Invincible &Damian

Natuurlijk was de plek die hij het eerst wou laten zien aan Clyde het strand, wat had je nu anders verwacht? Het strand was zijn plekje, en het was ook wel duidelijk dat hij zijn plekje binnen kort met iemand moest gaan delen. Het feit dat die iemand de jonge stagiair was vond hij helemaal niet erg. Sterker nog, wat gezelschap hier was altijd wel cool. Natuurlijk had hij Ruby, maar die kon hij moeilijk elk moment van de dag op het strand verwachten met haar lessen weet je wel. Damian was nog wel zo aardig om haar niet te kidnappen daarvan. Het stond zowiezo al op zijn planning om naar het strand te komen, dat Clyde met hem mee kwam was gewoon een pluspunt.

Onder het wandelen naar het strand wisselde de twee mannen enkele woorden, maar heel uitgebreid werd het niet. Het was niet, dat Damian niet spraakzaam was want man dat was hij dus echt wel een echte waterval aan woorden soms. Maar de stilte die tussen hen in hing voelde aangenaam aan dus waarom zou hij die dan ook gaan verbreken? Zo nu en dan wierp hij eens een zijdelingse blik op Clyde, en slechts een keer had hij de jongeman betrapt dat hij als eerste naar hem aan het kijken was. Maar natuurlijk zocht Damian er niets achter, waarom zou hij ook? Hij rekende er op dat als de dude wat te zeggen had, hij het wel zou doen. Die indruk had hij namelijk ook wel van hem gekregen, hij leek niet iemand die snel zou zwijgen voor een ander. Iets wat hij cool vond, al kon hij al wel bedenken dat het misschien wat te maken had met het verleden van Clyde. Maar hij had al eerder besloten dat hij daar niet dieper op in zou gaan uit respect.

Gelukkig was Damian nog van outfit gaan wisselen voor aleer de twee waren afgezakt naar hier. Hij had gewoon zijn blauwe zwemshort aangedaan en een tanktop in een rugzak gestoken om daarna vrij snel terug naar buiten te rennen omdat hij Clyde niet wou laten wachten. Uit beleefdheid natuurlijk. Zodra zijn voeten het zand raakte voelde hij zich een heel stuk vrolijker dan hij al was. Damian kon zich op zand vrij snel voortbewegen, thanks to zijn reddingscursus die hij ooit eens lang geleden had afgelegd. ‘You’re so on.’ Kaatste hij terug waarbij hij zijn rugzak gewoon dropte en als een haas achter Clyde aan ging. Met dank aan zijn lichtvoetigheid was hij vrij snel naast de trainee aan het rennen. Voor even bedacht hij een smoes te gebruiken, of de dude naast hem gewoon op de grond te duwen maar hij deed geen van beide. Gelijktijdig liepen de mannen het water in, net zoals Baywatch, maar dan natuurlijk de sexy versie ervan! Zonder enige pardon gaf hij zodra ze wat diepte hadden gemaakt Clyde een duw in de hoop hem echt het water in te krijgen.

Damian werd echt zichtbaar gelukkig naar mate hij dichter kwam bij het water. Zijn enige connectie met thuis, op Ruby na. Thuis.. Natuurlijk miste hij het, maar hij zou voor geen goud van de wereld een andere baan willen uit voeren als hij even heel eerlijk was. Het was nu niet meteen dat hij hield van les geven of iets, maar gewoon het contact met de leerlingen en de andere collega’s vond hij helemaal geweldig. Hier kon hij volledig zich zelf zijn, mutatie inclusief. Oké, hij had wel eens wat rond gedold met zijn mutatie op Bondi, maar dat gebeurde werkelijk alleen maar als er geen onbekende strandgasten meer waren. Zijn vrienden wisten er van, maar het was toch nog altijd als je op een eiland vol mutanten zat. Voor een kort moment richtte hij zijn blik op Clyde. Je kon het enthousiasme van die knul echt niet over het hoofd zien. Wat hij trouwens helemaal geweldig vond. Clyde’s band met de zee was waarschijnlijker nog nauwer dan zijn eigen band met het grote blauwe, maar hoe je het ook draaide of keerde de twee mannen hielden van het water en dat viel niet te ontkennen.

Met enige moeite was hij bij Clyde gekomen. Valsspeler, met zijn voorsprong ook. Tss, alsof hij nu echt dacht dat super Damian hem niet kon inhalen. Hij mocht dan misschien geen Thor zijn, dan speelde hij wel the Flash of zo. Zeker als hij de dude bleef afdrogen als het op rennen aan kwam. Met een brede grijns keek hij toe hoe Clyde vlak op het water terecht kwam. Missie geslaagd! Damian zette zich klaar voor een eventuele tegen aanval maar deze kwam niet gelukkig.

Nog net werd de trainee niet opnieuw onderuit getrokken. Blijkbaar had hij zijn grip gevonden op de zandbodem. Damn, anders had hij echt wel dubbel gelegen van het lachen. Kort sloeg Damian zijn armen over elkaar alsof hij echt niet onder de indruk was van de man zijn gebaar. Clyde’s houding beviel hem wel. ‘Kan je het toch nog een beetje goed maken voor de aanvallende hordes, of valt het water je ook aan?’ Kaatste hij met een uitdagende blik in zijn ogen terug. Oh yeah, dat ging hij Clyde echt niet laten vergeten. Nooit niet! Lachend schudde hij zijn hoofd. Wie dacht de knul wel niet dat hij was door zijn opmerking te plaatsen? The Queen of England? Wel, misschien moest hij hem maar eens wakker maken uit die droom. Zonder waarschuwing zakte Damian wat door zijn knieën om vervolgens met een matige snelheid, met andere woorden de snelheid die het water hem toe liet, op Clyde af te gaan. Met dank door de gewichtloosheid die het water met zich mee bracht en een golf wierp hij Clyde makkelijk over zijn schouder om hem daarna mee onder water te trekken. Bewust hield hij de trainee niet te lang vast zodat hij weer gemakkelijk naar boven kon. Zelf zwom hij enkele meters weg van de kerel om daarna weer vrolijk boven water te komen. ‘Als je van mij wilt winnen, moet je toch beter op letten hoor kleintje.’ Grijnsde hij breed.

Nooit zou Clyde hem kunnen beaten in rennen hoor. No way. Als dat gebeurde ging hij echt in foetushouding liggen huilen of zo. I mean, dat zou wel een gigantische deuk in zijn ego opleveren hoor. Nope, als er ook maar enig gevaar op de loer lag dan zou hij zelf toch wat extra gaan trainen hoor. Want ja, zo iemand was hij. Als er een dreiging aan kwam die hem kon verslaan, dan ging hij er alles aan doen om die persoon niet te laten winnen. Nou ja, niet alles maar je snapte het wel. Misschien heel misschien kon hij Clyde wel even lamleggen met zijn mutatie of zo? Nee, dat zou zelfs voor hem te ver gaan. Maar hij had zijn gelijke in de man wel gevonden, dat was iets wat hij toch wel mooi mocht toegeven.

Hopelijk kon Clyde tegen een grapje, al maakte hij zich daar niet zo druk over. Maar hopelijk zou de dude niet over de rooie gaan omdat zijn haar plotseling nat werd of iets, want wel ja dat zou gewoon not done zijn. Het enige wat hij met zekerheid wist was dat hij mocht gaan opletten nu, want een tegenaanval zou niet uit blijven daar was de trainee te competitief voor. Hopelijk zou de dude hem niet al te hard aan pakken, want hij had geen idee hoe sterk Clyde werkelijk was met zijn mutatie en zo.

Kort moest Damian lachen. Daar was de fout waar hij op zat te wachten. Zodra de andere man was afgeleid was hij in de aanval gegaan, en had hij deze natuurlijk perfect afgemaakt om daarna een eindje van hem weg te zwemmen. Zodra Clyde terug boven kwam, was een lichte bezorgdheid van hem afgevallen. Stel je voor dat tijdens dit wedstrijdje een van de twee mannen te hard met hun kop op een van de zandbanken terecht kwam. Nope, dat zou beslist niet cool zijn. Dus uiteindelijk moest hij toch wel een beetje uitkijken met wat hij aanving met de trainee, kwestie van dat hij geen zin had om uit te leggen aan Jean wat er gebeurd was, en omdat de dude best wel cool was off course.

De engelachtige grijns waarmee de dude hem aan keek had wel iets… Wat was hij toch aan het doen. Door het feit dat die domme grijns hem af had geleid had hij niet door wat Clyde van plan was. Al werd hem dat al heel snel duidelijk werd hij over de schouder van de dude gelanceerd en plofte hij heel galant het water in. Maar daar liet hij het natuurlijk niet bij. Met zijn handen zette hij zich af op het zand en kwam weer boven water. ‘Tgoh, dat zou een optie kunnen zijn. In stilstaan ben je vast en zeker beter dan er over te springen.’ Grijnsde hij terug. Jup, hij zag het al helemaal voor zich Clyde als loophorde die dan stiekem elke keer de leerlingen aan het schrikken bracht wanneer ze wouden springen. Ja, dat ging hem worden. In plaats van onder water te duiken of iets anders speciaals te doen wandelde hij gewoon op de man af en bleef enkele centimeters van hem af staan, hij stond nu zo dicht bij Clyde dat hij zijn warme adem tegen zijn borst voelde kriebelen. Na hem een tijdje gewoon te hebben aangekeken greep hij zijn onderarm vast en zwierde hem zo op een of andere manier toch weer het water in. Tss, Damian had tenminste geen speciale trucjes nodig om de ander het water in te krijgen. Nope, brute kracht was een van zijn voordelen ook al was de man tegen over hem zo veel sterker.

Damian hield van zijn haar. Het deed altijd wat hij wilde, en deed ook nooit moeilijk. Plus heel veel werk moest hij er niet voor doen om het in orde te brengen. Stiekem was het ook nog wel lang, maar vergeleken met de bos die Clyde had was het echt wel niets hoor. Maar het lange haar stond de man, iets wat bij niet veel andere mannen werkte als hij eerlijk moest zijn. Hij had zijn deel van dudes met lang haar al wel gezien, en de blonde man voor hem was by far degene die er het beste mee stond. En dit dacht hij natuurlijk enkel en alleen maar op een professionele manier. Yeah, right maak dat je zelf maar wijs.

To be honest zou hij het eigenlijk nog wel grappig vinden als Clyde like by accident iets zou breken bij hem of zo. Al zou hij dat natuurlijk niet laten gebeuren want dan ging zijn verdedigingsmechanisme wel in werk treden. Althans dat hoopte hij. Maar alsnog hij zou het grappig vinden. Ja, hij was vreemd oké. Maar je moest je maar eens voorstellen dat hij zo meteen zijn sleutelbeen of wat dan ook brak door gewoon dit spelletje. Al zou hij er wel meteen vanaf zijn als hij naar een van de healers ging. Dan hadden ze vandaag wel beide iets meegemaakt, Clyde met zijn mooie duikeling over de horde en dan hij dit. Nee maar beter niet, dan zou de trainee de eerst volgende les alles alleen mogen gaan doen. Omdat hij dus geblesseerd was. Dan zou het meteen zijn vuurdoop zijn, en dat kon hij gewoon niet maken.

Goed. Damian lag uiteindelijk mooi in het water, zonder botten die gebroken waren. De geschokte blik in Clyde’s ogen maakte dat hij bijna weer omver lag van het lachen. Ach, de knul leerde daar heus nog wel mee leven en zo niet wel dan werd het een probleem want zo’n opmerkingen maakte hij wel vaker. Blijkbaar werkte het plotselinge dichter gaan staan bij Clyde erg goed. Al zocht hij er niet meer achter dan dat de dude gewoon even geïmponeerd was omdat hij het niet had verwacht. Al was het oogcontact tussen de twee mannen toch wel vrij intens geweest, maar dat stak hij dan gewoon weer op het feit dat het deels een staarwedstrijdje was. Damian kon echt voor alles een uitleg bedenken hoor let maar op. Maar alles werkte dus perfect en Clyde vloog mooi in het water. Toen de trainee proestend boven kwam trok hij even kort een wenkbrauw op. Maar al snel leek alles weer in orde te zijn met hem. ‘Ik zou kunnen zeggen dat we even zijn? Maar dat past niet echt bij ons, right?’ Sprak Damian met een brede grijns. Hoe ze anders een winnaar konden bepalen wist hij echt niet. Dus waarom niet, right? Plus ze gaven niet op, ze stelde het gewoon uit tot een andere keer. ‘Tenzij je nog eens op je bek in het water wilt gaan? Ik bied me dan wel aan om te helpen.’ Sprak hij met een brutaal toontje wat wel een klein beetje op zijn plaats was nu. Al liet hij de gehele brutale houding toch maar weer vallen.

Hoe vreemd het ook misschien was, Damian had een soort vibe gevoeld toen hij zo dicht bij Clyde had gestaan. Er had zo veel spanning in de lucht gehangen, maar een spanning die eerder goed was dan slecht. Toch besloot hij er echt niet op in te spelen, al kwam dat wel merendeels door het feit dat hij geen idee had waar het nu echt vandaan kwam. Maar anyway, hij was geslaagd in zijn op zet en dat was het gene wat telde momenteel. Arme Clyde toch, sterk was de trainee misschien maar kon de dude opboksen tegen de slimme acties van zijn mentor? Tot nu toe slaagde hij daar niet echt in. Nog niet in ieder geval.

Een winnaar bepalen was echt wel een big deal bij de twee mannen. Zoals ze nu bezig waren zouden ze er echt niet uit gaan komen. Daarom had hij voorgesteld voor een eventuele wapenstilstand, met er nog een grapje achter geplakt maar blijkbaar had de dude daar totaal geen zin in. De zachte klap waarmee het haar van de man op diens eigen rug sloeg deed hem even kort fronsen. Wel, dat kon onmogelijk heel gezond zijn voor Clyde zijn nek. Kort schudde hij zijn hoofd. ‘Dan niet, you’re going down boy!’ Riep hij nog voor de man eens te meer onder water verdween.

Zijn groene ogen hielden het water goed in het oog, maar op de football tackle die er zo heel plots had hij echt niet gerekend. Voor een kort moment lag hij dit keer om de schouder van de trainee, maar al heel snel raakte hij het water oppervlak. Damian wou een geweldige move maken om te kunnen ontsnappen maar door de manier waarop Clyde hem vast had lukte hem dat niet echt. Half proestend werd zijn hoofd met behulp van de hand van zijn tegenstander weer omhoog gehaald. Hij pompte zijn longen een aantal keer vol met zuurstof en raakte zo weer deftig op adem. Overgeven? Hell no! De radartjes in zijn hoofd begonnen zijn werk te doen terwijl hij Clyde met een kalme blik aan keek. Na nog een paar keer gesparteld te hebben, en met zijn voeten de zanderige bodem had afgetast raakte hij de trainee zijn been zachtjes. Het feit dat de dude hem zo makkelijk vast had, was best wel een vreemd aanzicht. Damian trok zich er niet heel van aan, maar als iemand hun twee ook maar zou bezig zien, wel ja dan zouden er heel wat speculaties volgen waarschijnlijk. Niet dat hij zich er zo veel van aan trok, maar bij de net nieuwe trainee kon het misschien in het verkeerde keelgat schieten. Maar goed, er was niemand op het strand dus. Alright, Clyde was iets kleiner als hem dus moest hij even een goede inschatting maken en dan zou hij in no time weer vrij zijn. Met de kracht die het water hem toeliet gaf Damian een trap tegen de zijkant van de man zijn knie waardoor Clyde uit evenwicht werd gebracht. Hier zag hij heel mooi zijn kans om zich los te trekken uit de greep van de dude. ‘Nice try, maar dat was net iets te makkelijk.’ Grijnsde hij breed. Tss, het had misschien enkele seconden geduurd voor hij op een goed idee was gekomen, maar hij was mooi los nu. Damian had zich mooi kunnen redden van het verslagen worden door Clyde.

Al snel volgde er een tegen aanval maar ditmaal was hij degene die onder water dook en net achter Clyde weer boven kwam. Met een simpele beweging had hij zijn armen onder die van de dude gestoken en plaatste hij zijn handen op het achterhoofd van Clyde. Een perfecte greep al zei hij het zelf. Met zijn knie duwde hij tegen die van de man, in de hoop dat hij door zijn knieën zou zakken. ‘Dus, nog enige woorden die je wilt zeggen voor je onder water verdwijnt?’ Sprak hij met een grimas op zijn gezicht.

Alsof Damian Clyde ooit opzettelijk zou laten winnen. Hij had zijn kans gehad toen hij de dude een wapenstilstand aan had geboden, maar dat had hij afgeslagen dus moest hij nu maar niet gaan klagen hoor. Tss, had hij maar gewoon zo slim moeten zijn om het aan te nemen dan was het voorbij en konden ze weer verder met wat dan ook. Maar nee, nu bleef hun strijd verder duren. Iets wat hij totaal niet erg vond, maar ze zouden hier echt nooit gaan uit raken. Tenzij Clyde opeens ging vals spelen en de kracht van zijn mutatie ging gebruiken. Iets wat compleet oneerlijk zou zijn trouwens, en dan zou de winst zowiezo niet tellen van wege vals spelen. Oh yeah, dan ging hij de dude echt voor eeuwig en altijd een cheater noemen hoor. Dan werd dat mooi zijn bijnaam!

Geweldig vond hij dit. Gewoon eens lekker stoeien met iemand, iets wat echt al was geleden van in Australië. Soms had Damian het echt wel eens nodig om zijn nodige energie kwijt te raken maar dan niet door te sporten, en met leerlingen kon hij dit niet doen. Want ja, dat zou gewoon een heel verkeerd beeld scheppen bij andere leerlingen. Dus yeah, hij was best wel dankbaar dat Clyde verschenen was. En het was niet omdat de dude al een ding van hem verloren had dat hij hem een weakling vond of zo. Sterker nog, het zorgde er alleen maar voor dat hij er meer lol in had en dat Clyde waarschijnlijk over een tijdje hem misschien kon verslagen. Niet dat hij dat liet gebeurden of zo, maar dat vertelde hij maar niet aan de dude. Zijn escape poging was helemaal geweldig en werkte ook nog eens. Al kwam de vraag of hij Clyde pijn had gedaan wel bij hem op, maar aangezien hij niets opmerkte aan het gezicht van de man verdween die vraag weer meteen uit zijn hoofd. ‘Hm, kom maar op hoor. Ik vind wel een manier om je te slim af te zijn. Niet dat dat zo moeilijk is.’ Grapte hij. Dit was echt wel een grapje hoor, Damian was geen alwetende man en ooit zou er een einde komen aan zijn oplossingen. Al hoopte hij dat die tijd nog niet heel gauw zou komen. Maar hij hoopte er ook op dat Clyde niet te zwaar tilde aan al zijn opmerkingen. De man zou wel snel genoeg door hebben dat dit gewoon de manier was waarop hij met iedereen om ging.

Het eerste echte lichamelijke contact was gelegd, maar Damian was nog steeds te dom om op te merken wat er nu aan de gang was. Wel vond hij het vreemd dat Clyde, elke keer wanneer hij iets te dicht bij kwam of zijn blik iets te lang vast hield, zijn verstand voor enkele seconden leek te verliezen en voor even niet meer kon reageren op hem. Dat zou hij beslist later wel weer uitzoeken, eerst even dit nog winnen en dan konden ze het weer een beetje rustig aan doen. Intensief gedoe was iets wat gewoon Damian schreeuwde, maar misschien werd het eens tijd om de dude die hij vast had beter te leren kennen. Al hadden ze daar nog genoeg tijd voor bedacht hij zich uiteindelijk.

De onschuld in Clyde’s stem deed hem kort zijn ogen vernauwen, maar hij sloeg er verder geen acht op. Damian had moeten inzien dat zijn kompaan iets van plan was geweest, maar wanneer dat tot hem doordrong was het al weer te laat. De kracht waarmee de dude zich afzette op de grond was zo fel dat hij hem bijna losliet, maar in plaats daarvan zette hij zich wat steviger op de grond en duwde zijn hand wat harder tegen zijn hoofd. Hoe stevig hij ook stond, lukte het Clyde toch om hem mee te nemen in zijn val. De twee verdwenen een tijdje onder water en hij had de grootste moeite om hem vast te houden met al dat gespartel. Maar door een lichte ademnood werd hij uiteindelijk wel gedwongen om hem te lossen en voor hij het eenmaal doorhad was Clyde verdwenen. En om de een of andere reden voelde hij zich voor enkele seconden verlaten.. Geen idee waarom tho.

Opeens uit het niks voelde hij een hand om zijn schouder sluiten en voor hij het ook echt doorhad lag hij plots in de armen van de trainee, het gevoel van eenzaamheid verdween al snel genoeg. Meteen verscheen er een frons op zijn gezicht. Aight, dit was echt niet mogelijk voor een normaal persoon. Dus viel het onder de term vals speler. ‘Ja, met vals spelen kan je wel winnen hoor. Little cheat.’ Damian had nog echter een optie. De man bewoog zich zo dat een van zijn handen uiteindelijk op de zij lag van Clyde en heel zachtjes begon hij hem te kietelen hopend dat de dude er niet tegen kon. Hangend in iemands armen, was echt geen manier om ten onder te gaan. Hopelijk sloeg hij in zijn opzet.

Ergens had hij nooit verwacht dat de school een trainee zou aan nemen, maar het feit dat ze het gedaan hadden was misschien wel een van de geweldigste verassingen die hij hier kon krijgen. Ruby was al een grote verassing, al had hij daar misschien zelf een beetje voor gezorgd, maar een dude als Clyde was altijd wel welkom. I mean, zijn karakter was helemaal cool om over zijn looks nog maar te zwijgen. Heh, had hij dat nu werkelijk gedacht? Nou ja, whatever, de kerel zou in de smaak vallen bij de leerlingen daar was hij al zeker van. Al hoopte hij dat ze hem niet te hard gingen aan pakken, maar dat zou wel los lopen als ze zagen hoe grappig Clyde eigenlijk wel niet was. I mean, wie ging er nu een beetje lopen gaan stoeien met degene die je moest beoordelen? Niet dat hij er problemen van maakte. Hoe lang kende hij de dude nu al niet? Een twee tot drie uur misschien. Maar hij wist nu al dat hij er een vriend bij had. Iets wat hij super vond, zo had hij ook tenminste iemand tussen de docenten waarmee hij super goed overeen kwam. Niet dat hij met de andere leerkrachten geen band had, maar om de een of andere reden was zijn band met Clyde nu al helemaal anders.

In iemand anders armen liggen, als volwassen man. Wel ja, dan had hij het ook eens meegemaakt zeker? Maar toch vond hij dit toch een beetje te vreemd om eerlijk te zijn. Wel kreeg hij nu even de tijd om de spieren van de man te bewonderen, en damn… Damian maakte een gebaar met zijn hand dat de jongeman te veel aan het praten was. Oh yeah right. For sure kreeg je iemand smal, of bijvoorbeeld een meisje van de grond als je goed getraind was, maar om een andere getrainde kerel van de grond te krijgen mocht je echt al wel goed je best doen. Dat was bijna onmogelijk. ‘Een dun iemand misschien. Iemand als mij niet echt.’ Sprak hij met toegeknepen oogjes. Waarna hij toch weer even een grijns op zijn gezicht liet verschijnen. ‘Cheater, cheater, cheater…’ Sprak hij al fluisterend waarbij hij elke keer dat hij het woord herhaalde iets harder ging praten. Nope, dit telde echt niet als een overwinning!

Clyde begon als een wilde rond te draaien toen Damian hem was beginnen porren. Woooh! Genadeloos deed hij verder. Hij moest en zou worden los gelaten. Zelfs wanneer de man begon te roepen dat hij moest stoppen deed hij rustig verder terwijl hij zelf even goed in de lach schoot. Uiteindelijk werd hij losgelaten en raakte hij met zijn rug het water eerst, gelukkig was het niet van een grote hoogte want anders kon hij wel eens pijn hebben gehad. Met een brede grimas op zijn gezicht kwam de man weer boven water en kruiste zijn armen over elkaar. Oh, hij had mooi een zwak plekje van de dude gevonden. Iets wat in de toekomst nog wel handig kon zijn.

Kort schudde hij zijn hoofd. ‘Eh, dit was echt niet cheaten. Ik gebruikte mijn mutatie niet, enkel mijn verstand.’ Sprak hij met een triomfantelijke blik in zijn ogen. ‘Als je vals speelt, telt je overwinning niet!’ Lachte hij nog vrolijk. Damian volgde het voorbeeld van Clyde maar en liep hem rustig achter na. Echt super koud had hij het nog niet, maar als hij nog langer in het water zou blijven werd hij misschien ziek en dat kon hij niet echt gebruiken. Zodra zijn voeten op het droge zand waren haalde hij zijn hand even door zijn haren zodat ze toch al iets droger werden. Uiteindelijk stond ook hij bij zijn backpack en haalde er een donker badlaken uit waarmee hij zijn haar even helemaal volledig droogde om vervolgens gewoon de rest van zijn lichaam af te drogen. Hierna spreidde hij het badlaken op het zand en nam er meteen plaats op. ‘So, Clyde. Vertel me is, hoe komt het dat je nu pas op Genosha bent? Je mutatie nu pas ontdekt, of wist je Miss Grey altijd juist te ontvluchten?’ Damian had het vreemd gevonden dat de dude nooit school had gelopen, dat hij nooit op Genosha was verschenen ondanks zijn toch wel krachtige mutatie, misschien was hij er pas onlangs achter gekomen dat hij anders was dan de meeste mensen. Maar dan was er nog de vraag hoe hij daar achter was gekomen, en hij wist momenteel nog niet of hij die vraag al wel moest stellen aan hem.