Onderwerp: Shutdown. [Open] do jul 10, 2014 4:43 pm
how did we end up talking?
EVERYTHING IS CONNECTED, CONNECTION IS POWER.
biep biep biep biep -stilte- biep biep biep biep -stilte- biep biep biep- Het zachte geluid van knopjes die worden ingeduwd verstoort het ritmische geluid. Grote rode cijfers op een zwart doosje geven knipperend 01:31 aan. Plots stopt het geluid van knopjes en wordt er verder gegaan met het geluid van een toetsenbord. Midden in de kamer zit een persoon op de grond, in kleermakerszit met daarop een laptop. Achter de laptop schuilt het mannelijk persoon diens gezicht half wel half niet wordt verlicht door het blauwe licht van zijn laptop. Op zijn neus bevindt zich een bril met dikke zwarte randen waarin vaag de reflectie van zijn latop-scherm te zien is. Het geluid van tikkende vingers op het toetsenbord krijgt een vervolg, een láng gevolg...
biep biep biep biep -stilte- biep biep biep biep -stilte- biep biep- Het geluid verdwijnt plots en slechts een lichte zucht is hoorbaar. De grote rode cijfers op de wekker geven 02:31 aan, een uur later als voorheen. Het getik gaat voort tot het na even tot een plots einde komt. Een voldaan glimlachje verschijnt op de jongen zijn gezicht. Kort werpt hij nog een blik op de cijfers en voor het normale persoon nietszeggende letters en typt de laatste woorden: ''/.Malw4re_file299416=end''. Met een laatste druk op de knop 'enter' sluit Malw4re's codeer programma en duwt hij de laptop met enige voorzichtigheid dicht. Malw4re rekt zijn zure verkrampte spieren waarna hij diep in en uit ademt en overeind komt. 02:54AM geeft de wekker met zijn rode letters aan. Met een neutraal gezicht klopt hij de kruimels van chips en andere zooi van zijn shirt af en loopt hij naar de kast. Hij grijpt zijn zwembroek en een handdoek en verlaat daarna zijn kamer, nog een korte hopeloze blik werpend op zijn nu snurkende kamergenoot.
Het is een korte wandeling naar de onderste verdieping, de deur uit naar buiten en richting het gebouw waar het zwembad zich in bevindt. De deur is open, niet verrassend gezien we op een eiland zitten en het moeilijk voor te stellen valt wie er zou moeten 'inbreken'. Met een sober gezicht loopt hij het zwembad binnen, de warme klamme lucht tegemoet. De lichten flitsen aan zodra Malw4re voet binnen het gebouw zet, blijkbaar automatisch. Hij schiet de kleedkamers in en komt er met handdoek om zijn nek en zwembroek aan, weer uit. Zonder woorden loopt hij het water in waarbij alle lichten plots uitvallen. Géén toeval natuurlijk, Malw4re heeft simpelweg het automatische systeem uit gezet. Enkele meters loopt hij door het diepe water naar voren waarna hij uiteindelijk op zijn rug gaat liggen en daar zo blijft drijven, zijn ogen op het plafond gericht. Uit het niets schuift het da boven hem open iets wat door Malw4re's eigen toedoen is natuurlijk. Met de lichten uit en het uitzicht op de sterren is het wonderbaarlijk rustig. Precies wat de jongen nodig heeft na een avond... 'werken.' Na een onbepaalde tijd hoort hij een deur open en dicht slaan. Een bezoeker ? Nu? Meteen gaat Malw4re op zoek naar een mobiel die hem mogelijk meer informatie over het persoon kan geven terwijl hij zijn ogen strak op de sterren gericht houdt. ''Goede nacht..?'' spreekt hij ineens hardop, onzeker of het persoon hém überhaupt al had opgemerkt. Met de lichten uit, is het moeilijk te zien wie of wat er in het water ligt. Nog altijd is Malw4re op zoek naar enige connectie die het persoon mogelijk met zich mee heeft genomen maar kan buiten zijn eigen telefoon nog geen andere connectie vinden.
tagged: Open | word count: 577 | notes: uh oh~
escalators template by ACT APALLED! of A THOUSAND FIREFLIES
Onderwerp: Re: Shutdown. [Open] za jul 12, 2014 2:18 pm
you saved my live once
TAG: -
WORDS: 607.
NOTES: hoooooi.
Met een ruk schoot Allison overeind, zweetdruppeltjes stonden op haar voorhoofd. Trillend liet ze zich terug zakken op haar kussen, voor een moment sloot ze haar ogen. Ze luisterde naar haar eigen onrustige ademhaling, probeerde de stekende pijn in haar schouder te negeren. Het was maanden geleden dat ze voor het laats echt goed had geslapen. Sinds de avond waarop ze haar vriend had verloren was er nog geen nacht geweest, dat ze niet badend in het zweet wakker was geschrokken. Elke keer weer zag ze hoe hij voor haar stond, voelde ze de hitte van het vuur in zijn handen op haar gezicht. Hoorde ze zijn stem, die dreigend en steeds verder weg klonk. Langzaam blies Allison haar ingehouden adem uit, waarna ze overeind kwam. Met haar vingers streek ze over het litteken op haar linker schouder. Even aarzelde, voordat ze haar benen over de rand van haar bed slingerde en overeind kwam. Uit haar kast trok ze een trainingsbroek, een shirtje en een bikini. Snel lip ze naar de badkamer, waar ze haar pyjama verruilde voor de nonchalante outfit met daaronder haar bikini. Ze pakte een handdoek uit het kastje onder de wastafel en wierp een snelle blik in de spiegel. Haar haren stonden alle kanten op en haar ogen waren dicht. Charmant. Ze greep haar borstel van het plankje en haalde die door haar lange donkere haren. Zin om make-up op te doen had ze niet, op dit tijdstip was er waarschijnlijk toch niemand in het zwembad. Buiten was het fris, Allison had er direct spijt van dat ze geen vest had aan getrokken. Gelukkig was het zwembad niet erg ver lopen en kon ze dus binnen enkele minuten in het verwarmde water springen. Het gebouw lag er verlaten bij en het verbaasde haar dan ook, dat toen ze de deur opende ze iemand voelde. Niet voelen in de zin van dat ze iemand aanraakte, maar voelen in de zin van iemands aanwezigheid. Een lichte frons verscheen op haar voorhoofd, waarom was het licht uit als er hier iemand was? Ze taste met haar hand naar de lichtschakelaar, maar toen ze deze omsloeg gebeurde er niks. Oké, dan maar in het donker zwemmen. Aarzelend deed ze een paar stappen in de richting van het zwembad, niet wetend of ze iets moest zeggen. Want ergens was het raar dat ze zich al bewust was dat er nog iemand in het zwembad was, ondanks het feit dat ze nauwelijks iets kon zien. Een stem doorbrak de stilte, kennelijk had de persoon in het water door dat ze was binnen gekomen. Op zich logisch, aangezien de deur nogal piepte. “Prachtige nacht om te gaan zwemmen.” Antwoorde Allison, de glimlach die haar gezicht sierde weerklonk in haar stem. “En kennelijk was ik niet de enige met dat idee.” Ze liep naar een witte lig stoel, die ze vaag van de achtergrond kon onderscheiden door het maanlicht dat door het glazen dak naar binnen viel. Haar kleren en handdoek legde ze op de stoel, waarna ze naar de rand van het zwembad liep. Haar ogen gleden over het water, bleven ruste op een jongen die midden op zijn rug dobberde. Waarom zou hij hier nog zo laat zijn? Waarom kon hij niet slapen? “Vreemd dat de lichten het niet doen, trouwens.” zei ze, waarna ze het water in dook. Na een paar slagen onder water te hebben gemaakt kwam ze weer boven, haar natte haren streek ze uit haar gezicht. Haar ogen liet ze naar de sterren hemel afdwalen. “Al is het wel mooier zo.” zei ze. “De sterren bedoel ik, nu het licht uit is.” verduidelijkte ze zichzelf.
Onderwerp: Re: Shutdown. [Open] za jul 26, 2014 11:18 pm
how did we end up talking?
EVERYTHING IS CONNECTED, CONNECTION IS POWER.
Vanuit de koude hemel, twinkelen de vele sterren onschuldig op Malw4re en zijn bezoeker neer. Het water kabbelt zachtjes rondom Malw4re heen, in alle rust het maanlicht reflecterend. Malw4re komt hier sinds een paar maanden elke nacht nadat hij ‘gewerkt’ heeft. Zo hoopt hij als hij gaat slapen in staat te zijn om in beelden te dromen in plaats van in codes. Zo heeft iedereen op dit eiland zo zijn kwaaltjes bedenkt Malw4re zich simplistisch. Het is voor een moment stil tussen Malw4re en het persoon wat zojuist is binnen gekomen. Je zou haast denken dat Malw4re de nieuwe binnenkomer is vergeten, maar het tegendeel is waar. Vanaf het moment dat ze is binnen komen wandelen is hij druk bezig geweest naar een signaal, mocht het nu van een telefoon, laptop of ipad zijn; er is niets wat hem te boven gaat. Geen enkel teken van een telefoon dichtbij, althans niet een zover in de buurt dat hij aan haar zou kunnen toebehoren. Een onhoorbare zucht schiet tussen Malw4re’s lippen door, dan maar op zoek naar een naam. Je zou je vergissen in wat een naam allemaal voor betekenis kan hebben. Het enige wat hij hoeft te doen na de ontdekking van haar naam is in het schoolsysteem te hacken en vervolgens het medische hulpsysteem. Binnen enkele seconden zou haar hele levensverhaal et cetera zichtbaar kunnen zijn voor de ogen van Malw4re…
Malw4re staakt overigens abrupt zijn acties en keert weer terug naar de wereld in beelden. Een flauwe glimlach siert ineens op zijn lippen en over het algeheel lijkt zijn mimiek meer tot leven te komen. Voor het eerst beweegt hij zijn benen naar de grond van het zwembad. Stilletjes duikt hij onder water waarna hij na enkele seconden weer boven komt. Stil strijkt hij zijn haren achterover waarna hij zijn ogen richt op de ingang en de mogelijke plek waar het meisje/de vrouw staat. Het donker maakt het moeilijk om precies vormen te ontdekken waardoor hij slechts een glimps opvangt van een vrouwelijk figuur in bikini aan de rand van het water. Gevoel zegt Malw4re dat hij haar nog niet was opgevallen wanneer ze antwoord geeft. Malw4re knikt, niet dat ze het waarschijnlijk kan zien maar toch. ‘’Het spijt me als ik je plannen van een avondje alleen zwemmen heb verprutst.’’ Antwoord hij speels. ‘’Maar… ’s nachts is deze plek van mij.’’ Geeft hij vervolgens met een grinnik aan, niet serieus bedoeld natuurlijk. Malw4re neemt na een korte blik op haar figuur te hebben geworpen weer plaats op zijn rug in het water. ‘’Wat gezelschap is nooit weg overigens.’’ Zegt hij vervolgens met een glimlach.
Haar vraag doet Malw4re naar haar op kijken. Malw4re was er nooit vanuit gegaan dat er mogelijk nog iemand bij zou komen vannacht en zodoende heeft hij de lichten simpel uit gelaten. ‘’Raar. Ja.’’ Antwoord hij kort haar vraag, zijn bruine ogen op de sterrenhemel gericht. ‘’Ben je bang in het donker?’’ Vraagt hij haar dan vervolgens geïntrigeerd. Kort na zijn woorden hoort hij een luide plons waarna een aantal spetters op zijn buik en armspieren landen. Malw4re knikt, ‘’Nu je het zegt inderdaad, wat een... geluk’’ Antwoord hij onschuldig, zijn mondhoeken omhoog krullend. Zijdelings volgt hij haar sierlijke bewegingen in het water waarna hij haar blik volgt naar de sterren. ‘’Insomnia, verveling of.. nachtmerries?’’ Wat brengt haar hier, is de vraag die door Malw4re’s hoofd spookt. Zijn eigen reden is simpel, maar niet iedereen is zo simpel als hij dat zelf is. ‘’Ikzelf ben hier vrijwel elke nacht, deze is duidelijk geen uitzondering.’’ Maakt hij haar duidelijk, voordat ze de vraag terug zou stellen of andere rare assumpties zou maken. De geest van de mens is aardig creatief op dat gedeelte namelijk, en Malw4re heeft een hekel aan valse of incorrecte informatie, zij het in computers of in hoofden. Vanuit het dobberen komt Malw4re weer overeind de spieren in zijn armen kort rekkend en strekkend. ‘’Je moet het ’s morgens vroeg tijdens zonsopgang eens zien, op warme dagen is dat het beste begin van de dag. Vooral als de fonteinen aan staan.’’ Mompelt hij, zijn bruine ogen op haar schouder gericht. Hij zegt niets, hij vraagt niets, hij kijkt alleen, waarna hij zijn blik weer op het water rondom hem richt. ‘’Noem me William’’ zegt hij vervolgens abrupt, een hand door zijn haren halend. Hoe vaak zou hij zich in zijn leven al voorgesteld hebben aan iemand? Vast een paar honderd keer. Hoe vaak op deze school? Tientallen? Enkele keren? De vraag is of het gebrek aan vrienden iets zegt over hoeveel mensen hij ontmoet heeft of hoe hij met zijn vrienden en andere relaties omgaat…
tagged: latee | word count: 771 | notes: Spetter-spetter-spater
escalators template by ACT APALLED! of A THOUSAND FIREFLIES
Onderwerp: Re: Shutdown. [Open] di jul 29, 2014 3:45 pm
you saved my live once
TAG: -
WORDS: 537.
NOTES: -
Hoewel Allison zich al bewust was van de aanwezigheid van de jongen in het zwembad, was ze er nog niet in geslaagd zijn gevoelens te plaatsen. Al kon dit ook gewoon beteken dat de jongen op dit moment weinig emoties ervoer. Zijn stem doorbrak de stilte die korte tijd geheerst had. “Tja, je zult hem vannacht toch echt moeten delen.” zei ze met een glimlachje. Wetend dat zijn opmerking niet serieus bedoeld was. “Dat wou ik net zeggen.” reageerde ze op zijn volgende woorden. Het water voelde koud aan, maar Allison wist dat dit slechts enkele minuten zou duren. Na een tijdje zou haar lichaam gewend raken aan de temperatuur van het zwembad en zou ze zich er niet meer bewust van zijn. “Nee hoor.” Antwoorde ze, op zijn vraag of ze bang was voor het donker. Duisternis was niet iets om bang voor te zijn, het gene wat zich er in schuil hield was waarvoor je moest frezen. Echter had ze niet het idee dat zich veel kwaadwillende op dit eiland bevonden en zelfs als dat zo was dan zou ze het toch door hebben voor het te laat was. Haat, wraak, woede en afschuw waren die vier meest basis emoties die het kwaad aan stuurde en deze vier emoties waren makkelijk te herkennen, in elk geval voor haar. Iets in de manier waarop de jongen de woorden uitsprak, maakte dat Allison het idee kreeg dat hij meer wist van het feit dat het licht het niet deed dan hij liet blijken. De vraag die volgde overviel haar. Niet iedereen was zo direct. “Je beseft dat insomnia het gevolg kan zijn van nachtmerries? En dat je die twee dus niet zomaar apart van elkaar kan trekken?” vroeg Allison. Zich er van bewust dat ze soms wat bijdehand over kon komen, maar ach. Ze was altijd al gefascineerd geweest door de psychologie van de mens, wat op zich een logisch gevolg was van haar mutaties. Wanneer je andermans emoties kon ervaren en met andermans hersenfuncties kon spelen raakte je vanzelf geïnteresseerd in het subject van je krachten. “Maar beide, insomnia door nachtmerries.” gaf ze eerlijk toe. “En jij? Heb je geen slaap nodig?” vroeg ze, terwijl ze zijn blik voor een moment op hem richtte. Ze kon zijn gezicht niet duidelijk genoeg zien, om zijn gezichtsuitdrukkingen te lezen. Moest voor kennis over zijn emotionele staat dan ook volledig vertrouwen op haar mutatie. “Zal ik onthouden, wie weet wacht ik gewoon tot de zon opkomt.” zei ze, een glimlach sierde haar gezicht. Ze voelde zijn blik op haar schouder, slikte kort maar zij niets. Ze had met zichzelf afgesproken dat ze zich er niet voor zou schamen en dat ze het niet zo verbergen en dat deed ze dan ook niet. Dat laatste in elk geval. William. Dus dat was de naam van de jongen die net als haar bedacht had dat het een goed moment was om te gaan zwemmen. “Allison.” zei ze. Waarna ze zich zacht af zette tegen de grond en zich voor een moment met haar rug op het water liet drijven. “Hoelang ben jij hier al? Op het eiland bedoel ik.” Vroeg ze, terwijl ze voor een moment haar blik op William richtte.
