Onderwerp: Turn into gold and then into dust wo jul 20, 2016 11:29 am
SANDMAN
sweet dreams guaranteed
De school leek qua indeling wel redelijk op de school van professor X. Het eiland tho, dat was iets helemaal anders. Het domein waar hij de afgelopen drie jaar op school had gezeten, was natuurlijk lang zo groot niet als dit eiland. En niet zo dichtbegroeid als hier. Momenteel liep de lange blonde jongen door een bos zo groot dat hij al lang het begin niet meer zag, laat staan het einde. Of je het ‘verdwalen’ kon noemen, was maar de vraag. Uiteindelijk kon je niet echt verdwalen hier, toch? Het was het een eiland, wat betekende dat het ooit wel een keer zou stoppen, ergens. Ondertussen genoot hij ook maar gewoon van de stilte. Af en toe eens ontsnappen aan de drukte van het schoolgebouw, was alleen maar fijn, vond hij dan.
En hier ging dat dan net iets makkelijker dan op zijn vorige school, naar zijn gevoel. Hij was nog helemaal niemand tegengekomen in het bos. Tenzij het om onzichtbare mensen ging. Of de dieren die hij af en toe zag voorbij flitsen, dat konden shapeshifters zijn. Het voordeel van zijn afgelopen 3-jarige schoolcarrière: hij had al heel wat voorbij zien komen. En mutanten raakten ook aan hem gewend, aan de constante lichte wolk van gouden zand die rondom hem heen hing als een dekentje. Het schitterde goudkleurig in het weinige zonlicht dat door de takken heen kwam. Ook al had hij het al zo vaak gezien, hij bleef er zich af en toe ook wel om verwonderen.
Ineens leken de bomen uit te dunnen, er scheen meer licht door en er was minder dichte begroeiing. En toen hoorde hij de zee luid en duidelijk. Hij had zich al af gevraagd wat dat gefilterde geruis was dat hij al eerder had gehoord, en nu keek hij naar de bron ervan. Roran stond op een strand, dat toch enkele kilometers langs de kust liep. Met een kleine glimlach liep hij dichterbij, zag tot zijn opluchting dat er ook andere mensen op het strand waren, genietend van het weer. De meesten droegen zwemkleding, dus hij viel wel een beetje op in zijn normale outfit. Hij had namelijk niet gepland om te komen zwemmen vandaag.
Roran ving de blik van een meisje, dat hem nieuwsgierig lag aan te kijken. Even hield hij zijn hoofd een tikje schuin, een gouden vraagtekentje verscheen boven zijn hoofd. Zijn helderblauwe ogen keken haar even nieuwsgierig terug aan. Het vraagtekentje veranderde in een uitroepteken, vervolgens in een kleine hand dat lichtjes naar haar zwaaide, ter begroeting. Deze vorm van communicatie ging bij hem volledig vanzelf, het was ook net zo makkelijk als gewoon praten voor hem.. Al kon het zijn dat het soms nogal moeilijk te ontcijferen was, zeker als de beelden heel snel heen en weer flitsten. Een beetje afwachtend bleef hij staan, benieuwd of de nieuwsgierigheid van het meisje groot genoeg was om hem terug te begroeten of niet.
Laatst aangepast door Roran Carson op do jul 21, 2016 2:09 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Turn into gold and then into dust do jul 21, 2016 11:53 am
E
lla had al vanaf het moment dat ze wakker was geworden macht over het lichaam, Peggy was ergens diep weg gestopt en ze zou er alles aan doen dat Peggy niet naar boven wist te komen. Vandaag was het haar dag, en ze zou er van gaan genieten. Ze zou niet meer aan de andere mensen in haar hoofd denken, dus draaide ze zich om en liep ze naar haar kleding kast waarna ze die opende en zich bedacht wat ze zou dragen. De kleding die ze veel liever had, waren er maar in een kleine hoeveelheid. Maar omdat het een warme dag was, zou ze naar het strand gaan. Ze keek door de kleding stukken die Peggy had en zuchtte teleurgesteld. Ze had gehoopt op wat beters, uiteindelijk koos ze voor een zwart topje en een gekleurde rokje. Kort keek ze naar de bikini die in de kast hing, haar vingers gleden zacht over de top heen om de stof te voelen.
✧Die zou ze gewoon in haar kamer laten liggen, helaas voor haar was ze niet in staat om te zwemmen. Een zucht verliet haar lippen terwijl ze de kleding meenam naar de badkamer, eenmaal gedoucht en aangekleed droogde ze haar haren met een föhn terwijl ze er een borstel door heen haalde, eenmaal de haren droog waren bond ze haar haren in een knot, ze deed haar lenzen in en keek in de spiegel. Een kleine grijns verscheen rond haar lippen terwijl ze naar haar reflectie keek, Peggy bonsde met haar vuisten tegen het glas aan waarschijnlijk in de hoop om er uit te komen. Maar het zal haar vandaag niet lukken, Ella liet haar duim zacht over de spiegel glijden voor ze de badkamer verliet en terug keerde naar haar slaap kamer. Daar zocht ze door Peggy's spullen heen tot dat ze de zonnebril en een goed boek had gevonden, wat dat betreft had Peggy een goede smaak qua boeken. Ella pakte een tas die groot genoeg was om een badlaken in te stopen gevolgd door een zak met chips een fles zeven-up samen met haar boek zonnebrand crème en nog een aantal dingetjes. Ze maakte de tas dicht waarna ze die om haar schouder deed en de kamer verliet.
✧Op haar gemak verliet ze haar kamer en liep ze de trappen af naar beneden, het was erg rustig in de gangen maar dat zou waarschijnlijk komen door dat iedereen buiten was. Het zou namelijk wel raar zijn als er veel mensen binnen bleven met het mooie weer, zodra ze eenmaal buiten was liet ze haar vingers zacht over de stof van haar rokje gaan voor dat ze richting het strand ging. Het was vreemd om in een rokje te lopen, ze droeg veel liever broeken maar daar was het nu te warm voor en het was ook niet handig voor wanneer ze op het strand zou zijn. Dus vandaar dat ze nu een rokje aan had gezien Peggy weinig korte broeken had en die allemaal in de was zaten, hoe dan ook ze moest er maar aan wennen. Het duurde niet heel lang voor ze het strand gevonden had, het was al wat druk maar Ella zocht een rustige plek op en wist die al snel te vinden, ze zette haar tas neer en pakte de badlaken er uit om die neer te leggen ze nam plaats op haar badlaken en begon haar zelf in te smeren, uiteindelijk pakte ze haar broek en de mp3 speler die ze aan zette eenmaal ze de oortjes in had gedaan voor ze op haar buik ging liggen en het boek open sloeg om te gaan lezen.
✧Een hoofdstuk verder keek ze op van het boek met de bedoeling om de fles drinken te pakken maar haar blik viel op een jongen die uit het bos leek te komen en van een afstandje stond. Nieuwsgierig liet ze haar blik over de jongen heen glijden wat voor een reactie van hem veroorzaakte die ze niet aan zag komen, er verscheen een gouden vraag tekentje boven zijn hoofd. Het leek erg veel op goud zand, voor ze het wist werd het een uitroepteken en vervolgens werd er naar haar gezwaaid. Ella ging recht zitten en liet haar blik nog een keer over hem heen glijden waarna ze aarzelend haar hand op stak en naar hem terug zwaaide. Haar blik gleed kort over de omgeving heen zich afvragend of zij de enige was die het goud boven zijn hoofd kon zien, uiteindelijk liet ze haar blik weer naar hem toe glijden waarna ze hem wenkte. "Kom er bij zitten." Ze had weinig behoefte aan gezelschap eigenlijk, maar aan de andere kant was ze toch erg nieuwsgierig geworden in wat de jongen zijn mutatie was. Ze had alleen geen zin om op te staan dus hoopte ze dat de jongen haar kant op kwam, soms was ze ook gewoon zo lui.
Onderwerp: Re: Turn into gold and then into dust do jul 21, 2016 3:00 pm
SANDMAN
sweet dreams guaranteed
Dat het eiland zo groot zou zijn, had hij niet verwacht. Charles sprak wel van een groot eiland, maar dit? Niemand had hem hier voor gewaarschuwd hoor. Het bos had hem dan ook nog zo’n gevoel gegeven dat hij in rondjes liep, omdat bomen er eigenlijk bijna allemaal hetzelfde uit zagen. Al was dat natuurlijk niet waar, elke boom was een beetje anders, maar hij was niet scherp genoeg om dat te kunnen zien. Gelukkig was hij uiteindelijk uit het bos geraakt, wat dan wel bewees dat hij wel degelijk rechtdoor was blijven gaan. Er waren heel wat mensen aanwezig, misschien had hij wel het geluk dat er iemand was die hem een kortere weg terug kon wijzen, uiteindelijk.
Zijn aankomst op het strand was niet geheel ongemerkt voorbij gegaan. Een paar mensen keken op, staarden hem even aan, maar gingen toen verder met wat ze bezig waren. Op één iemand na, die hem wel nieuwsgierig aan bleef kijken. Iets wat duidelijke reactie bij hem teweeg had. Zonder het echt te beseffen legde hij het eerste contact, aangezien er een korte reeks aan zandfiguurtjes boven zijn hoofd verscheen. Iets waar het meisje wel even van leek te schrikken, al zwaaide ze toen gelukkig wel aarzelend terug. Roran glimlachte haar vriendelijk toe, blij dat ze niet ineens heel hard van hem weg rende. Dat zou hij best wel erg vinden tbh.
Na een kort moment om zich heen te hebben gekeken, wenkte ze hem dichterbij. "Kom er bij zitten." Zei ze, waardoor hij zichzelf in beweging zette en zichzelf op een respectabele afstand van haar in het zand liet neerploffen. "Stoor ik je niet?" Vroeg hij, zijn stem net luid genoeg om boven de golven uit te komen. Boven zijn hoofd verscheen vlak na elkaar het boek en de mp3 speler van het meisje, wat hij daarnet al had opgemerkt. Hoewel hij nu wel de moeite nam om haar echt aan te spreken met woorden, kon hij zijn illustratieve manier van communiceren niet zomaar uitzetten.
Hoe beter hij mensen kende, hoe minder hij luidop sprak. Met zijn zusje communiceerde hij bijna nooit met woorden, alleen maar met zandfiguurtjes. "Het is onschadelijk, trouwens, moest je het je af vragen", Glimlachte hij vriendelijk, schepte met zijn hand een beetje zandstof bij elkaar en liet het even door zijn vingers glijden, waarna het zich geheel onschuldig weer in de wolk voegde.
Onderwerp: Re: Turn into gold and then into dust zo aug 07, 2016 1:28 pm
H
et was eigenlijk nooit haar bedoeling geweest om ook maar bij iemand te gaan zitten of iemand ook maar naar haar toe te laten komen, maar de jongen die op een paar meter afstand bij het rand van de bos had gestaan had haar toch nieuwsgierig gemaakt en dat was de reden waarom ze hem had gezegd dat hij bij haar kon zitten. Ze was gewoon erg benieuwd naar wat hij nou precies deed met het zand boven zijn hoofd en hoe hij het zo liet verschijnen, maar vooral waarom hij het deed. Misschien was hij wel doof en kon hij of beter gezegd wou hij hier door niet praten en was dat een manier van hem om te communiceren. Zodra de jongen dan ook naar haar toe liep en bij haar plaats nam deed ze haar oordopjes uit en bleef kort naar hem staren. "Stoor ik je niet?" Voor ze daar antwoord op gaf gleed haar blik naar boven naar de figuurtjes boven haar hoofd om hem vervolgens weer aan te kijken. "Sorry dat ik kijk of je iets heel raars bent maar ik heb dit om eerlijk te zijn nog nooit eerder gezien." Gaf ze eerlijk toe, ze wou niet dat hij zich ongemakkelijk of iets zou gaan voelen door haar starende blik waar door Ella naar beneden keek naar haar handdoek waar ze op zat. Al snel besefte ze dat ze hem nog geen antwoord terug had gegeven waar door ze weer op keek naar hem. "Nee, nee je stoort me niet. Ik vraag je immers of je bij me wilt komen toch?" Onbewust liet ze haar blik over hem heen gaan voor dat ze hem weer aan keek. "Oké, vertel me eens hoe je dat doet? Hoe je in staat bent om die, die dingetjes boven je hoofd te laten verschijnen." De kans zat er in dat deze mutant niet om over zijn mutatie wou praten iets wat ze dan ook zeker wel snapte maar ze was gewoon nieuwsgierig geworden dat was alles.
✧ "Het is onschadelijk, trouwens, moest je het je af vragen" Ella keek toe hoe hij iets van het stof bij elkaar pakte en het vervolgens door zijn vingers heen liet glijden. Met een schuin hoofd keek ze toe hoe het zich weer bij de wolk voegde waar door ze kort op haar onderlip beet voor ze hem weer terug aan keek. "Mag ik het misschien aan raken?" Vroeg ze aarzelend voor ze haar hoofd weer recht hield en hem met een kleine glimlach aan keek, het was misschien een gewaagde vraag maar op dit moment was het veel interessanter dan het boek die ze mee had genomen na het strand, en nu ze zo aan de klets was merkte ze eigenlijk ook wel op dat ze dat voor nu graag deed. "Ik heb me trouwens nog niet eens voorgesteld en ik belaag je nu al met vragen." Ella schudde kort haar hoofd en keek hem aan, "waar zijn mijn manieren gebleven, hoe dan ook mijn naam is Ella." Ze stak haar hand naar de jongen uit en keek hem glimlachend aan. Eerder gebruikte ze altijd gewoon de naam van Peggy maar haar tijdperk zat er aan te komen waar door ze beter de naam Ella konden leren kennen voor het geval ze haar lichaam inderdaad over wist te nemen. Ze kon later altijd nog een reden verzinnen waarom ze haar zelf peggy en ella noemde.
Onderwerp: Re: Turn into gold and then into dust di aug 09, 2016 9:37 pm
SANDMAN
sweet dreams guaranteed
Ondanks het feit dat hij zichzelf niet vaak liet horen, letterlijk, vond hij het wel fijn om met mensen te praten. Op zijn eigen manier dan, al paste hij die wel aan aan de omgeving. Niemand hier kende hem goed genoeg om de ingewikkelde reeks aan figuurtjes juist te interpreteren. Misschien wel als hij het traag deed en hen de tijd gaf om het te bestuderen, maar dan verliep een gesprek ook maar zo moeizaam. Hoe dan ook viel het wel op, al gingen de figuurtjes deze keer niet zo bewust. Ze gaven nu meer spontaan weer waar hij aan dacht, iets wat de brunette ook niet ontging. "Sorry dat ik kijk of je iets heel raars bent maar ik heb dit om eerlijk te zijn nog nooit eerder gezien." Bekende ze, en hij glimlachte haar geruststellend toe. "Geeft niet, ik ben het gewend en ik vind het niet vervelend", Zei hij zachtjes, nog steeds die glimlach om zijn lippen.
"Nee, nee je stoort me niet. Ik vraag je immers of je bij me wilt komen toch?" Antwoordde ze toen op zijn vraag, waardoor hij even knikte. "Oh ja", Reageerde hij geamuseerd, hij vond het wel grappig hoe hij die link niet had gelegd. "Oké, vertel me eens hoe je dat doet? Hoe je in staat bent om die, die dingetjes boven je hoofd te laten verschijnen." Vroeg ze toen, een vraag die hij wel vaker kreeg. Maar dat betekende ook dat hij niet lang moest nadenken over het antwoord. "Het zand heb ik door mijn mutatie, maar dat was wel duidelijk denk ik. Verder heeft het te maken met het feit dat mijn mutatie te maken heeft met slaap. Ik ben zeg maar een zandmannetje. Stilte is voor mij dus belangrijk, vandaar dat ik heb leren praten met figuurtjes", Legde hij uit. Hij liet even een visje tussen hen in zwemmen. "Verder vind ik ze gewoon leuk. Hoe ik ze precies maak, weet ik niet, ik denk gewoon aan het beeld en het zand plakt vanzelf samen in die vorm", Beëindigde hij zijn uitleg met een opgewekt glimlachje.
Verder vermeldde hij dan ook dat het totaal ongevaarlijk was, zelfs als ze in de wolk zou komen te zitten. Hij schepte ter demonstratie wat zand samen en liet het vervolgens weer in de wolk glijden. "Mag ik het misschien aan raken?" Vroeg ze nieuwsgierig, en hij knikte. "Natuurlijk", Stemde hij toe. Het zou warm en glad aanvoelen, als zijde, en heel lichtjes aan haar hand blijven plakken. "Ik heb me trouwens nog niet eens voorgesteld en ik belaag je nu al met vragen. Waar zijn mijn manieren gebleven, hoe dan ook mijn naam is Ella." Stelde ze zichzelf voor, waarbij ze haar hand naar hem uit stak. Hij nam die aan en schudde hem kort en zachtjes, zoals bij hem paste. "Aangenaam Ella, ik ben Roran", Zei hij. Omdat hij ook oprecht geïnteresseerd was in haar, wierp hij een blik op haar boek. "Wat ben je aan het lezen?" Vroeg hij nieuwsgierig, keek haar weer aan met zijn blauwe ogen, waar een vriendelijke glans in leek te staan.
