Grand entrance

Het was maar goed dat er op deze avond ook echte prinsen leken te zijn. Misschien waren het niet de prinsen die in de boeken beschreven stonden, ze waren eigentijds. Gekleed in die eigentijdse kleding, met een enkele uitzondering. Een enkeling leek zo uit een sprookjesboek te komen, maar de meesten waren gewoon gekleed in een net pak. De heren waren charmant, mysterieus en gedroegen zich keurig. Als echte prinsen zorgden ze voor hun prinses. Ze vroegen de dame ten dans, begroetten hen met kusjes op de hand, en vingen de dames ook op zodra ze struikelden over een boomwortel.

In het geval van Eden ving de jongen haar niet echt op, maar hij gaf haar wel de nodige steun om te voorkomen dat ze niet omviel. Haar drankje lag al op de grond, maar de zijne had hij behendig opgevangen met als gevolg dat haar jurk nog schoon was. Ze had wel even goed gekeken wie er nou eigenlijk voor haar stond, en de jongen was zeker een knappe verschijning. Dat kon nooit kwaad, dat moest ze stiekem wel toegeven. Het gesprek verliep vrij soepel, op het feit na dat ze vertelde dat ze wel vaker tegen bomen aan liep. Wat kon ze zeggen? Ze was de klappen ervan gewend, ze kon soms zo één zijn met de natuur dat ze er ook tegenaan liep. Hij reageerde geamuseerd op haar opmerking, en schouderophalend hield ze het er maar op dat bomen af en toe ook tegen haar aan liepen.
De jongen had zich voorgesteld uit Joshua, en had haar een kus op de hand gedrukt. Het was net een film, en tot haar grote ergernis moest Eden blozen toen hij haar hand vastpakte en zacht dat kusje erop drukte. Dat zou zijn ego zeker een boost geven, ze kon het gewoon voelen. Hij leek verbaasd te zijn over het feit dat bomen konden roddelen als de beste. Ze bracht het overtuigend, en na haar act met het verdwijnen van het drinken zou hij haar ook wel geloven. Het was niet helemaal waar, bomen communiceerden wel volop met elkaar, maar roddelen? Zo zou zij het niet noemen. Niet dat het kwaad kon om Joshua een beetje in de maling te nemen, na zijn egoboost mocht dat wel.

"Pas op doornroosje, dadelijk moet ik je nog wakker kussen." Zei ze met één opgetrokken wenkbrauw toen hij verbaasd een naaldje uit zijn haar haalde. Het waren niet echt haar grapjes, maar hij leek het wel te waarderen. "Not that I would mind," zei hij onschuldig, en er verscheen een klein grijnsje op haar gezicht. Met een nieuw herwonnen dapperheid zette ze een stap naar hem toe, en legde een hand op zijn borst. Even leek het alsof ze de beweging zou maken hem echt een kus te geven maar in plaats daarvan toverde ze een roos van achter hem vandaan. Mutatie perks, smirk. Snel zette ze weer een stap naar achter en overhandigde hem de roos. "Voor jou, o, knappe prins.. prik je niet aan de doornen." Grijnsde ze.
Ze vroeg hem naar zijn mutatie, en hij had haar al meteen hooked on toen hij mysterieus begon te vertellen. Haar mutatie was overduidelijk, het had natuurlijk alles te maken met de natuur. Ze sprak met een grote glimlach erover, je kon wel zien dat ze helemaal één was met haar mutatie. Haar element, ze zou er niet zonder kunnen. Zelfs haar naam paste erbij. Maar zijn mutatie.. het enige wat ze wist was dat het iets met snelheid te maken had. Toen hij haar vertelde dat het maar een klein onderdeel was, was ze weer terug bij af. Zijn mysterieuze praat liet haar enkel nog nieuwsgieriger en benieuwder naar hem achter.

Ze sprak hem aan bij zijn achternaam, iets waar hij verbaasd op reageerde. Dat had hij duidelijk niet verwacht. Maar hij was een beroemde popster, en op haar school had ze dat echt wel meegekregen. "Ik moet zeggen, je bent een stuk leuker in persoon dan op televisie of online." Ze leunde iets naar voren, zodat ze zijn gezicht wat beter kon zien bij het maanlicht. Ze moest wel toegeven, ze was niet altijd een fan geweest van die boybands. Natuurlijk, ze was een meisje en die jongens van de boybands waren allemaal leuk. Alleen de muziek.. soms leek de liefde voor muziek wat te ontbreken. Dat had ze nooit echt speciaal gemerkt bij Joshua, maar ze kende hem ook niet super goed. "Stiekem ben ik gewoon altijd leuk hoor," kaatste hij meteen terug, en ze rolde even met haar ogen, ja ja, hij was vast en zeker altijd leuk. "Ah, so you've heard of me!" sprak hij en wees haar aan. Ze moest wel grijnzen en maakte even een beweging dat met haar hand dat hij niet zo moest wijzen. Hij kon haar beter wat vertellen over hemzelf, iets wat ze nog niet wist en wat voorbij het beeld van 'boyband boy' ging.

"Eens denken.." begon hij terwijl hij en hij fronste even. Ze had een stapje naar achter gezet, omdat ze wel erg dicht bij hem stond. Die stap had ze net zo goed niet hoeven te doen, want hij deed meteen een stap naar haar toe. Ze keek even naar de grond, zo dichtbij wilde ze eigenlijk helemaal niet staan, maar aan de andere kant, ze deed er niets meer aan. "Some say I'm quite charming," zei hij terwijl hij neerkeek op haar, en ze hield haar hoofd eventjes schuin om daarover te oordelen. "Al zeggen sommige ook wel dat ik eerder beestachtig grappig ben." Ze glimlachte en knikte, ja daar was ze het wel mee eens. Dat andere ook hoor, hij was zeker charmant, maar dat ging ze niet zomaar toegeven. Terwijl zij nog aan het oordelen was, zette hij nog een stap naar haar toe. Ze keek hem wat verbaasd omhoog en vond zijn ogen. Ze voelde zijn adem tegen haar huid tintelen, en eventjes hapte zij op haar beurt verbaasd naar adem. Het leek een eeuwigheid te zijn dat ze zo stonden, die vervolgens bruut werd verbroken. Joshua was weg. Ze wist zeker dat ze zijn hand op haar arm had gevoeld, en gleed met haar hand even kort over die plek heen. Eden keek zoekend om zich heen, waar was de jongen?

Ze hoorde een zachte bries achter zich, een geluid dat ze maar al te goed herkende. Bij haar op de boerderij was er naast hun land ook veel natuur. En daar waren ook bizons op te vinden. Beesten waarmee ze een paar keer oog in oog had gestaan. Langzaam draaide ze zich om, haar vermoeden klopte. Verwonderd keek ze naar het dier voor haar, die minstens even groot als de blondine. Een paar minuten bleef ze zo staan, doodstil, en nam alles in zich op. Haar hand bewoog wat, heel voorzichtig, richting het dier. Even bleef ze zo staan, en zette toen een klein stapje in de richting van de bizon. Al snel was ze vlakbij, wat was ze eigenlijk aan het doen? Waar kwam het beest opeens vandaan, en waarom was het nog niet weg gerend? Het had iets onnatuurlijks. Met haar mutatie kon ze dat een beetje aanvoelen, hier klopte iets niet. Ze kreeg een vermoeden, zou dit Joshua zijn? Hij had haar wel verteld dat zijn mutatie uit veel onderdelen bestond.. zou hij kunnen shapeshiften? Er was maar een manier om het uit te proberen. Haar hand ging nu zo ver dat ze het beest aan raakte, en zachtjes over zijn kop aaide. Ze bewoog zich wat naar het oor, en fluisterde zachtjes: "Joshua?" Hij zou haar wel een teken geven. Ze was nog steeds in een soort trance, en aaide het dier nog steeds langzaam, en zocht even de ogen op. Eden was goed met dieren, maar dit had ze nooit verwacht te doen. De wonderen waren duidelijk de wereld nog niet uit.

Dress & Shoes x Necklace x Bracelet x Hair

Ze wist niet hoe ze het voor elkaar kreeg, maar ze had hem nu al twee keer onbewust een egoboost gegeven. Hij leek er wel goed mee om te kunnen gaan, gelukkig, maar hoe het kon dat hij haar grapjes steeds omzette in iets wat hem extra goed uit de verf deed komen wist ze niet. Ze besloot er wat aan te doen, nadat hij had gezegd dat hij het niet erg zou vinden als zij hem wakker zou kussen. Eden was het een beetje gewend, jongens die flirterig konden zijn, op haar oude school waren ze er ook geweest. Waar waren ze niet? Ze wist ook dat die jongens vaak verbaasd opkeken als zij opeens een move maakte. Met een nieuw gewonnen dapperheid zette ze een stap in zijn richting, en legde rustig haar hand op zijn borst, net alsof ze hem zou kussen. Niet dat ze dat ging doen, nee zeg. Ze bewoog zich langzaam wat meer naar zijn gezicht, en haalde op het laatste moment een rode roos achter zijn oor vandaan. Snel zette ze weer een stapje naar achter, en overhandigde hem lachend de roos. Ook hij lachte, en pakte de bloem aan. "Anders heb ik gelukkig nog een dappere prinses die mij wakker kan kussen," zei hij nu grijnzend. Ze rolde eventjes met haar ogen, maar kon toch niet anders dan ook een beetje glimlachen om zijn antwoord.

Eden wist wel wie hij was, ze herkende hem wel van de muziek die hij maakte. Toen ze dit hem vertelde zorgde ze er wel voor dat ze niet een of andere superfan leek van hem, dat was ze namelijk niet. Bij boybands ging het soms meer om imago dan muziek, wat ze wel jammer vond. Ze kon enkel hopen dat hij er ook zo over dacht. Hij had haar verteld over zijn mutatie, en hij had haar meteen hooked on. Bij haar was het wel duidelijk wat haar mutatie was, ze was er erg open over. Het was een deel van haar was ze trots op was, waar ze van hield. Ze was hier, midden in het bos, erg in haar element. Van hem wist ze alleen dat het iets met snelheid te maken had. Terwijl zij nog nadacht over zijn mutatie, zette hij een paar stappen in haar richting. Hij stond nu vlak voor haar, en ze keek wat van haar stuk gebracht omhoog. Ze voelde zijn adem zacht tegen haar huid tintelen, en ze moest eerlijk toegeven, deze hele situatie liet de zenuwen wel wat door haar lijf gieren. Ze keek hem aan, maar opeens was hij weg. Wat verward keek ze om zich heen, terwijl ze over haar arm wreef. Ze wist bijna zeker dat ze zijn hand daar zachtjes had gevoeld.

Ze kon Joshua niet meer vinden, hij was compleet verdwenen. Even stond ze daar zo, tot ze een zachte bries achter haar hoorde. Ze draaide zich langzaam om, en stond vervolgens oog in oog met een grote bizon. Eden had de beesten wel ooit gezien, prachtbeesten. Op de boerderij waar ze was opgegroeid hadden er in de buurt ook bizons gestaan. Ze bleef rustig staan, en bestudeerde het dier. Voorzichtig stak ze haar hand uit, en kwam stap voor stap dichterbij. Ze was niet bang van het beest, maar aan de andere kant, ze was altijd goed geweest met dieren. Ze ging zo door tot ze het hoofd van de bizon uiteindelijk aan het aaien was. Ze zocht de ogen van het dier op, en fronste even. Die twinkeling.. die had ze eerder gezien. Dat zou ook kloppen bij haar vermoedens dat het Joshua was. Hij had haar tenslotte verteld dat zijn mutatie uit veel onderdelen bestond. "Joshua?" Fluisterde ze vragend. Het dier bewoog even met zijn oren, en nu pas zag ze de rode roos, haar rode roos. Een glimlach verscheen op haar gezicht, het was inderdaad Joshua. Ze knielde wat, zodat ze op ooghoogte was, en aaide over de snuit van de bizon, nou ja, van Joshua.

Plots zette het beest een stap vooruit, en voor haar ogen gebeurde er iets wonderbaars. In een paar seconden was de bizon veranderd in de jongen met wie ze tot nu toe heel de avond had staan praten. Joshua stond weer voor haar, met de roos in zijn hand, en een grijns op zijn gezicht. Ze zuchtte, het was wel een wilde avond zo. Ze stak haar hand uit, nu mocht hij haar ook wel overeind helpen, nadat hij haar zojuist de schrik van haar leven had gegeven. Als ze eenmaal zo ergens in gedachten zat, kon je haar ook makkelijk laten schrikken. Gelukkig werd ze overeind geholpen, maar dat had wel als nadeel dat hij weer op minder dan een meter afstand van haar stond. Nadeel.. niet echt. Eden betrapte zichzelf erop dat ze het eerder een voordeel vond. "Goed voorproefje, hmn?" Vroeg hij, en ze sloeg haar groene ogen op naar hem. Even bleef ze hem zo aankijken, en was ze helemaal verwikkeld in het moment. Ze bewoog pas weer toen er nieuw nummer tot haar drong vanaf de dansvloer, en ze keek snel weg. Haar aandacht werd getrokken door de dansvloer, en het nummer dat zich afspeelde. "Inderdaad een goed voorproefje," Antwoordde ze nu pas. Met nog een blik richting de dansvloer vroeg ze: "Wat zeg je ervan, zou je me willen vergezellen naar de dansvloer?"

Dress & Shoes x Necklace x Bracelet x Hair

De bizon die voor haar stond was werkelijk prachtig, het was een genot om zo'n majestueus beest van dichtbij te kunnen zien. Eden bekeek het dier van top tot teen, al was er wel iets wat er niet aan klopte. Naast het feit dat het beest opeens was verschenen, tussen al deze mensen, en niet bang leek te zijn. Ze was na een tijdje dichterbij gestapt, en aaide het dier nu over de snuit. Ze had de ogen gevonden, en zacht had ze de naam uitgesproken van de jongen die hier zojuist had geweest. Als antwoord wiebelde het dier wat met zijn oren, en daar zag ze de roos zitten die ze zojuist nog aan Joshua had gegeven. Ze glimlachte, het was een aangename verassing. Plots zette het beest een stap naar voren, en binnen een paar seconden stond Joshua weer voor haar. Er lag een grijnsje op zijn gezicht, en hij draaide de roos rond tussen zijn vingers. Ze was voor de bizon geknield, dus stak ze haar hand uit. Als hij zulke grapjes met haar uit haalde mocht hij haar ook wel overeind helpen. Dit deed hij gelukkig zonder aarzeling, en soepel werd ze overeind getrokken. Gelijk stond ze weer praktisch tegen hem aan, en snel zette ze een stapje naar achter. Het was niet dat ze dit soort contact niet wilde, maar dit was haar eerste avond hier, en ze was niet van plan de rest van haar verblijf op het eiland te laten overnemen door een crush of een jongen. Nee zeg, ze wilde een jongen die meer was dan uiterlijk, grapjes en charmes. Zij had iemand nodig die haar begreep, met wie ze kon praten.

Hij vroeg haar of zijn gedaanteverwisseling een goed voorproefje was geweest, het duurde even voordat ze antwoord gaf. Zij zat nog steeds verwikkeld met het feit dat hij zo dicht bij stond, en terwijl ze een stapje naar achter zette gaf ze toe dat het een goed voorproefje was geweest. Haar aandacht werd getrokken door de dansvloer, en het nummer wat daar werd afgespeeld. "Wat zeg je ervan, zou je me willen vergezellen naar de dansvloer?" Vroeg ze aan hem, en een scheve grijns verscheen op zijn gezicht. "Ik zie het al, een prinses die weet wat ze wil," zei hij, terwijl hij haar pols vastpakte. Ze keek er verbaasd naar, en werd zachtjes dichter naar hem toe getrokken. Ze keek hem half glimlachend, half verbaasd aan, duidelijk van haar stuk gebracht door zijn plotselinge acties. Niet dat ze het erg vond, want ze moest wel toegeven, hij was een leuke jongen. "Maar natuurlijk wil ik dat," antwoordde hij, en een glimlach verscheen op haar gezicht. De rode roos werd in haar haar gestoken, en ze voelde hoe zijn hand die van haar omsloot. Ze wikkelde haar vingers voorzichtig in die van hem en keek de jongen aan. Het liefst stond ze hier nog een tijdje zo, maar hij nam haar al mee naar de dansvloer.

Ze volgde hem op de voet en wist dat hij hen ergens heen zou leiden waar ze rustig konden dansen. Toen hij dat plekje gevonden leek te hebben draaide de jongen om, en keek haar glimlachend aan. Het was een rustig, romantisch nummer, dus nu ging ze volledig gewillig dichtbij hem staan, zonder dat ze er onzeker over was. Hij liet zijn handen op haar heupen rusten, en zij legde als antwoord haar handen in zijn nek. "Dus, vertel eens wat over jezelf," begon hij, en ze glimlachte een beetje. "Wat is er te vertellen? Ik leid niet zo'n spannend leven.." Zei ze zachtjes. "Ik kom van een boerderij, waar ik woonde met mijn drielingzusjes,mijn twee ouders en nog heel wat dieren. Waaronder andere mijn lieve bordercollie, Domino. Ik heb een liefde voor alles wat met de natuur te maken heeft, zoals je misschien al hebt gemerkt." Eventjes was ze stil, en fluisterde toen: "En ik hou zielsveel van muziek." Meer vertelde ze er niet over, gitaar spelen deed ze al zo lang, dat was geen geheim meer. Maar dat ze zong, en liedjes schreef, dat hoefde niemand behalve haar zusjes te weten. Ook Joshua niet. Ze vertrouwde nu volledig op hem, dat hij hen veilig hield van botsingen tijdens het dansen, maar dit hoefde hij niet te weten. Ze sloeg haar ogen op naar hem, in haar groene ogen waren de lichtjes van de bomen te zien. Veel meer was er niet om te vertellen, maar dit moment was ook al genoeg voor haar, praten hoefde niet.

Dress & Shoes x Necklace x Bracelet x Hair

Constant werd ze dichter naar hem toe getrokken, constant liet ze het ook toe. Ze begon een beetje op te warmen naar de jongen toe. Zijn flauwe grapjes, maar toch ook interesse in haar -terwijl hij overduidelijk de beroemdheid was hier-, deed haar wel glimlachen. Beetje bij beetje kreeg ze meer over hem te weten, terwijl zij praktisch een open boek was. Haar mutatie was iets waar ze trots op was, waar ze vrijuit over kon vertellen, zeker hier op Genosha. Haar verleden was lang niet zo interessant als dat van hem, maar hij leek toch geïnteresseerd te zijn in haar. En dan waren er de charmes. Hij wist haar iedere keer weer van haar stuk te brengen, zelfs haar pogingen om dat bij hem te doen mislukten doordat ze dan zelf weer van haar stuk werd gebracht. Ze begon hem te vertrouwen, nu dan. Ze liet het toe toen hij haar bij de pols pakte en wat dichter naar haar toe trok. Ze liet het toe toen hij haar hand pakte, ze sloot zelfs voorzichtig haar vingers rondom die van hem. Het liefst bleef ze zo nog een tijdje staan, dicht bij Joshua, waar ze hem eens goed kon bekijken. Maar ze had hem tenslotte gevraagd om mee te gaan dansen, dus dat was wat ze zouden doen.

Ze liet hem haar leiden, ook toen ze aan het dansen waren. Hij had zijn handen op haar heupen gelegd, en uit zichzelf deed ze een stap naar hem toe. Haar armen legde ze in zijn nek, en zacht bewoog ze mee op de muziek. Niet dat ze daar nu nog echt oor of oog voor had, ze lette meer op hem. Hij vroeg haar iets over haarzelf te vertellen, maar wat was er te vertellen? Ze had niet zo'n spannend leven gehad tot Genosha, dat was misschien wel het spannendste wat er was gebeurd, het uitvinden dat er buiten haar familie ook mutanten waren. Om vervolgens die mutanten te ontmoeten, mutanten zoals Joshua. Zacht verzuchtte ze dat ze geen spannend leven leidde. "Dat zegt niets," zei hij, iets waar ze zich over verbaasde. Ze zou toch denken dat juist hij het spannende leven verkoos boven het leven wat zij had. "Drielingzusjes? Wat een nachtmerrie." Zei Joshua toen ze over haar zusjes vertelde. Eden moest wat lachen, en schudde haar hoofd. "Och nee hoor, ze zijn de drie leukste meisjes die ik ken." Sprak ze vol lof over haar zusjes, de gekke, wilde, maar ook lieve dingen die het waren. Bolletjes vol energie, elk op een verschillend tijdstip van de dag. "Ik heb altijd al een hond willen hebben, maar 'k mocht er nooit een." Ze knikte medelevend, haar hond was de beste vriend die ze had gehad. Familie in het algemeen was erg belangrijk voor haar, en ze rekende Domino mee. "Een hond is de beste vriend die je maar kan hebben, gelukkig zijn hier ook honden." Glimlachte ze naar hem, ze had ze al ontdekt. Best veel ook nog, honden met wie je kon knuffelen, kon gaan wandelen en aan wie je al je geheimen kon vertellen, ze zouden altijd luisteren. Over het natuur onderwerp was ze snel uitgesproken, dat wist hij al. "En ik hou zielsveel van muziek." Fluisterde ze, zelfs wat verlegen. Het was niet iets waar ze open over sprak. Eden kon erg goed gitaar spelen, dat durfde ze ook nog wel. Maar dat ze ook zo goed kon zingen, dat hield ze voor zichzelf. En al helemaal dat ze ook nog eens liedjes schreef. Dat was iets persoonlijks, en ze kreeg al knikkende knieën bij de gedachte van zingen voor publiek. Iets waar Joshua natuurlijk geen last van had.

"Muziek.." sprak hij met een kleine grijns op zijn gezicht. "Ik denk dat ik zojuist ons eerste punt heb gevonden waar wat we gemeen hebben." Langzaam knikte ze, dat hij van muziek hield wist ze al, maar hij wist niet veel over haar. Muziek was haar passie, en haar eigen muziek was iets wat echt van haar zou blijven, voor nu dan. Ze keek hem voor haar gevoel een lange tijd aan, en bewoog nog steeds rustig mee op de muziek. Erg veel hoefde ze niet te doen, Joshua leidde. In zijn groene ogen herkende ze haar grote liefde, de natuur. Ze zou er eeuwig in kunnen blijven kijken, was het niet dat hij sprak. "Tweede punt gevonden," zei hij terwijl hij één hand kort van haar heup afhaalde en naar zijn oog wees, "groen." Eden moest zachtjes lachen, en bleef grijnzen. "Dat is inderdaad nog een overeenkomst." Grinnikte ze, en nogmaals bekeek ze zijn ogen eens goed. Iedere keek leek ze weer iets nieuws aan hem te ontdekken, en haar omgeving was ze al lang vergeten. "Maar ik denk dat de andere overeenkomsten vanzelf wel naar boven komen als we elkaar vaker zien." Concludeerde ze, terwijl ze een van zijn vrij lange plukken haar om haar vinger wond. Ze dacht er niet echt bij na, ze dacht sowieso niet zo goed na nu. Had ze dat maar wel gedaan, want ze besefte zichzelf wat ze zojuist gezegd had. Ze keek op, het glimlachje wat haar gezicht had gesierd was verdwenen. "Als uhm.. je dat wil dan." Stamelde ze, niet goed wetend wat ze ervan moest maken. Het plukje haar had ze los gelaten, ze was van de schrik zelfs gestopt met dansen.

Dress & Shoes x Necklace x Bracelet x Hair

Eden moest eerlijk toegeven, ze vond het heerlijk hier. De sfeer, het magische landschap om haar heen en alleen al het bos maakte het haar naar haar zin. Niet zoveel als Joshua deed, maar voor de sfeer hielp het wel. Ze zou hier uren kunnen rondlopen, zou ze niet met deze jongen aan de praat zijn geraakt. Haar zusjes moesten eens horen, die zouden er meteen een hele roman omheen verzinnen. Zeker omdat ze gekleed was als een prinses, of iets in die richting. Ze had geeneens een kroon op haar hoofd, ze was nauwelijks een echte prinses. Joshua vond blijkbaar van wel, dus ze moest het maar vertrouwen op zijn woord. Als haar zusjes over haar zogeheten "prins" zouden horen zouden ze niet meer te houden zijn, dat wist ze nu al. Joshua leek het maar een nachtmerrie, drielingzusjes. Eden schudde haar hoofd en sprak hem tegen. Vol lof sprak ze over de drie meisjes, en vertelde over haar hond Domino. "En ik hou zielsveel van muziek." Fluisterde ze, bijna verlegen. Ze stond wel tegenover een echte musicus hier, wie was zij dan om te zeggen dat ze van muziek hield? "Kan je zingen?" De vraag kwam hard binnen bij haar. Het was de vraag waar ze altijd zo bang voor was, daarom vertelde ze ook liever niet dat ze zo van muziek hield. Ja, ze kon zingen, nee, niet voor publiek. Alleen de gedachte aan optreden of überhaupt voor iemand zingen anders dan haar zusjes gaf haar knikkende knieën. Om een of andere reden kon ze wel optreden met een gitaar, maar zingen zou er nooit in zitten. Niet publiekelijk in ieder geval. "Och nee, dat laat ik aan jou over." Zei ze maar, en grijnsde een beetje om haar angst ervoor te verbergen.

Hij had de tweede overeenkomst al snel gevonden, gelukkig voor Eden, want ze wilde niet dat hij nog verder ging vragen over muziek, of zingen. Hij had groene ogen, net zoals zij groene ogen had. Het was een van haar mooiste kenmerken, het reflecteerde haar grote liefde perfect. Het was alsof de natuur te zien was in haar ogen, maar ook in die van hem. Ze keek wat lang in de zijne, maar wat kon ze zeggen? Zijn kijkers waren nou eenmaal om je in te verliezen. Ze was het er mee eens dat het een goede overeenkomst was, ja, het was zeker een goede overeenkomst. "Maar ik denk dat de andere overeenkomsten vanzelf wel naar boven komen als we elkaar vaker zien." Concludeerde ze, terwijl ze een plukje van zijn haar om haar vinger wond. Eden keek verschrikt op toen ze zich realiseerde wat ze zojuist had gezegd. Ze liet het plukje los, en stopte zelfs compleet met dansen, ze was er van overtuigd dat ze zojuist al haar kaarten verkeerd had gespeeld. "Als uhm.. je dat wil dan." Stamelde ze, niet wetend wat ze moest zeggen.

"Ik zou niets liever willen," zei hij met een kleine glimlach. Zijn woorden drongen tot haar door als een zacht lentebriesje, onverwacht maar o zo prettig. Ze kon niet eens uitdrukken hoe blij ze was dit te horen, vooral omdat ze hem dan vaker te zien kreeg. Ze kon het ook niet ontkennen, er was iets aan hem wat haar erg aan stond, en ze wilde hem beter leren kennen. "Echt?" Vroeg ze zachtjes, gewoon voor de zekerheid. Zijn hand streek door haar blonde haren, en ze keek op naar hem. "Immers loop je niet elke dag tegen zo'n mooi meisje aan," sprak hij met een onschuldige glimlach. Zodra hij dat had gezegd sloeg ze haar ogen weer neer, en ze voelde dat ze wat begon te blozen. Haar glimlach was weer terug gekeerd op haar gezicht, gelukkig maar. Ze keek even om zich heen, en merkte dat het liedje af was gelopen. Ze vielen niet echt op hier, tussen alle andere mensen, maar dat hoefde ook niet, haar interesse lag bij Joshua. Nieuwe muziek drong tot haar door, en ze pakte zijn hand en legde die op haar heup, waarna ze haar eigen hand op zijn schouder legde. Zijn andere hand hield ze vast, zo stonden ze weer in een goede houding. Voorzichtig zette ze een stapje naar hem toe en zei met een lachje op haar gezicht: "Laat me maar eens zien hoe goed je kan dansen meneer Valentine."

Dress & Shoes x Necklace x Bracelet x Hair