Enchantée, stranger

Dat de chick haar meer zag als een studie object, ontglipte de redhead volledig. Voor haar was het een onschuldige vraag. Ze snapte ergens ook wel dat het een normale vraag was. Als Salomée nog nooit een andere mutant had ontmoet, had ze er vast nog wel meer. Ze herinnerde zich nog goed hoe vervelend haar constante stroom aan vragen was geweest toen ze als 12 jarige in de school van professor X terecht gekomen was. Toen ze eenmaal toegekomen was aan het uitleggen van haar krachten, probeerde ze zo kort mogelijk maar duidelijk te vertellen wat het precies inhield. Ze kon ook niet laten te melden dat ze er eigenlijk een beetje te vrijgevig mee om sprong. Het was dan ook haar karakter om zoveel mogelijk mensen te helpen, zelfs als het ten koste van haarzelf ging. En dat was vrij letterlijk te nemen. Als ze braaf de regels zou volgen die ze al die jaren geleden had geleerd, dan had ze hier nu niet gezeten. Maar wie kon nu ook de schreeuw om hulp negeren vlak na een oorlog? Bijna alle studenten hadden in bepaalde mate last van wat er gebeurd was, en als ze ook maar bij één iemand de pijn tijdelijk kon verlichten.. Dan waarom niet?

’Ik geloof dat ik het snap? Het klinkt inderdaad wel alsof je een ingewikkelde mutatie hebt, maar ook ehm… interessant.’ Reageerde Sal uiteindelijk op haar verhaal. ”Ja, ik snap het zelf soms niet. Ik heb het eigenlijk nog nooit zo ver gepusht als deze keer. En het is best fucked up nu. Dus dat weten we nu ook weer”, Grapte ze, al was het maar met een flauwe glimlach. ’Je kunt pijn wel wegnemen maar je voelt het zelf nog wel… Dus eigenlijk is het voor jou nog steeds gewoon kloten?’ Vroeg Sal vervolgens. Reagan knikte lichtjes. ”Stel je valt en je schouder is uit de kom. Als ik je aan raak, dan voel jij niks meer van die pijn, maar dan heb ik hem. Al is mijn schouder perfect in orde, fysiek. Het is meer op niveau van zenuwen en pijnreceptoren, denk ik”, Verduidelijkte ze. Het hele biologische aspect was haar nog altijd een raadsel. Ze wist gewoon dat het werkte en dat was op zich genoeg.