“Born to be a winner”
Shay was helemaal hyped voor de karaoke avond. Als er iets was waar ze graag mee bezig had, buiten natuurlijk het van hort naar her springen door de dag heen dan was het wel muziek. Misschien paste Conor plagen ook nog wel ergens in dat rijtje van wat ze door de dag deed. Met een goed humeur had ze plaats genomen in het muzieklokaal, niet exact vooraan maar gewoon ergens mee geblend tussen al de mensen die aanwezig waren. Zenuwachtig was ze niet meteen, of wel misschien was het beter om te zeggen dat ze dat nog niet was. Tussen wat songs door had ze met enkele mensen staan praten, gewoon omdat ze natuurlijk weer veel te sociaal was voor dit soort dingen. Ze had stiekem zelfs Allen ook al te pakken gekregen toen de jongen niemand aan het begeleiden was. Echt hoor die knul was gewoon epic! Iemand die haar off guard had verrast met de pokémon song luidkeels mee te brullen kon ook gewoon niet anders dan geweldig zijn. En weer kreeg de dude het voor elkaar om haar onverwachts in de spotlight te steken door haar nummer te zeggen. Shay wreef even lachend door haar haren en begon zich een weg tussen de mensen door te wurmen.
Binnen no time stond ze op het podium. Stiekem echt wel benieuwd naar welke song er voor haar was uitgekozen door de mensen van de band. Voor kort keek ze even in het rond, spotte hier en daar wel een bekend gezicht. He was Allen die uiteindelijk was verschenen met een regenboog ukulele in zijn handen. Aha, dus ze kreeg begeleiding van de master himself! Een brede grijns verscheen op haar gezicht.
‘Stel je die vraag echt?’ Sprak ze al lachend. Shay nam de microfoon in haar hand, want ja de andere zat nog mooi in de gips en schonk hem nog kort een vrolijke knipoog.
‘Hope you guys are ready!’ Sprak ze enthousiast. Maar joke’s on her. Vanaf het eerste akkoordje dat er werd gespeeld wist ze welke song er voor haar was uitgekozen, en het was zo rustig. Verbluft keek ze de knul aan. Maar ze ging niet onderdoen hoor. Shay had wel heel diep in zich ook een rustig kantje.
Snel genoeg pikte ze in zodat ze niet te laat was, dat zou een flater zijn van jewelste.
‘Somewhere over the rainbow, way up high.’ Haar ogen schoten even naar het plafond, om er net wat meer emotie in te leggen al duurde het niet lang voor ze haar blik weer op een plek ergens achter in de ruimte had gevestigd terwijl ze bedeesd verder zong. Kort deed ze teken met haar hand naar de jongen op de ukulele dat hij het tempo wat mocht verhogen, niet heel fel maar net genoeg.
‘And the dreams that you dreamed of, Dreams really do come true ooh oh.’ Ging Shay ongestoord verder.
