Character Profile Alias: Destruction Queen Age: 17 years Occupation:
Onderwerp: Sing myself a quiet lullaby do nov 10, 2016 8:50 pm
Please don't stand so close to me I'm having trouble breathing
Karma sloeg haar ogen neer en slikte een keer moeizaam. Iemand was zo leuk geweest om haar tas opeens te laten verdwijnen, en nu had ze enkel een papiertje waar op gekrabbeld stond dat ze in het bos moest gaan zoeken. De blondine hoorde niet bij de groep populaire mutanten. Ze was van nature erg verlegen en kon zichzelf gemakkelijk onzichtbaar maken voor iedereen. Helaas had een groepje mutanten haar een week of twee geleden opgemerkt, en natuurlijk hadden ze haar uitgekozen als hun nieuwe pestobject. Het zou haar niets verbazen als het groepje onderling de halve school al had verteld over hoe leuk het was om de blondine te treiteren. Echt vrienden had ze niet gemaakt tijdens haar maanden op dit eiland. Enkel Hati.. al kon je dat niet echt een vriend noemen. Hij was ook één van de vele die het geweldig vond om het haar zo ongemakkelijk mogelijk te maken.
Het was nooit een goed idee geweest om naar dit eiland te komen, maar op het moment toen ze was vertrokken uit haar thuisland was het niet echt haar keuze geweest. Ze kon niet anders dan hier blijven, ze had geen huis om naar terug te keren. En nu liep ze hier, door het bos te struinen om haar tas terug te vinden. Er zaten belangrijke spullen in, onder andere een kettinkje wat ze altijd bij zich had. Opgelucht haalde ze adem toen ze een eindje verderop haar tas tegen een boom zag staan. Echter wist ze op dat moment nog niet dat ze gezelschap had.
+ tagAllen Springs + noteskort cuz ik moet nog een beetje inkomen
Onderwerp: Re: Sing myself a quiet lullaby di nov 15, 2016 11:01 pm
Allen was geen type voor lange berustende boswandelingen, waarin hij diep in gedachten verzonken rond dwaalde door een sfeervol natuurgebied. Nee, Allen was een type van hard gaan, niet stoppen – remmen is voor lozers, nadenken doe je later maar. Of gewoon helemaal niet! Wat deed hij dan toch in het bos? Goede vraag, goede vraag. Allen had bedacht dat dit misschien wel de i-de-ale plek was om een drank voorraad aan te leggen. Dus had hij tweemaal een dikke plastic tas gevuld met rinkelend glaswerk en heerlijke alcohol. Af en toe nam hij een slokje, want hij moest natuurlijk wel genieten van wat hij aan het doen was. Als het leven een taak werd, in plaats van een plezierige bezigheid, dan deed je iets verkeerd.
En sjouwen met die tassen was best vermoeiend, dus moest hij wel vaak genoeg een drinkpauze nemen. Het bos stond vol met.. tja.. bomen. Saaaai. En niet echt geschikt als bergplaats. Allen had geen zin om echt moeite te doen om zijn voorraad slim te verstoppen, maar hij bedacht zich ook wel dat er anders dikke kans was dat iemand anders ermee aan de haal ging. Dus moest hij misschien maar doen wat eekhoorns deden. Iets met holtes. Een half omgevallen boom was de ideale eerste plek. Als een volkomen genie markeerde hij de locatie met zijn GPS app op zijn telefoon, zo zou hij het waarschijnlijk hopelijk als het signaal hier in het bos een beetje betrouwbaar was wel terug kunnen vinden. En anders dan was het gewoon tijd voor een feest in het bos – de eerste die de drank vond was koning(in) van het bal.
Met nog één plastic tas in zijn bezit slenterde hij verder, tot hij iemand precies het omgekeerde zag doen van wat zijn bedoeling hier was. Die leek hyper blij eindelijk een bepaalde boom gevonden te hebben, omdat – zo observeerde Allen fronsend – er een lelijke tas onder stond. “Speelde je nou verstoppertje met je tas?” vroeg hij dan plagerig. Lol. “Wedden dat je nog bijna verloor ook!” HAh burn, goede toevoeging, hij was echt hilarisch, bedankt alcohol. AMet een lichtelijk spottende, uitdagende houding keek hij het meisje aan, helemaal honderd procent verzekerd van zichzelf. Zou dat anderen af kunnen schrikken of intimideren? Vast. Maar dat was niet zijn problemo, bro.
