Family dinner

“Frrriets!” riep Allen enthousiast uit, zodra hij de neonletters van de snackbar zag knipperen. De pure blijdscha!p die het vooruitzicht van voedsel bracht vulde zijn hart. Het bracht een nieuwe veerkracht in zijn stappen na een vermoeiend dagje shoppen, terwijl zijn lange benen versnelden om hem vlug naar de ingang te dragen. Deze middag hadden de drie roodharige musketiers geshopt voor nieuwe kleren en andere benodigdheden, grotendeels op de creditcard van hun ouders. Het enige wat Allen en Charlie daarvoor hadden moeten beloven is dat ze ook voor Katie’s kleding zouden zorgen. Dus hadden ze net een paar uur allerlei winkels afgestruind, af en toe opsplitsend om efficienter te werk te gaan. Het resultaat daarvan werd nu in grote tassen meegesleept, spijkerbroeken en shirts en Allen had zelfs een sjaal gekocht. Goed voorbereid op de winter die er algauw aan zou komen!

Maar nu was het overduidelijk tijd voor een pauze, en een snack. Hij kon zich niet voorstellen dat één van zijn siblings het daar niet roerend mee eens zou zijn. Allen had zo veel hongerrrr.  In de snackbar hing een heerlijk vettige geur, yess. Allen liep door naar het achterste tafeltje en stalde daar zijn tassen, terwijl hij alvast nadacht wat hij wilde eten. Dit was een belangrijke culinaire keuze. Ging je voor een klassieke cheeseburger of toch een pittige sambalbal? Of allebei.. “Nou?” vroeg hij dan. “Katsie, wat wil je bij je friet? Je moet er nog van groeien hé!” Allen reikte naar haar hoofd in een poging om haar haren door de war te gooien, al was het nog maar de vraag of zijn zusjelief niet te snel zou zijn om zijn aanval te ontwijken. “En.. mama betaalt!” Dat was een leus die hij graag als grapje herhaalde, een gewoonte van vroeger omdat het anders soms voorkwam dat vooral Scott uren naar de prijzen liep te turen als hij zelf moest dokken.

OOC: Shopping & snackbar voedsel, yay. Eerste posts voor Katie & Charlie~

Allen had een bijzondere methode van winkelen, vooral omdat hij niet van pashokjes hield. Te veel moeite. Zijn belangrijkste vereisden waren: Eén, niet te duur, twee, zachte stof. Als er dan ook nog eens een leuke tekst of foto op stond was het bonuspunten. Modieus was hij niet nee, maar daardoor had hij wel een jongensachtige charme. Nu kon dat nog, als tiener. Maar straks als hij in de dertig was, praktisch bejaard, dan moest hij maar hopen dat er iemand was die zijn kledingkeuze op het juiste pad zou sturen - en wel meer van zijn levenskeuzes trouwens.

Ach, het leven was nu, dus waarom je zorgen maken over de toekomst? Allen waltste opgewekt de frietzaak in, waar de heerlijke universele geur van vettigheid hing. Van Amerika tot Zwitserland, dat was echt overal hetzelfde. Hij gooide Katie's haren in de war, één van zijn taken als grote broer, en keek haar lacherig aan. De boze blik bleef gelukkig niet te lang op haar gezicht staan, ze was het wel gewend. En nu.. Eten, eten, eten!  Katie stelde een oprechte vraag en waar Allen alleen een flauw antwoord gaf - ''Gesundheid!" - begon Charlie in al zijn wijsheid te speculeren. Kalfsvlees, hm, dat hoefde hij nou ook weer niet te weten voor hij het in z'n mond stak. Allen was hongerig genoeg om dat gewoon los te laten, maar hun kleine zusje kon het niet verwerken.

Of de kalfjes hier werden geslacht? Nou..  "Niet letterlijk hier," beantwoordde Allen de vraag letterlijk, alsof de hygienische aspecten Katie's grootste zorg waren..  Nee, dat waren ze duidelijk niet. Allen was mentaal al klaar om zijn lijst aan snacks te bestellen, toen zijn zusje probeerde de hele operatie af te blazen. "Aww, kom -'' wilde Allen er nog tegen in gaan, want hij had honger met een hoofdletter H. Die drang verdween echter als sneeuw door klimaatverandering toen een of andere zweterige vent Katie aan de kant duwde. "Hey, hork!" riep Allen vurig. Hij stapte naar voren richting de aanvaller en keek hem beledigd aan. Een seconde dacht hij na. Kijk uit je doppen.. "Benutze deine Augen, ja!" Gekke Zwitsers, pff.