I wish.... [open for everybody]

Onderwerp: Re: I wish.... [open for everybody] vr sep 19, 2014 6:02 pm

TAG:
WORDS: 583

You took me to your favourite place on Earth, to see the tree they cut down ten years from your birth. Our fingers traced in circles round its history,we brushed our hands right back in time through centuries.

-

Als reactie op zijn woorden haalde Olivia haar schouders op, om vervolgen te stellen dat ze niet zo zeer een watje maar eerder onhandig was. “Dat kan natuurlijk ook.” zei Mason grijnzend. “Dan kun je maar beter voorzichtig doen ja, ik heb geen zin om je straks naar de ziekenzaal te moeten brengen.” voegde hij er met een knipoog aan toe.
De twijfel in haar stem ontging hem niet. Hij glimlachte bemoedigend naar haar. Als ze gewoon zou doen wat hij had gezegd, moest het wel goed gaan. Toch? Nauwlettend volgde hij haar bewegingen. Hij had écht geen zin haar straks naar de ziekenzaal te moeten brengen. Dat wou hij niet op zijn geweten hebben. Daarbij kwam dat hij die ruimte het liefste zo lang mogelijk wou ontwijken. Hij hield niet van dokters, had hij nooit gedaan. Alleen het feit dat hij nogal fan was van het opzoeken van zijn eigen grenzen, maakte dat hij er vroeger geregeld een nodig had gehad. Mason moesten lachen om Olivia’s wat onhandige landing. “Zo eng was dat toch niet.” zei hij lachend, nadat ze op was gestaan. “Jij zeker niet.” Grijnsde hij, terwijl hij kort zijn arm om haar schouders sloeg. De regen daalde steeds harder op hen neer en hij maakte dan ook geen bezwaar toen Olivia zijn hand pakte en hem mee sleurde in de richting van het huisje. Het huisje was vrij klein en Mason zelf vrij groot, met als gevolg dat hij niet rechtop kon staan. Gelukkig waren er twee smalle bankjes en was hij dus niet genoodzaakt deze hoosbui gebukt in een houten huisje door te brengen. Hij liet zich tegenover Olivia op het bankje zakken en trok zijn capuchon van zijn hoofd. “Ja gelukkig wel.” reageerde hij op haar eerder woorden. Voor een moment staarde hij naar buiten, door de regen was het haast onmogelijk meer dan drie meter te zien. “Gaat het?” voor een moment keek Mason naar Olivia, die zachtjes met haar vingers over haar handen wreef. Misschien had hij haar toch gewoon op moeten vangen. In de verte hoorde hij gerommel, niet veel later volgde een heldere lichtflits. “Ben je bang voor onweer?” vragend keek Mason het meisje tegenover hem aan. Zelf vond hij het wel wat hebben, maar dat gold natuurlijk lang niet voor iedereen.

and we are full of stories to be told

thanks!

Onderwerp: Re: I wish.... [open for everybody] zo sep 28, 2014 7:57 pm

I wish.... [open for everybody] - Pagina 2 Tumblr_n0y9tb6VsM1s5h22go1_500

I was five and he was six, we rode on horses made of sticks. He wore black and I wore white, he would always win the fight.
Bang bang, he shot me down, bang bang, I hit the ground. Bang bang, that awful sound, bang bang, my baby shot me down.

“Gaat het?” hoorde ze Mason vragen en met een glimlachje keek Olivia hem eventjes aan. Vervolgens schudde ze haar hoofd. “Nee, het is een beetje geïrriteerd. Niet iedereen kan zulke goede landingen als jij maken” zei Olivia schouder ophalend “Het is een beetje geïrriteerd…” Ze liet hem haar handen zien, die slechts nog een beetje rood waren en waar nog een beetje van het zand aanzat. Het ging goed met haar, ze was blij dat ze eindelijk droog zat. Maar de plotselinge onweersbui bracht haar toch even van haar stuk en ze keek Mason even aan. Hij vroeg haar of ze bang was voor onweer. “Nee hoor” zei Olivia stoer terwijl ze haar hoofd schudde. Maar stiekem loog ze en dat was te merken toen ze eventjes omhoog schoot bij de volgende roffel. Grinnikend sloeg ze eventjes haar hand voor haar hoofd. “Oké, alweer bewijs ik dat ik niet kan liegen” zei Olivia hoofdschuddend “Ik vind het op zich niet heel erg eng, maar echt prettig vind ik het niet. Ik kom uit Italië natuurlijk en daar in de bergen hoorde je het onweer super goed en weergalmde het heel erg, dus als ik dan ’s nachts alleen in bed lag was het net of het oorlog was.”

Daar dacht Olivia eventjes aan terug. “En dan was het echt wel eng hoor” vertelde ze hem, terwijl ze terug dacht aan Italië “Het kon soms dan wel de hele nacht regenen en soms ging ik dan beneden zitten, omdat ik het eng vond. Mijn vader zei dan dat ik me niet aan moest stellen, dat het gewoon iets van de natuur was, maar ik voelde me er nooit prettig bij. Moet je voorstellen, een klein Olivia’tje op de deurmat die naar de lucht kijkt met haar teddybeer.” Ze grijnsde en keek naar buiten. Het was harder gaan onweren. Olivia telde drie seconden, dat betekende dat de onweer niet heel erg ver hier vandaan was. Peilend keek ze Mason aan. Zou hij haar nu kinderachtig vinden? Olivia wilde eerlijk zijn over hoe ze zich voelde en over hoe ze was en daar zou ze niet over liegen. Dat Mason veel stoerder dan haar was, dat mocht duidelijk zijn. Maar hij leek haar niet het type dat haar nu zou gaan uitlachen, daarom had ze deels ook wel verteld. “Hoe was het bij jou thuis, als het onweerde? Net zo heftig als in Italië, of viel het wel mee?” vroeg Olivia nieuwsgierig.

» D-A-N-G-E-R-O-U-S [OPEN]
» [AC] Who's this again? [open]
» We'll take it all / open
» [AC] Hi? {Open.}
» [Open] Not just a name