[Open]Stay or Leave, it's that simple.

Zomervakantie, wauw. Ze werd zo wel erg lui. Normaal was ze nog wel in de sportschool te vinden, of aan het vliegen. Maar wow, nu niks verplicht was en ze eigenlijk elke dag nog wel ‘even’ kon blijven liggen.. had ze die kans elke keer genomen. Ze was al even bij het strandfeest wezen kijken, beetje dansen enzo. Whatever. Ze kon wel wat beging gebruiken. Het was niet extreem heet weer buiten dus een stukje vliegen kon geen kwaad he? Ze trok een simpel wit hempje aan waarbij ze haar vleugels kon uitslaan en naja.. had je schoenen nodig als je ging vliegen? Nope. Zoals gewoonlijk opende ze haar raam en sprong ze eruit waarna ze meteen haar vleugels uitsloeg en eerst een snoekduik naar beneden maakte. Net boven de grond draaide trok ze op en sloeg een keer hard met haar vleugels. Het maakte meteen zoveel vaart dat ze als een speer omhoog schoot. Maar hoe hoger ze kwam hoe kouder het werd.

Dus hoog bleef ze niet, ze keerde vrijwel meteen terug naar beneden en ging zoals ze wel vaker deed op het dak zitten. Ze keek even voor zich uit tot ze in de verte iets op merkte. Te grote vleugels om van een vogel te komen. En zwart, dus waarschijnlijk een gevleugelde mutant, just like her. Dat was meteen de trigger om zichzelf af te zetten van het dak en die kant op te vliegen. Jaja stalker modus aan. Ze vloog richting de bomen waar ze het had gezien maar bleef laag om niet meteen gezien te worden. Ze zag uiteindelijk de jongen met de zwarte vleugels staan tussen de boomtoppen. Ze keek even toe tot ze hem uit de boom zag vallen door een tak die brak. Iets waardoor ze haar lach niet kon inhouden. Maar ze hield het wel voor zichzelf, dat lachen. De laatste keer dat ze om een blunder van een ander had gelachen was ze in de ziekenboeg beland. Dat had ze liever niet weer, en ze zag ook niet bepaald een Maurim in de buurt die haar dan zou kunnen redden. Ze zag eigenlijk niemand in de buurt.

Maargoed, om dan niet iemand te gaan uitlachen kon ze beter gaan checken of hij oke was. Ze vloog richting de blonde jongen toe. Naast hem geland -iek op blote voeten-  strekte ze haar reusachtig witte vleugels uit en hield ze daarna maar op haar rug. Vleugel show-off mocht wel toch? Zijn vleugels verschilden niet echt van die van haar kwa grootte. Die conclusie had ze van een afstandje getrokken, zijn vleugels waren al weg. “Gaat het?” vroeg ze dan maar je kon duidelijk merken dat ze er wat lacherig over was. “Ik zag je vallen” zei ze waarbij ze haar lach wat meer probeerde in te houden. Dat was zo typisch. Ergens weer over terugdenken en alsnog weer stuk gaan.

Outfit - Ketting

De gedaante met vleugels in de verte had haar aandacht getrokken. Altijd leuk, iemand die kan vliegen. Ze wist zeker dat er veeeel meer vliegende mutanten waren. Toch, was ze er nog niet veel tegen gekomen. Alsof ze de enige was ze vaak de lucht in ging, het lucht verkeer was namelijk nooit druk. Daarom kon ze ook niet snel genoeg afvliegen op datgene wat samen met haar het luchtverkeer vormde. Samen vliegen was leuker dan alleen, duhh. Behalve als iemand naar beneden viel ofcourse, dat had ze ook meegemaakt. Wat had ze niet meegemaakt? Nou alleen maar rare dingen in haar beleving. Toch was dat leuk, nooit saaie dingen. Er is altijd wel iets boeiends te vinden op een eiland vol mutanten.

Of het nou een gevecht was of de roddels op blogberichten. Daily Nightmare ofzo, het was natuurlijk wel nasty om zomaar dingen over anderen te schrijven maar dat stukje over Aly.. Om eerlijk te zijn had Valerie er om gelachen. Hoe ze daarin als bitch werd omschreven, nou dat klopte wel. Naja dat was Aly’s eigen schuld. Gelukkig was Valerie niet zo super bijzonder sociaal om iets raars over te schrijven. Je kon niet echt iets slechts schrijven over een gevleugelde schoonheid als haar right? Ze landde bij de jongen die ze uit een boom had zien vallen. En tuurlijk schowde ze haar vleugels even zodat ie de grote witte veren kon bewonderen. Die van hem waren zwart, dat was wel anders maar niet minder mooi natuurlijk.

Ze vroeg of het wel met hem ging zonder in lachen uit te barsten. Dat was wel heel wat voor haar doen. ‘Ja,’ was zijn antwoord. Waarbij ze dan wel even kon grijnzen. Het was natuurlijk een ander geval geweest als hij pijn had. Valerie kon dan nog wel stoer reageren na een val maar als iemand dan zou vragen of het écht wel ging.. dan kon ze wel huilen. Grappig hoor. ‘Ik was mijn valtechnieken aan het oefenen.’ was zijn smoes, hah. Yeah right, ze grinnikte even om zijn opmerking. “Dat moet ik geloven?” vroeg ze met een grijns. Valtechnieken.. dat was een andere reactie dan dat ze had verwacht. ‘Ik dacht dat ik de enigste goddelijke engel was die uit hemel is gestuurd maar blijkbaar dus niet.’ merkte hij op. Owh nou.. hemel? Engel? Ze zag er misschien zo uit en ze wist zeker dat het er was. Maar ze was niet daar vandaan hierheen gestuurd. “Euhm ik denk dat alleen deze uit de hemel komen.” zei ze terwijl ze met haar hand langs haar veren gleed. En duidelijk makend dat ze dus niks van de hemel af wist, behalve dan dat ze dacht dat de vleugels haar gift was. Ze had natuurlijk wel de looks, ze was wel goddelijk mooi. “De jouwe zagen er anders niet hemels uit” merkte ze zelf op. Tja de zwarte vleugels, niet bepaald het idee van hemelse engelen vleugels. “Valerie” stelde ze zichzelf even voor eh, wel zo netjes.

Outfit - Ketting

Ja hoor, de jongen met de zwarte vleugels was wel onder de indruk van haar vleugels. Tja wie niet? Alsnog ze waren in het zwart ook wel erg mooi dus daar was ze wel een beetje jaloers op. Ze geloofde natuurlijk niet dat hij casual valtechnieken aan het oefenen was hij was gewoon op zijn smoel gegaan en dat had ze gezien. ‘Nee, een onfortuinlijke val.’ bekende hij dus ze grinnikte even. Het was grappig hoe het wel leek alsof het feit dat ze beide enorme vleugels hadden, ongemakkelijk verdwenen was. Alsof je dan automatisch cool met elkaar was. Of zoals hem meteen als een engel aangezien werd.  Maar daar wist Valerie jammer genoeg niet veel over. Iets wat ze altijd wel wilde. ‘Nou, je weet wat ze zeggen over engelen.’ begon hij. ‘Ze zijn neergedaald om grootste dingen te doen.’ vervolgde hij met zelfs een knipoog erbij. Mhm.. hij leek wel zeker van wat hij zei dus ze nam aan dat hij wist waarover hij praatte. "Grootse dingen? Wat voor grootse dingen?" vroeg ze.

Want om eerlijk te zijn waren het haar vleugels die eerder uit de hemel leken te zijn gekomen dan die van hem. Zwarte vleugels gaven toch een wat donkere uitstraling. ‘Zwart staat me beter.’ was zijn excuus. Oke fair enough. Ze was er nogmaals ook een beetje jaloers op maar dat liet ze niet merken hoor. "Ja dat kan he" Ze was heel blij met haar witte. De zwarte waren gewoon wat stoerder. Het was net als IPhone’s, waarbij de witte er meer fancy uitzagen dan de zwarte. Valerie stelde zichzelf voor. En haar mede gevleugelde stelde zichzelf voor als Julian. Ze glimlachte kort en keek daarna op in de lucht. “Aangenaam kennis te maken Julian” zei ze waarbij ze hem weer aankeek. “Wat zeg je ervan om een stukje te gaan vliegen?” vroeg ze met een grijns. Ze wou wel eens zien wat deze engel dan in petto had voor haar in de lucht. Valerie was in ieder geval elk moment klaar om haar skills te laten zien. En ze kreeg ze ook best koude voeten in het zand.

Outfit - Ketting