Ride

"Zijn we er bijna?" Klonk de klagende jongensstem van ergens achter hem. Een diepe zucht schoof over zijn lippen. "Kerel echt, hoe vaak ga je me nog hetzelfde vragen?" Bromde hij geïrriteerd. Hij bracht snel de peuk naar zijn lippen om een diepe ontstressende trek te nemen. "Maar je hebt nog steeds geen duidelijk antwoord gegeven", Klaagde de jongen verder. Frej keek even in zijn achteruitkijkspiegel, zijn blik strak op de zwartharige gericht. "Dus.. Zijn we er bijna?" Vroeg die nog een keer, uitdagend. Hij klemde zijn handen strak om het stuur van de auto om zijn woede een beetje te beheersen. "Als jij deze ochtend volgens afspraak netjes op tijd was gekomen, dan waren we er nu al geweest", Sneerde hij. Rayan was zeker een half uur te laat geweest, waardoor ze ook later waren vertrokken dan gepland.

"Kunnen we niet eerder stoppen? Ik zag eerder een bordje staan dat er over een paar kilometer een motel is", Stelde de jongen achteloos voor. Frej wist goed genoeg wat zijn jongere broertje daar mee bedoelde. "Oh nee, echt niet. Zodat jij weer de bar in kan duiken? Nee, nee, dat doen we niet nog een keer", Protesteerde hij fel. Echt, dat mocht hij vergeten hoor. "Maar ben je onderhand niet moe van het rijden?" Drong hij aan, en opnieuw schoof een diepe zucht over zijn lippen. Daar had hij wel een punt. "Ik doe dit alleen maar om van je gejank af te zijn hoor", Stemde hij uiteindelijk geïrriteerd in. Toen hij zag hoe content de knaap zat te grijnzen, drukte hij de gaspedaal nog wat dieper in, om hopelijk net iets sneller op de nieuwe bestemming aan te komen en eindelijk van zijn kop af te zijn.

Stiekem wist hij op voorhand al dat hij Frej zo had kunnen inpalmen. Hoe irritanter hij deed, hoe sneller hij zijn zin leek te krijgen. Plus, zijn argument was echt goed geweest. Hoe lang waren ze nu ook alweer aan het rijden? 10 uren, als het niet meer was? Hij verveelde zich zelf natuurlijk ook steendood op de achterbank, vooral omdat hij van Frej geen muziek meer had mogen opleggen nadat hij bij het geven van een mooie gitaarsolo bijna een slaapzak uit het raam had geflikkerd. Nu goed, het motel waar hij over gesproken had, was niet zo heel ver meer, en dan zou hij zich opnieuw eens goed kunnen uitleven.

Iets wat die sok van een Frej blijkbaar niet meer kon, want eerlijk, elke ochtend om acht uur alweer vertrekken? Dacht het niet. "Zijn we er-", Hij kapte zichzelf af toen hij de blik van zijn grote broer in de spiegel zag. "Grapje, grapje", Zei hij snel. Oké, misschien moest hij het niet te ver pushen. Na een minuutje of tien was het grote, lichtgevende bord in zicht gekomen. Frej was de parking op gereden, waarna ze allebei waren uitgestapt. De oudere jongen pakte hem bij zijn schouders beet en schudde hem even door elkaar.

"Morgenvroeg om a c h t uur Rayan, kun je dat nu alsjeblieft alsjeblieft onthouden", Prentte hij hem in. "Ja ja, acht uur, begrepen", Zei hij, keek ondertussen al lang niet meer naar het gezicht van de witharige maar naar de ingang van wat de bar moest wezen. "Ik meen het Rayan, ik laat je echt achter deze keer als je er niet bent", Zei Frej, waarna hij hem los liet. Als een pijl uit een boog schoot hij ervandoor, richting de deur die hij eerder had gespot. Die duwde hij open, luide muziek kwam hem tegemoet, samen met de intense geur van alcohol, tabak en onguur volk.

Vrolijk liep hij de ruimte in, liet zijn blik rond gaan. Niet veel volk van zijn leeftijd, maar goed, daar had hij in principe geen probleem mee. Hij glimlachte even naar de chick achter de bar, die zou natuurlijk wel doorhebben dat hij nog te jong was om hier te zijn, maar goed.. Vaak werd zoiets niet eens gecontroleerd. Geld was geld, immers. Uiteindelijk viel zijn blik op een chick die iets weg gedoken in een hoekje zat, een glas sterke drank voor haar neus. Zonder enige schaamte liep hij op haar af en schonk haar een stralende glimlach. "Hoi", Zei hij opgewekt, wees even op de stoel naast haar. "You mind?"

De beste beschrijving voor het knulletje voor hem was toch wel hyperactieve puppy. De aandacht van een vis en de energie van een konijn. En het libido, dat ook. Hij kon ook niet anders dan zich soms afvragen of hij zelf ook zo verschrikkelijk onuitstaanbaar was geweest toen hij negentien was. Waarschijnlijk niet. Eigenlijk was zijn jongere broertje altijd de spil van alle irritatie geweest, toch in zijn ogen. Zijn ouders vielen heel makkelijk te negeren, ofwel lagen ze ergens hun roes uit te slapen ofwel zaten ze in de kroeg. Maar de zwartharige was altijd aanwezig geweest, en hoe. Luid aanwezig. Aandachtszoekend aanwezig.

Nu goed, voor vanavond was hij toch even van hem af. Als een uitgehongerde rat schoot Rayan weg, de deur naar de bar door. Zelf bleef hij nog even buiten, om even te genieten van een nieuwe peuk en de welverdiende stilte. Maar uiteindelijk moest hij ook naar binnen. Al snel spotte hij zijn jongere broertje, aan een tafeltje bij een of ander opgezet poppetje. Typisch. Zelf liep hij naar de bar, plofte neer op een barkruk en deed teken naar de barvrouw. "Hi, doe maar een glas van je sterkste whiskey", Vroeg hij met een glimlachje. "En zou ik hier misschien nog een kamer kunnen krijgen?" Vervolgde hij. Waarschijnlijk zou hij weer eindigen in de auto, als Rayan er in zou slagen het blondje mee naar zijn bed te krijgen, maar nog liever dat dan het te moeten horen, vond hij dan..

Ze had staan dansen. Als een wilde. Als iemand die in complete extase, geholpen door de hiernaar vernoemde gelukspilletjes, had willen opgaan in de muziek. Maar Sareth had niets op. Of wel, er zat een ruime hoeveelheid alcohol in haar bloed die ze niet meetelde omdat ze was wie ze was en ze niemand had om zich aan te verantwoorden. Maar die alcohol, dat was het. In haar bh had ze een heel ander soort feestmaker weggestopt. Sinds ze het dansen had gepauzeerd om bij het meisje met het vreemde kapsel achter de bar een zoveelste drankje te bestellen en zich ergens achterin de zaak te verschuilen, had ze aan niets anders meer kunnen denken dan het witte packje verstopt in haar lingerie. Maar het alleen gebruiken, dat wilde ze niet. Dat ging zelfs haar te ver. En dus had ze besloten dat ze na haar drankje op zoek zou gaan naar een slachtoffer die samen met haar de neus wilde poederen en de nacht tegemoet wilde. Voor zover het mogelijk was in de plakkende tent, was ze inmiddels alweer afgekoeld van het dansen. Terwijl ze haar lippen telkens weer om het rietje in haar glas sloeg en kleine nipjes nam van haar mixdrankje, liet ze haar ogen door de gure zaak glijden. Ze had niet veel beters te doen dan vast voorsorteren. Ieder persoon in de zaal kreeg een stempel, een 'mogelijk' of een 'zeker niet'. En zo kwam de bodem van haar glas steeds dichterbij.
Ze verslikte zich toen ze naast zich een 'Hoi,' hoorde. Haar ogen schoten omhoog en troffen een stralende glimlach geplakt op een bijzonder aantrekkelijk hoofd. 'You mind?' vroeg hij haar, wijzend op de stoel. Sareth, inmiddels bekomen van de slok die in het verkeerde keelgat was geschoten door de schrik, beantwoordde de glimlach met haar eigen glimlach. 'Hey,' antwoordde ze, haar stem zacht, niet van geluid, maar hoe hij lag in het gehoor, en daarom wel luid genoeg om boven de muziek uit te komen. 'Not at all!' Bij wijze van uitnodiging gebaarde ook zij naar de lege stoel en haalde ze haar benen van elkaar af, om zichzelf een actievere houding te geven. De jongen had een jeugdige, roekeloze air over zich, die prachtig stond bij de rest van zijn gelaat. En die prachtig zou staan bij haar. 'What's a handsome boy like you doing in a place like this?' vuurde de cliché op hem af, waarvan ze verwachtte dat hij zou werken, en half daadwerkelijk benieuwd naar het antwoord. Ze duwde haar boezem, die door niet veel meer werd bedekt dan haar bh en een stukje witte stof die net zo goed een tweede bh had kunnen zijn, iets naar voren en nam voor de verandering maar weer een klein slokje van haar drinken.

Zijn leven bestond uit twee dingen: chicks scoren en Frej irriteren. Dat laatste ging bijna even makkelijk als het eerste, naar zijn mening hapten beide partijen even snel. Zijn gigantische ego en zelfvertrouwen zaten er vast voor iets tegen, net als zijn impulsiviteit. Zichzelf in de problemen werken was nooit een moeilijkheid geweest, iets waar zijn grote broer dan natuurlijk razendsnel kwaad om werd. Soms vroeg hij zich af of de oudste zijn ook automatisch betekende dat je een kort lontje had. En geen gevoel voor humor of avontuur, alhoewel dit hele wegrennen van huis wel zijn idee was geweest.

Nu goed, Frej zou zichzelf op zijn eigen manier wel bezig houden vanavond, hij had wel betere dingen te doen dan met die kapstok aan de bar te hangen. Nee, hij had zijn blik op iets veel interessanters laten vallen. In alle vrolijkheid was hij op de witharige chick af gestapt, had haar begroet. 'Hey,' Begroette ze hem terug, ze had zo'n aangename stem, net als fluweel of zijde. En ze vond het niet erg dat hij er bij kwam zitten. 'Not at all!' Had ze gezegd, wijzend naar de lege stoel, waar hij zich op liet neervallen. Ondertussen zag hij van uit zijn ooghoek Frej binnen komen en, zoals verwacht, naar de bar lopen.

Snel genoeg keek hij terug naar de chick naast hem tho, wat een veel mooier uitzicht was dan zijn grumpy broer. Ongegeneerd liet hij zijn blik over haar heen gaan, haar haast onmogelijk perfecte lichaam en haar intense blauwe ogen. 'What's a handsome boy like you doing in a place like this?' Vroeg ze, zo cliché, maar daarom werkte het. Rayan lachte geamuseerd voor hij antwoord gaf. "Me and my brother are looking for a place to spend the night", Zei hij, knikte naar de knul aan de toog. "But I don't feel like using my bed for sleeping tonight", Hintte hij, schonk haar een knipoogje en een best veelzeggend grijnsje. Eerlijk, hij was van de avontuurtjes, hoefde haar naam niet eens te weten, aangezien hij morgen toch weer zou verdwijnen naar de volgende plek..

Met een vochtig doekje nam Sarina de plakkerige bar af waar deze avond al meerder biertjes uit dronken klauwen waren gevallen. Ze had er al twee uur opzitten en nog een hele nacht te gaan. Een zucht ontsnapte aan haar lippen terwijl ze al het opgeveegde vuil richting de gootsteen werkte. Hier aangekomen draaide ze in een vlugge beweging de kraan open, om het ooit witte, maar nu voornamelijk vettig bruine doekje af te spoelen. Met een vies gezicht waste ze vervolgens haar handen, die ze daarna wegens gebrek aan beter maar droogveegde aan haar broek. Het was druk. Zoals het iedere avond druk was. Het was te merken aan de bedrukkende, warme, vochtige lucht, aan het geroezemoes en de muziek die zoals gewoonlijk te hard stond. De alcohollucht prikkelde haar neus. Ze had zichzelf voorgenomen om vanavond niet te drinken, en dit deed ze iedere avond en gezien ze zich hier nooit aan hield zou ze dit waarschijnlijk vanavond ook niet doen. Wat maakte het ook uit? De eigenaar, die haar met liefde onderbetaald zwart werk had aangeboden, was nooit in de buurt wanneer ze werkte. Haar eerste nacht had hij haar nog een klein beetje wegwijs gemaakt, maar vanaf dat moment dat ze hem eigenlijk niet meer in de zaak gezien en had ze praktisch alles zelf moeten uitvogelen. Hoewel ze hier nog altijd zwaar bitter over was, had ze er maar het beste van gemaakt. Geen supervision betekende namelijk dat niemand haar zou vertellen dat ze niet vrolijk mee mocht drinken. En hoewel ze er beter aan zou doen om de drank eens een paar nachtdiensten te laten staan, was ze eigenwijs, en pakte ze toch iedere avond weer haar kans.

Het vuile lapje dat ze zo goed en kwaad als het ging had weten schoon te spoelen onder de kraan, landde met een vies geluid opnieuw op de bar, deze keer op een ander gedeelte. Braaf ging Sarina weer aan het boenen, de koosnaampjes en ongepaste complimenten die ze naar zich toegeslingerd kreeg van willekeurige dronken barhangers negerend. Uit automatisme keek ze op toen de deur opende. Ze trof een jongen met wit haar en een aardige verzameling metaal in zijn smoel en hield hem lang genoeg in de gaten om te merken dat hij zich, na een blik te hebben geworpen naar een jongen die kort hiervoor naar binnen was gelopen, richting de bar te begeven. En dus richting haar. Terwijl ze de toog afnam, naderde hij en op het moment dat hij zich op de barkruk liet zakken, stond ze het proces van schoonspoelen en uitwringen weer te herhalen. Hij maakte een gebaar naar haar en bestelde 'een glas van haar sterkste whiskey'. Haar mondhoek krulde iets op, ze tuitte haar lippen in goedkeuring en draaide zich om, zodat ze overzicht kreeg van de wand gevuld met flessen sterke drank in alle mogelijke kleuren. Ze trok een fles Schotse whiskey uit de wand, waarvan ze wist dat hij lekker, sterk en tevens tamelijk betaalbaar was, draaide zich weer om, toverde een whiskeyglas van onder de bar vandaan en schonk meneer zijn drankje in. Meneer in kwestie had inmiddels gevraagd of hij hier een kamer kon krijgen. Opnieuw krulde haar mondhoek op. Ze boog zich iets voorover over de bar en plaatste haar ellebogen onder zich, zodat ze hierop kon steunen. 'Wel, we zijn niet voor niets een motel,' glimlachte ze, terwijl ze het glas in zijn richting schoof en een nieuw glas vanonder de bar tevoorschijn toverde, die ze voor zichzelf inschonk. 'Zal ik de kosten voor het drinken dan maar bij de kamer optellen?' vroeg ze, terwijl ze een nipje nam van het glas en tegelijkertijd met haar ogen langs de bar scande om vast te stellen dat er tot dusver niemand anders was die een gevuld glas behoefde.

In geen honderd jaar zou hij ooit snappen wat Rayan zo leuk vond aan plekken als deze. Hij voelde zich vooral bekeken en heel erg gejudged. Kwam misschien door z’n uiterlijk, waar zijn broer helemaal vrij was van lichaamsversiering, had hij genoeg wat mensen ‘afschrikwekkende gezichtsverminkingen’ noemde. Maar dat was nu eenmaal hoe hij was, mensen lieten hem er over het algemeen wel meer door met rust dan anders, maar hij voelde gewoon de blikken branden terwijl hij naar de bar liep. Hij wist nu al dat de enige waar hij tegen zou praten de barvrouw zou zijn, uit noodzaak om een kamer te fixen en evengoed een paar drankjes om de stress van de dag weg te spoelen. En dan had je Rayan, die nu alweer gezellig aan de praat was geslagen met een chick die er even hard uit zag niet op deze plek te horen als het duo.

Met een vriendelijk glimlachje had hij een glas whiskey gevraagd, iets wat haar licht deed glimlachen voor ze zich om draaide. Ze nam ergens een fles vast, toverde een glas tevoorschijn en goot er het goudgele goedje in. 'Wel, we zijn niet voor niets een motel,' Glimlachte ze, schoof hem zijn glas toe. "Thanks", Zei hij, nam het glas op en nam er een slokje uit. Sterk was hij zeker, tot zijn blijdschap. 'Zal ik de kosten voor het drinken dan maar bij de kamer optellen?' Vroeg ze vervolgens, en hij knikte. "Zie je die sukkel daar met z'n zwarte haar? Kwam vlak voor mij binnen. Als hij wat nodig heeft, gooi je dat ook maar op die rekening", Zei hij, met een beetje tegenzin, aangezien hij wist dat vanaf het moment Rayan door kreeg dat hij weer niks hoefde te betalen hij er nog misbruik van zou gaan maken ook.

Het eerste deel van zijn antwoord kwam en was weinig interessant. Ze had hem in ieder geval kunnen zien aankomen. De lach die nog rond zijn lippen hing als reactie op haar vraag, maakte dit echter goed en dus volgde Sareth zijn knikje richting een knul met haar dat even wit was als het hare. Zijn antwoord was echter nog niet afgelopen en het tweede deel van dit antwoord had toch zeker haar voorkeur. 'But I don't feel like using my bed for sleeping tonight,' knipoogde hij grijzend. Sareth lachte de lach die haar al meerdere malen slaapplekken - of toch in ieder geval warme bedden - had bezorgd en haalde haar rechter hand door haar witte lokken. Nadat ze haar haar naar achteren had geschoven, plaatste ze deze hand op de jongen zijn onderarm. 'Correct me if I'm wrong, maar ik krijg het gevoel dat je niet vaak zin hebt in slapen in het bed dat je aangeboden krijgt.' Haar woorden gingen gepaard met een glimlachje dat duidelijk genoeg maakte dat dit feit haar maar weinig deed, en in ieder geval haar bereidheid tot de jongen ontnemen van zijn goede nachtrust niet zou beïnvloeden. Ze trok zijn onderarm, waar haar hand nog altijd op rustte, lichtjes naar zich toe en boog zelf iets meer in zijn richting, haar lippen richting zijn oor begevend.  'I got something that will surely ruin your need for a good night's rest, if you're in. Well, I've got more than one thing, ofcourse, but this is something special.' Ze trok zich weer terug, liet zijn arm los en sloot beide handen rond haar drankje. Haar lippen sloot ze rond het rietje en met onschuldige ogen keek ze naar hem op, in afwachting van zijn antwoord.

Er waren sowieso mensen die zijn manier van leven afkeurden. Frej was er eentje van. Hell, zijn grote broer was waarschijnlijk de koploper van die hele groep. Niet dat het hem veel kon schelen. Die soeplepel wist gewoon niet wat leven was. De witharige naast hem daarentegen leek veel meer op dezelfde golflengte te zitten als hij. Bij zijn woorden schonk ze hem een prachtige lach waar hij bijna van achterover dreigde te vallen. Ze fixte even haar haren, legde vervolgens haar hand op zijn onderarm. 'Correct me if I'm wrong, maar ik krijg het gevoel dat je niet vaak zin hebt in slapen in het bed dat je aangeboden krijgt.' Zei ze met een glimlachje dat hem gerust stelde dat ze het niet echt afkeurde. "Je hebt me door", Grinnikte hij geamuseerd. Want hé, waarom zou hij ook ontkennen? Maakte hij het alleen maar moeilijker voor zichzelf.

De chick trok hem wat meer naar zich toe, boog zich voorover om iets in zijn oor te fluisteren. 'I got something that will surely ruin your need for a good night's rest, if you're in. Well, I've got more than one thing, ofcourse, but this is something special.' Zei ze heel geheimzinnig. Ze trok zich terug, dronk nog eens van haar drankje en keek hem afwachtend aan. "Well to be fair I have no fucking idea what you talking about, but count me in", Grijnsde hij. Roekeloos? Check. Impulsief? Check. In goed gezelschap? Double check. Er zou zich op deze hele wereld op dit moment geen situatie voor doen die meer voor hem geschikt was dan deze, dat wist hij nu al.

De twee uren die Sarina er inmiddels al op had zitten, waren, ondanks de drukte, voorbij gekropen. Op andere dagen had ze in die eerste twee uur al minstens twee akkefietjes, die uit zouden lopen op barfights als ze niet snel genoeg was, moeten oplossen. Vandaag echter was het in dat opzicht behoorlijk rustig gebleven, waar ze dankbaar voor was, maar toch maakten dergelijke dingen het werk wel iets spannender. Stiekem kon ze er wel van genieten. In zulke gevallen voelde ze zich in haar positie misschien zelfs machtig. Zij stond achter de bar, schonk de drank die de tongen en handjes hier losser maakte, en als iemand zich misdroeg, kon ze die persoon gemakkelijk zijn godenwater weigeren. Natuurlijk maakte ze hiermee de agressieveling in kwestie nog kwader, maar velen bonden wel in na haar dreiging van droogleggen. En deden ze dit niet, dan stonden er nog altijd twee lapzwansen aan de deur die in theorie de uitsmijters waren, maar die in de praktijk vaak niet veel meer deden dan weddenschappen maken voor veel geld met de vaste klanten.

Dat er nog niets mis was gegaan vanavond, zei echter niet bijzonder veel. De avond was nog jong en Sarina draaide een volledige nachtdienst, waarin ze uit ervaring wist dat nog veel kon gebeuren. En vandaar dat ze, hoewel ze nu inmiddels toch maar een glas voor zichzelf had ingeschonken, alert de ruimte door bleef kijken gedurende haar gesprek met de metaalwinkel aan de bar. Die er, toegegeven, absoluut niet verkeerd uit zag, trouwens.

Ze volgde zijn blik richting de sukkel met het zwarte haar, waar hij bij binnenkomst ook naar had gekeken en knikte bij wijze van teken dat ze begreep wie hij bedoelde. Vervolgens draaide ze haar gezicht weer naar de knul aan de toog, die met tegenzin had aangegeven dat 'de sukkel' ook op zijn kosten zou drinken. Sarina schonk hem een van haar glimlachjes, die gewoonlijk maar aan weinig klanten voorbestemd waren en die naarmate de nacht vorderde altijd sterk in aantal afnamen en klopte eenmaal met vlakke handen op de bar, waarna ze zichzelf afzette en weer rechtop kwam te staan. 'Wat lief dit. Een familielid waar je op moet passen? Of ben jij de onderhoudende man in een vreemde liefdesrelatie? Een zeer open liefdesrelatie, welteverstaan,' doelde ze op het plastic poppetje naast de zwartharige, die bij binnenkomst al doelbewust op de pop was afgestapt. Ze liet haar ogen over de mogelijke lover van het speldenkussen gaan. 'Is hij niet wat jong?' merkte ze lacherig op. Niet dat het haar uitmaakte, ze zou toch wel blijven schenken.

Een man aan de andere kant van de bar zwaaide voor haar aandacht. Sarina excuseerde zich richting het witharige snoepje, hield haar oren open voor zijn antwoord maar trok terwijl ze dit deed twee bierglazen tevoorschijn en vulde ze met het gele goedje waar de man in kwestie om had gevraagd. Ze plaatste de pints voor de man op de bar. Schuim liep in een stroompje langs de rand en veranderde onderaan weer in het vloeibare tovergoedje. Briefgeld werd in haar hand gedrukt en ze keerde zich weer terug naar de jongen. In deze beweging kwam ze langs het plankje waar kamersleutels aan ingeslagen spijkers hingen. Ze trok er een van de overgebleven sleutelbosjes vanaf en, toen ze weer met haar gezicht naar de knul stond, plaatste ze deze naast zijn whiskeyglas op de bar.

Nu hij toch wel door had dat Rayan niet in direct gevaar was, kon hij zich iets meer ontspannen. En zich vooral niet te veel van de knul aan trekken, dat was de belangrijkste reden van zijn meer ontspannen houding. Hoe minder hij naar de knul moest kijken, hoe meer hij zo’n beetje weg zakte naar de achtergrond. Als hij nu in de problemen raakte, mocht hij het lekker zelf oplossen. Zolang hij morgenochtend maar om acht uur buiten stond, kon het hem niet veel schelen wat hij in tussentijd ging doen. Voor zijn part ging hij golfen ofzo, hoe verder uit de buurt hoe beter. Zijn voorgevoel vertelde hem echter dat de jongen er sowieso niet zou staan morgenochtend. Of ja, voorgevoel.. Meer ervaring, aangezien het echt elke ochtend hetzelfde liedje was.

En hoewel hij zich zo weinig mogelijk probeerde aan te trekken wat zijn broertje deed als hij even niet onder zijn controle stond, moest hij toch wel voor hem opdraaien, uiteindelijk. Dus meldde hij maar aan de chick dat ze alles wat Rayan vroeg, ook maar op de rekening moest zetten. 'Wat lief dit. Een familielid waar je op moet passen? Of ben jij de onderhoudende man in een vreemde liefdesrelatie? Een zeer open liefdesrelatie, welteverstaan,' Zei ze, terwijl ze nog een blik richting de zwartharige met zijn nieuwste verovering wierp. Frej voelde oprecht een rilling langs zijn rug trekken, trok even ongemakkelijk met zijn schouders bij het idee alleen al.

'Is hij niet wat jong?' Merkte ze nog lachend op. Frej keek haar aan alsof ze hem net een heel erg oneerbaar voorstel had gedaan. "Bij God nee, dat is mijn kleine broertje", Vertelde hij, schudde nog even met zijn hoofd om het beeld kwijt te raken. "Ik zou trouwens ook oprecht niet snappen hoe iemand het in zijn hoofd zou halen om daar iets mee te beginnen", Vervolgde hij. Hij kon het echt niet begrijpen, hoe de meeste chicks leken te vallen voor zijn charmes, of hoe hij hen ook in zijn bed mocht krijgen. Terwijl hij zat na te denken, had ze even andere verplichtingen, maar kwam al gauw weer terug met een bosje sleutels. "Thanks. Dus, ik ga d'r van uit dat jij hier ook slaapt als je niet moet werken?" Vroeg hij, benieuwd naar hoe zo iemand als zij terecht kwam op zo’n plek als deze.

Zijn eerlijkheid deed haar grijnzen. Het was een haast arrogante soort eerlijkheid die uitstraalde dat hij wist dat hij niet hoefde te doen alsof zijn benadering bijzonder was, hij de heilige maagd Vreemdeling was en dat hij wist dat ze toch wel zou happen. Wellicht dat dit bij andere meisjes wel nodig was, maar bij Sareth werkte het alleen maar in zijn voordeel. Ze hield van het soort zelfingenomen jongen, vond dat het hem des te meer aantrekkelijk maakte en zou, inderdaad, happen. Of had dat eigenlijk al gedaan. Sareth was niet zo moeilijk. En als ze dat wel was geweest, was ze waarschijnlijk alsnog als een blok voor hem gevallen. Zijn gezicht was er een die niet zou misstaan in magazines of op billboards en zijn hele houding was genoeg om haar haar oog voor de rest van de omgeving doen te verliezen.
Ze had zich naar hem toe gebogen en op de hoogte gesteld van het lekkers in haar bh. Deel van het lekkers in haar bh, in ieder geval. In afwachting had ze hem aangekeken en zijn reactie was uiterst aandoenlijk. Hij had geen idee waar ze het over had. En het maakte hem niets uit. Hij zou meedoen. Sareth haar gezicht, die sinds het begin van het gesprek al op de flirtstand had gestaan, lichtte nu helemaal op en ze klapte enthousiast in haar handen. 'Yes! Oh - you're a man to my heart,' klonk het enthousiast. Ze trok het rietje uit haar drankje en gooide de overige inhoud van haar glas in één keer achterover. 'Alright, let's get you a drink,' sprak ze terwijl ze overeind kwam en hem aan zijn hand meetrok richting de bar, heupwiegend en al. Aan de bar zwaaide ze liefelijk naar de broer van haar zwartharige tegenspeler, die in gesprek was geraakt met het barmeisje, vooraleer ze zich tot het betreffende barmeisje wendde en haar vertelde dat haar vriend voor een nacht een drankje wilde. 'Om de smaak weg te spoelen,' sprak ze met een stralende lach op haar gezicht tegen meneer Kaaklijn. Het meisje achter de bar wierp een veelbetekenende blik richting diens broer, maar het drankje verscheen en Sareth bestelde er ook een voor zichzelf. Ze nam haar eigen drankje, drukte die van hem in zijn hand en trok hem weg van de bar, richting de vuile wc's, waar niemand er van op zou kijken dat een jongen en een meisje samen een toilet in vertrokken.

Het voordeel van zo open zijn over zijn intenties was dat hij nooit tijd verloor. Als een chick zich er niet comfortabel bij voelde, dan ging ze weg. Pech gehad, maar hij treurde er vaker niet om dan wel. Op naar de volgende, was zijn motto dan. Niet dat er hier op deze plek nog veel andere opties waren dan de witharige naast zich, maar het zag er niet naar uit dat ze hem weg zou sturen. Integendeel, ze leek wel gediend te zijn met zijn aanwezigheid, zelfs nadat hij haar op zijn eigen subtiele manier had laten weten wat hij die avond nog zoal van plan was.

Maar hij was niet de enige met plannen, blijkbaar. En ze wou hem er in betrekken, wat eigenlijk alleen maar mooi was. Niet dat hij enig idee had wat ze in gedachten had, maar dat zag hij dan wel. Deze hele situatie stond hem gewoon op het lijf geschreven. En ze werd er ook nog eens blij van dat hij in stemde. 'Yes! Oh - you're a man to my heart,' Zei ze enthousiast. Wat aandoenlijk zeg. "Ben blij om van dienst te mogen zijn", Grinnikte hij geamuseerd, al was hij momenteel toch vooral nieuwsgierig. Vooral toen ze hem mee trok richting de bar. 'Alright, let's get you a drink,' Had ze gezegd, waarna ze hem voor ging. Rayan liet ondertussen ook niet na om haar nog een keer van kop tot teen te bekijken. Ze had even naar Frej gezwaaid, hij schonk zijn broer een brede grijns en een knipoogje. Iets waardoor hij snel genoeg weer grumpy de andere kant op keek.

'Om de smaak weg te spoelen,' Meldde ze nadat ze iets voor hem had besteld. Hij wist niet wat het was, kon hem ook maar weinig boeien, Frej zou het toch wel betalen. Hij kreeg het glas in zijn handen geduwd, waarna ze hem mee trok richting een andere deur. Hij ontdekte snel genoeg dat het om de wc’s ging, die momenteel verlaten waren. "Aight, wat is het hele plan nu eigenlijk? Of is dat allemaal een verrassing", Vroeg hij met een schaapachtig grijnsje. "Niet dat ik verrassingen erg vind tho", Verduidelijkte hij nog even, waarna hij zijn glas op het blad van de wasbak zette en haar opnieuw nieuwsgierig maar ook zeker enthousiast aan keek.

Zijn hele gezicht was vertrokken bij haar opmerking en ze had gelachen. Geen lovers. Wel zijn kleine broertje. 'Ik zou trouwens ook oprecht niet snappen hoe iemand het in zijn hoofd zou halen om daar iets mee te beginnen,' merkte hij op, zonder ook maar moeite te doen om de afkeer niet in zijn stem te laten doorklinken. Ze bewaarde haar antwoord voor later, want haar plicht als barvrouw riep haar, maar kon het niet laten om opnieuw hardop te lachen. Hem stiekem een beetje uit te lachen. De walging was vermakelijk. Toen ze terugkeerde met de sleutel voor zijn kamer, bedankte hij haar en vroeg of zij hier ook sliep, buiten werkdiensten. Sarina knikte. Ze nam een slokje van het glas dat ze voor zichzelf had ingeschonken voordat ze antwoord gaf.   Die topvent van een baas biedt me kost en inwoning in ruil voor dit.' Ze wees op zijn drankje. 'Maar ik ben niet van plan om lang te blijven. Ik ben op doorreis. Ofzo. Waarheen weet ik niet, maar ik ben hier blijven plakken omdat mijn geld opraakte en ik niet verder kon. Dus nu is het sparen voor het vervolg van mijn reis.' Ze had geen idee wanneer ze hier zou stoppen. Ze had geen contract, want werkte zwart en zat in algehele onwetendheid over hoe het verder zou gaan. Aangezien ze niets anders kon, bleef ze maar gewoon werken en zou ze wel zien. Uiteindelijk kwam het toch wel goed. Dat ze geen eindbestemming had, maakte het lastig voor haar om te bepalen hoeveel geld ze precies nodig had. Haar plan was dus maar om gewoon te werken tot ze het echt niet meer trok, of tot ze werd ontslagen, maar dit laatste zag ze niet gauw gebeuren, gezien de baas nooit in de buurt was om te beoordelen of ze iets fout deed of niet.

Juist op het moment dat ze nog wilde beginnen over zijn alleszeggende reactie op zijn broer, kwamen hij en het praktisch naakte barbiepoppetje aanzetten. Speak of the devil. Het witharige meisje bestelde vol energie en enthousiasme en adem die naar zoete mixdrankjes rook wat te drinken voor 'haar vriend' en zichzelf. Sarina trok een wenkbrauw op en keek even naar haar doorboorde klant, maar deed wat het blonde kind van haar vroeg.  'Dat wordt dan 8,20,' vertelde ze het meisje, niet zeker of ze een verfrommeld briefje uit de bh van de opblaaspop zou krijgen, of dat de zwartharige jongen gentleman ging spelen door zijn broer voor hem te laten betalen.

Was Rayan maar z’n iets te jonge lover. Dan kon hij hem tenminste op een bepaald punt in zijn leven ergens dumpen en heel hard weg rijden zonder met een schuldgevoel te zitten. Maar helaas, de zwartharige was familie, zijn kleine broertje, en dat kon je dan zo net niet maken. Al had hij het wel al duizend keren overwogen in de maanden die ze samen onderweg waren. Eén keer was hij echt weg gereden om acht uur, om dan een kwartier later al weer om te keren om hem te gaan oppikken. Het beste was dan nog dat hij zeker nog een half uur had staan wachten tot de knul was komen opdagen.

Nu goed, om het onderwerp maar te veranderen vroeg hij of ze hier ook sliep als ze niet hoefde te werken. 'Die topvent van een baas biedt me kost en inwoning in ruil voor dit.' Ze wees naar zijn drankje, wat hem er aan herinnerde dat het er nog steeds stond. Hij nam het glas op en nam er weer een slokje van. 'Maar ik ben niet van plan om lang te blijven. Ik ben op doorreis. Ofzo. Waarheen weet ik niet, maar ik ben hier blijven plakken omdat mijn geld opraakte en ik niet verder kon. Dus nu is het sparen voor het vervolg van mijn reis.' Vertelde ze. Dit was wel heel interessante informatie. In principe zaten ze een beetje in hetzelfde bootje, op de een of andere manier.

Maar hij was over het algemeen redelijk voorzichtig als het ging om extra passagiers meenemen. Het waren altijd weer mensen waar je rekening mee moest gaan houden en dat kon hij moeilijk. Hij moest het al zien te overleven met Rayan, wat een hele opgave was. Speak of the devil. De jongen werd net naar de bar gesleept door zijn nieuwe vlam. Ze bestelden een drankje, de barvrouw keek hem even aan maar hij knikte lichtjes. Het kon hem niet veel schelen wat hij deed, zolang hij maar om acht uur.. Wat hoopte hij eigenlijk nog.

De twee verdwenen richting de toiletten, om god weet wat te doen. "Ik zou nooit langer dan een nacht op een plek als deze willen blijven", Zei hij ondertussen, terwijl hij toe keek hoe de witharige chick de deur achter het duo toe trok. "Ik ben al bang voor de dag dat hij gaat moeten werken", Lachte hij een beetje spottend. Hij schudde lichtjes zijn hoofd, haalde even zijn hand door zijn witgeverfde haardos en goot toen de rest van de whiskey naar binnen.