Onderwerp: Gym lesson: Tag, you're out! zo nov 13, 2016 9:53 pm
clyde
live a life they will remember
Voor het eerst in maanden zou hij vandaag weer voor een klas staan. De les die hij had uitgedacht, zou er normaal gezien eentje moeten zijn die hij wel in de hand kon houden, ondanks zijn.. Toestand. Dankzij Mia, die urenlang bij zijn bed had gezeten om zijn zenuwen en spieren stukje bij beetje te herstellen, kon hij nu met behulp van krukken al rechtop staan. Niet voor een extreem lange periode, maar waarschijnlijk lang genoeg om een lesuur te kunnen vullen. Met het opbouwen van het gymlokaal had hij wel hulp nodig gehad, maar gelukkig waren de andere docenten heel behulpzaam. De zaal was volledig omgebouwd, overal stonden obstakels waar straks achter gescholen kon worden.
Langzaam begon de ruimte zich te vullen met leerlingen, hij wachtte ze op terwijl hij steun zocht op zijn krukken. Het kostte hem wel moeite om een glimlach op zijn gezicht te toveren en te behouden, maar hij deed toch zijn uiterste best. Eenmaal hij dacht dat iedereen er wel was, begon hij aan zijn uitleg. ”Goeiemiddag klas”, Begroette hij hen. ”Vandaag gaan we een variant spelen op trefbal”, Begon hij. De ballen die ze zouden gebruiken, waren redelijk zacht, dus echt pijn zou het waarschijnlijk niet doen. ”De gymzaal is, zoals jullie zien, vol gezet met obstakels waar jullie achter kunnen schuilen. Het is de bedoeling om het andere team zo snel mogelijk uit te spelen. Als je geraakt wordt, ga je van het veld. Je hoofd telt niet mee”, Legde hij het basisprincipe uit.
”Een bal die botst en vervolgens tegen je aan komt, telt wel in dit spel. Als je de bal vangt en hem dan laat vallen, ben je ook uit. Goed, als er geen vragen meer zijn, mogen jullie groepjes maken”, Knikte hij, waarna hij wachtte tot de twee ploegen waren gevormd.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! di nov 15, 2016 11:16 pm
Gymlesje, heeuuuhhhh! Allen trok een gemakkelijke donkerblauwe trainingsbroek aan, welke uiterst fabuleus combineerden met zijn afgetrapte sneakers. Het was niet zo erg toch, dat het geen echte gymschoenen waren? Deze school was rijk genoeg om de vloeren van de gymzalen schoon te maken als hij remsporen achter liet wanneer hij uberhard rende en door de bocht slipte.
Allen stond eindelijk eens een beetje op tijd in het ‘klaslokaal’, voor zover je daar hier van mocht spreken. Maakte ook niet uit allemaal, hij was op tijd. En hij had een grijns op zijn gezicht die weinig goeds betekende voor eenieder die hem vandaag een kans gaf de grenzen te testen. Toen de docent hen begroette kon Allen het niet laten op een uiterst brave toon te antwoorden met een zangerige ”Goedemiddag, meneeeerrr!” Tja. Je kon moeilijk boos worden om die reactie, hoe irritant het misschien ook was. Als het Allen niet was geweest had het immers best oprecht kunnen zijn geweest.
Maar de uitleg was voor Allen wel belangrijk want hij hield van sporten en spellen en sporten die tegelijkertijd ook spellen waren waarbij je kon winnen waren het beste! En een soort van trefbal voldeed precies aan die omschrijving. “En als je de bal vangt en niét laat vallen mag er een teamgenoot terug komen en als de laatst overgeblevene een bal vangt mag het hele team terug komen?” checkte hij even gauw de regels, voordat hij een stukje de ene kant van de zaal op liep.
Daar gooide hij zijn armen in de lucht. “Ok, wie joint Team A? A voor Awesome, A voor Allen, of amazing you name it. A tegen B van tja.. Beter dan niets, I guess?” Ja, hij was best wel een leider. Nu was het alleen nog hopen dat andere mensen niet te beroerd waren om hem te volgen, anders was hij in z’n eentje een team en dat was best wel een dikke uitdaging. Eentje die hij dan natuurlijk zou accepteren, maar toch.. Hij kon goed mikken, maar 1 tegen 100 was haast onmogelijk.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! do nov 17, 2016 6:44 pm
and we danced all night to the best song ever.
Joshua had vandaag zijn eerste gymles op zijn rooster staan. Extreem lang was hij nu nog niet op het eiland, maar hij had zo hier en daar gehoord dat er sowieso weinig gymlessen gegeven waren de laatste tijd. Des te meer reden om gewoon te komen, en natuurlijk om eens te zien wat voor figuren er nog meer op dit eiland rondlopen. Hij was er helemaal klaar voor, kwam met volle moed de gymzaal binnen en keek met een brede glimlach naar de mensen die al aanwezig waren. Het duurde dan ook niet lang voordat de docent begon met praten. Trefbal, geweldig. Met zijn snelle reflexen kon hij die ballen al van veraf aan zien komen. Vrijwel meteen kreeg hij er al zin in, zeker toen er ook nog eens werd verteld dat het een variant was en dat er allemaal plaatsen waren om achter weg te duiken.
De twee ploegen mochten gemaakt worden. Een roodharige jongen - iets jonger dan Joshua zelf - meldde zich al present om team A op te starten. De A van awesome, Allen en amazing. "Team B voor the Best zul je bedoelen," sprak Joshua op terwijl hij de ander uitdagend aankeek. "Het Beste team hier!" riep hij vervolgens dan ook terwijl hij een paar keer op zijn plaats sprong om zo een beetje op te warmen. Nu het beetje competitieve aanwezig was, kon het echt leuk worden.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za nov 19, 2016 1:05 pm
Een gymles in plaats van zijn eigen training, hij was stiekem best blij. Vooral omdat hij hem ook samen met Lorise had. En het was ook best fijn om te weten dat Clyde opnieuw les zou geven. Natuurlijk had hij wel vaag gehoord wat er gebeurd was, maar dat was nu ook alweer maanden geleden en hij had er nooit het fijne van geweten. In de kleedkamers had hij makkelijk zittende sport kleding aan getrokken, waarna hij zich bij de andere leerlingen in de zaal voegde. Hij ging uiteraard naast Lorise staan, gaf haar speels een por in haar zij, waarna hij even onschuldig naar haar lachte.
Maar al snel werd zijn aandacht getrokken door de sportleraar, die begon uit te leggen wat ze vandaag zouden doen. Iemand stelde nog een vraag, waarna hij spontaan aan bood om team A op te richten. Charlie kon een zucht net nog onderdrukken. Hij vond hem eerlijk gezegd nu al irritant, waarschijnlijk door zijn kinderachtige gedrag. Nu goed, optie B was niet echt veel beter, maar hij wilde toch liever bij dat rustigere type. ”Team B voor mij”, Zei hij schouderophalend, ging bij de jongen met de krullen staan. ”Charlie”, Stelde hij zichzelf kort voor. Of Lorise hem zou joinen, of het andere team, was haar keuze. Maar hij wist nu al dat hij niet op haar zou mikken, als ze in het andere team besloot te gaan.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za nov 19, 2016 1:46 pm
Hit me baby one more time
De bel ging en dat betekende dat ze naar de volgende les moest. Meestal vroeg ze al lang rond welke les ze hierna had want negen van de tien keer had geen flauw idee. Lorise wist wel hoe ze feestjes moest plannen maar voor de lessen was ze ook niet zo opgewekt. Maar dit keer wist ze wel waar ze heen moest. Gymles, en niet zomaar één. Lorise had gehoord dat Clyde de docent was voor de les en ze was toch wel erg blij geweest om dat te horen. Ze had hem al een lange tijd niet meer gezien. Anderen hadden hem wel eens weer gezien maar Lorise niet. Ze wist vaagjes wat er hand was maargoed ze wilde zich ook niet overal mee bemoeien. Ze was in ieder geval weer blij om weer de gymles van hem te hebben. En dan was er nog iets wat het sowieso nog leuker maakte. Ze wist dat Charlie ook die les had en dat was nooit erg. In andere lessen was het soms moeilijk om haar hoofd bij het werk te houden maar gym was anders. Dat was gewoon lol hebben.
Ze had Charlie nog niet gezien op de gang en ze kon hem ook niet spotten. Goed, ze zal hem wel zien in de zaal. Lorise merkte dat ze één van de eersten was in de kleedkamer en ze kleedde zich redelijk vlug om. Een normale sportlegging met een hemdje en een staart in haar haren. Toen ze binnenkwam zag ze Clyde staan en het was maar goed dat ze de krukken snel genoeg opmerkte want anders was ze in zijn armen gesprongen. “Clyde!” riep ze enthousiast en keek vervolgens rond met grote ogen. Alles stond vol met obstakels enzo en het zag er meteen al leuk uit. “Ik ben benieuwd wat we gaan doen” zei ze en keek vol bewondering rond. Ze keek rustig even rond en elke keer naar de deur als er weer een klasgenoot binnenkwam. Maar net toen ze afgeleid was was Charlie naast haar komen staan en voelde ze ineens een por in haar zij. Waardoor ze meteen even in de lach schoot omdat het kietelde. “Hey” zei ze met een glimlachje en gaf hem een kusje op zijn wang, want dat kon ze niet laten.
Niet lang daarna begon Clyde met de uitleg. En potverdorie het was gewoon trefbal. verschrikt keek ze naar Charlie. Ze hield echt van gym en de meeste spellen vond ze geweldig. Maar in trefbal was ze niet zo goed. Ze kon prima gooien en mikken maar het idee van een bal tegen iemand aansmijten.. Dat kon ze toch niet. Dit spel was strijdlustig en vol uitdaging maar Lorise wilde gewoon niemand pijn doen. Er stonden wel genoeg obstakels en ze zag zichzelf meteen al de hele tijd achter een kast verschuilen. Allen stelde meteen een vraag en Lorise wist er ook meteen eentje. “En mag je mutaties gebruiken?” vroeg ze wanhopig met een smekend glimlachje. Niemand ging haar keihard raken als ze een beetje magie had gebruikt? Er werden teams gevormd en ze kon meteen kiezen tussen A of B. Charlie liep naar de vrij nieuwe jongen, Joshua. Hmm nu werd het kiezen wel moeilijk. Want ze kende Allen wel en hij was best gezellig. ze dacht even na en liep uiteindelijk toch naar Allen, blies even een kusje naar Charlie met een knipoogje, een tikkeltje uitdagend. Want hoe erg kon het zijn? Ze had obstakels om te schuilen en ze was snel en lenig genoeg om te ontwijken. “Ik zal mijn best doen Allen, maar ik kan niks beloven” lachte ze en ging naast hem staan.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za nov 19, 2016 8:29 pm
Een gymles. Sam ging naar een gymles en hij had geen idee waar hij zich aan kon verwachten. Alles eraan was voor hem verschrikkelijk, maar het zou goed zijn voor hem. Ze zeiden hem dat het goed kon zijn omdat hij in contact kwam met mensen, de fysieke inspanning en misschien de adrenaline zou ervoor zorgen dat hij sociaal ging zijn of toch vooral moest zijn. Dat was het effect dat het moest hebben om Sam, maar zoveel goede moed had hij er niet in. Voor een goede vijf minuten was hij naar het begin van de strik van zijn veter aan het staren. Hij was weggezonken in zijn gedachten en eigenlijk deed hij er expres zo lang over. Door lang te doen over het knopen van zijn veters stelde hij alles langer uit. Het zou langer duren voordat hij naar binnen ging, voor hij mensen onder ogen moest komen en voor de les begon. Sinds het moment dat hij onderweg was naar de kleedkamers tot bij het strikken van zijn veters, was de gedachten om gewoon te spijbelen vaak in zijn hoofd opgedoken. Sam had zich al eens omgedraaid om weg te wandelen, maar toch eindigde hij in de kleedkamers.
Eenmaal dat hij volledig was aangekleed, had hij geen andere keuze niet meer. Met een jogging en een loszitten T-shirt wandelde hij de gymzaal binnen. Hij was redelijk lang en veel spieren waren er niet te zien. Plat. Dat was precies hoe dat je hem kon beschrijven. Enkel al aan zijn houding kon je zien dat hij problemen had met zichzelf een houding te geven. Dat viel pas op wanneer hij tot stilstand kwam om te luisteren naar de uitleg van Clyde. Trefbal. Elke hersencel in zijn hoofd schreeuwde dat hij weg moest gaan en gewoon naar de bieb moest gaan. Het zou een ramp gaan worden en hij had er absoluut geen zin in. Ballen naar anderen gooien of zelf een bal naar je hoofd krijgen. Niet waar hij op had gehoopt, maar hij kon niet weg gaan. Elke spier in zijn lichaam protesteerde, want als hij ineens weg ging gaan, zouden alle blikken op hem gericht zijn. Daarom bleef hij staan, met zijn kiezen hard op elkaar geklemd en elke blik ontwijkend. Een meisje stelde de goede vraag of er mutaties mochten worden gebruikt. Klop. Iedereen in die ruimte beschikte over gevaarlijke krachten en hij had geen idee wat ze konden. Net zoals niemand wist wat hij kon en hij het zelf niet eens goed begreep. Hij had geen flauw idee hoe zijn mutatie werkte, dus zelfs al mocht het, was het geen optie. In elk geval geen goed noch veilige optie.
Er werden al heel snel twee teams gevormd door twee jongens, een team a en b. Het was ergens goed dat de team zo werden gemaakt, want als de leiders zelf moeten kiezen, bleef hij vast weer achter als één van de enige. Zo gebeurde het steeds en een mens zou er voor minder onzeker van worden. Maar hij moest nog steeds kiezen tussen twee teams en anderen hadden daar duidelijk geen problemen mee. De jongen die zich bij het meisje had gevoegd koos van b, terwijl het meisje over liep naar a en ondertussen bleef Sam staan. Hij was onbewust op de binnenkant van zijn kaak gaan bijten en zijn handen had hij in zijn broekzakken gestoken nadat hij door had dat hij ermee aan het spelen was. Wie had ooit gezegd tegen hem dat het goed zou zijn voor hem? Sam was er niet meer zeker van dat het effectief zo was. Uiteindelijk voegde hij zich bij het a team omdat...hij wist eigenlijk niet waarom. Misschien dat het kwam door de zelfzekerheid van de jongen, iets waar hij jaloers op kon zijn. Met rustige passen liep hij op de twee mensen van de groep af en daar bleef hij in stilte staan. Hij glimlachte enkel heel kort naar de twee waarbij er maar oogcontact was voor een paar korte seconden, voor hij die weer afwenden. Dit ging het niet worden.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! zo nov 20, 2016 10:05 pm
The floor looked sad, so I thought it needed a hug
Als hij zou zeggen dat hij alle lessen die op het eiland gegeven werden altijd erg leuk en interessant vond, zou hij liegen. Het was moeilijk om te volgen als je al jaren aan een stuk niet meer geoefend had op schrijven en lezen. Hij had wel leren schrijven en lezen voordat hij verdween en ondanks het feit dat hij nog altijd aan geheugenverlies leed, kon hij nog altijd schrijven en lezen. Zijn geschrift zag er misschien niet keurig uit en je moest alles misschien drie keer lezen voordat je begreep wat hij juist geschreven had, maar hij kon zijn huiswerk tenminste maken. Het probleem was dat hij zich altijd harder moest concentreren als hij een tekst moest lezen of dingen moest schrijven dan de meeste andere mutanten waar hij les mee volgde en dat zorgde ervoor dat zijn enthousiasme over heel het school gebeuren heel wat minder was geworden dan dat het in het begin was geweest.
Maar gym, gym was een les waarbij je niet moest schrijven. Je moest niet eens echt nadenken. Het enige wat je moest doen was meespelen en Gyp was nu eenmaal een erg actief type, dus meespelen kon geen probleem zijn. Met een brede grijns op zijn gezicht was de jongen de kleedkamers dan ook ingelopen om zijn jeans te vervangen door een makkelijk zittende trainingsbroek en een lichtblauw shirt. Verend op zijn voeten was hij daarna verder gelopen naar de gymzaal zelf. Hij had de moeite niet genomen om andere schoenen aan te trekken omdat hij gewoon geen andere schoenen had. Ethan had wel een paar kledingstukken en een paar schoenen voor hem gekocht nadat hij er in geslaagd was om van een dolfijn terug in een mens te veranderen, maar hij had de man echt niet kunnen vragen om ook direct een paar gymschoenen te kopen. Hij hoopte dus dat hij niet uit de les gestuurd zou worden omdat hij de verkeerde schoenen aan had.
Hoe langer de leraar sprak, hoe enthousiaster Gyp werd en hoe harder hij op en neer leek te springen. Trefbal. Hij had het spel nog nooit gespeeld… well misschien wel, maar daar herinnerde hij zich gewoon niets van. Het klonk in ieder geval al geweldig en hij kon niet wachten totdat ze zouden beginnen. Twee mensen stelden zich spontaan aan als leiders van de teams en Gyp liet zijn donkere kijkers van de ene naar de andere glijden om uit te maken bij welk team hij zich wilde aansluiten. Tegen de tijd dat hij de twee ‘leiders’ bekeken had, hadden er zich al twee mensen bij team ‘a’ aangesloten en maar eentje bij team ‘b’, dus wat hem betrof was de keuze vrij duidelijk. Gyp ‘stuiterde naar de twee jongens die samen team ‘b’ vormde en met een brede grijns op zijn gezicht keek hij zijn teamgenoten aan. ”Hey, ik ben Gyp.” Hij was veel te hard bezig met het proberen in te tomen van zijn enthousiasme dat hij de verschillende vragen niet eens gehoord had, maar als er antwoorden gegeven werden zou hij ze waarschijnlijk wel meepikken of zijn teamgenoten moesten hem er maar op wijzen.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! do nov 24, 2016 12:26 am
Een van haar eerste lessen hier op Genosha was aangebroken, gymles. Oké, ze had er al wel een paar gehad, en ze had zichzelf ook al een tour gegeven. Ze was zelfs op komen dagen bij de meeste lessen, iets wat voor Adara heel wat was gezien het feit dat het een aantal jaar geleden was dat ze voor het laatst school had gehad. Ze was weg gegaan van huis en had nooit meer omgekeken. Zij miste 4 jaar aan middelbare school doordat ze die 4 jaar in het circus had gezeten. Van haar 14e tot haar 18e. Ja, ze was vrij slim, dat betekende nog niet dat ze wen genie was. Adara was straatslim, schoolslim niet heel erg door haar achterstand. De leraren hielpen haar zoveel mogelijk hier, ook al had ze al gemerkt dat het pittig zou worden. Één van de weinige vakken waarbij ze echt hoefde te nadenken was gym, waar ze met plezier heen ging.
De blondine paradeerde met zekerheid en misschien ook wel een beetje arrogantie door de gang. Enkel omdat andere studenten haar zo raar aankeken, omdat ze nieuw was. Of misschien omdat ze een korte top aanhad, waaronder haar strakke buik te zien was. Haar vest hing open, dus dat hielp ook niet echt. Maar wat kon ze zeggen? 4 jaar als danseres in het circus, plus een mutatie die meehielp stonden allemaal in haar voordeel. Daar mocht ze ook wel trots op zijn, toch?
Ze was iets aan de late kant, maar wel net op tijd voor de uitleg van de leraar, die blijkbaar Clyde heette. Ze speelde een beetje met haar vlecht terwijk hij vertelde, en liet haar ogen door de zaal en over de andere studenten hier glijden. Van het spel dat ze gingen doen had ze gelukkig ooit gehoord. Het kwam nog wel eens voor dat ze zoiets niet wist, maar meestal was dat in andere lessen. Er werden teams gemaakt. Een roodharige jongen stelde zich aam als leider van 'team A'. A voor Awesome, A voor Allen, of amazing you name it. Een andere jongen werd de leider van 'team B', of zoals hij het noemde, het Beste team. Adara was een van de laatsten die een team koos, ze had eventjes gewacht. Een teamspeler kon ze wel zijn, dat had ze in het circus geleerd. Maar welk team?
Het werd team B. Ze vond dat de jongens van dat team wel een meisje konden gebruiken. Als ze niet blij waren met haar kenden ze haar nog niet, want ze had hoogstwaarschijnlijk éen van de beste condities in de sportzaal. Ze was snel, zo lenig als het maar kon, en was al 4 jaar lang bezig met 'sport'. Het circus was voor haar in ieder geval een sport. "Hey," sprak ze tegen haar teamgenootjes. Even keek ze naar het andere team en zei toen met een glimlach: "Mijn naam is Adara." Zij vond het wel leuk dat ze bij team B was gegaan terwijl haar naam met een 'a' begon. Dat was wel humor, right?
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za dec 10, 2016 3:33 pm
clyde
live a life they will remember
Deels benieuwd en deels gestressed sprak hij de klas toe. Hij was zenuwachtig, was voor deze keer uitzonderlijk blij dat hij geen gedachten kon lezen. Gelukkig was hij wel al van zijn rolstoel af, maar hij zag er nog steeds niet uit als hij zou moeten. Mia had echt haar best gedaan, maar ze had ook haar grenzen, dus momenteel moest hij het hier mee doen. Hij probeerde de gedachte uit zijn hoofd te zetten dat zijn studenten hem stonden te beoordelen, hem achter zijn rug zouden uitlachen. Zo waren de meesten niet. Ze waren hier voor een sportles, en die zou hij geven, met evenveel plezier als altijd.
“En als je de bal vangt en niét laat vallen mag er een teamgenoot terug komen en als de laatst overgeblevene een bal vangt mag het hele team terug komen?” Vroeg een roodharige jongen die hij herkende als Allen. "We kunnen die regel misschien invoegen in het volgende spelletje, in deze ronde nog niet, goed?" Stelde hij voor. Het was fijn om suggesties te krijgen van zijn leerlingen, maar ze hadden alle tijd om rustig meerdere spelletjes te doen. “En mag je mutaties gebruiken?” Vroeg Lorise op haar beurt. ”Ik heb niks over mutaties gezegd, dus deze keer sta ik het toe”, Glimlachte hij lichtjes. ”Maar geen gevaarlijke toestanden oké, ik heb niet veel zin om iemand naar de ziekenzaal te laten brengen”, Zei hij, zijn woordkeuze voorzichtig. Zelf iemand naar de ziekenzaal brengen, zat er namelijk nog niet in.
De teams werden gevormd, de teamleden raakten kort in gesprek. Clyde greep ondertussen naar de zak met ballen en deed die open. Hij gooide die, verdeeld over de twee helften, het veld in. ”Oké, ik tel af en dan mogen jullie elk naar jullie deel rennen. Vanaf jullie binnen de lijnen zijn, tellen de spelregels die ik zonet uit legde. Team A naar het linkse veld en team B naar rechts”, Instrueerde hij nog. ”Drie, twee, één, hop!”
Team A: Allen - Lorise - Sam Team B: Joshua - Charlie - Gyp - Adara
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za dec 10, 2016 4:09 pm
Rattle a snake, and get bitten ♥
Met enkele snelle handelingen had Valicity haar normale wijdvallende kleding omgeruild voor de sportkleding. Terwijl haar dunne lange vingers gauw de veters van haar gymschoenen vastmaakte probeerde ze haar ietwat onrustige geest tot kalmte te dwingen. Gym was, in tegenstelling tot normale lessen, een contact les. Je moest op meerdere vlakken contact maken met je medestudenten. Dit vereiste afgestemde sociale interacties, tactische gesprekken en reacties en vooral het beheersen van jezelf. Na de uitbarsting bij Oliver had haar eeuwige neutrale masker op momenten met veel stress een klein barstje gekregen. Haar geoefende masker die haar enorme uitspattingen van emoties al jarenlang verborgen hielden voor de buitenwereld en haar als beheerst, afwachtend en voornamelijk erg gereserveerd over lieten komen stond op momenten van dit deels op trillen. In dingen als sport kon Valicity zich geestelijk in de stromende emoties verliezen en haar enorme concentratievermogen zo ver laten gaan dat ze behoorlijk fanatiek werd. Achter haar toch nog grotendeels perfecte masker brandde de vuren in haar ovalen pupillen. Bij de laatste zinnen van de uitleg van de docent glipte Valicity naar binnen. Haar vloeiende en geluidloze bewegingen waren niet zozeer elegant, maar eerder beheerst en vergelijkend met haar dierlijke verwante. Haar groengele ogen met de ovalen pupillen schoten over de aanwezige, waarna ze haar doordringende blik richtte op de docent. Geluidloos liep ze naar hem toe, waarbij haar blik zoals altijd onbewust sterk op hem gericht was. Doordringend alsof ze door hem heen staarde, zijn geest wilde aanraken en beheersen. Voor zover Valicity wist, keek ze hem gewoon aan. ‘Excuses,’ sprak ze zachtjes en bedeest tegen de docent, ter verontschuldiging van haar late aankomst. ‘Ik had nog een late afspraak,’ verklaarde ze uiteindelijk haar rede met haar neutrale, nietszeggende masker op haar gezicht. Van de docent kreeg ze te horen dat ze bij team A behoorde, en liep even langzaam en beheerst naar het clubje mensen die onder deze gezamenlijke naam vielen. Allen, Lorise en Sam. Dat waren de namen die ze doorgekregen had van de docent. Stilletjes bleef ze staan, liet haar blik langzaam over haar teamgenoten glijden. Ze was altijd al meer een brain-girl geweest, was geen ster geweest in sporten. Maar aspecten waar kracht bij kwam kijken waren haar mutaties in het voordeel. Met de bovenmenselijke kracht die ze in haar armen had had ze - zonder dat ze echt goed kon mikken - altijd dingen als speerwerken en bal gooien aardig goed voor elkaar gekregen. Maar met alleen kracht kwam je er helaas niet altijd. Dat wisten haar vroegere klasgenootjes ook. Speerwerpen was altijd weer iets waar zij tien meter opzij moest voordat ze mocht gooien. Het veld bevatte obstakels waar men zich achter kon verschuilen. Nog steeds bevond Valicity zich net op een sociaal te grote afstand van haar teamgenoten toen er gefloten werd om te beginnen. De bal werd opgegooid en belandde in haar handen. Van binnen voelde ze de borrelende sensatie, het plezier en haar mutatie die van binnen kronkelde en een weg baande naar haar armen. Hierin voelde ze de kracht groeien terwijl haar pupillen zich versmalde. Om wat gevoel met de bal te krijgen gooide ze hem twee keer op, ving hem weer in haar handen en sloeg toen met een ruk haar blik op. Deze pinde zich vast op de tegenstander een stuk bij haar vandaar aan de andere kant van het veld. In een snelheid ontvouwde zich de eerste aanval, als een slang die uithaalde naar zijn prooi en zijn tanden erin weg liet zinken vloog de bal een seconde later richting de tegenpartij met de stuwkracht uit Valicity haar bovenmenselijk sterke armen.
You've
name
got
###
Bitten
Wren Máraz
Class 2
Aantal berichten : 274
Character Profile Alias: The Dictator Age: 16 years Occupation: Lazy student
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za dec 10, 2016 4:14 pm
Slaap was heerlijk, slaap was alles en niemand mocht haar haar slaap afnemen. Vooral niet echt ochtendcollege dat om 9 uur begon. Hallo, waren ze gek? Wren snapte niet hoe schoolhoofden en leraren dachten dat het mogelijk was menselijk gedrag te vertonen voor 11 uur s middags. Wren kon dat namelijk niet (en of ze het na elven kon was ook twijfelachtig). Daarom had ze alles om zich heen genegeerd, zelfst het gezoem van haar telefoon. Pas toen ze een Totally Spies-ringtone hoorde klinken, begon ze mopperend naar haar telefoon te graven, hoewel ze haar ogen dichthield. Waarom? Ze had een keer in een dronken bui die ringtone aan Mr. Mischief toegewezen. Meestal berichtte hij over onzin, maar heel soms zat er ineens een crazy plan bij waar ze wel bij moest zijn. Dus ja, dan toch maar checken waar het over ging.
Gymles? Wren grijnsde breed. Sinds die ene geweldige les in "drunken boxing" die ze op de middelbare gehad hadden, waren Allen en Wren best wel goed op weg geweest met iedere gymles spannend maken. Of in ieder geval, stomme grappen maken, de regels verdraaien en iedereen gek maken. Maar liet dat nu net zijn wat Wren heerlijk vond. Allen zou nu zo ondertussen al in de gymzaal zijn, dus ze besloot zich te haasten. Direct gymkleren aan, normale kleren in de tas en zo naar de gymzaal rennen. Onderweg rukte ze een halfvol koffiebekertje uit iemands handen, nam een paar slokken en gooide het kopje toen weer weg. De gymzaal was misschien niet zo ver weg, maar Wren had korte beentjes. Het zou even duren voor ze er was.
Eenmaal in de kleedkamers zocht ze een leeg plekje - a.k.a., ze schoof asociaal iemand anders zijn spullen zover door dat ze aan de andere kant van de bank eraf flikkerden - en gooide haar eigen spullen daarop. Zo, nu nog even sportschoenen aandoen en dan.. Goed goed, veters strikken en dan.. Dan naar de gymzaal! Tijd om te gaan! Dus ramde ze de deur naar de gymzaal open. 'Heeeeey, ik kom meedoen!' riep ze enthousiast, terwijl ze vrolijk doorrende. Mensen stonden al klaar in twee teams, de leraar stond er mankjes bij aan de zijlijn en was bezig met ballen uitrollen. 'En ik hoor bij Team Allen,' schreeuwde ze nog na. Niet dat ze überhaupt wist wie er in welk team zat, maar ze had zomaar het idee dat Allen even een team naar zichzelf vernoemd had. Het was niet alsof dat nooit gebeurde.
In haar enthousiasme echter, vergat Wren dat haar sportschoenen oud - en voornamelijk glad - waren. Ze wilde een scherpe bocht maken en zo bij het goede team uitkomen, maar in plaats daarvan besloot physics dat ze een stuk door zou schuiven. Shit! Wren slaagde erin om geïrriteerd te kijken in plaats van geschrokken, terwijl ze pogingen deed om zichzelf te stoppen. Niks om zich aan vast te grijpen, geen mooie lok haar die ze kon pakken om af te remmen. Nee, ze gleed door, totdat ze er eindelijk in slaagde haar voet op te tillen. Goed! Nu de voet hard neerplanten, dan zou ze zo stil moeten staan. Wat was zorg voor je knieën? Het ging alleen niet helemaal zoals ze gepland had. Wren stapte recht op één van de trefballen, die deels het gewenste effect gaven. Ze stopte. Maar ze slipte ook en viel voorover, recht op de leraar af. Veel te stoppen viel er niet echt meer, dus liet ze maar een gil horen en kneep haar ogen dicht. Het leek gewoon in haar bloed te zitten om mensen te assaulten, het gebeurde zelfs als ze het niet van plan was. Wren krabbelde na haar val snel weer overeind en hobbelde, niet minder roekeloos door het voorval, naar Allen toe. Eenmaal daar (ein-de-lijk) stak ze haar hand op voor een high-five, en grijnsde breed naar haar partner in crime. 'Laten we wat losers afmaken!!' Zij was er helemaal klaar voor.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za dec 10, 2016 7:03 pm
Was hij irritant? Dat was een moeilijke vraag. Lag er maar net aan wat je irritant vond. Irritant enthousiast en energiek was hij zeker, voor mensen die daar niet tegen konden. Vervelend grappig, ook wel, voor mensen zonder humor natuurlijk. Maar al die irritante kantjes aan Allen kwamen voort uit goede intenties, wat ook grotendeels verklaarde waarom de jongen zelf volkomen blind was voor de irritatiefactor die hij wellicht voor anderen was. Daarop letten deed hij niet, had hij geen ruimte voor in zijn drukke drukke hoofd. Een hoofd dat druk bezig was met het bedenken van trefbal tactieken en een gigantische grijns meedroeg om zijn vrolijkheid te benadrukken. Helaas werd zijn geweldige regel afgewezen, psh, was dat nou een gymdocent? Die regel was the best. Mutaties mochten dan weer wel, maar wat moest hij doen? Zichzelf onzichtbaar maken of de ballen doormidden lazeren?
Ach, het werd vast nog steeds top. Hij had z’n eigen team opgericht, lekker makkelijk. En zo hielp hij de arme manke docent ook nog eens mee, wat was hij toch een goede leerling. Pluspunten graag! Niet-zo-heel-erg geduldig wachtte hij wiebelend af tot de rest ook een kant koos. Kom op, het was geen rocket science toch? “Hah, heel orgineel. Beter dan niet, zul je bedoelen,” antwoordde hij plagerig toen zijn tegenstander opstond als leider van het B-team. Die banter, hij hield er nu al van. Challenge accepted, al hoopte hij wel dat die andere jongen minder suf was dan zijn fabuleuze wannabe-rocker uiterlijk deed voorkomen.
De B-ster/rocker werd gejoind door een of andere emo. Dat was misschien maar beter ook, Allen wist niet zeker of hij met zo’n chagrijn op kon schieten. Nee, dan zijn eerste teamgenootje. Dat was nog eens een aanwinst, in zowel uiterlijk als innerlijk. Helemaal top. “Hai. Fijn, eindelijk iemand om me achter te verstoppen,” grapte hij. Iets zeggen over dat hij haar wel zou beschermen zou zo vreselijk cliché zijn – en eerlijk gezegd zou hij waarschijnlijk ook nog te veel in het spel opgaan om zich aan die belofte te houden. Lorise hoefde hij niet echt moed in te spreken, maar het stille figuur wat bij hen kwam staan was een ander verhaal. “Yo, ik ben dus Allen en dit is Cha-“ Ohnee, wacht zijn domme broer was niet komen opdagen bij één van de weinige leuke lessen. “Lorise.” De jongen zag er niet echt heel atletisch uit, of sociaal, for that matter. Allen voelde gelijk een soort medelijden, en de neiging om de ander los te laten komen. Maar dat was best lastig als die niets zei. “Gezellig, wordt leuk. We gaan d’r voor, ja!” moedigde hij silent Sam dan maar een beetje aan, en gaf hem een goed bedoelde pets op z’n schouder.
-------
Toen het startsein gegeven werd had Allen eerlijk gezegd niet eens door gehad dat er nog een stilzwijgende versterking was gekomen. Dat kwam natuurlijk ook omdat Wren meteen alle aandacht (en zeker die van hem) opeiste met haar antics. Ze gleed prachtig over de vloer, maar eindigde met een assasinatie poging op de manke, hoe durfde ze! Allen’s hand kletste op volle kracht tegen de hare, hij hoefde zich niet in te houden. “That’s the spirit, ik vergeef je je laatheid als je genoeg hits maakt. Oh, stel jezelf effe voor aan de rest ofzo,” voegde hij er dan als een ware teamcaptain aan toe, vlak voordat het spel dan toch echt begon. Allen rende gauw wat naar achter. Hij was geen type om tegen de muur aan te staan trillen tot hij afgegooid werd – duh - maar een beetje bescherming van de obstakels was wel handig. Onderweg wist hij twee ballen op te pikken, maar omdat hij nou eenmaal geen aso was zocht hij gelijk oogcontact met iemand. “Lorise, vang!” riep hij, waarna hij haar de bal met een lichte boog toegooide. Hopelijk zou ze een beetje begrijpen wat de bedoeling was en gooide ze met hem tegelijk een dubbel shot op de tegenstanders. Gooien deed Allen in ieder geval wel, heel hard en een beetje laag in de hoop zo een bovenbeen te raken zonder afgevangen te worden. Maar dat was niet te vergelijken met de snelheid waarmee een voor hem onbekend meisje een bal smeet. “Ohdamn, ben ik even blij dat je in ons team zit!” liet hij haar bewonderend weten. Maar hij mocht niet afgeleid worden door Mrs. Hulk, het gevaar lag op de loer aan de andere kant van de vloer.. En hij was er klaar voor.
OOC: Ik ben er even vanuit gegaan dat er minstens 3 ballen aan onze kant lagen. Laat t weten als het niet klopt
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! za dec 10, 2016 9:55 pm
Lorise koos er uiteindelijk voor om in het andere team te gaan, iets wat hij haar natuurlijk zonder enig protest liet doen. Hij hield haar wel een beetje in de gaten, wat eigenlijk ook geen straf was. Ze was letterlijk zo mooi, hij kon zijn ogen toch al moeilijk van haar af houden. Even ving hij haar blik nog, trok zijn mondhoek in een half grijnsje op en knipoogde speels. Vervolgens begon Clyde af te tellen, en hij boog al lichtjes voorover, om een snelle start te garanderen.
Na het startsignaal schoot hij dan ook vooruit, raapte in het voorbijgaan een bal op en dook toen weg achter een plint. Hij ging op zijn hurken zitten, loerde om het hoekje. Het was niet dat hij bang was, het was eerder uit tactische beweegredenen. Hij wilde eerst weten waar alle tegenstanders zich bevonden. Toen hij dat in zijn hoofd had, kwam hij van achter de plint vandaan. Hij gooide met een krachtige worp de bal richting het blauwharige meisje, dat net zo boertig was binnen komen vallen.
Of hij raak had gegooid, wist hij niet. Zijn instinct, aangescherpt door zijn mutatie nam het van hem over. Nog net op tijd liet hij zich plat op zijn buik vallen. Een bal suisde aan een onmenselijke snelheid over zijn hoofd. Zijn blauwe ogen schoten naar het meisje met de lange, bruine haren. Snel krabbelde hij weer overeind, wetende dat hij een makkelijk doelwit was als hij te lang bleef liggen.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! ma dec 12, 2016 8:26 pm
De team werden heel vlot gemaakt doordat de leerlingen zelf de keuzes maakten. Enkele vragen werden nog beantwoord en zo werd er vermeld dat het was toegestaan om mutaties te gebruiken. Voorzichtig liet Sam zijn blik over iedereen heen glijden, zonder direct oogcontact te maken. Wie weet waar waren ze allemaal toe in staat. Iemand met telekinesis kon het spel zonder problemen winnen en dan had je Sam. Hij kon iedereen vast wel doodziek laten neervallen op een manier - niet dat hij wist hoe - maar zo was het spel gewoon over. Dan was er geen winnaar, dus had het ook niet veel nut als je wilde winnen. Niet dat Sam dat wilde, maar de rest van zijn team sowieso.
Door zijn eigen gedachten was hij voor even vergeten wat er rondom hem allemaal gebeurde. Een schouderklopje bracht hem weer naar het heden en automatisch deinsde hij opzij om de aanraking te ontwijken. Gelijk waren de ogen van Sam gericht op de jongen naast hem. Het was één van de zeldzame momenten dat hij iemand echt onderzoekend aankeek. Geen plotse huidverkleuringen? Bloeddoorlopen ogen? Een vervelende hoest? Er leek niets te gebeuren, maar dat wilde niet zeggen dat hij het gelijk vertrouwde. Hij lachte even nerveus en wendde zijn blik gelijk weer af. ‘Ja, heel leuk,’ sprak hij met een kleine glimlach en nog eens keek hij vanuit zijn ooghoeken naar de rosse jongen. Het was zo geen goed idee geweest om deel te nemen aan een gymles. Onbewust zou hij Allen het hele spel in het oog gaan houden om er zeker van te zijn dat hij niet plots ziek neer viel.
Het eerste wat Sam direct deed wanneer het startsein werd gegeven, was dekking zoeken achter een plint. Waarom had hij ook zo’n slechte ideeën. Hij had net zo goed een game kunnen spelen in de gamehal zonder de kans te hebben dat zijn hoofd eraf werd gegooid. Naast hem zag hij een bal landen, maar nog voordat hij de keuze kon maken om te op te rapen, was iemand anders er al mee weg. Misschien moest hij maar het hele spel verstopt blijven zitten. Dat klonk hem nog eens als een plan. Met een vreemde beweging zag hij een meisje een bal weggooien, wanneer hij even van achter de plint kwam kijken. Snel dook hij echter weer weg voor de veiligheid. Het zien van de ballen beviel hem absoluut niet goed en hij kon de moed niet bij één rapen om voor een bal te gaan. Wat een waardeloos teamlid was hij ook. Een volgende keer, wanneer een teamleider effectief zijn eigen team moest kiezen, bleef hij sowieso als laatste over. Daar was Sam zeker van.
Onderwerp: Re: Gym lesson: Tag, you're out! do dec 15, 2016 2:34 pm
Hit me baby one more time
Ze mocht Clyde echt wel, en ze was hartstikke blij hem terug te zien voor de klas. Maar trefbal..? Een beetje ballen naar mensen toe smijten en ontwijken om te overleven. Dat zat niet in Lorise haar oerinstinct. Ze had het niet zo op geweld. Natuurlijk was het niet echt geweld maargoed. Ze voelde zich er toch een beetje onzeker over. Charlie was naar het team van Joshua gegaan en Lorise koos er toch voor om het andere team te kiezen, in plaats van achter haar vriendje aan te lopen. Hoe de teams elkaar al stonden uit te dagen maakte haar bang maar ergens ook wel gemotiveerd. Het was een soort leuke spanning, zo erg kon het ook niet zijn met de zachte ballen toch?
Lorise’s vraag aan Clyde was eigenlijk maar als grap bedoeld, want ze verwachtte niet dat ze zomaar mutaties mochten gebruiken, aangezien dat gevaarlijk kon zijn. Maar zijn antwoord was het tegenovergestelde. Verbaasd keek ze op en lachte even. Niet dat ze het ging gebruiken tho. Dat moest ze de regels overtreden en naar het andere veld toelopen om iedereen even aan te raken, dat werkte niet. ”Maar geen gevaarlijke toestanden oké, ik heb niet veel zin om iemand naar de ziekenzaal te laten brengen”, zei Clyde nog als toelichting. Ze wilde net haar mond opentrekken om te roepen dat haar mutaties geen kwaad kunnen maar dat was een leugen.. En de enige die ze kon gebruiken was meteen het schadelijkst van allemaal. Pijltjes schieten met haar eyecatch zal zeker voordelig zijn in het spel maargoed, dat zou meteen ook een ramp zijn. De enige die ze ooit in de ziekenboeg had gekregen was Charlie, die haar vanaf het andere veld een knipoog schonk. Lorise grijnsde speels terug en trok nog even uitdagend haar wenkbrauwen op.
De ballen werden hun kant op gegooid en al snel gaf Clyde het startsignaal. Het spel was begonnen en samen met een andere jongen in haar team vluchtte ze meteen achter een kast. Meteen keek ze ook geschokt toe hoe een ander meisje in haar team een bal met een immens harde kracht naar het andere team schoot. Als reflex kwam ze meteen omhoog vanachter de kast toen ze zag richting wie ze gooide. Het ging heel snel en gelukkig ontweek Charlie de bal maar ze schrok zich rot. Er gebeurde zoveel in één keer en terwijl ze druk bezig was met ballen ontwijken kreeg ze niet veel mee van de rest. Ze danste gewoon een beetje doelloos en over hun veld om moeilijk te raken zijn. Elke keer als ze bijna geraakt werd gilde ze even en ging ze verder met vluchten. Ze had nog geen bal in haar handen gehad tot dat ze geen andere keus had “Lorise, vang!” riep Allen waarna ze de bal ving. Lorise vond het allemaal veel te eng en het waren veel te veel ballen die op haar af kwamen. Misschien kon ze wel de bal betoveren, dan iemand raken en misschien zou het dan werken? het was een poging waard toch? En Lorise wist niet wat ze anders kon inzetten. Haar vingers gloeiden voor heel even roze op en niet snel daarna gooide ze de bal richting het andere veld, niet heel hard maar wel goed gemikt op één van de jongens van het andere team. Hopelijk werkte het idee, dat niemand op haar wilde mikken als ze eenmaal die bewondering voor haar zouden krijgen..
