Fake it 'til you make it [&Allen]

Wren was dan misschien wel dommer dan dat ze eruit zag, ze was niet zo dom als ze zich gedroeg. En meestal hoopte ze er dan maar op dat zo'n foute impressie of twee haar uit onhandige situaties zouden redden. Vandaag echter, was ze ergens in verzeild geraakt waar ze niet zo gemakkelijk uit ging komen. En daarom had ze extra hulp ingeroepen. Niet dat haar handige Harry wist dat hij zijn handen uit de mouwen moest gaan steken, maar hey, last minute informatie is nog steeds informatie. En haar compatriot ging haar niet vertellen dat hij niet helemaal down was voor onverwachtse plannen.

Als hij nu maar op tijd kwam! Wren hing tegen een hek en tikte irritant met haar voet op de grond. Ze had een afspraak gemaakt met Mr. Mischief - als hij tenminste zijn appjes gelezen had, maar wie negeerde er nu appjes van Ms. Wren herself? - en ze had hem zeer vriendelijk verzocht om naar de tuin te komen. En écht vriendelijk deze keer, want oh boi, had Wren de hulp nodig die ze kon krijgen. Het lag allemaal aan die grote mond van haar en wat ze allemaal uitkraamde. Maar goed, excuses aanbieden en opbiechten waren nu eenmaal geen dingen die Wren graag deed, dus ging ze gewoon door tot dat alles zichzelf magisch oploste. En als dat niet gebeurde, dan was de trick wel gedaan met meer leugens om de andere leugens mee goed te praten. Dat werkte altijd!

Goed, haar schema was perfect. Als Allen er ongeveer nu aankwam, dan had ze nog tien minuten om hem te briefen over de situatie. Er stonden hier genoeg bomen, bosjes en hekjes om je achter te verstoppen, perfect. En dan zou het moment van de waarheid komen: over tien minuten kwam de persoon met wie ze wel een officiële, niet last minute afspraak gemaakt had. De naam van de andere meid had ze niet onthouden, maar Wren wist wel dat ze te arrogant was voor iemand die nieuw was op deze school. En dat ging ze niet zomaar laten gebeuren! Daarbij had het kind durven te beweren dat Wren niks kon én dat haar mutaties flut waren en op dat laatste punt liet ze zich dus vooral niet pakken! En tja, toen had ze dus maar gezegd dat ze wel degelijk vetcoole mutaties had waar ze van alles mee kon, maar ze gewoon niet gebruikte. En het excuusje dat ze dat niet zomaar in de kantine kon doen was niet helemaal in goede aarde gevallen. Dus, na de lessen, in de tuin, zou Wren maar even moeten laten zien wat ze kon . En dat was precies waar ze bestie Allen voor nodig had.

Gelukkig had haar leugentje niet al te ver afgelegen van wat wel in Allen's capaciteiten lag. Dus, als hij zich nu mooi verstopte en een prachtige show opzette, dan was iedereen weer tevreden. Wren had geen gezicht verloren; het meisje kon haar grote mond houden; Allen kreeg een gratisch biertje. Win win win win win!
...
Als hij nu een keer zou komen. Wren onderdrukte de neiging om allemaal uitroeptekens en smileys naar Allen te sturen, wetende dat hij er niet sneller van zou gaan lopen. Daarbij had ze écht zijn hulp nodig, dus ze kon maar beter zoveel mogelijk slijmen. Dus, wachten, wachten, wachten... Het zou allemaal wel goed komen, toch?

OOC: Topicje with le Allen! Eerste post voor Allen~
Mystery girl = mystery NPC, behalve als iemand zich geroepen voelt de rol te spelen

Hoewel ze niet anders verwacht had dan dat Allen ook daadwerkelijk op zou komen dagen, maakte het haar toch blij. En dat was iets waar ze verder liever niet te diep op in ging. Wat ze wel zeker wist, was dat ze wenste dat ze hem hier geroepen had voor een feestje of iets dergelijks. Gewoon iets heel simpels: maar zelfs simpele dingen werden leuk met hem erbij. Maar nee, vandaag was serieus. En Wren wist nu al dat ze zich aan Allens zelfvoldane hoofd zou irriteren wanneer ze hem officieel om hulp vroeg. Hij ging het hartstikke hilarisch vinden dat ze zijn hulp nodig had om déze reden, en waarschijnlijk zou hij haar er graag aan herinneren hoe amazing hij en zijn mutaties wel niet waren. Maar goed, ze zou het ermee moeten doen: het alternatief was namelijk al helemaal geen optie.

Allen presenteerde zich als een soldaat die klaar was om te strijden. Wren grijnsde breed naar hem terug, deels blij om hem te zien, deels in haar nopjes dat hij met de juiste attitude aan kwam zetten. Dit kon ze zeker gebruiken. Ja, ze had zeker een elite unit nodig. Ze kon je het wel stellen. Wren ging recht staan, zodat ze niet meer lusteloos tegen het hek hing, en knikte ter bevestiging. 'Ja, en hoe...' Ze zuchtte diep. Had ze zich wel genoeg mentaal voorbereid hiervoor?

Toch kon ze het niet laten om te lachen toen ze met haar verhaal begon. Wren had gewoon lol om domme mensen zoals haar tegenstander van vandaag, ze kon er niks aan doen. 'Let op soldaat, want ik ga alles maar één keer zeggen!' Nou, daar ging ze dan. 'Ik had vanmiddag een aanvaring met een of andere poser, ik weet niet meer wie het was, maar ze gaat hier over tien minuten zijn. De korte versie is dat ze durfde te zeggen dat ik niks kan met mijn mutaties en omdat ik niet echt iets had om te laten zien, heb ik maar wat verzonnen...' Wren liet even een stilte vallen, waarin ze een gepijnigde blik naar Allen wierp. Hij kende haar al lang genoeg, waarschijnlijk wist hij wel waar dit naartoe ging. En ze kon zweren dat ze de lach van leedvermaak al op zijn gezicht zag verschijnen. 'En toen daagde ze me uit om dan maar te bewijzen wat ik kon. Like, hier, over tien minuten. Dus....... jouw taak hierin is om een prachtige show op te zetten vanuit de schaduwen en haar te overtuigen dat ik niet gelogen heb over mijn laser skills en alles. Kan wel, toch?'

Zo, dat waren een hele hoop woorden. Wren was er redelijk snel doorheen gegaan, maar ze ging ervan uit dat Allen haar kon volgen. Nu was haar blik hoopvol. 'Wil je alsje-, alsjeblieft helpen? Ik koop gratis drank voor je! En ik zal je ééuwig dankbaar zijn!!' Ze had haar handen in een smekend gebaar in elkaar geslagen. Please, pretty please with a cherry on top? Ze ging er niet vanuit dat Allen zou weigeren, maar toch zette ze haar kaarten liever goed in. Een beetje smeken kon geen kwaad.
Oh shit, de tijd was snel gegaan! 'Daar komt ze, verstop je!' siste Wren ineens naar Allen, er even niet om gevend wat zijn antwoord was geweest. Als het meisje hem hier zag, dan had ze haar vast en zeker door. Dus zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat Allen niet wilde helpen, zou hij zich alsnog uit het zicht moeten houden. Ze duwde hem richting een paar bosjes. Beter werkte hij even mee nu! Wren probeerde tegelijkertijd een oogje te houden op het meisje dat langzaam dichterbij kwam.

'Kijk eens wie we daar hebben,' begon Wren uitdagend, toen de ander dichtbij genoeg was. Het andere kind besloot pas te reageren toen ze dichtbij genoeg was. Ze stak ruim een kop boven Wren uit, maar die liet zich daardoor allang niet meer intimideren. 'Dus, let's go!' zei Wren. Ze hield een arm achter haar rug, zodat ze met die hand signalen kon maken; signalen die Allen zeker weten zou herkennen. Het was immers de code die ze zelf ontwikkeld hadden. 'Laat maar zien wat je kan,' zei het andere meisje, die daarna een afwachtende houding aannam. Ze leek niet zo agressief als Wren, al leek ze ook niet te houden van de onzin die Wren vaak uitkraamde. Ach ja, ze zou zometeen toch lekker teleurgesteld af moeten druipen, want Wren ging haar een geweldige show geven! Met haar onzichtbare co-host Allen kon er niks misgaan. Nu, tijd voor wat lasers!