Een brede grijns verscheen op zijn gezicht toen het meisje hem een flirterige grijns schonk. Alright, het begon dus te werken. Dat had ook zijn tijd genomen. Haar antwoord deed hem vervolgens even lachen. Yeah right, dat was vast wel de waarheid. Veel boeide haar antwoord hem eigenlijk niet, maar goed natuurlijk deed hij alsof het hem net genoeg kon schelen. ‘Gelukkig maar dat ik dan ben gearriveerd.’ Sprak hij op een heldhaftige toon tegen het meisje waarbij hij haar natuurlijk ook de toebehorende knipoog schonk. Nu kwam het moment voor hem, om haar niet meer los te laten met zijn blik zodat ze oftewel heel geërgerd zou worden, of juist echt nog meer ging reageren op zijn mutatie. Als hij even al zijn ervaringen na ging, zou het waarschijnlijk dat tweede worden. Tenzij ze een of andere mutatie had die ze tegen hem kon gebruiken, maar daarom was het zijn taak om haar hoofd even helemaal op hol te brengen zodat ze er niet aan zou denken.
Heel opeens kwam het meisje dichter naar hem toe geschoven zodat ze nu ook echt helemaal tegen hem aan zat geplakt. Losjes legde hij zijn arm om haar schouder heen en zette een van zijn charmantste glimlachen op. Bedenkelijk keek hij haar aan toen ze wat zei. Hetgene wat ze vervolgens deed, zorgde ervoor dat de jongen de meest schattige glimlach ooit op zette. Allemaal gespeeld natuurlijk, maar dat wist zij natuurlijk niet. ‘Eigenlijk was ik gewoon aan het rond dwalen, op zoek naar wat gezelschap. Toen ik hier wat licht zag branden en jou zag zitten, zo bang als een kleine muis wist ik dat ik je moest komen redden van al die enge dingen. Op mijn eigen manier dan.’ Glimlachte hij liefelijk naar het meisje. Waarna hij zijn blik even door de kamer liet glijden, maar uiteindelijk toch weer halt hield bij het aanzicht van Olivia. Adrian bracht zijn vrije hand naar haar gezicht en streek zo heel romantisch een van haar lokken achter haar oor. ‘Ooit nog van plan om een horrorfilm te kijken?’ Glimlachte hij zachtjes naar haar waarna hij uiteindelijk zijn hand weer liet zakken en die gewoon liet rusten op zijn been.
I could be your girl, girl, girl, girl, girl, girl, but would you love me if I ruled the world, world, world?
Zijn arm rond haar schouder voelde als iets wat ze bereikt had, alsof ze een wedstrijd had gewonnen. Een klein glimlachje speelde rond haar mond. Damn, ze kon het inderdaad. Zelfs een jongen als Adrian kon ze verleiden. “Eigenlijk was ik gewoon aan het rond dwalen, op zoek naar wat gezelschap. Toen ik hier wat licht zag branden en jou zag zitten, zo bang als een kleine muis wist ik dat ik je moest komen redden van al die enge dingen. Op mijn eigen manier dan.” Lachend sloeg Olivia weer eventjes haar hand op zijn been, maar deze keer liet ze hem gewoon liggen. “Wat ben ik blij dat er nog steeds zulke superhelden als jij bestaan…” zei ze met een knipoog en keek eventjes voor zich uit. Damn, ze moest actie ondernemen. Daarnet was dat ook goed gegaan en ze had het gevoel dat Adrian haar probeerde uit te dagen. Zou ze gewoon haar mannetje staan en hem eens wat laten zien?
Olivia draaide haar hoofd naar hem en glimlachte verleidelijk. “Ooit nog van plan om een horrorfilm te kijken?” hoorde ze hem zeggen en haar wenkbrauwen schoten omhoog. “Wel als ik zo’n goede beschermer als jij heb, dan durf ik het vast wel.” Ze kwam wat verder overeind en liet haar hand langs zijn wang gaan. “Eigenlijk hè, zou ik je daarvoor moeten bedanken…” En al heel gauw had ze haar ene been over zijn benen geslagen en zat ze op zijn schoot. “Dankjewel” zei ze liefjes en keek hem even aan. Toen drukte ze heel zachtjes haar lippen op de zijne. Naar mate ze het langer deed, werd ze passievoller. Maar in plaats van een bevredigend gevoel te voelen, kreeg ze een brok in haar maag. Was dit wie ze was? Met iemand die ze pas net kende zomaar zoenen?
Dus na een paar minuten trok ze zich terug, haar ogen gesloten en ze keek van hem weg. “Sorry…sorry, dit is helemaal verkeerd” stamelde ze en sprong van zijn schoot af. Eventjes fatsoeneerde ze haar haren en haar kleding en greep haar spullen bij elkaar. Haar knuffel, haar dekentje en haar eten. Eventjes keek ze hem aan. “Ik hoop niet dat ik je een indruk heb gegeven van dat er iets was. Je hebt iets om je heen hangen en ik moet zeggen dat dit prettig voelde, maar toen ik je zoende was het helemaal verkeerd.” Hopelijk was dit voldoende uitleg aan hem. Maar aan de manier waarop Olivia dacht dat Adrian in elkaar zat, kon het hem toch vrij weinig schelen en zou hij, als hij zou willen, diezelfde avond nog naar een ander meisje kunnen gaan dat hem wel zou geven wat hij zou willen. Maar Olivia zou haar lichaam niet op die manier laten gebruiken. Met nog een blik op hem liep ze richting de deur, maar voordat ze de kamer verliet draaide ze zich nog een keer om. Ze boorde haar ogen door Adrians achterhoofd, zodat hij zou weten dat ze naar hem keek. “Geen woord hierover, tegen niemand. Ik kom misschien over als een lief meisje, but you don’t know what I’m capable of.” En met deze woorden verliet ze de kamer, terug naar haar slaapkamer. Wat een avond.
