Onderwerp: Re: So what do you know? Oh you know nothing. vs Adrian vr jun 05, 2015 11:43 pm
I call it peoples and leave 'em in 100 pieces divided That's cold blooded
Adrian luisterde. Voor heel even dan. Wat Aly had gedaan kon inderdaad niet door de beugel, maar even goed het was inmiddels al lang geleden dus het was toch normaler om je erover heen te zetten? Meisjes for real, dat die zo lang bij zaken als dat konden stil staan snapte hij niet. Lang leven de simpelheid van een jongen te zijn tbh. ‘Ik heb niet gezegd dat het je toen beter ging maken. Maar hoe lang is het geleden? Is het dan niet beter dat jij je er over zet? Nou ja goed ik bemoei me niet.’ Kort haalde hij zijn schouders op. Maar serieus ze ging toch wel even mooi te ver toen ze zijn vriendin uitmaakte voor hoer. Zijn kaak verstrakte zich en ook in zijn ogen verscheen een felle blik. Nee, dit moest ze even niet gaan zeggen. ‘Is het ooit al in je verstand opgekomen dat ze verdomme veranderd is?’ Hoe lang verwachtte ze nog dat ze hier mee ging zitten? Aly was echt veranderd ookal zou dat niet doordringen tot in die kokosnoot van haar. Maar even goed ze was niet meer het meisje van toen. Was het dan zo moeilijk om te snappen dat het echt wel kon?
Adrian was inmiddels weer bedaard. Hij had er nu weer lol in dat hij haar letterlijk kon manipuleren in het willen van hem. Niet dat het zo was in de andere richting hoor. Nee, daarvoor was hij te trouw aan Aly. Met een kalme blik keek hij haar aan. Bleef even ongeroerd staan toen ze dichter naar hem toe kwam. Of nou ja dichter, ze stond letterlijk voor zijn neus. Als ze daarmee probeerde om imponerend over te komen dan kon ze net zo goed weer ophouden want hij was niet onder de indruk hoor. Haar woorden deden hem eventjes grijnzen. ‘Als je werkelijk denkt dat ik daarvoor val. Ik heb mijn mutatie in de hand, dus ik kan jou net zo lang met die lust laten rondlopen zonder dat ik me er iets van aan trek hoor.’ Adrian dwong haar om achteruit te stappen door haar een zachte duw te geven tegen haar schouder. Wat alleen maar averechts zou werken maar dat maakte niets uit. Snel genoeg zorgde hij ervoor dat hij zelf weer dichter tegen haar stond en duwde haar vervolgens tegen de muur. Maar hij duwde niet met zijn handen, nee in de tussentijd had hij zijn pikzwarte speer laten verschijnen en pinde hij haar daar nu mee tegen de muur. Een gevaarlijke combo waar hij nu mee bezig was, maar hij had er controle over en hij was niet kwaad. Zijn ogen kleurden pikzwart. ‘Maak dat je wegkomt, voor ik gedwongen ben om een gaatje in je te maken!’ Sprak hij op een dreigende toon. Hij was er klaar mee. En als zij niet weg ging, dan zou hij wel weg vliegen zo meteen. Maar het feit dat hij kon vliegen hield hij nog heel eventjes voor zich. Er moest wel iets een verrassing blijven.
Onderwerp: Re: So what do you know? Oh you know nothing. vs Adrian za jun 06, 2015 12:53 am
You know nothing
I don't think you're special, I don't think you're cool
Aurélia had het moeilijk. Woede raasde door haar hoofd en als Adrian zijn mutatie niet had gebruikt dan was hij nu misschien al bij de ziekenboeg beland. De confrontatie van het verleden brak toch altijd iets in haar, het deed nog zeer. En dan stond ze hier met haar vriendje te praten en dan was ze dus een aansteller die zich eroverheen moest zetten. ‘Ik heb niet gezegd dat het je toen beter ging maken. Maar hoe lang is het geleden? Is het dan niet beter dat jij je er over zet? Nou ja goed ik bemoei me niet.’ zei hij. Precies dat, ze had zich dus gewoon aangesteld en moest vergeven en vergeten. Ja en hoe kwam Aly er dan mee weg, gewoon alsof het ze niks ergs had gedaan? Dat ging niet door. Misschien was het anders geweest als Aly gewoon sorry had gezegd in de sportschool, en het dan zou menen en om vergiffenis zou smeken. Maar dat was niet het geval. “Nee. ik zet me er niet overheen.” zei ze eigenwijs. Het ging ook niet gebeuren. En ooh hij werd wat boos, eindelijk. Omdat ze Aly een hoer noemde? Oh kom op zeg dat was nou eenmaal zo. ‘Is het ooit al in je verstand opgekomen dat ze verdomme veranderd is?’ zei hij waarop ze hoofd hoofd schudde. “Het is niet veranderd sukkel. Als ze echt was veranderd had ze spijt gehad. Maar Aly heeft dat niet, geen enkele sorry kwam uit haar mond toen ze mij zag. Ze wreef het er zelfs nog in als de echte bitch die ze is” zei ze fel terug. Hij was gewoon te blind om dat te realiseren.
Hij ging zijn mutatie niet stoppen. Begrijpelijk tho, als hij dat deed dan viel ze hem aan. Maar oke, dan gaf ze hem maar de aandacht waar zijn mutatie voor zorgde. Ze wou niet op Aly lijken en hetzelfde doen met haar vriendje, dat was cruel. Maar hij zorgde ervoor dat ze zich zo voelde dus so be it. ‘Als je werkelijk denkt dat ik daarvoor val. Ik heb mijn mutatie in de hand, dus ik kan jou net zo lang met die lust laten rondlopen zonder dat ik me er iets van aan trek hoor.’ zei hij. Aurélia trok verbaasd haar wenkbrauwen op. “Kom op dude, het is niet nodig om zo loyaal te doen. Aly is dat ook niet hoor” zei ze en raakte even zijn neus aan met die van haar. Ook om dan toch terug te komen op haar punt van eerst. Aly en James, gheghe. Maar Aurélia werd tegen de muur aan gedrukt en ineens had hij een speer like wtf? En zijn ogen, wauw spannend hoor. ‘Maak dat je wegkomt, voor ik gedwongen ben om een gaatje in je te maken!’ zei hij. Maar echt om eerlijk te zijn maakte dat haar niet bang. Serieus hij mocht steken in haar wat hij wilde. Ze ging niet weg. “Why don’t you use your little prick? How do you call that? Anger-sex?” vroeg ze met een grijns op haar gezicht. Bijna stukgaand om wat er allemaal uit haar mond kwam. “Heb je meteen je payback tegenover Aly” zei ze met een spottend lachje. Ze ging niet weg, ze was niet van plan om op te geven.
