ROOM 12 &Anastasia

It's time for you to shine

Eindelijk! Eindelijk had ze bericht gekregen dat ze een kamergenoot kreeg. Ergens waar Kylie helemaal om stond te popelen. Ze had haar kamer netjes opgeruimd. Al haar knuffels stonden netjes op haar bed en haar kast was ook netjes opgeruimd. Ze had hier echt haar best voor gedaan en ze kon niet wachten tot het meisje binnen zou komen. Er was een groot stapel bent en Kylie lag op de onderste gedeelte. Dat was wel beter voor haar, omdat ze soms haar knuffels van haar bed gooide, terwijl ze sliep. Het zou niet leuk zijn voor het meisje als het midden in de nacht allemaal knuffels naar beneden werden gegooit. Maar als het meisje hoogtevrees had dan wilde ze wel ruilen, maar dan zou ze wel even moeten vermelden dat het soms kon regenen van knuffels. Kylie kon er niet bepaald iets aan doen dat ze soms wat ruimte nodig had in bed als ze sliep. Ze had ook zoveel knuffels dat het wel begrijpend was…

Kylie knoopt vlaggetjes aan het boven bed en aan het bureau. Ze kon niet bij de het plafond komen dus hield ze de vlaggetjes gewoon laag. Zo waren ze ook makkelijker weg te halen, nadat ze het meisje het verwelkomt in de kamer. Ook lagen er hier en daar wat ballonnen. Er waren niet veel, want voor zo’n klein meisje als Kylie was het nog best moeilijk om ballonnen op te blazen. Toch was ze verplicht er een aantal bij te hebben. Het was best jammer dat ze de naam van het meisje nog niet wist, want anders had er ook nog een spandoek in de kamer gehangen. Kylie had nog wel even getwijfeld of ze niet overdreef, maar he niemand kon haar judgen. Ze was een kind van tien. Veel anders dan wat ze nu had klaargezet was ook niet te verwachten.

Met haar handjes in haar zij keek ze trots naar het resultaat. Niet dat het er echt mooi uit zag, maar ze bedoelde het goed. Ze hoopte dan ook dat het meisje het ook leuk zou vinden dat Kylie dit voor haar deed. Natuurlijk had ze dit voor elk persoon wel gedaan, maar dat hoefde het meisje niet te weten. Er ontbrak alleen wel iets. Het leek er nu namelijk op alsof iemand jarig was, maar dat was niet zo. Snel pakte ze twee papiertjes op haar bureau la en schreef er met grote koeien letters op “WELKOM”. Deze zou ze hangen op de deur en de ander zou op een van de vlaggetjes hangen.
Toen ze de eerst had opgehangen liep ze naar de deur toe en trok hem open, waarna ze bijna tegen een meisje op botste die voor de deur stond. Kylie giechelde kort en “Sorry,” verontschuldigde ze. Ze had er nog niet bij stil gestaan dat dit het meisje was die bij haar op de kamer zou komen, dus hing ze rustig het papier op de deur. Daarna focuste ze haar aandacht geheel op de meid. “Hallo, wie ben jij?” zei ze op haar kinderlijke toontje. Het idee dat dit haar kamergenoot was zorgde er voor dat ze met grote nieuwsgierige ogen naar de meid keek.