Girls just wanna have fun. [Dante]

Hij moest het waarschijnlijk merken aan haar blik, het was nu ook niet dat ze het weg stak hoeveel ze van de opwinding hield die hij veroorzaakte door hun emoties onderling te mengen. In zoveel gevallen zou het haar op stang jagen als iemand zoveel met haar zat te prutsen maar in dit geval was er niets liever dan ze wilde. Ze had hem de vorige keer gewaarschuwd dat zijn invloed haar mutatie uit balans zou kunnen brengen maar nu wilde ze er hem gewoon niet aan helpen herinneren. Het zou het allemaal waard zijn als ze morgen bij één of andere docent zou moeten gaan omdat ze weer over de lijn was gegaan. Daarnaast was het onweer natuurlijk ontstaan en zouden ze niet naar leerlingen kijken als ze het van mijlen ver konden zien aankomen. Maar het maakte allemaal niet uit, je kon hen niet tegen houden. Mutanten waren hier nou eenmaal om te leren en wauw … ze leerde wel wat nieuwe dingen met al die wilde gevoelens en verlangens in haar lichaam.

Daar moest ze hem de credit voor geven, een subtiele hint over het feit dat hij er niet mee moest stoppen omdat ze het veel te geweldig vond om het gewoon te negeren. Dit was nog beter dan dronken zijn want dat gevoel kende ze. Dit was gewoon helemaal nieuw en ze wilde het op alle mogelijke manieren leren kennen, aanvoelen, bezitten. “Mooi.” Fluisterde hij waarna die nieuwe golf aan emoties door haar lichaam kwam. Ze drukte haar hoofd tegen de muur en sloot haar ogen terwijl ze al zijn emoties in zijn opnam, ze liet iets van genot over haar lippen gaan. Ze kantelde haar hoofd terwijl ze haar vingers langzaam door zijn haar liet gaan. ‘Dante,’ er kwam niets meer dan dat, dat verlangen in zijn naam, dat verlangen naar hem.

Maar ze moesten elkaar los laten, als ze die drank nog wilde gebruiken moest ze hem los maken. En misschien was dat een goed ding want ze moest even op adem komen, bekomen van al die hevigheid dat door haar lichaam raasde. Ze bewoog ook niet terwijl ze zwaar ademend toe keek hoe hij de fles tequila boven haalde. Die blik in zijn ogen, die glimlach op zijn lippen, de onschuld van zijn woorden. Hij wist even goed als haar dat er tal van mogelijkheden waren om Tequila te gebruiken zonder shot glaasjes en haar blik maakte dat even subtiel duidelijk door langs dat lichaam van hem te gaan. Hij maakte met zijn vinger een onschuldig aureooltje. ‘Diep vanbinnen weet je het.’ Gebruikte ze zijn eigen woorden terug tegen hem. Hij was bevoorraad, met zout en limoen schijfjes. Bij zijn beleefde buiging, zijn woorden en het gebaar van zijn T-shirt over zijn hoofd liet ze haar ogen kort over zijn ontblootte bovenlichaam glijden. ‘Misschien ga ik nog van mijn verjaardag gaan houden.’ Knipoogde ze terwijl het zout, de schijfjes en de fles nam. Ze duwde haar vingers met de fles tegen zijn borst terwijl ze hem naar zijn bed duwde. ‘Ik hoop dat je stil kunt liggen want,’ ze maakte haar zin niet af, keek hem vol verlangen aan terwijl ze hem plat op het bed duwde. De schijfjes en het zout zette ze op zijn nachtkastje alvorens ze ter hoogte van zijn middel op hem kroop. Ze zette haar handen naast zijn hoofd en drukte haar lippen tegen de zijne, liet haar lichaam een kort moment op hem in drukken. Toen ze haar lippen van hem los trok ruilde ze dat voor een limoenschijfje alvorens haar lippen, haar vingers door tergend traag langs zijn lichaam naar beneden gleden. Haar tong trok verticaal spoor over zijn borst waarna ze er een streepje zout goot. Ze ging recht zitten en draaide de fles tequila open zonder haar blik van hem los te laten. Zijn ademhaling ging zo heftig dat ze het idee had dat die tequila nooit allemaal in haar mond terecht zou komen zonder te morsen. ‘Klaar?’ Wat een vraag. Ze boog voorover, liet haar tong over het spoor van zout glijden alvorens ze zachtjes het volume van een shotglas van zijn borst richting zijn navel liet glijden. Ze bracht haar lippen ernaar toe en probeerde het grootste deel op te vangen. De vloeistof voelde zo fris aan tegen zijn warme huid. Haar lippen vingen de laatste restjes op tot helemaal tegen zijn broekrand alvorens ze voor het laatste ging, het limoenschijfje tussen zijn lippen. Ze drukte haar lippen tegen de zijne, nam de bittere smaak over en sloot kort genietend haar ogen. ‘En hoe is dat voor een drankje?’ Vroeg ze hem met die warme blik nadat ze het restje van het limoenschijfje naast hem op het nachtkastje legde …
Outfit

Gelijk wat hij zou voorschotelen van drank, het zou letterlijk allemaal goed zijn voor haar. Want ze kon het opdrinken met hem en daar was helemaal niets slechts op aan te merken. Maar dan toverde hij die fles tequila naar boven en dat had ook nood aan limoen en zout, twee extra ingrediënten dat in zijn totaal één hoopje plezier konden voorzien. Ze hoopte dat hij geen shotglaasje tevoorschijn zou toveren, al kon ze ook gewoon het leeg op zijn kast laten staan. Maar daar kende ze elkaar net iets te goed voor, hij wist dat ze geen glaasjes van doen had en zij wist dat hij er stiekem ook geen wilde gebruiken … ze konden elkaar gebruiken om aan een goede manier te komen die fles leeg te krijgen. Ze zou zichzelf niet dronken voeren, ondanks dat ze er redelijk goed tegen kon wilde ze iedere seconde van deze avond in haar geheugen hebben. Ze mocht de enige leuke verjaardag in haar veel te lange bestaan namelijk niet vergeten, dat zou zonde zijn. Dus die fles zou leeg geraken maar niet over tien minuten, ze zou genieten van ieder beetje aandacht dat ze kreeg net als zij hem ieder beetje van haar aandacht zou schenken want zoveel was hij waard.

Hij zou zijn best doen stil te liggen, ze schonk hem een zuinige glimlach, niet wetend of ze hem op zijn woord zou moeten nemen. Kon hij dat wel, met haar bovenop hem, met drank, en die emoties en de druk van haar lippen op zijn huid. Daarom deed ze ook een beetje extra moeite om het hem lastiger te maken. Ze verwarde iedere centimeter van zijn huid met haar ademhaling, haar lippen, de druk van haar lichaam alvorens ze de frisse vloeistof over zijn lichaam liet glijden en ze het opving met haar lippen. Het limoenschijfje kwam als laatste, waar hij zachte druk op gaf zodat ze het branderige gevoel van verrukking via haar keel naar beneden gleed. Bij haar vraag kwam niet meteen een antwoord, hij kwam recht, ze legde haar vingertoppen op zijn borstkast en liet ze tergend langzaam naar beneden glijden terwijl hij opnieuw zijn lippen tegen de hare aandrukte. Zijn smaak was gevuld met resten van de limoen en dat maakte het misschien zoveel beter.

“Niet slecht.” Reageerde hij. Ze glimlachte tegen zijn lippen en trok zich terug toen hij haar liet weten dat hij haar misschien wel kon overtreffen. Haar wenkbrauw kwam afwachtend naar boven, uitdagend. Ze volgde met haar armen de beweging zodat hij haar klamme shirt over haar hoofd kon trekken. Hij duwde haar op haar buik, wat haar in de positie bracht dat ze helemaal machteloos was en ze niets kon doen om op zijn handelingen te reageren. Dus ze sloot haar ogen, nam het gevoel van zijn tanden in haar hals, zijn lippen, zijn tong in haar op en met alle hevigheid die ze al voelde liet ze expres een korte kreun over haar lippen glijden. Ze wist wat ze hem kon aan doen met zo’n subtiele dingen, net als hij dat ook wist van haar. Ze nam het schijfje aan en huiverde toen ze de frisse vloeistof van de Tequila via haar rug naar beneden voelde lopen waar hij het op ving met zijn mond. En het was zo’n genot. Hij draaide haar terug op haar rug, kwam naar voor en nam de limoen van haar over. Ze voelde zijn vingers over haar ribben glijden terwijl de vingers van haar ene hand langs zijn broeksrand gleden. Zijn vragende blik beantwoordde ze door naar de fles te tasten, ze nam de vloeistof in haar mond en trok zijn lippen dan naar de hare terwijl ze haar benen rond zijn middel sloeg. Ze gaf hem half de Tequila door in een kus terwijl ze zelf de helft inslikte. ‘Je vergeet dit beter niet Dante Rivera.’ Fluisterde ze in het Italiaans tegen zijn lippen. ‘Je weet wel hoe je iemand van tweeduizend jaar oud weet te verrassen.’ Zou dat genoeg credit zijn voor zijn vragende blik van eerder? Ze hield van zijn menselijkheid, van de manier waarop hij dingen gedaan kreeg met haar. En dat maakte het verlangen enkel zoveel groter …
Outfit

Ze had helemaal geen aandacht geschonken aan het onweer buiten. Normaal zou ze een beetje controle houden over haar mutatie of over het weer maar dat deed ze nu helemaal niet. Ze was roekeloos maar het kwam allemaal door hen. Ze wilde niets meer horen dan zijn zware ademhaling en niets anders voelen dan zijn lichaam tegen het hare. Ze wilde zijn smaak, de drank, zijn hartstocht en verlangen. Wat dat deed met haar mutatie kon haar helemaal niet schelen, ze zouden het vanzelf wel merken als het uitdraaide naar een orkaan van categorie vijf. Dus ze had alles uitgeschakeld, haar gevoel voor tijd, haar gevoel voor het weer, zichzelf en had zich enkel maar gefocust op hem, op wat hij met haar deed en op de gevoelens die hij heen en weer gooide. Want dat was de kick, wat hij voor elkaar kreeg dat zij nog nooit eerder had mogen voelen. En dat was wat haar uiteindelijk over de grens zou duwen, als een soort drugs die ze nooit eerder had geproefd. Hij gaf het haar niet altijd, die golf van opwindende emoties maar als hij het gaf dan voelde het alsof ze van een torenhoog gebouw naar beneden viel. Vliegen was een vrijheid, een macht, Dante evenaarde dat met alles wat hij deed.

Hij nam zijn tijd, seconde voor seconde terwijl ze op haar buik lach, hunkerend naar nog meer van hem maar het gewoon momenteel niet kunnen krijgen. Was dit gezond? Nee. Maar je moest niet raden wie morgen alleen maar zou kunnen terug denken aan de avond ervoor. Haar lichaam reageerde zo gevoelig op alles, op de manier hoe de drank naar beneden liep richting haar onderrug, hoe hij zijn lippen er tegenaan drukte en de drank tegemoet ging. De frisheid van de tequila in combinatie met de warmte van zijn lippen. Zo’n heerlijke combinatie die ze opnieuw en opnieuw en opnieuw wilde. Ze gaf hem haar limoen schijfje zonder protest terwijl ze haar lichaam haast tegen zijn handen oprukte, vragend naar meer zonder dat ze woorden nodig had.

Terwijl haar vingers over zijn borst gleden kon ze zo de plekken voelen waar de tequila eerder had gelopen. Haar Italiaans zorgde meteen voor dat zacht intense gefluister. Ze glimlachte tegen zijn huid, drukte haar lippen verlangend tegen de zijne aan. ‘Ik zou je niet kunnen vergeten.’ Beloofde ze hem. Hij had zijn afdruk achtergelaten, dat had niemand meer gedaan in de voorbije vijfhonderd jaar. Dus ja, hij zou voor eeuwig in haar gedachten blijven, deze momenten zouden haar lege saaie avonden vullen, zouden haar misschien nog een honderdtal jaar verder krijgen, en opnieuw, en opnieuw. Hij wilde zich zo graag bewijzen tegenover haar, haar nog meer geven dan hij al gegeven had. Hij trok haar wat rechter, liet zijn hand naar achter glijden en verwijderde zo het laatste beetje aan stof rond haar bovenlichaam. De ruwe manier waarop hij haar terug duwde gaf dat verlangen enkel nog maar meer kracht. Met een zware ademhaling en een verlangende glimlach keek ze toe hij de fles nam, hoe hij de hals ervan tegen haar keel liet rusten. Zijn ondeugende blik, zijn woorden, ze schudde enkel haar hoofd. Hoe kon ze stil blijven liggen bij dit alles? Van zodra de drank haar huid raakte en zijn tong het tegemoet kwam reageerde haar lichaam instinctief. Ze probeerde oprecht stil te blijven, haar rug niet te werven tegen zijn lichaam op. Ze liet haar vingers door zijn haar gaan terwijl ze haar ogen sloot en eraan probeerde te denken om stil te liggen. En dan bewogen zijn lippen opzij, haar ademhaling stokte even, ze liet het genot over haar lippen glijden en automatisch welfde ze haar rug een beetje. Ze wilde het zo graag afwerken, ze zou er bijna aan toegeven maar dit alles, die opwinding, dat verlangen. Haar vingers kraste in zijn schouderblad alvorens ze hem aan zijn haar terug naar haar toe, haar lippen verlangend tegen de zijne drukte. ‘Kun je dat verlangen nog de baas?’ Hijgde ze zijn oor terwijl ze haar tanden langs zijn kaaklijn liet schrapen terug naar zijn lippen …
Outfit

Dante wist exact wat te doen en wat te krijgen van haar. Het was alsof de allereerste ontmoeting tussen hen een verkenningstocht geweest was want hij had aardig onthouden wat haar naar die eindstreep krijg en zeker al wat haar helemaal vulde met meer van dat verlangen. En er was niets dat ze kon doen, niets dat ze wilde doen buiten hem zijn zin geven. Het ging zo hard in tegen haar principes want normaal was zij degene die de grenzen aanstelde, die de regels uitdeelde en de baas bleef. Maar het lukte Dante iedere keer opnieuw, het lukte hem iedere keer opnieuw om alles in haar naar boven te halen waar ze zo naar verlangde maar nooit liet zien. En waarom zou ze ertegen vechten, waarom zou ze tegen dat verrekt goede gevoel werken als dit krijgen zoveel meer voldoening gaf.

En het was altijd alsof hij een level up deed bij haar, net als ze dacht dat hij eraan zou bezwijken deed hij iets waardoor zij dichter bij dat breekpunt kwam te liggen. Haar vingers probeerden ergens een houvast te vinden, een grip op zijn huid waarmee ze hem de handelingen kon snoeren en zo weer de controle kon nemen maar er was niets, niets buiten de nagels die over zijn huid gleden en hem achter lieten met de huiveringen ervan. En het was dan typisch iets voor haar om haar eigen nood en gevoel tegen de ander in de gebruiken, dus ze vroeg het hem. Ze vroeg het hem onder haar zware ademhaling door of hij dat verlangen wel te baas kon blijven. De onschuld in zijn ogen, ze begreep niet hoe hij er zo oprecht onschuldig uit kon blijven zien na alles. Zelf stonden haar ogen wilder, verlangend naar meer van hem, meer van zijn lippen, zijn huid, alles. Zijn hand gleed langs haar wang, over haar keel waar zijn vingers stilstand vonden gevolgd door een vraag waarvan ze ongenadig het antwoord wist. En toen deed hij wat voor haar meer en meer als een drugs begon te lijken, hij speelde met haar emoties en er was niets dat ze kon doen buiten terug staren in die intensieve blik van hem. Ze lag daar, haar vingers vlochten zich door zijn haar, in de hoop die lippen twee centimeter dichter te krijgen naar de hare. Maar hij was gewoon sterker. Ze sloot haar ogen en haar ademhaling ging met haar weer aan te halen. ‘Oke,’ Hijgde ze terwijl haar vingers over zijn lichaam naar zijn broeksband gingen. ‘Jij wint.’ Prevelde ze in de hoop haar concentratie iets of wat boven water te houden. Maar wat hij deed was …. Nam haar helemaal. Ze hield ervan, meer, ze hield van hem in dit moment. ‘Please.’ Smeekte ze, dit kon ze niet meer aan. Ze had gesmeekt, hij had haar gebroken, was dat niet exact wat hij wilde bereiken met haar?
Outfit

Waarom ze geboren was, waarom ze onsterfelijkheid had gekregen wist ze niet maar haar levensdoel was toch steeds geweest om het beste van het beste te vinden. De uitdaging te zoeken die haar bezig kon houden en die prijs had Dante met glans gewonnen. Niet enkel was hij een Italiaan, hij wist ook nog eens het beste in zichzelf naar boven te halen om zich te bewijzen tegenover haar. En dat was iets dat ze nooit zou vergeten. Hij was al lang niet meer gewoon een bezigheidstherapie, hij had iets van betekenis gevormd. En het lag niet aan de emoties die hij door haar lichaam joeg, het klopte gewoon. Hij was de eerste Italiaan waar ze weer een beetje meer zichzelf werd, anders zou ze nooit zo snel toegeven aan al zijn levels van inspanning hier. En van haar mocht hij nog tien keer, honderd keer langskomen net als zij hem altijd bovenaan haar lijst zou zetten voor alles dat hij nodig zou hebben. Een gezamenlijke overeenkomst, mooi.

Maar ze gaf het op, ze gaf het vechten tegen hem op, of beter het vechten tegen zijn emoties en verlangens. Ze kon het niet aan, wat hij deed … ze kon het gewoon niet aan. Misschien zou ze in tijd er beter in worden, meer bestand geraken tegen alles wat hij deed maar het zou waarschijnlijk haar zwakke plek blijven. Die mutatie van hem zou haar enkel op termijn maar weer opnieuw en opnieuw naar hem toe trekken en dat was lang niet het enige waarvoor ze zou terug komen. Dat ze zover kwam dat ze het hem smeekte zou hij waarschijnlijk nog wel eens tegen haar gebruiken in de toekomst. Het zou hem waarschijnlijk vullen met die voldoening, misschien wel trots omdat het hem gelukt was. Ze probeerde zich te concentreren op hem maar al zijn emoties waren zo overweldigend dat ze uiteindelijk maar genoot en zou blijven smeken als dat nodig was. Bij zijn woorden wilde ze iets van een reactie geven maar ze had geen keuze, hij drukte zijn lippen tegen de hare en ze bezweek. Er verliet haar keel een genietend geluidje toen zijn lippen naar haar hals gleden. Nee, ze wilde hem niet dood, in de verre toekomst liefst nog niet. Zijn lippen bewogen naar beneden waarna hij haar nog dat laatste scheve grijnsje schonk alvorens ze hem alles gaf wat ze nog had.

… *speelt deuntje af*

Haar ademhaling was ver van regelmatig toen ze haar arm over haar bezweette voorhoofd liet rusten en zich voor een tel lang concentreerde op haar ademhaling. Uiteindelijk draaide ze zich naar Dante om en keek hem met een voldane glimlach aan. ‘Ik zou je niet dood willen.’ Keerde ze terug naar zijn woorden van eerder. Ze zette haar vingers op zijn borst en tikte er kort haar beide vingers op. ‘Moest ik je onsterfelijkheid kunnen geven dan zou ik het doe.’ Glimlachte ze hem toe. En daarmee was meteen heel veel gezegd, iemand als hem hebben in haar onsterfelijk leven zou mooi zijn. Zeker omdat ze wist dat ze beide creatief genoeg zouden zijn om een hele tijd zoet te zijn. Ze greep naar de fles drank die naast zijn bed stond en nam er twee grote slokken van zonder echt aandacht te geven aan de limoen en het zout. Ze zette de fles op zijn borst en keek naar zijn versnelde ademhaling en dat gaf haar dan weer voldoening …
Outfit

Dit was de tweede keer … de tweede keer dat het hem gelukt was om haar verlangen te overtreffen en haar praktisch sprakeloos achter te laten. Dat was niemand gelukt in de voorbije tweehonderd jaar, als het niet langer was. Er was zoveel saai op de wereld dat ze zich vast klampte aan iemand zo verfrissend als Dante. En het was niet enkel dat, hij was ook nog eens knap, uitdagend, wist meer van haar gedaan te krijgen dan eender wie. Te zwijgen over zijn mutatie want dat bracht haar altijd ver genoeg om aan hem toe te geven. Was hij haar nieuwste verslaving, ze zou het zo niet zeggen maar ze hield van zijn gezelschap en ze had in lange tijd niet meer zo van iets genoten als van dit. En er was waarschijnlijk niemand anders op dit eiland die aan deze Italiaan kon tippen. Ondanks dat ze het niet zei moest hij wel ergens een vermoeden hebben, ze gaf hem genoeg hints. Als ze één iemand door haar onsterfelijke leven kon mee nemen … dat zou ze het hem geven, niet te denken aan alle dingen die ze konden doen samen. Dus was hij een zwak … misschien.

Hij trok het deken wat meer over zich heen, ze bleef op haar buik naast hem liggen en keek hoe de fles op zijn ademhaling op en neer ging alvorens hij de hals nam en enkele gulzige slokken dronk, ze keek met een opgetrokken scheve grijns toe. Toen hij de fles weer naast het bed zette gleed zijn blik weer naar haar toe. Zijn woorden trokken haar mondhoeken nog meer naar omhoog. ‘Je weet vast wel wat ermee te doen, daarnaast kan ik onmogelijk de enige zijn die zo,’ ze zweeg en liet haar vingers terug over zijn borst dwalen, haar ogen op de tatoeages gericht. Toen hij verder ging keek ze weer naar hem toe. ‘Voorzichtig voor wat je wenst.’ Glimlachte ze uitdagend. Als hij dat wilde, en zij wilde het waarom zouden ze elkaar dan tegen houden. ‘Hoe groot is je verlanglijstje?’ Plaagde ze hem terug. ‘Want dit eiland is heel erg groot en ik heb heel erg veel tijd.’ Stemde ze in met een veelbelovende blik. Ze was amper een smsje weg. Niet dat ze altijd zo toegefelijk zou zijn, ze zou hem natuurlijk ook nog steeds op de proef stellen. Maar ze zou wel heel erg gewillig zijn om binnen te trekken. En ze kon onmogelijk de enige zijn die zo beïnvloed werd door hem …
Outfit

Ze had haar hele leven lang dingen nodig als dit. Dingen en personen die haar eraan hielpen herinneren dat het leven nog iets uitmaakte, dat tijd noch steeds bestond en dat niets was wat het leek. Ze had na al die tijd vaak het gevoel alsof ze op automatische piloot leefde. Ze had zichzelf nauwkeurig afgesloten van de buitenwereld en droeg het gevoel met zich mee dat ze iedereen en alles kende of al eerder had gezien. Zelf stond ze niet meer bij dat ellendige gevoel stil, maar op momenten als deze besefte ze wat het betekende om echt weer te gaan leven. Ze kon zo lopen rotzooien met iedereen en alles, Dante klikte haar geweten aan, maakte iets los dat niemand anders los zou krijgen. Ze besefte dingen. Ondanks dat hij net als iedereen ook maar menselijk was, was het hem gelukt om een beetje heimwee te krijgen naar Italië, om een hele hoop genot en verlangen te voelen doorheen zijn mutatie. In een menselijke leven zou Dante degene zijn waar ze zich misschien niet aan zou vast hangen … misschien zou ware liefde dan een voorkeur zijn. Nu … ja, ze hield zich vast aan hem, omdat hij zo’n groot tijdsbesef teweeg bracht bij haar.

Hij stemde niet in, maar hij ontkende het ook niet dat ze niet de enige kon zijn. Ze bleef hem met een kleine glimlach aankijken bij zijn eerste woorden. De blik die zachtjes intenser werd gevolgd door de woorden brachten de glimlach breder uit. ‘Je hebt me,’ ze zweeg en liet haar twee vingers bovenaan zijn borstkast rusten, ze keek er kort aan alvorens ze weer naar hem keek. ‘je maakt me wel nieuwsgierig Dante.’ Ze volgde de lijnen van zijn tatoeage. ‘Misschien wil ik je niet meer achter laten.’ Ze knipoogde, een scheve uitdagende glimlach kwam weer op haar lippen te liggen. Nee, het zou maar saai worden zonder hem, hij wil dan ook niet te vervangen door iets of iemand anders. Dat hij een verlanglijstje had deed haar ogen bijna sprankelen. Hij drukte zich wat op en drukte zijn lippen tegen de hare. Ze bracht haar hand omhoog naar zijn wang terwijl ze zich opnieuw vol overgave aan hem gaf. Toen hij zich terug trok opende ze haar ogen en keek hem met een licht versnelde ademhaling aan toen hij sprak. ‘Jij hebt geen oneindigheid,’ prevelde ze terwijl haar vingers van zijn wang afdwaalde. ‘Dus we kunnen maar beter zo snel mogelijk beginnen.’ Ze zette haar lippen kort tegen de zijne, beet kort in zijn onderlip alvorens ze zich terug trok en haar wenkbrauwen tweemaal ophaalde …
Outfit