Victor zijn blik schoot al een gehele tijd heen en weer. De jongen had zijn weg gevonden naar het tennisveld en was daar aan de kant gaan zitten terwijl hij een match bekeek van twee ander studenten. Zijn ogen waren enkel gefocust op het gele balletje. Misschien kwam het door dat hij deels een feline was, maar alsnog vond hij het stiekem helemaal geweldig. Victor zijn speelse kant kwam dan omhoog, zijn speelse katachtige kant dan toch. Stiekem wilde hij die bal gewoon stelen en zich er op zijn kamer mee bezig houden als hij eenmaal was geshift. Al ging hij nu ook niet als een of andere random halve gare het tennisveld het veld oprennen om de bal uit de lucht te plukken. Het was vreemd genoeg vrij rustgevend, al had hij nu niet bepaald behoefte aan die rust dus besloot hij maar op te staan en erop uit te trekken. Met zijn handen in de zakken van zijn jas besloot hij in de richting het indoor zwembad te gaan. Daar was hij wel op voorbereid toen hij deze ochtend vertrok. Het was nog maar net middag geworden en op zijn weg naar het zwembad kwam hij enkele mensen tegen, maar hij besloot maar gewoon door te lopen. Victor had namelijk geen idee hoe druk het mogelijk ging zijn.

De warmte van binnen verwelkomde hem met alle plezier, en zo op het eerste zicht was er nog niemand anders. De jongen smeet zijn jas op een van de stoelen, en ook het donkere shirt dat hij aan had. De jogging deed hij off course ook uit, anders zou het niet bepaald geweldig worden. Onder de jogging had Victor een pikzwarte zwemshort aan. Zijn blauwe ogen gingen naar het zwembad. Victor zwom graag, zijn kattenkant niet helemaal maar even goed dook de jongen er maar al te vrolijk uit. In het zwembad vond de knul een op blaasbare luchtmatras. Mooi dat iemand het werk voor hem al gedaan. Met een klein beetje moeite kroop hij op het ding zonder er ook werkelijk af te vallen. Stiekem hoopte hij dat hij toch wel dat er al snel een potentieel maatje tevoorschijn kwam, want alleen zwemmen was ook maar saai. Misschien had hij aan Kallista moeten vragen of ze zin had, maar even goed dat was nu ook wel te laat want zijn phone zat nog gezellig in zijn broekzak, aka dat was nu dus heel nutteloos.

Dit was het leven hoor. In de winter lekker chillen in het zwembad, gewoon blijven drijven. Bijna voelde hij zich als een visje in het water, maar dan niet echt in het water op zijn handen na. Met gesloten ogen luisterde hij naar het rustgevende geluid van het water dat stilletjes heen en weer bewoog. Normaal was hij wat meer van de actiever kant, toch zeker als het op water aankwam. Misschien kwam het door dat hij soort van deels was, maar even goed besteedde hij toch wel graag zijn tijd in het water. Normaal was dat dan in de vorm van baantjes trekken of iets in die aard, of gewoon wat dollen met vrienden. Maar om saai baantjes te trekken daar had hij niet al te veel zin in vandaag, en tja vrienden.. Victor kende hier al wel een paar mensen maar daar bleef het dan ook bij, al wist hij goed genoeg dat hij die mensen tot vrienden mocht rekenen. Misschien moest hij niet zo snel zijn vertrouwen leggen in mensen, maar dat lag gewoon in zijn aard. Wantrouwend was de jongen helemaal niet, nee hij vertrouwde veel te snel mensen. Iets wat hem al eens zuur was opgebroken, maar even goed bleef hij zijn vertrouwen in mensen toch behouden. In iedere mens schuilt wel iets goed, ook al moest je soms net wat langer zoeken bij sommige.

Omdat zijn gehoor toch een beetje was aangetast door het vermogen om in elke katachtige te veranderen, hoorde hij het vrijwel meteen toen de deur dichtviel. Iemand had het gebouw betreden! Zijn mondhoeken trokken vrolijk omhoog, al bleef hij toch nog enkele tellen liggen. Die persoon tijd gevend om werkelijk binnen te komen en zich al in het water ze zwieren misschien. Verschrikt schoot hij omhoog toen een gil weerklonk door het gebouw, iets wat zorgde voor een echo. Met zijn benen knelde hij zich vast op de luchtmatras zodat hij niet het water in zou plonzen. Iets wat het meisje duidelijk ook probeerde te doen door haar armen wijd te spreiden. Vic kalmeerde een beetje toen het meisje uiteindelijk ging neerzitten. Har opmerking deed hem zachtjes lachen. ‘Het is al goed!’ Stelde hij haar gerust. Waarop zijn lichaam zich ook weer meteen ontspande, zijn voeten dobberde weer vrij rond onder de matras. ’Ik kan tamelijk stil zijn als ik wil. Dus het is je vergeven.’ Knipoogde hij vrolijk naar haar. Voor een moment hield de jongen zijn blik op haar gericht toen ze soepel het water in gleed. Binnen de kortste keren was ze ook onder water gegaan, waarop hij zijn benen op trok en in kleermakerszit op de luchtmatras bleef zitten. Of althans probeerde. Evenwicht was misschien ook wel een van zijn sterkere punten, maar op een bewegend oppervlak was het niet zo simpel als het leek hoor!

’Ah, daar ben je weer. Ik ging je bijna komen redden.’ Victor probeerde het gesprek op gang te houden, met zijn dagdagelijkse humor die eigenlijk niet zo grappig was, maar dat moest ze maar even negeren. Liefst van al ging ze er nog mee lachen, anders was zijn arme ego echt wel diep gekwetst. Aleksandra. De naam klonk… Russisch misschien? Toch in ieder geval of noord Europees of oost Europees. ‘Kom je van Rusland?’ Vroeg hij bijna meteen na de gedachte te hebben gehad. Een verontschuldigende grijns verscheen even op zijn gezicht. ’Het spijt me, ik kan soms nogal direct zijn.’ Hij wreef met zijn hand over zijn nek waarna hij zijn lichte ogen weer op haar richtte. ’Ik ben Victor, hopelijk ben je niet te hard geschrokken van me?’

Dat het meisje haar wangen zachtjes rood kleurde vond hij stiekem wel cute. Maar hij ging er niets van zeggen, wilde haar niet meteen al afschrikken. Plus hun ontmoeting was niet heel geweldig gestart, dus hem lachen met haar rode wangen ging de zaak echt niet helpen. ’Ik kan ook tamelijk luid zijn hoor. Hangt er vanaf wanneer je me treft.’ Ging Victor vrolijk door. Hopelijk stelde zijn hele gedrag haar toch een beetje gerust, Vic zou het echt niet leuk vinden als zij zich slecht voelde omdat ze hem niet had gezien. Maar aan haar glimlach te zien leek het gelukkig te werken, waar hij dan ook zeer opgelucht over was. Stiekem was hij wel blij dat ze was binnen gewandeld, I mean dan had hij gezelschap plus ze zag er ook nog eens super geweldig uit. Hopelijk kon ze wel geen gedachtenlezen, anders zat hij hier nu wel mooi dobberend op zijn bed te denken aan het feit dat het meisje knap was en zo.

’Dus mevrouw wilt dat ik even prins op het witte paard, of nouja in dit geval op de luchtmatras, kom spelen en je kom redden?’ Knipoogde hij al lachend. Oh, dit kon hij wel hebben hoor! Het meisje leek niet bang om grapjes te maken, iets wat hij zeker en vast geweldig vond. Al was hij zelf niet zo’n grote grappenmaker, of nou ja misschien wel maar dan wist hij het niet. Vic was gewend om te spreken wat er in hem op kwam. ’Ik ben wel niet gekwalificeerd hoor. In mond op mond beademing daaraan tegen.’ Oké, Victor tijd om je grote mond te houden. De jongen besloot zich naar haar toe te draaien, aka zich dus draaien op het dobberende ding. Biddend tot de evenwichtsgod begon hij aan zijn extreem moeilijke taak. Bijna knalde hij recht in het water, maar toen kreeg hij echt wel een onzichtbaar duwtje en plofte hij weer neer op de matras. Dit keer met zijn beide benen vrolijk zwaaiend in het water.

Hij trok zijn wenkbrauw op. ’Wel, dat kan natuurlijk ook.’ Rusland was zijn eerste guess geweest, als ze het zelf niet had gezegd dan was hij het stiekem wel verder die kant op gaan zoeken hoor dat stond vast. Stiekem stond het ooit nog wel eens op zijn lijst om daarheen te gaan, wie weet kon hij daar nog wel meer dingen leren. Maar goed dat maakte nu niet uit, hij was hier, zij was hier. Beter werd het niet! ’Daar heb je helemaal gelijk in!’ Anders had hij er inderdaad zijn kop maar over gebroken, en dat was nu wel geen netjes zicht .Like legit echt niet, dat had hij al vaak genoeg voor zich gezien op filmpjes en alles. Perks of veel te geïnteresseerd te zijn in de medische wereld. ’Beter maar ja. Ik ben wel in staat om je een hartmassage te geven hoor moest het wel het geval zijn.’ Grijnsde hij vrolijk. ’All jokes aside, ik ben blij dat ik je heb ontmoet.’

Victor wiebelde even speels met zijn wenkbrauwen, alsof het werkelijk een groot geheim was. ’Het zonnige Spanje.’ Sprak hij met duidelijke trots. Ja, als er iets was waar hij trots op was dan was het echt zijn afkomst. Wel niet in de overdrijvende manier tho. ’San Sebastian om specifiek te zijn. Al maakt dat niet heel veel uit.’

’Menig mens zou tegen jou zeggen dat ik geen stille momenten heb.’ Klonk het met een grimas op zijn gezicht. Nee, zelfs op zijn “stille” momenten kon hij nog vreselijk luid uit de hoek komen zonder dat hij er echt erg in had. Maar goed, ze had wel een punt. Ze was hem tegengekomen op een moment dat hij zelf niet zo uitbundig bezig was, iets wat zeker nog wel ging komen hoor. Ghehe. Ja hoor, Aleks was in for an adventure. Nou ja, als hij haar ooit dicht bij genoeg zou krijgen dan, maar dat ging hij mooi eventjes stil houden.

Het meisje leek wat hij zei ook legit grappig te vinden. Het was niet dat hij zijn eigen opmerkingen super grappig vond, maar even goed het deed zijn kleine ego toch een beetje goed dat het meisje het oprecht grappig vond. Want vreemd genoeg kreeg hij wel het idee dat ze een persoon was als hem, iemand die zich niet zo snel open stelde. Victor kon dat bij zichzelf nog een beetje coveren omdat hij gewoon een vrolijke knul was. Vic trok de matrs aan beetje omhoog en deed alsof hij aan het paardrijden was. ‘Wacht maar af! Ik en McFloaty komen eraan om de wereld te redden!’ Schreeuwde hij vrolijk. Echt hoor dank je wel half kat zijnde voor een goed evenwicht, anders was hij al wel het water in gekwakt. ’Overleven zal je zeker. Ik ben Victor de beschermengel van personen die zonder adem vallen.’ Knikte hij vast beraden. Kijk dit vond hij nu echt wel super, hij had het gewoon chill naar zijn zin met iemand die hij uiteindelijk helemaal niet kende en het meisje had het ook duidelijk naar haar zin, wat hem nog vrolijker maakte!

Victor knikte kort, misschien wel lichtelijk beschaamd omdat hij haar afkomst nu misschien wel beledigd had. Zeker niet zijn bedoeling hoor. Maar goed ze leek er zelf niet zo heel hard mee in te zitten, of ze was gewoon goed in acteren of iets in die aard. ’Wel, misschien ben ik in het geheim een dokter in training? Of nouja hoop ik dat ooit te worden. De kennis heb ik al!’ Legde de jongen met een grijnsje uit. Dankzij zijn mutatie natuurlijk, en off course ook zijn ouders. ’Dus als je ooit een pijntje hebt, roep mijn naam en ik zal verschijnen om je te helpen. Tenzij ik slaap.’ Sprak hij met een grijns. Slapen was natuurlijk iets wat hij graag deed, al zou hij echt wel nooit iemand hulp afnemen als die er om vroegen. Nee, hij was gewoon een mini superheld stiekem.

’Spanje is niet alleen fantastisch. Het is gewoon een geweldig land!’ Sprak hij met een scheve grimas op zijn gezicht. Nee, zelfs die beschrijving deed het land geen goed. Maar hij ging niet in geuren en kleuren vertellen over hoe geweldig hij het land vond. Dat was net een beetje teveel van het goeie. ’Dat moet je wel verdienen hoor.’ Knipoogde hij geheimzinnig naar haar. Waarop hij haar enkele momenten volgde met zijn ogen terwijl ze rond dobberde. Zijn mondhoeken trokken speels omhoog, tijd voor wat actie! De jongen dook het water in, recht op haar af. Speels sloot hij zijn armen om haar middel en trok haar mee onder water terwijl hij vooruit zwom.
 

’Dat zul je dan toch eerst mogen bewijzen hoor.’ Sprak hij met een kleine grimas. Alsof ze werkelijk hem zou kunnen ui stuiteren. Die persoon moest nog geboren worden. Oké, nee eigenlijk niet. Victor was maar heel soms zo actief. Op andere momenten lag hij ook liever op een of andere zetel te chillen en naar zijn favoriete show te kijken. Dingen die andere tieners ook doen. Niet altijd dat slimme geval uithangen. Of nouja, slim. Dat mocht je enkel zeggen als het over de categorie medische problemen gaat hoor. Voor de rest was hij waarschijnlijk maar average. Maar dat volstond voor hem ook wel helemaal hoor.

Paardje rijden op een luchtmatras, waarom ook niet right? Als er hier nu camera’s hingen zou de toezichthouder zich een breuk lachen. Het was dat hij zichzelf dagdagelijks vrij vaak belachelijk maakte bij andere mensen dat het grappige er voor hem een klein beetje af was. Maar stiekem wist hij wel dat het merkte op Aleks te imponeren. Niet dat dat meteen zijn grote doel van de dag was, maar kijk hij moest het ook maar hebben van momenten als dit. Nee kidding, hij vond het eigenlijk helemaal geweldig dat ze moest lachen om hem. Iets wat hij echt niet bedoelde op een hele ego manier of wat dan ook, nee hij maakte mensen graag blij meer moest je er ook niet achter zoeken. ’Stiekem heb ik op mijn kamer hele scripts liggen met allemaal oneliners die mensen ooit grappig vinden.’ Gaf hij eerlijk toe. Hoewel, die eerlijkheid werd overschaduwt door een zacht gegrinnik. Ergens kon hij het zich al helemaal voorstellen hoor, allemaal stapels met scripts van films of theatervoorstellingen of zaken waar ze nog scripts voor nodig hadden. Al die stapels, met een mooie uitgestippelde weg naar zijn bed. Jup, dat was het.’En natuurlijk kom ik je redden, natuurlijk moet er wel een kleine beloning aan vast hangen.’ Sprak hij bedenkelijk.

Victor schudde zijn hoofd en trok een pruillip. ’Please doe me dat nooit niet aan. Ik zou mezelf nooit vergeven als dat zou gebeuren met iemand die ik ken.’ Zijn hart zou als het ware breken moest er ooit iemand sterven die hij kende. Nee, daarvoor was zijn hartje veel te zwak dat moest hij eerlijk toegeven. ’Hm, ik heb mezelf beloofd dat degene die het meest verrassend uit de hoek komt mee mag gaan. So verras me!’ Greens hij op zijn beurt.

Maar goed het was tijd om tot actie over te gaan. Zijn armen had hij stevig om haar middel gekneld, natuurlijk niet zo dat hij alle lucht uit haar perste. Iemand doden stond niet op zijn todo lijstje. Het zachte gemep op zijn rug deed hem lachen terwijl hij ongestoord met haar verder zwom. Vrolijk ging hij gewoon verder, met zo nu en dan zelf eens wat boven water te komen zodat hij wel naar adem kon happen. Het moment dat ze uiteindelijk slap in zijn armen ging hangen sloeg elke mogelijke alarmbel tilt in zijn hoofd. Victor bleef stilstaan aan de rand van het zwembad met haar nog steeds in zijn armen. ’Kom op niet grappig, ik weet dat je niet dood bent. Zo hard had ik je niet beet.’ Sprak hij op een onzeker toontje. Voorzichtig tilde hij haar uit het water, alsof hij mee deed in baywatch of zo klom hij met haar in zijn armen uit het water om haar vervolgens op een van de onbezette strandstoelen te leggen. Bezorgd pokete de jongen even in haar zij, maar ze bewoog niet. Dit kon echt niet gebeuren hoor! Nu had hij net iemand nieuw leren kennen en dan gebeurde er nog iets als dit. Op het eerste zicht leek ze ook niet te ademen wat hem helemaal tot waanzin dreef. Victor legde zijn handen op haar borst, maar wat hij dan vervolgens voelde deed hem zuchten. ’Kijk, dit mag je echt niet meer doen. Mijn hart brak letterlijk.’ Pruilde de jongen.

 

Een grijnsje verscheen op zijn gezicht toen ze aankondigde dat hij met gemak van haar zou winnen. Ze moest eens weten! ’Je geeft je wel makkelijk gewonnen hoor. Had een beetje meer tegenstand verwacht.’ Sprak hij met een brede glimlach. Al moest hij zich nu wel minder uitsloven, dus dat was dan weer wel iets positiefs. Stiekem was hij er ook nog wel zeker van dat zij hem zou verslagen hoor in actief zijn, konden ze samen door kamers stuiteren. Yeah, Victor zag het al helemaal voor zich om eerlijk te zijn. Maar over het algemeen was hij wel een blij knulletje, dat had hij al wel bewezen in de tijd dat hij hier was. Het geweldigste was, iedereen leek het nog te waarderen ook. Beter kon hij het echt niet hebben!

’Ik zal ze zo meteen in mijn phone zetten, anders vergeet ik het toch.’ Glimlachte hij breed. Want tja, vergeetachtig was hij ook wel standaard. Tenzij het ging over zijn medische dingetjes, maar dat was nu niet het geval. Natuurlijk had hij alles wel ergens op geschreven wat die oneliners betrof. ’Ik zit stiekem achter al die sites van beste oneliners ooit hoor, maar shhht.’ Dramatisch bracht hij zijn wijsvinger naar zijn lippen. Als dat geheimpje uit kwam dan ging iedereen hem nog stalken om het bedenken van nieuwe oneliners. Zou nog wel een lucratieve business kunnen zijn hoor. Binnenkort was hij dokter Valdés, multimiljonair. Niet door het verzorgen van mensen of dieren hoor, nee door aanvraagjes voor de perfecte manier om iemand helemaal van zijn sokken te blazen.

Victor knikte vastberaden. Een goede beloning, nu moest hij dat nog gaan bedenken ook. Een tijdlang keek hij haar met een bedenkelijke blik aan. Natuurlijk had hij wel enkele zaken in zijn hoofd, een reactievideo op al zijn oneliners of zo, om te kijken of ze wel echt werkte. Al had hij ook nog wel andere zaken in zijn hoofd zitten, maar hij hield zich even stil alsof hij werkelijk nog steeds aan het nadenken was over wat ze misschien als beloning kon geven. Dat ze haar best ging doen om te blijven leven, zorgde ervoor dat hij haar opgelucht aan keek. Daar was hij echt blij om hoor! ’Goed, want anders ga ik huilen als een baby en dat is echt hartbrekend hoor, daar zou je zo weer voor tot leven komen.’ Sprak hij met een iets kleiner wordende pruillip. Toen ze over verassingen begon, trokken zijn mondhoeken vrolijk de lucht in. ’Dan mag je me wel eens verassen, misschien kan je een eigen beloningsysteem bedenken.’ Stiekem werd hij nu wel meer benieuwder naar wat zij uit haar mouw ging schudden hoor, maar goed dat zou hij zo wel zien.

Paniek sloeg toe wanneer Aleks niet meer bewoog. Maar echt serieus, zijn hart was al sneller beginnen slaan en hij was al naar een mogelijke oplossing aan het zoeken voor wat hij zou kunnen doen. Maar op het eerste zicht leek er niet echt iets met haar aan de hand te zijn, niet iets wat hij kon verklaren dan toch. Al was het mogelijk dat het meisje door de snelheid en de druk die hij plots op haar lichaam had uitgeoefend wel voor even zonder zuurstof had komen te zitten, maar dat leek hem niet wat er aan de hand was. Misschien was het dan wel haart hart? Dat zorgde voor meer paniek in zijn hoofd, zijn eerste reactie was meteen om haar uit het water te halen en om de strandstoel te leggen. Omdat ze zo bewegingsloos bleef liggen, was het voor hem wel vrij duidelijk wat hij moest doen. Zachtjes had hij zijn hand inmiddels op haar borst gelegd en wou beginnen met een hartmassage, maar toen kwam ze tot zijn grootste verbazing weer terug omhoog. Het was haar ademhaling die hij eerder had gevoeld dat haar had verraden, maar toch. De teleurstelling maakte plaats voor een kleine glimlach. ’Het is oké. Sommige grapjes neem ik soms wat te serieus op.’ Sprak hij een tikje nerveus toen hij doorhad hoe dicht het meisje momenteel wel niet bij hem lag. Niet bepaald wetend hoe hij zichzelf een houding moest geven had hij kort zijn hand naar zijn achterhoofd gebracht en wreef wat stompzinnig door zijn eigen haar.

Victor veerde tegelijk met haar weer overeind, haar woorden deden hem eventjes lachen. ’Je hebt wel goede acteer skills hoor, Ik was echt in paniek.’ Gaf hij toe op een fluisterende toon. Al was dat zeker iets wat ze kon horen aangezien ze alles van afstand tussen hen in volledig had laten verdwijnen. Haar hand voelde warm aan tegenover zijn lichaam, iets wat zorgde voor een warme glimlach op zijn gezicht. Zacht legde hij zijn hand over de hare, om haar vervolgens wat dichter tegen zich aan te trekken. ’Ben je daar wel zo zeker van? Sprak hij met een kleine grimas waarop hij haar hand vervolgens weer losliet en kort langs haar wang streek met zijn vingers. ’Want, ik was 5 seconden geleden letterlijk bijna dood hoor.’ Gaf de jongen eerlijk toe aan haar, waarop hij toch zachtjes wat naar achteren schuifelde, bang om haar af te schrikken.