Onderwerp: If you can't say something nice, then don't say nothing at all || Storm wo sep 28, 2016 10:41 am
A friend is a sweet person when your life isn’t so sweet
Zachtjes liet hij zijn tanden in zijn onderste link zinken terwijl hij zichzelf bekeek in de spiegel. Zijn moeder had gehoord dat er vandaag een groot bal zou plaatsvinden en speciaal daarvoor had ze voor haar enigste zoon een pak gekocht. In eerste instantie had er een das bij gezeten, maar de vrouw had een strikje altijd veel leuker gevonden. Dus in plaats van een das had de jongen nu een strikje om zijn nek hangen. Het probleem was dat hij geen idee had hoe hij zo’n strikje moest knopen waardoor het eigenlijk nogal slordig om zijn nek hing. Hij had een poging gedaan, maar die poging was toch duidelijk mislukt en er was niemand aanwezig in de kamer aan wie hij kon vragen om het voor hem te doen. Na een paar pogingen had hij het dus gewoon opgegeven. Als je even niet naar het strikje keek, zag het pak er voor de rest wel erg netjes uit. De broek leek misschien wat aan de korte kant, maar volgens zijn moeder was dat de bedoeling en maakte het hem nog extra schattig. Blegh. Natuurlijk kon hij het niet hebben als iemand hem schattig noemde. Hij was een man, mannen waren niet schattig. Mannen waren stoer en hoewel Walsh nog best klein was, zag hij zichzelf als een man en dus was ook hij stoer.
Na nog een paar minuten naar de spiegel gestaard te hebben, besloot hij dan toch om het zo te laten en naar het bos te vertrekken. Vanaf het moment dat hij door de grote deuren van de school naar buiten liep, begon hij te lopen. Doordat hij een hele tijd met het strikje was bezig geweest, was hij waarschijnlijk al te laat voor het feest. Wat als hij niet meer mee mocht doen omdat hij te laat was? Die gedachte alleen al, zorgde ervoor dat hij nog sneller begon te lopen. Het probleem was dat zijn beentjes zo kort waren waardoor het toch een tijdje duurde voordat hij bij het bos aankwam. Hijgend zette hij even zijn handen op zijn knieën om weer op adem te komen voordat hij terug fatsoenlijk recht ging staan en zijn donkere kijkers op de massa voor hem richtte. De aanblik van zoveel mensen bij elkaar, zorgde er toch voor dat zijn knieën zachtjes begonnen te knikken en zijn wangen langzaam een rood kleurtje kregen.
Het duurde een tijdje voordat hij al zijn moed bij elkaar raapte en toch langzaam voorruit begon te lopen terwijl hij wat met de witte roos die hij in het borstzakje van zijn jasje gestoken had, begon te prullen. Zijn donkere kijkers flitsten heen en weer, opzoek naar bekende mensen waar hij zich achter kon verstoppen. Op het moment dat hij een wel heel bekend gezicht had, lichtte zijn gezicht op en begon hij weer wat sneller te lopen. ”Storm! Walsh lachte vrolijk terwijl hij op de oudere jongen afliep en tegenover hem ging staan. ”Mama had een pak gestuurd, maar volgens mij was ze vergeten dat ik nog niet oud genoeg ben om te weten hoe je van dit naar zo’n strikje gaat. Ik heb er al een knoop in proberen te leggen, maar volgens mij klopt het niet helemaal…” Vanaf het moment dat hij bij de laatste zin kwam, begon hij wat langzamer te praten terwijl hij wat scheel keek om naar het strikje te kunnen kijken. ”Dussss…Weet jij toevallig hoe het moet?” Hoopvol keek hij naar de ander op terwijl hij lichtjes heen en weer wiebelde en zijn handen achter zijn rug in elkaar haakte.
Outfit X Met dit strikje in plaats van de das x)
Tag
Storm
Laatst aangepast door Walsh Cadwaller op wo okt 05, 2016 9:12 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: If you can't say something nice, then don't say nothing at all || Storm wo sep 28, 2016 6:56 pm
.Fairytales do come true.
Hij had er wel behoorlijk de tijd opzitten, gesproken over een rollercoaster. Maar nu voelde het aan als die stilte … niet het soort gespannen stilte voor een storm maar meer als na een strijd. De kalmte, de rust. Na al die tijd vond Storm weer wat stabiliteit in zijn leven, hij kon eindelijk zijn ogen openen en genieten. Niet van de grote dingen maar van de kleine … Denni die naar hem keek, de glimlach van Taylor, Devon die hem nog een drankje aanbood. Hij luisterde naar het gelach van de anderen op het bal, staarde daar de kleine gekleurde lichtjes, de trots in de ogen van het feest comité. Ze hadden dit voor elkaar gekregen, en op wat voor manier. Bewees nog maar eens dat vrouwen zoveel beter waren in het organiseren van dergelijke dingen dan mannen. Het was compleet en het was de eerste avonds sinds volle maan dat hij zich weer goed genoeg voelde, zowel mentaal als fysiek, om onder de mensen te komen. Dat eerste uur van dat sprookjesbal ging in een waas aan hem voorbij, alles leek wel dromen en het nam hem mee voor een ritje n een rustige rollercoaster. Hij had niet zoveel gezegd, gewoon kijken, luisteren en genieten.
“Je bent stil Storm.” Storm rukte zijn blik weg van alle studenten en keek opzij naar Taylor. In haar prachtige rode jurk kon je haar gewoon niet missen. Net als je Denni niet kon missen, zij en Devon hadden een discussie over snapchat. ‘We zijn niet allemaal zo actief als jou.’ Reageerde hij met een kleine glimlach. “Ja maar je bent abnormaal stil, is er iets?” Vroeg ze voorzichtiger. Storm schudde glimlachend zijn hoofd en keek haar een tijdje in stilte aan. Het was goed om haar terug te hebben. ‘Ik geniet, van dit alles,’ wees hij naar de omgeving. ‘Ik geniet ervan om jou weer je oude zelf te zien, om mezelf voor een hele lange tijd weer eens goed te voelen.’ Hij zweeg en haalde zijn schouders op en keek kort naar Denni. Hij voelde zich gewoon … goed.
Zijn aandacht gleed van Taylor en de anderen weg toen hij zijn naam hoorde. Er waren er niet veel die hem bij zijn echte naam noemde maar hij hoorde ook meteen aan de stem dat het geen volwassenen was. Zijn blik keerde zich meteen om, Lupos zijn zintuigen gleden rechtstreeks naar het kleine jongetje. Walsh … Storm keek hem verbijsterd aan, in een mooi pakje en met die grijns rond zijn lippen. Het enige wat niet klopte aan de outfit was het strikje dat er maar sip bij hing. Storm wandelde hem een stukje tegemoet en hurkte neer, luisterde naar de verklaring waarom het strikje er zo zielig bij stond. Het jongetje ratelde en Storm kon een glimlach niet onderdrukken. En toen kwam de vraag en Storm knikte meteen. ‘Wauw Walsh, je ziet er echt goed uit.’ Hij veegde twee vingers over het jongetje zijn schouder en knikte goedkeurend alvorens hij zich tot het strikje richtte. ‘Ben je hier helemaal alleen naartoe gekomen?’ Vroeg hij met een kort nieuwsgierige blik op de omgeving. Misschien vond hij hier wel een kleine jongedame voor Walsh gezelschap te houden, uiteraard zou hij dat zelf ook doen. Uiteindelijk gingen zijn ogen weer naar de strik, hij maakte hem langzaam maar nauwkeurig, in ieder geval legde hij tenminste één strik zelf vanavond … Ridder was aanwezig …
