Closed - Wish you a merry Glühwein Christmas.

Nero had een hele tijd getwijfeld of hij naar de Kerstmarkt moest gaan of niet. Het was dat hij genoeg tijd had en het gaf hem de kans om meer van de bevolking te zien. Sinds enkele weken was hij nu in Zwitserland en hij had zich al redelijk goed kunnen aanpassen, toch kende hij haast nog niemand. Meestal was hij samen met Julian en maakte het hem niet uit of hij andere mensen leerde kennen of niet.

De jongen besloot om uiteindelijk toch naar de kerstmarkt te gaan en het was geen slechte keuzen van hem. Er hing een geweldige sfeer en je kon zien dat het niet de eerste keer was dat het georganiseerd werd. Vele mensen, jong en oud, stonden in groepjes met elkaar te praten en te lachen. Sommige mensen gingen zo ver dat ze een kerstmuts droegen en als Nero zich niet vergiste had hij ook een kerstman zien rondlopen. Bij enkele kraampjes was hij even gaan kijken, maar hij kocht niets. Dat was pas wanneer hij het Glühwein standje tegen kwam. Hij had het nog nooit geprobeerd, dus dit was het goede moment om iets nieuw uit te testen.

Hij had er één besteld en lang duurde het niet voordat de man achter het kraampje hem een beker overhandigde. De man was zo vriendelijk om Nero te waarschuwen dat het was was en hij apprecieerde het, ook al deed het hem niets. Er kwam een vriendelijke glimlach op Nero zijn gezicht wanneer dat hij de warme drank overnam van de man en een knikje gaf als bedanking. Zijn begon al gelijk op te warmen en hij sloot zijn beide handen eromheen. Rustig draaide hij zich om en bracht het naar zijn neus om de geur in te kunnen ademen. Het rook naar wijn en toch anders. Nero wilde verder wandelen om zich aan een tafeltje te zetten, maar had niet gezien dat het ineens zo druk was aan het standje.
Nero stootten niet bepaald zacht tegen iemand aan en de vloeistof die in de beker zat schommelde alle kanten uit. Het kwam over zijn handen en kleren, zelfs wanneer hij nog snel geprobeerd had om de beker van zich weg te houden. Met grote ogen keek hij opzij naar de persoon waar hij tegen was gelopen. Hij probeerde te zien of hij bij haar ook schade had aangericht of niet. “Oh shit, sorry,” sprak hij vluchtig. “Ben je ergens verbrand of heb je een doek nodig?” vroeg hij terwijl hij de situatie probeerde in te schatten. Veel van zijn drank bleef er in elk geval niet meer over, maar dat was het minste van zijn zorgen.

Door een incident waren en verschillende vlekken gekomen op zijn jas, vooral rond zijn mouw. De vloeistof die op zijn hand hing gleed naar daar om sterk kleurende vlekken achter te laten. Wat er met zijn kleding was maakte hem niet zoveel uit, maar hij had vooral schrik voor die van de andere persoon. Hij kon net iemand de kleren van iemand hebben verpest en onbruikbaar hebben gemaakt. Nero leek er allemaal een veel groter drama van te maken dan het meisje waartegen hij was opgebotst. Zijn blauwe ogen keken haar recht aan om haar reactie in te schatten zodat hij alsnog kon reageren als ze kwaad zou worden. “Het is wel een jas die je nu misschien niet meer kan gebruiken,” zei hij wat zachter om toch de ernst van de situatie duidelijk te maken.
Ondertussen zetten Nero het bekertje dat zo goed als leeg was weer weg op de toog. De man achter de bar keek hem even medelevend aan en hij had al een natte doek vast in zijn handen. Hij overhandigde die aan Nero, die het dankbaar aannam. Snel draaide hij zich weer om naar zijn ongelukkige slachtoffer. Ze had de kerstmuts die ze op had gebruikt om haar kleren mee droog te deppen. Geïnteresseerd en mild in de war keek hij toe hoe de muts in haar handen vochtig werd en ze maakte al snel duidelijk dat het was door de mutatie die ze had.  “Eh, ja inderdaad.” Er was uiteindelijk toch een glimlach op zijn gezicht verschenen nu dat hij inzag dat de situatie al bij al nog meeviel. Of haar reactie was veel beter als hij had verwacht.

Wat ongemakkelijk wierp hij een blik op de doek die hij gekregen had die ze niet nodig had. Nero bracht de vot dan maar over zijn eigen handen, die plakte door de Glühwein die eraan hing en hij probeerde ook tevergeefs wat vlekken weg te deppen. Hij keek pas op wanneer ze weer begon met spreken en vroeg of hij van Genosha kwam. Traag schudden hij zijn hoofd. “Nee, gelukkig niet.” Via het nieuws en van andere mensen had hij gehoord wat daar was gebeurd en het was te erg voor woorden. Hij kon zich wel inbeelden dat ieder individu met trauma’s was weg gegaan. “Vreselijk wat daar gebeurd is.” Nero kwam dan wel niet van Genosha, maar hij was wel in Zwitserland geëindigd door de gebeurtenissen daar. Zijn ouders hadden gedacht dat het daar veiliger zou zijn, in elk geval veel veiliger als in Amerika.

Nero betrapte zichzelf erop dat hij nog steeds met de doek over zijn handen aan het vegen was. Het enige wat hij daar nu nog mee wist te bereiken was dat zijn handen weer vuil werden. Terwijl dat het meisje zichzelf voorstelde als Alex, legde hij snel de doek weer op de toog voor hij zich weer naar haar toe draaide. “Nero,” sprak hij en stak daarbij zijn hand naar haar uit. “Sorry nogmaals voor al dit. Dit is niet de beste manier om iemand te leren kennen.” Oh ja, hij schaamde zich nog steeds een beetje om wat er was gebeurd.