Onderwerp: Action and reaction | Clarissa and Gahiji ma dec 05, 2016 7:43 pm
Jensen Blackwood
The best way to predict the future is to create it.
Hij zat met een opgetrokken knie op zijn bureaustoel en tuurde naar de tekst in het handboek van geschiedenis. Hij had een hekel aan die taken en hij gaf zichzelf niet de toestemming om zijn mutatie te gebruiken in het proces … dus de leerstof ging er zo ontzettend traag in dat zelf de klok op momenten met hem begon te lachen. Daarnaast zaten zijn gedachten niet echt in de juiste mood om iets bij te leren over de eerste wereldoorlog. Hij tokkelde zijn pen op zijn handboek en staarde uit het raam naar buiten. Een week … exact een week geleden was er dat sprookjesbal geweest, waar hij Clary onder een kroonluster had gekust op een prachtig nummer. Bij het idee, het gevoel ervan, kroop zijn mondhoek onrechtstreeks een stukje naar omhoog. Maar zo kwam hij dus echt niet verder met geschiedenis en zaten zijn ogen nog steeds vast gekluisterd op de secondewijzer die langzaam maar zeker een rondje maakte om de klok heen. Hij zette zijn vuist onder zijn hoofd en staarde er nog vijf minuten naar terwijl zijn gedachten bij haar zaten. Hij had het goed te pakken, maar zo hoorde het, verliefdheid … het hoorde zo te voelen.
Hij en Clary hadden afgesproken op zijn kamer, wat niet in de goede aard van zijn kamergenoot zou vallen maar eerlijk … wat kon het hem schelen? Trouwens, Gahiji was er niet dus hij had de kamer voor zich alleen. En voor een keer had hij ook niet afgesproken om haar te helpen met haar schoolwerk, hij had er eerlijk gezegd zelf een break van nodig. Toen er nog slecht tien minuten over waren besloot hij zijn eigen regels te negeren en gebruikte zijn speedforce om door de leerstof te geraken en zo zijn taak binnen vijf minuten af te werken. Zo, klaar is kees.
Hij duwde zich af van zijn bureau en kwam recht uit zijn bureaustoel, ruimde alles op wat op te ruimen viel en schonk een korte glimlach naar alle foto’s aan zijn muur boven zijn bed. Hij moest dringend eens naar huis gaan, of bellen, of een brief schrijven, alles om hen te laten weten dat er misschien wel iets veranderd was in zijn leven. Maar naast de foto’s bleven zijn ogen ook op het andere deel van zijn kamer rusten, naar Gahiji zijn deel. Hij keek naar het kattenbeeld op het nachttafeltje en hield zichzelf eraan herinneren dat hij Clary moest waarschuwen, op het hart drukken, dat ze nooit dat deel van de kamer mocht betreden. Sowieso overtreedde hij al één van Gahiji’s regels, hij zou namelijk iemand uitnodigen op zijn kamer. Niet zomaar iemand, een meisje, Clary. Misschien konden ze iets van elkaar leren, Jensen trok onervaren mensen duidelijk aan. Hij was zo in gedachten verzonken dat hij het geklop aan de deur pas na de tweede keer hoorde. Hij schrok op uit zijn gedachten en wandelde naar de deur, haalde zijn hand door zijn zwarte haar alvorens hij de deur open trok en er meteen een glimlach op zijn lippen kwam toen hij haar daar zag staan. ‘Klaar om de regels te overtreden?’ Vroeg hij terwijl hij zijn wenkbrauwen tweemaal ophaalde. Ze wist over zijn nogal aparte kamergenoot, maar dit was de eerste keer dat ze hier kwam en van die regel wist ze dus niet af. Gahiji was misschien een geval waar ze nog niet klaar voor was, hij was zelf nog niet eens gewend aan conversaties met zijn kamergenoot, laat staan dat hij die twee in een conversatie zou voeren, het idee alleen al joeg de rillingen door zijn lichaam, of kwam dat door de kou … beide …
Onderwerp: Re: Action and reaction | Clarissa and Gahiji ma dec 05, 2016 8:31 pm
MERRILY WE FALL,
YOUR ARMS LIFT ME UP SO HIGH
When your soul finds the soul it was waiting for. When someone walks into your heart through an open door. When your hand finds the hand it was meant to hold.
Ze luisterde zachtjes naar het getik van de klok aan de muur terwijl ze dromerig uit het raam staarde. Eigenlijk was ze bezig geweest met haar wiskundehuiswerk.. maar ze was haar aandacht al best snel weer verloren. Het ging gewoon echt niet, wiskunde. Zelfs al kreeg ze extra lessen, hulp van Jensen.. ze had de hoop om het ooit fatsoenlijk te kunnen leren eigenlijk al opgegeven. Geïrriteerd zuchtte ze een keer, zo dramatisch mogelijk, en veegde met haar hand de stapel boeken van haar bed terwijl ze zich achterover neer liet ploffen. Ze hoorde nog hoe de boeken met een hoop geluid op de grond vielen, maar wat haar betrof mochten ze helemaal kapot scheuren. Ze moest oppassen, want het zou zomaar kunnen dat die boeken binnen nu en een paar seconden in de fik zouden vliegen. Haar mutatie had ze nog altijd niet onder controle, maar ergens zou ze het ook weer niet zo erg vinden als haar wiskundeboeken af zouden fikken. Maar ze wist niet goed hoe ze het vuur moest stoppen, en ergens wilde ze ook weer niet dat het hele gebouw in vuur en vlam zou staan.
Na eventjes zo te hebben gelegen kwam ze weer overeind, het was tijd om naar de kamer van Jensen te gaan, want daar hadden ze afgesproken. Het sprookjesbal was nu alweer een week geleden, en ze moest toegeven dat die ene avond haar hele leven om had gegooid. Ergens was het best wel.. vreemd. Maar toch ook op een goede manier. Tegen de tijd dat ze bij haar eigen deur was, was ze heel haar wiskundehuiswerk alweer vergeten. Vrolijk klapte ze de deur achter zich dicht, niet eens meer omkijkende naar de slordige stapel boeken naast haar bed. Clarissa was nog niet eerder op de gang van de jongensslaapkamers geweest, maar voor alles was een eerste keer. Eenmaal de goede deur gevonden klopte ze er twee keer op, eerst had ze één keer geklopt, maar ze kreeg niet meteen reactie dus klopte ze een tweede keer. Veel geduld had ze niet - dat was gebleken met haar mobiel die niet lang had geleefd. De deur ging open en met een brede glimlach keek ze naar Jensen. Ze wist dat zijn kamergenoot, Gahiji, wat regels op had gesteld en dat één daarvan was dat er geen andere mensen in de kamer mochten komen. "Regels zijn er om te breken," zei ze met een kleine grijns. Het waren woorden die ze wat andere leerlingen had horen zeggen, en ergens klonk het wel logisch in haar hoofd. Toen ze de kamer binnenstapte liet ze haar blik naar de kant gaan die overduidelijk van Jensen was. De foto's aan de muur gaven haar meteen weer het warme gevoel wat ze ook had gehad toen hij haar had verteld over zijn familie in Australië. De andere kant van de kamer daarin tegen had een wat.. andere sfeer. "Houd hij van katten?" merkte ze met een kleine frons op terwijl ze met een scheef oog naar Jensen keek.
Onderwerp: Re: Action and reaction | Clarissa and Gahiji di dec 06, 2016 6:06 pm
Jensen Blackwood
The best way to predict the future is to create it.
Het bleek dat Jensen ergens volledig anders was met zijn gedachten. Hij probeerde oprecht de concentratie bij zijn werk te houden maar automatisch was er iets anders wat meer aandacht eiste, het gedacht aan Clary, het geroezemoes op de gangen op de knagende kou die van buiten naar binnen kwam. Jensen was altijd zware en warme temperaturen gewoon, ook in de winter. Dat de temperatuur hier al goed onder tien was, leek wel de hel voor hem. Hij kon zich niet warm genoeg houden, had constant ruzie met Gahiji omdat hij de verwarming hoger wilde zetten en Gahiji hem dan weer lager wilde. Als hij buiten kwam droeg hij met gemak twee truien over elkaar, een jas en het hele winterassortiment terwijl anderen soms nog gewoon in short rond wandelde. In deze dagen wenste hij een warme mutatie. Gelukkig voor hem was Gahiji er niet en had hij het hele studeerproces door de verwarming omhoog gedraaid waardoor hij nu gemakkelijk in witte T-shirt kon rond lopen zonder het echt heel koud te krijgen. En was het dan niet, dan waren er vast nog honderd mogelijke andere dingen die hem afleidde, hij was een slechte student. Gelukkig voor zijn mutatie kon hij daar heel snel op in spelen, technisch gezien hoefde hij niet te studeren, technisch gezien hoefde hij zelf niet meer te wandelen. Maar alsnog probeerde hij een gewone student te zijn, die aan gewone dingen dacht … zoals het meisje dat straks voor zijn deur zou staan.
Hij had zo naar dat kattenbeeldje staan kijken dat hij Clarissa niet eens had horen aankloppen. Het koste haar twee keer voor hij op schrok en naar de deur wandelde. En toen hij die open trok verviel alles weer in de juiste positie. Was zijn hoofd weer helder en al zijn aandacht alleen maar voor haar. Zijn woorden werden meteen beantwoord door de zijne, hij trok een scheve glimlach op zijn lippen en trok de deur wat verder open om haar binnen te laten. ‘Daar heb je een punt.’ Stemde hij ermee in. Hij wist niet of Gahiji het wist maar hij had vaak zijn elektronica de kamer in genomen de eerste maanden van hun kamergenootschap, verstopt onder zijn kleren ergens. Ze wandelde de kamer binnen en hij bleef zelf tegen de geopende deur staan terwijl hij haar volgde met zijn ogen. Ze keek eerst naar zijn kant, naar de foto’s en alles wat hij bezat voor haar ogen naar de “vreemde” helft van de kamer. Hij sloot de deur en volgde voor een moment haar blik, er was waarschijnlijk geen kamer meer verdeeld dan deze van hen twee. Bij haar vraag knikte hij vaag. ‘Denk ik.’ Hij zweeg en staarde opnieuw naar het kattenbeeldje. ‘Misschien charmeer je hem daar ooit mee, als je een grote tijger word en hem ontmoet.’ Hij wandelde naar haar toe en greep haar bij haar pols. ‘Wat ik hoop nooit te zien gebeuren, dat jullie elkaar ontmoeten.’ Die woorden zeiden waarschijnlijk al genoeg. Jensen wilde Gahiji niet snel aan iemand voorstellen, de problemen alleen al. Hij was dan wel een soort van vriend maar hij wist dat Gahiji daar nog niet klaar voor was … en hij waarschijnlijk ook niet. Hij trok Clary naar zich toe en legde zijn hand tegen haar wang. ‘Betreed zijn deel van de kamer niet.’ Waarschuwde hij haar met een knipoog. ‘Je moet het doen met mij.’ Hij drukte een korte kus tegen haar lippen en keek haar met een blik vol affectie aan. ‘Als je dat niet erg vind.’ Merkte hij nog op met een lichtelijk geamuseerde blik …
Onderwerp: Re: Action and reaction | Clarissa and Gahiji di dec 06, 2016 10:23 pm
MERRILY WE FALL,
YOUR ARMS LIFT ME UP SO HIGH
When your soul finds the soul it was waiting for. When someone walks into your heart through an open door. When your hand finds the hand it was meant to hold.
Er waren sowieso niet echt vakken waar de roodharige goed in was. Instrumenten bespelen kon ze niet, het maken van simpele wiskundesommen was al helemaal off-limits, andere talen waren veel te hoog gegrepen, tijdens gym wilde ze het liefst door de grond heen zakken en zo kon ze nog wel eventjes doorgaan. Het enige wat haar echt interesseerde was geschiedenis, ondanks dat het zoveel informatie was om alles te onthouden. Ze hield ervan om naar de verhalen van anderen te luisteren, alles wat ze tot nu toe had geleerd in die lessen wist ze tot in het kleine detail. Ze probeerde niet al te veel op te vallen in de klas, maar haar hoofd was wel duidelijk aanwezig die uren. Het duurde niet lang voordat ze de kamer van Jensen en Gahiji had gevonden. De kamergenoot waarover ze best al veel gehoord had ondertussen, maar nog nooit had gezien. Misschien maar goed ook.. als ze zo die verhalen hoorde was hij niet bepaald het meest aardige persoon op Genosha. Zelf had ze nog geen kamergenoot, een beetje eenzaam maar ze kon er wel mee leven. Het kostte haar twee keer kloppen op de deur voordat deze open werd gedaan. En daar was dat vreemde gevoel in haar onderbuik weer.
Regels waren er om te breken, Jensen gaf aan dat ze daar een punt had en met een kleine grijns op haar gezicht liep ze langs hem naar binnen. Haar aandacht was eerst naar zijn kant van de kamer gegaan, naar alle foto's op de muur. En toen naar de wat.. vreemde kant van de kamer. Vooral de gekke kattenbeeldjes trokken haar aandacht wel. Haar mondhoek trok wat omhoog toen hij begon over het transformeren naar een tijger. Maar toch was er opnieuw in haar achterhoofd die ene bittere gedachte.. Zijn kamergenoot kon het misschien wel leuk vinden als ze een tijger was.. maar ergens was ze bang voor Jensen's reactie mocht het ooit zover komen. Wie weet zou het wel een enorme afknapper voor hem zijn. Ze draaide zich wat naar hem toe toen hij dichter naar haar toe kwam gelopen en vervolgens haar pols beetpakte. "Hij moet wel heel erg zijn, als je dat zegt," merkte ze nog op. Het klonk in elk geval niet echt alsof hij een geweldige kamergenoot had. Jensen trok haar een beetje naar zich toe en opnieuw leek het moment weer op het sprookjesbal, alsof ze opnieuw een beetje terugvielen in die magische sfeer. Hij kon ongetwijfeld de warmte van haar lichaam voelen, omdat haar temperatuur hoger lag dan die van de meeste mensen. Ze voelde zijn hand op haar wang, terwijl hij haar benadrukte dat ze die kant van de kamer beter niet kon betreden. Kort knikte ze haar hoofd, voor zover dat ging dan. Ze zou het met hem moeten doen. Daar had ze geen problemen mee. Ze voelde zacht zijn lippen op de hare en ze sloot automatisch haar ogen. Haar vrije hand had ze op zijn schouder gelegd. "Alles behalve erg," zei ze met een kleine glimlach terwijl ze hem met haar bruine ogen aankeek.
Onderwerp: Re: Action and reaction | Clarissa and Gahiji di dec 06, 2016 10:27 pm
GAHIJI
The Priest
Gahiji was nu al enige tijd op het eiland. Verschillende nachten hadden gevallen, maar nog steeds kon je niet zeggen dat de jongen helemaal gewend was aan zijn nieuwe omgeving. Er was nog zoveel dat hij niet kende en lezen ging hem bijzonder slecht af. Hij begreep er helemaal niets van en kon er niet aan uit hoe al de lettertjes werkten. Maar er werd van hem verwacht dat hij er wat aan deed dus dat deed hij. De meest simpele boeken die je kon vinden in de bieb, moest hij proberen te lezen, maar hij begon het gevoel te krijgen dat het een onbegonnen zaak was. Verder was hij nog steeds niet de meest sociale persoon op heel Genosha. Wanneer het eten geserveerd werd, kwam hij even naar beneden om ook wat te halen, maar dan verdween hij terug naar zijn kamer. Verder was hij verplicht om regelmatig de bieb binnen te stappen. Ook dat gebeurde niet met heel veel zin. Maar goed dat het een plek was, waar men stil moest zijn, dus meestal kwam hij niemand tegen die perse met hem wilde spreken. Het was gewoon dat zijn kamer nog steeds een vertrouwelijke plek was. Hij zat er graag omdat hij nog omringt werd door zijn persoonlijke voorwerpen die hij van vroeger had meegenomen. Dat en het materiaal van Jensen. Ook al was hij er niet blij mee geweest, Gahiji had de andere toegestaan om zijn rare apparaten de kamer in te nemen. Gahiji zelf moest er niet veel van hebben, maar als de andere er gelukkig van werd, moest hij maar hersendood naar dat ding zitten kijken.
Die dag was Gahiji weer naar de bieb moeten gaan omdat hij een boek weer moest gaan indienen om er een nieuw te gaan halen. Meestal bekeek hij het boek de eerste paar uur wel eens. Dan deed hij de moeite om te begrijpen wat er stond, maar als het na enkele keren niet lukte om het te begrijpen, zelfs met hulp, dan gaf hij het al snel op. Maar hij probeerde in elk geval en Gahiji was van mening dat men daar tevreden mee moest zijn.
Zonder op te kijken van het boek nam hij de deurklink vast om zo de deur te openen en zijn kamer te betreden. Achter hem sloot hij de deur gelijk weer, terwijl zijn ogen nog steeds op het boek in zijn handen was gericht. ‘Ik kwam dit uhm woord tegen, maar wat is het?’ vroeg hij aan Jensen. Hij wist dat de jongeman op zijn kamer was, wat allemaal kwam door zijn eigen mutatie. Sowieso ging hij er nooit van uit dat er nog een andere persoon aanwezig zou zijn. Helemaal in het begin, toen ze pas bij elkaar op de kamer kwamen te liggen, waren er duidelijke afspraken gemaakt. Niemand had ooit zijn regels gebroken en alles werd altijd mooi nageleefd. Uiteraard kwam Gahiji dan voor een verrassing te staan toen hij eindelijk op keek. Zijn gele katachtige ogen stond strak gericht op de roodharige die voor hem stond. In zijn kamer. Hij haalde zijn blik niet meer van haar af en klapte het boek gewoon dicht, maar je kon wel wat in zijn blik zien veranderen. Het was meer dan duidelijk dat hij niet blij was met haar aanwezigheid. Zijn kiezen klemde hij hard op elkaar en zonder een woord uit te spreken draaide hij zich om, weer naar de deur om deze te openen. Gahiji was enkel niet wie de kamer zou gaan verlaten, hij bleef naast de geopende deur staan met de deurklink nog steeds vast. ‘Buiten,’ sprak hij ijzig kalm en het boek in zijn handen gebruikte hij om mee naar de gang te gebaren. Met Jensen rekende hij achteraf nog af. De jongen wist goed genoeg wat de regels waren en iemand meenemen naar hun kamer, was iets dat niet mocht. Vanuit zijn ooghoeken richten hij zijn ogen alvast op de jongen. Het was dezelfde kwade blik als tijdens hun eerste dag samen. Misschien nog erger. Zo zag je maar dat niemand te vertrouwen was. Dat niet alleen, ze stonden ook nog eens veel te dicht bij elkaar om gewoon 'kennissen' te zijn.
Onderwerp: Re: Action and reaction | Clarissa and Gahiji do dec 08, 2016 9:39 pm
Jensen Blackwood
The best way to predict the future is to create it.
Clarissa gaf al een even kritische blik aan Gahiji’s deel van de kamer als hij soms deed. Jensen kwam vaak binnen, altijd verdacht dat zijn kamergenoot iets zou gedaan hebben. De eerste weken was dat verschrikkelijk, zou hij bijna afmeten hoe ver zijn boeken op zijn bureau lagen of zijn truien in zijn kast om er zeker van te zijn dat Gahiji achter niets zou gaan zoeken zijn. Nu was een simpele blik over de ruimte al genoeg om te weten dat alles nog steeds hetzelfde lag als het was toen hij was vertrokken. Maar om er later op terug te kijken moest het best grappig lijken. Hij was bijna zeker dat Gahiji hetzelfde deed eens hij de kamer binnen kwamen. Kijken of zijn beeldje nog correct stond, of alles precies op orde lag, net als Jensen deed als hij binnen kwam. En tot op de dag van vandaag was het nog steeds een soort routine, al begonnen ze het iedere keer beter en beter met elkaar te vinden. Maar toen hij Clary zou intens naar zijn deel van de kamer zag kijken vroeg hij zich af wat Gahiji hiervan zou te zeggen hebben. Misschien zou Jensen gewoon sneller zijn en Clary kunnen weg teleporteren uit de kamer. Maar wat was het nut daarvan? Als het eruit zag als nu zou Clary vaker langs komen en dat was iets wat Gahiji mee zou moeten leren leven … maar hoe moeilijk zou dat wel niet zijn?
Toen Clary aangaf dat hij wel heel erg moest zijn zuchtte Jensen dramatisch en schudde kort zijn hoofd terwijl hij een kleine glimlach op zijn lippen trok. ‘Niet zo erg, hij is gewoon ingewikkeld.’ Besloot hij zachtjes. Nee, het was nu niet dat hij Gahiji wilde weg houden van iedereen. Hij wist gewoon hoeveel drama het teweeg zou brengen en in drama had Jensen nu niet elke dag zin. ‘Hij is als jou, alleen te koppig om het te leren.’ Knipoogde hij terwijl hij haar naar zich toe trok. Van zodra ze contact met haar maakte voelde hij haar warme lichaamstemperatuur en knikte bijna goedkeurend. ‘Hier kan ik wel aan wennen.’ Glimlachte hij zachtjes geamuseerd. Hoe zwaar hij nood had aan een beetje warmte op dit verdomd koude eiland.
Hij drukte zijn lippen tegen de hare en ze protesteerde niet. Ze legde haar hand op zijn schouder en Jensen liet zijn hand van haar zij naar haar onderrug gaan, trok haar mogelijk nog een beetje dichter. Toen hij zich terug trok keek ze glimlachend naar hem op. ‘Goed.’ Stemde hij in met haar woorden. Hij maakte zich net een beetje los van hem toen de kamerdeur open gleed en Gahiji binnen kwam, met zijn neus in een boek terwijl hij sprak. Jensen opende zijn mond, nam de situatie op en deed uiteindelijk niets anders dan blijven staan waar hij stond. En toen keek Gahiji op … Jensen kon letterlijk alles zien veranderen bij zijn kamergenoot. En het koste Gahiji maar één blik naar Jensen en één woord voor Clary om de bui een definitie te geven … het zag ernaar uit dat het zwaar zou gaan stormen. De ijzige toon … het was alsof hij voor de allereerste keer weer zijn laptop boven haalde. ‘Gahiji, leuk je te zien.’ Begon hij zo neutraal en rustig mogelijk. Hij maakte zich los van Clary en ging tussen hen in staan, als beschermend schild, voor wie wist hij nog niet meteen. ‘Dit is Clary, Clary, dit is mijn kamergenoot Gahiji en hij is niet blij zoals je ziet.’ Hij verlegde zijn blik weer naar Gahiji. ‘Ze gaat niet weg.’ Zei hij dan zacht, maar duidelijk genoeg voor de jongen om te horen. Hij meende het, Clary zou niet gaan, toch niet tot dit was opgeklaard. Verschrikkelijk dat ze dit moest meemaken op de eerste keer dat ze op zijn kamer kwam …
