Onderwerp: Who said nights were for sleep? zo dec 11, 2016 5:23 pm
who said nights
were for sleep?
Een koud briesje dat door een kier van een open raam naar binnen kwam hield Nikita uit haar slaap. Langzaam maar zeker was er gewend er aan geraakt om te slapen in de nacht, terwijl ze overdag naar school ging. Het had lang geduurd tot ze haar dag en nachtritme zo had omgedraaid dat het net leek of ze een normale student was die overdag naar lessen toe ging. Als je Nikita een aantal maanden geleden had gezien dan was ze nog steeds zoals ze eerst was geweest. S Nachts wakker, terwijl iedereen sliep en overdag was zij aan het slapen. De enige reden waarom ze dat deed was, omdat ze blind was tijdens de uren dat de zon scheen. Wanneer de zon verdween achter de horizon werd haar zicht weer duidelijker en kon zij net zo goed zien als ieder ander persoon kon zien tijdens daglicht. Maar sinds het moment dat ze op Genosha was gekomen had het lang geduurd tot ze weer geheel gewend was aan het feit dat ze blind was. Ze had daardoor soms van die nachten dat ze terug viel in haar vertrouwde ritme. En dit was precies zo’n nacht.
Het koude briesje liet haar gordijn wapperen. Nikita kneep haar ogen wat stijver dicht om het geluid van het klapperende gordijn te negeren, maar door het briesje die kippenvel op haar armen achterliet werkte het niet. Licht geërgerd sloeg ze de dekens van haar lichaam af en deed ze haar raam met een harde klap dicht. Ze keek over haar schouder om te kijken of ze haar kamergenoot niet wakker had gemaakt, waarna ze weer terug onder haar dekens ging liggen. Ze was meer wakker dan ze had gedacht. Enkele minuten streken voorbij, terwijl ze op haar rug lag al starend naar haar plafond. Hoe langer ze naar boven keek hoe minder slaap ze kreeg. Ze durfde niet op de klok te kijken, want dan zou ze alleen nog maar minder slaap krijgen.
Uiteindelijk legde ze zichzelf er bij neer. Nikita sloeg nog een keer de dekens van haar lichaam af en raapte een jogging broek van de grond. Het shirt die ze aan had voor het slapen ruilde ze in voor een zwarte Calvin Klein shirt. Een paar dikke wollige sokken aan haar voeten en ze stapte de slaapkamer uit. Zachtjes sloot ze de deur, niet wetend welke kant ze precies op ging verliet ze de gang waar aan weerszijde slaapkamers waren. Het voelde vertrouwd om de slapende mensen achter haar te laten, zodat ze kon gaan doen wat ze wilde zonder dat er leraren waren die vertelde dat ze iets niet mocht doen. Er waren enkele nachten geweest waarbij ze ook echt teruggestuurd werd naar haar slaapkamer, maar dat zou niet nog een keer gebeuren. Voor Nikita was het veel te lang geleden dat ze weer eens plezier had gehad.
Af en toe keek ze wat om zich heen om te zien of ze nog iemand zag die wakker was, maar meestal werd zij wel gevonden. Ze was er niet op gekleed om naar buiten te gaan, dus zwierf ze wat door de school heen alsof ze een soort bewaker was van een museum of iets. Niet dat ze vond dat deze school zoveel waard was, maar veel had ze toch niet te doen. Lichtelijk voelde ze haar buik iets meer rammelen. Ze legde haar hand op haar buik en draaide zich om naar de cafetaria. Ze was er net voorbij gelopen, dus het duurde niet lang tot ze haar hand op de deurklink legde en de deur open zwaaide. De stoelen en de krukjes stond op de kop op de tafels en de vitrine waar overdag het eten in lag was geheel leeg. Het was zo stil dat je een speld kon horen vallen. Nikita liep richting de keuken waar een grote voorraadkast stond gevuld met ingrediënten. Het licht van de cafetaria liet ze uit om te voorkomen dat ze niet werd verstoord tijdens het bakken van friet. Nikita zette de afzuiging aan om de geur van vet en friet op te zuigen. Ze gooide wat friet in het mandje van de frituurpan en wachtte rustig. Ze leunde tegen het aanrecht en zag in haar ooghoek de deur van de cafetaria open gaan, maar ze bleef stil staan op de plek waar ze stond. Ze was niet bang om gevonden te worden. Sterker nog, ze rekende er juist op.
Onderwerp: Re: Who said nights were for sleep? ma dec 12, 2016 8:57 pm
Levi lag in zijn bed te slapen. Zijn raam stond op een klein kiertje. Hij sliep liever in een kamer die verlucht was dan met de verwarming aan. Hij hield trouwens niet van centrale verwarming aangezien zijn huid altijd warm was, soms zelfs gloeiend warm. Het hing een beetje af van zijn gemoedstoestand. Met een schok werd hij wakker. Zijn mond was droog en plakkerig. Hij gooide zijn deken van zich af en keek naar zijn kamergenoot, die gelukkig wel nog in een diepe slaap zat. Zijn stembanden deden zeer, wat er op wees dat hij wel had liggen mompelen en zelfs schreeuwen in zijn slaap. Druppels zweet stonden op zijn voorhoofd. Zijn ogen gleden over de radiowekker op zijn nachtkastje. Het was diep in de nacht. Muisstil stond hij op uit zijn bed en hij dwaalde wat door de kamer op zoek naar een bron van vocht, liefst water. ”Fuck!” Hij sloeg zijn hand voor zijn mond en keek of het meisje in het andere bed op de kamer nog steeds sliep. Wanneer hij weer weg keek merkte hij dat hij al die tijd zijn adem had ingehouden. Met een lichte zucht liet hij de lucht weer uit zijn longen. Zo stil mogelijk liep hij richting de badkamer en deed de deur dicht voor hij het licht aan stak. Aan de deur ging een kapstok met daaraan een navy gekleurde joggingbroek die mooi rond zijn lichaam sloot, zonder er vrouwelijk uit te zien. Uit zijn jeansbroek die hij de dag ervoor aanhad haalde hij zijn portefeuille en nam er wat centen uit. Hij wou zo de kamer verlaten, maar wachtte even voor hij de deur uitging. Wat als hij iemand tegen kwam? Kort trok hij zijn schouders op en verliet zijn kamer zonder T-shirt. Zachtjes trok hij de deur achter zich dicht.
De koude vloer verkoelde vanaf zijn voeten zijn hele lichaam. Zijn haar had hij op weg naar beneden wat proberen te kalmeren, maar het zag er nog steeds niet zo netjes uit als het zou zijn wanneer hij er echt zijn tijd in had gestoken. Wanneer hij eenmaal helemaal beneden was wandelde hij richting de automaten die zich in de gang bevonden. Hij duwde de juiste nummer in voor een flesje water en nam zijn wisselgeld uit de gleuf. Gauw draaide hij de dop eraf en nam grote slokken. Hij voelde hoe het water zijn mond hydrateerde en vervolgens langs zijn slokdarm in zijn maag terecht kwam. Doordat zijn lichaamstemperatuur altijd zo hoog lag had hij veel nood aan water. Hij wou het flesje net dichtdraaien wanneer hij geluid in de cafetaria hoorde. Meteen was hij op zijn hoede en probeerde nog stiller te zijn. Hij wandelde naar de dubbele deuren toe. Langzaam duwde hij deze deur open. Hij hoorde in de keuken het frietvet zachtjes borrelen.
Levi volgde zijn oren richting het geluid en keek de keuken binnen. Door stond een meisje in een Clavin Klein T-shirt en een joggingbroek. Ze had blijkbaar een midnight hongertje en had besloten om frieten te bakken. ”Mag ik mee eten?” Strak hij met een zachte glimlach rond zijn lippen. Hij wandelde naar haar toe en liet zijn ogen kort over haar lichaam gaan. Zelfs door de losse nachtelijke kleding en de donkerte in de kamer was te zien dat ze een mooi figuur had. Levi wandelde naar de frietketel en schudde eens met het mandje. Hij bleef op een veilige afstand staan van het gloeiend hete vet, aangezien hij geen bovenkleding aanhad. Zijn spieren waren duidelijk te zien. Hij had er niet op voorzien dat hij iemand zou tegenkomen en dus had hij er niet aan gedacht dat ze littekens van brandwonden rond zijn heupen en voorkant van zijn onderlichaam duidelijk zichtbaar waren. Ook de littekens van zijn vleugels kon hij nu niet meer verbergen. Hij draaide zich weer om en leunde tegen het tafeltje dat naast het vuur stond.
Hij liet zijn blik nog eens naar de frietjes gaan en besloot dat ze tot de perfectie waren gebakken. Hij nam een schaal, legde er een velletje keukenpapier in om het vet te absorberen en gapte de goudgebakken frietjes in de schaal. Hij gaf de schaal aan haar terwijl hij de frietketel uit zette. Levi zette enkele stappen naar voor tot hij voor het meisje stond. Er kon nog net één persoon tussen hen in gaan staan. Op een elegante manier stak hij een friet in zijn mond. ”Doe je dat wel vaker?” Hij wachtte even voor hij verder sprak. ”Zo ’s nachts frieten bakken?” Een kant van zijn mond trok zich wat omhoog. Nu hij niet meer zo ver van haar afstond en hij wist dat hij donker was, liet hij volgens hem bijna onzichtbaar zijn blik naar haar borsten gaan.
Laatst aangepast door Levi Ethan Bast op wo dec 14, 2016 5:01 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Nikita Alves
Deceased
Aantal berichten : 135
Onderwerp: Re: Who said nights were for sleep? wo dec 14, 2016 4:47 pm
who said nights
were for sleep?
De verveling kwam al snel bij Nikita naar boven, terwijl ze verder door de school heen loop. Het was nogal saai om alleen te lopen in een school dat helemaal verlaten was. Soms had wel iets lekkers om even alleen te zijn, maar het was te lang geleden om plezier te hebben terwijl de rest allemaal lag te slapen. Niemand wist wie er door de school heen liep en wat er gebeurde. De enige die het kon weten was Nikita. Meestal was zij er ook wel bij als er iets leuks gebeurde. Mensen die wilde weten wat er s nachts aan de hand was moesten zelf maar een kijkje gaan nemen. Ze zorgde er dan wel dat ze was en dat zou dan ook gelijk een belofte zijn.
Soms begon een leuke nacht met iets lekkers. Dat haar smaakpapillen snakte naar friet kon ze vrij weinig aan doen. Iedereen had soms wel een keer zin in een bepaald soort eten. Terwijl ze de friet in het mandje deed en in het borrelende vet deed leunde ze rustig naar achter tegen het aanrecht. In haar ooghoek had ze de deuren van de cafetaria open en dicht zien gaan en een licht mysterieuze glimlach sierde haar lippen. Wie er toen binnen kwam lopen deed haar wel even opkijken. De jongen vroeg of hij mee mocht eten, iets waar ze even over na moest denken. “Voor deze ene keer,” zei ze. Natuurlijk mocht hij mee eten, maar Nikita was niet zomaar iemand die alles snel weg gaf. Ondanks dat het donker was in de keuken kon ze hem duidelijk bekijken. Het eerste wat ze van hem dacht was dat hij een geweldig lichaam had. Al zette ze wel een beetje haar vraagtekens bij zijn littekens, maar zei er verder niks over. Het was niet aan haar om daar vragen over te stellen.
Nikita bleef hem volgen met haar ogen, terwijl ze toekeek hoe hij het frituren van het friet over nam. Het scheelde haar wel werken. De jongen reikte haar de schaal frieten aan en ze nam er een in haar mond. Hij kwam iets dichterbij en ze liet haar ogen nog een keer over zijn lichaam vallen. “Doe je dat wel vaker?” Ze keek hem met een scheve grijns aan, waarna hij verder sprak. “Zo ’s nachts frieten bakken?” Nikita trok een wenkbrauw op, terwijl ze zijn blik kort volgde. Ze legde haar hand tegen zijn borst aan en zei:“Vaak genoeg, maar dat betekent niet dat jij altijd mee mag eten.” Een licht uitdagende toon zat door haar stem heen, waarna ze de schaal met friet van hem over nam en bij hem weg liep. Ze had haar mutatie goed genoeg onder controle om geen lust naar hem over te laten stromen. Het zou ook wel erg zielig zijn als ze hem gelijk de volle lading gaf. Zelfs Nikita was niet zo erg.
Ze zette de schaal met friet op het aanrecht en ging er naast zitten. Ze was nu nog steeds iets kleiner dan hem, maar nu was het verschil iets minder. “Dus doe jij dat vaker?” Ze zweeg net zoals hij dat even had gedaan. “‘s Nachts zonder shirt door de school heen lopen?” Ze trok haar mondhoek iets omhoog en nam nog een frietje.
Onderwerp: Re: Who said nights were for sleep? za dec 31, 2016 11:20 am
Levi had een constante uitdagende blik in zijn ogen, iets speels. Zo was hij nu eenmaal van karakter en hij kon niet ontkennen dat dat tijdens de nacht alleen maar erger was. De nacht had voor hem altijd iets speels gehad. Het mysterieuze van de duisternis en de kille manier waarop het ’s avonds kouder werd. Hij had dwaalde door het schoolgebouw en nu voelde hij pas echt dat het op Genosha een nog specialer gevoel met zich meebracht. Er hing een bijna voelbare mengeling van allemaal verschillende emoties in de lucht. De ritmes van de slapende harten die voor hem hoorbaar waren zorgde voor een leuke achtergrond melodie, als je het zo kon noemen.
De jonge dame voor die in de keuken stond dacht even na over zijn vraag voor ze haar antwoord gaf. Een glimlach sierde zijn lippen. Een keer was natuurlijk beter dan helemaal niet. De kans was dan ook heel klein dat hij haar nog eens tegen het lijf zou lopen op een nacht in de keuken terwijl ze frieten aan het bakken was. Bij deze gedachte moest hij een kleine grinnik onderdrukken. Hij voelde hoe haar ogen op een subtiele manier over zijn lichaam gleden. Ook wanneer hij bewoog bleef ze hem volgen. Iets waar hij nooit een spel van had gemaakt. Stiekem genoot hij er wel van wanneer vrouwen hem observeerde.
Hij was dichter bij haar gaan staan en net zoals zij, liet ook hij zijn ogen nog eens over haar lichaam gaan. Ze trok haar wenkbrauw op en legde haar hand tegen zijn borst. Zijn blik volgde haar hand en keek haar dan speels aan. ”Ben ik geen leuk gezelschap dan?” Ze stonden hier nog maar enkele minuten, maar hij zou het toch niet erg vinden om nog een nacht met haar door te brengen. Dan wel liever op een kamer, maar in de keuken was voor hem ook geen probleem. Ze liep bij hem weg nadat ze de schaal had over genomen. Hij draaide zodat hij altijd naar haar stond gekeerd. Op de korte tijd dat hij op dit eiland was, had hij wel geleerd om nooit iemand de rug toe te keren.
Ze had zich op het aanrecht gezet. Het feit dat ze nu nog steeds kleiner dat hem was vond hij wel schattig. Zijn benen brachten hem weer dichter naar haar toe. Nu liet hij een iets grotere afstand, maar zijn blik bleef op haar gezicht gevestigd. Ze had zijn vraag teruggekaatst en hij kon niet anders dan zijn mondhoeken omhoog trekken. ”Zonder shirt loop ik wel vaker.” Weer liet hij een korte stilte. ”’s Nachts minder vaak.” Sprak hij. Zijn rechtermondhoek trok zich wat omhoog.
Hij wandelde langzaam naar haar toe tot hij nar voor haar benen stond. In zijn ogen verscheen een uitdagende glinster. Hij legde zijn handen op haar benen en bewoog zijn hoofd wat naar haar toe. Voorzichtig zette hij wat druk op haar benen zodat hij er tussen kon gaan staan. ”Wat was een mooie dame als jou van plan om te doen na haar midnightsnack?” Na zijn vraag trokken zijn mondhoeken zich omhoog. Hij luisterde aandachtig naar het ritme van haar hart om haar reactie te kunnen voorspellen. Hij probeerde het gesprek gaande te houden, maar hij was ook wel wat nieuwsgierig. Er is toch niemand die opstaat om frieten te bakken, wel?
