Onderwerp: Re: I know it hurts you but I just can't leave it alone [OPEN] za jul 18, 2015 12:44 am
Handcuffs
--But we don't need no drama when you fill me up with love--
Adrian had haar even goed beet genomen. Net was hij had gepland hoor. Al kwam hij er snel genoeg voor uit de kast hoor. Dat hij een kusje kreeg wanneer hij haar dichter tegen zich aan trok, deed hem stiekem al naar meer verlangen. Veel meer. Heel zachtjes gleed zijn hand over haar rug heen, merendeels om haar toch een heel klein beetje terug te pakken. Al was het maar een zwakke poging, maar momenteel wist hij zich nog goed in de hand te houden bij haar ook al stond ze er hier zo bij. Zijn hand had hij inmiddels verplaatst naar haar wang en heel zachtjes gleed zijn wijsvinger langs haar kaaklijn terwijl hun voorhoofden tegen elkaar aandrukten. Een glimlach verscheen terug op zijn gezicht. Dit alles verliep veel te anders dan hij had verwacht, maar hij klaagde er niet om. Als volwassen mensen hadden ze het uitgepraat. Een van zijn nieuwe skills tbh praten. Nog steeds bleef hij een man van actie hoor, maar mede dankzij Jean wist hij zich op cruciale momenten toch even in de hand te houden en niet compleet als een idioot te flippen.
Dat ze even had opgemerkt dat hij in elkaar kromp toen ze hem in zijn nek kuste was helemaal niet de bedoeling. Nu ging ze hem nog eens extra pesten. Like, waar was de eerlijkheid? Zijn hart kreeg letterlijk bijna een rush die niet bepaald gezond was. Maar gelukkig voor hem hield ze al snel weer op. ‘Gedraag ik me niet altijd? In tegenstelling tot sommige andere?’ Sprak hij een beetje plagend. Natuurlijk bedoelde hij haar. Maar damn, dat maakte hem zelf niet uit. Nee, hij zou niemand anders willen. Al zeker niet het soort persoon dat helemaal niets misdeed. Dat was letterlijk gewoon zijn ondergang als zoiets moest gebeuren. ‘Plus, sinds wanneer loop ik rond zonder jou?’ Nee hoor, als hij al ergens heen ging zonder haar dan zou hij wel door het raam duiken of zo. Daar was hij ook wel goed in geworden na die ene aanvaring met Amber. Meh, bad thoughts go away. Dat ze uit zijn armen glipte veroorzaakte echt wel tegenstrijdige gevoelens bij hem. Adrian trok zijn al te bekende pruillip en die werd stiekem alleen maar groter toen ze zich begon aan te kleden. Niet dat dat zo’n dom idee was, want aye zoals ze er eerst bij liep ging hij haar mooi niet laten vetrekken. Na-ah. Het korte afscheidskusje was echt wel veel te kort. Maar hij zou haar binnen no time inderdaad weer zien. ‘Zo snel ik al mijn shit heb ingepakt.’ Sprak hij lachend. Nog heel even bleef hij haar nakijken. Echt, hij snapte het nog steeds niet. Dit alles, het was absoluut niet iets wat hij verdiend had.
Aangekomen in zijn kamer keek hij even rond. Alright, gelukkig had hij nog niet zo’n shitload aan prulletjes dus dat kwam even goed uit. Het was letterlijk gewoon nu allemaal zijn stappeltjes kledij in zijn sportzakken krijgen. Jup, meervoud. Met twee zakken was hij aangekomen, met twee vertrok hij ook weer. Misschien had hij echt wel een beetje teveel kledij. Ergens mocht hij van geluk spreken dat hij nooit echt een roommate had gehad, die zou namelijk geen ruimte meer hebben gehad om zijn eigen kledij te droppen. Een random oude foto van hem en zijn ouders kwam ook nog even boven water. Die moffelde hij maar wat weg tussen zijn kleren, daar had hij atm even geen behoegte aan hoor. Met de twee tassen over zijn schouders wandelde hij uiteindelijk de slaapkamer uit, die zou wel weer dienst doen voor een ander. Zonder al te veel moeite had hij zich een weg naar haar kamer gebaand. Dat mensen even vreemd opkeken toen hij aan kwam met zijn spullen kon hem niet al te veel schelen. Waarom zou het ook? Ze mochten denken wat ze wilde. Letterlijk al dachten ze dat hij een freaking imbeciel was om dit te doen. Het maakte echt niets uit. Hij was zeker van hun, en dat zou hij altijd blijven. Wat er ook zou gebeuren. Zachtjes duwde hij de klink naar beneden om vervolgens met toch wel de grootste moeite om geen lawaai te maken zich een weg naar binnen te werken. Iets wat hem ook nog wel lukte. In alle stilte bleef hij staan en keek hij met een klein glimlachje toe hoe zijn meisje zich begon aan te kleden. Met zijn hiel duwde hij de deur uiteindelijk dicht, en natuurlijk verraadde de klik van het slot zijn aanwezigheid. Maar aye, hoewel hij er stiekem wel een hele dag zo kon blijven staan begonnen de twee sporttassen toch een klein beetje te wegen. Alsof er letterlijk stenen in zaten of zo. Met een plofje liet hij ze dan ook maar op de grond ploffen om er dan met een klein sprongetje over te springen. Binnen de kortste keren stond hij vlak achter haar. ‘Als je dit elke keer gaat doen wanneer ik wakker word, of wil slapen dan ga ik dit nog veel leuker vinden.’ Klonk het een beetje brutaal. Met zijn hand streelde hij haar haren uit haar nek, om daar vervolgens zacht zijn lippen op te drukken.
Onderwerp: Re: I know it hurts you but I just can't leave it alone [OPEN] za jul 18, 2015 2:24 pm
But I'm holding you closer than most 'cause you are my heaven
Eigenlijk wilde ze dit moment nog helemaal niet afbreken want daarvoor voelde het eigenlijk veel te goed, het mocht van haar wel eeuwig duren, maar nog beter zouden ze er nu voor kunnen zorgen dat ze veel meer en veel vaker bij elkaar konden zijn. Die nieuwe regel was tbh wel echt de beste, want eigenlijk wilde ze al heel lang wel bij hem intrekken en ze waren oud genoeg - technisch gezien al volwassen - dus waarom zou dat ook niet mogen? Ze mochten nu toch hun eigen beslissingen maken hierover right? ‘Gedraag ik me niet altijd? In tegenstelling tot sommige andere?’ Zei hij vervolgens plagend al voelde ze zich er toch wel een beetje schuldig over, nog steeds. Ze liet een klein glimlachje zien maar keek vervolgens toch iets beschaamd naar de grond, omdat ze zich er toch slecht over voelde. Niet dat het vaker zou gebeuren, ze zou het echt nooit meer zo ver laten gaan. Voortaan wanneer een jongen zoals James haar zo om aandacht zou vragen zou ze diegene gewoon even meteen op zijn neus laten vallen door meteen duidelijk te maken dat dat niet zou gebeuren, en er geen enkele kans voor hem in zat. Haar hand aaide even zacht over zijn rug heen richting zijn middel. ”Sorry,” Zei ze daarom nog een keer, zoals ze het eigenlijk nog zo vaak kon zeggen tot ze zichzelf misschien iets beter zou gaan voelen, want misschien nog wel even gewoon niet ging gebeuren. ‘Plus, sinds wanneer loop ik rond zonder jou?’ Zei hij dan toch om haar toch weer even iets beter te kunnen laten voelen. Bleh, nee want dat schuldgevoel moet ze voor nu maar even laten voor wat het was. Het was nu even nergens voor nodig en het maakte dat alleen maar moeilijker adem kon halen op het moment. Ze keek hem weer aan met een kleine glimlach en haalde haar schouders even op, want eigenlijk wist ze het antwoord niet eens.
Aaawh ze vond het wel een beetje sneu hoor hoe hij daar stond met een pruillipje wanneer ze uit zijn armen geglipt was. Ze had dat daarom ook maar heel sneaky gedaan want anders wist ze ook niet of het haar wel gelukt zou zijn om te ontsnappen. Zijn pruillip werd alleen maar groter wanneer ze haar kleren aan begon te trekken, maar even goed wist Aly ook wel dat hij het anders minder leuk zou vinden als ze zo door de gangen zou lopen, het was dus maar voor zijn eigen bestwil eigenlijk. Om het dan maar weer een beetje goed te maken drukte ze nog snel een kusje op zijn lippen, al zou hij er daar straks nog wel meer van krijgen. ‘Zo snel ik al mijn shit heb ingepakt.’ Zei hij nog lachend voordat Aly als eerste het sportcentrum uit was gelopen, waarna ze hem bij de deur nog even een uitdagende blik liet zien met een glimlachje.
Ze had eigenlijk geen idee wat Adrian nog allemaal bij elkaar moest pakken voordat hij hierheen zou komen, maar in ieder geval begon zij al snel met het veranderen van de kamer. Tenslotte wilde ze het een beetje netjes hebben en die twee bedden aan elkaar geschoven hebben. Wanneer ze ook in het rond had gekeken was ze ook tot de conclusie gekomen dat dit wel het beste was, want als zij nu eens al haar spullen moest verhuizen waren ze nog wel even bezig. Ze had niet alleen veel shit en kleren maar ook had ze toch al wel redelijk wat moeite gedaan om haar kamer goed in te richten. Iets waar Aly nog best wel goed in was en stiekem vond ze het ook nog leuk om te doen ook. Het was dan ook wel typisch een meisjeskamer eigenlijk, niet dat ze veel roze had ofzo want dat was dus compleet niet het geval maar er was wel gewerkt met detail en alles was heel precies neergezet, daarbij waren er ook genoeg toevoegingen voor de sfeer en hield Aly echt van gezellig lampjes. Het koste haar niet zoveel moeite om alles even een klein beetje te veranderen, op het verslepen van het bed na dan maar dat had haar ook niet zo heel veel tijd gekost. Ze was dan ook klaar wanneer Adrian binnen kwam en stond zichzelf al aan te kleden. Nah ja, niet dat het hoefde maar het was toch wel even netter, alhoewel Adrian waarschijnlijk toch de enige was die haar vandaag nog zou zien. Ze begon daarom ook nog niet met het dichtmaken van de knoopjes wanneer ze erachter kwam dat Adrian er dus al was. Heel even hoorde ze het neerploffen van tassen en niet veel later hoorde ze Adrian achter haar staan. ‘Als je dit elke keer gaat doen wanneer ik wakker word, of wil slapen dan ga ik dit nog veel leuker vinden.’ Hoorde ze hem een tikje brutaal zeggen waarna hij haar haren aan de kant streek en ze voelde hoe hij zijn lippen daar zachtjes in haar nek drukte. Ze sloot haar ogen bijna automatisch en hield haar hoofd een beetje scheef waarbij ze hem weer wat meer ruimte gaf, ondanks dat ze wist dat hij dan waarschijnlijk alleen maar verder zou gaan en zij dat dan ook moeilijk zou kunnen weerstaan. Maar aan de andere kant, wat hield hun hier nog tegen? Precies, helemaal niets. Ze draaide zichzelf uiteindelijk weer om naar hem en legde haar handen in zijn hals neer waarbij ze zichzelf een klein beetje omhoog duwde door op haar tenen te gaan staan en haar lichaam tegen die van hem aan te leggen. ”Als je alleen dat al leuk vind.” Zei ze even met een glimlachje waarbij ze haar zin niet helemaal afmaakte, maar dat hoefde ook niet, dat wist hij vast wel. Ze drukte haar lippen weer op die van hem en weer op een verlangende manier, hierbij hield ze ook nog even niet op. ”Bovendien denk ik dat ik dit stiekem ook wel heel leuk ga vinden hoor,” Fluisterde ze nog zachtjes waarbij ze ook weer even een klein lachje liet horen, want ja eigenlijk was dat nog een understatement. Iets wat ook duidelijk zo bedoeld was, want eigenlijk was het helemaal niet stiekem en vond ze dit echt wel super leuk hoor..
Onderwerp: Re: I know it hurts you but I just can't leave it alone [OPEN] ma sep 14, 2015 2:30 pm
Handcuffs
--But we don't need no drama when you fill me up with love--
Adrian schudde haar verontschuldiging simpelweg. Het maakte niets meer uit, het lag achter hun nu en langs de ene kant kon hij heus wel begrijpen waarom andere jongens nog steeds op haar af kwamen. Dat het met behulp van haar mutatie was geweest, wel ja dat was dan ook maar zo. Maar het was gepasseerd en er was niets ergs gebeurd dus uiteindelijk was dat het belangrijkste. Natuurlijk verscheen er een pruillip op zijn gezicht toen ze zich had los gewerkt uit zijn armen, want hey knuffelen met zijn bar was gewoon alles wat hij wilde. Nou ja, whatever je snapte het wel. Vanaf vandaag tho zou hij samen met haar op hun kamer kunnen chillen. Like, dat was gewoon eventjes het dikste pluspunt ooit. Wat lacherig schudde hij nog even met zijn hoofd toen hij die laatste uitdagende blik van haar ontving. Daar ging ze straks toch nog eventjes heel mooi spijt van krijgen hoor. Ghehe, maar dat waren gedachten die nu nog eventjes mooi in zijn hoofd blijven eerst even over en weer naar zijn kamer en zijn spullen inpakken en verhuizen.
Maar being a dude, zou je denken dat hij heus niet zo veel shit had. Daar liep het dus wel eventjes mis, kleding wel ja het was gewoon iets waar hij best wel waarde aan hechtte dus duurde het nog wel eventjes voor hij alles weer netjes in zijn sportzak had gestoken, al was netjes misschien niet het juiste woord. Maar er gewoon dus op een manier in gepropt zodat hij hem weer deftig toe kreeg. Maar eind goed al goed, alles was even perfect dicht gedaan zijn kasten waren leeg en voor de rest had hij eigenlijk geen shit. Buiten Dux, maar aye die mocht jammer genoeg niet verblijven op de kamers van de studenten dus die moest niet mee komen. Naja, die kwam gewoon random ooit eens op bezoek in hun kamer hoor want hey die knul moest ook eventjes op verkenning gaan door de geweldige meisjesachtige kamer van Aly. Na, grapje tho. Gelukkig maar! Een roze kamer was gewoon een grote nee stiekem. Maar dat was dus mooi niet het geval, anders had hij er echt nog wel mooi voor gezorgd dat hij aan verf kwam en hij de boel mooi ging veranderen samen met haar. Al zou het waarschijnlijk dan wel eindigen met meer verf op elkaar smeren in plaats van op de muren ghehe.
Zachtjes had hij zijn lippen in haar nek gedrukt en was begonnen aan een klein padje maken tot vlak aan haar schouder. Waar zij dan weer perfect op reageerde door hem net een tikje meer ruimte te geven. Zachtjes liet hij zijn lippen uiteindelijk enkel en alleen haar huid strelen. Dat ze zich uiteindelijk omdraaide zorgde ervoor dat zijn mondhoeken speels omhoog krulde. Van zodra hij haar lichaam langs het zijne voelde strelen trok hij haar nog net dat stukje dichter bij. ‘Je weet goed genoeg wat ik leuk vind.’ Prevelde hij zachtjes voor aleer ze hem even mooi de mond ging snoeren. Op de kus speelde hij gewoon in, duwde haar daarbij ook nog eens tegen de kleerkast aan. Elke mogelijke afstand tussen hen was verdwenen, en hij vond het absoluut niet erg. Zijn lippen liet hij dit keer weer afdwalen naar haar sleutelbeen, waarbij hij haar shirt al iets meer naar beneden had getrokken zodat hij er beter aan kon. ‘We beginnen nog maar net babe, ik mag hopen dat je het meer dan heel leuk gaat vinden.’ Sprak hij op een uitdagend toontje. Oh yeah, als hij hier aan moest wennen. Dan zou dat echt wel goed komen hoor. Want zeg nu zelf, wie wilde er nu niet elke ochtend naast iemand als Aly wakker worden. Zijn keuze was in ieder geval al heel snel gemaakt stiekem.
Onderwerp: Re: I know it hurts you but I just can't leave it alone [OPEN] ma sep 14, 2015 7:27 pm
But I'm holding you closer than most 'cause you are my heaven
Ze kon eigenlijk nu al niet meer wachten om hem te zien, het idee dat hij zo bij haar zou intrekken maakte haar gewoon helemaal blij, maar ze vond het ergens ook wel spannend. Geen idee waarom tho, want ze kon voor haar eigenlijk niet beter worden dan dat. Elke dag wakker worden naast hem was echt een droom voor haar. Toch was ze ergens misschien bang dat het mis zou gaan, dat er complicaties zouden komen of ze elkaar uiteindelijk zouden vervelen? Nah, dat ging niet gebeuren, waarom dacht ze daar überhaupt over na? Haar kamer had ze al helemaal klaargemaakt, ze had een beetje opgeruimd en de twee eenpersoons bedden waren nu een tweepersoonsbed geworden, want ze ging toch zeker niet in een ander bed slapen. Ze zou anders toch alleen maar bij hem in bed kruipen voor warmte tijdens het slapen en ook andere dingen, dus waarom niet gewoon meteen al de bedden aan elkaar vast zetten?
Ze hoorde uiteindelijk de deur terwijl ze zich langzaam aan het aankleden was, al had ze nog enkel een bloesje aangetrokken, half. Zachtjes hoorde ze de plofjes van zijn tassen en niet veel later stond hij achter haar, gaf hij haar nog wel kusjes in haar nek. Iets wat Aly wel kon waarderen, zeker nu ze weer samen in een kamer was, haar kamer die ze zouden gaan delen. Met een glimlachje gaf ze hem iets meer ruimte en hief ze haar hoofd een beetje scheef voor hem. Al kon ze het ook weer niet super lang laten doorgaan en draaide ze zichzelf om met een klein grijnsje. Hij trok ook speels zijn mondhoeken op en zelf maakte ze haar grijnsje ook iets groter wanneer ze hem even kort aankeek. Zachtjes kwam ze tegen hem aanstaan waardoor ze al snel iets dichter tegen hem aangetrokken werd. ‘Je weet goed genoeg wat ik leuk vind.’ Fluisterde hij zachtjes voordat ze besloot haar lippen op die van hem te drukken. Hmm ja, dat wist ze inderdaad best goed, maar hetzelfde gold ook voor hem. Hij ging meteen op in de kus en duwde haar nu ook tegen de klerenkast aan die daardoor een klein dof geluidje maakte omdat het niet helemaal dicht zat. Tussen haar lichaam en het zijne was nu geen ruimte meer en ze sloeg haar armen over zijn schouders heen, terwijl ze bleef reageren op zijn lippen tot hij die naar beneden liet afzakken.
‘We beginnen nog maar net babe, ik mag hopen dat je het meer dan heel leuk gaat vinden.’ Zei hij even wat uitdagend waardoor ze even kort moest lachen. Ze had een brede grijns op haar gezicht staan ook al zou hij dit nu niet kunnen zien, gezien zijn gezicht even heel ergens anders zat. Hij had zelfs haar bloesje een beetje beetje naar beneden getrokken, al zou ze het hem natuurlijk ook niet kwalijk nemen als hij het gewoon uit deed. Dat mocht hij namelijk wel, niemand anders maar hij wel. ”Maak je daar maar geen zorgen over.” Zei ze zachtjes grinnikend op een hunkerende manier. Haar handen gleden naar zijn buik toe, gezien ze toch al wel heel goed wist dat het een weakspot was, pakte zijn shirt vast en trok deze heel makkelijk over zijn hoofd heen. Ghehe, ze genoot er ook altijd iets te veel van om dat te doen. Al kon ze ook niet ontkennen dat ze het ook heel leuk vond als hij dat bij haar deed. Uitdagend keek ze hem even aan en trok ze een mondhoekje op. Wachtend bleef ze hem ook aankijken terwijl af en toe haar ogen naar zijn lippen afgleden. Haar hand die achter in zijn nek lag liet ze zachtjes langs zijn hals glijden en verder gaan naar zijn buik. Liet ze over zijn abs heen glijden en trok hem vervolgens weer iets naar haar toe..