Onderwerp: Re: So show me love, just enough to lift me up. wo jan 03, 2018 3:42 pm
i'll know what it feels like
to feel the wires ignite
Was het eigenlijk wel toegelaten om de gevel van het huis opnieuw te verven? Vast niet. Het zag er vast voor een reden allemaal zo strak uit. Of gewoon omdat het goedkoper was. Ze had eigenlijk geen idee in welke tijdspanne ze deze huizen hadden gebouwd. Het was een feit dat het gevecht op het strand en het uiteindelijke bombardement slechts enkele dagen uit elkaar had gelegen. Zo snel had het ook niet gekund toch? Waarschijnlijk waren ze er al eerder mee begonnen. Maar wie had Europa dan gewaarschuwd? En waarom hadden ze niet meer actie ondernomen? Als ze hun diplomatieke banden hadden aangehaald, dan hadden ze het misschien kunnen voorkomen. Dan waren er niet zoveel jonge levens beëindigd en dat van hun vrienden verscheurd. Reagan schudde die gedachtes van zich af, voor haar mutatie het weer over zou nemen en dit moment zou verpesten.
Toen Brim voorstelde om een wandelingetje te maken door het winkelcentrum, stemde ze dan ook meteen in. En aangezien het de periode was, kon ze niet anders dan beginnen over Kerst. ”Tuurlijk wel,” Antwoordde hij. ”Maar je hoeft me echt niets te kopen,” Vervolgde hij toen. Reagan glimlachte geamuseerd. ”Dat weet ik, maar ik wil het”, Liet ze hem weten. Toen hij zijn hand naar haar uit stak, nam ze die vast en liet ze zich rustig door hem mee trekken. Ze keek nieuwsgierig rond, de etalages inspecterend, tot ze ineens een arm rond haar schouder voelde. ”Ik ben blij dat je er bent,” Liet hij weten, zijn stem breekbaar, nadat hij een kus op haar hoofd had gedrukt. Toen hij weer van haar weg stapte, schoof ze zelf subtiel weer op.
Voorzichtig nam ze zijn hand vast, verweefde haar vingers door de zijne. ”Ik ben ook blij dat jij er bent”, Reageerde ze. Vervolgens gleed haar blik opnieuw naar de etalages. Ze liepen net langs een winkel vol multimedia spullen. ”Game jij wel eens?” Vroeg ze nieuwsgierig. Hun relatie ging snel, eigenlijk wist ze nog niet zo veel over hem. Maar dat wilde niet zeggen dat ze het nu niet allemaal kon ontdekken, of wel?
Onderwerp: Re: So show me love, just enough to lift me up. zo jan 07, 2018 10:42 am
brimstone varlow
tooth » reagan♡ » 438 words
Hij had haar duidelijk willen maken dat hij echt geen cadeaus hoefde, maar Morphine leek erop te staan. Met een geamuseerde glimlach had ze hem verzekerd dat het uit eigen wil was en met dat ze wist dat het absoluut geen verplichting. Hij beantwoordde haar woorden met een dankbare glimlach. Niet enkel omdat ze hem begreep, maar ook gewoon voor haar aanwezig. Zijn blik gleed langs de verschillende etalages, die van kleren naar interieur gingen. Bij een display van een zetel die gezellig was aangekleed met dekens en kussen droomde hij eventjes weg. Ook al had hij haar nog maar net terug gevonden kon hij zich al een leven met haar voorstellen. Ze kende elkaar amper, hij had zelfs nog geen idee wanneer ze verjaarde, iets wat uiteindelijk toch wel redelijk belangrijk was.
Zijn arm had hij om haar heen geslagen en op zijn eigen manier had hij haar bedankt voor haar aanwezigheid, ook al was het helemaal niet gepland. Ze schoof terug naar hem toe wanneer hij haar had losgelaten en een zachte glimlach werd onmogelijk te onderdrukken. Haar vingers vlochten zich in die van hem. Hij gaf er een zacht kneepje in en keek haar voorzichtig aan met nog steeds dezelfde gelukzalige lach rond zijn lippen. De etalages vlogen aan hen voorbij wanneer Reagan plots te stroom van verschillende producten stopzette. Even dacht hij na. ”Niet echt,” bekende hij. Het leek wel of hij net het meest ongepaste ooit had gezegd. Een jongen die niet gamede was zelfs in zijn hoofd een speciaal gegeven.
Hij wandelde verder en ging een gezellig winkeltje binnen dat allemaal leuke interieuraccessoires had. Zijn blik gleed over de verschillende producten voor hij langzaam haar vingers losliet en naar een rek wandelde. Hij haalde er een lichtroze zacht dekentje uit. Met een zwaai sloeg hij het open en gooide het om haar schouders heen. ”Roze staat je nog wel,” verduidelijkte hij met een speelse halve glimlach rond zijn lippen. Het was een poging haar op haar gemak te stellen ondanks haar toestand. ”Of verkies je een andere klaar voor in ons huisje?” vroeg hij wat voorzichtig terwijl hij in een halve knuffelhouding het deken waar van rond haar heen haalde.
Ze waren nog compleet onbekenden voor elkaar, maar toch leken ze zo goed op elkaar in te spelen zonder enige moeite te hoeven doen. Misschien liep hij wel te veel van stapel. Langs de andere kant leek hun relatie - als het zo genoemd mocht worden - op rolletjes te lopen en dat gaf hem een zeker gevoel van zekerheid. De enige zekerheid en houvast die hij had in het nieuwe Sundberg.
Onderwerp: Re: So show me love, just enough to lift me up. di jan 09, 2018 2:26 pm
i'll know what it feels like
to feel the wires ignite
Hun relatie ging zowel traag als snel. Ze had het gevoel alsof de tijd door elkaar liep als ze bij hem was. Het voelde alsof ze hem al jaren kende en toch nog niks over hem wist. Maar de klik die ze hadden, was niet te ontkennen. Dus terwijl ze zich gedroegen alsof ze al een tijdje samen waren, won ze nieuwe informatie over hem in. Zolang haar mutatie haar geen pijn bezorgde, was dit de fijnste manier om haar vrije tijd te spenderen. Gewoon rondlopen, haar hand in de zijne, en eindeloos praten. Want hun gesprek leek nooit stil te vallen. ”Niet echt,” Bekende de jongen nadat ze haar vraag had gesteld. Het leek alsof hij zich er een beetje voor schaamde. ”Ik speel alleen maar tetris”, Grinnikte ze. Al ging dat na een tijdje zo snel dat ze niet meer kon volgen en dan verloor, al was dat het hele punt. Tetris was geen spel om uit te spelen, had ze uiteindelijk begrepen.
Ineens werd ze mee naar binnen getrokken in een winkeltje vol interieur spulletjes. Nieuwsgierig keek ze rond, al volgde ze ook half wat Brim aan het doen was. Daarom bleef ze verbaasd staan toen hij een roze deken uit een rek haalde en die rond haar schouders drapeerde. ”Roze staat je nog wel,” Glimlachte hij, waarop ze zachtjes lachte. ”Of verkies je een andere klaar voor in ons huisje?” Vervolgde hij. Ze wreef even afwezig over de zachte stof rond haar schouders. ”De stof behaagt Hare Majesteit Queen Morphine”, Zei ze toen, met het beste Britse accent die ze kon nabootsen. ”Ik denk wel dat we eens serieus moeten denken over een kleurpatroon want straks is het een hele kleurboek”, Grinnikte ze vervolgens.
Wanneer het deken terug in de rekken verdween, liep ze door naar een schap vol lavalampen. De gekleurde vloeistof nam alle verschillende vormen aan en ze staarde er een paar seconden helemaal gehypnotiseerd naar. Toen schoof haar blik naar een collectie lampen in de vorm van dieren. Een beer, een paard, een eendje. Allemaal fel opgelicht door de lampjes die in hun lichaam verstopt zaten. Ze nam een lamp van een schaap en stak deze uit naar Tooth. ”Kijk, dit ben jij, smol en fluffy en lief”, Greens ze geamuseerd. Eigenlijk sloeg dit allemaal nergens op maar hé, ze had nooit beweerd dat ze ooit wel logische dingen zei.
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: So show me love, just enough to lift me up.
