Princess of trouble | Kylie

Onderwerp: Princess of trouble | Kylie zo jan 22, 2017 4:07 pm

Met een licht bedrukte frons op zijn wenkbrauwen liep hij door de semi-verlaten gangen. Via Storm had hij het nieuws van Kylie en Cole vernomen waardoor hij niet goed wist hoe hij zich moest voelen. Devon was absoluut niet goed in omgang met kleine kinderen, maar het was en bleef Kylie. En ondanks dat ze elkaar jaren niet meer hadden gezien bleef zij een van de enigen van die leeftijd waar hij wel mee had weten op te schieten. Maar nu, door het horen van het nieuws voelde hij zich.. schuldig? Gefaald in een taak die eigenlijk niet die van hem was? Devon was een van de weinigen die zich helemaal zou kunnen inbeelden hoe ze zich had gevoeld, oog in oog met een weerwolf. Net zoals hij een van de weinigen was die het kon navertellen. Maar er was wel een heel verschil tussen hem en Kylie, waar hij een volwassen man van boven de twintig was, was zij amper een kind. Waar hij al wat levenservaring had, ontbrak dat bij haar.

Hij negeerde de mensen op de gang, had zelfs Storm in zijn eentje achtergelaten nadat hij hem het nieuws had verteld. Over het algemeen zag hij er nog redelijk kalm uit, behalve de diepe frons op zijn wenkbrauwen en zijn tot vuisten gebalde handen zag je niet aan hem dat zijn gedachten maalden. Na enkele diepe teugen via zijn neus te hebben ingeademd, wist hij dat Kylie op haar kamer was en liep er op automatische piloot heen. Devon deed amper moeite om aan te kloppen, het klonk eerder alsof hij tegen de deur aanstootte alsof hij ze uit zijn scharnieren wilde rukken. Minder dan een seconde stond hij te wachten voordat hij zijn hand naar de klink bracht en die zelf omlaag trok om binnen te gaan. Onmiddellijk zag hij haar zitten op haar bed, haar voet en onderbeen in gips gehuld. In eerste instantie verliet een diepe zucht zijn lippen. Achter hem trok hij de deur dicht, voordat hij nog steeds zuchtend haar naam uitsprak. ’Kylie..’ zijn stem klonk ergens vermoeid. Hij wilde dit niet doen, maar hij moést. ’Wanneer ga jij eens je les leren?’ vroeg hij haar, eerst serieus maar uiteindelijk trok hij een mondhoek omhoog. Devon nam plaats langs haar op het bed en keek naar haar been. ’Heb je nog fel pijn?’ vroeg hij wat onwennig en keek daarna in haar ogen.

Onderwerp: Re: Princess of trouble | Kylie ma jan 23, 2017 12:08 pm

Het was net een paar dagen dat Kylie terug in haar eigen kamer mocht slapen. Eindelijk rook het niet meer naar medicijnen en vreemde ziekenhuis geurtjes. Ze was weer in een vertrouwde omgeving, maar ze had er nog steeds wat moeite mee om goed te kunnen slapen. Ze had niet heel veel nachtmerries meer, maar af en toe kreeg ze nog wel een flits door haar hoofd van een paar rode ogen die haar aanvielen. Het was dankzij de slaappillen waardoor ze maximaal twee keer wakker werd in de nacht. Ze had ook wel nachten die ze in een keer door sliep, maar dat was maar een enkele keer. Kylie was wel in betere doen en zag al wat meer de positieve dingen in het leven, maar Cole onder ogen komen durfde ze nog niet.

Kylie had een schetsboek naast zich liggen een glazen pot met kleurpotloden. Ze hoefde nog geen lessen te volgen, maar ze moest wel zorgen dat ze haar werk ging in lezen zodat ze zou weten waar ze ongeveer waren met de leerstof. Het enige probleem was dat ze geen motivatie om zich te concentreren op haar schoolwerk. Ze had zelfs geen motivatie om te tekenen, maar toch lag haar schetsboek open op haar schoot. Ze tikte het potlood op het papier en keek richting het raam. Ze verveelde zich als ze helemaal niks te doen had dan tekenen en schoolwerk doorlezen. Ze kon er geen motivatie voor vinden en al helemaal geen inspiratie. Voor een kind van tien was vervelen een dramatisch iets. Normaal gesproken had ze altijd iets te doen, maar met haar enkel en haar onderbeen in het gips kon ze niets doen. Ze was verplicht om te rusten. En eigenlijk wilde ze ook helemaal niet uit haar bed komen. Al helemaal niet alleen haar kamer uit gaan.

Ze schrok een beetje, toen ze de deurklink naar beneden zag gaan. Kylie liet haar potlood uit haar handen vallen, toen ze Devon zag binnenlopen. Hij liet haar naam over zijn lippen rollen. Ze zuchtte tevreden. “Wanneer ga jij eens je les leren?” vroeg hij. Hij keek serieus en de kleine meid beet op haar lip. Ze wilde er net zo’n serieus antwoord geven, maar toen ze zijn mondhoeken omhoog zag gaan kwam er ook wel een schreef glimlachje op haar gezicht. “Sorry, maar ik nam jou als voorbeeld,” reageerde ze. “Ik denk dat ik dat beter niet had kunnen doen,” zei ze op een beetje plagende toon. Ze volgde hem met haar ogen en hij nam plaats naast haar op het bed. Ze volgde zijn blik en keek naar haar been. Ze schoof haar been wat heen en weer om het gips beter te bekijken. Ze had gehoopt dat ze een ander kleurtje voor het gips mocht kiezen, maar de enige kleur die ze nog hadden was blauw. Niet bepaald een kleur die zij zou kiezen. “Heb je nog fel pijn?” vroeg hij, waarna hij in haar ogen aankeek. Kylie haalde haar schouders op en klopte op het gips. “Ik voel niks,” zei ze met een glimlach. “De dokter zei dat als ik nog een weekje rust heb dat ik dan loopgips krijg,” zei ze om hem wat op te vrolijken. Ze wilde er niet bij stil staan met wat er was gebeurd. “En hoe gaat het met jou?” vroeg ze.

♥ ♥

Onderwerp: Re: Princess of trouble | Kylie ma jan 23, 2017 7:53 pm

De eerste seconden dat hij in haar kamer stond had hij haar streng aangekeken. Iets waardoor hij onmiddellijk een verandering op haar gezicht zag. Maar hij was Devon, hij was niet degene die iemand anders de les zou spellen om iets waar hij ook ooit zelf in de mist was gegaan. Fouten waren om uit te leren. Al was de ene fout wel wat groter als de andere en was een waarschuwing iets wat hij misschien wel zou geven. Maar dat was voor later. Hij hield de strenge blik op zijn gezicht niet lang vol voordat hij in een kleine glimlach veranderde, eentje die onmiddellijk door Kylie werd beantwoord. Hij vroeg haar wanneer ze haar lesje eens zou leren, een vraag waar -wat had hij ook gedacht?- onmiddellijk een antwoord op kreeg. Een antwoord á la Kylie natuurlijk. ’Sorry, maar ik nam jou als voorbeeld.’ Devon zijn wenkbrauwen gingen verbaasd en tegelijk geamuseerd de lucht in. ’Ik denk dat ik dat beter niet had kunnen doen.’ Hij ging langs haar op het bed zitten en schudde zijn hoofd van nee. ’Waar haal je het ook om uitgerekend mij als voorbeeld te geven.’ Hij perste zijn lippen op elkaar en keek haar met een veelbetekenende blik in zijn ogen aan. ’Nee, inderdaad geen goed idee. Neem mij maar nooit meer als voorbeeld. Afgesproken?’ Hij stak zijn grote hand naar haar uit en wachtte tot ze die zou schudden, ter ‘ondertekening’ van het ‘contract’ dat ze zojuist gesloten hadden.

Haar gips had een blauwe kleur waardoor Devon grijnzend zijn hoofd schudde. ’De andere kleuren waren op zeker?’ vroeg hij met een lachje, probeerde de situatie op die manier wat luchtiger te maken. ’Nu zit mijn lievelingskleur als een blok aan jouw been.’ zei hij schouderophalend en knipoogde haar toe voordat hij zijn hand door haar stekende krullen haalde. Gelukkig had ze geen pijn meer, en volgens de dokter zou ze al snel een loopgips krijgen. Iets wat wel een goede zaak was voor haar, want Kylie en bedrust.. Nah, geen goede combinatie. ’Wat zeg je, zullen we deze gips in afwachting op die andere een beetje pimpen dan?’ Hij haalde plagerig zijn wenkbrauwen op en nam de glazen bokaal van haar nachtkastje. Met zijn hand ging hij erin, tot hij uiteindelijk een alcoholstift te pakken kreeg. ’Stilzitten hoor.’ Devon klemde de dop van de stift tussen zijn kiezen en trok de stift zelf eruit. Geconcentreerd boog hij voorover, hield met een hand haar been stil en begon met de andere zijn naam op de gips te schrijven. Als finishing touch tekende hij er een grote en een kleine berenpoot bij. ’Zo.’ mompelde hij met de dop nog steeds in zijn mond. Zorgvuldig sloot hij de stift weer en plaatste hem in de glazen bokaal bij de rest van haar kleurgerief. ’Honderd keer mooier nu.’ Hij keek breed glimlachend naar Kylie en verzette zich wat op het bed om vervolgens een been op te trekken. ’En hoe gaat het met jou?’ Devon liet zijn kin rusten op zijn knie en haalde licht glimlachend zijn schouders op. ’Goed zeker. Alles gaat zijn gangetje.’ Met zijn hand wreef hij langs zijn wang, nadenkend over een manier waarop hij toch nog eens op het onderwerp van haar en Cole kon terugkomen zonder dat het al te geforceerd leek.

Onderwerp: Re: Princess of trouble | Kylie

» I'll keep the monsters away. [Kylie]
» I'm no superman || Kylie
» Wherever I go, trouble seems to follow
» Kylie Roberts
» Double trouble &Faye