdwenen en nu  begon ze zich meer eenzaam te voelen. Stiekem was ook nog steeds het overlijden van haar vader - en ook nog dat van haar moeder waar ze ook weer mee geconfronteerd was geweest - iets wat Aly moeilijk los kon laten, het had ook ergens nog een soort grip op haar en nu maakte het dat ze zich steeds verdrietiger begon te voelen. Zeker omdat ze niet zeker wist om er wel iemand was die haar vast kon houden, haar ouders waren er allebei niet meer, haar familie zat veel te ver weg van haar en ze had geen idee of Adrian haar nog wel wilde zien, hij had de roddels vast al weg gehoord. De muziek hield op en ze kromp even een klein beetje in elkaar. Ze probeerde sterk te blijven omdat ze geen tranen wilden laten zien. ‘Nou, ik wou dat ik dit eerder wist hoor.’ Hoorde ze ineens een stem vrolijk zeggen en meteen draaide ze zichzelf om, al hoorde ze eigenlijk al aan de stem dat het Adrian was. Ze keek hem even geschrokken aan, had hem hier zeker niet verwacht. ”Hee, Sorry,” Zei ze zelf ook redelijk vrolijk terug terwijl ze zichzelf van de grond af drukte en snel naar de radio toe liep om het volgende liedje dat begon af te spelen te stoppen. ”Ik was alleen eventjes aan het kijken of ik het nog kende..” Zei ze zachtjes maar wel een tikje zenuwachtig terwijl ze zich weer naar hem omdraaide. Zachtjes glimlachte ze naar hem maar begroette ze hem niet zoals ze anders gedaan zou hebben, simpelweg omdat ze niet goed wist wat ze moest doen. Hij leek wel vrolijk dus misschien wist hij nog wel helemaal niets? ”Sorry dat ik wat stil was de laatste dagen.” Zei ze zachtjes met een lieve glimlach waarna ze toch wat dichter naar hem toe liep en voor hem bleef staan. ”Hoe gaat het?” Vroeg ze aan hem en wow wat schaamde ze zich even voor die vraag. Hoe gaat het? Damn, dat was wel de slechtste manier om te beginnen. Dat liet ze zelf ook al snel wel merken door zuchtend weg te kijken. Ze kon zichzelf wel voor de kop slaan..

performance

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Ze vroeg het zich toch eigenlijk wel af hoe dit zo uit de hand had kunnen lopen, hoe het nu mogelijk was dat ze zichzelf weer in zo’n moeilijke situatie had weten te krijgen waarin ze weet niet wist wat ze moest doen om het goed te krijgen. Of eigenlijk wist ze dat wel, ze had meteen naar Adrian moesten gaan en hij had het van haar moeten horen, maar hier had ze veel te lang mee gewacht en nu had iedereen dat al voor haar gezien. Ze was ook echt gek als ze dacht dat hij er niet achter zou komen als hij het niet van haar hoorde. Natuurlijk zou Aurélia dit verhaal niet voor zich houden, die greep natuurlijk ook elke kans mogelijk om haar het leven zuur te maken. Wel en nu wist Aly niet zo goed hoe het er precies voor stond maar in ieder geval stond Aurélia aan de winnende kant. Ze had zichzelf al helemaal gek gemaakt met de meeste vreselijke gedachten, wist zich geen raad meer en voelde zich uiterst slecht tegenover Adrian. Daarom stond ze hier nu, stond ze hier te dansen zoals ze anders had gedaan om haar hoofd weer een beetje op orde te krijgen, misschien dat het haar dan ook wel lukte om Adrian weer onder ogen te komen. Moest ze nu gewoon eerst van de frustraties afgeholpen worden en zien dat ze weer een beetje helder na kon denken.

Dat hij stond te kijken, daar had ze geen idee van. Ze was zelfs even het idee kwijt geraakt dan iemand nu best binnen had kunnen lopen om haar te zien dansen. Toch was er ergens wel iets in haar wat hoopte dat hij het misschien zou zien, niet iemand anders maar wel enkel en alleen Adrian, maar langs de andere kant was ze nog steeds bang om hem onder ogen te komen, gewoon omdat ze wist dat ze dan iets uit te leggen had. Het was een mooie dansroutine, erg sexy en ze was daar zelf wel erg goed in. Nog steeds was het niet perfect voor haar, ze wilde nog veel beter worden, nog sterker worden en leniger om nog mooier om de paal heen te kunnen bewegen. Ze zou er wel weer voor kunnen trainen en met een beetje hulp zou ze ook heel ver kunnen komen, iets wat ze nog best wel heel graag zou willen. Zodra het liedje tot einde was gekomen kwam ze er dan ook achter dat Adrian het dus blijkbaar wel gezien had, iets waardoor ze stiekem ook een klein beetje kleur kreeg op haar wangen. Ze had eerder nog nooit aan iemand laten zien dat ze zo goed kon paaldansen, tenminste niet aan iemand waar ze veel om gaf en die haar ook als persoon goed kende. ‘Wel, volgens mij kan je het nog altijd even goed hoor.’ Zei hij met een cheeky glimlach die ze ook met een klein wat bescheiden glimlachje beantwoorde. ”Het kan beter,” Zei ze even schouderophalend. Stiekem vond ze het wel leuk om te weten wat hij ervan vond, omdat zijn mening altijd veel voor haar betekende. Wilde ze weten wat er in zijn hoofd omging als hij haar zo zag dansen.

Het werd al snel wel weer heel moeilijk, ze had geen idee wat hij wist en wat hij precies had gehoord, want elke roddel was weer een beetje verschillend, zo ging dat. Dat hij iets had gehoord was waarschijnlijk wel een feit want iedereen leek het zich wat aan te trekken, Aly werd ook constant beschuldigend aangekeken door mensen die hadden gehoord dat ze niet helemaal eerlijk was geweest in haar relatie. Ze had al wel ervaring met hoe het was om gehaat te worden door een aantal mensen maar dit raakte haar harder dan ze liet schijnen, diep van binnen deed het haar echt pijn om zo te worden aangekeken. Hij had even zijn schouders opgetrokken maar ergens kreeg ze daardoor het gevoel dat hij wel dergelijk een aantal van de roddels had gehoord, iets wat ook niet anders kon. Haar vraag hoe het met hem ging was misschien wel de slechtste manier geweest om dit gesprek mee te beginnen, vooral omdat ze allebei wel wisten wat er iets moest worden uitgelegd, door haar in dit geval dan. ‘Zullen we dat gedeelte anders maar even skippen?’ Hoorde ze hem zeggen en ze kon er even niets aan doen, ze bleef zijn blik ontwijken en als een geslagen hond draaide ze zich om, liep ze een paar meter van hem weg en ging tegen de tafel aan staan waar de radio op stond. ‘Ik ben laatst Aurélia tegen gekomen, en ze wist me enkele dingen te vertellen..’ Zei hij en nu keek ze hem ook weer aan. Hij had het dus van Aurélia zelf gehoord? Iets wat haar ergens boos maakte, want die bitch had net zo goed allemaal dingen erbij kunnen verzinnen, net zoals dat er ook een gedeelte was die geloofde dat Aly met de jongen in bed was gedoken, iets wat de grootste bullshit ever was maar goed. Hij keek nu naar zijn eigen handen en eventjes liet Aly zuchtend haar handen langs haar gezicht glijden. ”Adrian..” Begon ze met een moeilijke toon maar ze kon niet verder doordat ze niet goed wist hoe ze het nu moest uitleggen. ‘Is het waar? Zeg me dat het niet waar is Aly? Dat je niet bewust je mutatie hebt gebruikt op die gast en het voor me verborgen hebt gehouden?’ Vroeg hij haar op een vlakke toon maar door de kamer klonk het bijna als schreeuwen, iets wat ze nogal moeilijk vond om in te nemen. Lichtjes in paniek streek ze met haar hand door haar haren heen en ze wist dat ze nu gewoon beter eerlijk kon zijn, niet dat ze van plan was te liegen of het verder nog voor hem te verzwijgen. De wanhoop in zijn stem had haar even doen rillen. Weer liet ze haar ogen naar de grond doen afdwalen en de stilde zei eigenlijk al genoeg, samen met de schuld die gewoon van haar afstraalde in alles in haar houding. ”Ja, maar het is niet zoals zij het je waarschijnlijk heeft verteld, dat zijn allemaal leugens.” Zei ze terug waarna ze even kort twee seconde hem aankeek. ’Leg het me even uit, want ik heb me serieus voor genomen het niet te geloven tot ik je zag. Maar je bleef weg. Je kwam je zelf niet eens verdedigen terwijl je goed genoeg wist dat die roddel uiteindelijk bij me zou terecht komen. Ik kon niet meer ontsnappen aan al die mensen die plots medelijden met me toonden. Help me het verdomme begrijpen.’ Zei hij uiteindelijk en zenuwachtig beet ze op de binnenkant van haar wang terwijl hij sprak. Ze nam diep adem en probeerde zichzelf te kalmeren om vervolgens te knikken. ”Het was echt niets, hij deed gewoon heel vervelend en toen kwam Aurélia erbij.. Ik weet niet waarom ik het deed, misschien omdat ik het ergens niet kon hebben dat hij ineens haar aandacht gaf? Het was ook niet omdat ik graag zijn aandacht wilde, want dat was het niet maar het was gewoon Aurélia..” Legde ze uit waarnaar ze even gefrustreerd haar kaken verstrakte. ”Ze mag van mij echt dood vallen.” Vervolgde ze wat grommend waarna ze haar gezicht verder van hem weg draaide naar de onderkant van de spiegel. Ze keek hem al de hele tijd niet aan omdat ze weer opnieuw die woede in haar op voelde komen, weer behoorlijk hard eigenlijk. ”Nu denkt de hele fucking school dat ik met hem naar bed ben geweest terwijl dat gewoon fucking niet zo is.” Zei ze uiteindelijk waarbij ze heel wat woede eruit gooide en ook nog eens het flesje water dat ze mee had gekomen door de lucht gooide tegen de muur aan de andere kant aan. Hierdoor was een harde knal te horen en ze besefte zich nu hoe erg ze zichzelf weer aan het oplaaien was. Ze was met haar lichaam van de tafel af gekomen wanneer ze het flesje had gegooid en nu sloeg ze haar armen over elkaar en draaide ze zich helemaal weg van hem. Liep ze ook een klein stukje door richting de spiegel en moest ze de neiging onderdrukken het glas kapot te slaan. Met een blik vol emotie keek ze langzaam de spiegel in, je zag de woede maar ook hoe het haar pijn deed. Haar wangen waren wat rood geworden en haar borstkas ging snel op en neer door een wat versnelde ademhaling..

performance

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Ondanks dat ze het moeilijk vond het onder ogen te komen was ze langs de andere kant ook heel blij zijn gezicht te zien, omdat ze het altijd miste wanneer hij niet in de buurt was. Hij mocht het misschien wel niet weten want ze had hem misschien de laatste tijd hem dat wat weinig laten weten, maar het was echt zo. Het voelde voor haar nog altijd beter om hem dicht in haar buurt te hebben, dan wist ze zeker dat ze veilig was. Nu was dat niet helemaal zo maar dat was haar eigen domme schuld, dan had ze maar gewoon de ballen moeten hebben om gewoon rechtstreeks hem dit verhaal te vertellen. ‘Nou, ik vond het echt wel goed hoor.’ Zei hij vervolgens en er verscheen toch een iets grotere glimlach op haar gezicht. ”Ja?” Vroeg ze hem nog na met zachte stem. Het was echt niets voor Aly om ergens verlegen over te doen ofzo, maar het lag ook aan de situatie en alles wat er in de achtergrond speelde. Op het moment voelde ze gewoon zoveel onzekerheid. Ze snakte echt naar een stukje zekerheid, iets wat haar kon vertellen dat het allemaal goed zou komen en dat ze zich nergens zorgen over hoefde te maken. Ze wilde weten of Adrian nog steeds van haar zou houden, ook nadat ze iets had gedaan wat misschien net niet helemaal kon maar ze wilde hem echt niet kwijt. Haar hele wereld zou instorten als dat zou gebeuren, ze had ook geen idee of ze dat nu wel aankon, want op het moment stond ze al redelijk instabiel en een klein stootje zou alles om laten vallen. ‘Heb je nog meer talenten waar ik niets van weet?’ Vroeg hij vervolgens waarna ze haar schouder weer even ophaalde. ”Ik denk dat je daar dan nog wel achter zal komen?” Zei ze met een klein lachje.

Hier, naar dit moment had ze totaal niet uitgekeken, ze had het zelfs proberen te vermijden al was dat misschien ook wel het grootste probleem van alles. Het was nu eenmaal makkelijker geweest als ze meteen naar hem toe was gekomen maar op de een of andere manier was ze er te gefrustreerd over geraakt en voelde ze zich schuldig waardoor verstoppen haar een makkelijkere optie leek, ondanks dat ze zelf wel beter wist. Het was ook gewoon te dom om te denken dat Aurélia niet haar wraak zou pakken, want die lag voor haar gewoon voor het oprapen. Ze was er in ieder geval in geslaagd Aly het naarste gevoel dat ze ooit had gehad te geven, want samen met het overlijden van beide haar ouders wat nog steeds iets van verdriet in haar had achtergelaten werd dit haar wel echt bijna te veel. Ze probeerde Adrian duidelijk te maken dat als Aurélia hem verteld had dat er meer gaande was geweest, dit een leugen was geweest. Dat zou ze nooit hebben gekund, ze had bovendien de situatie voor haar doen prima onder controle gehad en als James aanstalten zou hebben gemaakt iets te willen doen had ze hem gewoon het zwembad in laten vallen. ’Het enige wat ze heeft gezegd was dat van je mutatie. Voor de rest heb ik haar de kans niet gegeven er over uit te breiden.’ Zei hij op een zachte toon, een toon die ze zelf een heel stuk fijner vond om naar te luisteren. Ze keek hem even bijna ongelovig aan, meer omdat ze wel verwacht had dat Aurélia een mooi verhaal opgehangen zou hebben.

Ze probeerde hem zo goed mogelijk uit te leggen wat er was gebeurd, waarom ze het had gedaan en ze hoopte dat hij het misschien zou begrijpen, al was dat misschien te veel gevraagd, zelf begreep ze het namelijk ook niet helemaal. Wel begon ze zich langzaam weer een beetje kwaad te maken, iets wat ze weg had kunnen stoppen in het paaldansen maar nu kwam het weer terug naar boven. ‘Als ze mag doodvallen van je, waarom trek je het dan zo aan dat ze een ander aandacht geeft? Ik bedoel, ben ik niet genoeg voor je want dat moet je het me even zeggen hoor. Ik voel me gewoon verraden Aly. Je bent niets komen zeggen ondanks we elkaar hadden beloofd dat we dit soort dingen gingen vermijden..’ Zei hij terug en eventjes keek ze hem kort voor een seconde aan met schuldige ogen die heel veel spijt hadden, wat ook echt zo was. Ze wist dondersgoed dat ze fout zat en dit deed haar dan ook echt pijn. Vooral ook om te horen dat hij zich verraden voelde, die woorden staken echt en ze begon bijna te huilen. ”Sorry, ik wilde niet.. Ik wil niet dat je je verraden voelt want het was nooit mijn bedoeling.. Ik had ook eerder naar je toe moeten komen, maar dat deed ik net en het spijt me heel erg.” Zei ze terug met trillende stem omdat de emoties even hoop opliepen door zijn woorden, maar ze wist het allemaal in te houden voordat ze in tranen uit zou barsten. Nee, in plaats daarvan begon ze haar woede uit te storten. Ze werd zo boos omdat het haar gewoon pijn deed en omdat Aurélia ervoor had gezorgd dat zowat heel de school hiervan af wist, dat de hele school haar nu zag als iemand die niet te vertrouwen was, terwijl ze de laatste tijd juist zo erg veranderd was in iemand die je misschien wel kon vertrouwen. Ze was ook vooral boos op zichzelf maar dat liet ze niet zo merken. Het flesje had ze even in de woede uitbarsting door de kamer gegooid tegen de muur aan en ze had zichzelf omgedraaid om verder naar de spiegels toe te lopen. Ze wilde het liefst gewoon haar vuisten tegen de spiegel aan slaan maar wist deze neiging nog net te onderdrukken, in plaats daarvan keek ze gewoon naar zichzelf en naar Adrian die op was gestaan en dichterbij was gekomen, iets wat ze in de woede-uitbarsting niet door had gehad. ’Ik heb mijn mutatie op haar gebruikt. Alleen om mezelf te bevrijden omdat ze me vast hield met haar telekinese. Er is niets gebeurd daar heb ik wel voor gezorgd, en uiteindelijk is Clyde tussenbeide moeten komen.’ Vertelde hij en even verstrakte haar blik en was er iets van fellheid in haar gezicht te zien terwijl ze hem aankeek via de spiegel, maar ze keek ook snel weer weg. Dit deed ook pijn en ze wist niet hoeveel ze nu nog aankon, ze had echt geen idee of ze het nog langer zou trekken. Het idee dat hij ook zijn mutatie op Aurélia had gebruikt vond ze ook echt niet leuk, dat was wel te zien. Ze wilde er ook eigenliik helemaal niet aan denken dus probeerde ze de gedachte weer weg te zetten, maar het hielp haar nog niet om beter te voelen. ’Can you please look at me?’ Hoorde ze hem fluisteren maar ze reageerde niet meteen. Ze bleef nog even in de spiegel kijken en voelde hoe ze langzaam verscheurd werd van binnen. Ze was boos en voelde zich tegelijk ook emotioneel breken van binnen. Uiteindelijk draaide ze zich wel op en keek ze hem aan in de ogen voor een lange tijd. Het was tegen haar zin in maar ze deed het wel en het kalmeerde haar ergens ook langzaam een beetje. ”Ik heb verder niets met hem gedaan, ben ook weggelopen voordat het echt uit de hand kon lopen.” Zei ze zachtjes maar de onrust was nog altijd in haar stem te horen en weer keek ze nu even weg. ”Ben je boos op me?” Vroeg ze nu met een ruwe stem maar er was ergens ook angst te horen, het was niet omdat ze bang was dat hij kwaad zou worden nu, eerder om hem te verliezen..

performance

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

‘Zou ik ooit tegen je liegen?’ Vroeg hij aan haar met een grijns en even schudde ze glimlachend haar hoofd. Ze wist zelf ook eigenlijk wel dat hij dat nooit zou doen en ze vertrouwde hem daar dan ook volledig in. Om hij haar nog vertrouwde was alleen nog de vraag, want ze zou het snappen als hij dat niet meer deed, eerlijk. Ze had iets voor hem verzwegen wat ze niet had mogen doen, ze kon het wel niet ontkennen want dat zou liegen zijn en dat was ook iets wat Aly dan ook helemaal niet zou kunnen, of toch niet bij hem dan. Liegen kon ze namelijk wel heel goed, ze was daar echt een ware queen in maar bij Adrian? Nee, tegen hem zou ze niet kunnen liegen en zelfs al zou ze dat wel doen, hij zou het dan vast wel zien. Maar nee, ze deed dat niet. Ze wist trouwens ook niet of ze nog meer talenten had die hij niet kende, ze hield dat niet echt bij om eerlijk te zijn, maar als ze er waren kwam hij er vast en zeker nog wel achter. Hij wist nu in ieder geval dat ze dit kon, iets wat hij toch wel hoorde te weten. Niet dat Aly dit nog vaak deed, sinds ze op het eiland zat had ze er niets meer mee gedaan, maar dat wilde ze misschien toch wel veranderen. Ze hoefde dit ook eigenlijk niet aan anderen te laten zien, wilde dit best wel geheim houden voor alleen Adrian om ervan te mogen genieten. ‘Dat mag ik maar hopen. Al je talenten exclusief voor mij alleen, ik kan me geen gelukkiger man voorstellen.’ Zei hij en even keek ze hem weer met een glimlach aan en streek ze even een lokje haar weg. ”Dat beloof ik, oké?” Sprak ze terug om toch soort van iets goed te maken met hem. Ze hoopte alleen dat ze zich wel aan deze belofte kon houden, maar daar zou ze dan wel even extra goed haar best op doen.

Ze voelde zich nog het ergst over het feit dat ze Adrian pij had gedaan met haar wat domme actie, of eigenlijk meer omdat ze het hem niet was komen zeggen. Het was tenslotte niet zo geweest dat ze iets van James had gewild ofzo, het had voor het grootste gedeelte te maken met dat ze een hekel had aan Aurélia en somehow had ze de neiging met haar in strijd te gaan. Ze was stiekem jaloers op haar geweest in het verleden al was die reden nu niet echt een reden meer, ze had zelf tenslotte haar ware nu ook gevonden, dus veel had ze niet meer om jaloers op te zijn. Nog steeds wilde Aly alleen nog zo graag bewijzen beter te zijn dan haar, iets wat haar dan niet met rust liet en dan ging ze stomme dingen doen die eigenlijk het tegenovergestelde bewezen. Ja, ze moest daar echt eens mee stoppen, beter nadenken over hoe ze Aurélia terug kon pakken zonder haarzelf alleen maar verder in de shit te werken. Dit was nu alleen niet haar top prioriteit, ze wilde eerst dat het weer kon kwam met Adrian want dat was vele malen belangrijker dan die trut. Ze wilde hem niet kwijt en als dat nu wel ging gebeuren doordat ze te druk bezig was geweest met haar oorlog met Aurélia was dat toch echt het domste wat ze ooit had gedaan, en ze zou het zichzelf nooit vergeven. Ze kon niet zonder hem, dat begon ze zich langzaam maar zeker ook steeds meer te beseffen want de angst wel nu wel echt te groot om hem te verliezen. ‘Waarom kwam je niet Aly? Was je bang dat ik boos ging zijn? Dat ik je wat zou proberen aan doen?’ Vroeg hij haar waarbij ze hem even kort met knipperende ogen aankeek, heel goed kon ze de tranen niet meer binnen houden en ze probeerde de wazigheid weg te krijgen. Het was wel niet lang tho, ze keek al snel weer weg. Oogcontact maken vond ze op momenten als deze altijd moeilijk, ondanks dat ze wist dat hij altijd wel graag had dat ze hem aankeek, ze probeerde het wel maar ze slaagde er niet in. ”Nee.. Ja maar ik weet wel dat je me nooit iets aan zou doen.. Ik was meer bang dat ik je kwijt zou raken, dat je alles zou geloven en me niet meer zou willen zien..” Zei ze zachtjes terug met haar gezicht naar de grond gericht. Nog steeds trilde haar stem van de emotie en het huilen wat erop zat te drukken, wat ze nog net wist achter de houden maar wel duidelijk hoog zat aan te komen.

Het nieuwtje dat hij ook zijn mutatie op Aurélia had gebruikt stak haar ineens heel onverwachts, ze had dat nog niet gehoord en ze had het ook niet echt verwacht. Stiekem kwam het ook door de jaloezie van vroeger die ze had gehad voor het meisje en daarbij vond ze het idee ook gewoon even helemaal niet fijn. Zij moest ook niets geprobeerd hebben, anders dan ging het even slecht aflopen met haar, for real. ‘Het spijt me. Er is echt niets gebeurd tho en dat zweer ik op alles wat me lief is.’ Vertelde hij haar en ze geloofde hem ook, dat hij het had moeten gebruiken om aan die stomme Telekinese te ontkomen snapte ze ook eigenlijk wel. Ze kon het hem dan ook niet zo zeer kwalijk nemen, niet zoals hij dat haar wel kwalijk kon nemen. Het was echt niet juist geweest, de reden was ook niet de beste geweest, het was gewoon egoïstisch van haar om alleen aan haarzelf te hebben gedacht. Ze liet het daarom van hem ook maar van haar af glijden, het had geen zin om daarom boos op hem te worden, wel op Aurélia maar die was hier nu niet. Uiteindelijk draaide ze zichzelf ook om wanneer hij haar had gevraagd hem in de ogen aan te kijken, iets wat ze eerst nog met tegenzin deed omdat ze met al die woede er nog net iets te koppig voor was. Toch wist ze dat ze niet boos op hem kon zijn, dat kon gewoon niet. Zij was verkeerd geweest maar hij moest echt niet geloven dat ze meer kwaad in zin had gehad, dat er iets gebeurd was met die James. ‘Ik geloof je Aly. Echt waar.’ Fluisterde hij nadat hij zijn handen op haar schouders had neergelegd, iets wat echt veel te goed voelde eigenlijk. Het was gewoon de aanraking alleen al die leek te werken als een soort verdoving op haar lichaam en geest. ‘Je hebt me al gezien wanneer ik boos was. Natuurlijk ben ik niet boos, nooit geweest. Eerder teleurgesteld maar het is niet erg..’ Vertelde hij uiteindelijk wanneer ze had gevraagd of hij boos was op haar. Iets wat ze had kunnen begrijpen maar dit antwoord stelde haar toch wel heel erg gerust, ze wist dat het alles nog lang niet oké maakte, dat zou het ook nooit worden maar ze vond het fijn om te horen dat hij niet echt boos was. Ze voelde zijn duim langs haar schouder glijden en heel even keek ze op in zijn ogen, smolt bijna even van zijn mooie ogen en die glimlach. Heel zachtjes en voorzichtig stapte ze wat dichterbij en sloeg ze haar armen om zijn middel heen. Ze legde haar hoofd op zijn borst neer en haar handen tussen zijn schouderbladen. Zachtjes maakte ze even vuisten van haar handen en trok ze zichzelf dichter tegen hem aan. ”Het spijt me echt heel erg en het zal niet weer gebeuren, ze zal nooit tussen ons in komen..” Zei ze nu en even leek het erop dat ze nu wel echt begon te huilen, het zat er gewoon zo op aan te drukken. ”Als er ook maar iets is wat ik kan doen om het goed te maken, ik doe alles voor je.” Zei ze vervolgens met een klein mini glimlachje en even trok ze haar bovenlichaam ook even een beetje weg om hem aan te kijken. Kort keek ze ook weer opzij naar de paal toe. ”Een private show misschien?” Zei ze vervolgens terwijl ze ook een klein grijnsje liet zien. Ze wilde het nog best wel nog een keer aan hem laten zien, dat was echt geen probleem, ze deed het met plezier. Kon ze gelijk nog een keer proberen of het beter kon en was het ook weer soort van trainen. Al zou ze hem ook niet echt een keuze geven, no matter what hij ook zei, ze wilde toch nog wel een routine uitvoeren, eentje alleen voor hem..

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Ze wist zelf ook heel goed dat ze moest veranderen hierin, ze moest haar leven niet laten lijden door anderen. Het was echt zo stom dat ze Aurélia die controle over haar had gegeven, dat het meisje Aly dingen kon laten doen die ze niet wilde doen was echt te gek voor woorden en dat moest stoppen. Dit kon bovendien ook echt niet meer gebeuren, ze voelde zich echt vreselijk voor wat ze had gedaan en dat ze niet naar Adrian toe was gegaan, daarbij vond ze het ook nooit leuk om ruzie met hem te hebben. Het liefst zou ze nooit meer ruzie met hem hebben al wist ze zelf ook wel dat dat een beetje teveel gevraagd was. Tenslotte betekende het niet altijd iets slechts want natuurlijk was het niet leuk maar wat als het hun niets kon schelen of als ze er geen energie aan wilden geven? Omdat het het niet waard zou zijn? Waar stonden ze dan als ze niet voor elkaar zouden vechten? Hij streek even zachtjes over haar wang en zachtjes duwde ze haar wang wat dichter tegen zijn hand aan. ‘Hoe onvolwassen denk je dat ik ben? Je weet dat ik eerst zou willen praten met je..’ Zei hij waarna hij zijn hand weer terug in zijn broekzak stopte. Nog steeds keek ze naar beneden en even knipperde ze met haar ogen en keek ze de andere kant op naar beneden. ”Sorry.. Dat weet ik en het was stom van mij om dat te denken. Ik zat fout.” Zei ze vervolgens en keek hem weer aan in de ogen, maar heel kort dan.

Uiteindelijk had ze een stap dichterbij gezet en sloeg ze haar armen om zijn middel heen, legde ze haar hoofd tegen zijn hals neer en voelde het even helemaal goed om te voelen dat hij ook zijn armen om haar heen sloeg. Zachtjes kroop ze iets dichterbij als hij haar ook bij zich hield met zijn armen. Daarbij ook even helemaal vergetend dat ze eigenlijk gewoon in ondergoed stond, ondanks dat haar bh dan wel een sport-bh was. Het kriebelde zachtjes hoe zijn vingers over haar blote rug streelde maar evengoed gaf het een geruststellend effect, net zoals het kleine kusje dat ze tegen haar slaap voelde. ‘Kom gewoon volgende keer naar me toe Aly.. Dat is het enige wat ik vraag.’ Zei hij zachtjes tegen haar terwijl ze met ogen gesloten genoot van de omhelzing. Ze knikte zachtjes met haar hoofd, bijna onmerkbaar. ”Dat zal ik doen.. Weet je, er is een nieuwe regel die het mogelijk maakt voor jongens en meisjes om bij elkaar op de kamer te mogen als ze dan 18 jaar of ouder zijn.” Zei ze heel zachtjes met een kleine vragende/hopende bedoeling erachter. Het leek haar op zich wel een goed idee, sowieso omdat ze gewoon niets liever wilde dan vaker bij hem zijn en het begon haar nogal eenzaam te worden zonder een kamergenoot, niet dat ze zo goed bevriend was geweest met haar kamergenoot maar het bracht toch altijd iets van gezelschap en nu was ze alleen. Tenminste ze hoopte niet dat Adrian nu nog te boos was in ieder geval, al hij wilde wachten kon ze dat ook begrijpen maar ze kon ook moeilijk nog zichzelf verstoppen als ze bij hem op de kamer sliep. Nu was ze niet van plan dezelfde fout nog een keer te maken maar zo was er meer zekerheid dat ze zich ook echt aan haar belofte zou houden.

Hij keek haar wat verbaast aan wanneer ze weer iets van afstand nam om hem aan te kijken en ook even naar de paal te kijken die voor de spiegels stond. Tja, ze begon het eigenlijk een klein beetje koud te krijgen van stilstaan vooral omdat ze niet zoveel aanhad, en dat was Adrian’s warmte net niet genoeg. Ze was ook nog niet helemaal klaar met wat ze wilde doen vandaag, ergens wilde ze nog wat meer doen en zeker nu Adrian hier stond. Hij had haar dan wel net ook kunnen zien dansen om de paal maar toen had ze er zelf geen flauw benul van gehad. ‘Volgens mij heb ik niet echt een andere keuze. Al wil ik nog een ding doen..’ Zei hij waardoor ze haar mondhoeken even optrok tot een glimlach en zachtjes haar hoofd schudde terwijl ze op haar onderlip beet, nee hij had inderdaad geen keuze. Opnieuw wilde ze wegkijken maar zijn hand op haar wang gaf haar die kans niet en genietend sloot ze haar ogen wanneer hij zijn lippen op die van haar drukte en het iets langer liet aanhouden. Ze legde even zachtjes haar hand op die van hem en streelde met haar vingers over zijn hand. ‘Ik hou van je oké. Je raakt me niet kwijt, nooit niet.’ Zei hij nog voordat hij haar los liet en met een vrolijke glimlach keek ze hem aan. ”Ik hou ook van jou, dat mag je ook nooit vergeten.” Zei ze nu gemeend waarna ze wegliep voordat ze nog helemaal emotioneel ging doen ofzo, want damn die gevoelens bij enkel en alleen die woorden. Ze liep eerst richting de deur en even keek ze uit de ramen om te kijken of er nog mensen rondhingen op de gang, maar er was nu even niemand te zien, beter. Om de sfeer iets beter te maken knipte ze het lichtknopje uit, die lampen gaven namelijk niet het mooiste licht en zonder was het een stuk beter, genoeg licht was er namelijk wel van buiten en ook van de ramen naar de gang, die waren wel niet zo groot dus iedereen die langs kwam lopen zal hun niet zo snel opvallen. Sierlijk liep ze terug en keek ze Adrian weer even met een glimlach aan. ”Ready?” Vroeg ze hem terwijl ze met een klein grijnsje langs hem heen liep naar de box toe.

Ze drukte op haar mobiel een liedje aan waarop ze wel redelijk freestylen naar haar mening, het had een beat waar ze wel iets mee kon. Het duurde niet lang voordat het geluid de ruimte vulde met het liedje van Ed Sheeran die Make it Rain heette. Somehow had ze echt iets met dit liedje, nu hield ze sowieso wel van muziek van Ed Sheeran maar deze haalde wel wat emotie in haar naar boven maar ze vond het toch ook soort van echt een sexy liedje, dus vandaar. Op de maat liep ze naar de paal toe en wachtte ze tot het goede moment om zichzelf op te trekken van de grond. Het was eigenlijk haar doel om haar eigen kracht weer een beetje uit te proberen, dus geen snelheid ofzo maar echt puur met hoe lang ze het vol kon houden en hoe sterk ze hierin nog was. Ze maakte wel eerst nog wat rondjes om weer even warm te draaien en natuurlijk wat te teasen want hallo Adrian stond te kijken, dan wilde ze toch wel even laten zien hoe mooi en sexy ze kon zijn als ze dit deed, ghehe. Niet voor niets dat Aly in Italië de aandacht wel veel getrokken had, zelfs zonder haar mutatie, al zou het nu wel echt alleen voor hem zijn. Ze liep ook nog een klein stukje even naar de spiegel toe waar ze dan teasend even voor heen en weer stapte. Stiekem was er ook wel een klein deel van de lyrics die toch ergens wel betrekking op had, de zonden van haar vader en de pijn van haar moeder hadden ook nog altijd een soort grip op haar, het lag bij haar dan misschien iets anders dan wat er bedoeld zou worden in het liedje maar dat maakte haar niet uit. Zij ging gewoon door met waar ze mee bezig was en inmiddels begon ze haar skills en kunstjes aan de paal te laten zien, met tussen door nog weer wat grondwerk waarin ze ook goed was om ook door te gaan met wat teasen enzo, alsof alles wat ze deed aan de paal nog niet genoeg was. Ze keek dan ook af en toe Adrian aan met een kleine gemene grijns op haar gezicht maar was daarnaast ook heel geconcentreerd bezig. Het verbaasde haar wel een beetje met hoe makkelijk alles nog ging, ze was nog niet de kracht in haar armen, buik en benen kwijt geraakt net zoals dat ze nog steeds behoorlijk lenig was. Niet super want het was wel een klein beetje afgezakt, maar veel niet. Ze kon het nog wel, ze voerde alles goed uit en kon blijven hangen. Uiteindelijk liet ze zich wel weer op de grond neerzakken maar het liedje was nog niet helemaal afgelopen. Ze kwam sierlijk weer overeind en zette zichzelf met haar rug tegen de paal aan, keek Adrian nieuwsgierig aan terwijl het liedje afliep, waarna dan automatisch een ander liedje af zou gaan spelen.

performance (Je moet het filmpje op 2 seconden zetten voordat je het liedje aanklikt, dat loopt die precies goed)
Song (Je moet op de vierde link klikken, met het plaatje van het album. Het lukt mij telkens niet zo goed om het goed te krijgen vanuit de filmpjes naast elkaar maar als ik deze snel aanklik en dan het andere filmpje op twee seconden komt het vaak wel goed) :)

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Ze wilde niets liever dan gewoon elke nacht de mogelijk te hebben om tegen hem aan te kruipen, hij moest ook wel weten dat ze dat graag deed want als ze de kans kreeg dan kon hij ook niet ontkomen dat ze tegen hem aan kroop. Al was het alleen maar omdat hij voor haar warmer aanvoelde - nu was het ook bewezen dat jongens meer bloed in hun lichaam hebben en dus een tikje warmer zijn dan meisjes - maar dat was niet alleen het geval, het was ook echt omdat ze van hem hield en om zijn armen om haar heen te voelen was gewoon the best thing ever. Dat zou ook nooit gaan wennen, het zou altijd gewoon zo goed aan blijven voelen, net zoals nu. Het zou misschien ook beter voor hun zijn omdat het hun toch weer iets dichterbij trok en dat was ook iets wat Aly eigenlijk best wel heel erg nodig had. Er was dus geen twijfel in haar hoofd of iets waardoor ze het niet zou willen. Adrian leek even verbaast door het plotselinge voorstel om samen op een kamer te gaan, of eigenlijk een heel stiekem voorstel dan. ‘Ben je daar wel zeker van? Ik wil je niet verplichten tot zoiets weetje.. Plus, zie jij dat wel zitten? I mean, privacy en zo is nog best wel belangrijk. Het is wel een goed idee want dan zie ik je weer, maar alsnog je moet je niet verplicht voelen of wat dan ook.’ Zei hij terwijl hij haar aankeek en even zachtjes een lokje haar weg streek. Ze glimlachte terug naar hem en knikte zonder enige twijfel met een zacht instemmend gemurmel. Haar hand had ze even in zijn hals gelegd en zachtjes aaide ze met haar vingers in zijn nek. ”Ja, ik wil dit.” Zei ze zachtjes met een glimlach. ‘Maar als je het echt wil, wie ben ik dan om je te overtuigen van iets anders? And I like to wake up next to you.’ Zei hij met een grijnsje waardoor ze hem eentje terug schonk. Aawh, ja dat wilde zij ook wel heel graag eigenlijk, ze zag dat wel zitten om elke dag naast hem wakker te worden. ”Dan is dat dus besloten?” Vroeg ze met een vrolijke glimlach waarbij ze haar hoofd even schattig scheef hing, al een kleine puppy die haar baasje vroeg om naar buiten te gaan of om te spelen.

Haar plotselinge wending leek hij ook niet helemaal verwacht te hebben, ze besloot namelijk nog een nummer te doen en hem nog een kleine show te geven maar deze keer wist ze dat hij keek. Ze wilde hem dit laten zien omdat het toch een stukje van haarzelf was. Het betekende somehow best wel veel voor haar gezien dit een lange tijd het enige was wat ze had om trots op te zijn, dat en haar mooie uiterlijk. Nu zou ze dit aan Adrian laten zien, iets was ze misschien ook eerder wel had kunnen doen maar ze was er al niet meer bezig mee geweest. Het was door de spanning en het feit dat hier toevallig een paal stond die er geschikt voor was dat ze weer wat had gedaan. De lichten in de kamer van de fitnes ruimte waren verduisterd, daar had ze even voor gezorgd omdat het er mooier uit zou zien. ‘Veel keuze heb ik niet dus ja?’ Sprak de jongen geamuseerd en ze kreeg ook nog even een brede glimlach te zien, iets wat haar stiekem toch wel heel blij maakte. Ze gaf hem een mysterieus glimlachje terug en drukte de muziek aan waarna ze op de paal afstapte. Deze routine had ze niet geoefend, het was gewoon een freestyle eigenlijk maar ze had al wel eerder op het liedje gedanst dus ze kende het wel heel goed. Haar glimlach verdween al snel en ze kwam meteen in haar rol te zitten, heel af en toe keek ze met een licht grijnsje naar Adrian wanneer ze hem aan het teasen was. Zelf wist ze ook heel goed dat ze hem nu aan het pesten was, dat was ook wel een klein beetje de bedoeling dan. Ze wilde dat hij haar wilde, net zoals zij hem wilde. Ze was er namelijk al helemaal van overtuigd dat ze met niemand anders verder wilde dan met hem, hij was echt de enige voor haar en dat mocht zij hem nu ook wel eens een keertje duidelijk maken. Hij deed zoveel voor haar, had zoveel geduld met haar stomme gedrag soms en het was echt wel een wonder dat hij niet al een eind had gebracht aan hun relatie - vond zij dan - dus mocht ze hem dan niet eens een keer laten zien hoezeer zij dat waardeerde? Ze wilde niet meer wegrennen, want dat was alleen maar omdat ze bang was. Nee, de komende dagen zou ze even alles alleen om hem laten draaien, zou ze de rest even laten liggen voor hem.

Ze maakte niet het hele liedje af en stopte ergens wat voor het einde om vervolgens weer overeind te komen en hem afwachtend aan te kijken. Hij stond met zijn armen over elkaar en kwam haar kant op met zijn hand over zijn wang wrijvend, iets waardoor Aly even een licht verwarde/angstige blik in haar ogen kreeg. Vond hij het niet leuk? Was het niet goed? Wat had ze fout gedaan? Moeilijk schoot ze even snel een seconde met haar blik weg en snapte ze het niet helemaal, het was niet de reactie die ze had verwacht. Zoekend naar een verklaring keek ze hem in de ogen aan zonder dat ze iets durfde te zeggen. Tot ze iets in zijn gezicht zag veranderen en hij blijkbaar zijn kleine act niet meer vol kon houden. Opgelucht zuchtte ze even en kwam er zo’n typische grijns op haar gezicht van iemand die haar lach moest inhouden, en iemand die zichzelf betrapt voelde omdat ze er ook gewoon ingetrapt was. Ja oké, daar had hij haar even te pakken, dat moest ze toegeven. Hij wist haar echt even te laten schrikken. Met een glimlach op haar gezicht sloot ze haar ogen wanneer hij met zijn lippen dichterbij haar oor kwam en zijn handen op haar heupen legde. ‘Ik denk dat ik je steeds leuker en leuker vind babe.’ Zei hij lachend waardoor Aly er niets aan kon doen dat haar mondhoeken automatisch een beetje omhoog trokken. Het deed altijd goed om zoiets te horen want het bracht haar altijd meer zekerheid. Zachtjes gaf ze hem een kusje op zijn kaak en legde ze ook haar handen op zijn middel neer. ”Daar doe ik het toch ook voor?” Vroeg ze wat lachend terug. ‘Nee, for real dit was even onbeschrijfelijk oké?’ Zei hij vervolgens en even legde ze haar hoofd tegen de paal aan. Keek ze hem aan terwijl ze toch redelijk dichtbij hem was, maar niet te dichtbij ofcourse. ”Ik was even bang dat je het niets zou vinden.” Gaf ze dan toch maar toe met een glimlachje, want het was echt zo hoor, hij had haar even goed laten schrikken. Haar handen gleden even verder zijn rug op en zachtjes trok ze zichzelf dichterbij tot een knuffel. Ze had haar hoofd weer tegen zijn hals neergelegd en genoot gewoon even van dit, gewoon bij hem zijn. Zachtjes gaf ze hem nog een kusje in zijn hals waarna ze hem ook weer een op zijn lippen gaf. ”Misschien kunnen we alvast stiekem verhuizen? Ik kan het bed van mijn oude kamergenoot ook tegen die van mij aanschuiven en dan kan je bij mij intrekken, als jij dat ook wilt?” Vroeg ze hem uiteindelijk met een glimlachje..

My temper's always on the loose
I made a vow to forget her, forget her

Natuurlijk was het haar bedoeling wel een beetje geweest om hem te pesten, ze wist zelf ook wel dat wat ze deed nu eenmaal onweerstaanbaar was voor de harten van mannen. Nou ja, dat was het in Italië sowieso wel het geval geweest, dus het zou hier nu vast wel niet zo anders zijn? Right? Ze zag hem stiekem wel wanneer ze af en toe eventjes naar hem keek tijdens de routine, en toch liet ze zich nog steeds door hem laten schrikken. Wauw serieus, dat was wel even niet haar meest slimme actie van vandaag maar goed. Het was dus niet zo en ze kon dus ook weer gerust ademhalen, ze had het ook serieus niet leuk gevonden hebben als hij er ook niet een klein beetje door werd aangezet. ‘Soms ben je echt wel gemakkelijk beet te nemen.’ Grinnikte hij even waardoor ze hem een licht beschaamde glimlach schonk. Ja oké hij had haar dus echt even beet genomen. Wel werd ze gelukkig alweer snel blij doordat ze door hem dichter tegen hem aan getrokken werd en ze gaf hem hier even een kusje voor in return. ‘Ik dacht dat je het meer deed om me te pesten you know.’ Zei hij vervolgens met een pruillipje waardoor ze even moest lachen. Ja echt wel, eigenlijk deed ze het gewoon daarom. Ze aaide hem even langs zijn gezicht en keek hem wat betrapt aan. ”Shit, volgens mij heb je gelijk.” Zei ze zachtjes lachend terug met een glimlach, om hem alweer even te pesten. ”Een klein beetje dan.” Zei ze er nog met een liefig glimlachje achteraan. Alhoewel, misschien toch wel iets meer dan een klein beetje dan.

Zachtjes streelde Adrian over haar blote rug heen, waarmee hij haar dus eigenlijk ook gewoon terug pestte want dat zorgde bij haar voor een tintelend gevoel, niet onaangenaam tho. Nee, maar ze moest er wel bijna van huiveren, ook niet bepaalt op een slecht manier dan. Zij stond daarbij ook nog eens gewoon in haar ondergoed en een sport bh terwijl hij daar in zijn kleren stond, hoe oneerlijk was dat? Toch kon ze op het moment zeker niet klagen, want deze momenten waren wel de beste. ‘Je hoeft helemaal nergens bang voor te zijn.’ Vertelde Adrian haar zachtjes terwijl hij zijn voorhoofd tegen die van haar liet aanleunen en hij haar een warme glimlach liet zien. Zachtjes ging haar borstkas in een rustig tempo op en neer door een kalme ademhaling. Het was nog steeds wel heel grappig dat Adrian eigenlijk gewoon de enige was die het voor elkaar kreeg haar op deze manier te kalmeren. ”Gelukkig maar,” Zei ze even zachtjes met gesloten ogen. Al begon nu toch zachtjes haar hartslag toch weer iets omhoog te gaan en kwam ze langzaam weer iets naar voren met haar hoofd om hem opnieuw een kusje te geven, deze keer alleen veel meer verlangend dan de vorige. Ze verplaatste alleen heel eventjes ook naar zijn nek en voelde hoe hij een beetje ineen kromp, iets wat haar aanzette om hem daar nog een paar kusjes te geven voordat ze hem weer een kusje op de mond gaf. ‘Je wilt mij op een afdeling vol meiden steken?’ Zei hij wat lacherig op haar voorstel om hem bij haar in te laten trekken. Haar gezicht vertrok meteen bedenkelijk en ze fronste haar wenkbrauwen even voor de grap. ”Hmmm Ohja.. Dan mag je gewoon niet over de gangen lopen zonder mij en zul je je maar moeten gedragen.” Drong ze hem zachtjes lachend op. Ja, hij moest zich maar gewoon gedragen, al twijfelde ze er ook geen seconde aan dat hij dat wel zou doen. Ze zag hem nog niet zo snel flikflooien met elk ander meisje die hij daar zou vinden, daarvoor waren ze wel trouw genoeg aan elkaar.

‘Nee, we zullen het zo doen en dan verhuis ik mijn kleren wel en alles.’ Zei hij met een brede grijns waardoor ze hem vrijwel meteen ook grijnzend aankeek. Yes, dan was het voor haar ook eindelijk weer doei eenzaamheid in haar kamer en deelde ze die ook nog eens met de meest geweldige persoon van wie ze het meest hield van alles en iedereen. Ze keek hem vrolijk aan en knikte eventjes. ”Oké dan,” Zei ze met een glimlach waarna ze zichzelf uit zijn grip wist weg te wurmen, straks mocht hij haar wel weer zo lang vasthouden als hij zelf wilde. Wachten wilde ze niet want ze wilde dit veel te graag. Ze liep weer even weg om haar legging over haar onderbroek aan te trekken en haar vest weer aan te trekken over haar sport bh. De muziek drukte ze uit en ze nam haar mobiel en tas weer mee. ”Dan zie ik jou zo weer?” Vroeg ze met een glimlach waarbij ze hem nog een klein kusje gaf, veel te klein maar goed, daar hadden ze dus straks wel weer tijd voor. Daarnaar vertrok ze de deur uit met nog een uitdagende blik achterom om vervolgens naar haar eigen kamer toe te lopen.

Daar aangekomen begon ze meteen met een beetje opruimen van kleren, want hoewel ze normaal gesproken best wel netjes was lag er nu best wel een rotzooi aan kleren. Ze stopte alles in een wasmand en zette deze in de hoek neer waarna ze begon aan de twee bedden die wel aan elkaar geschoven mochten worden. Het zou toch wel niet zo zijn dat ze allebei apart in een bed gingen slapen, dat was gewoon absurd als ze makkelijk van die twee bedden een tweepersoons konden maken. Nu moest er alleen wel geen spleet tussen komen want daar kon Aly zich dan echt dood aan irriteren, dat deed ze namelijk altijd met spleten of vouwtjes in het dekbed. Hetzelfde gold trouwens voor zand, kruimels en andere vervelende dingen aan of op een bed waardoor ze dan echt niet kon slapen. Ze schoof de bedden daarom goed tegen elkaar aan en desnoods zou ze nog touw binden om de poten om spleten te voorkomen. Lichtjes vermoeid door het schuiven keek ze uiteindelijk naar het resultaat en was ze daar eigenlijk best tevreden over, dus dat was dan wel goed. Ze zette haar muziek weer aan via de bluetooth radio en het liedje ‘Suffer’ van Charlie Puth begon af te spelen waarna ze zichzelf omdraaide waarbij ze met haar rug naar de deur toegekeerd terwijl ze haar legging weer uittrok. Hetzelfde gold al snel voor haar vest maar ook voor de sport bh die ze verving door een andere normale bh, of eigenlijk was dat ook niet de juiste verwoording want natuurlijk was het wel een victoria’s secret bh. Rustig maakte ze achter haar rug de sluiting vast en pakte ze een klein geruit bloesje van het kastje naast haar die ze daar had neergelegd. Deze liet ze over haar armen glijden maar voordat ze de knoopjes dicht kon maken hoorde ze iets. Zachtjes gleden haar mondhoeken omhoog, ze had geen idee hoe lang hij daar alweer had staan kijken maar wist nu wel zeker dat hij daar ergens zou staan nu. Dan was dat bloesje misschien ook een waste of time maar daar kwam ze dan nog wel achter, eerst wilde ze even wachten tot hij naar haar toe zou komen..

outfit