Als Liam ergens een hekel aan het was het doelloos op bed liggen. Zeker als slaap hem niet te gemoed kwam. Na een uur op bed te hebben gelegen had hij er al weer genoeg van. Voorzichtig ging hij zijn bed uit om Felix niet wakker te maken.
Over zijn slaapkleding heen trok hij een trui aan en deed zijn leger laarzen weer aan. Hij strikte ze losjes waarna hij de kamer uit sloop.
De hallen zager er een stuk anders uit zo in het donker met maanlicht. Maar het was licht genoeg voor hem om niet bang te worden in het donken.
Met een stille pas liep hij naar de dichtstbijzijnde deur naar buiten toe die hij kende. Het was fris buiten, maar dat duurde voor hem niet lang of zijn mutatie had zich al weer aangepast dat hij het niet meer voelde.
Hij zuchten een keer diep en keek nog een keer om om er zeker van te zijn dat hij niet gevolgd was.
Voorzichtig om niet uit te glijden liep hij het terrein wat rond. Tot zijn verbazing vond hij een strand stuk. Hij stopte net voor het water en staarde naar de donkere diepe zee voor zich uit. Zijn warrige gedachten kwamen tot rust en de spanning in zijn lichaam werd aanzienlijk minder. "I really missed this sight." fluisterde hij zachtjes naar zichzelf.
Na even zo gestaan te hebben hurkte hij een klein stukje verder van het water neer op een steen. Zijn armen leunden op zijn knieën en zijn hoofd weer op zijn onderarmen. Met half gesloten ogen keek hij naar de rustige zee en luisterde naar de golf geluiden.
Door zijn zwarte kleding was hij niet goed zichtbaar, maar zijn metalen arm zou blinken in het maanlicht.
Door de rust en kalmte in zijn hoofd begon hij wat weg te dromen en half in slaap te vallen. Zelfs de omgeving hield hij voor kort niet in de gaten.
