A simple 'hello' could lead to a million things...

Kallista Dore Firos

Het is weer één van die dagen… was het eerste dat Kallista dacht toen ze die ochtend haar ogen opende. Haar hoofd gaf het gevoel van een deurlijst van de kamer van een puberaal meisje dat haar zin niet krijgt. Een deurlijst van een deur die keer op keer wordt dichtgegooid uit frustratie. Het kleine beetje licht dat door de gordijnen kwam veroorzaakte een stekende pijn aan haar slapen en ze had zeer veel moeite om haar ogen te openen. Why… Pyra… Why! riep ze uit tegen haar tweede persoonlijkheid in haar hoofd. Maar als ze voor iets dankbaar is, is dat wel het feit dat ze niet met haar andere persoonlijkheid kan praten. Moesten ze via een innerlijke verbinding kunnen communiceren zou Pyra er helemaal haar levenswerk van maken om Kalli’s leven te veranderen in de hel op aarde.


Na zich uit bed gesleept te hebben merkte ze pas echt hoe hard Pyra weer alles op z’n kop gezet had. De geur van alcohol dreef door de kamer rechtstreeks haar neusgaten in wat een zekere en onmiskenbare misselijkheid met zich meebracht. Pas dan besefte Kalli dat ze leed aan een kater en geen kleine als ze dat mocht afleiden uit de barstende hoofdpijn en lichtgevoeligheid die gepaard ging met een maag die salto’s maakte alsof het een lieve lust was. Waar heeft ze in godsnaam alcohol gevonden? vroeg ze zichzelf af terwijl ze met een kreun de lakens van haar bed trok en ze in een mooie boog in de richting van de wasmand gooide, ze was vastberaden om diezelfde wasmand die dag nog te legen in het eerste het beste wasmachine dat ze tegenkwam.


Na een lange douche en drievoudige cyclus van tanden poetsen, mond spoelen en flossen gevolgd door het uitzoeken van een outfit die niet te hard vloekte met haar onnatuurlijk bleke complexie die ze voor de rest van de dag zou meedragen kon ze eindelijk haar kamer verlaten. Maar nog voor ze de deur achter zich gesloten had stond ze oog in oog met een razende vrouw, of moest het omschreven worden als een stier aangezien de stoom die uit haar neus zou moeten komen bijna zichtbaar was. “Wie denk je wel dat je bent?!” schreeuwde de vrouw al voor Kalli één woord over haar lippen kreeg. Even keek Kalli de persoon voor haar verbaast aan maar dan werd ze eraan herinnerd dat zij afgelopen avond niet over haar eigen lichaam heerste door middel van een suizend geluid dat haar oren vulde als reactie op de luide worden van de vrouw. De blonde haren van de dame voor haar waren een beetje vochtig aan de haarlijn alsof ze zich had gehaast om aan Kalli’s deur te arriveren voor deze zou opstaan, haar gezicht had een rode tint gekregen van opwinding en haar hartslag was duidelijk zichtbaar aan de rechterkant van haar hals. “Zou je even kunnen kalmeren en met me mee kunnen gaan? Ik heb namelijk geen idee waar je het over hebt,” beantwoordde Kalli de vrouw eindelijk maar eigenlijk wist ze maar al te goed wat er gebeurd was. Pyra haar go-to methode… Kallista kreeg niet de kans om haar gedachten af te maken aangezien de vrouw op een toon zo hoog dat ze dacht dat er ramen zouden gaan barsten tegen haar in begon te gaan. “Je hebt schaamteloos staan flirten met mijn vriendje terwijl al mijn vrienden het konden zien! En nu zeg je dat je je niets herinnerd? Dat je niet weet over wat ik het heb?”


Kallista probeerde om rustig te blijven ademhalen en haar tranen onder controle te houden. Ze wist niet waaraan ze dit verdiend had, zijzelf had namelijk nog nooit doelbewust met iemand staan flirten, laat staan met iemand die in een relatie zat op die moment. “Ik denk echt dat u de verkeerde persoon voor…,” begon Kalli aan haar zin maar voor ze deze kon afmaken voelde ze de maar al te bekende prikkeling op haar linker wang. Ze legde haar eigen koele hand op haar wang die op die korte tijd al de temperatuur van een kookplaat had aangenomen voor ze keek naar de blondine voor haar, die stond te hijgen van frustratie en haar klamme haarlijn was tegen dan helemaal nat van het zweet. De dame draaide zich om en stapte door de gang door. Wie was dat nu weer? Ik heb haar hier nog nooit gezien maar ze kan ook niet van buitenaf komen. vroeg Kallista zich af terwijl ze haar hand van haar wang afhaalde. Ze voelde een klein straaltje bloed over haar wang glijden en leidde zonder problemen af dat de vrouw waarschijnlijk een ring had gedragen aan haar rechterhand. Kalli vroeg zich af hoe het kon dat Pyra telkens weer zorgde dat zij in de problemen kwam? Niet Pyra zelf maar elke keer weer was het Kallista die de brokken mocht gaan lijmen.


Jammer genoeg was dat niet het einde van haar lijdensweg die dag. Kallista kwam erachter dat Pyra niet enkel smakeloos en schaamteloos had staan flirten met de blondine haar vriendje maar dat ze ook nog eens ruzie had staan maken met een groepje personen en haar mutatie gebruikt had om tassen, juwelen en andere prularia van hen te doen verdwijnen of te verplaatsen naar een plaats tegen het plafond zodat niemand ze kon bereiken. Misschien lag de fout bij de andere partij en hadden ze Pyra niet mogen aanvallen maar dat betekende niet dat Pyra zo maar het recht had om in haar zoveelste woede-uitbarsting weer van alles en nog wat te bewerken met haar mutatie. Hoe vaak heb ik haar gevraagd om zich kalm te houden op school? had Kalli zich al enkele keren afgevraagd doorheen de dag.  Ze was die dag niet enkel geslagen in de ochtend, ze had tegen het tweede lesuur een koude douche gekregen, rond lunchtijd had iemand haar doen struikelen waardoor ze met haar gezicht smak tegen de grond was gevallen en tegen het laatste lesuur had ze meerdere dreigbriefjes ontvangen. De briefjes bleven op zichzelf heel vriendelijk zolang ze de materialen beloofde terug te geven maar aangezien dat geen optie was doordat zij die mutatie niet in de hand heeft werden mensen alleen maar kwader wanneer ze ontkende dat zij die dingen gedaan had. Maar ze schudde het van zich af, meestal hielp het als ze zich enkele dagen gedeisd hield. Daarna begrepen mensen wel dat zij er eigenlijk niets mee te maken had, aangezien ze het verhaal vandaag alleen al zes keer gedaan had zou het toch moeten beginnen doordringen?


Op weg van het klaslokaal naar haar kamer besloot ze om even langs het toilet te gaan en te kijken in de spiegel. Wat voor haar stond leek niets op het meisje dat ze de dag ervoor gezien had. Haar haar had niets meer van volume door het glas koud water dat ze over haar hoofd gekregen had, de kleine snee op haar wang had een donkere rode kleur gekregen door het opgedroogde bloed en zelfs haar neus zag nog een beetje rood van toen het de grond geraakt had. Maar ondanks alles werd haar gezicht nog steeds gesierd door een glimlach, het was één van haar beste eigenschappen. Een glimlach die weigerde te verdwijnen wat er ook gebeurde. Ze nam haar stapeltje boeken terug mee naar de gang en vervolgde haar weg naar haar kamer maar toen ze de uitwandelde richting de lounge werd er bruusk tegen haar schouder geduwd waardoor haar boeken verspreid werden over de volledige breedte van de deuropening en zij voor de tweede keer die dag de grond raakte. Door haar val rolde alle materialen uit haar tas langs haar heen over de grond, Heb ik weer, zuchtte Kalli terwijl ze de voeten volgden die zonder scrupules over haar boeken wandelde. Ze begon met het oprapen van haar boeken, stuk voor stuk nam ze, ze op van de grond, wreef ze af en plaatste ze terug op de stapel. “Is het moeilijk Pyra om je eens kam te houden? Om mij eens niet te terroriseren? Je bent gemaakt om me te beschermen, niet om mijn leven zuur te maken of ben je dat vergeten?” mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze kalm ook de materialen uit haar tas terug begon op te rapen. Ze liet zich daarna tegen de muur zakken tot ze op de grond zat en plaatste de stapel boeken naast haar, met een diepe zucht liet ze de emoties vrij voor de eerste keer die dag.

• When nothing goes right •
• Go left •