Na lang nagedacht te hebben over de consequenties, maar ook de voordelen, van dit nieuwe idee, na een paar keer met Christian te hebben gepraat.. Was hij tot het besluit gekomen. Hij zou het gewoon doen. Esther was weg, Die Hard was dood. Iets waar hij ooit zo trots op was geweest, weg en vergeten. Het kon zo niet verder. Nadat hij zichzelf had toegestaan toe te geven aan iets wat zo belachelijk was aan verliefdheid, was hij een softy geworden. En het was confronterend. Het kon zo niet verder. Dus had hij zichzelf bij elkaar geraapt, besloten om er ook echt iets aan te doen nu. De Dante van vroeger was er nog steeds. Onder een dikke laag stof, dat wel, maar dat zou snel genoeg veranderen. Met Die Hard zou hij opnieuw opstaan, een betere versie van zichzelf, beter dan hij nu was.
Met Christian naast zich was hij onderweg naar de vaste ontmoetingsplek van de bende. Hij had zowel de vaste leden (al was dat momenteel alleen Jackie) en een paar geïnteresseerden een sms’je gestuurd. Dan kon hij ook meteen melden dat hij vanaf nu de leiding had over Die Hard, en dat ze naar hem moesten luisteren. Plus, hij had een hoop te bespreken. Die Hard moest een gekend element worden in deze school, even berucht als in Italië. De oude glorie zou terug komen. Dus hij had met enkele ideeën zitten spelen. Nu even checken of die realiseerbaar waren. Maar hij had er vertrouwen in. Met dit nieuwe bestuur moest dat zeker lukken.
Dante was de kamer binnen gelopen, had het licht aangestoken met een simpele druk op de knop. Hij liep op de vaste zitplek van Esther af. Het voelde raar om er in te gaan zitten. Hij maakte nog even oogcontact met Chris, putte er de moed uit die hij nodig had om met dit hele ding door te gaan. Hoewel hij en de jongen vaak meningsverschillen hadden gehad, vooral omdat ze beiden de aandacht van Es hadden gewild, waren ze closer geworden. En hij had nu eenmaal zijn goedkeuring. Dante knikte naar de stoel waar de jongen anders in zat. Hij was en bleef de rechterhand, of dat nu die van Es was of die van hemzelf. De Italiaan ging zitten, zijn blik op de deur, benieuwd naar wie er eerst zou komen opdagen.
Onderwerp: Re: Rise to power di jan 03, 2017 1:25 am
She struck you, a crescendo baby
You've been hit by, you've been struck by, a smooth criminal
Serena liep glimlachend door de hallen van de school heen. Nee niet glimlachend, het was geen normale glimlach. In haar glimlach was zoveel meer te zien van haar karakter, het was meer een manipulatief lachje. Ze moest toegeven, ze zag er ook niet uit als een lieverdje. Ze was geen lieverdje. Ze was door en door slecht, de villain in een verhaallijn, de grootste probleemzaaier die je maar tegen kon komen. Niet dat ze hier veel te doen had, integendeel, ze verveelde zich dood hier op het eiland. Er gebeurde maar weinig interessants, en na de zoveelste relatiebreuk was dat ook geen sappig nieuws meer. Ze miste haar leven in Italië, haar familia. Niet zozeer haar moeder en vader, haar biologische familie. Nee, ze miste de familia die ze later had gekregen. Haar mensen waren dat, en ze kon niet wachten om ze terug te zien. Om weer aan het werk te kunnen met handelen, en alles wat daarbij kwam. Manipulatie, diefstal, vechten en soms zelf moorden. Al liet zin haar handen vaak schoon, zij gebruikte haar mutatie gewoon. Ze kon mensen intense pijn laten voelen, ze kon ze ongeveer alles laten doen wat zij wilde, als ze maar genoeg kracht had. En het mooiste was, met haar diamanten huid was ze zowat imuun voor alles. Het maffialeven was perfect voor haar, daar had ze nooit aan getwijfeld.
Maar in de tussen tijd moest ze hier wel iets te doen hebben. Ze miste de actie, het vechten en de adrenaline. Ze miste het fijne gevoel wat ze kreeg als een missie was gelukt, en hoeveel vreugd het haar gaf om te zien hoeveel beter zij het had dan haar slachtoffers. Slachtoffers met wie ze nog wel een lolletje kon hebben. Glimlachend keek ze naar het bericht op haar telefoon van Dante. Die Hard zou onder het stof vandaan gehaald worden, een bende waar Serena al eerder haar interesse in had getoond. Het werd ook tijd, want nadat Esther weg was, was er niets van over gebleven. Ook al niet toen ze er was, dacht ze grimmig. En dat moest zich haar zus noemen, please. Halfzus klonk nu veel beter. Dat je je, nadat je langverloren zus gevonden te hebben weer compleet voelde had Serena nooit echt gehad. Zij en Esther hadden nooit op goede voet gestaan. Esther mocht misschien ooit hebben geregeerd over een school in Italië, mocht de bende Die Hard onder ijzeren vuist hebben gehad, die tijd was ver, ver weg. En zou ook nooit meer terug komen. Het was tijd voor een nieuwere generatie, met nog een mix van oudere. Eigenlijk kon het alleen maar beter worden.
Ze liep de trappen af, en stak nog een sigaret op. Ze zou moeten stoppen, maar dat kwam later wel. De meeting werd gehouden in de kelder, hoe origineel. Maar beter dan niets. Ze deed de deur open, om twee jongens te zien. Dante, duidelijk klaar als leider, en zijn bendebroer Christian. Die op zijn beurt de rechterhand was, dat hoefde ze niet eens te raden, dat wist ze wel. Het was toch een bende? Als ze nog een beetje als proffesioneel wilde overkomen was iedereen hier praktisch familie van elkaar. Serena had haar levenlang bij de maffia gezeten, dat was pas de echte handel. Die Hard, tsja dat was meer in de categorie kinderspel te plaatsen voor haar. Een bende, geen maffia, maar ach. Hier gold weer, beter dan niets. Ze was tegen de deurpost blijven hangen, en gooide de sigaret op de grond. "Not too shabby, Rivera." sprak ze terwijl ze even haar wenkbrauwen optrok. Ze liep naar een stoel die haar wel geschikt leek, het boeide haar eigenlijk ook niet zo veel. De stoel stond links naast Dante, maar wel genoeg weg van hem hoor. Terwijl ze naar de stoel was gelopen had ze haar sigaret uitgestapt, maar ze liet het ding gewoon liggen, fuck vervuiling, veel mooier zo het mileu. Serena wilde best naar Dante luisteren, maar echt temmen kon je toch niet bij haar en dat ding ging ze niet op ruimen. Zaakjes afhandelen, ja dat misschien wel. Ze zat een beetje onderuit gezakt, en sloeg haar benen over elkaar, ze wilde wel eens zien wie nog meer zou komen.
Onderwerp: Re: Rise to power di jan 03, 2017 11:33 pm
"Like old times"
Het plotselinge geluid van haar telefoon liet Cecilia wakker schrikken uit haar slaap. Door de rare positie waarin ze lag stootte haar hoofd aan haar bed. “Au” gromde ze luidop. Nou, kon ze ook niet makkelijk meer in slaap vallen. Dan kon ze net zo goed kijken wie het was die haar wakker had gemaakt. Het was sowieso geen Ky want die had een ander toontje. Ze zuchtte even bij het zien waar haar telefoon lag. Het nachtkastje wat net aan de andere kant van het bed stond. En als het niet in handbereik lag, dan.. knipte ze gewoon in haar vingers! Dus zonder te verplaatsen had ze haar telefoon in haar hand en las het het berichtje dat ze had binnen gekregen. Van ehm, één of andere Dante? Ze er vaagjes iets van herinneren toen ze ‘die hard’ las. Dat was wel een tijdje geleden. Goed, ze had toen wel gezegd dat ze geïnteresseerd was, en Ky ook. Hmm, was ze dat nog steeds? Ze zuchtte en kwam overeind. Het moment waarop ze besefte dat ze naast Ky, eten en slapen ook echt niks deed. Tuurlijk was ze nog geïnteresseerd! Ze stond op en kleedde zich rustig aan.
Zwart shirt, vest en spijkerbroek. Ze deed zelfs wat make-up op haar ogen en maakte haar lippen rood. Ze moest toch wel een beetje een goede eerste indruk maken. Met een grijnsje keek ze in de spiegel en bracht met haar hand haar hand wat in model. Ze had al zo lang niet meer echt make-up op gedaan, en de rode lippen al helemaal niet. Terwijl het iets was wat ze jaren lang had gedaan. Vooral in de tijd waarin ze dezelfde dingen uithaalde waar ze bij die hard blijkbaar weer aan kon beginnen. Gekke dingen joh, ze moest ergens wel toegeven dat ze dat best leuk vond. Altijd al. Het gaf toch wat meer sensatie in het leven. Ze had geen idee waar Ky zat maar ze zou hem vast wel zien, hoopte ze. Ze had voor eerst zoveel aan haar uiterlijk gedaan, vanaf dat ze op het eiland kwam. Best wel bijzonder. Goed, ze kon er binnen een seconde zijn maar ze kwam nog maar net uit bed.. Voordat ze naar de basement ging, teleporteerde ze eerst nog even naar de keuken om een kopje thee te zetten. En pas daarna poofte ze met het kopje thee in haar hand naar de kelder. Er zat een jongen en een roodharig meisje. “Helleuw” zei ze droogjes en ging voorzichtig zitten op een bank omdat ze hete thee vast had.
clothes
Kyrylo Wasylyk
Class 3
Aantal berichten : 179
Onderwerp: Re: Rise to power do jan 19, 2017 12:59 pm
Het sms berichtje was nogal onverwacht gekomen. En niet eens van de persoon van wie hij gedacht had dat het zou komen. Het was niet Esther, maar Dante die de groep bij elkaar wilde roepen voor een vergadering in de kelder. Het was wel een hele tijd geleden dat hij zijn interesse in deze groep had getoond, dus twijfelde hij of hij wel zou gaan. Hij had ook geen idee in hoeverre Ce zich nog bij deze groep wilde voegen. Of ze daar dus zou zijn, was ook maar een wilde gok van zijn kant. Maar hij waagde het er toch op. Het was eens iets anders, het doorbreken van de dagelijkse saaie sleur die deze school soms met zich mee kon brengen.
De grote, pikzwarte raaf vloog over de hoofden van enkele mutanten in de gang, waarna hij door de deur van de kelder naar binnen glipte. Behendig vloog hij verder, volgde het geluid van stemmen tot hij ineens een slecht verlichtte kamer in vloog. Zijn zwarte oogjes vielen al gauw op Ce, die op de bank zat met.. Een kopje thee? Te mooi. Hij landde met de nodige voorzichtigheid op de rugleuning vlak naast haar en schudde even zijn veren in de plooi. Vervolgens richtte hij zijn blik op de jongen om wie het allemaal bleek te draaien. Voor nu hoefde hij niks te zeggen, dus bleef hij maar voor het comfort in zijn vogel-vorm.
Onderwerp: Re: Rise to power do jan 19, 2017 3:14 pm
Het was al de hele dag een rustige dag geweest, het eiland leek haast wel dood. Niet veel mensen waren buiten te zien waar Jackie het eerste deel van haar ochtend te vinden was, daarna was ze gewoon simpelweg weer naar binnen gegaan en had ze comfortabele kleding aangetrokken. Snel had ze een schoon t-shirt uit de wasmand gevist (want ze was te lui om haar was op te vouwen) en een zwarte yoga broek. Op haar t-shirt stond een printje van een kat, haar favoriete dier. Waarom een kat? Nou omdat ze schattig zijn, wie hield er nou niet van katten? En omdat ze klein en speels zijn, kattenkwaad uithalen en ze liever eerst met hun prooi spelen voordat ze die opeten. Het paste goed als haar spirituele dier of iets.
Vervolgens was ze nog even langs de woonkamer gegaan om daar een leuke actiefilm te gaan kijken. Tot haar geluk was er niemand gebruik aan het maken van de tv dus ze kon gewoon vrijuit elke film opzetten die zij wilde, hoewel ze dat anders ook best had gedaan. Nog geen tien minuten zat ze de film te kijken of iemand begon haar ook al gezelschap te bieden. Misschien een tikje verlegen kwam de onbekende jongen aan de andere kant van de bank zitten zonder haar aan te kijken, om ook van de film te genieten. Jackie grijnsde even zachtjes en bewoog niet veel later haar benen op de bank. Nog even later legde ze haar benen over de jongen heen en bleef hem aanstaren, een tikje verleidelijk. Tja, ze kon haar middag ook beter spenderen. Hij keek haar even aan en ja hoor toen ging ineens haar telefoon. Ze zuchtte en pakte het ding weg uit haar bh om te kijken wie om haar aandacht vroeg. Dante, hmmm interessant. Hij vroeg om een bijeenkomst van Die Hard dus dan had ze waarschijnlijk ook geen andere keuze dan te komen. In een soepele beweging kwam ze overeind en liep ze langs de jongen weer weg. ”Hee, waar ga je heen?” Vroeg de jongen. ”Niet naar jou.” Zei ze vlug terug waarna ze de kamer verliet.
Lopen ging te sloom, daarom veranderde ze in de gang meteen naar de zwarte merrie en drong iedereen aan de kant door met veel kabaal over de gladde vloeren te galopperen. Veel geschrokken gezichten gingen zo snel mogelijk aan de kant, ze gingen het risico niet nemen om onder het grote paard te belanden. Daarom ging dit ook zoveel sneller. Behendig glipte ze door de bochtjes heen, inmiddels wist ze al heel goed met de gladde vloeren om te gaan. Vallen zou ze niet meer doen. De gangen rondom de kelder waren ook behoorlijk rustig, ze zag alleen nog net voor haar een zwarte raaf naar binnen vliegen en zelf volgde ze niet lang daarna. Ze wist zelfs de trap nog redelijk soepel af te komen in de vorm van de zwarte merrie, al was deze wel iets krapper en paste het maar net met haar grote lichaam. Onderaan de trap stopte ze en keek ze met haar bruine paardenogen regelrecht Dante aan waarbij er een klein wolkje uit haar neus kwam. Voor even zorgde ze ervoor dat iedereen een vreemd gevoel van onheil zou voelen, natuurlijk hoorde dat bij haar entrance, anders zou ze Jackie niet zijn. Dante zat op de gewoonlijke plek van Esther die er nu niet weer was. ”Zo zo Dante, je hebt het wel goed voor elkaar zo.” Zei ze waarna ze terug veranderde in haar mens en op een van de stoeltjes ging zitten..
JACKIE MORRISON
Anything you say can and will be held against you So only say my name
[color:f135=969696]THANKS ♥
Christian Farnesé
Class 2
Aantal berichten : 35
Onderwerp: Re: Rise to power di jan 31, 2017 4:04 pm
I was born of the womb of a poisonous spell, Beaten and broken and chased from the land, But I rise up above it, high up above it and see. I was hung from a tree made of tongues of the weak. The branches, the bones of the liars, the thieves
Christian had al heel lang geaccepteerd dat Esther weg was. Met de noorderzon verdwenen. Ach, beter kwijt dan rijk. Misschien kwam hij daar te laat achter maar who cares, hij was er vanaf. Na enkele gesprekken met Dante, waren ze tot de conclusie gekomen dat Die Hard niet gewoon weg kon blijven. Nee, met hun plannen zouden ze sterker terug komen dan ooit te voren. Het zou een logische zet zijn als hij de leiding zou nemen, maar dat boeide hem helemaal niets. Christian was altijd goed geweest op de plaats van rechterhand, dat zou hij nu ook zijn. Van Dante. Een jongen die soft was geworden voor een tijdje, maar even goed was hij een van de sleutelleden van dit hele gebeuren. Opkijken naar hem, nee zo ver was het echt nog niet. Maar hij had respect voor de knul en dat was iets wat je moeilijk verkreeg bij hem.
Berucht, het zou niets worden als thuis. Maar goed, voor the time being was dit hun thuis en gingen ze even goed verder met hun zaakjes, al dan niet op kleinere schaal. Met zijn ogen voor zich uit gericht wandelde hij naast zijn brother in arms verder richting de kelder. Stiekem was hij ergens wel benieuwd naar wie er kwam opdagen. Merendeels omdat hij wist dat enkel Jackie toen op hun oproep was afgekomen toen Esther nog aanwezig was. Maar goed dat zou zichzelf wel gaan uitwijzen zo meteen.
Het tweetal liep de duisternis van de kelder al heel snel in. Het licht dat werd aangestoken door Dante brandde maar zwak, al zou dat geen probleem worden. Chris ging even kort met zijn hand door zijn donkerblonde haren, en keek met een veel betekende blik naar Dante. ‘Kom op wees geen pussy!’ Grijnsde hij even kort naar de knul. Duidend op het feit dat hij die zetel van Esther gewoon moest in pikken zonder er over na te denken. Van zodra de dude neer was gaan zitten, deed Christian het zelfde maar dan op zijn stoel die aan de rechterkant stond van Dante’s zetel. En nu begon het wachten.
De eerste die verscheen was niemand minder dan Serena. Een meisje dat hem deed denken aan Esther, niet moeilijk ook met dat knal rode haar. Kort moest hij een zucht van irritatie onderdrukken, wat hem ook nog wel lukte. Hopelijk was dit geen Esther 2.0, want dan kon ze wel meteen oprotten gewillig of ongewillig die keuze was aan haar. Maar alright, hij zou zich voor nu nog wel koest houden. Kort knikte hij naar haar toen ze naar hun toe wandelde en plaats nam in de stoel links van Dante. Dit ging nog wat worden hoor. Niet heel lang na haar verscheen er nog een meisje, lichte haren. Het meest opvallende aan haar was misschien nog wel dat ze aan was komen lopen met een kopje thee in haar handen. Hij moest haar nageven dat het nogal een geweldige manier was om een entree te maken hier. Een simpel knikje naar haar volstond. Hopelijk ging ze de thee niet spillen, toch niet op de bank. Blijkbaar werd ze nog gezelschap gehouden ook door iemand, een zwarte raaf landde vlak bij haar maar maakte zijn identiteit niet meteen kenbaar aan de groep. Als laatste was er Jackie… Die in volle paardenshift aan kwam lopen. Jeetje, het was niet de bedoeling dat ze hier een dierentuin gingen open doen hoor.
Onderwerp: Re: Rise to power za feb 11, 2017 7:19 pm
Dat Serena de eerste was die de kelder in kwam gelopen, verraste hem en tegelijk ook niet. Het was wel duidelijk hoeveel ze op Esther leek, maar ze had wel een grote leegte te vullen. Ze zou nooit zo zijn als Es geweest was, zeker niet voor hem. En probably ook niet voor Christian. Misschien kon ze wel nog niets betekenen voor Die Hard. Anders was ze nutteloos en moesten ze haar misschien uit de groep kicken. Maar voor nu kon ze blijven. De ruimte vulde zich al snel met de gebruikelijke drukte, met nog wat extra nieuwe leden. Al bij al een goeie verzameling, die hij met goedkeuring even in zich op nam.
”Zo zo Dante, je hebt het wel goed voor elkaar zo.” Zei Jackie, nadat ze even haar aanwezigheid duidelijk had gemaakt door haar mutatie te gebruiken. ”Ja toch”, Grijnsde hij, waarna hij zich het nog wat gemakkelijker maakte in de leunstoel. ”Ik denk niet dat ik nog moet uitleggen dat Esther weg is en dat ik haar plaats in neem. Als daar bezwaren tegen zijn, mag je ze laten horen, of niet, want het gaat niks veranderen”, Vervolgde hij. Toch was hij benieuwd of er tegenspraak zou komen. ”Nu, er moet nieuw leven worden geblazen in Die Hard, en ook in mijn bankrekening”, Zei hij. Hij keek de ruimte weer rond. Hij had zelf wel een idee, maar wou eerst kijken of iemand misschien met een alternatief zou komen.
Onderwerp: Re: Rise to power ma feb 27, 2017 10:36 pm
She struck you, a crescendo baby
You've been hit by, you've been struck by, a smooth criminal
Eindelijk gebeurde er weer iets in deze school. Na het vertrek van Esther dan, al was dat helemaal niet zo erg voor Serena. Sure, Esther bleef haar halfzus, maar de nadruk lag op half. Ze hadden misschien allebei dat rode haar wat in de familie zat, dat van Serena was altijd mooier geweest. Esther had het moeten inzien, ze werd oud, en het was only a matter of time geweest voordat Serena haar gang was gegaan. Esther was verleden tijd, en hoewel ze waarschijnlijk nog wel in het hoofd van een paar zat hier, zou die gedachte maar ruimte moeten maken voor iets anders. Niet zozeer Serena, want die wilde absoluut niet met haar zus vergeleken worden. Maar met haar vertrek was Esther's dynastie wat te.. hervormen. Serena wist namelijk hoeveel werk het was om zoiets op te bouwen, maar zonder Esther hier om het te beschermen, konden die hervormingen fijn plaatsvinden. De eerste hervorming was hun kamer geweest, die Serena nu voor zichzelf had, hallelujah. Alle ruimte voor zichzelf, en haar eigen thuisbasis. De volgende 'hervorming' was in de naam van Dante, Die Hard werd onder het stof vandaan gehaald. Dat was iets waar Serena altijd wel iets van interesse in had getoond, maar aangezien ze haar zus niet kon uitstaan, was ze nooit echt tot actie overgegaan. Nu die stoorzender ontmanteld was kon ze haar interesse echt tonen, zonder dat die stoorzender een stoorradiostation zou worden.
"Not too shabby, Rivera." Zei ze met een kleine grijns op haar gezicht toen ze in de deuropening was verschenen. Dante en zijn bendebroer Christian stonden in de kelder, die er helemaal gereed uit zag. Al meteen voelde ze een soort afkeur van haar, puur en alleen door haar zus. Vanbinnen vloekte ze erop los, wat die Esther haar wel allemaal niet voor een vooroordelen had opgeleverd. Als ze één ding hier zou duidelijk maken was dat ze absoluut niet als Esther was, ochnee. Waar haar zus met een zachte hand had geregeerd en Die Hard had laten verstoffen was Serena niet iemand die zo snel genade zou tonen, of haar emoties de overhand zou laten nemen. God dat laatste was zo onprofessioneel. Al met al, ze was absoluut geen Esther, gelukkig maar voor iedereen hier. Ze was gaan zitten na de twee jongens een knik te hebben gegeven, en wachtte geduldig af op het volk wat binnen zou druppelen. Als eerste verscheen er een meisje met wit haar, en rode lippen. Serena besloot dat ze het kind een kans zou moeten geven, maar veel meer dan een blik in haar richting kreeg ze niet. Niet veel later vloog er tot Serena's verbazing nog een raaf binnen, en alsof het nog niet gek genoeg was denderde er ook een paard van de trap af, dat uiteindelijk een meisje bleek te zijn. Er drong een gevoel tot Serena door, iets onheilspellend, iets wat haar wel aan stond. Serena's mutatie zorgde ervoor dat ze voor dit soort dingen vrij onvatbaar was, maar in dit geval stond het haar aan, en merkte ze het.
”Ik denk niet dat ik nog moet uitleggen dat Esther weg is en dat ik haar plaats in neem. Als daar bezwaren tegen zijn, mag je ze laten horen, of niet, want het gaat niks veranderen”, Begon Dante, en Serena's blik gleed naar de jongen die op de leunstoel naast haar zat. Serena had niet eens erg expres deze stoel gekozen, maar zij had het voordeel van de eerste zijn gehad, dus ja dan koos je de stoel naast de leider, non? Veel emotie toonde ze niet bij de woorden van Dante, dat bewaarde ze voor zichzelf. Met haar jaren in de maffia en haar klim naar de hogere rangen daar, had haar wel geleerd hoe ze zich moest gedragen in hun gezelschap. Deze bende, Die Hard, dat zag ze maar als kinderspel, en waarschijnlijk wist iemand die haar een beetje kende dat ook wel. Ze had nou eenmaal een groot ego, en ja, ze vond zichzelf beter in dit soort zaken dan de rest. ”Nu, er moet nieuw leven worden geblazen in Die Hard, en ook in mijn bankrekening”, vervolgde de jongen. Ze keek maar voor zich uit, ze kon met zoveel dingen komen nu, maar of ze allemaal uitvoerbaar zouden zijn. "Als je leven in je bankrekening wil had je net zo goed een lening kunnen openen bij i veri padroni." Zei ze uiteindelijk, toen er niet meteen een reactie kwam. Dante zou maar al te goed weten wie ze bedoelde, en Christian waarschijnlijk ook. De rest? Daar had ze haar twijfels over, maar dat maakte haar niet erg veel uit. Ze was hier niet gekomen om hartsvriendinnen te maken. Als zij niet wisten dat de mafia in Italië de echte meesters waren, dan was dat hun probleem. "Maar heb jij hebt vast al een goed plan, dat is, als leider tenminste." Vervolgde ze knikkend naar hem. Als hij een echte leider was dan had hij wel een idee van wat hij wilde voordat hij het bericht had gestuurd dat Die Hard weer zou gaan leven. Als leider zou hij ook met plannen en voornamelijk beslissingen moeten komen. Dit was slechts een kleine test voor haar of Die Hard ook echt een kans zou maken met hem als hoofd. Waar ze wel op vertrouwde, anders was ze niet eens gekomen.
Onderwerp: Re: Rise to power vr maa 03, 2017 9:23 pm
"Like old times"
Het berichtje wat ze had gekregen had haar uit bed gekregen. En het was niet eens Ky! En ze hadden geluk, de aardebewoners die het clubje ‘die hard’ hadden, want ze was in een goed humeur. Misschien kwam het zelfs door het berichtje. Het deed haar terug denken aan jaren terug. Ze zou er dan gewoon weer opnieuw aan beginnen. Geen verrassing. Om de zoveel jaar was ze toe aan meer spanning in het leven. Ze had zoveel dingen gedaan en was zoveel geweest en tussendoor dook ze telkens weer de duistere onderwereld in wat zich niet aan de wet en regels hield. Ze vond zelf dat al aardig wat ervaring had en alles wist wat ze hoorde te weten. Maargoed, toen bedacht ze zich weer dat er ook mutanten bij liepen die nog weer tweeduizend jaar ouder waren dan haar. Ze wist niet hoe het zat met die hard leden maar daar zou ze nog wel achter komen. Dus ja, nadat ze zich had aangekleed en zelfs had opgemaakt. Ging ze eerst een kopje thee halen.
Daarna pas, teleporteerde ze naar de kelder. Ze begroette kort de groep en ging vervolgens zitten en hield rustig het kopje thee in haar hand, nog te heet om te drinken. Ze begon eerst met het observeren van iedereen, dan kreeg ze ook een idee waarmee ze te maken had. Dante, de leider, leek haar wel oke. Net als de andere jongen die erbij zat, en het meisje.. het enige wat zij uitstraalde was arrogantie. Maargoed dat was Ce’s probleem niet he. Niet lang daarna kwam haar huisdier binnen gevlogen. Een glimlach verscheen op haar lippen toen hij op de rugleuning naast haar landde. Als begroeting naar haar lief aaide ze de raaf over zijn kopje en gaf hem een knipoog. Haar aandacht werd meteen getrokken door het paard wat naar beneden kwam stormen. Tjonge jonge, wat een beestenboel bij elkaar. Goed, het paard veranderde in een meisje. Ze zei tegen Dante dat hij het goed voor elkaar had. Hey! ook een compliment naar hun gericht toch? Super.
”Ik denk niet dat ik nog moet uitleggen dat Esther weg is en dat ik haar plaats in neem. Als daar bezwaren tegen zijn, mag je ze laten horen, of niet, want het gaat niks veranderen”, begon hij en vervolgde dat er nieuw leven in zijn bankrekening moest komen. "Als je leven in je bankrekening wil had je net zo goed een lening kunnen openen bij i veri padroni." zei het roodharige meisje en Cecilia fronste even maar besloot niet te reageren. Ze wist niet waar haar echte meesters zaten maar ze gokte dat die niet op Genosha zaten. Maargoed het was wel duidelijk dat het meisje geen idee had want ze kaatste de vraag gewoon terug. “Wat je ook in gedachten hebt, ik denk dat we niks als onmogelijk moeten beschouwen” zei ze met een zeker glimlachje en nam een slokje van haar thee. “Dus wat voor bussiness had je in gedachten?” vroeg ze. Afpersing, wapens of drugs? Ze zouden vast wel ergens mee kunnen komen.
