Body paint {&Faye}

Het was geen geheim dat de donkerharige jongen graag schilderde, tekende, muziek maakte en het was dan ook niet gek dat zijn kamer een soort van opslag plek was voor alle dingen die hij daarvoor nodig had. Zijn kant van de kamer was haast een stuk kunst hetzelf. Er stond een schildersezel, overal lag papier met tekeningen en schetsen erop en tegen de muren stonden afgemaakte en nog niet afgemaakte schilderijen. In de hoek, aan het uiteinde van zijn deel, stond een tafel met verf, potloden, kwasten en krijd. Zelfs zijn witte kledingkast was versierd met verschillende vegen van verf. Zijn bed daar in tegen stond netjes, in het midden van zijn gedeelte tegen de muur. Opgemaakt en behalve een grijs kleedje niet heel opvallend. De scheiding tussen het gedeelte van hem en Nadya had Kim gemaakt met grijze gordijnen. Vandaag had hij de gordijnen opgerold naar de zijkant, maar vaak hingen ze naar beneden zodat beide toch nog iets van privecy hadden. Kim wist niet precies hoe Nadya hier over dacht, maar hij had haar er nooit over horen klagen. Sterker nog, hij zag haar nooit zo vaak. Wat inhield dat de jongen lekker zijn eigen ding kon doen, zijn creativiteit kon uitten zonder zijn kamergenoot daar mee lastig te vallen.

Voorzichtig plaatste Kim zijn gitaar in de standaard naast het raam. Hij bond zijn haren in een nonchalante knot en begon alvast wat verf te mengen en klaar te zetten. Faye zou vandaag langskomen om hem nogmaals te helpen met zijn huiswerk, dat hij had mee gekregen vanuit de kunstles. Het was niet zozeer dat hij persé Faye nodig had om hem te helpen, in principe zou hij het zelfs op zichzelf kunnen verven. Of Connor vragen, die dezelfde les volgt. Maar hij bracht graag tijd met haar door en het was misschien ook wel een excuus om zich met haar te vermaken. Er was nu natuurlijk een heel gedoe met Karlie vanwege de Daily Nightmare post op instagram, maar eerlijk hield Kim zich er niet heel erg mee bezig. Het kon hem weinig schelen wat een paar gossipgirls over hem op social media schreven, of überhaupth wat andere van hem dachten. Karlie had het zich echter wel heel erg aangetrokken en die twee zouden nodig eens moeten praten, vond ze. Hij vond het allemaal wel prima.
Zodra Kim het laatste potje met kwasten had klaargezet, liet hij zichzelf op het bed zakken om eens te snuffelen of er nog meer geroddeld was over de mutanten van dit eiland. En net op dat moment, hoorde hij geklop op de deur. Hij liet zijn mobiel voor wat het was op bed liggen en duwde een stukje van het gordijn opzij, betrad Nadya haar gedeelte op de deur voor Faye open te kunnen doen. "Treed binnen." Sprak hij met een grijnsje terwijl hij de deur voor haar open duwde en een stap opzij zette zodat ze ook echt binnen kon stappen. Een klein, scheef glimlachje bleef rond zijn lippen hangen terwijl hij zijn vingers kort over zijn sikje haalde, voordat hij de deur sloot en Faye naar zijn gedeelte begeleidde. "Pas op dat je niet op allemaal tekeningen stapt, ik heb geprobeerd het een beetje in mijn.. Hoekje, te houden," Sprak hij terwijl hij met zijn hand een vage gebaar naar de tekentafel maakte. "Maar dat is, zoals je kunt zien, niet helemaal gelukt." Well.. Ze zeiden ook altijd van een chefkok, dat een kok pas goed is als de keuken vies is.. Of zo iets.

Het was natuurlijk niet verrassend dat de kamer van een artiest er ook.. Artistisch uitzag. Kim moest het toegeven, de meeste artiesten dachten toch anders dan andere mensen. Dat kwam vanwege het feit dat je, in Kims geval, zoveel creativiteit bezit dat je op een geheel andere manier gaat denken. Dat Kim zijn kamer bijna een schilderij op zicht was, was dan dus ook geheel verklaarbaar. En de jongen genoot van het feit dat hij zichzelf perfect kon uitdrukken hier. Niet enkel alleen in zijn kamer, maar door de gehele school. Kim was ook anders qua uiterlijk en kledingstijl, maar het paste allemaal perfect bij zijn karakter. En ieder liet hem hier zijn wie hij was, wie hij wilde zijn. Op de een of andere manier was het ontzettend inspirerend om te zien hoe iedereen de andere hier in hun waarde lieten. Over het algemeen, dan.

Vandaag mocht Kim zijn creativiteit weerom zijn gang laten gaan. Hij had vanuit het kunstvak een huiswerk opdracht gekregen over body paint. Ze waren er deze periode vollop mee bezig en Kim vond het een zeker interessant en leuk onderwerp. En wat was er nog leuker dan de lieftallige Faye gebruiken voor deze opdracht? Zij, als zijn model, terwijl hij tekende op haar huid.. Nee, het kon in zijn ogen niet beter. Hij duwde het gordijn iets aan de kant toen er op de deur werd geklopt, alvorens hij open deed. Faye leunde tegen de deurpost, even prachtig als altijd. Het was dat ze vrienden waren en Kim net dat hele gedoe met Karlie achter de rug had, anders had hij het wel geweten. Maar, daar kwam ze niet voor. Ze was gekomen om hem te helpen met zijn opdracht. ‘Bannel.’ Begroette Faye hem, voordat ze een soort buiging voor hem maakte. "Jones," Begroette hij haar even formeel terug voordat ook hij een kort knikje met zijn hoofd maakte. Wat netjes ook allemaal. Bij het kleine gebaar van de hand op zijn schouder, het kusje op zijn wang, greens hij liefjes. ‘Wel ik zou ook wel bij jou op de kamer willen slapen.’ Merkte Faye op en Kim volgde haar blik door de kamers heen. Eigenlijk was het één kamer, maar Kim had een soort 'scheiding' weten te maken om Nadya de privecy te geven die ze nodig had. En voor hemzelf, natuurlijk. "Je bent altijd welkom." Knipoogde hij naar haar. En hij meende het, ze mocht komen en gaan wanneer ze wilde. Zijn deur zou altijd voor haar open staan. Hij wandelde naar zijn deel en zodra Faye de 'scheiding' had doorlopen, haalde hij de knopen uit de gordijnen om te zien hoe de doeken zijn deel met die van Nadya sloten. Kim volgde met zijn blik hoe Faye zo voorzichtig mogelijk door zijn kamer liep om zijn werk niet kapot te maken. Het vormde een glimlach op zijn lippen. ‘Straks vind ik je tekeningen en werken knapper dan jou.’ Knipoogde Faye naar hem en Kim schudde grinnikend zijn hoofd. "Het scheelt dan wel dat kunst blijft bestaan," Greens hij op zijn beurt. De kunstenaar mocht dan misschien nog wel zo knap zijn, als zijn kunst mooier was had hij tenminste nog een nalatenschap. Iets waar hij om herinnerd zou worden. En dat was Kim zijn doel, om uiteindelijk zijn werk aan de wereld te tonen en nog jaren na zijn dood bekend om zou staan. ‘Tell me, welk deel van mij wil je vandaag gebruiken?’ Het glimlachje op haar lippen deed Kim kort aan zijn sikje voelen, voordat hij naar haar wees. "Je rug, je gehele rug." Knikte hij waarna hij naar zijn bed liep en op de zachte stof van de deken klopte. "Maakt het uzelf gemakkelijk, dan maak ik de verf klaar." Kim had het meeste al klaar gezet, maar mengde nog wat laatste kleuren terwijl Faye zich zou kunnen klaarleggen op het bed. Als hij het zo bekeek, snapte hij wel waar de Daily Nightmare over sprak. Maar wie kon het hem kwalijk nemen? Ieder ander had even graag in zijn schoenen gestaan op dit moment.