• Algemene informatie
Naam; Damian Carter
Bijnaam; "Freak"
Leeftijd; 17
Geslacht; Man
Seksualiteit; Biseksueel
Geboorteplaats; Paramaribo (Suriname)
• Karakter
Introvert; Damian is over het algemeen vrij zwijgzaam en observerend. Hij moeit zich zelden met anderen, laat staan zich mengen in groepen. In discussies durft hij zijn mond open trekken maar aangezien hij zelden te zien was waar meerdere mensen waren, waren dit unieke momenten van spraakzaamheid.
Dierenvriend/leergierig; Hij heeft een grote liefde voor dieren en natuur, daar zal je hem dan ook het vaakst terugvinden. Of in de bibliotheek. Ongeacht zijn geschiedenis is zijn lust naar kennis nooit verdwenen. In tegendeel, sinds de gebeurtenissen in zijn jeugd is die enkel versterkt.
Niet sociaal vaardig; De jongen is absoluut niet sociaal vaardig waardoor hij vaak, onbedoeld, verkeerd kan overkomen. Hij heeft zwarte/cynische humor, straalt een lichte arrogantie uit en denkt vaak dingen beter te weten dan een ander. Dit alles komt enkel naar boven als hij in een conversatie terecht komt met iemand.
Empathisch; Ondanks zijn zwakke sociale vaardigheden heeft hij een groot empathisch vermogen. Dit komt deels door zijn mutatie. Maar sinds kinds zijnde had hij aanleg om andere te helpen en te begrijpen.
Chaotisch; Soms kan hij vrij chaotisch over komen. Al gebeurde dit vroeger vaker dan nu, sinds hij zijn mutatie meer onder controle heeft. Damian krijgt vele verschillende prikkels binnen waardoor zijn gedachten en handelen vrij verstoord zijn.
• Uiterlijk
Etniciteit; Zwart (creools)
Lengte; 1m84
Gewicht; 68kg
Ogen; Bruin
Haar; Kort zwart
Andere; weinig littekens zichtbaar. Deze die je wel kunt zien zijn achterin zijn nek en als hij zich kaal zou scheren op zijn hoofd. De littekens zijn er gekomen door te klauwen aan zijn nek en hoofd door de clusterhoofdpijn die hij in zijn jeugd had. Verder heeft Damian sinds een jaar een tattoo van een Feniks op zijn arm. Heeft hij laten plaatsen na het verdwijnen van zijn clusterhoofdpijn, hij is sindsdien “verrezen” uit zijn assen.
• Mutatie
Damian kan via zijn geest, die hij vaak een extra spier noemt, rijken naar andere organismen hun geesten of spirituele energie. Met deze mutatie kan hij verschillende zaken waarnemen, doen en beïnvloedden.
Spirit seeing; Via innerlijk oog kan Damian alle levende wezens waarnemen aan de hand van hun spirituele energie. Ieder organisme heeft een spirituele energie. Het best kun je dit verklaren door een zwart beeld gevuld met licht bolletjes. Hoe sterker het bolletje, hoe groter de energie aanwezig in dit wezen (meestal gelinkt aan grote van het wezen of sterkte van diens geest).
Mind reaching; Door zijn geest/energie te rekken naar dat van een ander organisme is hij in staat om in eerste instantie sterke gevoelens waar te nemen. Deze gevoelens kun je niet liegen of verbergen zoals men een pokerface kan opzetten. Het is het meest pure van je ziel dat altijd bloot ligt en waarneembaar is wanneer iemand met zijn/haar geest langs dat van jou strijkt.
Mind reading; Een stap verder is het lezen van iemand anders zijn/haar gedachten. Hierbij breekt Damian met zijn geest verder door in iemand anders zijn/haar geest en geeft zichzelf toegang tot diens gedachten, gevoelens, geheimen, herinneringen, etc.
Mind manipulation; Damian kan met zijn geest iemand anders zijn geest naar zijn hand zetten. Met andere woorden, hij kan iemand ander zijn/haar geest manipuleren. Hierbij kan hij mensen/dieren hun zintuigen beïnvloedden door hen illusies op te leggen.
Mind to body manipulation; Tenslotte, wanneer hij zijn geest zo diep heeft laten doordringen in dat van een ander kan hij de persoon/dier fysieke orders opleggen. Hierbij kan hij de ander persoon in staat stellen om dingen te doen in de fysieke wereld.
• Mutatie voordelen
- Waarnemen aanwezigheid alle levende organismen
- Vrijwel altijd in staat emoties te lezen
- Gedachten lezen bij al wie geestelijk niet sterk is (grootste deel van de mensheid/mutanten)
- Mogelijkheid wil opleggen op anderen (afhankelijk van geestelijke sterkte andere persoon)
- Telepathische communicatie
- Niet zichtbaar aan hem fysiek als hij zijn innerlijk oog gebruikt en reikt naar andere geesten
• Mutatie nadelen
- Mensen voelen zijn aanwezigheid; als hij hun gedachten raakt voelt het als een zachte streling vanbinnen bij de ander (moeilijk verklaarbaar), als hij hun gedachten binnendringt voelt het als een zware druk op de ander zijn lichaam, als hij rond zoekt in de ander zijn gedachten en deze probeert zich te verzetten dan zal de ander een stekende hoofdpijn ervaren, als hij hen prikkels toestuurt (i.f.v. manipulatie) voelen mensen zich lichter in het hoofd. Wanneer hij hen fysiek wilt beïnvloedden, zijn ze al te ver weg om nog iets gewaar te zijn.
- Geestelijk getrainde personen kunnen hem tot op een bepaalt punt tegenhouden. Als hij stuit op weerstand moet hij meer energie gebruiken en is zeer uitputtend. Als hij veel energie verbruikt, dan kan hij niet verder indringen in iemand zijn geest.
- Kan meerdere organismen waarnemen, kan maximum 3 mensen hun geesten tegelijk strelen om oppervlakkige emoties waar te nemen maar kan slechts bij één persoon tegelijk verder doordringen.
• Mutatie grenzen
- Hij kan binnen een straal van maximum 500 meter organismen waarnemen/manipuleren (afhankelijk hoeveelheid, fysieke toestand Damian zelf, etc.)
- Hij kan nooit onopgemerkt een ander zijn geest raken.
- De andere persoon zal zich onbewust altijd verzetten tegen een vreemde geest.
- Bij getrainde personen is het moeilijk tot onmogelijk iets uit te halen.
- Geestelijk verzet is fysiek uitputtend.
• Geschiedenis
Velen worden geboren als mutant, sommigen worden gemaakt tot een mutant. Damian is één van de weinige (on)gelukkigen die behoort tot de laatste groep. Hij had een vrij normale jeugd tot zijn twaalfde. Damian was gekend als een vrij vrolijk kind met een groot empathisch vermogen en een groot voorliefde voor dieren. Velen zagen in dit briljant kind een toekomstige dierenarts. De hersenen had hij alvast mee van zijn ouders die arts en chirurg waren. Mensen waren dan ook verbaasd om te horen dat de jongen niet meer naar school ging.
Rond zijn twaalfde kreeg Damian aanvallen wat in eerste instantie op migraine aanvallen leek. Zijn ouders, als artsen zijnde, onderzochten hem en schreven hem medicatie voor. Maar de aanvallen volgden elkaar steeds sneller op tot deze bleef aanhouden. De diagnose clusterhoofdpijn in de ergste vorm werd algauw vastgesteld. Een normaal leven was niet meer mogelijk voor het kind die nu iedere dag thuis zat en privé lessen kreeg tot hij flauwviel van de pijn.
Damian zijn ouders namen alle mogelijke stappen om hun zoon te helpen. Maar de jongen zakte steeds verder weg en werd enkele malen in een kunstmatige coma gehouden. De kans dat hij zou sterven werd steeds groter, dat wisten zijn ouders. Of het nu kwam door de schade die de hersenen opliepen door de hevige koortsaanvallen. Of tot het moment zou komen dat de jongen zijn eigen leven zou ontnemen. Ze namen een drastische beslissing door hem te opperen, een nooit eerder uitgevoerde en experimentele operatie. Met alle gevolgen van dien.
Op zijn zestiende werd hij geopereerd, met succes. De jongen was verlost van zijn hoofdpijn al was hij zich bewust van een zacht gezoem achterin zijn hoofd. Zijn ouders werden hoog geprezen voor hun operatie en hoopten zo met hun technologie vele mensen te helpen. Maar zij stonden daarvoor niet te springen, in tegendeel, ze deelden met niemand hun geheim hoe ze hun eigen zoon hadden kunnen behandelen, redden. Damian bleef onder de vleugels van zijn ouders, bleef les krijgen thuis en voelde zich algauw als een vogel in een kooi. Hij schoot meermaals uit tegen zijn ouders, vroeg zich af wat het nut was van hem te genezen als ze hem dan toch opgesloten hielden. Maar wat hem het meest dwarszat, waarom wilden ze anderen niet helpen nu hun operatie geslaagd was bij hun eigen zoon?
Enkele jaren verstreken en de jongen keerde zich steeds meer in zichzelf. Het gezoem in zijn achterhoofd bleef hem volgen sinds de operatie. Zijn ouders bleven hem zeggen dat dit een normale bijwerking kon zijn van de operatie. Maar de laatste jaren was het gezoem sterker geworden, alsof zijn achterhoofd steeds jeukte. Alsof hij ernaar zou kunnen rijken om het te doen stoppen. Als hij maar hard genoeg eraan krabde…
Op een dag knapte het gezoem en werd de jongen zich van heel wat prikkels bewust die hem zo plots overspoelden dat het terug op een migraine aanval leek. Uit angst had hij naar zijn ouders willen gaan. Maar het was niet zijn lichaam die reageerde op die instinctieve opdracht, maar zijn geest.
Maanden probeerde de jongen te verbergen wat hij had ontdekt voor zijn ouders. Hij oefende zijn nieuw gevonden talent in stilte in het bos achter het huis van zijn ouders. Algauw bleek wat de mogelijkheden waren voor zijn krachten. Via zijn geest, die een spier leek te zijn, kon hij rijken naar alles wat geestelijke energie bevatte. Of, met andere woorden, alle levende organismen. Hij kon alles met een innerlijk oog zien die zich in zijn dichte omgeving bevond. Enkele malen raakte hij met zijn geest die van anderen aan en ondervond steeds weerstand.
Zijn ouders kwamen uiteindelijk te weten dat hun zoon een mutant was. Deze nieuwe ontwikkeling maakte hen niet bepaalt gelukkig, integendeel. Ze verzwegen het een tijd dat zij het wisten, in de hoop dat de mutatie van hun zoon zou verdwijnen. Maar ze waren zich steeds vaker gewaar van iets dat hen aanraakte, hun geest. Uiteraard waren ze het zeker dat het hun zoon was. Zij hadden tenslotte hem geopereerd met radioactief materiaal waardoor zijn hersenen beschadigd waren geraakt. Het was een wonder dat hij het had overleefd en dat zijn clusterhoofdpijn was verdwenen. Ze wisten dat er neveneffecten zouden ontstaan, maar niet dat hun zoon een mutant zou worden.
Op zijn zeventiende confronteerde hij zijn ouders met zijn mutatie. Hij wist vrijwel zeker dat zijn ouders iets te maken hadden met zijn nieuwe ontwikkelingen. Deze gaven toe wat ze hadden gedaan. Voordat iets verder kon escaleren werd Damian opgepikt door een docent van een speciale mutantenschool. Zijn ouders lieten hem met veel plezier gaan, Damian ging gewillig mee.
Damian was niet gelukkig op de school. Hij was sociaal contact niet meer gewoon doordat hij de laatste vijf jaar opgesloten had gezeten in huis met zijn ouders. Hij voelde zich niet op zijn plaats, hij werd overvallen met prikkels door zoveel levende, sterke organismen op dit eiland en sloot zich volledig af. Af en toe ging hij naar een les of vertoefde zich in de bibliotheek. Verder ging hij enkel naar buiten, zo ver mogelijk weg van al het leven. Na een halfjaar kreeg hij zijn eigen doodsbrief, zijn ouders hadden hem doodverklaard. Sindsdien wist hij dat er geen mogelijkheid was om terug te keren. Het eiland, de school moest zijn nieuwe thuis worden.
