Onderwerp: We can be heroes, just for one day {&Karlie} ma okt 10, 2016 4:36 pm
Kim Kiano Bannel
Een bal, sprookjes.. Eigenlijk was het allemaal helemaal niks voor de donkerharige jongen. Een klein zuchtje verliet zijn lippen terwijl hij het colbertje over zijn trui trok. Kim liet zijn donkere ogen over zijn outfit glijden en knikte uiteindelijk goedkeurend. Het kon er mee door. Het was geen sprookjes outfit en ook niet echt een pak, wat mannen meestal naafr ballen droegen. Maar het was wel Kim en dat was meer dan genoeg. Hij had er zelfs nog nooit zo 'netjes' uitgezien. Geen siraden, die liet hij maar op zijn kamer. Hij mocht er zeker wezen, ook al voldeed hij niet aan de kledingvoorschrift van het bal. Het kon hem tevens ook geen worst schelen. Terwijl hij zijn haren aan het doen was, moest hij zichzelf er weer even opnieuw aan herinneren waarom hij dit ook als weer deed. Het was allemaal zo zijn ding niet. Dat opgedofte, overdreven gedoe.. Maar de reden waarom hij wél ging was meer dan genoeg om te gaan. Het overschreet alle redenen om niet te gaan, hoeveel er wel niet door zijn hoofd gegaan waren. Karlie ging naar het bal en hij wilde haar verassen. Ze had hem gevraagd of hij zou gaan en hij had het aanbod subtiel afgeslagen. Echter zag hij dat ze het echt jammer vond dat hij niet zou komen. Dus had hij, een uur geleden, besloten om toch maar te komen. Voor haar. En de drank. En stiekem om andere meiden in hun jurken te zien. Maar vooral voor Karlie.
Het was aardig druk op de gangen en Kim kon het gegier en plezier vanaf zijn kamer horen. Echt zuinig met zijn parfum was hij niet en pas toen zijn kamergenote begon te klagen, stopte hij met spuiten. "Sorry babe, ik had je graag als mijn balpartner mee genomen. Maar," Onschuldig haalde hij zijn schouders op. Veel reactie van haar kreeg hij niet, soms had hij het idee dat de dame zich aan hem irriteerde en ze kon het hem niet kwalijk nemen. Hij kon best een bloedzuiger zijn, soms. Zodra hij helemaal klaar en netjes was, mengde Kim zich in de menigte op de gang. Hij volgde de stoet naar buiten, richting het bos. Meteen schoot er door zijn gedachtens om gewoon weer om te draaien, maar zijn voeten hielden hem in beweging naar het bos. Kim begreep niet helemaal waarom ze voor het bos als locatie hadden gekozen. Het was onpraktsich, de dames met hun hakken enzo. Maar goed, hij moest minder zeuren en meer gaan genieten. Echter zou hij pas kunnen genieten als hij Karlie gevonden had.
Meteen trokken zijn wenkbrauwen zich tot een geïrriteerde frons toen een paar meiden voor hem helemaal gek gingen om de decoratie. Zelf had hij niet zo veel met de aankleding van de feesten. Kim was niet echt iemand die op de details lette, meer iemand die van de sfeer proefde. Wat hij wel moest toegeven was dat de omgeving een prachtig stuk zou zijn voor één van zijn tekeningen. Kim had zijn tekenspul natuurlijk niet mee genomen, hij kwam voor Karlie en niet om de omgeving te schetsen. Komaan, kerel. Doelgericht denken. En met die gedachtens in zijn achterhoofd, het idee van Karlie in een prachtige jurk brachten hem verder het feest in. Al snel had hij de drank tafel gevonden, waar hij zichzelf van een drankje voorzag. Zijn donkere kijkers vielen op een jongen in een harnas, die hij al snel herkende. Zacht lachtte hij bij het zien van Devon, die met Taylor stond te dansen. Well, zelf in een harnas had hij het nog goed voor elkaar. Het duurde echter wat langer voordat zijn ogen de dame hadden gevonden waarvoor hij kwam. Maar toen hij haar zag.. Kim had een tijd alleen naar haar gestaard zonder iets te kunnen bewegen. Niet eens doorhebbend dat de persoon naast hem tegen hem sprak. Een charmante, schuine glimlach ontstond rond zijn lippen terwijl hij een net ingeschonken drankje uit iemands hand pakte en naar Karlie liep. "Had deze mooie prinses een prins besteld?" Ferluisterde hij in haar oor, waarbij hij zijn lippen zacht naast haar oor plaatste.
Onderwerp: Re: We can be heroes, just for one day {&Karlie} zo nov 06, 2016 12:31 pm
tag: Kim With you I'd dance, in a storm, fearless
Vrolijk draaide ze rondjes door de kamer, dansend op de muziek. In haar hoofd had ze haar jurk al aan, was ze nu al op het bal en werd haar hand vastgehouden door een mooie prins. Als ze aan een prins voor haar dacht kwam er maar één gezicht naar boven, die ze ook nauwelijks uit haar hoofd kreeg. Die prins kon ze al van haar lijstje af halen, al was hij meer een hippie dan een prins. Nu maar hopen dat zij ook zijn prinses was, god dat zou awkward zijn anders. Ze was zo in gedachten verzonken tijdens haar perfecte draaiden dat ze recht op het bed af ging. Ze struikelde, en viel languit op haar bed, wat een hoop gelach veroorzaakte van de andere twee dames in de slaapkamer. De blondines waren haast al klaar, Karlie had nog steeds haar badjas aan. Maar Taylor en Dennimae moesten ook al bijna klaar zijn, hun dates zouden zo arriveren. Stiekem was Karlie wel benieuwd naar hoe Devon en Storm eruit zouden zien, ze kon het zich niet gek genoeg voorstellen. Het drietal had al veel gefantaseerd over de outfits van de mannen, al waren zij natuurlijk het meest uitbundig als het op outfits aan kwam. Stuk voor stuk zouden ze eruit zien als prinsessen, dat was in ieder geval de bedoeling. "Dames ik moet me nu toch echt excuseren en gaan douchen." Zei ze vrolijk, en stond op van haar bed. "Ik zie jullie en jullie prinsen op het bal, veel plezier!" Glimlachte ze, en ze gaf beiden even een knuffel. Heel voorzichtig, dat wel, want ze waren al bezig met hun haar en de jurken moesten niet gekreukt worden. Uiteindelijk werd de knuffel er een van drie mensen, en na even zo gestaan te hebben liep Karlie dan toch eindelijk de badkamer binnen.
Terwijl ze onder de douche stond hoorde ze de kamerdeur opengaan, en hoorde ze wat stemmen. Achja, daar waren de jongens. Stiekem wilde Karlie wel even door een kier spieken naar hoe iedereen eruit zag, maar dat kon ze nu niet doen. "Karlie, we zijn ermee door hé! Zie je daar!" Hoorde ze Tay roepen naar haar. "Ik kan niet wachten!" Riep de blondine dramatisch naar Taylor vanuit de douche. Ze was zo blij om Taylor weer terug te hebben, de echte Taylor. De weken dat ze haar geheugen niet had gehad waren een paar van de donkerste weken uit haar leven geweest. Ze had zich verschrikkelijk gevoeld, had dagenlang alleen op haar kamer gezeten, wachtend op het moment dat Taylor weer door de deur zou stappen, volledig genezen. Dat was echter niet gebeurd, ze was alleen geweest. Af en toe had ze bij Kim geslapen, hij had haar zoveel steun gegeven hierin. En natuurlijk ook Denni, ze hadden elkaar er doorheen geholpen. Dankzij Denni en Karlie had Taylor haar geheugen weer terug, en een betere uitkomst had Karlie zich niet kunnen wensen. Ze kon simpelweg niet zonder Taylor, ze was meer dan haar beste vriendin. Taylor was de Devon tot haar Storm, twee zielen die niet van elkaar gescheiden konden worden.
Toen ze eenmaal uit de douche was ze bezig met het drogen van haar haren en kwam ze tot de beslissing dat ze er enkel een borstel doorheen zou halen. Geen krultang, geen stijltang, geen vele speldjes. Ze liet het wel gewoon los hangen. Soepel stapte ze in haar jurk. Het paarse geval sloot precies aan op haar lichaam, wat ook wel mocht. Het was een beetje revealing. De rok was best doorzichtig, gelukkig zat er een lijfje ingebouwd wat niet heel haar lichaam liet zien. Haar lange benen kwamen er in ieder geval heel goed uit, net als haar bovenlijf. De jurk bedekte haar op alle goede en nodige plekken, verder was er vooral veel huid te zien. Een jurk die precies paste bij een model als Karlie, en ja, ze vond dat ze nu ook wel wat huid mocht laten zien. Het was precies gepast, veel meer en het zou worden bestempeld als schandalig. Nadat ze haar makeup had gedaan plaatste ze een flowercrown op haar hoofd, schoof in haar ballerina's en vertrok naar het bal.
Ze zou alleen gaan, nou ja, alleen op weg dan. Op het bal was de squad er natuurlijk, die zouden haar ook niet zomaar alleen laten. Taylor had het zelf gezegd: zie je op het bal. Stiekem vond ze het wel jammer dat Kim niet kwam, dat had ze ook wel een beetje laten doorschemeren toen hij haar verzoek om mee te gaan vriendelijk had afgeslagen. Waarom had ze het ook geprobeerd? Ze wist dat hij niet van dit soort evenementen hield. Dat respecteerde ze, maar ze vond het nog steeds jammer, dat kon ze niet helpen. Het bal was werkelijk prachtig gedecoreerd. Verwonderd liep Karlie door het bos, waar de weg helemaal was verlicht. De dansvloer zag er mooi uit, er was ook werkelijk aan alles gedacht. Een tijdje liep ze zo rond, en zag toen Taylor en Devon dansen. Even later zag ze ook Dennimae en Storm, en glimlachend keek ze naar het viertal. Devon in zijn harnas, Taylor in een prachtige rode jurk. Taylor viel meteen op, maar dat mocht ook wel, het paste bij haar. En dan Storm in zijn keurige pak met aan zijn arm Dennimae in een witte jurk die haar geweldig stond. Karlie had een drankje in haar hand, maar liep uiteindelijk toch naar Taylor toe. Ze stonden te dansen toen ze een bekende figuur zag verschijnen. Haar mond viel open van verbazing en ze keek Taylor aan, compleet van haar stuk gebracht. Ze zag Kim staan, compleet in pak, helemaal gekleed voor de gelegenheid. Een glimlach van oor tot oor verscheen op haar gezicht, en ze liep naar hem toe. Het was uiteindelijk meer rennen, en ze vloog hem om de hals. "Had deze mooie prinses een prins besteld?" Fluisterde hij zachtjes in haar oor. Ze bloosde wat, en knikte toen. Ze was inmiddels wat rustiger, maar vanbinnen gierden de zenuwen wel door haar heen. "Oh Kim ik kan niet vertellen hoe blij ik ben je te zien." Sprak ze stralend, en drukte even een kusje op zijn wang. Even was ze stil, ze kon nog steeds niet geloven dat hij er was.
Onderwerp: Re: We can be heroes, just for one day {&Karlie} di dec 20, 2016 8:57 pm
Kim Kiano Bannel
Er waren maar weinig dingen die de donkerharige jongen overhad voor anderen. Of eigenlijk, weinig mensen waar hij dingen voor overhad. Kim is eigenlijk een best wel egoïst op de meeste vlakken. Toch stond hij zichzelf in een verdomd onfijn colbertje te wurmen, zijn haren te doen en zichzelf ook nog eens daadwerkelijk zover te krijgen om echt in beweging te komen. Maar voor haar had hij het over, voor haar had hij bijna alles over. Hij zou de hele avond in dit verdomde colbert blijven lopen, dansen en misschien zelfs wel genieten van het feest, als zij dat zou willen. Hij zou zijn charmantste glimlach en mooiste woorden tevoorschijn halen als het haar blij zou maken. Want een beter beeld dan de glimlach van die dame, was er niet.
Het feest was al in volle gang toen Kim kwam aangewandeld, zichzelf constant vertellen waarvoor hij hier gekomen was. Want elke stap dichter naar het feest, deed hem liever doen omdraaien. Het was niet dat de jongen niet van gezelligheid hield, Lord, hij had niets liever. Maar het hele gebeuren van een bal, alle poespas die er bij kwam kijken.. Hij had liever een gewoon feest met goed wat drank met zijn vrienden en veel dansende dames. Kim had dan ook al snel zijn plek gevonden bij de dranktafel en nuttigde zichzelf van een heerlijk biertje. Ofja, de defenitie van 'heerlijk' moest hier soms ook nog uitgezocht worden. De jongen schudde kort zijn hoofd en liet zijn donkere kijkers de ruimte rondgaan. Hij moest niet gaan klagen nu, maar opzoek gaan naar die prachtige dame die op hem wachtte en haar verrassen. Het duurde dan ook niet al te lang voordat hij Karlie gevonden had en zijn mond zakte letterlijk iets open van verbazing. Ze zag er stralend, werkelijk prachtig uit en het paars van de jurk paste perfect bij haar lichte ogen. Hoeveel prachtige dames hier ook mochten rondlopen, zij stal veruit de show. Zijn voeten kwamen in beweging en een charmante glimlach sierde zijn lippen zodra hij merkte dat Karlie hem gezien had. De verbazing in haar gezicht maakte het al meer dan goed dat hij gekomen was. En de glimlach die even later verscheen, was het geen hij voor geen goud had willen missen. Ze kwam op het af gelopen en Kim nog net op tijd de drankjes op een tafel zetten, voordat Karlie hem om de hals vloog. Hij ving haar op in haar beweging, omsloot zijn armen om haar onderrug. Jep, dit was waarvoor hij gekomen was. Om zijn prinses in volle glorie te zien stralen.
"Oh Kim ik kan niet vertellen hoe blij ik ben je te zien." Sprak Karlie stralend en hij sloot kort zijn ogen toen ze een kusje op zijn wang drukte. "Een jongen moet er iets voor over hebben om de liefde van zo'n mooie dame te winnen," Greens hij, zijn stem zachtjes langs haar oor. Hij liet zijn ene hand voorzichtig door haar haren gaan, bang haar kapsel te verpesten. "Want heeft iemand je al verteld hoe prachtig je er uit ziet vanavond?" Langzaam liet hij zijn blik nogmaals over haar heen gaan en een oprecht, gelukkig glimlachje verscheen rond zijn lippen. Hij zou gaan genieten vanavond en niet vanwege het bal, niet vanwege de drank, maar vanwege haar. Zij maakte zijn avond zo veel beter, op welke plek en om welke omstandigheden dan ook. En ze verdiende zijn onverdeelde aandacht, deze avond en de avonden die zouden volgen.
Onderwerp: Re: We can be heroes, just for one day {&Karlie} wo dec 28, 2016 6:06 pm
tag: Kim With you I'd dance, in a storm, fearless
Alleen naar het bal gaan was misschien niet de meest ideale oplossing, maar ze wilde zo graag gaan. Dan maar in haar eentje. Ze wilde Taylor, Denni en StormOn ook niet lastig vallen met hun double-date. Al haar ships leken uit te komen vanavond. Taylor en Devon, en Storm en Denni. Oke, Storm en Denni waren praktisch al bij elkaar, maar dat maakte niets uit. Nog steeds was het prachtig om het viertal te zien. Ze had ze vanuit de badkamer veel plezier geroepen, ze zou ze op het bal wel weer zien. Haar prins bkeef vanavond thuis, hij had het niet zo op dit soort gala's. Dat vond ze niet erg, ze mocht hem zosls hij was en ze wilde hem nergens toe dwingen.
Karlie liep verwonderd tussen de bomen door, gehuld in een paarse jurk. Ze zag er misschien niet uit als een prinses, en meer als een fee, maar dat maakte allemaal niet uit. Ze voelde zich een prinses, en dat was alles wat belangrijk was. Het was net alsof ze in een sprookje leefde, en stiekem gedroeg ze zich er ook wel naar. Toen ze bij het hart van het bal was gekomen kon ze niet anders dan stoppen om het geheel in zich op te nemen. De bomen waren prachtig verlicht, overal waren kleine details te spotten en dan was er de dansvloer. Die zag er wel heel erg aantrekkelijk uit, zelfs om alleen te dansen. Maar eerst zou ze op zoek gaan naar Taylor.
Een tijdje later stond ze met haar beste vriendin op de dansvloer, als het ook eens niet was. Ze hadden elkaar niet voor niets leren kennen bij ballet, ongeveer vijftien jaar geleden. Taylor tikte haar aan, en wees wat in een voor Karlie onduidelijke richting. Ze draaide zich om en volgde de richting die Taylor aangaf, waarna haar mond open viel van verbazing. Daar stond hij, in pak en al. Een enorme glimlach verscheen op haar gezicht, en ze rende naar hem toe. Karlie vloog de jongen om de hals, en hij ving haar op terwijl ze dat deed. Ze bloosde wat, en zei stralend: "Oh Kim ik kan niet vertellen hoe blij ik ben je te zien." Sprak ze stralend, en drukte even een kusje op zijn wang. "Een jongen moet er iets voor over hebben om de liefde van zo'n mooie dame te winnen," Greens hij, en ze voelde het tintelen bij haar oor, waar hij sprak. Zijn hand gleed voorzichtig door haar haar, en ze hield zijn blik vast. "Want heeft iemand je al verteld hoe prachtig je er uit ziet vanavond?" Als ze nog meer kon blozen zou ze dat nu doen. Zijn woorden stuurden iedere keer weer zenuwen door haar lichaam, op een goede manier. Haar hand gleed over de stof van zijn jasje heen, en zacht zei ze: "Ik weet niet eens hoe ik je moet bedanken.." Glimlachte ze. Even keek ze hem aan, en zonder dat ze er echt over na dacht zette ze een stapje naar voren en drukte haar lippen zachtjes op die van hem. Haar handen legde ze in zijn nek, en haar hand speelde wat met zijn haar. Ze lette niet op de brandende blikken, daar gaf ze niets om nu. Ze voelde hoe Tatlor praktisch stond te juichen, maar Karlie had enkel en alleen oog voor Kim. Hij was haar prins en deze avond was ze van hem alleen, en hopelijk de andere avonden ook nog. Tenminste.. als hij dat ook wilde. Zacht trok ze zich terug en keek hem aan, kort was er een moment van verwarring op haar gezicht te zien, en dat door haar eihen gedachten. Toen ze in Kim's ogen keek zei glimlachend: "Of misschien toch wel."
