Onderwerp: Gym Lesson: Bubble up! di jan 26, 2016 2:32 pm
Een filmpje, dat was het enige wat hij nodig had gehad om de les van vandaag voor te bereiden. Het had er echt leuk uit gezien, en hij wou de leerlingen de kans geven om een keer een paar uurtjes te ontspannen tussen alle lessen in. Het was ook beter dan hen gewoon rondjes te laten rennen, dat hield hij meer als de groep te rumoerig was en hij hen moest straffen. Hopelijk zou het zo ver niet komen vandaag tho, want hij had geen zin om zich kwaad te maken. Maar hij voelde zich goed, positief en opgeladen. Mede dankzij de Thorslaap natuurlijk, waar hij nu al een kleine week uit gekomen was. Damian had hem bijna verboden om nu alweer les te geven, zeker omdat hij het hele ding nog moest verwerken, maar hij had hem kunnen overtuigen om hem te laten doen. Zijn gedachten verzetten werkte gewoon beter als hij zich kon concentreren op iets anders.
En vandaag zou hij zich zeker wel kunnen concentreren op iets anders. Er was een grote kans dat er weer wat mensen zouden zijn die zijn spel kinderachtig zouden vinden, maar deze keer zou hij niet zomaar over zich heen laten lopen. Achter hem lagen er een stuk of tien grote, plastieken ballen. Ze zagen er een beetje uit als hamsterballen, maar dan groter. Toen de groep leerlingen binnen kwam, maande hij hen snel aan tot stilte. "Goeiemiddag klas", Begroette hij hen opgewekt. "Vandaag gaan we weer iets leuks doe! Misschien hebben jullie dit ooit wel al een keer gezien op een filmpje. Vandaag gaan we bubbelvoetbal spelen. De bedoeling is dat jullie je opdelen in gelijke teams en dan zo'n bal over jullie hoofd doen. Ze komen ongeveer tot op je middel. Ik wil gerust mensen helpen om er in te komen", Legde hij uit. Hij legde zijn hand op een bal en rolde hem naar zich toe. "Eenmaal iedereen in een bal zit, gaan we gewoon voetbal spelen. Er zijn twee doelen, en er hoeft geen keeper in te staan", Ging hij verder. "Deze keer mogen jullie spelen hoe jullie het zelf willen, rustig of wild, maar mutaties gebruiken om elkaar pijn te doen blijft verboden", Zei hij nog, waarna hij de bal naar de eerste persoon die in zijn buurt stond rolde. "So, team up, bubble up, and let's play”, Grijnsde hij, waarna hij de andere bubbels richting de leerlingen duwde.
Voor de verandering ging Wesley eens naar een les. Hij had speciaal zijn trainingen opzij geschoven zodat hij mee kon doen aan één van de sportlessen en tevens zijn eerste les. Wat hij ervan moest verwachten wist hij niet, maar hij gaf het een kans. Sport kon nooit slecht zijn, toch? In ieder geval was dat het enige dat hem tegenwoordig bezig hield op het eiland. Zijn sport outfit had hij al getrokken. Een simpel zwart T-shirt en een donker grijze jogging. Om zijn sportschoenen aan te doen ging hij even op zijn bed zitten zodat hij zijn veters goed vast kon doen. Van zijn bureau nam hij een flesje water om vervolgens zijn kamer te verlaten en naar de afgesproken plaats te gaan. Eenmaal daar aangekomen was hij bij één van de eerste, maar hij had vooral aandacht voor de grote plastic ballen die bij de persoon - die vermoedelijk de docent was- lagen. Eerlijk? Wesley wist niet wat hij zag en hij trok één wenkbrauw op.
Voor een hele tijd bleef hij de docent aankijken voor hij om zich heen keek naar al de rest. Waarom leek iedereen zo enthousiast? Aan zijn gezichtsuitdrukking alleen al moest te zien zijn dat hij het niets vond en hij deed geen moeiten het te verbergen. Waarom zou hij dat ook doen? In zijn ogen was het een spelletje dat je speelden met kinderen uit het lager onderwijs, maar daar was hij al lang van af. Er kwam ook nog eens bij dat ze team moesten vormen en met het winnaars instinct dat hij had was het geen goede combinatie. Sowieso was hij geen teamspeler en had hij niemand anders nodig. Als ze dan verloren en het kwam door medespelers ging Wesley hen al heel snel de schuld geven omdat hij een zeer slechte verliezer was. Dit was wel een goede herinnering waarom hij nog nooit een les had bijgewoond.
Wanneer dat er één van de ballen naar hem toe gerold werden legde hij zijn hand ertegen om het tot stilstand te brengen, maar daar hield het op. Mooi niet dat hij zich belachelijk ging maken door zo een ding over zijn hoofd te trekken. Volgende keer zou hij wel gewoon weer naar de fitness ruimte gaan en de gewichten daar weer vast nemen. Terwijl dat iedereen bezig was met de dingen aan te doen gebruikten Wesley het enkel om tegen te leunen en half op te zitten. In hoeverre dat et mogelijk was natuurlijk. Zijn gespierde armen sloeg hij over elkaar terwijl hij rond keek. ‘Bende hopeloze gevallen,’ mompelde hij zacht en hoofdschuddend tegen zichzelf.
Met swingende heupen liep ze over de gang heen naar haar volgende les en dat zou gym zijn. Ze ging normaal gesproken niet vaak naar die lessen, puur omdat ze zelf beter kon trainen, maar aangezien ze had besloten iets ‘socialer’ te worden besloot ze om toch maar even een kijkje te nemen. Zolang ze haar beweging maar kreeg om fit te blijven en haar lichaam mooi in vorm te houden. Plus, ze zou zelf ook nog altijd blijven trainen en dat kleine beetje extra beweging kon geen kwaad. Niet dat ze het trouwens echt meende om socialer te worden, niet op die manier in ieder geval. Beste vriendjes maken en gezellig theekransjes houden zou namelijk nooit gebeuren. Wel kon ze misschien wat interessante contacten maken, want ze was er al wel achter gekomen dat als je goed zocht die hier zeker wel waren. Puur om haar verblijf hier toch iets beter te maken en niet oersaai wat het anders zou zijn als ze met niemand in contact zou komen. Salina hield tenslotte nog altijd wel van wat aandacht.
Nog altijd liep een aantal mutanten met een boog om haar heen wanneer ze haar tegenkwamen, iets wat ze ook grappig bleef vinden. Gewoon hoe sommige mensen hier gevoeliger voor waren dan andere. Niet dat Salina altijd expres dat energieveld om haar heen had, want hier deed ze eigenlijk geen moeite voor. Het was er gewoon en het dreef sommige mensen gewoon langzaam weg, alsof ze de duivel was, maar nu was ze dat soort van ook wel een beetje. Soms vond ze het nog wel grappig om die mensen dan een kleine flits van haar rode ogen te laten zien en dan kwamen ze al helemaal niet meer in haar buurt. Grinnikend draaide ze het hoekje om en trok ze de deur open naar de kleedkamer om daar haar gymkleding aan te doen. Dit was grijze kort geknipte t-shirt met iets erop als ‘sla.. babes’, ze wist het niet eens meer en vanaf ze het aan had kon ze dit ook niet meer lezen, dat ging dan een beetje moeilijk. Daaronder had ze dan wel een heel vrolijk kort broekje, geel met roze strepen aan de zijkant.. Waarom? Omdat het zo goed paste bij haar persoonlijkheid natuurlijk.. Yea right.
Ze duwde de deur open naar de gymzaal en was blijkbaar ook een van de eerste. Dat had ze dan snel gedaan. Kort keek ze terug en fronste even, snapte niet helemaal hoe. Maar oké, ze had ook geen idee hoe laat het nu moest zijn. Het viel haar alleen wel op dat er enorme ballen in de gymzaal lagen, wat er op zich wel interessant uit zag? Nah niet echt, en ze kon ook niet echt doen alsof. Hoewel, het zou er misschien aan liggen wat ze ermee gingen doen. Ze liet haar blik even over de andere leerlingen gaan, waarvan ze ook merkte dat hier een paar gevoelige tussen zaten, zoals altijd wel. Het bracht even een grijns op haar gezicht en ze zette zichzelf tegen de muur aan om naar de uitleg te luisteren. Maar het kwam er dus op neer dat ze voetbal moesten spelen in de die ballen. Nog een keer liet ze haar blik over de ballen heen gaan. Hmm.. Misschien klonk het toch nog niet zo slecht. De ballen werden naar iedereen toegerolt en met haar hand hield ze die van haar tegen om deze vast te houden. Nu moesten ze alleen nog teams maken, iets waar zij zich even niet mee ging bemoeien en het kon haar ook niet echt schelen. Zij zou er sowieso wel voor zorgen dat het team waar zij in zou komen te zitten zou winnen, en daar had ze geen teamwork voor nodig hoor. Haar blik viel vervolgens even over een van de jongen die bij haar in de buurt stond en hij leek het niet helemaal eens te zijn met het spel. ‘Bende hopeloze gevallen,’ Piepte hij terwijl hij tegen zijn bal aan stond, iets wat hij beter niet had kunnen doen. Dat van het half op de bal zitten dan. Salina keek even doodnormaal om haar heen om vervolgens heel ongemerkt met haar been uit te halen naar de grote bal waar hij tegenaan stond in een poging deze weg te laten rollen zodat hij zou vallen. ”Oeps, sorry, dat was niet de bedoeling.” Grinnikte ze even geamuseerd naar hem met een brede grijns. Natuurlijk heel smooth. ”Ga je nog mee doen of heb je op het moment nog iets beters te doen?” Vroeg ze er vervolgens grijnzend waarbij ze haar wenkbrauw even speels optrok.
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! do feb 11, 2016 2:51 pm
Let your plans be dark and impenetrable as night, and when you move, fall like a thunderbolt
Zijn heldere ogen staarden naar het schermpje van zijn gsm, waar hij voor de eerste keer sinds zijn aankomst ‘Gym – Clyde Maddox’ op zag staan. Hij moest toegeven dat die digitale, gepersonaliseerde lessenroosters enorm handig waren. De naam van de man was vreemd voor hem, maar het woordje gym deed toch een minuscule glimlach op zijn lippen verschijnen. Sebastian ruilde zijn jeansbroek voor een lange, zwarte joggingbroek, zo eentje waarvan het kruis net dat tikkeltje lager hing dan normaal, en er de uiteinden van de broekspijpen rijkelijk waren voorzien van een strook elastiek, waardoor ze nauw aansloten aan zijn enkels. Hij trok een zuiver, wit tshirt aan en griste zijn rugzak inclusief water en een handdoek vanachter de deur alvorens hij zijn kamer verliet. Sinds zijn wonden geheeld waren voelde hij zich fysiek stukken beter, al bleef de kille eenzaamheid in zijn hart toch moeilijk opvulbaar. Een beetje beweging zou hem wel helpen om zijn gedachten wat te verzetten. Hij wierp nogmaals een blik op zijn gsm om te kijken in welke sporthal hij net moest zijn alvorens hij zijn lichaam in beweging bracht.
Met grote ogen vol van verbazing stapte hij de sporthal binnen. Natuurlijk vielen de opgeblazen ballen hem als eerste op, en een beetje verbouwereerd keek hij vervolgens naar de man -die hij wel de rang ‘leerkracht’ toeschatte- met opgetrokken wenkbrauwen aan. Sebastian liet zijn tas van zou schouder zakken en plaatste hem op een van de bankjes die aan de zijkant van de zaal stonden. Aandachtig luisterde hij naar de uitleg van Clyde en liet zijn hand kort op de achterkant van zijn hals rustten. ’Bubbelvoetbal’. Iets waar hij nog nooit van had gehoord. Nadat de man met zijn uitleg geëindigd was, kreeg Sebastian een bal naar zich toegeduwd en behendig liet hij hem tot stilstand komen door zijn hand erop te leggen. In eerste instantie had hij gedacht dat de bubbels de ballen waren waarmee ze moesten voetballen, maar nu bleek dat er er ín moesten gaan zitten. Bedenkelijk fronste hij zijn wenkbrauwen en bevochtigde zijn lippen door er met zijn tong over te gaan. ’Vooruit dat maar.’ zei hij tegen niemand specifiek en haalde zijn gespierde schouders langzaam op, terwijl hij naar de twee andere studenten keek. De ene zag er niet echt gemotiveerd uit, en de andere.. Sebastian wendde zijn blik af bij het zien van de naakte buik van het meisje en zuchtte zachtjes. ’Bende hopeloze gevallen.’ Bij die woorden keek hij weer op, onmiddellijk met een alerte blik in zijn ogen. Oké het was misschien een vreemde, niet alledaagse actviteit, maar de leerkracht had op zijn minst zijn best gedaan om de les interessant te maken. Het meisje schopte de bal half onder de jongen vandaan en Sebastian hield hem net tegen, voordat hij doorheen de zaal begon te rollen. Met onder elke arm een bal, keek hij naar het duo en schudde langzaam zijn hoofd. ’Hier.’ waarschuwde hij de jongen en rolde hem de bal terug. ’Eens zien welk team zo dadelijk hopeloos is.’ Met die woorden had hij duidelijk gemaakt dat hij en de jongen al zeker niét in hetzelfde team zouden zitten. Hij mocht misschien wel capaciteiten hebben, als de motivatie ontbrak moest Sebastian niets van hem weten. Voor een seconde keek hij naar de leerkracht en knikte hem kort toe, voordat hij een poging deed om zichzelf in de bal te wurmen.
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! do feb 11, 2016 3:25 pm
"It's a miracle I'm even here"
Een normale schooldag op Genosha Island. Lessen waren best leuk, het was het grootste gedeelte luisteren naar dingen die ze al wist. Ze had haar leven lang al best wat studies achter de rug. Maar de nieuwe technologie en manier van lesgeven. En een klas vol mutanten was serieus waar, noooit saai. Ze hield wel van mensen kijken en in een klas vol met kids die gaves hadden, was dat super leuk. Ze had al snel wel door wie allemaal populair waren met veel vrienden en dan de leerlingen die liever op de achtergrond bleven. Cecilia was geen van beide, ze werd niet veel gezien omdat ze overal heen teleporteerde, maar ze verschool haarzelf ook weer niet. Gewoon highschool op een heel ander niveau. iedereen was zo uniek en ze vond dat wel heel leuk. Verzonken in gedachten schrok ze wakker van de bel. Welke les had ze hierna? Ze keek snel even op haar rooster. Ooh ja gym. Dat was dus een tussenuurtje. Maar ze twijfelde toch eventjes, ze zou er ook wel gewoon heen kunnen gegaan. Puur om Ky te bewijzen dat ze wel actief kon zijn. Ze bleef op een afstand nog even twijfelend staan.. gaan of niet gaan?
Ze keek even toe naar wie er allemaal in gingen, de deur naar de gymles. Ohh maar als Salina daar heen ging dan had ze ook nog eens iemand die ze kende. Mmh daar ging ze dan. In de kleedkamer bedacht ze ook dat ze gymkleren aan moest.. Een joggingbroek en een t-shirt was oke toch? Ze had niet echt iets van sportieve kleren. Ze summonde snel een jogging broek en en een zwarte.. oh het was een shirtje met driekwart mauw. Wow, concentreren Ce. Maar whatever. Ze had wel sportschoenen tho, die liepen gewoon had ze puur omdat ze lekker zaten. Ook wel omdat ze wel goed lopen. Maar dat deed ze toch bijna nooit. Ja, bijna nooit, en ze ging naar een gymles.. Nou kom op Cecilia, niet terugkrabbelen, ze had zich inmiddels al helemaal omgekleed. Damn sportkleding stond haar wel hoor. Oh en ze moest natuurlijk wel even een foto naar Ky sturen als bewijs. Ze maakte een foto in een langwerpige spiegel die in de kleedkamer stond en stuurde het naar Ky toe met beschrijving: ‘Raad eens wie er naar de gymles gaat..’ met de emoji van het sterke armpje. Haha, ze zag er zo actief uit he. Als laatste knoopte ze haar haren vast en dan kwam het wonderbaarlijke moment dat ze de gymzaal binnen liep. Nu was er geen weg meer terug. Mooi, hoor. Ze was er nog nooit geweest. De grote opblaasbare dingen die er lagen vond ze wel heel raar. Dus ze luisterde goed naar de uitleg van Clyde. Okee dus ze moest er in? En dan voetballen? Ze keek even naar Salina maar die duwde net een bal weg waar iemand op leunde. Waardoor ze even grinnikte. “Ey Sali help me even in zo’n ding please?” zei ze en keek even hopeloos naar het ronde ding. Ze had werkelijk geen idee wat ze moest doen. ’eens zien welk team zo dadelijk hopeloos is.’ merkte iemand op. Cecilia lachte daarop. “Sowieso het team waar ik in zit” lachte ze, om haarzelf. Want ze was echt hopeloos.
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! do feb 11, 2016 3:59 pm
"Happy Hunger Games and may the odds be ever in your favor"
Het was een pop-upje op zijn smartphone die hem ineens uit bed liet vliegen. Hij had over 10 minuten les. T I E N M I N U T E N. Als een wervelwind stormde hij door de kamer, probeerde natuurlijk niks kapot te maken want ja dat was niet cool voor zijn roommate, om kleren bij elkaar te zoeken. Het was gymles, gelukkig, dus hij moest geen al te fancy dingen aan trekken. Een simpele tanktop en een basketbalshort moesten maar volstaan. Hij nam nog een flesje water, want wie weet hoe intensief het zou worden, en racete vervolgens naar de gymzaal. Hij was n e t op tijd, Clyde was al bezig met zijn uitleg. Heel stiekem en subtiel, zoals alleen hij dat kon met zijn mutatie, ging hij bij de groep staan. Niemand zou ooit merken dat hij eigenlijk een beetje later was.
Tot zijn grote vreugde gingen ze gewoon bubble footbal spelen. Dat had hij al een keer gedaan, soort van, maar dan met een beetje een ander doel. Daar was het meer rugby gericht. Maar voetbal was ook chill. Even keek hij rond, vroeg zich af bij wie hij in het team zou gaan. Tot hij zijn roommate ineens met kop en schouders boven de bende uit zag steken, aan het sukkelen met zijn bubbel. Sully liep op hem af, probeerde wel een beetje lawaai te maken zodat hij zich niet rot zou schrikken als hij plots kwam opdagen uit het niks. "Kom hier, ouwe jongen", Grijnsde hij, terwijl hij zo goed en zo kwaad als het kon probeerde om het gat waar de knul door moest vlak boven zijn hoofd te krijgen. Hij botste natuurlijk eerst een paar keer met het plastieken moordwapen tegen zijn hoofd aan, maar uiteindelijk zat hij er toch wel in gewurmd. Vervolgens nam hij zelf een bal en probeerde hij er in te duiken, als een vis op het droge spartelend om het volledig over hem heen te krijgen.
Dahlia Leto
Class 4
Aantal berichten : 321
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! do feb 11, 2016 8:40 pm
Oh darling, let's be adventures
Daphne had haar veel te vroeg wakker gemaakt met het excuus dat hun eerste uur gymles was. Kreunend en grommend was ze haar bed uit gerold, na lang zeuren van haar tweelingzus. Het zonlicht straalde ondertussen hun kamer al in en Daphne was helemaal aangekleed, terwijl Dahlia nog in haar ondergoed zat. Na vijf minuten in stilte te zitten en ze zich mentaal had overgehaald om recht te staan en zich aan te kleden, deed ze het dan ook. Ze pakte -met lichte tegenzin- enkele sportkleren uit haar kast. Met het topje moest ze even vechten voor ze het aanhad door de draden die om haar buik hoorde te zitten. Vervolgens haalde ze snel een kam door haar haren en pakte ze haar iPhone op, om te zien dat ze bijna te laat was. Daphne was natuurlijk al lang vertrokken om nog ontbijt te halen en ze wist niet wat nog allemaal. Dahlia anderzijds besloot dat ze het ontbijt niet zo nodig had vandaag. Dus toen ze haar schoenen aanhad, een flesje water uit de koelkast gepakt had en een elastiekje om haar pols had zitten, begaf ze zich naar de sportzaal.
Onderweg kwam ze bijna niemand tegen, wat a) kwam doordat het nog veel te vroeg was en b) doordat de meeste mutanten al lang in hun les zaten. Op haar weg naar de zaal, zag ze een andere mutant de hoek om sprinten. Net toen ze haar haren wou opzitten, zag ze dat het Sullivan was en dat hij ook in richting van de sportzaal spurtte. Nu was ze gelukkig niet de enigste die te laat was. Toch liep ze in tegendeel tot Sully op haar dooie gemakje richting de zaal. Die vijf minuten zouden echt totaal geen verschil maken.
Oké, ze nam haar woorden terug. Die vijf minuten maakte wel degelijk een verschil. Toen ze aankwam had ze niks van de uitleg gehoord, was iedereen zich al in rare ballen aan het wurmen en leken de meeste hun sportbuddy al gevonden te hebben. Gelukkig waren de teams nog niet gevormd en hoewel Dahlia het niet zo op jongens had, waren ze wel ontzettend handig om in een team te hebben. Ze zette haar flesje op de bank en legde haar gsm er vlak langs. Toen liep ze vol zelfvertrouwen op het groepje kinderen af. "Hé Sully, in mijn team." Grijnsde ze hem toe. Het was tot nu toe de enigste jongen die ze een respecteerde en ze eigenlijk een vriend mocht noemen. "Jij, spierbundel," Ze wijs naar de jongen die bij Sullivan stond en er heel gespierd uitzag, "Jij ook," Vervolgens keek ze naar de rest van de zaal. Daphne was er nog niet, dus zij zou waarschijnlijk in het andere team zitten. Wat het natuurlijk alleen maar leuker maakte. Een meisje met lichte haren leek haar ook perfect voor haar team, dus ook naar haar riep ze: "Hé jij daar, met die blonde haren. Jij ook." Ze herhaalde bijna precies dezelfde woorden als ze bij spierbundel had gedaan, drama-effect.
Ze wist niet of het de bedoeling was dat de leerkracht de teams indeelde, maar nu had zij dat al gedaan. Want het was haar wel duidelijk geworden dat niemand hier echt initiatief leek te nemen. Nadat ze een bal had gepakt, liep ze terug naar Sully. "Dus, wat is de bedoeling van al deze hamsterballen eigenlijk?" Vroeg ze met een zachte stem zodat alleen Sullivan haar kon horen.
TAG: Little wolves Clothes: X
THANKS SARA!
Daphne Leto
Class 4
Aantal berichten : 121
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! za feb 13, 2016 6:14 pm
DAPHNE LETO
Het was het eerste uur gymles, en Daphne was al vroeg uit de veren. Even opgewekt als iedere morgen, ze was nou eenmaal een ochtendmens. Daar zou ze niets aan kunnen veranderen, het stond nou eenmaal in de sterren geschreven. Ironisch dat de sterren meer het gebied van Dahlia waren. Die marmot lag nu nog in bed, maar ach. Als Daphne haar nu zou wakker maken zou ze waarschijnlijk een hele hoop kussens naar haar hoofd geslingerd krijgen. Dat was niet de bedoeling, dus dan was het maar eerst douchen. Onder de douche gaf ze Dahlia een half concert, dat kon ze niet helpen. Ze zou er maar mee moeten leven. Als ze haar zus een beetje kende sliep die er na wat gegrom gewoon doorheen. En natuurlijk was ze juist, ze kende haar ook te goed. Maar het was nu wel echt tijd om op te staan, langer kon ze het niet uit stellen. "Brombeertje kom eens uit je winterslaap!" Riep ze naar haar tweelingzus terwijl ze de gordijnen wagenwijd open trok. Dat had Dahlia nodig om op te staan, als Daphne dat niet deed viel Dahlia gewoon weer in slaap. En ze mochten niet te laat komen voor hun gymles. Dat was bovendien ook nog een leuk vak, dus het zou zonde zijn als ze te laat kwamen. Toen ze zag dat haar zus nog steeds opgerold tussen de dekens lag zuchtte ze even met een glimlachje op haar gezicht. Dahlia was al die tijd nog niet veranderd. Daphne gooide een raam open, dat zou haar wel wakker krijgen. Ze kreeg een grom naar zich toe geslingerd, en als antwoord liet ze wat extra zonnestralen door de kamer schijnen. Ook liep ze naar Dahlia toe en begon met het wegtrekken van het dekbed. "Dahlia je moet echt wakker worden," Zei ze lachend. Toen ze een extra ruk aan de deken gaf liet haar zus en Daphne gooide de deken meteen op de grond. Die zou ze voorlopig niet meer nodig hebben. Na nog een minuutje gewacht te hebben voordat Dahlia eindelijk overeind was gekomen pakte ze haar tas maar. Waterflesje, iPhone plus oortjes en kamersleutels, meer was niet nodig. Ze zwaaide nog even naar de brombeer, die nog steeds op bed zat. Met nog een knipje van haar vingers liet ze de zonnestralen in haar gezicht schijnen, waarna ze een kussen naar haar hoofd gegooid kreeg. Snel deed ze de deur dicht en begon met lopen richting de kantine.
Eenmaal daar aangekomen kon ze rustig aan haar ontbijt beginnen. Wel een gezond ontbijt natuurlijk, dat was haar op het lijf geschreven. Als dokter wist ze precies wat ze wel en niet moest eten, en na eeuwen van ervaring kon ze wel een goed ontbijt samenstellen. Met een sinaasappel natuurlijk, dat zat vol vitaminen. Sommige mutanten keken haar een beetje vreemd aan, waarschijnlijk omdat ze helemaal in haar eentje zat. Of omdat ze niet met een grumpy gezicht zat te eten en dus erg wakker leek. Maar hoe vaak had ze wel niet in haar eentje gegeten? Daphne was niet de persoon om gekwetst te raken door pesterijen, laat staan blikken. Daar was ze simpelweg te oud voor. Na haar tanden te hebben gepoetst -thank god zat er tandpasta en een tandenborstel in har tas- merkte ze tot haar schrik op dat haar nagels van de vorige dag er nog op zaten. Ze stond snel op, en zag op haar telefoon dat ze geen tijd had om nog helemaal terug te gaan naar haar kamer om daar op zoek te gaan naar een nagelschaartje. Gelukkig wist ze een meisje te vinden wiens nagelschaartje ze even mocht lenen. Toen ze het schaartje terug gaf raakte ze met het meisje aan de praat. Het gesprek ging werkelijk nergens over, maar het was wel gezellig. Ze wist wel dat ze moest gaan, maar ze kon niet zomaar het meisje afkappen dat met haar verhaal bezig was. Opnieuw keek Daphne even op haar telefoon, shoot, ze was waarschijnlijk zelfs later dan haar zus. Na meerdere keren gedag te hebben gezegd en bedankt te hebben voor het nagelschaartje rende ze richting de gymzaal.
Zoals ze al had vermoed was ze veels te laat. Ook had ze eerst nog haar tanden moeten poetsen, toen nog haar nagels en het meisje wat maar niet op was gehouden met praten. En Daphne was niet de persoon om iemand af te kappen, dat was gewoon rude. Maar het gevolg was nu wel dat ze, toen ze de gymzaal binnen kwam, de uitleg had gemist en iedereen al bezig was met.. hamsterballen? Ze snapte er niets van, en stond wat verward in de deuropening te kijken. Ze spotte Clyde gelukkig, en snel rende ze naar hem toe. "Hee Clyde," Zei ze met een onschuldig glimlachje. "Het spijt me dat ik zo laat ben ik uhm.." Tja, ze kon moeilijk het meisje de schuld geven? Dat was niet helemaal eerlijk, ze was gewoon enthousiast geweest. Niets om iemand daarvoor te straffen. "Tsja, het zal niet meer gebeuren? Maar wat moeten we doen?" Vroeg ze terwijl ze even wat schuldig naar de grond had gekeken.
Nadat Clyde haar wat uitleg had gegeven, de schat omg, keek ze even wie er nog meer in de zaal stond. Ze spotte haar zus, die naast Sully stond. Ze stak even haar tong terug uit naar Dahlia, die dat ook deed. Toen ze zag hoe Sully en vooral de andere jongen haar aankeken zwaaide ze maar even en haalde toen haar schouders op. Ze merkte dat Dahlia al haar eigen team op had gesteld, typisch Dahlia. Er stonden nog een meisje en een jongen bij de hamsterballen en daar liep ze dan ook maar heen. Kon ze mooi Dahlia eens laten zien dat zij even goed was in sporten, zeker zo vroeg s'morgens. "Hey, ik ben Daphne." Sprak ze toen ze bij het meisje en de jongen was aan gekomen. "Ik zie dat mijn zus al haar persoonlijke team heeft opgesteld," Glimlachte ze even. "Dus laten we maar laten zien dat wij net zo goed kunnen sporten." Ze bekeek de twee even, het meisje had een uitstraling die wel erg.. duister was. De altijd zonnige Daphne leek wel een soort tegenpool van haar duisternis. Nou ja, haar eigenlijke tegenpool was haar tweelingzus Dahlia. Ze keek even over haar schouder en zwaaide toen even naar haar.
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! do feb 18, 2016 6:55 pm
Tot zijn plezier was iedereen toch wel aandachtig aan het luisteren. Er kwamen nog wat mensen binnen toen hij al met zijn uitleg bezig was, maar dat gaf niet zo erg. Hij was niet zo heel strikt als mensen een paar minuten later waren. Zolang ze maar genoeg inzet vertoonden om mee te spelen, was het voor hem allemaal prima. Nadat hij zijn uitleg had voltooid, keek hij toe hoe iedereen zich in de bubbels probeerde te wringen. Net wou hij kijken of iemand hem misschien nodig had om er mee te helpen, toen een meisje met lang donkerbruin haar op hem af stapte. Daphne was het, of Dahlia.. Ze leken namelijk erg op elkaar, vond hij dan? "Hee Clyde," Zei ze glimlachend, waarop de grote man haar even vriendelijk toe knikte. "Het spijt me dat ik zo laat ben ik uhm.." Begon ze. "Tsja, het zal niet meer gebeuren? Maar wat moeten we doen?" Vervolgde ze toen, waarop hij haar even geruststellend aan keek. "Dat is geen probleem hoor, het doel van het spel is dat je in zo'n bubbel kruipt, en vervolgens gaan we gewoon voetballen. Dankzij de bubbels kan je ook gewoon omvallen zonder pijn te hebben, en het maakt het wel grappig", Vatte hij kort samen. Voor hem dan vooral.
Clyde keek toe hoe de zus van Daphne, dat moest dus Dahlia zijn, op een nogal bazige, strenge manier resoluut haar team begon samen te stellen. Och ja, er moesten sowieso mensen de leiding geven over de teams, en het was fijner om te zien dat mensen initiatief namen. Dan kwam het minder over dat hij hier de bullebak was die het allemaal voor het zeggen had. Toen hij zag dat de meeste mensen in hun bubbel zaten en de teams redelijk duidelijk waren, nam hij de voetbal van de grond en botste er een keer mee, waarna hij kort maar luid op zijn vingers floot. "Okay, bubbeltjes, laten we beginnen. Salina en Sullivan, komen jullie aftrappen?" Vroeg hij, waarna hij de bal op de stip in het midden legde. "Salina, jij begint hier", Zei hij, waarop hij op een plekje op de grond wees, ongeveer 2 meter bij de bal vandaan. Daarna liep hij naar de overkant. "En Sullivan, jij start hier", Wees hij. Hij stapte tussen de twee leerlingen vandaan. "En... Go!" Gaf hij het signaal, waarna hij toe keek hoe ze op de bal in het midden af stormden.
Team 1: Wesley, Salina, Daphne Team 2: Sebastian, Sullivan, Dahlia, Cecilia
Wesley had moeten weten dat hij geen les had moeten bijwonen. Er waren betere zaken waar dat hij zichzelf mee bezig kon houden, maar een spelletje bubbel voetbal hoorde er niet bij. Om aan te tonen dat hij niet mee zou spelen was hij tegen het ding gaan aan zitten, maar tot zijn spijt werd die onder hem weg geschopt. Tamelijk hard kwam hij neer op de grond, maar pijn was niet van zijn gezicht af te lezen. In plaats daarvan keek hij met een niet geamuseerde blik naar het meisje die de dader was. Zonder er eerst woorden aan vuil te maken sprong hij behendig weer recht. ‘Maar natuurlijk niet,’ zei hij nadat ze beweerde dat het niet de bedoeling was. Geen woord geloofde hij ervan. Een andere jongen had zijn bubbel ding tegen gehouden om die weer naar het toe te rollen. Door zijn hand erop te leggen hield Wesley die ook tegen. ‘Met dit spel?’ begon hij met reageren op wat hij zei. ‘Sowieso dat beide team hopeloos zijn dan aangezien alles hieraan hopeloos is,’ verklaarde Wesley. Niemand die hem van gedachten ging veranderen. Het meisje eiste echter zijn aandacht weer en kreeg een ongeïnteresseerde blik van hem. ‘Als ik eerlijk mag zijn heb ik veel beter dingen te doen dan dit,’ beantwoorde hij haar vraag. Wat? Was dit spel het beste dat ze te doen had? In dat geval was haar leven vrij zinloos.
Er waren ondertussen verschillende andere studenten bij gekomen, maar iemand stak erboven uit. Eén met een té grote mond die meteen al teams begon te maken zonder enige overleg. Wesley hoorde je er wel niet over klagen omdat het hem nu eenmaal niets uitmaakten. Hij had enkel medelijden met het arme team waarin hij zat. Mannen waren nu eenmaal waar er op gerekend werd tijdens een spelletje voetbal, maar ze moesten niet te veel verwachten. Wesley keek naar de overgebleven mensen die bij hem in het team zaten. De zwart harige die hem had doen vallen en het meisje dat blijkbaar de zus was van grote mond. Wel ja, een hopeloze sport moest een hopeloos team bevatten.
Eenmaal dat hij eindelijk in het ding zat voelde het meteen al verschrikkelijk aan. Het had een bijzonder claustrofobisch effect op hem wat het er niet aangenamer op maakte. Vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar Clyde. De man die dit spel verzonnen had. Misschien moest hij ooit maar eens een vriendelijk man to man gesprek met hem hebben over het onderwerp ‘sport’ en wat het inhield. Wanneer dat ze gingen beginnen was Wesley wel zo aardig om samen bij de rest te gaan staan. Tot zijn geluk moest hij alvast niet het startschop geven. Hij keek echter wel even met een frons aangezien ze meteen begonnen zonder ook maar tactieken te kunnen bespreken. Voor even had het ernaar uit gezien dat Wesley toch zijn best ging doen. Hij stond zij aan zij met het andere team lid te wachten tot de startschop werd gegeven. Zodra dat de bal door de lucht vloog een kant op rende hij net als de andere richting de bal, maar halverwege minderde hij vaart en bleef hij simpel weg gewoon midden in het veld staan. Het maakten hem niet eens uit dat hij zijn ‘team’ in de steek liet. Wesley was niet van plan om achter een bal te lopen, tegen iemand op te botsen om dan als een op hol geslagen botsbal om te vallen. Toekijken vanuit die botsbal was een veel beter plan.
Later die dag moest hij echt wel naar de gym. De ‘les’ die hij had zou de trainingen niet vervangen.
---
OOC: Vind het btw wel een geweldig idee, Wes is gewoon te serieus xD
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! za feb 20, 2016 8:44 pm
If it feels good, tastes good It must be mine
Ze had het weer eens niet kunnen laten, maar goed dan had die jongen ook niet zo enorm verleidelijk tegen die bal aan moeten staan want zij kon er nu eenmaal niets aan doen. De verleiding was te groot geweest en de keuze werd alleen maar makkelijk gemaakt door wat hij erbij had gezegd, zeker omdat ze zelf niet zo’n hopeloos geval was zoals hij iedereen hier had genoemd. Haar grijns werd even groter wanneer hij ook keihard voor haar neus op te grond viel. Ze zette even haar handen in haar zij en keek op hem neer terwijl hij haar weer aankeek met een niet geamuseerde blik. Ach arm ding toch. Salina trok even haar wenkbrauw uitdagend op waarna ze haar hand wilde aanbieden om hem recht te helpen maar in plaats daarvan sprong hij zelf al recht. ‘Maar natuurlijk niet,’ Zei hij terug op haar woorden, die ze natuurlijk niet echt gemeend had.Grijnzend knikte ze even opzij, wat eigenlijk ook al genoeg zei. “Ey Sali help me even in zo’n ding please?” Vroeg ineens een wel bekende stem. Cecilia? Wat deed die hier nou? ”Yea sure,” Zei ze even en liep naar het meisje toe om haar te helpen.
Een andere jongen had de bal blijkbaar opgevangen en rolde deze nu weer terug naar eerste. Ze liet haar ogen ook even over hem heen glijden met een klein uitdagend glimlachje. ’Eens zien welk team zo dadelijk hopeloos is.’ Zei hij en waarop Salina hem nog even nakeek om daarna de ander weer aan te kijken met een opgetrokken wenkbrauw. Nou, sowieso die van hem dus. “Sowieso het team waar ik in zit” Hoorde ze Cecilia ook zeggen waardoor ze zachtjes grinnikte en eventjes haar hand ophield voor een high five. You go girl.. Of uhh niet dus eigenlijk want van haar zou waarschijnlijk niet zoveel actie komen. ‘Met dit spel? Sowieso dat beide team hopeloos zijn dan aangezien alles hieraan hopeloos is,’ Reageerde hij nog op de andere jongen waardoor ze even begon te grinniken. Ze zou hem eens laten zien wat hopeloos was. ”Wacht maar,” Zei ze nog even met een mysterieuze blik naar hem. Ongeïnteresseerd had hij haar weer aankeken, ook omdat ze hem nog een zetje probeerde te geven om mee te doen. Want eerlijk, wat had hij nu beter te doen? ‘Als ik eerlijk mag zijn heb ik veel beter dingen te doen dan dit,’ Zei hij waarop ze even met haar ogen rolde. ”Waarom ben je hier dan?” Vroeg ze, als hij dan toch iets beters te doen had.
De teams werden opperend gemaakt door een meisje met zwarte haren, die net een team maakte waardoor Salina bij die gast in moest zonder motivatie. Niet dat zij het nodig had, ze kon het namelijk ook prima zonder hem. Een meisje die erg leek op het meisje die hier de leiding begon te nemen kwam ook bij hun in het team, en dat was maar beter voor haar eigenlijk. Ze zou die ander eens laten zien wat verliezen was, omdat de dik zou verliezen, zeker met Cecilia in haar team. "Hey, ik ben Daphne. Ik zie dat mijn zus al haar persoonlijke team heeft opgesteld, dus laten we maar laten zien dat wij net zo goed kunnen sporten." Begon het meisje die op hun af was komen lopen. Saline bleef haar even aankijken met haar duistere grijnsje. ”Don’t worry,” Knipoogde ze eventjes waarna ze de jongen weer even aankeek met nog even een uitdagende grijns.
"Okay, bubbeltjes, laten we beginnen. Salina en Sullivan, komen jullie aftrappen?" Begon de gymleraar waardoor Salina meteen weer even opkeek en knikte. Ohja hoor, ze wilde echt wel aftrappen. Maar nu was Salina sowieso niet echt heel erg van plan om te gaan samenspelen, ze was beter in haar eentje. Ze trok de bal over haar hoofd heen en kwam eraan gelopen. "Salina, jij begint hier" Zei hij en wees het plekje aan waar ze moest gaan staan, en waar ze ook ging staan. De andere - Sullivan - moest op dezelfde afstand staan. Salina ging meteen juist staan om weg te sprinten en liet ook haar duistere energie duidelijker merkbaar worden, zodat het misschien sommige zou beïnvloeden om uit haar buurt te blijven. Wanneer Clyde het signaal aangaf sprintte ze - net iets te snel door een klein beetje vals te spelen met haar mutatie - op de bal af en probeerde ze deze te raken voordat Sullivan haar bubbel kon raken, om vervolgens ook snel mee uit te wijken. Ze had natuurlijk ook al lang gezien waar Cecilia stond en probeerde daarom tenslotte haar kant op te komen, want haar aan de kant bubbelen ging makkelijk. Kort zag ze nog wel hoe de jongen uit haar team nog een poging deed om mee te doen, maar het hierbij ook liet. Maar goed, anyway, ze had hem niet nodig. Ze probeerde Cecilia aan de kant te duwen om zo het doel in te schoppen, in de hoop dat niemand haar nu in de weg zou gaan staan..
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! ma feb 22, 2016 9:54 am
"It's a miracle I'm even here"
Hoe grappig was het eigenlijk dat ze serieus mee ging doen met een gymles. Nou echt serieus wou ze niet zeggen, ze zou meedoen met de les, of ze dat serieus ging doen wist ze niet. Ze was tot in de gymzaal toe nog aan het twijfelen of ze niet gewoon terug wilde. Ze wilde wel terug, naar bed om te slapen. Ze kon ook wel terug, een kleine moeite en ze teleporteerde haarzelf zo weer terug. Maar er was geen weg meer terug, ze had al naar de uitleg geluisterd en Ky al een foto gestuurd dat ze ging gymen. Want er was natuurlijk altijd een kans dat hij ging checken of ze er ook echt was heen gegaan. Ze hoopte maar van niet tho. Ze moesten in een soort grote ronde opblaasbare dingen. En dat zag er echt belachelijk grappig uit. Ze kwam er alleen niet in, want ze had wel een idee van hoe het moest maar het lukte haar niet alleen. En toevallig was er wel iemand die ze kende, dus ze vroeg Salina of ze haar even wilde helpen. ”Yea sure,” kreeg ze als antwoord terug en werd daarna in het rare ding geholpen. En het was zooo weird, ze kon haar armen niet gebruiken en ze had alleen haar benen vrij waar ze nog mee kon bewegen. Gelukkig zou ze geen pijn hebben als ze ging vallen.
Er waren natuurlijk ook wat laat komers in de les, één daarvan een bazige brunette die blijkbaar heel erg uit was op winnen. Het meisje begon zomaar even namen op te noemen voor haar team. "Hé jij daar, met die blonde haren. Jij ook." zei ze en Cecilia keek even om haar heen. Oh shit, ze was de enige met blonde haren.. dat betekende dat ze Cecilia bedoelde. Vanbinnen ging ze dus even stuk. Geweldig, ze dacht dus dat Cecilia wel goed zou zijn maar ze had dus het meest nutteloze persoon ever gekozen voor in haar team. “Oke” ging ze heel dapper akkoord. Ze moest dus echt iets gaan doen. Ze kwam bij het meisje haar team staan en zag daarna hoe het andere team werd gevormd. Met een meisje die nog later binnen was komen waaien. Ze leek wel een beetje op dat andere meisje tho. Salina zat in dat team en Clyde gaf aan dat ze gingen beginnen. Cecilia had echt geen idee van wat er aan de hand was. Zo moeilijk was het niet toch, ze had wel een voetbal gekeken op tv. De bal in het doel, dat was de bedoeling he? Cecilia nam maar gewoon een plekje in het veld om te staan, ergens waar ze dacht dat het handig zou zijn om te staan. Salina moest aftrappen met een dude uit haar team die blijkbaar Sullivan heette, wist ze dat ook weer. Oeh en dat aftrappen ging allemaal snel! Zo ineens ging de bal ergens heen en Salina ging er achter aan. Ze kwam echt recht op haar af. Uit frustratie gilde ze even en gaf al op terwijl Sali haar nog niet eens had aangeraakt. Ze liet zichzelf gewoon aan de kant beuken en ze stuiterde en rolde weg over de grond. “Ik ben geraakt!” riep ze alsof ze daardoor dood ging ofzo. Ze bleef een beetje hopeloos over de grond rollen waar ze een beetje om moest lachen. Djeez het was zo zwaar. Overeind komen was echt veel te veel moeite..
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! di feb 23, 2016 1:56 pm
Let your plans be dark and impenetrable as night, and when you move, fall like a thunderbolt
Sebastian probeerde de negatieve reacties van de jongen -die Wesley bleek te heten- zo goed mogelijk te negeren. Nadat hij hem de bal had teruggerold en nog een reactie op zijn woorden had gekregen: ‘Sowieso dat beide team hopeloos zijn dan aangezien alles hieraan hopeloos is.’ Langzaam had hij in en uit geademd en had zich op zijn eigen bal gericht in de plaats van er nog verder op in te gaan. Het was echt een van zijn werkpunten, om het ‘leidinggevende’ over te geven aan de leerkrachten, terwijl hij tot enkele maanden geleden nog aan het hoofd van een patrouille team had gestaan. Het was een wereld van verschil, een wereld waar hij zich nog in moest leren aanpassen. Nadat hij nog een observerende blik naar Clyde had geworpen, begon hij zichzelf in de bal te wurmen. Onmiddellijk merkte hij hoe zijn brede schouders onmiddellijk vast kwamen te zitten. Zachtjes bromde hij in zichzelf en probeerde dieper in de bal te geraken, maar die zat stevig klem. ”Kom hier, ouwe jongen.” Geschrokken keek hij op bij het horen van die bekende stem, maar zoals gewoonlijk zag hij Sully niet onmiddellijk, deels door de plastieke bal die voor zijn gezicht za. ’De master of disguise is ook aanwezig hoor ik.’ zei hij toen met een klein grijnsje en voelde hoe de bubbel omlaag werd getrokken, waardoor hij eindelijk ‘fantsoenlijk’ zat. ’Dju toch, deze dingen spannen verdomd hard.’ grees hij zijn roommate toe en keek hoe die ondertussen ook in een bal dook. Sebastian moest moeite doen om een lach te onderdrukken, way to go Sullivan. Hij probeerde zijn schouders en armen wat te bewegen, maar ze zaten potvast tegen zijn lichaam aangedrukt, het enige wat hij nog kon bewegen waren zijn hoofd en benen. Dit kon nog eens wat geven…
Er waren toch enkele minuten overheen gegaan, en toen Sebastian in het rond keek zag hij dat er verschillende nieuwe gezichten ter tonele waren verschenen. ”Hé Sully, in mijn team.” Sebastian keek het zwartharige meisje aan, ze leek heel zelfzeker over te komen. Iets té zelfzeker misschien, want what was up met al de ontblootte buiken? Voorzichtig wendde hij zijn blik af, keek nog even naar de rest, totdat hij zich aangesproken voelde. ”Jij spierbundel. Jij ook.” Zijn blik schoot weer naar haar en voor en moment trok hij een wenkbrauw op. ’Sebastian is ook goed.’ verbeterde hij haar direct en schudde bijna onopmerkbaar met zijn hoofd. Ze deed haast alsof iedereen een pion was in het spel, niet meer niet minder, en dat was iets wat hij niet goed kon verdragen. Maar in ieder geval was ze gemotiveerd, en dat was dan ook wel weer iets goed. Nadat het meisje eigenhandig het team had ingedeeld, weerklonk het gebots van een bal, gevolgd door een schel gefluit. De haren op zijn armen gingen ervan omhoog staan, normaal was hij het die in die positie stond -al had hij nooit een fluitje gebruikt- en hij slikte kort, voelde hoe Fera aan de binnenkant van zijn handpalm kriebelde, als poging om hem gerust te stellen. Het is oké, het heeft gewoon tijd nodig. En de kriebel verdween. ”Salina en Sullivan, komen jullie aftrappen?" Rustig draaide hij zijn hoofd en keek naar het meisje dat heupwiegend naar de aangeduidde plek ging. ’Zet hem op.’ fluisterde hij Sullivan nog toe en zag hoe hij tegenover haar ging staan. ”En… GO!”
Voor een moment leek alles in slowmotion te gaan, het meisje dat er veel sneller als hij haar ingeschat had vandoor schoot en onmiddellijk de bal langs Sullivan voorbij paste, de kilte die doorheen de zaal kroop, Cecilia die aan de kant gekatapulteerd werd en.. Voor Sebastian het goed of wel doorhad waren zijn benen al in beweging. Hij zag hoe Salina recht op het doel afging en hij stootte zichzelf met forse passen af tegen de grond waardoor ook richting het doel denderde. Als hij zijn armen had kunnen gebruiken was hij vast nog sneller geweest, maar de bubbel beperkte hem in zijn bewegen. Sebastian schoot rakelings langs Wesley af en dook richting het doel terwijl Salina tegen de bal trapte. Op het laatste nippertje kon hij voor het doel voorbij duiken, waardoor de bal met een klap tegen zijn bubbel aansloeg en door de terugwerkende kracht weer richting het midden van het veld vloog. Met een klap kwam hij tegen de grond terecht en door de bubbel rolde hij volledig om waardoor zijn benen voor een moment recht in de lucht zweefden. Gelukkig kon hij door de snelheid die hij had volledig doorrollen en belandde hij weer op zijn voeten. ’Wat was dat…’ zei hij geschrokken door de vreemde beweging die hij maakte door de plastieke bal en keek met grote ogen in het rond. Totdat hij besefte hoe leuk het eigenlijk wel was.. Een onderdrukte lach kwam over zijn lippen, zeker bij het aanzicht van Cecilia die nog steeds lag te suggelen met haar bal. Stiekem deed het hem wel goed.
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! di feb 23, 2016 3:53 pm
"Happy Hunger Games and may the odds be ever in your favor"
De briefing van Clyde had hem wel enthousiast gemaakt. Oh boy, dit zou vast leuk gaan worden. Na zijn uitleg zag hij verschillende mensen zichzelf in zo’n bal hijsen. Inclusief zijn roommate, die er blijkbaar wat moeite mee had. En de behulpzaamheid zelve zijnde ging hij hem maar een handje toesteken. ’De master of disguise is ook aanwezig hoor ik.’ Klonk de gedempte stem van de jongen uit de bubbel. "Ik kon dit toch niet missen", Grinnikte Sully geamuseerd, terwijl hij toe keek hoe Sebje nogal benepen in de hamsterbal zat. ’Dju toch, deze dingen spannen verdomd hard.’ Hoorde hij hem nog zeggen terwijl hij zichzelf ook in zo'n bal ding zat te wringen. "Dat komt omdat jij gewoon zo gigantisch groot bent man", Plaagde hij lachend. Die dingen waren ook niet op kast maat gemaakt.
”Hé Sully, in mijn team.” Hoorde hij plots een bekende stem roepen. De jongen draaide zich om, zag Dahlia al staan door het plastiek heen. De chick koos Sebje ook voor het team, samen met een blond meisje, Cecilia, als hij het goed had. Een beetje onwennig liep hij op Dahlia af, okay, die bal maakte bewegen wel vreemd. Op dat moment boog Dahlia zich zo ongeveer naar hem toe, in hoeverre dat lukte met de bubbel rond hem heen. Wel goed om personal space te claimen dit. "Dus, wat is de bedoeling van al deze hamsterballen eigenlijk?" Vroeg ze zachtjes. De knul grinnikte even. "Well, je kruipt er in, en dan kan je mensen omver gooien zonder jezelf pijn te doen", Grijnsde hij enthousiast. Right, dit was eigenlijk echt te geweldig voor woorden.
Een kort gefluit weerklonk, en hij draaide zich snel om. Clyde gaf hem de opdracht om af te trappen, waarna hij het plekje aan wees waar hij moest gaan staan. Tegenover Salina, van het andere team, met de bal tussen hen in. ”En… GO!” Riep de docent, waarbij hij naar voren stoof. Salina was net iets eerder, gaf de bal een ferme schop, waardoor die gewoon langs hem heen vloog. Heh? Het meisje stoof ook gewoon langs hem heen, en een beetje verloren draaide hij zich om. Tot hij Cecilia zag vliegen en hun doel nu wijd open lag. W O W. Gelukkig was Sebje aanwezig, en wierp zichzelf voor de bal, waarna hij een spectaculaire soort koprol slash salto maakte. Zijn benen spartelden even in de lucht, waardoor Sullivan in de lach schoot. Tot hij de bal opnieuw langs zich heen zag vliegen, nu richting de jongen van het andere team.
Die stond daar maar gewoon te staan. Sully sprintte als een ware hond achter de bal aan, gaf hem een zacht tikje. En toen kwam hij op een idee, dankzij Sebastian en zijn moves van eerder. Toen hij aan de jongen passeerde, nam hij de bal tussen zijn voeten en zette zich af, waarbij hij vooruit rolde en zo een poging deed om net zo'n koprol te maken als zijn roommate eerder. Door de bal tussen zijn voeten te klemmen, voorkwam hij dat iemand hem zou kunnen wegschoppen. Zijn landing ging net iets minder smooth tho. Door de snelheid moest hij zijn voeten wel gebruiken, anders zou hij omvallen. Daardoor moest hij de bal natuurlijk lossen.
Dahlia Leto
Class 4
Aantal berichten : 321
Onderwerp: Re: Gym Lesson: Bubble up! di feb 23, 2016 7:29 pm
Oh darling, let's be adventures
Het was wel duidelijk dat niet iedereen even blij was met haar bazerigheid, maar daar trok zij zich nu eens geen zak van aan. Zij was, naar haar weten, hier de gene met het meeste tactische verleden. Wie had er hier in oorlogen gevochten? Niet die jongen die tegen de bal stond en al zeker niet de brunette. Ach ja, ze zou ze wel eens wat laten zien. Haar team had ze ondertussen al samengesteld en Sullivan was de enige van wie ze de naam kende. Tot de spierbundel haar verbeterde en ze weer wat meer wist. "Dahlia," Knikte ze kort. Nu was ze misschien wel aardig, maar dat zou ze niet zijn tegen de andere van het team. Zelfs niet tegen haar zus die later kwam binnen gehold en heel netjes haar tong uitstak. Wat Dahlia natuurlijk terug deed. Begrijp haar niet verkeerd, ze hield zielsveel van haar zusje, maar dit was een spel, een spel dat ze ging winnen en nu kon ze geen afleiding gebruiken.
Sullivan had haar het doel kort verteld terwijl Dahlia zichzelf in een verstikkende hamsterbal wurmde. Hoe kon je je hier ooit in voort bewegen? Helaas had ze niet veel tijd om daarover na te denken, want de leerkracht -Clyde als ze het zich goed herinnerde- riep Sullivan en een ene Salina naar voren. "Go Sully!" Riep ze hem nog na, voor ze naar de overkant waggelde. Tegen dat ze daar kwam ging het lopen al wat vlotter, geluk. Het meisje, Salina, vloog langs haar heen en bumpte de blondine tegen de grond. "Verdorie," Bromde ze tussen haar tanden door. Sebastian had met een behoorlijk coole salto rol verhinderd dat ze een doelpunt scoorde en Dahlia was ondertussen naar de blondine aan het lopen. Omdat het niet snel genoeg ging, besloot ze dat een beetje mutatie geen kwaad kon. Daardoor teleporteerde ze naar de blondine en hielp haar recht. 'There you go," Zei ze vriendelijk, terwijl ze probeerde om de blondine wat te stabiliseren. "Niet meer proberen te vallen," Glimlachte ze lief, toen ze zich klaarmaakte om terug weg te flitsen.
Ondertussen had ze Sullivans move wel gemist, maar zag ze de bal op het doel afvliegen. Sullivan vloog zelf ook, maar dan gewoon rechtdoor. Ze kon het niet laten om te lachen door zijn landing, maar toen ze het leek alsof de bal zijn snelheid verloor, waren haar gedachten weer bij het spel. Ze poefte zichzelf in de baan van de bal, maar in plaats vanop de grond terug te verschijnen verscheen ze vlak achter de bal in de lucht. Natuurlijk viel ze direct richting de grond, want zwaartekracht, maar ze had net genoeg tijd om met haar been de bal net de snelheid te geven om hard te goal in te vliegen en het zo moeilijker te maken voor de keeper. Haar been schoot uit alsof ze een of andere pro voetballer was –wat ze eigenlijk totaal niet was- waardoor ze met haar rug bijna parallel met de grond was. Die houding was behoorlijk tricky, zeker met zo’n bal. Als ze nu neer zou komen, zou ze weg katapulteren. Helaas had ze net niet meer genoeg tijd en raakte ze net de grond, waardoor ze natuurlijk weer omhoog gestuiterd werd. Dit keer was ze er wel wat sneller bij en teleporteerde ze weer, maar dit keer gewoon op de grond en in de buurt van de goal. Helaas verloor ze haar evenwicht wel een beetje, hierdoor viel ze onhandig naar voren en hoorde ze Daphne lachen.
