So what do you know? Oh you know nothing. vs Adrian

Adrian zat neergeknield bij Dux die eerder maar al te vrolijk tegen hem was opgesprongen. Hij had er een gewoonte van gemaakt om ergens overdag altijd een bezoekje te brengen aan zijn maatje. Puur omdat hij het dier gewoon graag zag en alles, plus het was een goed tijd verdrijf om hem te trainen en alles wanneer hij niet bij Aly was. Gelukkig was hij met die training al begonnen destijds back home, en was de hond nog niet alles vergeten. Slim beest tbh. Uiteindelijk was hij opgestaan en had hij zijn hand naar de hond uit gestoken, die ging dan ook meteen liggen en zat te wachten op wat Adrian als volgt ging doen. In plaats van hem het hondensnoepje te geven sprong hij half op de hond en begon hij er mee te spelen, na een paar speelse beten in de lucht was Dux uiteindelijk uitgeteld op de grond gaan liggen. ‘Ik zie je snel weer maatje.’ Klonk het al lachend waarbij de jongen zich overeind duwde en hij nog heel eventjes door de vacht van zijn maatje ging. Aight, time to go!

Al snel genoeg stond hij weer op het schoolplein, er zaten genoeg leerlingen buiten te genieten van het weer. Iets wat ook zijn plan was eigenlijk, hij wou meteen op zoek gaan naar iemand die hij kende maar zag buiten een paar dudes van zijn klas niemand echt specifiek.  Aly was dus nog binnen aan het chillen. Hji nam het besluit dan maar om bij de jongens te gaan staan die aan het overgooien waren met een football. Meteen werd hij opgenomen in het spel. Half in gesprek met de dude die naast hem stond zagen ze geen van beide de bal echt afkomen, waardoor het object dus ook heel mooi over hun heen ging in de richting van een meisje dat verderop zat. Te laat kregen ze de bal in het oog en draaide Adrian zich nogal snel om. ‘Bukken als je leven je lief is!’ Schreeuwde hij over het plein in de richting van het meisje, dat net op tijd op keek en ook gelijk van het muurtje af sprong en snel een stap opzij deed. De bal knalde tegen de muur van het gebouw aan om daarna terug te botsen tegen het lagere muurtje waar de chick op had gezeten.  

‘Het spijt me, we waren beide niet aan het opletten.’ Sprak hij half lachend met zijn Britse accent dat even de overhand nam. Nah, dat leerde hij niet af. Daarvoor was hij een beetje te trots. Handig nam hij de bal van de grond en draaide zich uiteindelijk weer terug naar het meisje. Voor heel even gleed zijn blik over haar heen. Het ging automatisch oké, dan moesten meisjes zich maar niet zo kleden. ‘Maar je bent dus in orde?’ Eventjes nog checken, maar het leek het niet dat ze een trauma aan de bal zou hebben overgehouden of wat dan ook.  

Dat hij graag wat dolde met de jongens was gewoon een feit. Al verkoos hij het liever om te voetballen of zo, maar hij nam hier vandaag wel even genoegen mee hoor. Misschien kon hij straks nog wel een balletje gaan trappen met een van de dudes, die zouden toch nog niet al te snel moe worden van alles. So yeah, hij zou wel zien wat hij ging doen. Maar aangezien hij zelf nog geen bal kon vangen zat hij misschien wel even in de problemen. Het werd toch eventjes tijd om zijn football skills terug boven te halen hoor. Al moest hij eerst die bal gaan halen die gelukkig niet tegen het meisje was aan geknald maar goed ook want yeah meisjes konden nog al eens zeuren als het daarop neerkwam.

Hoe onrespectvol ze de peuk ook nog eens richting de bal gooide toen hij die wilde op pakken irriteerde hem ergens best wel. Maar aye, hij ging niet in discussie treden met iemand die zo kinderlijk was om dat nog te doen. Daar moest hij zijn tijd niet in steken, laat staan dat hij zich er over zou opboeien. ‘Jow just checking. Maar aye whatever.’ Sprak hij terwijl hij zijn schouders op haalde. Nah, deze chick had of een slechte dag of was gewoon standaard slecht gehumeurd. “Adrian, kom je nog of hoe zit het?” Had een van de dudes uiteindelijk geschreeuwd. Aangezien de chick niet bepaald de fascinatie wekte bij hem besloot hij ook vrij snel te vertrekken terug naar de jongens. De bal gooide hij in een mooie boog naar een van de knullen die wat verderop stond. Met wat geduw en getrek werd hij weer ontvangen bij het viertal en gingen ze al heel snel verder met gooien, kort werd er nog gesproken over dat meisje waar hij net had bij gestaan maar erg lang hielden ze zich er niet mee bezig. Waarom zou hij right? Het enigste meisje waar hij zich druk over maakte was Aly.

Dat die ene chick waar hij net nog had bij gestaan uit het niets in een lachbui schoot deed hem voor heel eventjes omkijken, al richtte hij zich daarna maar weer op het spel. Als ze zo nodig aandacht wilde trekken moest iemand anders haar die maar geven hoor. Het was niet alsof ze dood aan het gaan was dus waarom zou hij er naar omkijken als ze zich net nog als een volslagen idioot ging gedragen. Nah, dat zag hij eventjes niet zitten hoor. Met een grijnsje vind hij de bal met beide handen om hem daarna in een rechte lijn terug te gooien en zo ging het hele spelletje toch nog enkele minuten verder. Voor een moment had hij zijn cap afgenomen om door zijn haren te gaan, want you know met al die zon en alles was het best wel warm. De chick was eindelijk gestopt met hoesten, en alles was nu overgegaan in een hysterische lachbui. For real kind zoek wat vrienden of zo want dit was gewoon zielig. De jongens begonnen zich er ook aan te irriteren en uiteindelijk waren ze gestopt met gooien en hadden ze haar voor heel even aan gekeken. Waarschijnlijk dachten die kerels vast wel het zelfde als hem.

Uiteindelijk kwam er nog een andere klank uit dan haar hyena lach. Wow, ze kon dus werkelijk nog praten. Maar sterker nog vreemd genoeg toonde ze interesse in hem nu ze dus blijkbaar wist wie hij was? Aandacht was altijd cool, maar van die chick ondanks haar looks had hij het toch niet meteen nodig hoor. Alleen om haar hysterische gelach, nee doei daar bedankte hij mooi voor. ‘Ja?’ Echt hoor, hier had hij eventjes geen zin in. Meestal was het cool om nieuwe mensen te ontmoeten, even goed ook gewoon meisjes maar dit meisje nee he sprak hem gewoon niet aan. Maar aye, iedereen verdiende een kans zeker?

Kort trok hij zijn wenkbrauw op toen hij de uitnodiging kreeg. Voor even schoot zijn blik naar de jongens en hij haalde even zijn schouders op. Met een kort knikje maakte hij duidelijk dat hij hun straks wel weer zou zien. Eerst maar is kijken wat de hyena hem te melden had. ‘Fijn dat ik je laat lachen, de reden kan me eigenlijk helemaal geen fuck schelen maar sinds je plots zo aardig bent geworden. Wat moet je?’ Nee hoor, aardig doen was al gepasseerd hoor. Niet dat hij al extreem irritant deed maar goed whatever. Hij zou haar enkel en alleen uit horen en dan zou hij wel naar binnen gaan of naar de sportvelden wist hij veel, zolang hij dan maar weer weg was van haar. ‘Maar aye, jij weet mijn naam. Dan is het wel zo fair dat ik de jouwe weet?’ Serieus, hij had geen clue wie de chick kon zijn.  

Adrian begreep er helemaal niets van. Iets wat dus serieus niet aan hem lag maar gewoon aan het meisje zelf want yeah. Zij lag hier maar uit het niets bijna in een deuk dus yeah wie is de rare hier? For sure hij niet. Maar de chick wist dus blijkbaar zijn naam. Niet heel moeilijk want tja ze zaten op een school en daar werd nu eenmaal geroddeld en alles. Maar even goed wilde hij nu wel graag weten wie het was. Puur en alleen zodat hij wist dat hij haar in de verdere toekomst beter kon mijden en alles. Dat was altijd handiger als je een naam had en zo. Wat er nog verder van deze random ontmoeting ging komen wist hij ook niet goed, maar even goed boeide het hem nu eigenlijk ook niet zo veel.

Haar gelach begon hem te irriteren. Merendeels ondat hij ook wel wist dat ze hem aan het uitlachen was om de een of andere reden. Wow, humor 12/10 hoor. Nee, for real deze meid moest eens eventjes haar hoofd laten checken op eventuele kortsluitingen hoor. Ze zouden er vast veel vinden. Maar al heel snel kwam ze toch af met een soort verklaring of iets wat daarop moest lijken. Dus ze had Aly gezien in het zwembad? Flirten met een andere jongen? De woorden staken hem een beetje maar hij liet er niet heel veel van merken waarom zou hij ook. Er zou even goed vast wel een verklaring voor zijn. Waarschijnlijk was het gewoon die gast die aan het flirten was met haar in plaats van andersom of zo? Yeah, dat zou het wel zijn. Kort trok hij zijn wenkbrauw op. Ze kende haar al langer als hem. Aly had wel verteld dat hier enkele figuren van haar verleden rondliepen. Een jongen en dan nog een meisje. Aurelia, degene die haar dus tegen de spiegels had aan gegooid. Yeah, slim was hij nog wel dus hij had het ook al meteen door. De oude Adrian zou haar al lang zelf tegen de muur hebben aan gegooid. Maar sinds hij onder Jean’s hoede was gevallen, was hij toch wat veranderd. Beetje maar hoor. Ze hadden er nog maar een les op zitten, maar het had al wel geholpen.

‘Ah, dus jij was degene die het grappig vond om haar tegen de spiegels aan te gooien? Ik weet niet wat je je in je hoofd haalt, maar als je denkt dat ik geloof wat jij zegt dan ben je dommer dan je eruitziet.’ Kort haalde hij zijn hand door zijn haren en duwde zichzelf van de muur af. ‘Maar ik weet wel wie je bent, dat je de grootste hekel aan haar hebt moet jij weten. Maar dat ligt in het verleden. Dus ga verder met je leven of wat dan ook.’ Wat voor response hij van haar zou krijgen wist hij niet, maar hij bereidde zich al wel voor op gebruik van mutatie. Telekinese was iets waar hij niet al te veel zou kunnen tegen doen, maar hij kon zich wel verzetten als de beste.

Adrian schudde zijn hoofd even. Dat kon de waarheid niet zijn. Niet na alles wat ze inmiddels toch wel hadden doorstaan. Anders was alles een simpele leugen geweest en nee, dat kon gewoon niet. Het zou gewoon aan haar mutatie hebben gelegen meer niet. Die dingen konden nu eenmaal gebeuren, bij hem kon het ook gebeuren al had hij die kant van zichzelf wel onder controle dus nee. Aurélia wilde hem gewoon uit de kast lokken of wat dan ook. Iets wat hij niet meer liet gebeuren. Dan zorgde Jean er wel voor dat hij meteen van het eiland af moest en dat hij gewoon ergens in een gevangenis terecht kwam. Dus, for his own sake moest hij zichzelf wel rustig houden. Niet dat hij er voor nu al veel moeite mee had hoor. Nee, simpele leugens kon hij nog wel hebben hoor. Maar even goed kon hij het niet hebben dat mensen als deze chick hem gewoon niet met rust konden laten. Like, zoek je eigen leven of zo?

‘Ieder zijn eigen humor neem ik aan.’ Wie hield hij voor de gek? Er was een tijd geweest waarin hij dat zelf ook nog grappig zou hebben gevonden. Nog steeds hoor, maar niet als het neerkwam op mensen als Aly. Zo erg was hij nu ook niet dat hij daarmee ging lachen. Blijkbaar had hij een gevoelige snaar geraakt bij het kind aangezien hij eindelijk die debiele grijns van haar gezicht had kunnen krijgen. Hah win! Blijkbaar zaten er niet alleen maar noten in het hoofd van deze chick en kon ze dus nog wel nadenken. Kijk als ze dat al kon was de rest ook niet zo moeilijk om te doen hoor. Het was uiteindelijk een kwestie van willen. Als Aurélia zodanig in het verleden wilde blijven hangen ging ze dat maar ergens anders doen want hier had hij geen tijd voor. De felheid waarin ze plots ontstak zorgde ervoor dat er een korte grimas op zijn gezicht ontstand. Aha, zo makkelijk was het dus om deze chick boos te krijgen. Misschien kon hij hier nog wel wat lol in beleven. ‘Ik heb niks gezegd over vergeten. Maar als jij te zwak bent om je over zoiets heen te zetten en je te gedragen naar je leeftijd heb je echt wel een probleem hoor.’ Deze chick moest even prioriteiten gaan stellen die beter waren voor haar hoor. Want met deze houding zou ze hier snel genoeg een paar vijanden maken.

Voor hij het door had was het meisje achter hen verschenen en kon hij zich niet meer bewegen. ‘Dit is echt zo volwassen van je. Wow.’ Doei, als zij haar mutatie ging gebruiken door dat ze het niet kon winnen met woorden was het niet zijn fout als dit ging escaleren tot meer. ‘Eerlijk vechten is ook al moeilijk voor je blijkbaar. Bang dat je verliest zonder je mutaties kleine meid?’ De aanraking bracht niets teweeg bij hem. Maar hij had nu wel een perfecte aanleiding om haar af te leiden. Meteen richtte hij zijn blauwe ogen op de haren waardoor hij zijn mutatie inschakelde. Het was maar puur ter afleiding hoor. Met wat moeite kreeg hij uiteindelijk ook weer vat op zijn lichaan en greep haar pols vast waardoor ze nu gewoon de volle lading op haar afstuurde. Ze zou zich niet eens kunnen verzetten.

Ergens wilde hij het gewoon niet geloven weetje. Misschien was hij daar dan wel weer zo naïef in, maar hij kon het gewoon niet. Daarom hield hij zich maar voor dat die gast op Aly was afgestapt en niet anders. Als hij dat wilde geloven was dat toch zijn zaak. Maar evengoed dat Aurélia hem gewoon dit mooi vertelde in plaats van dat zijn vriendin het deed, wel dat was ergens best wel pijnlijk. Maar hij weigerde zijn emoties de vrije kant op te laten gaan. Dat liep altijd slecht af, en hoe graag hij deze chick het liefst van al ergens midden in de oceaan, dood liefst, zou willen droppen. Had hij aan zichzelf en aan Jean beloofd dat hij dingen ging proberen op lossen op een andere manier. Een veel saaiere en minder doeltreffende manier als je het aan hem vroeg hoor. Serieus, zijn manier was dan misschien met een niet zo’n goede afloop maar wel 100 maal zo leuk om te doen.

‘Wel, enlighten me.’ Serieus hoor, deze chick was even te irritant voor woorden. Maar als ze dan toch zo graag hem met zijn neus op de feiten wilde drukken, dat ze hem dan maar eens ineens haar kant vertelde want hij zat blijkbaar helemaal fout. Even tho vond hij nog steeds dat ze na al die jaren echt wel verder moest gaan maar dat lag misschien aan hem? Aly was met haar toenmalige vriend in bed gedoken. Aye, best wel erg en alles. Maar hoelang was dat nu weer niet geleden? Juist ja, daar had je zijn punt dan. Tijd waste alle wonden of zo? Wist hij veel, zo goed was hij niet in al die filosofische bullshit. Dat had hij niet meegekregen van thuis uit of zo en zelf had hij nooit veel zin gehad om op te dagen in die rare lessen so yeah. Maar boeien. Dat Aurélia hem alles even ging vertellen, was niets iets wat hij verwachtte dat ze zou doen. Nah, ze zou hem waarschijnlijk nog verder uit zijn kast proberen lokken. Al zou ze echt niet slagen!

‘Wat jij wil mate.’ Sprak hij koeltjes met zijn accent dat heel eventjes tevoorschijn kwam. Hea, nu ging ze het ook meteen krijgen hoor als ze het wilde. Van zodra hij haar blik voor heel even vast had, wist hij dat hij beet had. Als hij het nu echt smerig wilde spelen dan ging hij erop in. Maar dat deed hij dus niet. Dit was puur om haar af te leiden en voor de rest kon ze naar de maan lopen. Zijn mondhoeken trokken omhoog tot een licht brutaal grijnsje, al zou dat bij haar wel niet meer zo overkomen. Nee, op dit punt werden haar gedachten al troebel, en zou ze al weerstand moeten gaan bieden om hem niet meteen te bespringen. Al zou hij dan heel vriendelijk uit de weg gaan hoor, dat ze met haar gezichtje tegen de muur aan knalde of wat dan ook. Yeah, dat was wel grappig! Geamuseerd moest hij eventjes lachen om wat ze zei. ‘Nah, liefst niet. Maar hey, dit is niet oneerlijk vechten hoor. Jou woorden.’ Klonk het op een luchtige toon terwijl hij even zijn wijsvinger kort tegen haar voorhoofd liet tikken. Iets wat er wel voor zorgen dat er een nieuwe golf van al die funny feelings door haar heen zou gaan. Niet dat het hem vele boeide tho. Inmiddels kon hij zich ook al weer vrij bewegen, haar volledige grip was dus mooi weg. Wel, mission succeeded tbh. ’Moest je nog wat kwijt? Of ga je nu gewoon een heel eind oprotten?’ Dat zou vrij moeilijk gaan tho. Enkel en alleen als hij de verbinding die ze hadden gemaakt nu zou verbreken. Maar dat stelde hij nog even uit tho. Puur om enige verassingsaanval te vermijden.

Dat Adrian er niets om gaf wat er tussen hun was gebeurd was wel ja normaal? Wist hij veel. Het was niet hij die bevriend was geweest met Aurélia, dus moest hij daar ook niets van weten. Hij wist enkel de kant die Aly hem verteld had en ja goed het was misschien oneerlijk om enkel zo te oordelen, maar aye als het meisje voor hem niks wilde zeggen daarover kon hij ook niets anders hoor. ‘Hm, ik zou graag de twee kanten van het verhaal horen hoor. Maar even goed, als het haar zogezegd niet beter maakt dan maakte het jou wel beter right? Dus dan kan je toch ook verder gaan, en geen aandacht meer besteden aan haar?’ Echt, uit meisjeszaken probeerde hij echt uit te blijven hoor. Het irriteerde hem alleen maar dat ze het niet gewoon heel simpel terug konden goed maken of elkaar simpelweg nooit meer aankijken. Op dat vlak waren zij toch veel simpeler hoor. Maar ja goed, kijk hij had een poging gedaan om haar iets of wat te proberen begrijpen iets waar hij misschien nog wel voor op zijn donder zou krijgen van Aly maar aye het zij zo.

Natuurlijk ging hij ook gebruik maken van zijn mutaties. Het enigste wat hij nodig had was oogcontact en dat was dan ook nog eens in orde gekomen. Haar eigen schuld tho. Het eerste moment had het haar verward, net goed dan kon hij het gevoel verder door haar heen laten gaan en haar zo volledig afleiden en zich los breken van haar greep. ‘Daar is het te laat voor hoor.’ Sprak hij koeltjes. Terugnemen for real, hoe oud was ze? 5? Dat ze een stap achteruit deed was al iets positief. Al raakte hij de connectie met haar niet kwijt hoor. Nee, dat kon ze mooi vergeten. ‘Hoe dom denk je dat ik ben? Daar komt niets van. En alsnog wat als ik het deed? Wat zou je dan doen? That’s right mij aanvallen, en daarvoor pas ik. Dus draai je maar gewoon om en ga je bezig houden met weet ik veel wat.’ Hij was hier klaar mee. Echt hoor, als ze al had gedacht dat hij haar zo simpel los zou laten dan was ze niet bepaald slim te noemen. Maar goed, wie was hij om daarover te oordelen right? Adrian bleef haar met diezelfde rustige blik aankijken, hoeveel zou ze kunnen verdragen?